Οι Καναδοί Godspeed You! Black Emperor, που σχηματίστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 90 στο Μόντρεαλ του Κεμπέκ κι αποτελούν μια από τις πιο εμβληματικές κι επιδραστικές μπάντες στον ευρύτερο rock χώρο, καθώς εκτός όλων των άλλων, όρισαν εν πολλοίς αυτό, που σήμερα αποκαλούμε post rock, κυκλοφόρησαν στις αρχές της τρέχουσας Άνοιξης μέσω της Constellation Records τη νέα και πέμπτη συνολικά full length δουλειά τους, η οποία περιέχει μόλις 1 σύνθεση, χωρισμένη όμως σε 4 ξεχωριστά κομμάτια, συνολικής διάρκειας 40 λεπτών.
Το εν λόγω άλμπουμ φέρει τον τίτλο Asunder, Sweet And Other Distress και το μουσικό της περιεχόμενο αποτελεί στην ουσία μια εκτεταμένη κι εμπλουτισμένη έκδοση του κομματιού Behemoth, το οποίο μέχρι τώρα το είχαμε απολαύσει μόνο στα πρόσφατα live των GY!BE, ενώ ειδικής μνείας αξίζει η αψεγάδιαστη παραγωγή του, που συνδυάζει κι αναδεικνύει συνάμα με τον καλύτερο τρόπο, τόσο την ερεβώδη drone πλευρά και τα απελπιστικά σκοτεινά noise ψήγματα τους, όσο και την ονειρικής αύρας και παραμυθένιας ομορφιάς, post rock υπόσταση τους.
Η έναρξη του Asunder, Sweet And Other Distress γίνεται μέσα σε ένα θορυβώδες κι εξόχως απολαυστικό post rock πλαίσιο, το οποίο μες από την έμφυτη μελαγχολία του, μας οδηγεί με περισσή δεξιοτεχνία στο πλέον ανήλιαγο κι αβυσσαλέο noise ξέσπασμα των GY!BE, που σε συνδυασμό με τα μονολιθικά κι απόκοσμα drone αρώματα τους, μας βυθίζουν σε μια αέναη δίνη μουσικού σκότους, από την οποία θα λυτρωθούμε μονάχα στο τέλος τούτης της κυκλοφορίας, χάρη στο γλυκόπικρο post πέπλο, που καλύπτει με μαεστρία την πειραματική rock υφής της.
Τα μουσικά όργανα βρίσκονται σε πλήρη αρμονία κι αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους εξαιρετικά χάρη στο τεράστιο μουσικό ταλέντο του Thierry στο μπάσο και το κοντραμπάσο, του David σε κιθάρα κι όργανο, των Aidan και Timothy στα ντραμς, του Mauro στο μπάσο, των Efrim και Michael στις κιθάρες και της Sophie στο βιολί, όλοι εκ των οποίων για ακόμη μια φορά στην ως τώρα πορεία τους ως μπάντα διαπρέπουν στο πόστο τους, προσφέροντας μας έτσι μες από ένα οδυνηρά θελκτικό drone καλειδοσκόπιο δυνατές στιγμές post αμαρτίας και rock ευδαιμονίας.
Ο νέος δίσκος των Godspeed You! Black Emperor αποτελεί κι αυτός με τη σειρά του, όπως κι όλες οι προηγούμενες studio δουλειές τους, κόσμημα για τον ευρύτερο rock χώρο κι όχι μόνο, καθώς αν και υπολείπεται σε σχέση με τους πρότερους δίσκους τους σε μουσική πρωτοτυπία εντούτοις, θαρρώ ότι το χορταστικό και γοητευτικό Asunder, Sweet And Other Distress, είναι η πλέον προσεγμένη συνθετικά και ηχητικά γενικότερα δουλειά τους, καθώς το τρομακτικά όμορφο Behemoth, εδώ έχει επιτυχώς μεταμορφωθεί σε ένα μεγαλειώδες μουσικό ποίημα. Υπόκλιση.
Οι θρυλικοί κι άκρως επιδραστικοί, όσον αφορά τον post rock χώρο, αλλά κι όχι μόνο αυτόν, Godspeed You! Black Emperor, οι οποίοι γεννήθηκαν το 1994 στο Μόντρεαλ του Κεμπέκ, κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό, μέσω της γνωστής για την έντονη post rock αισθητικής της, Constellation Records, την διαρκείας 54 λεπτών περίπου κι αποτελούμενη από 4 κομμάτια, τέταρτη full length δουλειά τους, που φέρει τον τίτλο: Allelujah! Don't Bend! Ascend!.
