Ice Dragon - Tome Of The Future Ancients

Το ταλαντούχο μουσικό τρίο από την Βοστόνη, που ακούει στο όνομα Ice Dragon, το οποίο αποτελείται από τους Joe (μπάσο, μέλλοτρον, σιτάρ, ακουστικές κιθάρες), Ron (φωνητικά, ντραμς, πλήκτρα) και Carter (ηλεκτρικές κι ακουστικές κιθάρες), επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο των doom δρώμενων πριν από λίγο καιρό, καθώς κυκλοφόρησε την τρίτη -και πολύ καλή- full length δουλειά της, που φέρει τον τίτλο: Tome Of The Future Ancients.

Ο νέος δίσκος τούτης της μπάντας, όπως άλλωστε και οι δύο πρότερες full length δουλειές της, φέρει ανάγλυφη την diy σφραγίδα, μιας και τα πάντα έγιναν από την ίδια την μπάντα. Οι διαδικασίες ηχογράφησης, παραγωγής, μίξης και mastering, έλαβαν χώρα στο υπόγειο του σπιτιού του Ron, ενώ ο ήχος του δίσκου, που έχει έντονα lo-fi στοιχεία, είναι μπουκωμένος, ενισχύοντας έτσι, την μυσταγωγική αύρα, που διαπερνά το άλμπουμ στην ολότητα του.

Τα 12 κομμάτια, που αποτελούν το Tome Of The Future Ancients, έχουν συνολική διάρκεια 76 περίπου λεπτών, ενώ με τη περίπλοκη δομή τους, καταδεικνύουν, πως η ηχητική ταυτότητα της μπάντας είναι πλέον κάτι παραπάνω από εμφανής, καθώς οι όποιες επιρροές της, έχουν αποσταχθεί σωστά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Ice Dragon να φτάσουν στο απαύγασμα της έμπνευσης τους, καθώς οι νέες τους συνθέσεις, παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Τα doom ηχοχρώματα, που για ακόμη μια φορά κυριαρχούν στον ήχο τούτης της μπάντας, πλαισιώνονται από τα αυξημένα, τόσο σε αριθμό, όσο και ένταση, ψυχεδελικά ηχοτοπία, ενώ τα stoner ψήγματα συνδυάζονται άψογα με τις space folk πινελιές του δίσκου, που συμβάλουν τα μέγιστα στην δημιουργία της αποπνικτικά σκοτεινής ατμόσφαιρας του άλμπουμ, η οποία ενισχύεται από την occult και ξεχειλίζουσα φαντασία, στιχουργική του θεματολογία.

Ο Ron ερμηνεύει πειστικά τους στίχους, ενώ η βοήθεια από τους Samantha και Werner στα φωνητικά ενός κομματιού, είναι καταλυτική για την ροή του στιχουργικού concept. Η δουλειά του στα ντραμς είναι πολύ καλή, μιας και τα δυναμικά του χτυπήματα, είναι εκτός από άκρως παθιασμένα, σωστά χρονικά, ενώ ειδικής μνείας αξίζει ο τρόπος, που χρησιμοποιεί τα πλήκτρα, καθώς με το μεστό παίξιμο του πλαισιώνει εξαιρετικά τις ζοφερές μελωδίες του δίσκου.

Ο Carter χειρίζεται με μαεστρία τόσο τις ηλεκτρικές κιθάρες, με τις οποίες δημιουργεί κάποια ιδιαιτέρως ογκώδη, αλλά κι αρκούντως groovy riffs, όσο και με τις ακουστικές, με τις οποίες πλέκει μερικές άκρως σαγηνευτικές μελωδίες. Ο Ben, που συμμετέχει με το μπάσο του σε ένα κομμάτι βοηθά σημαντικά τον πολυτάλαντο, αλλά και πολυπράγμων Joe, που θαρρώ, πως κλέβει την παράσταση με την έξυπνη χρήση τόσο του μέλλοτρον, όσο και του σιτάρ.

Η εκπληκτική απόδοση των μελών των Ice Dragon, αλλά και των φίλων τους, που συμμετείχαν στις ηχογραφήσεις του νέου τους δίσκου, θαρρώ, πως απογειώνει τις πολύ καλές μουσικές ιδέες, που αυτός περιέχει, ενώ έχω την εντύπωση, πως το μαγευτικό Tome Of The Future Ancients, που ξεχωρίζει για το αργό -στα όρια του drone- και σχεδόν μαστουρωμένο, tempo του, δεν θα δυσκολευτεί καθόλου να καθηλώσει τους φίλους του μονολιθικού doom ήχου.

