A Titanic Abysmal Sonic Maelstrom [Gr]

Συνέντευξη με τους Galvano

Οι γεννημένοι το έτος 2005 στο Γκέτεμποργκ, Galvano, κυκλοφόρησαν στα τέλη του 2012 τον ντεμπούτο full length δίσκο τους, Two Titans, μέσω της νεοσύστατης και με έδρα την Αγγλία δισκογραφικής, Devouter Records, καθιστώντας έτσι τους εαυτούς τους, ως μια από τις πλέον ελπιδοφόρες μπάντες της heavy σκηνής. Η πρώτη δουλειά αυτού του Σουηδικού ντουέτου, είναι η τρανή απόδειξη, πως ακόμη και με περιορισμένα μέσα μπορεί να δημιουργηθεί κάτι πραγματικά πολύ καλό κι έτσι, ήμουν περίεργος να μάθω, πως κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν τόσο δυναμικό ήχο σαν ντουέτο. Οπότε, ας περάσουμε στις ερωταποκρίσεις μου με τον Mattias, τον κιθαρίστα, τραγουδιστή, αλλά και βασικό συνθέτη των Galvano.

Χαίρεται Galvano! Πως είναι οι πρώτες μέρες του 2013 για εσάς?

Γεια! Η αρχή του 2013 είναι πολύ καλή μέχρι στιγμής! Ο Freddy κι εγώ μόλις αρχίσαμε ξανά το jamming μετά από ένα μικρό διάλειμμα από τότε, που γυρίσαμε από την περιοδεία. Είναι ωραία, που επιστρέψαμε σε αυτό.

Αν και γεννηθήκατε πριν από περίπου 8 χρόνια, το έτος 2005, δεν μπορώ να αντισταθώ και να μην σας ζητήσω να μας δώσετε ένα μίνι βιογραφικό σας, από την πρώτη μέρα έως και την κυκλοφορία του ντεμπούτου σας, έτσι ώστε όλοι μας να έχουμε μια καλύτερη ιδέα για το ποιοι πραγματικά είναι οι Galvano.

Εντάξει λοιπόν! Είναι κάπως έτσι, ο Freddy κι εγώ γνωριζόμαστε από τότε, που ήμασταν μικρά παιδιά, αλλά γίναμε καλοί φίλοι γύρω στα 20 μας. Κι οι δυο μας είχαμε τότε τα δικά μας μουσικά project. Μετά από κάποια χρόνια, όταν και είχαμε μεθύσει, καταλήξαμε να συζητάμε, πως θα ήταν ωραίο να κάνουμε κάτι μαζί μουσικά, μιας και τότε μόλις είχε διαλυθεί η μπάντα μου, ενώ κι ο Freddy είχε λίγο πολύ τελειώσει με το δικό του project. Έτσι, νοικιάσαμε ένα προβάδικο για λίγο κι όντας και οι δυο ερωτευμένοι με τον heavy ήχο, ξέραμε ήδη ότι θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι σχετικό με αυτό, αλλά πάντα υπό την δική μας οπτική. Κάμποσα χρόνια έπειτα κι ύστερα από μερικά demos κι αρκετούς μπασίστες, το 2010 ηχογραφήσαμε ένα τραγούδι με τίτλο The Librarian, την μίξη και το master του οποίου έκανε ο Billy Anderson, οπότε ακουγόταν πραγματικά τεράστιο. Αυτό το κάναμε ως τρίο και το 2011 το κυκλοφορήσαμε ως split 10" με τους KASAN μέσω μιας γερμανικής δισκογραφικής με το όνομα SM Musik. Έχοντας ήδη παίξει ζωντανά στην Ευρώπη, αλλά και στην Σουηδία, ενθουσιαστήκαμε όταν η Sickmangettingsick Records μας ρώτησε αν ενδιαφερόμαστε να βγούμε σε περιοδεία για τρεις εβδομάδες μαζί με τους Alaskan από τον Καναδά. Ήταν γαμάτα. Όμως μετά από αυτή την περιοδεία, ο μπασίστας μας συνειδητοποίησε, πως οι περιοδείες δεν είναι για αυτόν κι έτσι χωρίσαμε τους δρόμους μας φιλικά. Τώρα, από την πρώτη κιόλας μέρα, ο Freddy κι εγώ συνηθίζαμε για διάφορους λόγους να προβάρουμε μόνοι μας αρκετές φορές, ενώ συνήθως έγραφα μόνο μέρη για κιθάρα και ντραμς. Ο μπασίστας ερχόταν μετά και προσέθετε τα δικά του μέρη πάνω σε αυτά. Έτσι, μετά από όλα αυτά τα χρόνια, που ξεκινούσαμε κάθε φορά και με νέο μπασίστα, αποφασίσαμε τελικά να μην συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό, oπότε επικεντρωθήκαμε στην καρδιά αυτού, που είμαστε και σταματήσαμε να αναζητούμε μπασίστες.

