Iron Void - Doomsday

 

Οι ανερχόμενοι Iron Void σχηματίστηκαν στην Αγγλία το 1998 όμως δυο χρόνια αργότερα διέκοψαν την δραστηριότητα τους δίχως κάποια δισκογραφική δουλειά στην ως τότε πορεία τους, η οποία συνεχίστηκε από το 2008 κι έπειτα, οπότε τα ιδρυτικά μέλη Jonathan Seale σε μπάσο και φωνητικά και Damien Park σε ντραμς ενώθηκαν με τον Steve Wilson σε κιθάρα και φωνητικά και ξεκίνησαν την ορμητική τους διαδρομή στα heavy σοκάκια της metal μουσικής.

 

Το έσχατο χρονικά πόνημα των άκρως ταλαντούχων Iron Void, που αποτελεί την αφορμή για τούτες τις γραμμές και φέρει τον τίτλο Doomsday, αποτελεί την πέμπτη συνολικά δουλειά τους και δεύτερη με full length μορφή, ενώ περιέχει 11 κομμάτια συνολικής διάρκειας 58 λεπτών και πλαισιώνεται από ένα ταιριαστό με την occult και horror αισθητική του, artwork, που κολακεύει τη διαβολικά όμορφη μουσική του και ταιριάζει γάντι στους λάγνους και σκοτεινούς του στίχους.

 

Η δυναμική μουσική του Doomsday, που στηρίζεται σε ένα παραδοσιακό doom metal μοτίβο, το οποίο ζέχνει retro φρεσκάδα σε κάθε νότα του, κολακεύεται από την αψεγάδιαστη παραγωγή του, που είναι απόρροια της εξαιρετικής δουλειάς του Chris Fielding σε αυτόν τον τομέα και του James Plotkin στο mastering, ενώ ειδικής μνείας αξίζει η απόδοση των Iron Void, οι οποίοι για ακόμη μια φορά δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό κι απογειώνουν τις δυνατές τους συνθέσεις.

 

Τα καθαρά φωνητικά εντείνουν το ήδη ισχυρό epic doom αίσθημα, που διαπερνά στην ολότητα του το έξοχο Doomsday και η ρωμαλέα κιθάρα σκαρώνει συνεχώς εθιστικά riffs σε traditional doom μοτίβο και υφαίνει solos και μελωδίες με έντονο heavy metal άρωμα, συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στην ηχητική ποικιλία του, ενώ τα ισχνά stoner ψήγματα της βοηθούν σε αρμονική συνεργασία με το δυναμικό rythm section των Iron Void στην ομαλή ροή των κομματιών τους.

 

Ο μεστός χαρακτήρας και οι αχνές fuzz αχτίδες, που στολίζουν το πυκνό μπάσο των Iron Void χαρίζουν όγκο και βάθος στο τελικό μουσικό σύνολο και βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τα στιβαρά τους ντραμς, που ξεχειλίζουν groove αδρεναλίνη κι ενισχύουν την ήδη έντονη ευωδία doom σπιρτάδας, που διαπερνά το Doomsday, το οποίο χάρη στο ταλέντο των δημιουργών του, ισορροπεί τέλεια μεταξύ του heavy metal παρελθόντος και του εκρηκτικού doom παρόντος.

 

Εν ολίγοις, το εξαιρετικό Doomsday, που κυκλοφορεί από τη Doomanoid Records, αποτελεί έναν άκρως χορταστικό doom metal δίσκο, που θαρρώ ότι ικανοποιήσει και τους λάτρεις του παλιακού heavy ήχου και τους λάτρεις της σύγχρονης stoner/doom σκηνής, καθώς οι Iron Void έχουν επιτυχώς μπολιάσει σε συνδυασμό με την ατίθαση έμπνευση τους, χάρη στον συνθετικό κι εκτελεστικό τους οίστρο, τα πιο εθιστικά στοιχεία της doom μουσικής στον ήχο τους. Έξοχο.

 

Iron Void: Bandcamp / Facebook

Doomanoid Records: Official Website

 

Iron Void

 

Οι Βρετανοί Iron Void προέρχονται από το Yorkshire κι απαρτίζονται από τον Sealey σε μπάσο και φωνητικά, από τον Steve σε κιθάρα και φωνητικά κι από τον Damien στα ντραμς, ενώ η πολύχρονη διαδρομή τους στα heavy σοκάκια της metal μουσικής, ξεκίνησε για πρώτη φορά το 1998 κι έληξε άδοξα μετά από δύο χρόνια δίχως να αποφέρει κάποια δισκογραφική δουλειά, όμως από το 2008 κι έπειτα έχουν επιστρέψει για τα καλά στα heavy δρώμενα του metal ήχου.

 

Το πλέον τρανό πειστήριο για τη δυνατή επιστροφή των Iron Void είναι ο παρθενικός full length δίσκος τους, που τυγχάνει να είναι ομώνυμος τους και περιέχει 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας 49 λεπτών, ενώ πλαισιώνεται από ένα άκρως ταιριαστό με την occult λάγνα doom metal μουσική του, artwork και διακρίνεται για την πραγματικά αψεγάδιαστη παραγωγή του, η οποία χαρίζει σπιρτάδα στο τελικό μουσικό σύνολο, καθώς αναδεικνύει περίφημα την πλούσια δυναμική του.

 

Η παραδοσιακή doom τεχνοτροπία των Iron Void ξεχειλίζει φρεσκάδα και συνάμα αποπνέει μια μεθυστική οικειότητα με κάθε νότα της, μιας και οι retro αναφορές τους, που είναι πολύ σωστά δοσμένες, σφιχταγκαλιάζουν τον κλασσικό metal ήχο και ερωτοτροπούν με την traditional doom μουσική, που άνθισε πριν κάμποσες δεκαετίες, ενώ οι αχνές και σχεδόν ανεπαίσθητες stoner πινελιές τους, οφείλονται στις κλέφτες τους ματιές στον σύγχρονο και μοντέρνο heavy ήχο.

 

Τα ανόθευτα riffs της κιθάρας σε αγνό doom ύφος κυριαρχούν στο Iron Void και πλημμυρίζουν τις συνθέσεις τους με ένα εξόχως σαγηνευτικό άρωμα διαβολικής ομορφιάς, ενώ τα ντραμς και το μπάσο, εντείνουν τον σπιρτόζικο και γεμάτο groove χαρακτήρα του με τις blues ατασθαλίες τους κι αναδεικνύουν έτσι υπέροχα, τόσο τα γοητευτικά solos της κιθάρας, όσο και τα καθαρά κι αισθαντικά φωνητικά, που διανθίζουν με ένα epic αίσθημα μελαγχολίας, το τελικό σύνολο.

 

Ο μεστός ήχος των Iron Void φέρει ένα χορταστικό κι αγέρωχο doom τσαγανό στο αργόσυρτο σκαρί του, το οποίο χάρη στο πλούσιο μουσικό ταλέντο τους, ξεχειλίζει heavy φρεσκάδα παρά το παλιομοδίτικο ταμπεραμέντο του, καθώς οι έντονες old school επιρροές τους, είναι επιτυχώς στολισμένες με τα πλέον απολαυστικά ηχοχρώματα του σύγχρονου doom metal ήχου κι αυτό καθιστά το παρθενικό κι ομώνυμο πόνημα τους, γλυκό κι όμορφο σαν αμαρτία. Θαυμάσιο.

 

Iron Void: Bandcamp / Facebook