Νομίζω, πως οι Colour Haze δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, αλλά για να μην χαλάσουμε τη παράδοση, καλό θα ήταν να αναφερθεί ότι σχηματίστηκαν το 1994 στο Μόναχο της Γερμανίας από τον κιθαρίστα και τραγουδιστή, Stefan Koglek, που λίγα χρόνια αργότερα δημιούργησε και την Elektrohasch Records κι ο οποίος από το 1999 κι έπειτα ταξιδεύει στα πέρατα της heavy rock ψυχεδέλειας παρέα με τους Philipp Rasthofer σε μπάσο και Manfred Merwald σε ντραμς.
Τούτο το εκπληκτικό rock τρίο επιστρέφει στα δισκογραφικά δρώμενα ύστερα από δυο χρόνια περίπου με τη νέα κυκλοφορία του, που περιέχει 5 κομμάτια συνολικής διάρκειας 42 λεπτών και φέρει τον τίτλο To The Highest Gods We Know, ενώ όπως σωστά μαντεύετε κυκλοφόρησε από την προαναφερθείσα δική τους δισκογραφική εταιρεία κι όπως συνηθίζουν τα τελευταία χρόνια οι Colour Haze, έχουν αναλάβει και την παραγωγή του σχεδόν κατ'αποκλειστικότητα.
Το χορταστικό To The Highest Gods We Know ξεχωρίζει για την διαύγεια του, η οποία χαρίζει μια εξόχως κολακευτική κι άκρως μεθυστική ηχητική θέρμη στις περιπετειώδεις συνθέσεις του, ο γλυκός ηλεκτρισμός των οποίων, είναι στολισμένος με τις αβρές μελωδίες από το φλάουτο και τις πινελιές από τα πνευστά και τα έγχορδα, που συνοδεύουν τους Colour Haze στον ενδέκατο δίσκο τους και τα οποία εντείνουν το αναλογικό άρωμα της παραγωγής με τη vintage αύρα τους.
Όσον αφορά το δυναμικό τρίο, που απαρτίζει τούτη την εξαιρετικά επιδραστική μπάντα, για ακόμη μια φορά δίνει τον καλύτερο εαυτό του και μας χαρίζει μερικές από τις πλέον εθιστικές heavy μελωδίες της χρονιάς, καθώς στο επιεικώς θαυμάσιο To The Highest Gods We Know, οι Colour Haze θέτουν την αστείρευτη έμπνευση τους στην υπηρεσία του τεράστιου μουσικού τους ταλέντου και χάρη στην εκτελεστική δεξιοτεχνία τους, αποθεώνουν τον συνθετικό τους οίστρο.
Οι περιορισμένοι σε εύρος ηχητικοί πειραματισμοί του έξοχου ToTheHighestGodsWeKnow, μας ταξιδεύουν στα βάθη της ισπανικής μουσικής παράδοσης, καθώς η ακουστική κιθάρα χορεύει σε σχεδόν φλαμέγκο ρυθμούς και παρέα με τα έγχορδα που τη συνοδεύουν, ανοίγουν το δρόμο για τα κρουστά των Colour Haze κι έτσι μας οδηγούν σε ένα δυναμικό κρεσέντο τσιγγάνικης γοητείας, που σκλαβώνει τις αισθήσεις και συμβάλει σημαντικά στην ήδη πλούσια ηχητική ποικιλία του δίσκου, η οποία ευωδιάζει φρεσκάδα παρά τον οικείο της χαρακτήρα.
Τα δυναμικά ντραμς προσφέρουν γενναίες ποσότητες groove στις πασπαλισμένες με fuzz μαγεία συνθέσεις του εκπληκτικού To The Highest Gods We Know, τα μπόσικα των οποίων κρατούν με περίσσια μαεστρία χάρη στην απαράμιλλη τεχνική τους, ενώ το μπάσο σιγοντάρει φανταστικά τόσο τα τύμπανα όσο και την αιωνίως μελίσταχτη κιθάρα των Colour Haze, που άλλοτε ζωγραφίζει δυναμικά riffs κι άλλοτε υφαίνει παραμυθένια leads ονειρικής ομορφιάς.
Εν ολίγοις, με το συναρπαστικό κι απολαυστικό To The Highest Gods We Know, οι πάντα καθηλωτικοί Colour Haze ατενίζουν το μουσικό τους μέλλον, ρίχνοντας συχνά πυκνά κλεφτές ματιές στο παρελθόν τους και πετυχαίνουν έτσι να μας χαρίσουν ένα άκουσμα πανέμορφο, η αμαρτωλή σαγήνη του οποίου, ζαλίζει τις αισθήσεις με τα θέλγητρα της, τα οποία θαρρώ, πως αποτελούν την αμβροσία του heavy ήχου και το νέκταρ της rock ψυχεδέλειας. Ακαταμάχητο.