Το 2012 θα πρέπει να ήταν μια πολύ δραστήρια και συναρπαστική χρονιά για εσάς, μιας και κυκλοφορήσατε το ντεμπούτο σας, Two Titans, μέσω της Devouter Records και επίσης, περιοδεύσατε και στην Ευρώπη. Πως αισθάνεστε για όλα αυτά? Άξιζε τον κόπο?

Πολλά πράγματα συνέβησαν κατά την δημιουργία του δίσκου. Η περιοδεία ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα, μιας και μας αρέσει να είμαστε στον δρόμο και να παίζουμε ζωντανά. Το 2012 ήταν μια εκπληκτική χρονιά για εμάς, καθώς καταφέραμε να προσεγγίσουμε πολύ κόσμο μέσω της μουσικής μας. Η ιδέα, πως αυτό, που κάνουμε στο προβάδικο μας, καθιστά δυνατή την επίσκεψη μας σε τόσες πολλές χώρες, αλλά και την γνωριμία με σπουδαίους ανθρώπους, είναι πραγματικά, μεθυστική.

Σχεδόν όλες οι κριτικές, που διάβασα για το Two Titans, ήταν θετικές. Πραγματικά θετικές. Περιμένατε τόσες πολλές, αλλά και τόσο καλές κριτικές?

Σίγουρα όχι, καθώς όταν παίζουμε κι όταν γράφουμε στο προβάδικο μας, δεν υπάρχει πραγματικά καμιά σκέψη για το τι μπορούν να σκεφτούν οι άλλοι για τη μουσική μας και ούτε ποτέ σκεφτήκαμε με αυτόν τον τρόπο. Μερικές φορές, όταν παίζουμε και ξαφνικά πιάνουμε ένα groove, το οποίο μου φαίνεται γαμάτο, σηκώνω το βλέμμα μου και κοιτάζω τον Freddy κι όταν τον βλέπω να τα σπάει στα ντραμς του με ένα μεγάλο χαμόγελο στη φάτσα του, τότε ξέρω ότι έχω δίκιο. Τούτου λεχθέντος, νιώσαμε ότι δημιουργήσαμε κάτι υπέροχο με το Two Titans. Μας δίνει ενέργεια και μας απελευθερώνει να παίζουμε αυτά τα κομμάτια, αλλά ποτέ δεν περιμέναμε τέτοιες αντιδράσεις και τόσο καλά λόγια για αυτά.

Κάτι, που πρόσεξα στις περισσότερες από τις κριτικές, αν όχι σε όλες, είναι, πως ο όρος sludge χρησιμοποιείτε σταθερά σε αυτές, ενώ υπάρχουν αναφορές και σε άλλους όρους όπως post rock, progressive, doom και κάποιες φορές και στο κλασικό metal. Συμφωνείται με κάποιους από αυτούς τους όρους και πως θα περιγράφατε την μουσική σας σε κάποιον, που δεν έχει ακούσει ούτε μια νότα από εσάς?

