Earth - Primitive And Deadly

Οι φημισμένοι Earth σχηματίστηκαν το 1990 στο Σιάτλ της Ουάσιγκτον κι απαρτίζονται πλέον από τον εκ των ιδρυτών τους, Dylan Carlson στην κιθάρα, από τον Bill Herzog στο μπάσο κι από την Adrienne Davies στα ντραμς, ενώ στην έσχατη χρονικά δουλειά τους, που κυκλοφορεί όπως πάντα από την Southern Lord Records, συμμετέχουν και οι Jodie Cox, Brett Nelson στις κιθάρες, καθώς κι ο Randall Dunn, που επιμελήθηκε και την παραγωγή, στο moog synthesizer.

Το εν λόγω άλμπουμ, που περιέχει 5 κομμάτια συνολικής διάρκειας 48 λεπτών περίπου, φέρει τον τίτλο: Primitive And Deadly και ξεχωρίζει τόσο για την ωμή και διαυγή παραγωγή του, που χαρίζει στις συνθέσεις του μια τραχιά αίσθηση, όσο και για το γεμάτο συμβολισμούς artwork του, που πλαισιώνει υπέροχα την απολαυστική μουσική του, η οποία διανθίζεται επιτυχώς από τα σκοτεινά φωνητικά του Mark Lanegan και την μαγικά αισθαντική φωνή της Rabi Shabeen Qazi.

Η βαφτισμένη σε μελαγχολικά americana ύδατα, κιθάρα του αρχηγού των Earth, με μαεστρία υφαίνει το θολό drone μοτίβο των συνθέσεων τους και το στολίζει συχνά πυκνά με ψυχεδελικά folk rock ηχοτοπία, προσφέροντας έτσι την ευκαιρία στις guest κιθάρες να ζωγραφίσουν με τα ανεπαίσθητα blues ηχοχρώματα τους, acid rock μελωδίες, οι οποίες συνοδεύουν υπέροχα τον έμφυτο νοσταλγικό χαρακτήρα του moog synthesizer, που εντείνει τα αχνά doom ψήγματα τους.

Τα στιβαρά ντραμς κρατούν με δεξιοτεχνία τα μπόσικα του Primitive And Deadly και βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με το μεστό μπάσο, που του χαρίζει απλόχερα βάθος με τον γλυκό τονισμό του, ενώ τα ανδρικά φωνητικά, αν κι αρχικά μοιάζουν παράταιρα, τελικά αποδεικνύονται εξόχως σημαντικά για την ροή του δίσκου, μιας και συμβάλουν τα μέγιστα στην σκοτεινή ατμόσφαιρα του με το ισχνό τους γρέζι, που είναι αποτέλεσμα της σχεδόν θαμπής και χαμηλής τους, έντασης.

Ο υπόκωφος πόνος των ανδρικών φωνητικών, ενισχύει την διαολεμένα θλιμμένη υπόσταση του Primitive And Deadly κι εμπλουτίζει τις εμπνευσμένες συνθέσεις του με τη πυκνή σκιά του, ενώ η γυναικεία φωνή πλημμυρίζει με την σαγήνη της, το ένα και μοναδικό κομμάτι του δίσκου, στο οποίο κάνει την πληθωρική εμφάνιση της και κλέβει τη παράσταση με τον αέρινο δυναμισμό της, χαρίζοντας γοητεία στο ανείπωτης ομορφιάς τελικό μουσικό σύνολο με το ληθαργικό της πάθος.

Εν ολίγοις, για ακόμη μια φορά οι Earth πετυχαίνουν με τον οργασμικό συνθετικό τους οίστρο και την αψεγάδιαστη απόδοση τους, να κυριαρχήσουν επί των μουσικών τους φόβων και μας χαρίζουν έτσι με το Primitive And Deadly ένα άκουσμα ονειρικό, στο οποίο παντρεύουν το αινιγματικό μουσικό μέλλον τους με το πλούσιο παρελθόν τους, χαρίζοντας μας τον πλέον βαρύ και συνάμα εύθραυστο δίσκο των τελευταίων δέκα ετών της ως τώρα πορεία τους. Μαγευτικό.

