Automaton - Echoes Of Mount Ida

Το 2011 σχηματίστηκαν οι προερχόμενοι από την Αθήνα κι εξόχως ταλαντούχοι Automaton, οι οποίοι κυκλοφόρησαν κάπου προς τα τέλη του περασμένου έτους την παρθενική τους δουλειά, ένα αρκούντως heavy κι άκρως χορταστικό ep, που φέρει τον τίτλο: Echoes Of Mount Ida.

Το εν λόγω εκρηκτικό άκουσμα αποτελείται από 3 κομμάτια συνολικής διάρκειας 32 λεπτών και πλαισιώνεται από ένα ταιριαστό με το ηχητικό του περιεχόμενο artwork, ενώ αρκετά καλή, αν και λίγο άνιση, είναι η παραγωγή, που ωθεί το Echoes Of Mount Ida με την ογκώδη δυναμική της.

Οι συνθέσεις των Automaton μας παρουσιάζουν ένα συμπαγές μείγμα από ψυχεδελικά doom ηχοχρώματα κι από έντονα drone ηχοτοπία, που ντύνουν υπέροχα τα μπόλικα sludge ψήγματα με τα οποία διανθίζουν τις υπέρ του δέοντος heavy κι ευωδιάζουσες πυρίτιδα μελωδίες τους.

Τα ορμητικά riffs από τις κιθάρες παρασύρουν τα πάντα στο μανιασμένο τους διάβα και δίνουν ένα μιλιταριστικό τόνο στα κομμάτια του Echoes Of Mount Ida, ενώ μεθυστική είναι η αύρα γαλήνης, που διαπερνά τα αρμονικά και βαπτισμένα στη rock ψυχεδέλεια leads και solos τους.

Τα αγριεμένα φωνητικά εντείνουν το μαχητικό πνεύμα, που διακατέχει το Echoes Of Mount Ida, με το απύθμενο γρέζι τους, ενώ το μεστό μπάσο και τα δυναμικά ντραμς, συνθέτουν ένα στιβαρό με progressive αναφορές rythm section, που ξεχειλίζει fuzz και στάζει groove σε κάθε του νότα.

Οι επιθετικές αρμονίες των Automaton διακρίνονται σε στιγμές από μερικές άκρως κολακευτικές για αυτές tribal αναφορές, που προσφέρουν μια τελετουργική αίσθηση στα λιγοστά, μα εξόχως έντονα ξεσπάσματα του αργόσυρτου, ως επί το πλείστο, ρυθμού του Echoes Of Mount Ida.

Το ανάγλυφο ψυχεδελικό doom υπόβαθρο των πολλά υποσχόμενων Automaton κυριαρχεί στο παρθενικό τους πόνημα κι αποτελεί την σταθερή βάση, που πάνω της ξεδιπλώνουν μαεστρικά, τα μακροσκελή κι εθιστικά drones τους, τα οποία εντείνουν τις σαρωτικές sludge εκρήξεις τους.

Το ντεμπούτο των ανερχόμενων Automaton είναι ένα εξαιρετικό πρώτο βήμα για τη καθιέρωση τους στον ευρύτερο heavy χώρο, διότι το εκπληκτικό Echoes Of Mount Ida συνδυάζει άψογα υπό την προσωπική ηχητική τους σφραγίδα, τις πιο όμορφες heavy μελωδίες. Σχεδόν τέλειο.

Automaton: Bandcamp / Facebook

71TONMAN

Το 2011 στην Πολωνία σχηματίστηκαν οι 71TONMAN, που κυκλοφόρησαν την παρθενική κι ομώνυμη δουλειά τους κάπου προς τα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου, επιχειρώντας έτσι ένα ιδιαιτέρως δυναμικό, κρίνοντας από τις συνθέσεις τους και μόνο, μπάσιμο στα heavy δρώμενα.

 

Τούτη η άκρως ελπιδοφόρα μπάντα, που απαρτίζεται από 5 ταλαντούχους μουσικούς, έγραψε έναν εξόχως heavy δίσκο, που διακρίνεται εκτός όλων των άλλων από την υπέρβαρη κι ογκώδη παραγωγή του, η οποία γιγαντώνει τις ήδη θηριώδους εκτοπίσματος συνθέσεις του 71TONMAN.

 

Το εν λόγω τερατώδες άλμπουμ, που αποτελείται από 6 κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 44 λεπτών, μας παρουσιάζει ένα χορταστικό μείγμα doom ολέθρου, sludge σαγήνης και stoner ψυχεδέλειας, που καθιστά τους 71TONMAN ως ένα από τα πλέον βαριά, heavy συγκροτήματα.

 

Τα riffs από τις δύο κιθάρες έχουν τεράστιο εκτόπισμα και σέρνονται σε ένα αργό doom ύφος, το οποίο αποκτά sludge μορφή από τα κατακλυσμιαία ντραμς και από το γεμάτο fuzz μπάσο των 71TONMAN, ενώ τα ψυχεδελικά stoner στοιχεία τους, οφείλουν πολλά στο γενναίο feedback.

 

Τα γυναικεία brutal φωνητικά εναλλάσσονται υπέροχα με διάφορα samples και βοηθούν έτσι την ροή του 71TONMAN σημαντικά, ενώ αποδίδουν με μπόλικη θεατρικότητα και περίσσιο πάθος τους γεμάτους απόκοσμη φαντασία στίχους, που μιλούν για έναν κόσμο όχι και τόσο ειδυλλιακό.

 

Το ανίερο doom υπόβαθρο των 71TONMAN πλαισιώνεται από καταχθόνια stoner ηχοχρώματα, τα οποία αναδεικνύουν υπέροχα τα λασπωμένα κι ανάγλυφα sludge ηχοτοπία τους, ενώ τα αργά jams τους, προσδίδουν γενναίες δόσεις σκοτεινής ψυχεδέλειας στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.

 

Αυτό όμως, που ξεχωρίζει τους 71TONMAN από τις υπόλοιπες παρεμφερείς ηχητικά μπάντες θαρρώ, πως είναι η punk προσέγγιση τους στον heavy ήχο, καθώς η τεχνοτροπία τους έχει μια εξόχως απολαυστική rock υφή, που προσδίδει οργανικό τόνο στην αβυσσαλέα μουσική τους.  

 

Εν ολίγοις, τούτο το απολύτως diy άλμπουμ, που αποτελείται από τα πιο βαριά υλικά του heavy ήχου, θα ικανοποιήσει τους λάτρεις των ακραίων heavy ακουσμάτων και θαρρώ, πως θα δώσει στους 71TONMAN την απαραίτητη ώθηση για να ξεχωρίσουν, μιας και το αξίζουν. Επικά heavy.

71TONMAN: Bandcamp / Facebook

 

Mammoth Salmon - Call Of The Mammoth

Από το 2012 όταν και σχηματίστηκαν στο Πόρτλαντ του Όρεγκον οι ανερχόμενοι κι αρκούντως ελπιδοφόροι Mammoth Salmon, δεν έχουν σταματήσει να εξελίσσονται ως μπάντα, μιας κι έπειτα από την κυκλοφορία των δυο πρώτων ep τους, τον ντράμερ Mitch και τον τραγουδιστή και κιθαρίστα Paul, ήρθε να πλαισιώσει ο Alex στο μπάσο, προσδίδοντας βάθος στον ήχο τους.