Bandcamp / Facebook

Saint Vitus - Lillie: F-65

Μια από τις σημαντικότερες μπάντες της Αμερικάνικης doom metal σκηνής, οι δημιουργημένοι πριν από τριάντα και κάτι χρόνια, Saint Vitus, που έχουν επηρεάσει την συντριπτική πλειοψηφία του heavy χώρου, επέστρεψαν στην δισκογραφία, ύστερα από 17 ολόκληρα χρόνια, με την όγδοη full length δουλειά τους, το πολύ καλό Lillie: F-65, που κυκλοφορεί επίσημα αυτές τις μέρες από την γνωστή και μη εξαιρετέα στο είδος της, Season Of Mist.

Το προ λίγων χρόνων reunion της μπάντας, έλαβε χώρα με το πλέον ενδιαφέρον Line-up, που θα μπορούσε, καθώς τους ιδρυτές της μπάντας, Dave Chandler (κιθάρα), Mark Adams (μπάσο), πλαισιώνουν ο θρύλος του χώρου, Scott "Wino" Weinrich στα φωνητικά, που ταυτίζεται με τούτη τη μπάντα περισσότερο απ' τον αρχικό της τραγουδιστή, Scott Reagers, ενώ τη θέση του αποθανόντος ντράμερ, Armando Acosta, καλύπτει επάξια ο Henry Vasquez.

Το εξώφυλλο του άλμπουμ, όπως και το συνολικό του artwork, σε βάζουν για τα καλά στο σκυθρωπό κλίμα του δίσκου, ενώ ο παραγωγός T. Dallas Reed έκανε πολύ καλή δουλειά, καθώς η απόφαση του να προσεγγίσει με σεβασμό και χωρίς ίχνος διάθεσης πειραματισμών, τον ήχο της μπάντας, αποδείχτηκε απολύτως σωστή, μιας κι έχει προσφέρει διαύγεια στις νέες συνθέσεις της μπάντας, δίχως όμως να αλλοιώσει τον ήχο σήμα κατατεθέν της.

Οι γεμάτες feedback και reverb κιθάρες παράγουν riffs και solos πνιγμένα στην κατήφεια, ενώ συμπληρώνονται με τον καλύτερο τρόπο από τα λιτά ντραμς, τα οποία πλαισιώνουν υπέροχα το μεστό μπάσο, τα μέρη του οποίου, συμβάλουν τα μέγιστα στην δημιουργία της μελαγχολικά αποπνικτικής ατμόσφαιρας, που πηγάζει από τους ωμούς και καταθλιπτικούς στίχους, τους οποίους ερμηνεύουν με περίσσια ειλικρίνεια τα άκρως παθιασμένα φωνητικά.

Το αψεγάδιαστο Lillie: F-65, το οποίο οφείλει το όνομα του σε ένα βαρβιτουρικό, που τα μέλη της μπάντας χρησιμοποιούσαν, περιέχει 7 κομμάτια συνολικής διάρκειας 34 λεπτών, που φέρουν την αύρα του ηχητικού παρελθόντος της μπάντας, καθώς οι Saint Vitus μοιάζουν να συνεχίζουν ηχητικά, από εκεί, που σταμάτησαν το μακρινό 1995, μιας και οι περισσότερες από τις νέες συνθέσεις τους, θαρρείς, πως είναι βγαλμένες από πρότερες δουλειές τους.

Όχι, οι Saint Vitus δεν αντέγραψαν τους εαυτούς τους, αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο, κατάφεραν να ακούγονται όπως παλιά, χωρίς μάλιστα να σου αφήνουν το παραμικρό δικαίωμα αμφιβολίας για την τιμιότητα τους, μιας κι αυτό, όλα μαρτυρούν, πως δεν έγινε επιτηδευμένα. Το Lillie: F-65 μπορεί να μην θεωρηθεί ποτέ ο καλύτερος δίσκος της μπάντας και δικαίως, αν και το σημαντικότερο είναι, πως θα ικανοποιήσει και με το παραπάνω, τους φίλους της doom μουσικής.