Το θέμα με τις ταμπέλες είναι, πως περιορίζουν αυτό, που κάνεις μουσικά, θέλοντας να το περιγράψουν. Αν ένα περιοδικό σε κατηγοριοποιήσει ως sludge ή stoner ή doom μπάντα, τότε ο κόσμος θα έχει πάντα διαφορετικές προσδοκίες για το πως θα ακούγεσαι. Καταλαβαίνω όμως, πως κάτι θα πρέπει να υπάρχει για να μπορέσουν να περιγραφούν όλες οι μπάντες, για τις οποίες πρόκειται να γράψουν. Αυτό όμως, που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι ο όρος "post". Δηλαδή, πάρε για παράδειγμα τους όρους post rock και post metal. Τι σκατά σημαίνει αυτό ακριβώς? Είναι όλα εκφάνσεις κι ερμηνείες για κάτι, που σου αρέσει, στο οποίο θα προσθέσεις πράγματα για να το εξελίξεις. Αν ένα μουσικό είδος ή μια ηχητική εποχή εξελιχθούν κι αποκτήσουν άγνωστα ως τότε στοιχεία, τότε παίρνει αυτομάτως την στάμπα post. Κάποιοι πιστεύουν, πως έχουμε μια progressive αύρα και θα ήθελα να συμφωνήσω με αυτό. Ή έτσι τουλάχιστον πιστεύω, καθώς στο μυαλό μου, έχω ως σκοπό κάθε μου θέμα να το εξελίξω όσο πιο πολύ γίνεται και να μην αναλωθώ σε επαναλαμβανόμενα μέρη.

Τώρα, που το Two Titans συμπλήρωσε λίγους μήνες ζωής, θα αλλάζατε κάτι σε αυτό, αν σας δινόταν αυτή η δυνατότητα? Κι αν ναι, τι θα αλλάζατε και γιατί?

Όχι, είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι με το πως βγήκε.

Μιας και ήδη συζητάμε για το Two Titans, θα μπορούσατε να μας δώσετε κάποιες επιπλέον κυκλοφορίες για αυτό? Όπως, αν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη στιχουργική θεματολογία σε αυτό ή γιατί το ονομάσετε Two Titans? Μήπως αυτό έχει να κάνει με το line up της μπάντας?

Πολλά από τα τραγούδια μας μοιράζονται παρόμοια στιχουργική θεματολογία, αλλά με διαφορετική προσέγγιση και διαφορετικά σημεία εστίασης κάθε φορά. Αυτό δεν οφείλεται σε έλλειψη έμπνευσης, αλλά έχει να κάνει με την διάθεση αφηγήσης συγκεκριμένων πραγμάτων. Το Two Titans είναι ένας concept δίσκος, που καταπιάνεται με το να έχεις τον έλεγχο του μυαλού σου και να μην πέφτεις σε παγίδες, που μπορούν να αμφισβητήσουν την ίδια σου την πραγματικότητα. Πριν από λίγα χρόνια, υπέφερα από κρίσεις πανικού τόσο έντονες, που πριν μάθω τι ακριβώς συμβαίνει, νόμιζα κάθε φορά, που το βίωνα, ότι πρόκειται να πεθάνω. Πήγαινα στο νοσοκομείο στη μέση της νύχτας με έντονους χτύπους στην καρδιά και πολύ βαριά αναπνοή, αλλά πάντα με έστελναν σπίτι, λέγοντας ότι δεν είναι τίποτα σημαντικό, μιας και όλες οι εξετάσεις ήταν καθαρές. Τώρα όμως μπορώ να το ελέγχω και να ξεχωρίσω τα σημάδια πριν αυτά εκδηλωθούν. Για μένα, με αυτό καταπιάνεται το Two Titans, με το να έχεις μια σκιά στον ώμο σου συνέχεια, έτοιμη να σου επιτεθεί ανά πάσα στιγμή. Λογικά, θα σημαίνει κάτι διαφορετικό για τους υπόλοιπους, μιας και ο καθένας έχει να αντιμετωπίσει τις δικές του δυσκολίες. Και ναι, είναι επίσης μια αφιέρωση σε μας για την πρώτη μας κυκλοφορία ως ντουέτο.

Η παραγωγή του δίσκου είναι πραγματικά αψεγάδιαστη και ταιριάζει εξαιρετικά με τις καταιγιστικές σας συνθέσεις. Ποιος ευθύνεται για αυτή?