Από πολλές συμπληγάδες πέρασε η δέκατη studio δουλειά των Γερμανών ηγετών του heavy psych χώρου, Colour Haze, καθώς η προγραμματισμένη κυκλοφορία του She Said, καθυστέρησε περίπου δύο χρόνια. Οι μπόλικες αναποδιές, που η μπάντα αναγκάστηκε να ξεπεράσει, δεν κατάφεραν να αλλοιώσουν το πραγματικά μαγευτικό ηχητικό αποτέλεσμα, αλλά αντιθέτως, θαρρώ, πως ο δίσκος ωρίμασε όλα αυτά τα χρόνια, μιας και οι Colour Haze, δεν έχασαν την ευκαιρία να τον τελειοποιήσουν. Κυριολεκτικά, μιας και στον εν λόγω δίσκο, δεν υπάρχει ούτε ένα, τόσο δα έστω, ψεγάδι. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Τούτη η πρωτοπόρα μπάντα, που κατά γενική ομολογία, επηρέασε βαθύτατα την συντριπτική πλειοψηφία της Ευρωπαϊκής heavy σκηνής κι όχι μόνο, δημιουργήθηκε το 1994 στο Μόναχο κι έκτοτε, δεν έχει σταματήσει να μας συναρπάσει με κάθε της δίσκο. Ο ιδρυτής της μπάντας, StefanKoglek, ο οποίος εκτελεί χρέη κιθαρίστα και τραγουδιστή, βρήκε τους σταθερούς ηχητικούς του συνοδοιπόρους το 1999 στα πρόσωπα των Manfred Merwald σε ντραμς και Philipp Rasthofer σε μπάσο, ενώ εδώ και κάμποσο καιρό, διατηρεί την ιδιαιτέρως φημισμένη και γνωστή για τις πάντα ποιοτικές δουλειές, που κυκλοφορεί, Elektrohasch Records.
Όπως πολύ σωστά μαντεύετε, μέσω της παραπάνω αναφερθείσας δισκογραφικής εταιρείας κυκλοφόρησε, σε μορφή διπλού cd, αλλά και διπλού lp, το συγκλονιστικό She Said, το οποίο αποτελείται από 8 κομμάτια, τρία στο πρώτο μέρος του δίσκου και πέντε στο δεύτερο, συνολικής διάρκειας 82 περίπου λεπτών. Το artwork και οι στίχοι του άλμπουμ, για ακόμη μια φορά στην ηχητική πορεία τούτης της μπάντας, συνοδεύουν με υπέροχο τρόπο το περιπετειώδες ηχητικό της περιεχόμενο, ενώ όσον αφορά την παραγωγή, τα λόγια περιττεύουν, μιας και τα πάντα έχουν προσεχθεί τόσο πολύ, ώστε και η παραμικρή τους λεπτομέρεια, να αγγίζει το τέλειο.
Η οργανικότητα στον ήχο του She Said, σε κάνει να νομίζεις, πως η μπάντα παίζει ζωντανά μπροστά σου, ενώ η διαύγεια στον ήχο του, δεν επηρεάζει αρνητικά την γεμάτη ζεστασιά ατμόσφαιρα του. Αντιθέτως μάλιστα, θαρρώ, πως την αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο, καθώς της προσδίδει μια άκρως κολακευτική για αυτή, φρέσκια αύρα. Οι περίπλοκες, μα άκρως προσιτές στον ακροατή, συνθέσεις της μπάντας, καταδεικνύουν με κάθε τους νότα την αλματώδη εξέλιξη της σε όλους τομείς, καθώς μαρτυρούν την συνθετική δεινότητα των Colour Haze, ενώ προδίδουν το απύθμενο ταλέντο, την ακόρεστη φαντασία, αλλά και το περίσσιο μεράκι τους.
Η απόδοση των τριών υπερβολικά προικισμένων ηχητικά μουσικών, δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη, ενώ η αρμονική τους αλληλεπίδραση, καλό θα ήταν να διδάσκεται στα πανταχού μουσικά σχολεία, μιας και δίχως ίχνος υπερβολής, η ηχητική συνεργασία τούτων των εξόχως ταλαντούχων Γερμανών, είναι ειλικρινά, απαράμιλλη. Μπάσο και ντραμς συνεργάζονται υπέροχα μεταξύ τους, ενώ μαγικός είναι ο τρόπος, με τον οποίο πλαισιώνουν την κιθάρα, καθώς και τα λοιπά μουσικά όργανα, όπως πιάνο, πλήκτρα, mellotron, βιολί και τσέλο, τα οποία ακούγονται στο εκπληκτικό She Said, που ξεχωρίζει και για τα εξόχως αισθαντικά φωνητικά του.
Η ψυχεδελική desert ζεστασιά, που αποπνέει η μελίσταχτη τονικότητα της κιθάρας, δεν την εμποδίζει να μας προσφέρει μπόλικες fuzz μελωδίες, αλλά κι art pop πινελιές, βασισμένες σε prog rock τεχνοτροπία αλλοτινών ηχητικών εποχών, ενώ τα υπέρ του δέοντος groovy riffs της, εναλλάσσονται με τρόπο φανταστικό, με τα σαγηνευτικά της leads, αλλά και τα γοητευτικά της solos, τα οποία εντείνουν την ήδη έντονη αίσθηση γλυκιάς μέθης, που ξεχειλίζει στην κυριολεξία, από την ακουστική της υπόσταση, που ομορφαίνει σε υπερβολικό βαθμό τον πρωταγωνιστικό ρόλο της κιθάρας του πολυτάλαντου και πολυπράγμονος ηγέτη της μπάντας, Stefan.