Στον εν λόγω δίσκο, εκτός φυσικά των τριών ιδιαιτέρως χαρισματικών, ιδρυτών της μπάντας, Efrim Menuck σε κιθάρες κι οργανέτο, Mike Moya σε κιθάρα και Mauro Pezzente σε μπάσο, συμμετέχουν και οι εξίσου ταλαντούχοι με αυτούς και πολυπράγμωνες: Aidan Girt σε ντραμς, Bruce Cawdron σε ντραμς, βιμπράφωνο και ξυλόφωνο, Thierry Amar σε μπάσο, πλήκτρα και κοντραμπάσο, David Bryant σε κιθάρα, λύρα κι άρπα και Sophie Trudeau στο βιολί.
Όλοι τους, συμμετείχαν ενεργά, είτε στο πιστό στην αισθητική της μπάντας, artwork του δίσκου, στο οποίο εμπλέκονται επίσης, οι Yannick Grandmont, Karl Lemieux, Charles-Andre Coderre και Timothy Herzog, είτε στην πολύ καλή για ακόμη μια φορά, παραγωγή του, που αναδεικνύει με τον πλέον σωστό τρόπο τις συνθέσεις του, στην οποία εξαιρετικά σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε τόσο ο Howard Bilerman, όσο κι ο Harris Newman, ο οποίος ανέλαβε το mastering του.
Ο νέος δίσκος τούτης της Καναδικής μπάντας, που αποτελεί την πρώτη studio δουλειά της, εδώ και περίπου δέκα χρόνια, οπότε κι η μπάντα μπήκε στον πάγο, δεν περιέχει αποκλειστικά νέες συνθέσεις, καθώς αποτελείται από 2 drones, αλλά και 2 κομμάτια, που όμως στο παρελθόν έχουν ακουστεί στις live εμφανίσεις της. Ο λόγος για τα Mladic και We Drift Like Worried Fire, που αποτελούν την εξέλιξη των πολλά υποσχόμενων Albanian και Gamelan, αντίστοιχα.
Το πρώτο, το οποίο αποτελεί και το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου, περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία, που κατέστησαν τους GY!BE θρύλο της ευρύτερης rock σκηνής, καθώς το έχων έντονο πολιτικό άρωμα, όπως άλλωστε μαρτυρά κι ο τίτλος του, Mladic, αποτελεί μια εξόχως έντονη άσκηση στην υπομονή, μιας και τα μεγάλης διάρκειας, πολλαπλά του ηχοστρώματα, οδηγούν στην απόλυτη, ηχητική κάθαρση, μέσω μιας δαιδαλώδους κι ομιχλώδους, διαδρομής.
Ambient πινελιές και drone ψήγματα πλαισιώνονται υπέροχα από το μοναδικό σε τούτο τον instrumental δίσκο, sample φωνητικών, το οποίο αναφέρει την πολλών ερμηνειών φράση: With his arms outstretched, που οδηγεί σε κλιμακωτά, στο γνωστό κι απαράμιλλο, μουσικό ύφος των GY!BE, ηχοτοπία, η υφέρπουσα ένταση των οποίων, εντείνεται νότα με τη νότα και διαμέσου των επαναλαμβανόμενων post rock μοτίβων, που διακρίνουν την εύθραυστη υπόσταση τους.
Οι ανάγλυφες ανατολίτικες μελωδίες του, οι οποίες θαρρώ, πως σε κάποια σημεία τους, έχουν κι ελληνικό, παραδοσιακό ηχόχρωμα, απογειώνουν το doom νοοτροπίας και μόνο, εν λόγω κομμάτι και το οδηγούν έτσι, στο θορυβώδες τέλος του, που διακρίνεται για την punk αύρα και τον έντονο noise rock χαρακτήρα του, ενώ ο επίλογος του, αποτελείται από χτυπήματα κατσαρόλας, τα οποία ηχογραφήθηκαν σε μια από τις πορείες, που έλαβαν χώρα στον Καναδά.
Το πρώτο drone κομμάτι του δίσκου, Their Helicopters Sing, βοηθά στην σωστή αφομοίωση του μεγαλειώδους Mladic, καθώς οι πειραματισμοί των εγχόρδων, που αποτελούν την ραχοκοκκαλιά του, προκαλούν μια υπόκωφη ηχητική δίνη, η οποία λειτουργεί ως ακουστικό βάλσαμο μεταξύ των δύο τρομακτικής ομορφιάς και νοσηρού κάλλους, κεντρικών κομματιών του δίσκου, μιας κι οδηγεί στο απαράμιλλα γλυκό κι επιβλητικού εκτοπίσματος, We Drift Like Worried Fire.
Το συγκεκριμένο κομμάτι διακρίνεται για τον σταθερό ρυθμό του, που μένει ανεπηρέαστος μέχρι το τέλος του, παρά το γεγονός, πως ο ήχος των μουσικών οργάνων, αλλάζει διαρκώς τονισμό σε όλη του διάρκεια. Τα τύμπανα και τα κρουστά κυριαρχούν στο τραγούδι, καθώς τα έγχορδα, μετά την εισαγωγή του κομματιού, τους παρέδωσαν τα ηνία, προσδίδοντας στο We Drift Like Worried Fire, μια αποπνικτικά γκρίζα αισθητική, που καθηλώνει με την μουντή αύρα της.
Τα έγχορδα, με τις γλυκόπικρες νότες τους, εντείνουν την σχεδόν απειλητική ατμόσφαιρα, που δημιουργείται από τα ενίοτε εμβατηριακού ρυθμού, μα πάντοτε δυναμικά ντραμς, τα οποία μοιάζουν σαν να προέρχονται από τα βάθη κάποιας ανείπωτης καταστροφής, ενώ η κορύφωση του κομματιού, που βρίσκει την μπάντα σε συνθετικό οίστρο, αλλά κι όλα τα μουσικά όργανα σε μελωδικό οργασμό, διακρίνεται από μια σχεδόν ανεπαίσθητη νότα, ηχητικής αισιοδοξίας.
Η ελπίδα, που αχνοφαίνεται για πρώτη και τελευταία φορά, στην δεύτερη μεγάλης διάρκειας και φοβερής ομορφιάς, σύνθεσης του εκπληκτικού Allelujah! Don't Bend! Ascend!, δίνει την θέση της στο απαλλαγμένο από τους πειραματισμούς του δίδυμου αδερφού του, drone μοτίβο του ambience υπόστασης, Strung Like Lights At Thee Printemps Erable, το οποίο βυθίζει τον όχι και τόσο επιδέξιο, επίλογο του δίσκου, σε μια ανελέητη κι εκκωφαντική, ηχητική σιωπή.
Σχήμα οξύμωρο, μα η αλήθεια είναι ότι αυτά, ποτέ δεν έλειψαν από το ποιόν των καλυπτόμενων από ένα πέπλο μυστηρίου, Godspeed You! Black Emperor, τα πολιτικά πιστεύω των οποίων, πάντοτε αποτελούσαν μια ιδιαιτέρως ζωηρή βάση για συζήτηση ανάμεσα στους φίλους και τους μη φίλους τους, καθώς οι αντιπαραθέσεις, που δημιουργούν οι για άλλους φυσιολογικές και για άλλους ακραίες τους απόψεις, συχνά πυκνά, απομακρύνουν από το κυρίως πιστεύω τους.
Το οποίο δεν είναι άλλο από την Τέχνη, τις διάφορες εκφάνσεις της οποίας, εδώ και κάμποσα χρόνια, με μεράκι υπηρετούν οι GY!BE μέσα από τα διάφορα project τους. Ναι, τα πολιτικά τους πιστεύω, που συνεχώς και με γλαφυρό τρόπο, δηλώνουν μέσω των κυκλοφοριών τους, ίσως είναι λίγο πιο κυνικά κι απόλυτα, από ότι κάποιοι έχουν συνηθίσει, ενώ δεν αποκλείεται καμιά φορά να έρχονται και σε αντίθεση μεταξύ τους, μα δεν παύουν, να αποτελούν την αλήθεια τους.
Αυτό, που θαρρώ, πως έχει σημασία, είναι ότι το timing των κυκλοφοριών των GY!BE είναι πάντα ταιριαστό με κάποιο ιστορικό γεγονός. Τη μια ήταν οι δίδυμοι πύργοι, την άλλη το Αφγανιστάν και μετά το Ιράκ, ενώ το συναρπαστικό Allelujah! Don't Bend! Ascend! έρχεται σε μια στιγμή, που η παγκόσμια οικονομική φούσκα, έχει ήδη σκάσει και παρασέρνει σαν άλλο τσουνάμι, στο ορμητικό της διάβα, τα πάντα: υλικά αγαθά, χαμόγελα, ψυχές κι ολόκληρες ζωές.