Earth: Official Website / Facebook

Southern Lord Records: Official Website

Earth - Angels Of Darkness, Demons Of Light II

Οι Αμερικάνοι και δημιουργημένοι το 1990, Earth, κυκλοφόρησαν πέρυσι τέτοιο καιρό την έκτη τους full length δουλειά με τίτλο Angels Of Darkness, Demons Of Light I, η οποία και υπήρξε η αγαπημένη μου κυκλοφορία για την περσινή χρονιά, καθώς ήταν αυτή, που μου κράτησε καλή συντροφιά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από οποιαδήποτε άλλη κυκλοφορία του 2011. Φέτος, ένα χρόνο αργότερα, ήρθε η στιγμή της κυκλοφορίας του Angels Of Darkness, Demons Of Light II, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από την Southern Lord Records και που όπως ίσως ήδη γνωρίζετε, αλλά κι όπως μαρτυρά ο τίτλος τούτης της κυκλοφορίας, πρόκειται για την συνέχεια του ηχητικού ταξιδιού, που η μπάντα ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο.

Ο εν λόγω δίσκος, αποτελείται από πέντε κομμάτια συνολικής διάρκειας 46 λεπτών, ενώ συνοδεύεται από το υπέροχο artwork της χαρισματικής Stacey Rozich. Η παραγωγή του άλμπουμ είναι πολύ καλή, κι αυτό, μάλλον οφείλεται στο ότι ηχογραφήθηκε την ίδια περίοδο με τον προκάτοχο του, ενώ οι συντελεστές του όλου εγχειρήματος είναι -όπως σωστά μαντεύετε- οι ίδιοι που συμμετείχαν και στο πρώτο μέρος του Angels Of Darkness, Demons Of Light, καθώς οι Stuart Hallerman και Mell Detmer ηγήθηκαν και πάλι των σχετικών διαδικασιών. Το line up της μπάντας, στο οποίο μοναδική σταθερά αποτελεί στα είκοσι και πλέον χρόνια της ύπαρξης της ο Dylan Carlson, δεν έχει αλλάξει σε σχέση με τον περσινό δίσκο, καθώς ο Karl Blau, που ανέλαβε το μπάσο για αυτές τις δύο κυκλοφορίες, αποχώρησε από την μπάντα μετά το πέρας των ηχογραφήσεων. Αντιθέτως, εκτός του ηγετικού της μέλους, στην μπάντα παραμένουν τόσο η τσελίστρια Lori Goldstron, που σε τούτη την κυκλοφορία κλέβει την παράσταση, όσο και η ντράμερ Adrienne Davies, η απόδοση της οποίας είναι για ακόμη μια φορά εξαιρετική.

Το acid folk ηχητικό μοτίβο συμπληρώνεται από την εγκλωβισμένη στους πένθιμους ρυθμούς του drone μινιμαλισμού, americana, η ράθυμη αύρα της οποίας σε βυθίζει με ευκολία σε μια πνευματική ραστώνη εξαιρετικά εθιστική. Ο αυτοσχεδιασμός κάνει την εμφάνιση του και σε αυτόν τον δίσκο, αν και τα folklore στοιχεία είναι εκείνα που κρατούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο και που καθιστούν τούτο το άλμπουμ ιδιαιτέρως απολαυστικό, καθώς οι country πινελιές καλύπτουν με ένα πέπλο θετικής ενέργειας τις σκοτεινές μελωδίες των Earth, οι οποίοι με το δεύτερο μέρος του Angels Of Darkness, Demons Of Lights, καθηλώνουν τους φίλους της μεθυστικής μουσικής τους με χαρακτηριστική ευκολία, καθώς τους προσφέρουν τις πιο γλυκές μελωδίες της πολυετούς ηχητικής τους πορείας. Τούτος ο δίσκος λοιπόν, προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους όσους αναζητούν ένα γαλήνιο και χαλαρό, μα συνάμα ποιοτικό άκουσμα, αλλά και σ' όλους εκείνους, που σ' αυτούς τους χαλεπούς καιρούς δεν παύουν να πιστεύουν στην ύπαρξη της ελπίδας.

