Lord Vicar - Gates Of Flesh

 

Νομίζω, πως οι φοβεροί και τρομεροί Lord Vicar δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, όμως έτσι για το τυπικό, πρέπει να αναφερθεί το γεγονός, πως σχηματίστηκαν στην Φινλανδία το 2007 με αφορμή την διάλυση των θρυλικών Reverend Bizarre, από τον Kimi Kärki στην κιθάρα, τον Gareth Milstead στα ντραμς, τον Christian Linderson στην φωνή και από τον Jussi Myllykoski στο μπάσο, ο οποίος πλέον αποχώρησε κι έδωσε την θέση του στον Sami Albert Hynninen.

 

Ύστερα από κάμποσα χρόνια οι έξοχοι Lord Vicar επιστρέφουν στο προσκήνιο με το νέο τους και τρίτο συνολικά ως τώρα full length δίσκο, που κυκλοφορεί υπό την αιγίδα της εκλεκτικής The Church Within Records υπό τον τίτλο Gates Of Flesh και περιέχει εφτά κομμάτια συνολικής διάρκειας μόλις 41 λεπτών, αποτελώντας έτσι το πιο μαζεμένο πόνημα τους κι επιτυγχάνοντας άρα το πλάνο της μπάντας να μας προσφέρει ένα στιβαρό και μεστό άκουσμα σε μονό βινύλιο.

 

Παρά το μικρό του σχετικά δέμας το μεθυστικό Gates Of Flesh είναι εξαιρετικά χορταστικό, μιας και περιέχει σε ικανή ποσότητα και υψηλότατη ποιότητα όλα εκείνα τα στοιχεία για τα οποία ξεχώρισαν αμέσως από τον σωρό οι Lord Vicar, οι οποίοι εδώ μας βυθίζουν στην αβυσσαλέα μελαγχολία της παραδοσιακής doom metal μουσικής, καθώς οι συμπαγείς τους κι αρκούντως heavy μελωδίες ξεχειλίζουν συναίσθημα και μαρτυρούν συνάμα το τεράστιο τους εκτόπισμα.

 

Αργόσυρτοι και υπέρβαροι ρυθμοί σε traditional doom ύφος χαρακτηρίζουν στην ολότητα του το εξαίρετο Gates Of Flesh, το οποίο χρωστά τα σχεδόν ανεπαίσθητα folk του αρώματα στην διακριτική ακουστική κιθάρα κι οφείλει στο συνθετικό μεγαλείο και τον εκτελεστικό οίστρο των Lord Vicar, τόσο την υφέρπουσα epic αίσθηση του, όσο και τα μάλλον διάφανα stoner ψήγματα, που κοσμούν υπέροχα την απαστράπτουσα και ρημαγμένη του συνάμα doom κορμοστασιά.

 

Ρωμαλέα riffs άλλοτε σε κλασσικό doom ύφος κι άλλοτε με ισχυρές κι εξαιρετικά λυρικές metal πινελιές μας παρουσιάζουν με τρόπο εύγλωττο την υφέρπουσα heavy νοσταλγία του εθιστικά θελκτικού Gates Of Flesh και σε συνδυασμό με τα γαλήνια κι αισθαντικά φωνητικά εντείνουν αρμονικά τα βίαια doom συναισθήματα των Lord Vicar, που έξοχα αποτυπώνονται στους στίχους τους, οι οποίοι καταπιάνονται με την ανθρώπινη αδυναμία και τις αμαρτίες της σάρκας.  

 

Όχι δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο στιχουργικό concept στο πανέμορφο Gates Of Flesh παρόλο που όλοι του οι στίχοι αφηγούνται ιστορίες ακολασίας και παρά το γεγονός, πως ακόμη και το επιεικώς πανέμορφο εξώφυλλο του, το οποίο κοσμεί ο πίνακας Nymphs and Satyr του William Adolphe Bouguereau, θα μπορούσε κάλλιστα να υποστηρίξει και να συμβάλει σημαντικά σε μια συγκεκριμένη στιχουργική θεματολογία σχετική με τις αχαλίνωτες σαρκικές απολαύσεις.

 

Δυναμικό, παρά τον αργό και ράθυμο χαρακτήρα του είναι το μεστωμένο rythm section των υπέροχων Lord Vicar, μιας και κρατά με μαεστρία τα μπόσικα του συναρπαστικού και θλιμμένα όμορφου νέου τους πονήματος, το οποίο έχουν φροντίσει να διανθίσουν επιτυχώς με γενναίες ποσότητες μονολιθικού κι αρμονικού groove, καθιστώντας έτσι εφάμιλλη με τα νερά ορμητικού ποταμού την ομαλή ροή του μυσταγωγικού και απαράμιλλα σαγηνευτικού Gates Of Flesh.

 

Εντυπωσιακά και συγχρόνως μάλλον αόρατα stoner αρώματα καλύπτουν σαν άλλο πέπλο τις κοφτερές metal αιχμές του εξόχως γοητευτικού Gates Of Flesh και σκεπάζουν αρμονικά τις ανοιχτές και βαθιές traditional doom πληγές του, τις οποίες περιποιούνται με περισσή στοργή και φροντίδα οι εξαιρετικοί Lord Vicar, οι οποίοι επιστρέφουν στον σκονισμένο τους doom θρόνο και μας χαρίζουν έναν σπάνιας ομορφιάς heavy δίσκο, που ξεχειλίζει ποιότητα. Φανταστικό.

 

Lord Vicar: Facebook

The Church Within Records: Official Website

 

Sigiriya - Return To Earth

Οι Sigiriya, που πήραν το όνομα τους από το φημισμένο πολιτιστικό μνημείο της Σρι Λάνκα, προέρχονται από την πόλη Swansea της Ουαλίας ενώ, τα τέσσερα άτομα που αποτελούν την μπάντα, συνυπήρξαν στους θρύλους της Ευρωπαϊκής -κι όχι μόνο, stoner σκηνής, Acrimony. Πρόκειται για τους Darren Ivey (ντραμς), Paul Bidmead (μπάσο), Stuart O'Hara (κιθάρα) και Dorian Walters (φωνητικά), οι όποιοι, μετά από σχεδόν δέκα χρόνια, αποφάσισαν να συνεργαστούν και πάλι, αλλά χωρίς τον έτερο κιθαρίστα (Lee Davies) μαζί τους. Αυτό, οφείλεται στο ότι ο απουσιάζων από αυτό το νέο σχήμα κιθαρίστας είναι 100% προσηλωμένος στη νέα του μπάντα, Lifer, αλλά και στο ότι οι υπόλοιποι τέσσερις, ήθελαν να δημιουργήσουν κάτι εντελώς καινούριο.

Και τα κατάφεραν, μιας και το Return To Earth, που κυκλοφόρησε μέσω της The Church Within Records, είναι ένας εκπληκτικός stoner/doom δίσκος, ο οποίος, επιβεβαιώνει τα λεγόμενα των μελών της μπάντας για κάτι φρέσκο, αφού τα 7 κομμάτια του, τα όποια διαρκούν συνολικά 36 λεπτά, σε καθηλώνουν απ΄την πρώτη στιγμή με την ορμητικότητα τους, σε αντίθεση με τα κομμάτια των Acrimony, που σε μάγευαν με την ψυχεδελική τους αύρα. Μια αύρα, που υπάρχει και στον ήχο των Sigiriya, αλλά όχι σε πρώτο πλάνο, μιας και οι συνθέσεις τούτης της νεότευκτης μπάντας, στάζουν αδρεναλίνη.

Η παραγωγή του δίσκου είναι μπουκωμένη και κάπως τραχιά, αλλά θαρρώ, πως είναι η ιδανική για αυτόν, μιας και ενισχύει την in your face αισθητική των κομματιών, χωρίς να παραμορφώνει την ηχητική όψη τους. Αυτό, ίσως οφείλεται στους Gethin Woolcock και Billy Anderson, που ηγήθηκαν της σχετικής διαδικασίας, ίσως όμως, η ωμότητα του ήχου, να είναι αποτέλεσμα της ζωντανής ηχογράφησης του δίσκου, μιας και τα overdubs που χρησιμοποιήθηκαν -σε κιθάρες και φωνητικά, δεν ήταν παρά ελάχιστα. Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο για τον ήχο του άλμπουμ, είναι το γεγονός, πως οι ηχογραφήσεις ολοκληρώθηκαν σε διάστημα πέντε ημερών, κι αυτό, θαρρώ πως ενισχύει σημαντικά την αίσθηση αυθορμητισμού, που διαπερνά το εν λόγω άλμπουμ.

Ογκώδη και heavy riffs ξεπηδούν απ' τις χορδές τις κιθάρας, η οποία όταν χαλαρώνει, μας μαγεύει με τις μελωδικές στιγμές που απλόχερα μας χαρίζει. Τα δυναμικά ντραμς, προσδίδουν μια metalική χροιά στον ήχο της μπάντας, η οποία, συνοδεύεται από το απύθμενο groove που το μπάσο προσφέρει στον ήχο της ενώ, τα παθιασμένα φωνητικά, συμπληρώνουν το ηχητικό παζλ που φέρει το όνομα: Return To Earth. Ένα όνομα, που χαρακτηρίζει με τον καλύτερο τρόπο τις συνθέσεις των Sigiriya, οι οποίες, ξεχωρίζουν για την γήινη αύρα τους -σε αντίθεση με τα κομμάτια των Acrimony. Οπότε, καλό θα ήταν να έχετε κατά νου, ότι οι ομοιότητες μεταξύ των δύο συγκροτημάτων εντοπίζονται στα πρόσωπα -και μόνο, και ουχί, στην -τρομερή και στις δύο περιπτώσεις, μουσική, που αυτά μας προσφέρουν. Πως το λέγανε παλιά; Ο Βασιλιάς πέθανε, Ζήτω ο Βασιλιάς! Κάπως έτσι.

Lord Vicar - Signs Of Osiris

Η πόλη Turku της Φινλανδίας αποτελεί το ορμητήριο των Lord Vicar, μιας μπάντας, που γεννήθηκε το 2007 μέσα από τις στάχτες των θρύλων της doom, Reverend Bizarre. Τα τέσσερα άτομα -διαφορετικής εθνικότητας, που απαρτίζουν την μπάντα, έχουν κατά το παρελθόν θητεύσει σε κάποιες από τις σπουδαιότερες μπάντες του heavy ήχου, αλλά κάτι μου λέει πως τα γνωρίζετε όλα τα παραπάνω, οπότε ας περάσουμε στο κυρίως θέμα αυτού του κειμένου, που δεν είναι άλλο από το..

..Signs Of Osiris, το δεύτερο full length άλμπουμ τούτης της μπάντας, που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες μέσω της The Church Within Records. 7 κομμάτια συνολικής διάρκειας 59 λεπτών περίπου είναι το περιεχόμενο αυτού του δίσκου, το εξώφυλλο του οποίου, είναι το έργο And There Was A Great Cry In Egypt, που ο Βρετανός καλλιτέχνης, Arthur Hacker, φιλοτέχνησε το μακρινό 1897. Την παραγωγή του δίσκου έχει επιμεληθεί η ίδια η μπάντα, οπότε είναι περιττό οποιοδήποτε σχόλιο πάνω σε αυτόν τον τομέα ενώ, οι στίχοι παραμένουν στο γνωστό μοτίβο της μπάντας. Όσον αφορά την μουσική του δίσκου..

..το μόνο που μπορεί να υποστηρίξει με σιγουριά κάποιος, είναι ότι όλοι οι φίλοι της heavy μουσικής, θα βρουν κάτι που να τους ικανοποιεί. Αυτό συμβαίνει διότι η μπάντα έχει διανθίσει το doom metal της με στοιχεία ψυχεδελικής prog rock μουσικής περασμένων δεκαετιών ενώ, τα stoner ψήγματα δεν απουσιάζουν από τη μουσική του δίσκου. Τα ογκώδη και σε αρκετές στιγμές fuzzαριστά riffs της κιθάρας αποκτούν μια ονειρική διάσταση όταν συμπληρώνονται από τις μελωδίες της ακουστικής ενώ, το μπάσο πολλές φορές αναλαμβάνει να οδηγήσει τις συνθέσεις σε σαγηνευτικά μυστηριώδη ηχοτοπία, εκεί όπου το mellotron παραμονεύει. Τα επικά χτυπήματα των ντραμς συνοδεύουν με φανταστικό τρόπο τα φωνητικά, τα οποία, αναδεικνύουν την Ozzy χροιά τους, μόνο όταν επιχειρούν ανάβαση σε υψηλότερες κλίμακες, αλλά έχω την εντύπωση, πως ο λυρισμός που προσδίδουν στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, είναι μαγικός.

Εν κατακλείδι, όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία, είναι τόσο καλά φιλτραρισμένα από την μπάντα, που καθιστούν το Signs Of Osiris, έναν από τους καλύτερους -αν όχι τον καλύτερο, doom metal δίσκο του έτους 2011. Δεν χωρά αμφιβολία στο ότι οι Lord Vicar -που πρόσφατα επισκέφθηκαν την χώρα μας, είναι μια από τις καλύτερες σύγχρονες doom μπάντες του πλανήτη Γη, μιας και φαίνεται ότι τα παλικάρια απ' τον Βορρά της Ευρώπης, κατέκτησαν με συνοπτικές διαδικασίες τον Θρόνο της Ανίερης Doom Αυτοκρατορίας, τον οποίο, πολύ δύσκολα θα αποχωριστούν, μιας και δεν βλέπω να ξεπροβάλει σύντομα από τον ομιχλώδη ορίζοντα, κάποιο εξίσου δυνατό αντίπαλο δέος για να τον διεκδικήσει με αξιώσεις..