Η ερμηνεία του οποίου στα φωνητικά, συμβάλει τα μέγιστα στην εφάμιλλη με την κίνηση των ωκεανών, ροή του άλμπουμ, μιας και συνδέει με ζηλευτό τρόπο, τα διάφορα κι αρκετά σε αριθμό, μέρη των κομματιών. Το ίδιο κάνουν και τα guest, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτόν τον όρο, μουσικά όργανα, τα οποία όμως, δεν περιορίζονται σε δευτερεύοντα ρόλο, μιας και δεν είναι λίγες οι φορές, που τα πλήκτρα μας στέλνουν με τις νότες τους σε αχανείς διαστημικές ερήμους, την στιγμή, που το mellotron μας μεταφέρει στα hippie 70's, ενώ τσέλο και βιολί, που απλόχερα σκορπούν ανατριχίλες, καθιστούν αιθέρια, την εύθραυστη υπόσταση του She Said.
Ο γλυκός ήχος του μπάσου συντροφεύει με εξαίσιο τρόπο την μελένια τονικότητα της κιθάρας, καθώς και τα jazz νοοτροπίας τύμπανα, ενώ δεν είναι λίγες οι στιγμές, που καθοδηγεί με τις μεστές μελωδίες του, όλα τα υπόλοιπα μουσικά όργανα, σε μεγαλειώδη ηχοτοπία ανείπωτης ομορφιάς. Εκεί όπου τα ντραμς μαζί με τα υπόλοιπα κρουστά, τα οποία κάνουν ιδιαιτέρως αισθητή την ισχνή σε χρόνο και μόνο, συμμετοχή τους στο καταπληκτικό She Said, μας ταξιδεύουν σε ποτισμένα με blues ηχοχρώματα μελωδικά μοτίβα, η vintage αισθητική των οποίων, καθηλώνει τις ακουστικές μας αισθήσεις με την απέριττη, rock αύρα της.
Ειδικής μνείας θαρρώ, πως αξίζουν τα πνευστά και πιο συγκεκριμένα οι τρομπέτες, η εμφατική παρουσία των οποίων, απογειώνει το ήδη έντονο στοιχείο της ψυχεδέλειας, ενώ συμβάλει τα μέγιστα στον πολυποίκιλο ηχητικά χαρακτήρα του She Said, που υποδηλώνει με τον καλύτερο τρόπο, το γεγονός, πως οι Colour Haze, τα τελευταία δύο χρόνια και παρά τις πολλές αντίξοες καταστάσεις, που ευτυχώς, με επιτυχία αντιμετώπισαν, βρισκόταν σε συνθετικό οργασμό και καλλιτεχνικό οίστρο. Δεν εξηγείται αλλιώς, το γεγονός, πως όλες οι συνθέσεις του She Said, συνδυάζουν επιτυχώς, αρκετά τον αριθμό και διαφορετικά μεταξύ τους, μουσικά στοιχεία.
Stoner στοιχεία στολίζουν τον ψυχεδελικό ηχητικό μοτίβο του She Said, ενώ οι retro αναφορές ζωγραφίζουν με vintage ηχοχρώματα τον αιωνίως αιωρούμενο σε μια space δίνη, desert καμβά, τον οποίο τα ασύστολα jams των Colour Haze, διανθίζουν υπέροχα με την φέρουσα θύμισες από αλλοτινές ηχητικές εποχές, prog rock τεχνοτροπία τους. Τα jazz ψήγματα πλαισιώνουν υπέροχα την heavy υπόσταση του δίσκου, ενώ οι έχουσες τις ρίζες τους στις μουσικές της δεκαετίας του '60, art pop πινελιές, συνυπάρχουν αρμονικά με την ισχνή funky αύρα του She Said, η οποία εντείνει τον groovy χαρακτήρα των υποφαινόμενων, heavy psych θρύλων.
Η πλούσια ηχητική κληρονομιά, που οι ευρισκόμενοι στο μουσικό τους απόγειο, Colour Haze, έχουν ήδη αφήσει κι όπως αποδεικνύει με τον πλέον εύγλωττο τρόπο, το δίχως να θέλω να υπερβάλω, ανεπανάληπτο, She Said, συνεχίζουν να αφήνουν, είναι εδώ και λίγες μέρες ακόμη πιο σημαντική, καθώς οι συνθέσεις του εν λόγω δίσκου, περιέχουν όλα εκείνα τα στοιχεία, που κατέστησαν πρωτοπόρα τούτη την μπάντα, ενώ παρουσιάζουν νεοτερισμούς, που μια ολάκερη σκηνή, αναζητούσε διακαώς εδώ και χρόνια. Με άλλα λόγια, ο heavy psych Αυτοκράτορας, επέστρεψε μεγαλοπρεπώς στον ψυχεδελικό, ηχητικό του θρόνο. Τα βαθύτατα σέβη μου.