Earth - Angels Of Darkness, Demons Of Light I

Νέος δίσκος από τους Αμερικάνους Earth στη χαραυγή του 2011. Ο τίτλος του Angels Of Darkness, Demons Of Light I. Όπως εύκολα καταλαβαίνουμε από τον τίτλο πρόκειται για το πρώτο μέρος ενός μουσικού πρότζεκτ το οποίο σύμφωνα με τα τελευταία νέα θα ολοκληρωθεί ή συνεχιστεί το 2012. Προς το παρόν, ας μείνουμε στο τώρα και στο δίσκο που τους τρεις πρώτους μήνες της χρονιάς έχουμε λιώσει όσο κανέναν άλλο. Σωστά καταλάβατε..

..Πρόκειται για έναν μεγάλο δίσκο. Οι Earth έχουν πλέον απομακρυνθεί για τα καλά από τους πειραματισμούς της πρώτης φάσης τους. Προσωπικά αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου γιατί προτιμώ τη στροφή, στα πιο ατμοσφαιρικά και μονότονα μονοπάτια, που επιχείρησαν στη συνέχεια. Σίγουρα σε αυτή τη δεύτερη φάση, δεν υπάρχει κάτι το πρωτοποριακό ούτε κάτι το εξεζητημένο. Όπως φυσικά, δεν υπάρχει και έλλειψη έμπνευσης ή συναισθημάτων, το αντίθετο μάλιστα. Κάτι που γίνεται κατανοητό και στο τελευταίο δίσκο τους.

Ο οποίος, αποτελείται από πέντε κομμάτια η διάρκεια των οποίων κυμαίνεται από τα 7 ως και τα 20 λεπτά, πράγμα, που σημαίνει πως η διάρκεια του δίσκου πλησιάζει την μια ώρα. Με αυτό κατά νου, θα ήταν άτοπο κάποιος να ψάξει για χιτάκια εδώ. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που ξεχωρίζουν αλλά όχι τόσο, ώστε να σε κάνει να αναζητήσεις ένα τραγούδι και μόνο για να ξανακούσεις. Αν μπει στο repeat, θα μπει ολόκληρος. Ο δίσκος αυτός είναι και πρέπει να ακουστεί ως ένα ενιαίο μουσικό έργο. 

Η μινιμαλιστική αποθέωση της απλότητας ξεκινά μόλις πατήσεις το play. Ένα μαγευτικό ταξίδι, συνοδευόμενο από μια γλυκιά μελαγχολία, με προορισμό το γλυκόπικρο συναίσθημα της νοσταλγίας. Ομιχλώδη ηχοτοπία απλώνονται μπροστά σου, με φόντο επαναλαμβανόμενες μελωδίες, που αλληλοσυμπληρώνονται εξαιρετικά με ένα μοναχικό τσέλο, οι νότες του οποίου συμβάλουν στη δημιουργία μιας ονειρικής λυρικότητας. Πρόκειται λοιπόν για έναν, εξαιρετικά δομημένο, αφαιρετικό δίσκο. Οξύμωρο μεν, πραγματικό και πολύ επιτυχημένο δε.

Τέλος, αυτός ο δίσκος προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους. Σχετικούς και μη, με το συγκρότημα. Κι αυτό διότι τη σήμερον ημέρα, όλοι είμαστε πνιγμένοι στις υποχρεώσεις και στο άγχος της καθημερινής ρουτίνας. Ο δίσκος αυτός όμως, είναι το καλύτερο γιατρικό, μετά από μια γεμάτη ημέρα. Ένα μουσικό ηρεμιστικό, αν μας επιτρέπεται αυτή η έκφραση. Δοκιμάστε να το ακούσετε μετά από μια κουραστική ημέρα και να είστε σίγουροι ότι δεν θα χάσετε. Αντιθέτως, θα κερδίσετε πολλά. Για του λόγου το αληθές, μια πρόγευση: