Brimstone Coven - Black Magic

 

Από την Δυτική Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής προέρχονται οι σταθερά ανερχόμενοι κι άκρως ταλαντούχοι Brimstone Coven, οι οποίοι πήραν σάρκα κι οστά το 2011 κι απαρτίζονται από τέσσερις ικανότατους μουσικούς, που στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου κυκλοφόρησαν δια μέσω της Metal Blade Records τη νέα full length δουλειά τους, που φέρει τον τίτλο Black Magic και περιέχει δέκα κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 55 λεπτών.

 

Ένα λεπτομερές και γεμάτο συμβολισμούς artwork πλαισιώνει φανταστικά το σκοτεινό μουσικό περιεχόμενο του Black Magic κι αναδεικνύει μες από την αμαρτωλή του ομορφιά τις έντονες occult ανησυχίες των άκρως ελπιδοφόρων Brimstone Coven, οι οποίοι επιμελήθηκαν οι ίδιοι την αψεγάδιαστη παραγωγή του περί ου ο λόγος τρίτου τους δίσκου, χαρίζοντας του μια δυνατή αύρα vintage φρεσκάδας και μια ευωδία retro δροσιάς μες από την οργανική τους προσέγγιση.

 

Όλα τα μουσικά όργανα έχουν αρκετό χώρο και χρόνο στο εξαιρετικά χορταστικό Black Magic, το οποίο άλλοτε μας ταξιδεύει στα έγκατα της rock ψυχεδέλειας κι άλλοτε μας βυθίζει σε doom βάλτους, οι οποίοι ξεχωρίζουν για τις ισχυρές τους blues αναθυμιάσεις και μας οδηγούν έτσι σε ισχνά progressive ηχοτοπία με πυκνό NWOBHM άρωμα και σε ανήλιαγα occult rock σοκάκια, που μαρτυρούν τον συνθετικό οίστρο και την αχαλίνωτη έμπνευση των Brimstone Coven.

 

Στιβαρά και μελωδικά συνάμα riffs υφαίνει με περισσή μαεστρία η εξόχως ατίθαση κιθάρα του Corey Roth, καθώς επίσης και μεθυστικά leads ποτισμένα με βαριά αρώματα rock νοσταλγίας κι εθιστικά solos, που ξεμυαλίζουν στολίζοντας παράλληλα με blues αλητεία το Black Magic, το οποίο χρωστά στο σπιρτόζικο μπάσο του Andrew D'Cagna το fuzz μπρίο κι ολίγη από τη metal μαγεία, που διακρίνει τους Brimstone Coven και το σχεδόν εκρηκτικό τους doom rock μοτίβο.

 

Ρωμαλέα κι άρτια τεχνικά είναι τα ντραμς του Justin Woods, ο οποίος διανθίζει με groove πυρίτιδα και hard rock αρώματα αλλοτινών ηχητικών εποχών το συναρπαστικό Black Magic, ενώ ειδικής μνείας θαρρώ ότι αξίζουν τα φωνητικά των Brimstone Coven, που με μπροστάρη τον John Williams πλέκουν ονειρικές τριφωνίες και μας ταξιδεύουν στα πλέον αγνά κι ανόθευτα prog λιβάδια της metal μουσικής, εκεί όπου η rock ψυχεδέλεια σφιχταγκαλιάζει τα occult blues.

 

Παλιακό hard rock ύφος και old school metal μελωδίες έρχονται εις σάρκα μια στο ιδιαιτέρως διασκεδαστικό Black Magic και ζέχνουν doom ζεστασιά χάρη στο πλούσιο ταλέντο των έξοχων και πολλά υποσχόμενων Brimstone Coven, οι οποίοι έχουν συντροφεύσει με blues τσαγανό την αρχέγονη prog ψυχεδέλεια τους, εντείνοντας έτσι την υφέρπουσα occult rock σπιρτάδα κι απογειώνοντας συνάμα την οργανική fuzz υφή των εξόχως απολαυστικών συνθέσεων τους.

 

Δεν ξέρω εάν οι Brimstone Coven από εδώ και πέρα θα πάρουν στροφή σε πιο metal δρόμους ή εάν θα επιμείνουν στο δυνατό τους hard rock ύφος, αλλά θέλω να πιστεύω, πως δε θα χάσουν ούτε μια ικμάδα της αρκούντως heavy δυναμικής τους, η οποία σε συνδυασμό με τα ισχνά prog ψήγματα και τα occult στοιχεία τους, ισορροπεί τέλεια μεταξύ blues ανεμελιάς κι αχαλίνωτης doom ψυχεδέλειας και μας προσφέρει έτσι με το λυρικό Black Magic στιγμές rock ευδαιμονίας.