Ηχογραφήσαμε σε ένα πραγματικά εκπληκτικό στούντιο, στο οποίο αυτή τη στιγμή ηχογραφούν τον νέο τους δίσκο οι Entombed. Ηχογραφήσαμε εκεί όλα τα μουσικά μέρη εκτός των φωνητικών σε δύο μέρες. Τα φωνητικά, καθώς και ολόκληρο το κομμάτι, Hyperion, τα ηχογραφήσαμε στον δικό μας χώρο. Ζήτησα από τον φίλο μας, Oskar Karlsson, να έρθει για μια-δυο ώρες και να μας βοηθήσει με διάφορα τεχνικά θέματα, πράγμα το οποίο είχε την ευγένεια και το έκανε κι έπειτα, κάναμε μόνοι μας τη μίξη και το mastering του δίσκου.

Πως είναι να παράγεται τόσο heavy μουσική χωρίς να έχετε κάποιο μπασίστα στην μπάντα? Υποθέτω, πως δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα κι αναρωτιέμαι αν ποτέ σκεφτήκατε σοβαρά να προσθέσετε και κάποιο τρίτο μέλος στο συγκρότημα?

Λοιπόν, το να δημιουργήσεις heavy ήχους έγκειται κυρίως στον εξοπλισμό σου και το να έχεις όσα χρειάζεσαι για να δημιουργήσεις τον ήχο, που σου αρέσει πραγματικά. Εγώ έχω βρει τον εξοπλισμό, που μου ταιριάζει και είμαι χαρούμενος για αυτό. Το θέμα είναι να κρατήσεις ενδιαφέροντα τα πράγματα, ακόμη και χωρίς να έχεις τα πάντα διαθέσιμα. Εμείς δεν επικεντρωνόμαστε στο ότι είμαστε μόνο δύο, αλλά προσπαθούμε πάντα να ξεπεράσουμε τα όποια εμπόδια. Όπως σου είπα και πριν, έχουμε δοκιμάσει αρκετούς μπασίστες, οπότε ναι, το προσπαθήσαμε κι αυτό. Θα έχουμε όμως ξανά κάποιον μπασίστα? Δεν το έχουμε αποκλείσει αυτό, αλλά προς το παρόν είμαστε ικανοποιημένοι ως ντουέτο.

Το Two Titans κυκλοφόρησε μέσω της νεοσύστατης Devouter Records. Πως ήρθατε σε επαφή με την δισκογραφική αυτή και πόσο ευχαριστημένοι είστε από την μέχρι τώρα συνεργασία σας? Θα πρέπει να περιμένουμε κι άλλες κυκλοφορίες από αυτή σας την συνεργασία?

Ο Phil ήρθε σε επαφή μαζί μας τον Φεβρουάριο του 2012, wow! πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε. Ο χρόνος κυλά γρήγορα. Τέλος πάντων, ενδιαφερόταν να κυκλοφορήσει κάποια πράγματα μαζί μας και μιας και συνθέταμε νέα πράγματα εκείνη την εποχή, δεχθήκαμε αμέσως. Ήταν μια υπέροχη διαδρομή και ο Phil είναι πραγματικά αφοσιωμένος και σοβαρός με την δισκογραφική του. Ας ελπίσουμε ότι θέλει να συνεργαστούμε ξανά για τον επόμενο δίσκο μας.

Πρόσφατα περιοδεύσατε στην Ευρώπη. Έχετε κάποια καλή ιστορία από αυτήν την περιοδεία, που ίσως θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας?

Οι περιοδείες είναι περίεργες και συνήθως είναι μια μεγάλη ιστορία από μόνες τους, μιας και συμβαίνουν πολλά. Είναι κάποια μικρά πραγματάκια, που τα θυμάσαι αργότερα και γελάς. Αλλά το πιθανότερο είναι να μην σου φανούν τόσο αστεία αν σου τα πω τώρα. Αν και δεν έγινε κάτι συνταρακτικό αυτή τη φορά.

