Δυο εξαιρετικές μπάντες από την Λάρισα ένωσαν πρόσφατα τις μουσικές τους δυνάμεις και με την αρωγή της ανερχόμενης Vault Relics, που στηρίζει άνευ όρων και περιορισμών τον εγχώριο underground ήχο, πρόκειται στα μέσα του ερχόμενου Νοέμβρη να κυκλοφορήσουν σε 7" βινύλιο την Split δουλειά τους, που περιέχει από ένα κομμάτι αμφότερων των συγκροτημάτων.
Πρόκειται για μια συνεργασία των σχηματισμένων στον θεσσαλικό κάμπο Birthday Kicks και Screaming Dead Balloons, αμφότεροι εκ των οποίων απαρτίζονται από τρεις ταλαντούχους κι εξόχως έμπειρους μουσικούς, που πριν από τέσσερα περίπου χρόνια χαρίσανε σάρκα και οστά σε δυο πραγματικά εξαίρετες, πολλά υποσχόμενες κι άκρως ελπιδοφόρες rock μπάντες.
Με μια διασκευή από τους εξαιρετικούς Birthday Kicks, που στην αρχή της τρέχουσας χρονιάς έβγαλαν τη δεύτερη συνολικά και ντεμπούτο full length τους δουλειά με τίτλο Black Echo Trap, στο κομμάτι She Talks To Rainbows των θρυλικών Ramones ξεκινά τούτο το υπέροχο Split, το οποίο κλείνει με το κομμάτι Last Minute Hero από τους έξοχους Screaming Dead Ballons.
Κάτι παραπάνω από αρκετά για να κολλήσουμε και να αφεθούμε στις ανόθευτα λάγνες rock προθέσεις και των δύο, αποδεικνύονται τα έξι λεπτά συνολικής διάρκειας του Split από τους Birthday Kicks και τους Screaming Dead Balloons, μιας κι αυτά τους είναι αρκετά για να αποτυπώσουν το μεστό κι ατίθασο garage στίγμα τους και συνάμα να μας ξεσηκώσουν.
Βαρύς και μελωδικός είναι συγχρόνως ο στιβαρός fuzz χαρακτήρας των Birthday Kicks σε τούτο το Split, το οποίο και πνίγουν σε garage αναθυμιάσεις heavy rock εκτοπίσματος, ενώ σε λιγότερα από 150 δευτερόλεπτα οι τρομεροί Screaming Dead Balloons μας ταξιδεύουν στα βάθη της noise ψυχεδέλειας μες από kraut rock ατραπούς και ξεθωριασμένα punk σοκάκια.
Ταλέντο και μεράκι περισσεύουν σε τούτο το έξοχο Split, που μας υπενθυμίζει το πόσο καλός είναι ο ιδιαιτέρως απολαυστικός ντεμπούτο δίσκος των εξαιρετικών Birthday Kicks και συνάμα μας προϊδεάζει για την επερχόμενη κι ευρισκόμενη στα σκαριά εάν οι πληροφορίες μου είναι σωστές νέα full length δουλειά από τους φοβερούς Screaming Dead Balloons. Υπέροχο.
Ακόμη μια εξαιρετική δουλειά μας έρχεται από την εγχώρια σκηνή και μάλιστα από δύο έξοχες μπάντες, που ήδη έχουν ξεχωρίσει κι αφήσει το βαρύ κι ανεξίτηλο σημάδι τους με την ως τώρα τους πορεία στα heavy κι ακραία δρώμενα της χώρας, μιας και οι περί ου ο λόγος, Agnes Vein και Sadhus(The Smoking Community) κυκλοφόρησαν πρόσφατα ένα Split ιδιαιτέρως απολαυστικό.
Μόλις δυο κομμάτια περιέχει το εν λόγω αρκούντως χορταστικό, παρά το μικρό του δέμας άκουσμα, συνολικής διάρκειας περίπου 12 λεπτών, καθώς τόσο οι προερχόμενοι από την Θεσσαλονίκη, όπου και σχηματίστηκαν πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια, Agnes Vein, όσο και οι στον Πειραιά γεννημένοι Sadhus (The Smoking Community) συνεισέφεραν από μια σύνθεση.
Η μια πλευρά του Split 7" ανήκει στους αναδυόμενους μες από παχιά και βαριά σύννεφα καπνού, Sadhus (The Smoking Community) και το στιβαρό κι αργόσυρτο τους sludge, το οποίο εδώ είναι επιτυχώς διανθισμένο με αχνές blues πινελιές και συμπαγή doom στοιχεία, που κολακεύουν αμφότερα τα οφειλόμενα στα φωνητικά τους crust ρινίσματα και τα ισχνά τους metal ψήγματα.
Και η έτερη πλευρά είναι κτήμα των Agnes Vein και του παραδοσιακού τους doom ύφους, που σε τούτο το Split 7", το οποίο βγήκε με την υποστήριξη της Vault Relics, είναι στολισμένο με θολά epic στοιχεία και φλογερά black ηχοχρώματα, που καθιστούν εξόχως βαρύ κι ελεγχόμενα τραχύ τον υποχθόνια μελωδικό και πασπαλισμένο με extreme metal πινελιές heavy χαρακτήρα τους.