Saint Vitus Facebook / Season Of Mist Offical Website

Mares Of Thrace - The Pilgrimage

Οι Stef MacKichan (ντραμς) και Therese Lanz (κιθάρα, φωνητικά, effects), οι οποίες προέρχονται απ' το Calgary της Alberta του Καναδά, πειραματίζονται παρέα πάνω στις μουσικές τους ιδέες για περισσότερα από δέκα χρόνια, καθώς η δραστηριοποίηση τους στην τοπική σκηνή τους υπήρξε έντονη, αλλά και κοινή, μιας και συνυπήρξαν σε ουκ ολίγα projects. Όμως, το πλήρωμα του χρόνου για την δημιουργία ενός ολόδικού τους συγκροτήματος, ήρθε το 2009, όταν αποφάσισαν να συνεχίσουν τις μουσικές τους αναζητήσεις ως duo και κάπως έτσι, εγένετο το experimental, αλλά κι ιδιαιτέρως heavy ηχητικό θηρίο, ονόματι: Mares Of Thrace.

Μια μπάντα, το όνομα της οποίας είναι εμπνευσμένο από την ελληνική μυθολογία, που πρόσφατα κυκλοφόρησε την δεύτερη full length δουλειά της, The Pilgrimage, μέσω της Καναδικής Sonic Unyon Records. Ο εν λόγω δίσκος πλαισιώνεται από το artwork του Scott A. Shellhammer, το οποίο ντύνει με υπέροχο τρόπο το σκοτεινό κι αλλόκοτο, μουσικό του περιεχόμενο, που αποτελείται από 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας 43 περίπου λεπτών, ενώ άξια αναφοράς είναι η πολύ καλή δουλειά, που έκανε ο γνωστός παραγωγός Sanford Parker στα Engine Studios του Chicago, καθώς ο ήχος του δίσκου, είναι 'γεμάτος', μα και διαυγείς.

Οι δυο δεσποινίδες, που απαρτίζουν τις Φοράδες Της Θράκης, όπως μεταφράζεται στα ελληνικά το όνομα της μπάντας, είναι ιδιαιτέρως ταλαντούχες, ενώ το δέσιμο τους είναι απαράμιλλο, κάτι, που προφανώς οφείλεται στις ατελείωτες ώρες, που πέρασαν προβάροντας παρέα. Η εντυπωσιακή χημεία τους έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία σκοτεινών κι αλλόκοτων ήχων, που βρίθουν sludge στοιχείων, ενώ το στολισμένο με μπόλικα noise ηχοχρώματα doom μουσικό τους μοτίβο, διαπερνάται σε αρκετές στιγμές από μια jazz τεχνοτροπία, που έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία μιας progressive αύρας, που κολακεύει το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.

Το tempo του δίσκου κινείται ως επί τω πλείστον σε υψηλές ταχύτητες, αν και δεν λείπουν και τα πιο αργά περάσματα, που βοηθούν τα μέγιστα την διατήρηση της ροής του δίσκου σε εξαιρετικά επίπεδα, ενώ η απουσία του μπάσου δεν φαίνεται στον ήχο της μπάντας, καθώς η ειδικά κατασκευασμένη, από τον Kurt Ballou των Converge, βαρύτονη κιθάρα, που χρησιμοποιήθηκε στις ηχογραφήσεις του The Pilgrimage, αποδείχτηκε υπεραρκετή για να καλύψει το κενό, καθώς προσέδωσε όγκο, βάρος, αλλά και groove στις συνθέσεις της μπάντας, οι οποίες απογειώθηκαν από τα διαολεμένα και δηλητηριώδη φωνητικά, που τις πλαισιώνουν.

Τα παχύρρευστα riffs με τερατώδες μέγεθος, που εναλλάσσονται καθόλη τη διάρκεια του άλμπουμ, συνοδεύονται από κιθαριστικές μελωδίες γεμάτες πίκρα, ενώ τα διάφορα ηλεκτρονικά effects αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο τα μολυσμένα χτυπήματα των ντραμς, που θαρρείς, πως προέρχονται από τα βάθη της Αβύσσου. Είναι γεγονός, πως το φρικιαστικά όμορφο The Pilgrimage των Mares Of Thrace, αποτελεί ένα αλλόκοτο experimental άκουσμα, που όσο σε απωθεί με ασχήμια του, άλλο τόσο σε μαγνητίζει με την γοητεία του. Σχήμα οξύμωρο, αλλά άντε να πείσεις τον κάθε λογής χρόνια εθισμένο, πως η ουσία, που γουστάρει, είναι βλαβερή.  

