Μια εξαιρετική μπάντα σχηματίστηκε το 2011 στο Φοίνιξ της Αριζόνα από τους Jeff Owens σε κιθάρα και φωνή, Nick Lose στα ντραμς και Ben Clarkson στο μπάσο υπό το όνομα Goya, η οποία εάν κρίνω κι από την αφορμή για τούτες τις γραμμές, που δεν είναι άλλη από το νέο της EP με τίτλο The Enemy, τείνει να γίνει συνώνυμο με τις πιο βαριές εκφάνσεις του heavy ήχου.
Κι αυτό διότι στα μόλις τέσσερα κομμάτια συνολικής διάρκειας 24 λεπτών, δυο εκ των οποίων είναι στην ουσία η ίδια σύνθεση σε διαφορετική εκδοχή, που περιέχει το The Enemy, οι τρομερά ταλαντούχοι κι άκρως ανερχόμενοι Goya μας ταξιδεύουν σε horror αισθητικής occult ηχοτοπία μες από το πάντοτε υπέρβαρο και με ισχυρές stoner αποχρώσεις doom rock τους υπόβαθρο.
Ανάλαφρες metal αιχμές πλαισιώνουν φανταστικά το λυσεργικό κι ορμητικό συνάμα stoner ύφος της κιθάρας των Goya, η οποία άλλοτε υφαίνει θηριώδη riffs με δυνατή doom ευωδία κι άλλοτε πλέκει leads και solos με ισχυρό horror άρωμα και χάρη στο σκοτεινό artwork του The Enemy και τους αχνής slasher αύρας στίχους του, εντείνουν τις ήδη πυκνές του occult αναθυμιάσεις.
Ιδιαιτέρως fuzz είναι ο χαρακτήρας της κιθάρας, αλλά το ίδιο ισχύει και για μεστό μπάσο των Goya, που χάρη στον όγκο και το ηχητικό του βάθος, χαρίζει οργανική υφή στα νέα κομμάτια τους και συνάμα συνθέτει ένα ιδιαιτέρως συμπαγές rythm section με τα στιβαρά τους ντραμς, που προσφέρουν στο έξοχο The Enemy γενναίες ποσότητες αργόσυρτης groove αδρεναλίνης.
Ηλεκτρισμένες είναι οι παραδοσιακές doom metal μελωδίες του The Enemy, που χάρη στο πλούσιο ταλέντο των Goya είναι επιτυχώς διανθισμένες με σύγχρονα stoner στολίδια και με ξεθωριασμένες acid rock πινελιές, που σε συνδυασμό με το έμφυτο γρέζι και τη βραχνάδα της φωνής τους, εντείνουν στο έσχατο χρονικά τους πόνημα την υφέρπουσα του occult ψυχεδέλεια.
Βαριά κι εξαιρετικά χορταστικά παρά το σχετικά μικρό τους δέμας είναι τα νέα κομμάτια από τους Goya, τα οποία ξεχωρίζουν για την αιματοβαμμένη τους αισθητική και την εκρηκτική τους όσο και ράθυμη doom ενέργεια, που μαζί με το σπιρτόζικο stoner ταμπεραμέντο τους βυθίζουν σε αχνής sludge ευωδίας heavy βάλτους το διασκεδαστικό κι άκρως απολαυστικό The Enemy.
Πιο σκοτεινή από ποτέ και όπως πάντα εξόχως ρωμαλέα είναι η τεραστίου εκτοπίσματος και δηλητηριώδης μουσική των Goya στο εξαιρετικό The Enemy, το οποίο παρουσιάζει με τρόπο εύγλωττο την εξέλιξη του στυλ τους, μιας και τα λυσσαλέα τους doom ηχοχρώματα εδώ είναι στολισμένα με stoner αποχρώσεις και αναδύουν συνάμα retro υφής, πυκνές occult μυρωδιές.
Εν ολίγοις, εάν οι σχεδόν ανεπαίσθητες acid rock πινελιές, που αγκαλιάζουν σφιχτά την stoner σπιρτάδα και τις σπινθηροβόλες occult εσχατιές της doom μουσικής είναι αυτό, που γουστάρετε στον αβυσσαλέο heavy ήχο, τότε το φανταστικό The Enemy από τους πολλά υποσχόμενους Goya αποτελεί μια εξαιρετικά σαγηνευτική και όμορφη επιλογή για εσάς. Γλυκό σαν αμαρτία.