Το πρώην ντουέτο συνεχίζοντας πλέον ως δυναμικό τρίο, ηχογράφησε και κυκλοφόρησε την αποτελούμενη από 5 κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 23 λεπτών, τρίτη της δουλειά, που φέρει τον τίτλο: Call Of The Mammoth κι έχει την μορφή ep, ενώ άξιο αναφοράς είναι το γεγονός, πως την πολύ καλή παραγωγή του ανέλαβε ο γνωστός στον heavy χώρο, Adam Pike.

Ο ήχος των Mammoth Salmon είναι βαθύς κι ογκώδης και ξεχωρίζει για το βασανιστικά αργό τέμπο του, το οποίο αναδεικνύει την εκτελεστική αρτιότητα τους και τους προσδίδει ευθύς εξαρχής την δική τους μοναδική ηχητική ταυτότητα, που περιέχει μπόλικα doom ηχοτοπία κι αρκετά stoner ψήγματα, τα οποία ντύνουν με μαεστρία με κάμποσα θολά sludge ηχοχρώματα.

Τα διακεκομμένα riffs κινούνται στις σκιές ενός sludge μοτίβου κι έχουν έντονες drone αναφορές, που καθιστούν την αργόσυρτη κορμοστασιά τους εξόχως απολαυστική, ενώ το στιβαρό rythm section πλαισιώνει υπέροχα την κιθάρα με το πνιγμένο στο fuzz μπάσο του και τα σαρωτικά χτυπήματα των ντραμς, που προσδίδουν μια αιχμηρή αισθητική στο Call Of The Mammoth.

Τα φωνητικά του δίσκου ξεχειλίζουν γρέζι και φέρουν μια αίσθηση παράνοιας στην χροιά τους, που μοιάζει αρκετά με την φωνή μια βρετανικής μορφής του doom χώρου, που πλέον δεν είναι ενεργή, ενώ ταιριάζουν απίστευτα καλά στην ηχητική ατμόσφαιρα των Mammoth Salmon, την οποία και διανθίζουν με περίσσιο πάθος και συγχρόνως, την εμπλουτίζουν με θεατρικότητα.

Η doom μουσική αποτελεί την βάση για να ξεδιπλωθούν σωστά τα stoner ψήγματα και τα sludge στοιχεία των Mammoth Salmon κι έτσι το πολύ καλό Call Of The Mammoth, που διατίθεται για download από την σελίδα τους στο Bandcamp, δια όποιου αντιτίμου εσείς ορίσετε, αποκτά μια υπέρ του δέοντος βαριά κι ογκώδη heavy rock υπόσταση, που το καθιστά εξόχως απολαυστικό.

Εν ολίγοις, οι Mammoth Salmon μοιάζουν να έχουν ήδη βρει τον ήχο, που τους ταιριάζει κι αυτό είναι εξόχως θετικό για το μέλλον τους και κρίνοντας από το χορταστικό Call Of The Mammoth, καθώς κι από τα δυο προηγούμενα ep τους, τολμώ να πω ότι θα είναι λαμπρό, μιας και τούτοι οι τύποι δείχνουν, πως έχουν όλα τα φόντα για να καθιερωθούν στον heavy χώρο. Well done.

Mammoth Salmon: Bandcamp / Facebook

Potergeist - Swampires

Από το 2004 όποτε και με βάση την Αθήνα σχηματίστηκαν οι Potergeist δεν έχουν σταματήσει να είναι ιδιαιτέρως δραστήριοι στη ντόπια heavy σκηνή και να δουλεύουν ακατάπαυστα κι αυτό φαίνεται ότι άρχισε να αποδίδει καρπούς, καθώς το όνομα τους γίνεται ολοένα και πιο γνωστό.

 

Αυτό οφείλεται στα εκρηκτικά lives τους, αλλά και στις εξαιρετικά δυναμικές studio δουλειές τους, στις οποίες πριν λίγους μήνες προστέθηκε η τέταρτη συνολικά και τρίτη full length κυκλοφορία τους, που φέρει τον ταιριαστό με το ηχητικό του περιεχόμενο, τίτλο-λογοπαίγνιο: Swampires.

 

Ο εν λόγω δίσκος, που συνοδεύεται από ένα εξαίσιο και με ιδιαίτερη προσοχή στην λεπτομέρεια artwork κι από μια πραγματικά αψεγάδιαστη παραγωγή, αποτελείται από 10 κομμάτια -δυο εκ των οποίων λειτουργούν ως intro και outro αντίστοιχα- συνολικής διάρκειας περίπου 40 λεπτών.

 

Η μουσική του Swampires είναι δύσκολο να χαρακτηριστεί επακριβώς, μιας και περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία της heavy, της rock και της metal σκηνής, που προσέδωσαν στους αρκετά δραστήριους εσχάτως Potergeist, την εξόχως απολαυστική, μοναδική τους ηχητική ταυτότητα.

 

Το ηχητικό μοτίβο του Swampires αποτελείται από έντονες southern πινελιές κι εμπλουτίζεται από χορταστικά blues ψήγματα κι από ορμητικά sludge στοιχεία, ενώ από το εκρηκτικό dna του δεν λείπουν ούτε τα stoner ηχοχρώματα, ούτε και τα αχνά metal ηχοτοπία, που το απογειώνουν.

 

Οι κιθάρες σκαρώνουν riffs με αύρα πυρίτιδας, άλλοτε σε southern ύφος κι άλλοτε με έντονες stoner ανησυχίες, ενώ τα παθιασμένα φωνητικά στάζουν γρέζι και σπιρτάδα, πλαισιώνοντας έτσι με τον πλέον δυναμικό τρόπο, τα έχοντα metal αιχμές leads και solos, που γεννούν οι 2 κιθάρες.

 

Τα αρκετά blues στοιχεία του Swampires ξεπηδούν μέσα από το ισοπεδωτικό και στιβαρό rythm section των Potergeist, το οποίο αποτελείται από το μεστό και πνιγμένο στο fuzz μπάσο κι από καταιγιστικά ντραμς με sludge αύρα, το κάθε ένα χτύπημα των οποίων, ξεχειλίζει από groove.

 

Η πρόοδος των Potergeist καθίσταται σαφέστατη από τις πρώτες κιόλας νότες του νέου τους πονήματος, καθώς το ταλέντο τους ξεχύνεται βίαια μέσα από τις δυναμικές κι εμπνευσμένες τους μελωδίες, οι οποίες μαρτυρούν συνθετικό οίστρο, εκτελεστική αρτιότητα και heavy καύλα.

 

Οι Potergeist γουστάρουν πολύ αυτό, που με περίσσιο μεράκι κάνουν και το αποδεικνύουν μέσα από το πάθος τους για συνεχή εξέλιξη κι αδιάκοπη βελτίωση σε όλους τους τομείς και δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη επιβεβαίωση για αυτό, από το συναρπαστικό Swampires.

 

Η απόδοση όλων των μελών τούτης της ραγδαίως ανερχόμενης μπάντας στο Swampires είναι ειλικρινά εκπληκτική, μιας και διοχετεύει την αχαλίνωτη ενέργεια της σε αυτό και την μετατρέπει με μαεστρία σε ταξίδι γεμάτο αδρεναλίνη, αλκοόλ κι αλητεία μέσα από heavy σύννεφα καπνού.

 

Αν τυχόν αμφιβάλλετε για όλα τα παραπάνω ή αν ανήκετε σε αυτούς, που σνομπάρουν την ντόπια σκηνή, τότε επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα των Potergeist κι αποκτήστε δωρεάν το φανταστικό Swampires για να σχηματίσετε οι ίδιοι την άποψη σας για τούτο το άκουσμα.

 

Κάτι μου λέει, πως μετά την πρώτη κιόλας ακρόαση του έξοχου Swampires θα υπάρξουν πολλά κεφάλια, που θα λικνιστούν όντας ξεμυαλισμένα και θα ενδώσουν στις λάγνες ορέξεις των πολλά υποσχόμενων Potergeist κι είμαι βέβαιος, ότι άποψη σας θα είναι δικαίως η καλύτερη. Άξιοι.

Potergeist: Official Website / Facebook

Australasia - Vertebra

Το 2012 στην Ιταλία σχηματίστηκαν οι Australasia, που απαρτίζονται από δύο πολυπράγμωνες μουσικούς και οι οποίοι κυκλοφόρησαν στα τέλη του περασμένου Φθινοπώρου την πρώτη full length, μα δεύτερη συνολικά δουλειά τους μέσω της βέλγικης Immortal Frost Productions.

Ο εν λόγω δίσκος φέρει τον τίτλο: Vertebra κι αποτελείται από 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας 35 λεπτών, ενώ στην δημιουργία του, εκτός των δύο μελών των Australasia φυσικά, συνέβαλαν σημαντικά και αρκετοί guest μουσικοί, που προσέδωσαν στον post ήχο του, έξτρα ποικιλία.

Το έντονο ambient πλαίσιο μες από το οποίο ξεδιπλώνεται ο post χαρακτήρας των Australasia οφείλεται στη μεγάλη χρήση των πλήκτρων, ενώ οι δυναμικές κιθάρες προσφέρουν μια σκοτεινή πλευρά στην ονειρική υπόσταση του Vertebra με τα αχνά black αισθητικής ξεσπάσματα τους.

Τα ακουστικά περάσματα συμπληρώνονται υπέροχα από το ξυλόφωνο και δημιουργούν μια αύρα γαλήνης εξόχως γοητευτική για το Vertebra, το οποίο περιορίζει το μπάσο σε δεύτερο ρόλο, ενώ δίνει στα ντραμς μεγαλύτερη ευκαιρία κινήσεων, που φτάνει στα όρια των blast beats.

Το σχεδόν αόρατο πέπλο vintage ηλεκτρονικών ήχων, που καλύπτει το Vertebra αποτελεί την καλύτερη συνοδεία για τα μαγευτικά γυναικεία φωνητικά, που κλέβουν την παράσταση, την οποία όμως μοιράζονται με την αψεγάδιαστη παραγωγή, που πραγματικά το απογειώνει.

Post ηχοτοπία χρωματίζονται με αχνές black πινελιές και δημιουργούν έναν αιθέριο shoegaze μουσικό καμβά, πάνω στον οποίο οι Austalasia δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ηλεκτρονικά στοιχεία και trip hop ψήγματα, δημιουργώντας έτσι ένα απολαυστικό κι αέρινο extreme υβρίδιο.

Δεν μας προσφέρουν κάτι το εξαιρετικά καινούριο οι Australasia, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι το παρθενικό full length άλμπουμ τους είναι ένα από τα καλύτερα στο είδος του, που άκουσα τον τελευταίο καιρό και γι' αυτό σας προτείνω ανεπιφύλακτα το αιθέριο κι εθιστικό Vertebra.

Australasia: Official Website

Immortal Frost Productions: Official Website

 

Bitchcraft

Τον Δεκέμβριο του 2011 σχηματίστηκαν οι Bitchcraft, που προέρχονται από την Πολωνία και οι οποίοι στα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου, κυκλοφόρησαν την δεύτερη και ομώνυμη δουλειά τους, που αποτελείται από τέσσερα κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου τριάντα δύο λεπτών.

Η εν λόγω μπάντα αποτελείται από την Julka στην φωνή, τους Daniel και Baton στις κιθάρες, τον Sledziu στο μπάσο και τον Larva στα ντραμς, όλοι εκ των οποίων σε τούτο το πολύ καλό άκουσμα δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό, χαρίζοντας μας έτσι μερικές μεθυστικές doom στιγμές.

Οι πνιγμένες στο fuzz κιθάρες των Bitchcraft, σκαρώνουν riffs σε ένα τεμπέλικο doom μοτίβο, το οποίο διανθίζεται από leads και solos σε παρόμοιο ύφος, ενώ τα έντονα stoner στοιχεία της μουσικής τους, πηγάζουν από το παραμορφωμένο μπάσο, που γεμίζει εξαίσια τον ήχο τους.

Τα φωνητικά στο Bitchcraft, που ερμηνεύουν occult ιστορίες ιδωμένες μέσα από ένα οπιούχο πρίσμα, μας υπνωτίζουν με τη βαθιά κι αισθαντική τους χροιά, ενώ τα άκρως δυναμικά ντραμς, κρατούν μαεστρικά τα μπόσικα και προσφέρουν άπλετο groove στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.

Η παραγωγή του Bitchcraft είναι πυκνή και αρκούντως βρώμικη, όμως παρόλα αυτά, όλα τα μουσικά όργανα διαθέτουν την απαραίτητη διαύγεια, ενώ η μουντή υφή της, αναδεικνύει τον τοξικό stoner χαρακτήρα του κι απογειώνει συνάμα τα παραισθησιογόνα doom αρώματα του.

Ο ήχος τούτης της ανερχόμενης μπάντας διακρίνεται για την αγάπη του στον παλιακό doom ήχο και για το φλερτ του με τα πρωτόγονα stoner ηχοτοπία, που όμως οι Bitchcraft πετυχαίνουν να ενσωματώσουν σωστά στον ήχο τους, δίνοντας μας ένα εξόχως χορταστικό heavy rock δίσκο.

Αν λοιπόν ψάχνετε κάτι υπέρ του δέοντος heavy και συγχρόνως μπαρουτοκαπνισμένο, τότε το νέο πόνημα των Bitchcraft, θαρρώ πως είναι από τις καλύτερες επιλογές σας, καθώς διαθέτει την δική του προσωπικότητα, ενώ συνδυάζει παράλληλα τα κλασικά στοιχεία του heavy ήχου.

Bitchcraft: Bandcamp / Facebook

Sklerotikz - The Last Generation - Η Γενεά Του Σιδήρου

Από την Θεσσαλονίκη προέρχονται οι γεννημένοι το 2005 Sklerotikz, που απαρτίζονται από ανθρώπους βαθιά πολιτικοποιημένους και με αξιοσημείωτη πορεία σε διάφορες underground μπάντες. Τον περασμένο Οκτώβρη τούτη η πειραματική μουσικά μπάντα κυκλοφόρησε την πρώτη της δουλειά με καθαρό diy χαρακτήρα, η οποία αποτελείται από 6 κομμάτια συνολικής διάρκειας 45 λεπτών και φέρει τον τίτλο: The Last Generation - Η Γενεά Του Σιδήρου.

Το εν λόγω άλμπουμ διακρίνεται για την αψεγάδιαστη και μεστή παραγωγή του, που προσφέρει περίσσιο όγκο κι αρκετή διαύγεια στις συνθέσεις των Sklerotikz, οι οποίες έχουν experimental υπόσταση, μιας κι αποτελούνται από διάφορα παρακλάδια, τόσο της heavy σκηνής, όσο και της extreme μουσικής γενικότερα. Ο κορμός τους αποτελείται από post ηχοτοπία, που οι Sklerotikz ντύνουν με black ηχοχρώματα, αχνά death ψήγματα, crust ρινίσματα και hardcore στοιχεία.

Το The Last Generation - Η Γενεά Του Σιδήρου είναι ένα instrumental άκουσμα, καθώς τη θέση των φωνητικών έχουν πάρει μερικά σωστά τοποθετημένα μέσα στις συνθέσεις samples, που βοηθούν σημαντικά στην εξαιρετική ροή του δίσκου, ενώ τούτος ο experimental γίγαντας ξεχωρίζει για την θερμή παρουσία των γαλήνιων μελωδιών από το μεστό τσέλο, που αποτελούν αντίβαρο στο καταιγιστικό ταμπεραμέντο, που πηγάζει από τις δύο κιθάρες των Sklerotikz.

Τα riffs είναι ιδιαιτέρως δυναμικά και τα leads παρουσιάζουν μια νοσηρή μελαγχολία, που σε συνδυασμό με τη σχεδόν νοσταλγική αύρα από το τσέλο, δημιουργούν ένα εξαιρετικό ηχητικό μοτίβο, πάνω στο οποίο το ατίθασο μπάσο εξαπολύει την ογκώδη επίθεση του, ενώ τα άκρως δυναμικά ντραμς, που συνθέτουν μαζί του ένα σχεδόν ισοπεδωτικό rythm section, προσφέρουν στην μουσική των Sklerotikz μια εξόχως κολακευτική για αυτή κι αιχμηρή, extreme metal υφή.

Το experimental θηρίο, που κυκλοφόρησαν οι Sklerotikz θαρρώ, πως είναι ότι πρέπει για live, ενώ έχω την εντύπωση, πως το πολύ καλά δεμένο μουσικά κι εκτελεστικά ντεμπούτο τους, θα αποτελέσει ένα εξαιρετικό άκουσμα για τους φίλους, τόσο της heavy μουσικής με πειραματική διάθεση, όσο και για εκείνους, που γουστάρουν extreme metal ακούσματα, καθώς οι συνθέσεις του The Last Generation - Η Γενεά Του Σιδήρου, περιέχουν μπόλικη ποιότητα για όλους.

Sklerotikz: Bandcamp / Facebook

Lunarmare

Τέσσερα χρόνια ζωής θα συμπληρώσουν εφέτος οι Θρακιώτες Lunarmare, που έχουν σαν βάση τους την Κομοτηνή κι ο κεντρικός τους πυρήνας αποτελείται από δύο έξοχους μουσικούς και πιο συγκεκριμένα από τον Ηλία στην κιθάρα και τον Στέλιο στο μπάσο, ενώ στις ηχογραφήσεις του ομώνυμου και παρθενικού τους full length, που κυκλοφόρησε στα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη, συμμετείχε κι ο Ορέστης στα ντραμς, που δεν είναι πια στην μπάντα.

Το εκπληκτικό ντεμπούτο των Lunarmare αποτελείται από 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας 47 λεπτών και πλαισιώνεται από ένα άκρως ταιριαστό με την ηχητική φιλοσοφία τους, artwork, που μας βάζει για τα καλά στο μουσικό του κλίμα, ενώ η παραγωγή του δίσκου, που έγινε από την ίδια την μπάντα σε συνεργασία με τον Μάνο από τους Universe217, δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη, καθώς απογειώνει τις συνθέσεις περνώντας τες μες από ένα ηχητικό καλειδοσκόπιο.

Η διαύγεια, ο όγκος και το βάθος στον ήχο του Lunarmare αποτελεί το καλύτερο εφόδιο για τις ατελείωτες βόλτες στα απόκοσμα space σοκάκια, στα οποία μας ταξιδεύει με οδηγό την οπιούχα rock ψυχεδέλεια αλλοτινών ηχητικών εποχών, που διακρίνει τις ξεχειλίζουσες groove συνθέσεις του, ενώ τα ατίθασα heavy rock στοιχεία της μπάντας ενσωματώνονται υποδειγματικά, μέσα από την αχνή αίσθηση jam αυθορμητισμού, που τις διαπερνά, στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.

Τα πλήκτρα παίζουν κυρίαρχο ρόλο σε τούτο το εξαίσιο άκουσμα, μιας και αυτά υφαίνουν το space πλαίσιο μέσα στο οποίο ξεδιπλώνεται από μπάσο και κιθάρα το έντονα ψυχεδελικό rock ύφος των Lunarmare, ενώ τα ντραμς ολοκληρώνουν τούτη την πολύχρωμη μουσική πανδαισία με τον πλέον μεστό τρόπο, καθώς προσδίδουν αχαλίνωτο groove και ανοίγουν έτσι με μαεστρία τους αχανείς μουσικούς ορίζοντες της γεννημένης το 2010 και πολλά υποσχόμενης μπάντας.

Τα πειραγμένα φωνητικά ταιριάζουν υπέροχα με το όλο ηχητικό περιεχόμενο του Lunarmare, το οποίο εκτός όλων των άλλων ξεχωρίζει και για την αψεγάδιαστη ροή του, που είναι εφάμιλλη με τον ρυθμό περιστροφής της Γης κι αυτό οφείλεται και στα διάσπαρτα samples με συνομιλίες μεταξύ αστροναυτών, που η μπάντα έχει τοποθετήσει με έξυπνο τρόπο στο εντυπωσιακό από όλες τις απόψεις, πρώτο της πόνημα, που είναι από τις πιο προσεγμένες ντόπιες δουλειές ever.

Είναι άξιο θαυμασμού, αν μη τι άλλο, το τι μπορεί το μεράκι και η αγάπη να επιτύχουν, ιδιαίτερα δε, αν συνοδεύονται από τόνους υπομονής κι επιμονής κι αυτό μας δηλώνουν με βεβαιότητα οι άκρως ελπιδοφόροι Lunarmare, που κατάφεραν να κυκλοφορήσουν έναν εξόχως απολαυστικό και καλλιτεχνικά άρτιο σε όλα του δίσκο, παρά τις μπόλικες εσχατιές, που στο πολύχρωμο διάβα τους για την space ουτοπία, συνάντησαν. Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα οργασμικό rock ντελίριο.

Lunarmare: Bandcamp / Facebook

Kin Beneath Chorus - Futuristic.Composed

Το 2007 στην Θεσσαλονίκη δημιουργήθηκαν οι ανερχόμενοι Kin Beneath Chorus, οι οποίοι κυκλοφόρησαν πέρσι μέσω της Spreading Dysphoria Industries την παρθενική full length δουλειά τους Futuristic.Composed, που αποτελείται από 11 κομμάτια διάρκειας 39 λεπτών.

 

Ο εν λόγω δίσκος ξεχωρίζει για την πεντακάθαρη παραγωγή του, που προσδίδει στις συνθέσεις των Kin Beneath Chorus, διαύγεια, όγκο και ατελείωτη δυναμική, ενώ διακρίνεται και για την άκρως επαγγελματική δουλειά τους, τόσο στον τομέα artwork, όσο και σε στίχους και ήχο.  

 

Ο Θάνος βγάζει μπόλικο μίσος και περίσσιο πάθος με τα brutal φωνητικά του, ενώ το δίδυμο στις κιθάρες, ο Γιώργος κι ο Ανέστης, άλλοτε σκαρώνουν ατμοσφαιρικές μελωδίες γεμάτες αρμονία κι άλλοτε εξαπολύουν τραχιά riffs, που θερίζουν τα πάντα στο ορμητικό τους διάβα.

 

Ο Αλέξανδρος γεμίζει τον ήχο του δίσκου με το μεστό του μπάσο, το οποίο συντροφεύει πιστά, τόσο τις εκρηκτικές κιθάρες, όσο και τα ιδιαιτέρως δυναμικά ντραμς, πάνω στα οποία ο Νίκος βγάζει μπόλικα απωθημένα με τα blast beats στα οποία μαεστρικά επιδίδεται συχνά πυκνά.

 

Ο μοντέρνος death κορμός των Kin Beneath Chorus διανθίζεται με μπόλικα ατμοσφαιρικά metal στοιχεία, ενώ οι έντονες hardcore αναφορές τους, πασπαλίζονται με λιγοστά μεν, εξόχως συναρπαστικά δε, progressive ψήγματα, που απογειώνουν το θεριό, Futuristic.Composed.

 

Το 2013 υπήρξε μια εξαιρετική χρονιά για την ακραία ντόπια σκηνή κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα κι από το αψεγάδιαστο Futuristic.Composed των Kin Beneath Chorus, που μαρτυρά συνθετικό οίστρο κι άπλετο μουσικό ταλέντο. Extreme metal λάτρεις, σπεύσατε.

Kin Beneath Chorus: Facebook / Official Website

Spreading Dysphoria Industries: Facebook

Aeon Aphelion - Visions Of Burning Aeons

Το 2005 σχηματίστηκαν οι προερχόμενοι από την Αθήνα Aeon Aphelion, που απαρτίζονται από τους Γιώργο Ξενικουδάκη στην κιθάρα, Γιάννη Βάσκο στα ντραμς, Γιάννη Δαλαμάγκα στο μπάσο και Αλέξανδρο Κούτση σε φωνητικά και κιθάρα. Τούτη η άκρως ταλαντούχα μπάντα κυκλοφόρησε το περασμένο Φθινόπωρο την παρθενική της δουλειά, την οποία και διαθέτει προς δωρεάν download στην σελίδα της στο bandcamp υπό τον τίτλο: Visions Of Burning Aeons.

Ο εν λόγω δίσκος αποτελείται από 7 κομμάτια συνολικής διάρκειας 48 λεπτών και πλαισιώνεται από ένα ειλικρινά εξαιρετικό και λεπτομερές artwork, που μας βάζει για τα καλά στο κλίμα της μουσικής και των στίχων του Visions Of Burning Aeons, το οποίο ξεχωρίζει εκτός των άλλων για την αψεγάδιαστη παραγωγή του, που απογειώνει τα ήδη εκρηκτικά κομμάτια του, δια μέσου της πραγματικά τέλειας ισορροπίας μεταξύ όγκου και διαύγειας, που με μαεστρία επιτυγχάνει.

Το doom/death μοτίβο των Aeon Aphelion, όπως το γνωρίσαμε στο ντεμπούτο ep τους προ τριετίας περίπου, έχει δώσει την θέση του στο παραδοσιακό doom, το οποίο κυριαρχεί στην παρθενική full length δουλειά τους. Βέβαια, στον ήχο του Visions Of Burning Aeons υπάρχουν κι άλλα στοιχεία από τον heavy χώρο, όπως για παράδειγμα κάποια stoner ψήγματα, καθώς και μερικές σχεδόν ανεπαίσθητες heavy metal πινελιές, που το καθιστούν εξόχως απολαυστικό.

Οι κιθάρες δημιουργούν ορμητικά riffs σε traditional doom ύφος και σκαρώνουν leads και solos με ένα επικό συναίσθημα, που στάζει μελαγχολία, ενώ το μεστό μπάσο είναι πανταχού παρόν στο Visions Of Burning Aeons, το οποίο διανθίζει με στιβαρές μελωδίες, την ίδια στιγμή, που σιγοντάρει εξαιρετικά τα δυναμικά ντραμς, που προσδίδουν αχαλίνωτο groove στο στολισμένο με άκρως ταιριαστά για το σφιχτό και γκρίζο ύφος του φωνητικά, τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.

Η καινοτομία δεν είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του traditional doom ήχου, αλλά παρόλα αυτά οι ανερχόμενοι Aeon Aphelion κατάφεραν να δώσουν μια εξαιρετικά δυνατή πνοή σε τούτο το ηχητικό παρακλάδι με το εντυπωσιακό ντεμπούτο τους, καθώς το Visions Of Burning Aeons, που είναι καμωμένο με περίσσια αγάπη και μεράκι για τον epic doom ήχο, στάζει αυθεντικότητα κι αποτελεί έναν από τους καλύτερους doom δίσκους της περασμένης χρονιάς. Τα σέβη μου.

Aeon Aphelion: Bandcamp / Facebook

Above Us The Waves - Anchors Aweigh

Ο Βασίλης στην κιθάρα παρέα με τον Θόδωρο στα ντραμς σχημάτισαν την δική τους μπάντα το 2008, τους προερχόμενους από την Καβάλα κι άκρως ελπιδοφόρους, Above Us The Waves, την σύνθεση των οποίων ολοκλήρωσαν λίγο καιρό αργότερα κι ύστερα από αρκετές αλλαγές με τους ταλαντούχους: Ντίνο στο μπάσο, Βαγγέλη στα φωνητικά και Γιώργο στην κιθάρα.

 

Τούτοι οι ταλαντούχοι νεαροί κυκλοφόρησαν τον περασμένο Οκτώβρη μέσω της έχουσας την βάση της στην Αθήνα, Spreading Dysphoria Industries, την παρθενική full length δουλειά τους, που περιέχει 8 κομμάτια συνολικής διάρκειας 37 λεπτών, με τίτλο: Anchors Aweigh, η οποία πλαισιώνεται από ένα άκρως εντυπωσιακό artwork και μια καλογυαλισμένη παραγωγή.

 

Η μουσική των Above Us The Waves αποτελεί μια εξαιρετικά εκρηκτική μίξη μελωδικού death metal όπως το μάθαμε από μπάντες της Σουηδίας κυρίως και αμερικάνικης υφής hardcore, που ξεσηκώνει τα πνεύματα από τις πρώτες κιόλας νότες της, ενώ είναι πασπαλισμένη με ελαφρά και σχεδόν ανεπαίσθητα post ηχοχρώματα, που απογειώνουν το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.

 

Οι κιθάρες παράγουν riffs και leads σε γρήγορο τέμπο και το μπάσο σιγοντάρει φανταστικά, τόσο αυτές, όσο και τα δυναμικά ντραμς, που δεν χάνουν την καταιγιστική τους ορμή ούτε για μια στιγμή, ενώ τα φωνητικά, που άλλοτε έχουν brutal ύφη κι άλλοτε βρίθουν μελωδικότητας, ερμηνεύουν με θεατρικότητα και πάθος τους βιωματικούς στίχους του Anchors Aweigh.

 

Δεν είναι κι ότι πιο κοντινό στα ακούσματα μου τούτο το προσεγμένο σε κάθε του λεπτομέρεια άκουσμα, αλλά οφείλω να ομολογήσω, πως με συνεπήρε ο αυθορμητισμός, που διαπερνά το Anchors Aweigh, ενώ η εκτελεστική και συνθετική δεινότητα των Above Us The Waves, που βρίθουν ταλέντου και φρεσκάδας, δύσκολα θα σας αφήσουν ασυγκίνητους. Επενδύστε άφοβα.

Above Us The Waves: Facebook

Spreading Dysphoria Industries: Facebook

Second Trip - A Lot Of People Are Going To Die

Από το Μπάφαλο της Νέας Υόρκης προέρχονται οι Second Trip, που ξεκίνησαν ως σχολική μπάντα το 2004 κι έκτοτε δεν έχουν σταματήσει να ασχολούνται με την μουσική. Τούτο το δυναμικό τρίο, κυκλοφόρησε την παρθενική του δουλειά κάπου προς τα τέλη του περασμένου έτους, η οποία έχει την μορφή Ep και φέρει τον τίτλο: A Lot Of People Are Going To Die.