Ηλεκτρισμένοι sludge καπνοί συμπλέκονται σε μια μάχη αέναη με υπέρβαρες αναθυμιάσεις black υφής και μας οδηγούν σε λυρικά και λασπωμένα συνάμα heavy ηχοτοπία ολέθριας metal ομορφιάς, εκεί όπου οι epic αισθητικής βρυχηθμοί των Agnes Vein αγκαλιάζουν σφιχτά τις blues κραυγές των Sadhus (The Smoking Community) βυθίζοντας μας έτσι στα έγκατα της doom ευδαιμονίας.
Δεν έχω κάποια πληροφόρηση σχετικά, όμως ελπίζω τούτο το Split να αποτελεί προπομπό για κάποια επερχόμενη ολοκληρωμένη δουλειά κι από τις δυο εμπλεκόμενες μπάντες, μιας και τα διαβολικά του heavy θέλγητρα μου άνοιξαν την όρεξη με την αμαρτωλή τους sludge γοητεία και την μελαγχολική τους black σαγήνη, που αποθεώνουν την ανόθευτη του doom ομορφιά. Εξαίρετο.
Οι δραστήριοι Bretus προέρχονται από την Καλαβρία, όπου και σχηματίστηκαν το 2000 και οι συνοδοιπόροι τους στα σκοτεινά doom metal ηχοτοπία, Black Capricorn, με τους οποίους πρόσφατα μοιράστηκαν μια Split κυκλοφορία γεννήθηκαν το 2008 στο Κάλιαρι της Σαρδηνίας.
Το εν λόγω Split κυκλοφορεί από την underground ρουμάνικη δισκογραφική Arcane Tapes και περιέχει ένα κομμάτι από κάθε μπάντα συνολικής διάρκειας 15 λεπτών, ενώ συνοδεύεται από ένα μυστικιστικό και γεμάτο συμβολισμούς artwork, που κολακεύει τον occult αύρας ήχο του.
Η πρώτη πλευρά του Split ανήκει στους ταλαντούχους Bretus, οι οποίοι μας παρουσιάζουν ένα χορταστικό doom metal κομμάτι, που βρίθει ηχητικής ποικιλίας, καθώς τον παραδοσιακό doom χαρακτήρα του διαπερνούν αργόσυρτα heavy metal στοιχεία κι έντονα epic doom ψήγματα.
Τα traditional doom ηχοχρώματα κάνουν την εμφάνιση τους και στην δεύτερη πλευρά του Split, που ανήκει στους ανερχόμενους Black Capricorn, οι οποίοι διανθίζουν το παλιομοδίτικο doom μοτίβο τους με γενναία ρινίσματα drone αρώματος κι αναιμικές stoner πινελιές epic αισθητικής.
Ο παλιακός doom metal μανδύας του χορταστικού Split των Bretus και των Black Capricorn είναι επιτυχώς διανθισμένος με μοντέρνας υφής heavy ηχοτοπία, που αναδεικνύουν υπέροχα την 80's και 90's metal πνοή του και καθιστούν άκρως απολαυστικά τα εκρηκτικά του κομμάτια.
Εν ολίγοις, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τίμιο κι άκρως διασκεδαστικό Split, που μας συστήνει ξανά στον αρχέγονο doom metal ήχο μες από την σύγχρονη ματιά των εξαιρετικών Bretus και τη βαριά κι αχαλίνωτα heavy υπόσταση των άκρως ελπιδοφόρων Black Capricorn. Εξαίρετο.
Ο heavy χώρος της λατινικής Αμερικής βρίσκεται συνεχώς σε αναβρασμό, μιας και οι πολλές κι άκρως ενδιαφέρουσες μπάντες, που τον απαρτίζουν, δεν σταματούν τις ηχογραφήσεις, αρκετές εκ των οποίων αποτελούν Split κυκλοφορίες, όπως ακριβώς και το Fuzzonaut, το οποίο είναι το απόσταγμα της συνεργασίας των ανερχόμενων Vinnum Sabbathi με τους συμπατριώτες τους ταλαντούχους Bar De Monjas, αμφότεροι εκ των οποίων σχηματίστηκαν το 2011 στο Μεξικό.
Το εκρηκτικό κι άκρως συναρπαστικό Fuzzonaut Split μας ταξιδεύει μες από τα έξι κομμάτια του, τρία από κάθε μπάντα, για περίπου 32 λεπτά, όσο είναι και η συνολική του διάρκεια, σε μαγευτικά και ιδιαιτέρως heavy ηχοτοπία, τα οποία είναι επιτυχώς διανθισμένα με το διαβολικά σαγηνευτικό drone και την αμαρτωλή doom αύρα των Vinnum Sabbathi και στολισμένα με την fuzz rock αλητεία και το space άρωμα, που διαπερνά το stoner τσαγανό των Bar De Monjas.
Η πρώτη πλευρά ανήκει στους Vinnum Sabbathi, οι οποίοι με τον instrumental χαρακτήρα της πρωτόγονης doom μουσικής τους, μας ταξιδεύουν μέσα από πυκνούς και συμπαγείς space βάλτους, που μαρτυρούν τις έντονες drone αναθυμιάσεις τους, χάρη στο στιβαρό τους μπάσο και τα κατακλυσμιαία σε στιγμές ντραμς τους, που μας οδηγούν στα κοφτερά κι αβυσσαλέα νύχια της ορμητικής κιθάρας τους, η οποία σκαρώνει διαρκώς χειμαρρώδη και υπέρβαρα riffs.
Τα κομμάτια των Bar De Monjas, που αποτελούν την δεύτερη πλευρά του ενθουσιώδους Fuzzonaut Split, διακρίνονται για το συμπαγές stoner ταμπεραμέντο τους, που ευωδιάζει doom πυρίτιδα, χάρη στην σπιρτάδα των δυναμικών τους ντραμς, που πασπαλίζει με blues δυναμίτιδα την ρωμαλέα και βαπτισμένη σε οπιούχα fuzz ύδατα κιθάρα τους, η οποία γεμίζει τις μεθυστικές τους συνθέσεις με το χαμηλό της κούρδισμα και μας προσφέρει έτσι riffs εξαιρετικά εθιστικά.
Οι δυο πλευρές του Fuzzonaut Split είναι διανθισμένες με διακριτικά samples βγαλμένα μες από τα εκπαιδευτικά προγράμματα της NASA, τα οποία βοηθούν σημαντικά στην ομαλή ροή της αποκλειστικά instrumental μουσικής του, ενώ ειδικής μνείας αξίζουν τόσο οι Vinnum Sabbathi, όσο και οι Bar De Monjas, οι οποίοι αμφότεροι δίνουν σε τούτη την κυκλοφορία τον καλύτερο εαυτό τους κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα το υποφαινόμενο έξοχο split να βρίθει heavy τιμιότητας.
Εν ολίγοις, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια εξαιρετική κυκλοφορία από δυο άκρως ελπιδοφόρες και πολλά υποσχόμενες μπάντες, οι οποίες με το σπιρτόζικο Fuzzonaut Split μας ταξιδεύουν σε λασπωμένα space ηχοτοπία σπάνιας heavy ομορφιάς, εκεί όπου οι τρομεροί Bar De Monjas και οι φοβεροί Vinnum Sabbathi συνδυάζουν επιτυχώς τις έντονες doom αποχρώσεις με τα δυνατά fuzz στοιχεία και τις βαθιές stoner πινελιές με τα στιβαρά drone ηχοχρώματα τους. Φανταστικό.
Η νέα κυκλοφορία της ανεξάρτητης και diy δισκογραφικής, P.O.G.O. Records, η οποία γίνεται σε συνδυασμό με κάμποσες ακόμη εταιρείες παρόμοιας λογικής, φέρει τον απλό, λιτό κι άκρως περιγραφικό ως προς τη μορφή της τίτλο, Split, καθώς είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας δυο underground γαλλικών μουσικών συγκροτημάτων της extreme και heavy μουσικής.
Το εν λόγω άκουσμα περιέχει 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας 26 λεπτών, 6 εκ των οποίων ανήκουν στους Grunt Grunt και 4 στους [P.U.T], που αμφότεροι μας χαρίζουν ένα εκρηκτικό και βασανιστικά σκληρό άκουσμα, καθώς συνδυάζουν περίφημα τις ακραίες κι αρκούντως heavy μελωδίες τους, οι οποίες κολακεύονται από την εξαιρετικά δυναμική παραγωγή του Split.
Οι τρομακτικά επιθετικοί Grunt Grunt μας βυθίζουν στη θυελλώδη extreme δίνη τους με τον βάναυσο grindcore χαρακτήρα τους, τον οποίο έχουν διανθίσει με σχεδόν ανεπαίσθητες death metal αποχρώσεις, οι οποίες αναδεικνύουν υπέροχα το νοσηρό power violence μοτίβο και το ισχνό punk ταμπεραμέντο των απολαυστικών και ηχητικά βάρβαρων συνθέσεων τους.
Τα blast beats των συνοδοιπόρων τους απογειώνουν την πιο mid tempo προσέγγιση των [P.U.T] σε τούτο το Split, στο οποίο χαρίζουν έντονες sludge αιχμές, χάρη στον στιβαρό και συμπαγή ήχο τους, που είναι στολισμένος με υφέρπουσες noise πινελιές κι εφιαλτικά industrial ηχοτοπία, που μας ταξιδεύουν βαθιά μες τα πλέον ανήλιαγα σοκάκια του heavy ήχου.
Ο σκληρός κι ακραίος χαρακτήρας τούτης της κυκλοφορίας είναι απόρροια της τραχιάς μουσικής αγριάδας, τόσο των Grunt Grunt, όσο και των [P.U.T], η τρομακτικά όμορφη κι αρρωστημένα γοητευτική Split συνεργασία των οποίων, αποτελεί ένα χορταστικό, παρά το μικρό του δέμας, άκουσμα, που θαρρώ ότι θα γουστάρουν οι λάτρεις του heavy κι extreme ήχου. Έξοχο.
Οι έξοχες heavy δουλειές από την Ιρλανδία συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό, καθώς πρόσφατα κυκλοφόρησε ακόμη ένα χορταστικό άκουσμα από την εν λόγω περιοχή, το οποίο φέρει τον απέριττο και συνάμα περιεκτικό τίτλο Split Single, που περιγράφει εύγλωττα τη μορφή του, καθώς οι σχεδόν συντοπίτες κι αμφότεροι άκρως ταλαντούχοι Astralnaut και Weed Priest, που γεννήθηκαν το 2011 και το 2008 αντίστοιχα, συνεισφέρουν έκαστοι σε αυτό με ένα κομμάτι.
Το βαρύ κι ασήκωτο μουσικό εκτόπισμα του Spilt Single οφείλεται εν πολλοίς στην εξαίρετη παραγωγή του, η οποία πετυχαίνει κι απογειώνει τα έντονα lo-fi στοιχεία του και συνάμα χαρίζει την απαραίτητη διαύγεια συνθέσεις του, ενώ το βαθύ κι ογκώδες ηχητικό του πλαίσιο, όπως μας παρουσιάζεται μες από τα 2 κομμάτια συνολικής διάρκειας 17 λεπτών, που περιέχει, μαρτυρά την αγάπη, τόσο των Astralnaut, όσο και των Weed Priest για τον βρώμικο heavy ήχο.
Η εξαιρετικά heavy υπόσταση του κομματιού των Astralnaut διακρίνεται για τις αχνές punk αιχμές της και τα γενναία stoner στοιχεία της, ενώ τα sludge ψήγματα τους, παρέα με τα doom ηχοχρώματα τους, αναδεικνύονται κυρίως μες από τα φωνητικά τους, αλλά όχι μόνο, καθώς τα θηριώδη riffs τους, τα οποία αναδύουν ισχνές desert αναθυμιάσεις, ενισχύουν την ποικιλία της σύνθεσης τους κι εντείνουν τη heavy ψυχεδέλεια της, χάρη στο στιβαρό rythm section τους.
Τα νωχελικά ντραμς των Weed Priest ξεχειλίζουν groove και πλαισιώνουν υπέροχα το μεστό τους μπάσο, το οποίο χάρη στο πρωτόγονο fuzz του, διανθίζει με ισχυρές occult αποχρώσεις το κομμάτι τους, το οποίο διακρίνεται για τις έντονες blues πινελιές των riffs του και την sludge ψυχεδέλεια των φωνητικών του, που προσδίδουν αρχέγονα doom αρώματα στη σύνθεση τους κι αναδεικνύουν τη μεθυστική stoner υφή και την εφιαλτικά όμορφη heavy διαστροφή τους.
Ο συμπαγής ήχος του Split Single χρωστάει την εφάμιλλη με σκυρόδεμα υπόσταση του, τόσο στο δυναμικό heavy εκτόπισμα των ελπιδοφόρων Astralnaut, όσο και στην απόκοσμη doom μαεστρία των Weed Priest, μα κυρίως οφείλει την απολαυστική του μορφή στην αρμονική τους συνύπαρξη, η οποία στάζει stoner όπιο και sludge δηλητήριο, προδίδοντας το heavy τσαγανό τους, που καθιστά την βάναυσα heavy σαγήνη τους, άκρως εθιστική κι αμαρτωλά θελκτική.
Τον περασμένο Δεκέμβρη οι Αμερικάνοι και γεννημένοι κάπου στην Καλιφόρνια πριν από δέκα περίπου χρόνια The Blank Tapes βγήκαν σε περιοδεία στην Ευρώπη μαζί με τους γεννημένους πριν από 5 χρόνια στη Γερμανία The Roaring 420s και με αυτή την αφορμή συνεργάστηκαν σε ένα split δίσκο με νέα και παλαιότερα ακυκλοφόρητα κομμάτια τους, τον οποίο κυκλοφόρησαν με την υποστήριξη της νεοσύστατης δισκογραφικής Melotron Recordings από την Θεσσαλονίκη.
Ο περιεκτικός κι απέριττος συνάμα τίτλος του εν λόγω split είναι Way Too Stoned In Europe '14 και στο χορταστικό του περιεχόμενο, το οποίο απαρτίζεται από 12 κομμάτια συνολικής διάρκειας 50 λεπτών, την παραγωγή των οποίων ανέλαβαν οι ίδιοι οι δημιουργοί τους, The Blank Tapes και The Roaring 420s, που πέτυχαν και συνδύασαν υπέροχα τις συνθέσεις τους με αποτέλεσμα η ροή της κοινής τους δουλειάς να κυλάει τόσο γαλήνια, όσο και τα τρεχούμενα νερά ποταμιών.
Η πρώτη πλευρά του Lp ανήκει στους The Blank Tapes και τα 6 κομμάτια τους, τα οποία μας βυθίζουν για τα καλά σε μια μεθυστική κι οπιούχα μουσική διάσταση, οι έντονες garage rock κι αιθέριες surf μελωδίες της οποίας, συνυπάρχουν αρμονικά με τις αχνές pop πινελιές τους, που αναδεικνύουν περίφημα την υφέρπουσα κι εθιστική ψυχεδέλεια τους, καθιστώντας έτσι σχεδόν ακαταμάχητη την hippie αισθητικής, ονειρική και όμορφη σαν πεφταστέρι μουσική τους αύρα.
Το δεύτερο μέρος του Lp ανήκει στους The Roaring 420s και τις 6 ποτισμένες με alternative ψήγματα συνθέσεις τους, οι οποίες αν και το ίδιο ηλεκτρισμένες με τις μελωδίες του πρώτου μέρους, διακρίνονται για την πιο ανέμελη μουσική τους αίσθηση, που οφείλεται στην ισχνή proto punk πάχνη με την οποία είναι πασπαλισμένες οι σπιρτόζικες garage νότες της, που ξεχωρίζουν για την εύθραυστη pop νοσταλγία τους και τις ανατολίτικης υφής psych rock ατασθαλίες τους.
Η κοινή περιοδεία των The Blank Tapes και The Roaring 420s, που υπήρξε η αφορμή για τούτο το εξόχως απολαυστικό άκουσμα μπορεί να έχει πλέον ολοκληρωθεί, όμως το πανέμορφο Way Too Stoned In Europe '14, με το οποίο η ανερχόμενη Melotron Recordings έκανε το ντεμπούτο της στα μουσικά δρώμενα, θαρρώ, πως θα αποτελέσει ιδανική συντροφιά σε όσες κι όσους έχουν την αίσθηση ότι γεννήθηκαν σε λάθος εποχή. Δροσερό χειμωνιάτικο λουλούδι.
Δύο από τις πλέον ελπιδοφόρες κι ανερχόμενες μπάντες της ελληνικής underground σκηνής, οι προερχόμενοι από την Πάτρα Fields Of Locust και οι έχοντες ως βάση τους την πρωτεύουσα Mass Culture, κυκλοφόρησαν πριν από λίγες μέρες ένα εκπληκτικό από κάθε άποψη Split δίσκο, τον οποίο προσφέρουν δωρεάν από τις σελίδες τους στο bandcamp, ενώ η έκδοση σε 12" βινύλιο, αποτελεί ένα από τα καλύτερα δώρα, που μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας.
Καταρχάς, το εξαιρετικό και εντυπωσιακά λεπτομερές artwork του Split, το οποίο φιλοτέχνησε με περίσσιο μεράκι ο Admc07, μας βάζει για τα καλά στο νοσηρό ηχητικό του κλίμα, μιας και ταιριάζει υπέροχα, τόσο με τους γεμάτους ψυχρό ρεαλισμό και κριτική στίχους, όσο και με τις άλλοτε αιθέριες κι άλλοτε καταχθόνιες συνθέσεις του Split, η γεμάτη drone ηχοχρώματα sludge ραχοκοκαλιά των οποίων, διανθίζεται από έντονα post ψήγματα, αλλά κι από folk ρινίσματα.
Η πρώτη πλευρά του Split αποτελείται από 3 συνθέσεις των σχηματισμένων το 2011 κάπου μεταξύ Τρίπολης και Σπάρτης Mass Culture κι η δεύτερη από 2 κομμάτια των δημιουργημένων το 2008 Fields Of Locust, ενώ η συνολική διάρκεια των 5 αγγίζει τα 35 λεπτά, κατά τη διάρκεια των οποίων και οι δύο μπάντες προλαβαίνουν να μας συναρπάσουν, τόσο με τις ερεβώδεις sludge μελωδίες τους, όσο και με τους ξεχειλίζοντες αρμονία post hardcore βρυχηθμούς τους.
Τα αχνά folk ψήγματα με τα οποία τούτο το εξαιρετικό Split είναι πασπαλισμένο, καθιστούν τις ανάγλυφες post πινελιές του σαγηνευτικές, καθώς προσδίδουν μια αέρινη αύρα στις γεννημένες σε αχανείς heavy ηχητικούς υπονόμους συνθέσεις, που φέρουν στο λαβωμένο τους κουφάρι τα σημάδια από την ανάπτυξη του τόπου, στον οποίο έτυχε να ζούμε, ενώ η φρέσκια ηχητική τους υπόσταση ευωδιάζει σαπίλα, όπως ακριβώς η νέα γενιά του εγχώριου αδέκαστου συστήματος.
Η οπτική πάνω στα τεκταινόμενα των τελευταίων ετών διαφέρει αναλόγως τις πεποιθήσεις και τα μυαλά, αλλά το αποτέλεσμα όλα αυτά τα χρόνια παραμένει ίδιο κι απαράλλαχτο ως προς την συντριπτική πλειοψηφία, οπότε ακούσματα σαν κι ετούτο το εκπληκτικό Split και μπάντες όπως οι Fields Of Locust και οι Mass Culture, που δεν μασάνε τα λόγια τους, μόνο καλό μπορεί να κάνουν στη ντόπια σκηνή, καθώς ο αγνός κι ανόθευτος τρόπος τους, δείχνει το σωστό δρόμο.
Με λίγα λόγια, εάν δεν ανήκετε σε αυτούς, που θέλουν το καλό μας και τυγχάνει συγχρόνως να γουστάρετε τα ακραία heavy ακούσματα, τότε το νεότευκτο Split μεταξύ των Fields Of Locust και των Mass Culture, αποτελεί μια εξαιρετική επιλογή για εσάς, καθώς συνδυάζει αιχμηρούς στίχους με τρομερό artwork, ενώ περιέχει κάποιες από τις καλύτερες μελωδίες του έτους, μιας κι όλες του οι συνθέσεις, ξεχειλίζουν ταλέντο και συνθετικό μεράκι. Επενδύστε και δεν θα χάσετε.
Οι δημιουργημένοι το 2009 στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, Asilo, οι οποίοι απαρτίζονται από τους άκρως ταλαντούχους Manuel Platino σε φωνή, σαξόφωνο και μπάσο, Sebaxxxtian σε μπάσο, Ignacio DP σε ντραμς και Adrian M σε πλήκτρα, διάφορα effects και samples, πρόκειται να κυκλοφορήσουν πριν το τέλος της τρέχουσας χρονιάς την παρθενική τους full length δουλειά, ένα δείγμα της οποίας, μας δίνουν μέσα από το split, που κυκλοφορούν εδώ και λίγο καιρό παρέα με την γερμανική doom/drone μπάντα, Neh Czneg, το οποίο διατίθεται για download προς οποιοδήποτε αντίτιμο εσείς επιθυμείτε μέσα από την σελίδα τους στο bandcamp, περιέχει 2 κομμάτια από τους Asilo, συνολικής διάρκειας 13 λεπτών και περίπου 43 λεπτά heavy σκοτεινής κι εξόχως πειραματικής μουσικής από την γερμανική μπάντα.
Το ενδιαφέρον μας όμως επικεντρώνεται στους ανερχόμενους Αργεντίνους, καθώς παρά την έξοχη προσπάθεια των Neh Czneg, οι Asilo είναι αυτοί, που μαγνητίζουν τις αισθήσεις και το ενδιαφέρον με την απόκοσμη μουσική τους, καθώς τούτη τη φορά δεν περιορίζονται στο να πλαισιώσουν το ανίερο doom ηχητικό τους μοτίβο με ερεβώδους κάλλους sludge μελωδίες, αλλά ούτε και επαναπαύονται στην πυκνή και νοσηρή crust ατμόσφαιρα, με την οποία στολίζουν την μεθυστική punk αύρα τους, καθώς σε όλα τα παραπάνω προσθέτουν μια διόλου ευκαταφρόνητη ποσότητα jazz παραφροσύνης, της οποίας ο επιτηδευμένος φάλτσος χαρακτήρας, που συνοδεύεται από σαλεμένα και σχεδόν χαμένα στην μίξη της κατά τα άλλα αψεγάδιαστης παραγωγής, samples φωνητικών, καθιστά τα νέα τους κομμάτια εξόχως απολαυστικά.
Το πνιγηρό ταμπεραμέντο των φρέσκων συνθέσεων των Asilo αποπνέει μια σαγηνευτική ηχητική δυσωδία, που οφείλεται στον γεμάτο ήχο των δύο μπάσων, που η μπάντα χρησιμοποιεί με περίσσια μαεστρία, καθώς και στους έξυπνα τοποθετημένους ήχους των πλήκτρων, που απογειώνουν την αρρωστημένη τους ατμόσφαιρα, ενώ τα απόμακρα samples ψαλμωδιών, τα σχιστά brutal φωνητικά της μπάντας και τα άκρως δυναμικά της ντραμς, πλαισιώνουν με τρόπο υπέροχο την παράφρωνα ερμηνεία του σαξοφώνου, που προσδίδει σε τούτο το εξαιρετικό, για τους φίλους του ακραίου heavy ήχου, άκουσμα, ένα άρωμα εθιστικό, από την λάγνα αγκαλιά του οποίου, δύσκολα ξεφεύγει κανείς, μιας κι η μουσική παγίδα των Asilo είναι απροσπέλαστη.
Τα riffs των μπάσων δημιουργούν τις στιβαρές βάσεις της μουσικής τους, καθώς προσφέρουν άπλετο όγκο στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, το οποίο δεν ξεχνούν να διανθίσουν με γενναίες ποσότητες fuzz, αλλά και με μια γλυκιά σε στιγμές ηχητική τονικότητα, ενώ τα χτυπήματα των ντραμς κρατούν με ευκολία τα μπόσικα των νέων συνθέσεων των Asilo, καθώς κουλαντρίζουν επιτυχώς το τέμπο τους. Τα φωνητικά και τα samples εντείνουν της αίσθηση χάους, που κυριαρχεί σε αυτές, ενώ τα effects και τα πλήκτρα, δίνουν ώθηση στην ηχητική παραφροσύνη του δηλητηριώδους σαξοφώνου, δημιουργώντας έτσι μια νωχελική, μα στροβιλώδη ηχητική δίνη, που σαν άλλη κινούμενη άμμος σε πνίγει στην θελκτική κι επικίνδυνη αγκαλιά της, προκαλώντας αισθήματα αχανούς αδημονίας για το επερχόμενο full length δίσκο των Asilo. Μαγευτικό.
Από την Ολλανδία προέρχονται οι Starve, οι οποίοι υποστηρίζουν, πως η μουσική τους είναι εμπνευσμένη από την βρωμιά, την απόγνωση, τον φόβο, την απληστία και την μη δικαιοσύνη, που κυριαρχούν στον κόσμο τούτο. Οι τέσσερις παλικαράδες από την Ουτρέχτη, αρέσκονται να παίζουν ένα μείγμα βαλτώδους sludge και blues, από το οποίο δεν λείπουν οι southern πινελιές.
Η δισκογραφία τους αποτελείται από ένα demo (Demo MMX) κι ένα full length (Wasteland), που κυκλοφόρησαν το 2010, ενώ πρόσφατα προστέθηκαν σε αυτή δύο ακόμη κυκλοφορίες: Το 7" Ep, Black Sludge, White Sludge, το οποίο κυκλοφόρησε το περασμένο φθινόπωρο και περιέχει δύο κομμάτια συνολικής διάρκειας 11 περίπου λεπτών, που αποτελούν και τον τίτλο του, αλλά και το 12" A Chosen Hollow, που είναι split κυκλοφορία με τους Terzij de Horde.
Οι οποίοι, επίσης, προέρχονται από την Ουτρέχτη της Ολλανδίας, ενώ η μουσική τους περιέχει έντονα black metal στοιχεία, τα οποία διανθίζονται με ολίγο doom, αλλά και μπόλικο hardcore. Τούτη η μπάντα ως τώρα έχει κυκλοφορήσει το Ep, A Rage Of Rapture Against The Dying Of The Light, το οποίο, περιέχει 4 τραγούδια συνολικής διάρκειας περίπου 30 λεπτών.
Η κοινή κυκλοφορία των δύο συγκροτημάτων πρόκειται να κυκλοφορήσει στο εγγύς μέλλον από την Badger Records, ενώ προς το παρόν, μπορείτε να την απολαύσετε στην ολότητα της εάν κάνετε ένα κλικ εδώ. Τα τέσσερα κομμάτια, που περιέχει η εν λόγω κυκλοφορία, διαρκούν συνολικά 27 λεπτά, ενώ το artwork, που θα τη συνοδεύει, έχει επιμεληθεί ο Mirko Meervaldt, ο οποίος δεν αρνήθηκε την βοήθεια του Richard, ντράμερ των Terzij De Horde.
Τα τρία κομμάτια, με τα οποία οι Starve συμμετέχουν σε τούτο το split είναι στο γνωστό τους ύφος, δηλαδή, sludge γεμάτο από bluesy riffs, αλλά και southern ηχοχρώματα, ενώ το μοναδικό κομμάτι των Terzij De Horde, που βρίσκεται σε τούτο το split, καταδεικνύει, πως η μπάντα έχει βρει πλέον την ηχητική της ταυτότητα, καθώς τα black και hardcore στοιχεία, που την καθορίζουν, έχουν διανθιστεί όχι μόνο με doom ψήγματα, αλλά και με post ηχοχρώματα.
Εν κατακλείδι, έχω την αίσθηση, πως τούτες οι δύο νέες και πολλά υποσχόμενες μπάντες, δεν θα αργήσουν να ξεχωρίσουν στα μουσικά τους ιδιώματα, μιας και μοιάζει να έχουν τόσο τα φόντα, όσο και το μεράκι, που απαιτείται. Όσοι λοιπόν γουστάρουν τις πλέον ακραίες εκφάνσεις του σκληρού και heavy ήχου, καλό θα ήταν να τσεκάρουν τόσο τους Starve, όσο και τους Terzij De Horde, διότι κάτι μου λέει, πως θα ερωτευθούν τις αρρωστημένες τους μελωδίες.
Από το 2007, έτος κατά το οποίο δημιουργήθηκαν οι The Flight Of Sleipnir, δεν σταμάτησαν ποτέ να παράγουν μαγευτικές μελωδίες. Το τρίτο full length άλμπουμ τους, Essence Of Nine, κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες μέσω της Eyes Like Snow και είναι απαραίτητος για την δισκοθήκη όλων όσων δηλώνουν φίλοι της heavy μουσικής -προσωπικά, δηλώνω οπαδός. Με αυτό ως δεδομένο, θεώρησα ότι μια συνέντευξη με την μπάντα θα ήταν άκρως ενδιαφέρουσα -κάτι που αποδείχθηκε σωστό. Ο Clayton Cushman, ο ένας εκ των δύο ιδρυτικών μελών της μπάντας -το έτερον του ήμισυ στο συγκρότημα είναι ο David Csicsely, μοιράστηκε με χαρά κάποιες από τις σκέψεις του για την μπάντα -κι όχι μόνο, στο Phantasmagoria.
Καταρχάς, συγχαρητήρια για το άλμπουμ σας, Essence Of Nine. Ειλικρινά, είναι μαγευτικό.
Σ' ευχαριστώ, πραγματικά το εκτιμώ.
Η πλειοψηφία των κριτικών που διάβασα γι' αυτό, ήταν πραγματικά θετικές. Περιμένατε αυτήν την υποδοχή από τον τύπο και τους οπαδούς και πως αισθάνεστε μ' αυτό?
Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος πως θα αντιδράσει ο κόσμος σε ένα άλμπουμ -ειδικά από τη στιγμή που είχαμε μια τόσο δυναμική αντίδραση για τον προηγούμενο δίσκο μας (Lore). Φυσικά, σαν καλλιτέχνης, πάντα επιθυμείς καλές αντιδράσεις για την δουλειά σου, αν και συχνά αυτό δεν είναι απαραίτητο. Προσπαθώ να μην επιτρέψω στις κριτικές να επηρεάσουν την αντίληψη μου για τη μπάντα, αλλά φυσικά δεν είναι καθόλου κακό όταν ο κόσμος ευχαριστιέται το άλμπουμ τόσο πολύ, ώστε να θελήσει να μοιραστεί την άποψη του δημοσίως!
Απ' όσο γνωρίζω, ασχολείστε κυρίως με την Σκανδιναβική μυθολογία, επομένως, υπάρχει κάποια συγκεκριμένη στιχουργική θεματολογία στο Essence Of Nine ή κάποιος ¨κρυμμένο μήνυμα¨ στον τίτλο του δίσκου?
Δεν υπάρχει κάποιο ¨κρυμμένο μήνυμα¨, αλλά μια αφηρημένη θεματολογία διαπερνά τα τραγούδια. Αυτό το άλμπουμ προσεγγίστηκε από μια σκοπιά, της οποίας οι ρίζες οδηγούν στον ήχο και τις εικόνες του δίσκου, αλλά όχι σε κάποια στιχουργική θεματολογία. Ωστόσο, κάθε τραγούδι περιέχει μια αναφορά στο νερό, στην θάλασσα, αλλά και στις διάφορες θεότητες που σχετίζονται με αυτά τα στοιχεία.
