Obscure Sphinx - Epitaphs

 

Από την Πολωνία και πιο συγκεκριμένα από την Βαρσοβία όπου και το 2008 σχηματίστηκαν από τους Olo και Yony στις κιθάρες, τον Blady στο μπάσο, τον Werbel στα ντραμς και την Wielebna στα φωνητικά, προέρχονται οι ανερχόμενοι σταθερά και άκρως ταλαντούχοι Obscure Sphinx, οι οποίοι στα μέσα του περασμένου Σεπτέμβρη κυκλοφόρησαν την τρίτη full length δουλειά τους με τίτλο Epitaphs και περιεχόμενο έξι κομμάτια συνολικής διάρκειας 58 λεπτών.

Παραγωγή και artwork ξεχωρίζουν αμφότερα για ακόμη μια φορά στην ως τώρα δισκογραφική πορεία τούτης της έξοχης μπάντας, καθώς η πρώτη με την ερεβώδη της διαύγεια εντείνει το ήδη εξαιρετικά ογκώδες εκτόπισμα του τρομακτικά θελκτικού Epitaphs και το δεύτερο μαρτυρά την υφέρπουσα αίσθηση metal απειλής και αναδεικνύει συνάμα την αχνή experimental παράνοια, που διακρίνει την ιδιαιτέρως heavy ιδιοσυγκρασία των φοβερών και τρομερών Obscure Sphinx.

Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την σκοτεινή στιχουργική θεματολογία του Epitaphs, που είναι εμπνευσμένη από τις κακοτοπιές της ζωής και την παγερή ανάσα του θανάτου, καθιστούν σχεδόν αβάσταχτα εθιστικό τον εγγενή sludge χαρακτήρα των Obscure Sphinx κι αναδεικνύουν τις άγριας ομορφιάς post πινελιές της έμφυτης τους prog αισθητικής, ενώ απογειώνουν αμφότερα τα ισχνά alternative ψήγματα και τις λυσσαλέα μελωδικές τους doom σκιές.

Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν θα ήταν όσο εντυπωσιακά είναι τώρα εάν οι Obscure Sphinx δεν είχαν δώσει ξανά τον καλύτερο τους εαυτό, κάτι που εδώ συμβαίνει, μιας και η απόδοση τους είναι αψεγάδιαστη και απαράμιλλο το δέσιμο τους κι απόρροια αυτών είναι η ανήλιαγη φαντασία και η μακάβριας σαγήνης έμπνευση τους, που με οδηγό την εκτελεστική δεινότητα και τον συνθετικό τους οίστρο, καθιστούν σχεδόν ακαταμάχητο το εφιαλτικά ονειρικό Epitaphs.

Ιδιαιτέρως αιχμηρές post metal μελωδίες ξεχύνονται αρμονικά και βίαια συγχρόνως μες από τις ηλεκτρισμένες χορδές της κιθάρας, τα στιβαρά και συμπαγή riffs της οποίας, άλλοτε ζέχνουν αχνή progressive αλητεία κι άλλοτε μας ταξιδεύουν σε βαλτώδη doom ηχοτοπία εκεί από όπου αναδύονται οι αβυσσαλέα γοητευτικές κι εξόχως πυκνές sludge αναθυμιάσεις των Obscure Sphinx, οι οποίες κυκλώνουν απειλητικά το Epitaphs με την experimental τους αύρα.

Κιθάρα ακουστική και πιάνο κάνουν αισθητή την αναιμική και διακριτική τους παρουσία στο Epitaphs, την ομαλή ροή του οποίου ενισχύουν σημαντικά με την εύθραυστη τους υπόσταση, ενώ το μεστό μπάσο ενισχύει το ρωμαλέο εκτόπισμα του με την ισχνή του fuzz μορφή και σιγοντάρει τα κατακλυσμιαία ντραμς των Obscure Sphinx, τα οποία κρατούν με θαυμαστή δεξιοτεχνία και περισσή μαεστρία τα τραχιά μπόσικα του έσχατου χρονικά δίσκου τους.

Είναι όμως τα φωνητικά, αυτά, που καθιστούν ιδιαιτέρως απολαυστικό το μεθυστικά δηλητηριώδες Epitaphs, μιας και η πάντα παθιασμένη κι αισθαντική ερμηνεία τους, η οποία ξεχειλίζει από τα πλέον οδυνηρά κι απόκοσμης δυναμικής συναισθήματα, άλλοτε στηρίζεται σε μυστικιστικής ομορφιάς κι αιθέριας γαλήνης καθαρή χροιά ισχνής ambient ευωδίας κι άλλοτε μας βυθίζει σε post hardcore αύρας και black αρώματος βάλτους με την σχιστή της brutal υφή.

Βραχώδη doom κι οπιούχα post metal ηχοτοπία συγκροτούν εν πολλοίς τον συμπαγή progressive καμβά πάνω στον οποίο έχουν ζωγραφίσει experimental μορφής black σκιές οι Obscure Sphinx κι αναιμικά post hardcore ρινίσματα σκεπάζουν τα διάφανα alternative ψήγματα, που στολίζουν τον σκληρής heavy ομορφιάς sludge χαρακτήρα του Epitaphs, που θαρρώ, πως αποτελεί έναν από τους πιο ποιοτικούς extreme δίσκους της χρονιάς. Θαυμάσιο.