Η εν λόγω κυκλοφορία, που αποτελείται από 5 κομμάτια συνολικής διάρκειας 26 λεπτών περίπου, ξεχωρίζει για τον ανέμελο retro χαρακτήρα της και διακρίνεται για τις έντονες space πινελιές της, που πλαισιώνουν υπέροχα, τόσο την vintage ραχοκοκαλιά των συνθέσεων της, όσο και τα ανάγλυφα ψυχεδελικά στοιχεία, που απογειώνουν το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.

Το στιβαρό rythm section κινείται σε κλασικούς hard rock ρυθμούς, καθώς τα ντραμς συμβάλουν δυναμικά με τα δυνατά τους χτυπήματα στη δημιουργία μιας ηχητικής αιχμηρότητας, την οποία και πασπαλίζουν με μπόλικο groove, ενώ το σκανταλιάρικο μπάσο, δεν διστάζει να αναλάβει τα συνθετικά ηνία του Ep, το οποίο διανθίζει με τα παιχνιδιάρικα κι άκρως απολαυστικά solos του.

Τα φωνητικά ταιριάζουν στον παλιακό ήχο του Ep, ο οποίος στηρίζεται κι από μια εξαιρετική παραγωγή, που δίνει σε όλα τα όργανα την απαραίτητη διαύγεια, ενώ η κιθάρα συνεργάζεται εξαίσια με τα πλήκτρα και το όργανο, μαζί με τα οποία δημιουργεί μελωδίες άλλοτε σε stoner ύφος στολισμένο με space ηχοχρώματα κι άλλοτε σε heavy rock ρυθμούς αλλοτινών εποχών.

Παρά τις αρκετές retro επιρροές των Second Trip, ο ήχος τους ξεχειλίζει φρεσκάδα κι ενέργεια, καθώς το εξαίρετο ντεμπούτο τους, που θαρρώ, πως θα τους ανοίξει το δρόμο για περισσότερα πράγματα στον ευρύτερο heavy ήχο, στάζει συνθετική τιμιότητα και μεράκι. Εάν ψάχνετε κάτι νέο, αλλά με οικεία αίσθηση, τότε το A Lot Of People Are Going To Die ενδείκνυται για εσάς.

Second Trip: Bandcamp / Facebook

2013 Top Tunes

Το 2013 υπήρξε μια αρκετά περίπλοκη χρονιά για εμένα, μιας κι έπρεπε να κάνω πράγματα τα οποία ποτέ δεν φαντάστηκα, ενώ ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος δεν υπήρξε διαθέσιμος ούτε καν σε νορμάλ ποσότητες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μου ξεφύγουν αρκετές από τις νέες κυκλοφορίες, τις οποίες άκουσα για πρώτη φορά πριν από λίγες μέρες, ενώ είχαν κυκλοφορήσει πριν κάμποσους μήνες, αλλά και κάποιες, που ακόμη δεν έχω καταφέρει να τσεκάρω. Όμως, για να μην πλατειάζω, παρακάτω είναι η λίστα με τους δίσκους, που άκουσα περισσότερο από ότι τους υπόλοιπους κατά τη διάρκειας τούτης της θνήσκουσας χρονιάς, που οσονούπω θα αποχαιρετήσουμε μια και καλή. Ελπίζω το 2013 να ήταν καλό για εσάς και εύχομαι το 2014 να είναι ακόμη καλύτερο από τον προγονό του σε όλες τις εκφάνσεις και τους τομείς. Χρονιά Καλά!

I. Obscure Sphinx - Void Mother

II. Talbot - Scaled

III. Universe217 - Never

IV. Windhand - Soma

V. Uncle Acid - Mind Control

VI. Curse The Son - Psychache

VII. Altar Of Plagues - Teethed Glory & Injury

VIII. Maeth - Oceans Into Ashes

IX. Church Of Misery - Thy Kingdom Scum

X. Tuber - Desert Overcrowded

XI. Subrosa - More Constant Than The Gods

XII. Agnes Vein - Soulship

XIII. Blood Ceremony - The Eldritch Dark

The Hidden Gems

Ακόμη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της κι ως είθισται τέτοιες μέρες δημοσιεύονται κάθε λογιών λίστες και ανασκοπήσεις. Δεν θα χαλάσουμε τούτη την παράδοση εδώ στη Phantasmagoria, καθώς τούτο το κείμενο αποτελεί την εισαγωγή για την λίστα με τα demos, eps, splits, αλλά και μερικά full lengths, που δεν έλαβαν την δημοσιότητα, που θαρρώ ότι τους άξιζε. Όπως και στα βινύλια έτσι κι εδώ, οι λίστες χωρίζονται σε δυο μέρη, καθώς θα ακολουθήσει και αυτή με τα full lengths συγκροτημάτων, που ήδη έχουν αναγνωριστεί. Ας περάσουμε όμως στο προκείμενο.

I: High Priest Of Saturn - S/T

II: The Fertility Cult - Heavenly Bodies

III: Usnea - S/T

IV: Deep - Vol. 1

V: King Buffalo - Demo

VI: Bad Trip - S/T

VII: Twingiant - Sin Nombre

VIII: Manthra Dei - S/T

IV: In The Company Of Serpents - Of The Flock

X: Mass Culture / Fields Of Locust - Split 12"

XI: Lothorian - Welldweller

XII: Sonora Ritual - Worship The Sun

XIII: A God Or An Other - Towers Of Silence

Dirt Wizard - No Son Of Mine

Δεν έχουν και πολύ καιρό, που σχηματίστηκαν οι προερχόμενοι από το Ιλινόις, Dirt Wizard, οι οποίοι κυκλοφόρησαν πριν λίγες μέρες την πρώτη τους δουλειά, ένα ep αποτελούμενο από 5 κομμάτια συνολικής διάρκειας 23 λεπτών περίπου, το οποίο φέρει τον τίτλο: No Son Of Mine.

Το εν λόγω ep διατίθεται από την σελίδα των Dirt Wizard στο bandcamp προς download σε όποια τιμή εσείς ορίσετε, ενώ μας προσφέρει πνιγμένες στο fuzz και την παραμόρφωση stoner μελωδίες, που διακρίνονται από αρκετά hard rock στοιχεία κι από κάμποσα sludge ψήγματα.

Τούτη η τετραμελής μπάντα βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα, καθώς το No Son Of Mine μαρτυρά περίσσιο συνθετικό ταλέντο και μουσικό μεράκι, μιας και παρά την φαινομενικά σκονισμένη του ηχητική υπόσταση, στις εκρηκτικές του συνθέσεις κρύβεται μπόλικη μαεστρία και μουσικότητα.

Οι κιθάρες σκαρώνουν σπιντάτα riffs σε ένα λασπωμένο stoner μοτίβο, το οποίο υποστηρίζεται άψογα από το στιβαρό rythm section, που αποτελείται από ένα βαφτισμένο στο fuzz μπάσο κι από τα εξόχως δυναμικά ντραμς, ενώ οι διαολεμένες διφωνίες απογειώνουν το No Son Of Mine.

Αχαλίνωτο groove διαπερνά τις συνθέσεις των Dirt Wizard, οι οποίοι θαρρώ, πως έχουν όλα τα φόντα για να καθιερωθούν στην heavy σκηνή, καθώς το πολύ καλό No Son Of Mine, που εκτός των άλλων διακρίνεται για τον αυθορμητισμό του, μας προσφέρει απλόχερα heavy διασκέδαση.

Dirt Wizard: Bandcamp / Facebook

Upyr - Altars Tunnels

Με την συμπλήρωση ενός έτους από τον σχηματισμό τους οι προερχόμενοι από την Σόφια της Βουλγαρίας, Upyr, κυκλοφόρησαν την παρθενική τους δουλειά, που έχει demo μορφή και περιέχει 4 κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 39 λεπτών, υπό τον τίτλο: Altars Tunnels.

Η εν λόγω κυκλοφορία είναι διαθέσιμη σε digital φορμάτ μέσα από το bandcamp των Upyr, οι οποίοι διαθέτουν και φυσικές κόπιες του demo σε cd, ενώ η επίσης βουλγάρικη και νεότευκτη underground δισκογραφική, Serpent Eve Records, προσφέρει το Altar Tunnels σε κασέτα.

Σκοτεινά doom/death ηχοτοπία αποτελούν το ηχητικό υπόβαθρο των Upyr, το οποίο διανθίζεται από γερές δόσεις καταθλιπτικού κι απόκοσμου συνάμα black metal, ενώ τα παραδοσιακά doom στοιχεία δεν λείπουν από το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, το οποίο και καθιστούν εντυπωσιακό.

Οι κιθάρες υφαίνουν αιχμηρά riffs και πλέκουν δηλητηριώδεις μελωδίες σε ένα αρχέγονο doom μοτίβο, την ίδια στιγμή, που το μπάσο ακροβατεί κάπου ανάμεσα στο death και το sludge, ενώ τα ντραμς ενισχύουν την βάναυση υφή του έξοχου Altar Tunnels με τη black τεχνοτροπία τους.

Τα φωνητικά του Altar Tunnels διακρίνονται για τη σχιστή brutal μορφή τους και τα έχοντα αχνά gothic στοιχεία καθαρά περάσματα τους, τα οποία σε συνδυασμό με τη γυναικεία παρουσία στην ακραία έκφανση τους, ερμηνεύουν με θεατρικότητα τους όχι και τόσο αισιόδοξους στίχους του.

Ανόθευτο doom καλυμμένο με ένα ανίερο και παγερό black πέπλο μας προσφέρουν οι Upyr στο θαυμάσιο για το είδος του Altars Tunnels, που αποτελεί εξαιρετικό δείγμα της σάπιας έκφανσης του ακραίου heavy ήχου, επιβεβαιώνοντας έτσι, πως εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε.

Upyr: Bandcamp / Facebook

Serpent Eve Records: Facebook

Sonora Ritual - Worship The Sun

Πριν από έναν περίπου χρόνο σχηματίστηκαν οι Γερμανοί κι ελπιδοφόροι Sonora Ritual, οι οποίοι το περασμένο καλοκαίρι κυκλοφόρησαν την παρθενική τους δουλειά, ένα full length δίσκο αποτελούμενο από 8 κομμάτια συνολικής διάρκειας 44 λεπτών με τίτλο: Worship The Sun, τον οποίο διαθέτουν προς δωρεάν download μέσα από την προσωπική τους σελίδα στο bandcamp.

Η αψεγάδιαστη παραγωγή του Worship The Sun είναι αποκλειστική ευθύνη των δημιουργών του, καθώς αυτοί φρόντισαν για εκείνη, με αποτέλεσμα όλες οι συνθέσεις του δίσκου να βρίθουν διαύγειας, ενώ η μουσική των Sonora Ritual, που στηρίζεται σε ένα πασπαλισμένο με desert ηχοχρώματα stoner ύφος, περιέχει αρκετά doom ψήγματα κι έντονα ψυχεδελικά blues στοιχεία.

Οι κιθάρες σκαρώνουν θηριώδη riffs γεμάτα fuzz σκόνη πάνω σε έναν βαλτώδη stoner καμβά, τον οποίο ντύνουν υπέροχα με τα φέροντα ένα μεθυστικό desert άρωμα leads και solos, που στολίζουν τις blues πινελιές του ατίθασου μπάσου, ενώ τα ντραμς προσδίδουν groove και ρυθμό στη heavy ψυχεδέλεια του δίσκου, που κερδίζει hard rock στοιχεία από τα εξαιρετικά φωνητικά.

Το έντονο desert ηχόχρωμα των Sonora Ritual υπερκαλύπτει με την υφέρπουσα και υγρή του υφή τον τραχύ stoner χαρακτήρα της μουσικής τους και συγχρόνως αναδεικνύει τις ψυχεδελικές πινελιές του Worship The Sun, καθώς τονίζει με την εθιστική του αύρα τις blues αναφορές του δίσκου, ενώ φέρνει στη λασπώδη επιφάνεια του, τα αχνά doom στοιχεία, που το απογειώνουν.

Έναν από τους καλύτερους heavy rock δίσκους της τρέχουσας χρονιάς κυκλοφόρησαν οι πάρα πολλά υποσχόμενοι Sonora Ritual, που μας προσφέρουν ένα ιδιαιτέρως απολαυστικό άκουσμα γεμάτο ηχητική περιπέτεια, καθώς το ειλικρινά εκπληκτικό Worship The Sun, που αποτελεί μια από τις πιο εντυπωσιακές εκπλήξεις του έτους, θα σας μαγέψει με την απαράμιλλη ομορφιά του.

Sonora Ritual: Bandcamp / Facebook

Mass Culture & Fields Of Locust - Split

Δύο από τις πλέον ελπιδοφόρες κι ανερχόμενες μπάντες της ελληνικής underground σκηνής, οι προερχόμενοι από την Πάτρα Fields Of Locust και οι έχοντες ως βάση τους την πρωτεύουσα Mass Culture, κυκλοφόρησαν πριν από λίγες μέρες ένα εκπληκτικό από κάθε άποψη Split δίσκο, τον οποίο προσφέρουν δωρεάν από τις σελίδες τους στο bandcamp, ενώ η έκδοση σε 12" βινύλιο, αποτελεί ένα από τα καλύτερα δώρα, που μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας.

Καταρχάς, το εξαιρετικό και εντυπωσιακά λεπτομερές artwork του Split, το οποίο φιλοτέχνησε με περίσσιο μεράκι ο Admc07, μας βάζει για τα καλά στο νοσηρό ηχητικό του κλίμα, μιας και ταιριάζει υπέροχα, τόσο με τους γεμάτους ψυχρό ρεαλισμό και κριτική στίχους, όσο και με τις άλλοτε αιθέριες κι άλλοτε καταχθόνιες συνθέσεις του Split, η γεμάτη drone ηχοχρώματα sludge ραχοκοκαλιά των οποίων, διανθίζεται από έντονα post ψήγματα, αλλά κι από folk ρινίσματα.

Η πρώτη πλευρά του Split αποτελείται από 3 συνθέσεις των σχηματισμένων το 2011 κάπου μεταξύ Τρίπολης και Σπάρτης Mass Culture κι η δεύτερη από 2 κομμάτια των δημιουργημένων το 2008 Fields Of Locust, ενώ η συνολική διάρκεια των 5 αγγίζει τα 35 λεπτά, κατά τη διάρκεια των οποίων και οι δύο μπάντες προλαβαίνουν να μας συναρπάσουν, τόσο με τις ερεβώδεις sludge μελωδίες τους, όσο και με τους ξεχειλίζοντες αρμονία post hardcore βρυχηθμούς τους.

Τα αχνά folk ψήγματα με τα οποία τούτο το εξαιρετικό Split είναι πασπαλισμένο, καθιστούν τις ανάγλυφες post πινελιές του σαγηνευτικές, καθώς προσδίδουν μια αέρινη αύρα στις γεννημένες σε αχανείς heavy ηχητικούς υπονόμους συνθέσεις, που φέρουν στο λαβωμένο τους κουφάρι τα σημάδια από την ανάπτυξη του τόπου, στον οποίο έτυχε να ζούμε, ενώ η φρέσκια ηχητική τους υπόσταση ευωδιάζει σαπίλα, όπως ακριβώς η νέα γενιά του εγχώριου αδέκαστου συστήματος.

Η οπτική πάνω στα τεκταινόμενα των τελευταίων ετών διαφέρει αναλόγως τις πεποιθήσεις και τα μυαλά, αλλά το αποτέλεσμα όλα αυτά τα χρόνια παραμένει ίδιο κι απαράλλαχτο ως προς την συντριπτική πλειοψηφία, οπότε ακούσματα σαν κι ετούτο το εκπληκτικό Split και μπάντες όπως οι Fields Of Locust και οι Mass Culture, που δεν μασάνε τα λόγια τους, μόνο καλό μπορεί να κάνουν στη ντόπια σκηνή, καθώς ο αγνός κι ανόθευτος τρόπος τους, δείχνει το σωστό δρόμο.

Με λίγα λόγια, εάν δεν ανήκετε σε αυτούς, που θέλουν το καλό μας και τυγχάνει συγχρόνως να γουστάρετε τα ακραία heavy ακούσματα, τότε το νεότευκτο Split μεταξύ των Fields Of Locust και των Mass Culture, αποτελεί μια εξαιρετική επιλογή για εσάς, καθώς συνδυάζει αιχμηρούς στίχους με τρομερό artwork, ενώ περιέχει κάποιες από τις καλύτερες μελωδίες του έτους, μιας κι όλες του οι συνθέσεις, ξεχειλίζουν ταλέντο και συνθετικό μεράκι. Επενδύστε και δεν θα χάσετε.

Mass Culture: Bandcamp / Blogspot

Fields Of Locust: Bandcamp / Blogspot

Curse The Son - Psychache

Από το Κονέκτικατ της Αμερικής προέρχονται οι γεννημένοι το 2007 κι άκρως ελπιδοφόροι Curse The Son, που απαρτίζονται από τους Cheech στο μπάσο, Charles Nicholas στα ντραμς και σε κιθάρα και φωνή τον Ron Vanacore, οι οποίοι κυκλοφόρησαν φέτος το αποτελούμενο από 6 κομμάτια συνολικής διάρκειας 31 λεπτών, δεύτερο full length τους, με τίτλο: Psychache.

Ο εν λόγω δίσκος καταδεικνύει την αλματώδη πρόοδο του συγκροτήματος σε όλους τους τομείς και ξεχωρίζει για την εμφανώς βελτιωμένη, σε σχέση με τον πρόγονο του, παραγωγή, η οποία είναι τραχιά και συγχρόνως προσδίδει βάθος, όγκο και διαύγεια στις συνθέσεις του άλμπουμ, οι οποίες κινούνται σε διανθισμένα από ανάγλυφα doom ηχοχρώματα, σκοτεινά stoner ηχοτοπία.

Χαμηλά κουρδισμένα riffs πλέουν σε ένα λυσεργικό doom κύμα, που φέρει στον αφρώδη βυθό του stoner λασπουριά και προσκρούει με νωχελική βία πάνω στο σχεδόν απόκοσμο και φέρον σε στιγμές traditional doom στοιχεία, μπάσο, το οποίο σιγοντάρει τα δυναμικά ντραμς, που γεμίζουν τον πυκνό και γεμάτο fuzz ήχο της μπάντας, με μπόλικο groove και με funk ψήγματα.

Η υφέρπουσα ψυχεδέλεια του υποφαινόμενου ακούσματος φέρει μια αχνή αίσθηση παράνοιας από τα ελάχιστα samples, μα κυρίως από τους αλλόκοτους στίχους του, που με περίσσιο πάθος και θεατρικότητα αποδίδουν τα ταιριαστά με το πνιχτό τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, φωνητικά, τα οποία απογειώνουν τούτο το ερεβώδες και σερνόμενο σε αχανείς heavy βάλτους psych θεριό.

Εάν γουστάρετε ηχοτοπία γεμάτα καπνούς και μπουκωμένα ηχοχρώματα θαρρώ, πως δεν θα βρείτε τίποτα καλύτερο στο είδος για το έτος 2013 από το Psychache των Curse The Son, που διατίθεται σε τιμή, που εσείς θα ορίσετε στη σελίδα τους στο bandcamp, καθώς θα σας μαγέψει με τις οπιούχες μελωδίες του και την δηλητηριώδους ομορφιάς, μεθυστική του υφή. Εθιστικό.

Curse The Son: Bandcamp / Facebook

Spocaine

Το 2010 κάπου στην Βαυαρία της Γερμανίας δημιουργήθηκαν οι Spocaine, που κυκλοφόρησαν πριν από έναν μήνα περίπου την παρθενική τους δουλειά, ένα ομώνυμο full length άλμπουμ αποτελούμενο από 9 κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 52 λεπτών, το οποίο οι ταλαντούχοι δημιουργοί του προσφέρουν ως δωρεάν download μέσα από την σελίδα τους στο bandcamp.

Τούτη η ανερχόμενη κι αρκετά ελπιδοφόρα μπάντα, που κινείται σε ένα τραχύ κι αλήτικο stoner μοτίβο με αχνά sludge ψήγματα, απαρτίζεται από τον Patrick Weber στην κιθάρα, τα αδέρφια Florian και Tim Rauch στη φωνή και τα ντραμς αντίστοιχα, τον Jorin Gundler στο μπάσο και τον πολυτάλαντο Andre Stefan στην κιθάρα, στους στίχους, στο artwork και στην παραγωγή.

Η μουσική των Spocaine στηρίζεται σε ένα σπιντάτο stoner υπόβαθρο, που είναι εμποτισμένο με μπόλικα μα αχνά sludge στοιχεία, τα οποία πλαισιώνουν υπέροχα τη σχεδόν ανεπαίσθητη metal αύρα της μπάντας, ενώ τα λιγοστά doom ρινίσματα, που υφέρπουν στον φέροντα blues πινελιές fuzz ήχο της, ταιριάζουν θαυμάσια με την ψυχεδελική υφή του groove χαρακτήρα της.

Οι κιθάρες υφαίνουν τραχιά riffs σε ένα μεθυσμένο heavy rock μοτίβο, το οποίο διανθίζουν με Southern αισθητικής leads και παθιασμένα hard rock ύφους solos, ενώ το funky σε στιγμές μπάσο, ενισχύει το άπλετο groove των δυναμικών ντραμς, το οποίο κατακλύζει τις εκρηκτικές stoner συνθέσεις του Spocaine, που είναι διανθισμένες με παθιασμένα φωνητικά γεμάτα γρέζι.

Τίποτα το ρηξικέλευθο στον ήχο των Spocaine, όμως αυτό δεν σημαίνει, πως το ομώνυμο και άρτια δουλεμένο σε όλα τα επίπεδα άλμπουμ τους, δεν είναι σφόδρα απολαυστικό, το αντίθετο μάλιστα, καθώς με αυτό μας προσφέρουν αρκούντως heavy συνθέσεις γεμάτες stoner τσαγανό, που ξεχειλίζουν αδρεναλίνη κι ενέργεια. Λάτρεις του απλού, κλασικού heavy ήχου, σπεύσατε.

Spocaine: Bandcamp / Facebook