Έχετε σχέδια για κάποια περιοδεία στο σύντομο μέλλον και υπάρχει κάποια σοβαρή πιθανότητα να συμπεριλάβετε σε μια από τις επόμενες περιοδείες σας στην Ευρώπη και την Ελλάδα?

Ναι, τον Οκτώβρη θα βγούμε και πάλι σε Ευρωπαϊκή περιοδεία, η οποία θα είναι γαμάτη, αλλά περισσότερες λεπτομέρειες θα γίνουν γνωστές λίγο αργότερα. Ελπίζω να κάνουμε κάποιες συναυλίες και πριν από αυτό, αλλά τον Απρίλιο περιμένω το παιδί μου, οπότε θα πρέπει να απέχω από όλο αυτό για λίγο καιρό. Λοιπόν, πηγαίνουμε εκεί, που ο κόσμος θέλει να πάμε, αλλά ναι, στην Ελλάδα θα θέλαμε πάρα πολύ να έρθουμε.

Μιλώντας για τα σχέδια, τι πρέπει να περιμένουμε από σας το 2013; Να περιμένουμε κάποια νέα κομμάτια από σας φέτος;

Αμφιβάλλω αν θα δούμε κάποιον νέο δίσκο των Galvano φέτος, αν και έχουμε ήδη αρχίσει να γράφουμε καινούρια κομμάτια για τον επόμενο δίσκο μας.

Είναι ακόμη οι πρώτες μέρες της νέας χρονιάς και δεν μπορούσα να αντισταθώ και να μην σας ρωτήσω για τους αγαπημένους σας δίσκους από το 2012, καθώς κι αν υπάρχει κάποιος δίσκος, που πρόκειται να κυκλοφορήσει το 2013 και τον οποίο περιμένετε με ανυπομονησία για να ακούσετε?

Νομίζω, πως οι Pallbearer, οι Om, οι Eagle Twin και οι Meshuggah κυκλοφόρησαν πολύ καλούς δίσκος πέρσι. Δεν έχω ψαχτεί και πολύ σχετικά με το τι πρόκειται να κυκλοφορήσει το 2013, αλλά θα ήμουν ψεύτης εάν ισχυριζόμουν ότι δεν περιμένω να ακούσω τον νέο δίσκο από τους Black Sabbath.

Και καθώς πλησιάζουμε στο τέλος αυτής της συνέντευξης, νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρον να μοιραστείτε μαζί μας τα πιο τρελά σας όνειρα, καθώς και τις φιλοδοξίες σας για τους Galvano. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος στόχος σας?

Θέλουμε να συνεχίσουμε να παίζουμε όσο το δυνατόν περισσότερο και να συνεχίσουμε να κυκλοφορούμε δίσκους και να γνωρίζουμε φανταστικούς ανθρώπους και φυσικά, να κερδίσουμε το λαχείο.

Αυτά από εμένα παιδιά. Ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη. Ο επίλογος σας ανήκει.

Ευχαριστούμε πολύ για τον ενδιαφέρον σου στην μπάντα μας, είναι πραγματικά συγκινητικό να ξέρουμε ότι κάποιοι θέλουν να μάθουν περισσότερα για εμάς και την μουσική μας. Παρακαλώ ακούστε τον δίσκο μας κι ευχαριστούμε, που υποστηρίζετε εμάς και την Devouter Records.

Review: The Two Titans

Galvano: Official Website / Facebook

Devouter Records: Official Website

A Titanic Abysmal Sonic Maelstrom [Eng]

An Interview with Galvano

Born the year 2005 in Gothenburg, Galvano released in the end of 2012 their debut full length album, Two Titans, through the newborn, U.K. based label, Devouter Records, establishing themselves as one of the most promising bands of the heavy scene. The first offering of this Swedish dynamic duo is the proof that huge things can come out of limited resources and so I was really curious to find out how they managed to create such a massive sound by just the two of them. So, here's my Q & A with Mattias, the guitarist and vocalist of Galvano.

Hey there Galvano! How's the first days of 2013 for You?

Hey! Start of 2013 has been pretty good so far. Freddy and I just started jamming again after a little break since we got back from tour. It’s great to get back into it.

Even though You were born about 8 years ago, in the year 2005, I can't resist but ask You to give us a mini bio of Yours, from day 1 to the release of Your debut, in order for all of us to have a better idea of who Galvano really are.

Well all right! It’s like this, Freddy and I have known each other since we were kids but became good friends around our twenties. We had both our own musical projects back then. After a few years when we were getting drunk we always ended up talking about maybe doing something together musically since my band had broken up and Freddy was pretty much done with the project he was in. So we borrowed a rehearsal room for a bit, both in love with heavy music we knew we wanted to create something in that vein with our own take on it. Fast-forward a few years, a few demos and a few bass players we in 2010 recorded one song called “The Librarian”, it was mixed/mastered by Billy Anderson and naturally sounds huge. This was as a three-piece and in 2011 released on a 10” split with the dudes from KASAN and a German label called SM Musik. Having played a few European and Swedish shows we were totally excited when we were asked by Sickmangettingsick Records if we wanted to go on tour for three weeks along side Alaskan from Canada. We had a blast. After that tour however our current bass player realized touring wasn’t for him so we mutually decided to part ways. Now, since day one Freddy and I would often rehearse as a duo for different reasons and in my writing it was always for guitar and drums. The bass player would then come in and add their part on top of that. So after all those years of restarting with different bass players we finally said, ok, let’s not do this anymore. Let’s just keep to the core of what we are and not look around for bass players anymore.

2012 must have been a really busy and exciting year for You since Your full length debut, Two Titans, was realesed by Devouter Records and You also toured through Europe. How do You feel about it? Was it worth of all the buzz?

It’s been a lot of stuff going on in getting the album come together. Touring is just icing on the cake, we fucking love to be on the road, playing shows. 2012 was a great year for us and we reached out to a lot of people with our music. The idea that what we do in a rehearsal room makes it possible for us to visit so many beautiful countries and meet great people is mind-boggling.

Almost all of the reviews I've read about Two Titans were positive. Truly positive. Were You expecting this great amount of really good feedback?

No way, when we’re creative and jamming out at our space and we are in that bubble there’s just no telling what people will think about it and you can’t start thinking about shit like that either. Sometimes when we rock out and get into a groove and I think, fuck this is so good I lift my head and look over at Freddy, if he’s blasting away over there on the drums with a big fucking smile on his face I know I’m right. Having said that, we felt that we had created something great with Two Titans. It’s so energetic and it’s such a release playing that set but I had never anticipated that kind of feedback and so many nice words about it.

One thing I noticed on most of those reviews, if not all, is that the term sludge steadily appears on them, with which I agree, but there are other terms like post rock, progressive, doom and even references in classic metal. Do You agree with any of those terms and how would You describe Your music to someone that have never heard not even a single tune of Yours?

The thing with genres is that it’s so limiting in describing what you do musically. If a magazine label you as a sludge or stoner or doom band people will always have different expectations on how you sound anyway. I understand it though there has to be something to refer to in describing all these bands you write about. What I can’t figure out though is the term “post”. I mean, take post metal or post rock for that matter. What the fuck does that even mean? It’s all transitions and interpretations of shit you dig and add more to, to make it develop. If a genre or era of music develops it becomes unknown territory and is bound to get a “post” stamp on it. Some think we have a progressive touch and I’d like to agree to that. Or at least in my mind when writing I tend to try and make all the parts go somewhere as opposed to infinite repetitions.

Now that Two Titans is a few months old, would You change something on it if given the opportunity to do so? And if the answer's yes, what whould that be and why?

No, we’re very pleased with how it came out.

Since, we're already into Two Titans would You please give some more details about it? Like, is there any lyrical concept to it and why is it called Two Titans? Does it have something to do with the line up of the band?