 

Τέλος, καλό θα ήτανε να γνωρίζετε ότι στο περιπετειώδες και παραμυθένιο Black Magic το χέρι πηγαίνει αυτόματα στο repeat, μιας και οι άκρως γοητευτικές του συνθέσεις θα σας μαγέψουν με τις αγνές τους rock προθέσεις και την λάγνα metal ομορφιά τους, οπότε να έχετε κατά νου, πως οι εξαιρετικοί Brimstone Coven με την occult αύρα και την doom ευωδία τους, ίσως και να σας υπνωτίσουν δίχως να το αντιληφθείτε καν, μα το κυριότερο, χωρίς να το αρνηθείτε. Σαγηνευτικό.

 

Brimstone Coven: Facebook / Bandcamp

Metal Blade Records: Official Website

 

Pilgrim - Misery Wizard

Οι γεννημένοι το 2010 και προερχόμενοι από το Rhode Island των Η.Π.Α., Pilgrim, υπέπεσαν στην αντίληψη μου τον περασμένο Δεκέμβρη, όταν και κυκλοφόρησαν ένα 10" Split με τους επίσης Αμερικάνους Ice Dragon, το οποίο ανέβασε τις προσδοκίες μου για το επερχόμενο πρώτο τους full length, μιας και το κομμάτι με το οποίο συμμετείχαν σε αυτό ήταν εκπληκτικό, ενώ και η υπογραφή συμβολαίου με την Poison Tongue, που αποτελεί θυγατρική της γνωστής και μη εξαιρετέας στο metal χώρο Metal Blade Records, άφησε υπόνοιες για πολύ καλά πράγματα από τούτο το νεοσύστατο μουσικό συγκρότημα, το οποίο απαρτίζεται από τρεις νεαρούς μουσικούς: τον Krolg Splinterfirst, Slayer Of Man στα ντραμς, τον Count Elric The Soothslayer στο μπάσο και τον πολυπράγμων και μοναδικό συνθέτη της μπάντας, The Wizard, ο οποίος εκτός όλων των άλλων, έχει αναλάβει τις κιθάρες, τα φωνητικά και τους στίχους.

Η μουσική των Pilgrim προσδιορίζεται από τους περισσότερους ως παραδοσιακό doom και δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο για να διαφωνήσω μαζί τους, διότι κύριες επιρροές τούτης της μπάντας αποτελούν συγκροτήματα όπως οι Black Sabbath, Saint Vitus, Reverend Bizarre, Cathedral και Candlemass, ενώ δεν απουσιάζουν οι αναφορές στον ήχο των Electric Wizard.

Ο ντεμπούτο δίσκος της μπάντας, που κυκλοφόρησε τελικά στα τέλη του περασμένου Γενάρη, τιτλοφορείται Misery Wizard και περιέχει έξι κομμάτια, η συνολική διάρκεια των οποίων, αγγίζει τα 56 λεπτά. Το εν λόγω άλμπουμ συνοδεύεται υπέροχα από το artwork, που φιλοτέχνησε ο Paul McCarol της Unhinged Art. Η παραγωγή του δίσκου είναι πολύ καλή, καθώς προσφέρει τον απαραίτητο όγκο στις συνθέσεις του άλμπουμ, ενώ με την διαύγεια της αναδεικνύει την πολύ καλή απόδοση και των τριών μουσικών, που αποτελούν τούτη την ελπιδοφόρα μπάντα.

Όπως ίσως υποψιάζεστε, η συντριπτική πλειονότητα των συνθέσεων της μπάντας κινείται σε βασανιστικά αργούς ρυθμούς, ενώ ένα epic πέπλο καλύπτει την occult αισθητική τους. Το groovy μπάσο, που δεν διστάζει να πρωταγωνιστήσει όταν αυτό απαιτείται, σιγοντάρει τα μεγαλειώδη riffs της κιθάρας, τα solos της οποίας, λειτουργούν λυτρωτικά για την ροή των συνθέσεων, ενώ τα ιδιαιτέρως δυναμικά χτυπήματα των ντραμς φέρνουν στο νου τις πλέον εκκωφαντικές από τις βροντές, που παράγουν οι θυμωμένοι κεραυνοί, αλλά κι οι μανιασμένες αστραπές.

Είναι γεγονός, πως οι Pilgrim δεν διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας, καθώς η αργόσυρτη μουσική τους βασίζεται εν πολλοίς στα πεπραγμένα των προαναφερθέντων μεγαθηρίων του doom ήχου, αλλά αυτό θαρρώ, πως δεν θα πρέπει να μας ξενίζει, διότι έχω την εντύπωση, πως δεν είναι και πάρα πολλοί εκείνοι, που πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει παρθενογένεση στη doom μουσική εν έτη 2012, αν και η ιστορία έχει καταδείξει, πως καλό είναι ποτέ να μη λες ποτέ. Λίγη σημασία έχουν όμως αυτά, μιας και τούτοι οι φερέλπιδες νεαροί doomsters, μοιάζουν ικανοί να μας κρατήσουν για αρκετό καιρό καλή συντροφιά με τις καταρεμένες τους μελωδίες.