16 - Deep Cuts From Dark Clouds

Το 1991 γεννήθηκαν στο φημισμένο για πολλούς και διάφορους λόγους, Los Angeles, οι 16, που έμελλε να μελοποιήσουν μερικά απ' τα λιγότερο ευχάριστα συναισθήματα του ανθρώπου, καθώς η παθιασμένη και σε ορισμένες στιγμές, υπέρ του δέοντος heavy μουσική τους, όπως και οι ως επί τω πλείστον βιωματικοί τους στίχοι, καταδεικνύουν τον πόνο, που οδήγησε τους μουσικούς, που αποτελούνε τούτη την μπάντα, στο να μαρτυρήσουν ακραίες καταστάσεις, που λίγο έλειψε να τους εξαφανίσουν ως μπάντα, καθώς οι 16 σταμάτησαν την μουσική τους πορεία για τρία χρόνια, όταν από το 2004 ως και το 2007, οι άνθρωποι, που τους απαρτίζουν, αναγκάστηκαν από τα γεγονότα να εγκαταλείψουν τις μουσικές τους ανησυχίες και να αφοσιωθούν εξ ολοκλήρου, στην προσπάθεια θεραπείας των σωματικών και πνευματικών τους λειτουργιών.

Αποτέλεσμα αυτού ήταν η δυναμική επιστροφή της μπάντας στο ακραίο μουσικό προσκήνιο, καθώς με την επαναδραστηριοποίηση της, υπέγραψε συμβόλαιο με την φημισμένη Relapse Records. Οι ουκ ολίγες αλλαγές μελών, που συνεχίστηκαν και μετά την επιστροφή των 16 στα μουσικά δρώμενα, δεν επηρέασαν αρνητικά την δυναμική τούτης της εκ Καλιφόρνιας ορμώμενης μπάντας, καθώς το νέο της πόνημα, Deep Cuts From Dark Clouds, που περιέχει 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας 40 λεπτών, καταδεικνύει την συνθετική της ικανότητα, ενώ αποδεικνύει, πως όταν κάνεις κάτι από καρδιάς, τότε αυτό, είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι εντελώς απίθανο, να αποτύχει. Όταν μάλιστα, σε αυτή σου την προσπάθεια σε βοηθούν επιτυχημένοι και σημαντικοί στον τομέα τους άνθρωποι, τότε το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι και πολύ καλύτερο.

Ο λόγος για την δουλειά του Orion Landau, που επιμελήθηκε το πανέμορφο artwork του δίσκου, αλλά και για την εκπληκτική παραγωγή του άλμπουμ, που οφείλεται αποκλειστικά στον Jeff Forrest, καθώς αυτός ήταν ο ηγέτης των σχετικών διαδικασιών, που έλαβαν χώρα στα Double Time Studios του San Diego, αν και η βοήθεια του Scott Hull των Pig Destroyer, που έκανε το mastering του δίσκου στα Visceral Sound Studios, μόνο αμελητέα δεν είναι. Η περί ου ο λόγος, έκτη full length δουλειά των 16, περιέχει μερικά θηριώδη riffs, τα οποία πλαισιώνονται άψογα από το υπερβολικά groovy μπάσο, το οποίο συνοδεύει υπέροχα και τα εκρηκτικά ντραμς, τα οποία θα έλεγα ότι κλέβουν την παράσταση, αν δεν υπήρχαν τα άκρως εκφραστικά και παθιασμένα φωνητικά, που με περισσή ειλικρίνεια, αποδίδουν τους βιωματικούς στίχους.

Τα sludge ηχοχρώματα των 16 βρίθουν groove, ενώ οι hardcore αναφορές τους συνυπάρχουν αρμονικά με τις doom πινελιές των εκρηκτικών συνθέσεων τους. Η απόδοση της μπάντας είναι εξαιρετική, ενώ και το δέσιμο τους είναι πολύ καλό, καθώς ο ένας συμπληρώνει τον άλλο με υπέροχο τρόπο. Το Deep Cuts From Dark Clouds μπορεί να μην περιέχει κάποια καινοτομία, ως προς τον ήχο του, αλλά είναι εμφανές, πως βρίθει συναισθήματος, καθώς η οργισμένη του ατμόσφαιρα ξεχειλίζει από ειλικρίνεια, ενώ η γεμάτη θυμό αύρα του, θαρρώ, πως το κολακεύει, μιας κι απογειώνει το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, το οποίο, αν δεν το κατέστησα σαφές μέχρι τώρα, οφείλω να ομολογήσω, πως είναι ιδιαιτέρως καλό. Γι' αυτό και μόνο, προτείνω σε όσους αρέσκονται σε αυτού του είδους τα ακούσματα, να ακούσουν τούτο το δίσκο.

Potergeist - Muddy Mermaids

Οι Alex S. σε φωνητικά, Μαρίνος και Stratal σε κιθάρες, Τόλης Τολέας σε ντραμς και Pluto σε μπάσο, απαρτίζουν τους γεννημένους το 2004 στην Αθήνα, Potergeist, που πολύ εύστοχα, χαρακτηρίζουν την εξαιρετικά heavy και γεμάτη λάσπη μουσική τους ως Swamp metal. Ένας αδόκιμος ίσως όρος, που όμως θαρρώ, πως περιγράφει πολύ σωστά τις αλανιάρικες μελωδίες τους, οι οποίες βρίθουν southern στοιχείων, ενώ περιέχουν και κάμποσα, άκρως κολακευτικά για αυτές, blues ψήγματα, που αναδεικνύουν με εμφατικό τρόπο τον εκρηκτικό χαρακτήρα των δυναμικών συνθέσεων τούτης της ελπιδοφόρας κι ανερχόμενης μπάντας, που πρόσφατα..

..Κυκλοφόρησε την τρίτη συνολικά και δεύτερη full length δουλειά της, Muddy Mermaids, την οποία μπορείτε να ακούσετε στην ολότητα της, εδώ. Ο εν λόγω δίσκος, που σύντομα θα γίνει διαθέσιμος και σε φυσική κόπια από την Distroball Productions,  περιέχει 8 κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 40 λεπτών, τα οποία αναδεικνύονται με τον πλέον σωστό τρόπο, από την εξαιρετική παραγωγή του δίσκου, ο οποίος συνοδεύεται από ένα metal αισθητικής κι άκρως ταιριαστό με το concept του, εξώφυλλο, το οποίο έχω την αίσθηση, πως θυμίζει έντονα τις εικαστικές δουλειές ενός εξέχοντος μέλους της εγχώριας ακραίας μουσικής σκηνής.

Τα ευωδιάζοντα πυρίτιδα stoner riffs συνδυάζονται άψογα με τις μεθυσμένες southern μελωδίες, ενώ η ξελογιάστρα φυσαρμόνικα, που συμβάλει τα μέγιστα στην blues αισθητική του άλμπουμ, δένει υπέροχα στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, το οποίο περιέχει κάποια εξόχως χρήσιμα για την πολύ καλή ροή του δίσκου, ηχητικά effects. Το συμπαγές rythm section είναι εξαιρετικά δεμένο, ενώ τα παθιασμένα και γεμάτα γρέζι φωνητικά, κλέβουν την παράσταση, αν και θαρρώ, πως τα γυναικεία φωνητικά, που ακούγονται στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, αποτελούνε το κερασάκι στην άκρως γευστική κι αλκοολούχα, ηχητική τούρτα, των ταλαντούχων Potergeist..

..Που για όσους ίσως δεν κατάλαβαν ακόμη, μοιάζουν και είναι ικανοί κι αποφασισμένοι να μας απασχολήσουν για αρκετό καιρό με την γεμάτη ενέργεια μουσική τους, η οποία ενδείκνυται για soundtrack φιλικών συγκεντρώσεων, που θα έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τους την έντονη παρουσία του αλκοόλ, αλλά και την ιδιαιτέρως ανεβασμένη ένταση στα ηχεία, μιας και το εκρηκτικό Muddy Mermaids, είναι φτιαγμένο για ακουστεί δυνατά. Οπότε, δεν έχετε παρά να καλέσετε τους κολλητούς σας για μια ξέγνοιαστη ανοιξιάτικη βραδιά, κατά την οποία οι γείτονες σας θα αρκεστούν στην εξής απολογία: "Forgive me God, for I'm about to rock 'n' roll.. Again!".

Potergeist: Official Webiste, Facebook

Distroball Productions: Facebook