Obscure Sphinx: Bandcamp / Facebook

 

Obscure Sphinx - Void Mother

Οι δημιουργημένοι το 2008 στην Βαρσοβία της Πολωνίας, Obscure Sphinx, που απαρτίζονται από την Wielebna στα φωνητικά και τα samples, τον Yony, αλλά και τον Olo στις κιθάρες, τον Blady στο μπάσο και τον Werbel στα ντραμς, αποτελούν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες metal μπάντες του ευρύτερου heavy χώρου, καθώς ο συναισθηματικά βάναυσος μουσικός της καμβάς, συνδυάζει άψογα βαθιά doom ηχοχρώματα κι απαλές progressive πινελιές με αχαλίνωτα μουντά sludge ηχοτοπία κι έντονα γκρίζα post στοιχεία ζωγραφίζοντας έτσι εφιαλτικά όμορφες μελωδίες.

Για του λόγου το αληθές, δεν έχετε παρά να ακούσετε το δεύτερο πόνημα των Obscure Sphinx, το οποίο κυκλοφορεί υπό τον τίτλο: Void Mother και στα περίπου 68 λεπτά της συνολικής του διάρκειας, μας παρουσιάζει ένα εξαιρετικά απολαυστικό heavy υβρίδιο μέσα από τα 9 κομμάτια του, που ξεχειλίζει συναίσθημα κι εκτελεστική μαεστρία, καθώς επίσης κι αγνό μεράκι, μιας και τα πάντα, από το οπτικό του κομμάτι έως την παραγωγή του, είναι τόσο καλά και λεπτομερώς φροντισμένα, που σχεδόν δεν υπάρχει κανένα ψεγάδι σε τούτο το επιεικώς εκπληκτικό άκουσμα.

Ο μεγαλειώδης ήχος του Void Mother, που αποτελεί απόρροια της αψεγάδιαστης κι επιβλητικής συνάμα παραγωγής του, είναι αρκούντως διαυγής κι ογκώδης και προσδίδει ένα αχνό αίσθημα απειλής στις συνθέσεις, που ταιριάζει υπέροχα με τους σκοτεινούς και φέροντες μια υφέρπουσα παράνοια στίχους των Obscure Sphinx, τους οποίους η τραγουδίστρια τους με ανατριχιαστική πειθώ ερμηνεύει, καθώς τα πάντα παθιασμένα φωνητικά της, άλλοτε ακροβατούν με καθαρή χροιά ανάμεσα στην σχιζοφρένεια και την οδύνη κι άλλοτε αγριεύουν παίρνοντας brutal υφή.

Η βαθιά σπαρακτική τους υπόσταση πλαισιώνεται υπέροχα από τις ζοφερές κι ονειρικά θλιβερές μελωδίες της κιθάρας, που υφαίνει εύθραυστα leads κι αιθέρια solos πασπαλισμένα με μπόλικη μελαγχολία, ενώ η έτερη κιθάρα πλέκει μεγαλοπρεπή riffs, άλλοτε σε αγνό doom ύφος κι άλλοτε σε prog ρυθμούς, τα οποία διανθίζονται με αιχμηρά sludge ψήγματα από το πνιγμένο στο fuzz και μεστό μπάσο των Obscure Sphinx, που συνεργάζεται αρμονικά με τα δυναμικά ντραμς, τα οποία στάζουν groove σε κάθε τους χτύπημα, είτε αυτό έχει tribal άρωμα είτε μιλιταριστική αύρα.

Το διαφανές κι εξόχως βαρύ post πέπλο, που καλύπτει τη πολύ καλά κρυμμένη metal αισθητική του Void Mother, πλημμυρίζει τον γδαρμένο doom ψυχισμό του με ατμοσφαιρικά και γεννημένα σε μια αχανή συναισθηματική άβυσσο sludge ηχοχρώματα, που αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο τα σχεδόν ανεπαίσθητα prog ηχοτοπία των εξαιρετικά ταλαντούχων Obscure Sphinx, τα οποία ολοκληρώνουν εντυπωσιακά τούτο τον απολαυστικό ηχητικό λαβύρινθο, η έξοχη ροή του οποίου, αναδεικνύει υπέροχα τον άκρως ποιοτικό κι απαράμιλλα πλούσιο heavy χαρακτήρα του.

Εν ολίγοις, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα θαυμάσιο άκουσμα, που θα κατακτήσει τις καρδιές των απανταχού φίλων των συναισθηματικά extreme εκφάνσεων του heavy ήχου και το οποίο θα χαρίσει στους άκρως ελπιδοφόρους κι υπερβολικά πολλά υποσχόμενους δημιουργούς του, τόσο την αναγνώριση, όσο και την ώθηση, που αξίζουν, καθώς εάν δεν το ψυλλιαστήκατε ως τώρα, το φανταστικό από όλες τις απόψεις Void Mother των ανερχόμενων Obscure Sphix, είναι από τα άλμπουμ εκείνα, η ακρόαση των οποίων αποτελεί βίωμα. Ανείπωτης ποιότητας, ειλικρινά. Εύγε.

Obscure Sphinx: Facebook / Official Website