A lot of our songs share the same lyrical content but in different shapes or hidden in fictive and abstract stories. It’s not because of lack of ideas but rather the topics are a way to deal with certain things. Two Titans is a concept album that deals with being in control of your mind and not to fall into traps that makes you question your own reality. Some years ago I was suffering from panic disorder to the point that before I knew what it was I was certain I was about to die on a few occasions. I would go down to the hospital in the middle of the night with a pounding chest and trouble breathing but they always sent me home saying it was nothing to worry about and all tests were ok. I’m now better at controlling this and I can spot the signals before they bloom out. For me, this is what Two Titans is about, having a shadow on your shoulder ready to strike at any given time. Hopefully it will mean something different to others we all have our dark shit to battle. And yes, it’s also a celebration to our first release as a duo.

The production of the album is really topnotch and fits perfectly to Your relenteless tunes. Who's responsible for that?

We recorded in a really great studio, actually Entombed is recording their new album there right now. We did all the tracking but the vocals there in two days. The vocals and all of Hyperion we recorded at our own space. I asked a friend of ours, Oskar Karlsson to come down for an hour or two to dial in some compression and stuff which he was kind enough to do then we did all of the mixing/mastering ourselves.

How does it feel to produce such heavy tunes without having a bass player in the band? I suppose it's pretty difficult thing to do and was wondering if You ever gave a seriously thought of adding one more person in the group?

Well, to create a heavy sound is really about equipment, having enough shit to create the sound you want. I’ve found the stuff that works for me and that I’m happy with. The task at hand really is to keep things interesting without that element available to you. We try not to focus too much on the fact that we are only two but instead to get over the hurdles it presents. By now you already know we had a bunch of bass players so yeah, we tried that. Would we ever get a bass player again? We haven’t closed that door but for now we are really happy just being the two of us.

Two Titans is out through newborn label Devouter Records. How do You guys got in touch with the label and how satisfied are You from Your relation with them until now? Shall we expect more releases out from this partnership?

Phil got in touch with us in February of 2012, wow almost a year ago actually. Time flies. Anyway, he was interested in releasing some stuff with us and as we were in the process of writing new stuff we were all for it. It’s been a great process and Phil is real genuine and serious about his label. Hopefully he wants to work together again for the next album.

Recently You toured Europe. Any good stories from that tour You may wanna share with us?

Tours are weird, they’re all a big story on it’s own, everything blends together. It’s always little things that you remember and laugh at later. But you probably wouldn’t think it was funny if I told you. But no, nothing big this time around.

Are there any plans of more touring in the forseeable future and is there any real possibility of including Greece in one of Your next tours across the continent?

Yes, we will head out on another Euro tour in October, which will be an awesome tour, details about that later. Hopefully we can do some small runs before that but I’m having another kid in April so I need to take some time off for that. Greece, well we go where people want us to go but for sure we’d love to come.

Speaking of plans, what shall we expect from You in 2013? Shall we expect any new tunes from You this year?

I doubt you’ll see a new Galvano record out in 2013 but we have started to write new material for another album already.

It's still the first days of the year, so I couldn't resist to ask You about Your favorite tunes of 2012 and also, if there's any band or album You're looking forward to listening to in 2013?

I thought Pallbearer, Om, Eagle Twin and Meshuggah released really good records last year. I’m not really tuned in with what’s being released next year but I would lie if I said I’m not interested in hearing Black Sabbath’s new album.

And as we're approaching the end of this interview, I think it would be interesting if Your share with us Your wildest ambitions and dreams regarding Galvano. What's Your biggest goal?

We want to be able to play as much as possible and continue to release albums, meet great people and win the lottery.

That's all from me folks. Thank You very much for this interview! The epilogue is Yours.

Thanks so much for taking interest in our band it’s very humbling that people want to know more about us and our music. Please pick up our album and thanks for supporting us and Devouter Records!

Review: The Two Titans
Galvano: Official Website / Facebook

Devouter Records: Official Website

Galvano - The Two Titans

Οι γεννημένοι το 2005 στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, Galvano, οι οποίοι αποτελούνται από τους Mattias Noojd σε κιθάρες και φωνητικά και Fredrik Kall σε ντραμς, δημιουργήθηκαν με έναν και μόνο σκοπό: να γράψουν heavy μουσική. Κι αν κρίνω από την τρίτη συνολικά, μα παρθενική full length δουλειά τους, με τίτλο: Two Titans, που πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 5 του ερχόμενου Νοέμβρη από τη βρετανική, νεοσύστατη Devouter Records, τούτο το μουσικό ντουέτο, έχει όλα τα φόντα για να επιτύχει σε αυτό, που θέλει να κάνει, μιας και ο εν λόγω δίσκος, ο οποίος αποτελείται από 8 κομμάτια συνολικής διάρκειας 49 λεπτών, διακρίνεται για το τεράστιο ηχητικό του εκτόπισμα, καθώς και για τις πλούσιες μουσικές του ιδέες.

Οι συνθέσεις των Galvano, οι οποίες έχουν τις ρίζες τους, βαθιά στον doom ήχο, διακρίνονται από ένα ιδιαιτέρως έντονο sludge μοτίβο, το οποίο αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τα μπόλικα ψήγματα black τεχνοτροπίας, που κάνουν συχνά πυκνά την εμφάνιση τους, στο θηριώδες Two Titans, ενώ η hardcore αισθητική της μπάντας, συνυπάρχει αρμονικά με τις prog metal ανησυχίες της. Οι ambient και drone πινελιές εντείνουν την κλειστοφοβική, σχεδόν παρανοϊκή, ατμόσφαιρα, του ντεμπούτου δίσκου της, ενώ προσδίδουν μια αρρωστημένη αύρα, στο σαλεμένο του concept, το οποίο πλαισιώνεται υπέροχα, τόσο από τους έχοντες βιωματικό χαρακτήρα, στίχους, όσο κι από το αρκετά λεπτομερές, artwork, του άλμπουμ.

Τα προερχόμενα από τα βάθη των πλέον ζοφερών, ηχητικών βάλτων, riffs, άλλοτε μοιάζουν με ηχητικά ξυράφια κι άλλοτε με δηλητηριώδες και πληγωμένο ερπετό, ενώ τα καταιγιστικά ντραμς, προκαλούν ηχητικούς σεισμούς με τα μανιασμένα τους χτυπήματα. Τα ιδιαιτέρως παθιασμένα φωνητικά, προδίδουν με εύγλωττο τρόπο: μίσος, απόγνωση κι απελπισία, ενώ η έλλειψη μπάσου, δεν αποτελεί τροχοπέδη για τον εξαιρετικά ογκώδη και τρομακτικά ορμητικό, ήχο της μπάντας, καθώς οι εξόχως ταλαντούχοι, Fredrik και Mattias, καταφέρνουν επιτυχώς να προσδώσουν, με την χειμαρρώδη τους απόδοση και το εφάμιλλο με ναυτικό κόμπο, δέσιμο τους, την ζωτικής σημασίας για αυτές, δυναμική, στις τερατώδεις τους συνθέσεις.

Εν κατακλείδι, οι ανερχόμενοι Galvano, οι οποίοι πρόκειται σύντομα να πραγματοποιήσουν, ένα ιδιαιτέρως τσαμπουκαλεμένο μπάσιμο, στα λημέρια του ακραίου heavy ήχου, μοιάζουν ικανοί να πρωταγωνιστήσουν τα επόμενα χρόνια σε αυτόν, εάν φυσικά παραμείνουν το ίδιο παθιασμένοι σε αυτό, που κάνουν, καθώς το κολοσσιαίων διαστάσεων ντεμπούτο άλμπουμ τους, που φέρει τον πολύ ταιριαστό με το τεραστίου διαμετρήματος ηχητικό του περιεχόμενο, τίτλο: The Two Titans, θαρρώ, πως θα ικανοποιήσει στο μέγιστο βαθμό, την συντριπτική πλειοψηφία των φίλων του συγκεκριμένου ήχου, μιας και οι λεπιδοφόρες μελωδίες του, σκορπούν ηχητικό τρόμο με κάθε τους νότα. Με λίγα λόγια, όσοι πιστοί του αγριεμένου heavy ήχου, επενδύστε άφοβα.

Galvano: Official Website / Facebook

Devouter Records : Official Website