Ίσως φαίνονται υπερβολικά ή/και μίζερα τα παραπάνω, αλλά θαρρώ, πως μια γρήγορη ματιά στην καθημερινότητα της χώρας τα τελευταία κάμποσα χρόνια, μάλλον αποδεικνύει του λόγου το αληθές, καθώς ο πόλεμος των τάξεων έδωσε πλέον φανερά την θέση του σε έναν ξετσίπωτο πόλεμο συνειδήσεων. Φυσικά, η μουσική των GY!BE δεν αποτελεί γιατρικό για όλα αυτά, αλλά για ακόμη μια φορά, η μπάντα κυκλοφόρησε νέο υλικό την κατάλληλη χρονική στιγμή.
Δεν ξέρω και δεν θέλω ούτε να μάθω, αν όλο αυτό έγινε τυχαία από τους εκπληκτικούς κι ενίοτε προφητικούς, Godspeed You! Black Emperor, αλλά αυτό, που σίγουρα γνωρίζω, είναι ότι η νέα τους δουλειά, που εύγλωττα τιτλοφορείται: Allelujah! Don't Bend! Ascend!, αποτελεί ένα εξαιρετικό soundtrack για μοναχικές περιπλανήσεις στην κατεστραμμένη από την φροντίδα μας, καθημερινότητα, αλλά κι έναν από τους καλύτερους δίσκους των τελευταίων χρόνων.
Η ταινία-ντοκιμαντέρ, Blood, Sweat & Vinyl: DIY in the 21st Century, είναι μια παραγωγή του νεαρού και ανερχόμενου σκηνοθέτη, Kenneth Thomas, που χρειάστηκε 5 χρόνια γυρισμάτων έως ότου ολοκληρωθεί -κάτι που τελικά έγινε φέτος τον Απρίλη. Ο καλός σκηνοθέτης, συνεργάστηκε για αυτή τη δουλειά με τρεις ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρίες (Hydra Head, Neurot, Constellation), που φημίζονται όχι μόνο για τις πολύ καλές μπάντες που υπογράφουν, αλλά και για τον τρόπο που βλέπουν τη μουσική -όχι ως προϊόν, αλλά μονάχα ως τέχνη, όχι ως εμπόρευμα, αλλά ως διέξοδο έκφρασης συναισθημάτων. Μια οπτική ιδιαίτερα σπάνια, που απαιτεί τόλμη για να την κάνεις πράξη, διότι όπως είναι γνωστό, στις μέρες μας κυριαρχεί το κυνήγι του γρήγορου και εύκολου κέρδους.
Ο σκηνοθέτης σε αυτά τα πέντε χρόνια, έχει καταγράψει μπόλικο live υλικό από διάφορες μπάντες που ανήκουν στο δυναμικό των άνωθι αναφερθέντων εταιριών ενώ, δεν λείπουν και οι συνεντεύξεις, που δεν περιορίζονται μόνο στους μουσικούς καθώς, συνεντευξιάζονται και άνθρωποι των προαναφερθέντων τριών δισκογραφικών, αλλά και μερικοί από τους καλλιτέχνες που δημιουργούν τα εξώφυλλα ή επιμελούνται τα artworks των συγκροτημάτων, αλλά και όλα εκείνα τα οπτικά καλούδια, τα οποία οι οπαδοί γουστάρουν. Έτσι, γίνεται κατανοητό, ότι πρόκειται για ένα έργο, που στοχεύει να αναδείξει την λιγότερο προβεβλημένη πλευρά της σημερινής μουσικής βιομηχανίας, που κρύβει διαμάντια, για τα οποία το mainstream και οι πολυεθνικές, δεν θα μάθουν ποτέ -ευτυχώς!
Πιστεύω ότι αυτό το εγχείρημα αξίζει προσοχής και στήριξης ενώ, θέλω να ελπίζω ότι κάποιος τρόπος θα βρεθεί να το δούμε να προβάλλεται και στα μέρη μας κάποια στιγμή. Άλλωστε, τα παλικάρια που σχετίζονται με όλο αυτό, προσπαθούν να καταφέρουν η προβολή του ντοκιμαντέρ, να γίνει σε όσο το δυνατόν περισσότερες περιοχές -σε αυτές φυσικά συμπεριλαμβάνεται και η Ευρώπη, αν και δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη επίσημα λεπτομέρειες. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό το project, αλλά και τους ανθρώπους που σχετίζονται με αυτό, απλά κάντε κλικ στις ονομασίες που αναφέρονται άνωθεν σε τούτο το κείμενο. Παρακάτω υπάρχει το trailer της ταινίας ενώ, για ακόμη μια φορά, να υπενθυμίσω πως καλό θα ήταν όλο αυτό να έρθει και από τα μέρη μας -το ξέρω, κάτι τέτοιο ίσως να είναι δύσκολο, αλλά όπως λένε, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία..