Η ροή του άλμπουμ νομίζω πως αξίζει ειδικής μνείας και αν και μου φάνηκε λίγο μελωδικότερο, νομίζω πως το μουσικό του περιεχόμενο παραμένει αρκετά έντονο. Ποια η άποψη σου σχετικά?Νομίζω πως αυτό το άλμπουμ είναι το ίδιο ¨έντονο¨ με τα προηγούμενα, αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο. Όπως και οι υπόλοιποι δίσκοι μας, έτσι κι αυτός, είναι κάτι σαν φωτογραφία, που αντικατοπτρίζει το ηχητικό και μουσικό σημείο, στο οποίο η μπάντα βρίσκεται τη δεδομένη στιγμή. Σίγουρα δεν αποφασίσαμε ξαφνικά πως θέλουμε να κάνουμε ένα ¨μελωδικό¨ δίσκο, απλά το αφήσαμε να εξελιχθεί φυσιολογικά.
Μπορείς σε παρακαλώ, να μας δώσεις κάποιες πληροφορίες σχετικά με την παραγωγή του άλμπουμ, αλλά και τη διαδικασία των ηχογραφήσεων? Που έγινε η ηχογράφηση και πως γεννιούνται τα τραγούδια σας?
Η παραγωγή γίνεται κατά κύριο λόγο από εμένα ενώ, με βοηθά κι ο David. Συνήθως κάνω ότι έχει σχέση με την μίξη και το mastering του δίσκου. Ηχογραφούμε σε ένα στούντιο που δημιουργήσαμε στο υπόγειο του David. Η διαδικασία γραφής μας, συνήθως απαντάται σε ένα από τα παρακάτω σενάρια: μερικές φορές, βρισκόμαστε με ακουστικές κιθάρες, κι αρχίζουμε να παίζουμε παρέα, άλλες φορές, κατεβαίνουμε στο υπόγειο και εργαζόμαστε με full εξοπλισμό, με εμένα στην κιθάρα και τον David στα ντραμς ενώ, κάποιες φορές, είτε εγώ είτε ο David, παρουσιάζουμε κάποια ολόδικη μας ιδέα, την οποία στην συνέχεια την επεξεργαζόμαστε παρέα.
Τα μόνα πράγματα που γνωρίζω για το artwork σας είναι ότι πρώτον: για άλλη μια φορά είναι φανταστικό και δεύτερον: ότι εσείς είστε οι υπεύθυνοι για την δημιουργία του. Οποιαδήποτε παραπάνω πληροφορία σχετικά, είναι εξαιρετικά ευπρόσδεκτη. Και κάτι ακόμη, είστε διατεθειμένοι να αναλάβετε το artwork για κάποια άλλη μπάντα ή κάποιο άλλο project?
Ο David είναι ο υπεύθυνος για την όλη εμφάνιση και το artwork μας. Μερικές φορές ζητάει τη γνώμη μου, αλλά κατά 99,9% είναι δική του δουλειά. Έχει κάνει κάποια artwork για άλλα projects ενώ, νομίζω πως εργάζεται κατά περίπτωση κάθε φορά.
Αν δεν κάνω λάθος, το άλμπουμ κυκλοφόρησε από την Eyes Like Snow. Είστε ευχαριστημένοι από αυτούς και υπάρχει κάποιο συμβόλαιο ανάμεσα σας για μελλοντικές κυκλοφορίες?
Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με την δουλειά της Eyes Like Snow, ειδικά με την έκδοση του βινυλίου. Όσον αφορά επόμενες κυκλοφορίες, δεν μπορώ να σου πω κάτι αυτή τη στιγμή, αλλά όταν υπάρξουν σχετικές ενημερώσεις, θα ανέβουν στο website μας.
Εφέτος, κυκλοφορήσατε κι ένα τριπλό Split με τους Apostle Of Solitude και τους Rituals Of The Oak. Οι Split κυκλοφορίες δεν είναι σπάνιες στις μέρες μας, όμως αυτό περιλαμβάνει τρεις μπάντες, κάτι που το καθιστά ιδιαίτερα ξεχωριστό και ενδιαφέρον. Anyway, μπορείς να μας πεις κάτι για τα δύο τραγούδια σας που περιλαμβάνονται σε αυτό? Επίσης, ποια είναι η γνώμη σου για τα τραγούδια των άλλων συγκροτημάτων?
Η πρόταση για να συμμετάσχουμε στο Split μας έγινε όταν βρισκόμασταν κοντά στο να τελειώσουμε με το Essence Of Nine. Αρχικά, ο David επρόκειτο να κάνει το artwork για αυτό το Split, αλλά κάποιος που ήταν ανακατεμένος με την υπόθεση, μας πρότεινε να συμμετάσχουμε με κάποια τραγούδια μας. Έτσι, εγώ κι ο David, γράψαμε από ένα κομμάτι ο καθένας, τα ηχογραφήσαμε σε διάστημα δυο-τριών εβδομάδων και τα στείλαμε. Μου άρεσαν οι μουσικές από τα άλλα συγκροτήματα και νομίζω πως η διαφορετικότητα της μουσικής των συγκροτημάτων, είναι αυτή που καθιστά αυτό το Split ξεχωριστό.
Η αισθητική του artwork και των στίχων σας, είναι ξεκάθαρα επηρεασμένη από την Σκανδιναβική μυθολογία, οπότε νομίζω πως θα ήταν ενδιαφέρον αν μας έλεγες κάποιες από τις μουσικές σας επιρροές.
Προσωπικά, επιρροές μου αποτελούν μπάντες όπως οι Pink Floyd, Yes, King Crimson, Borknagar -ενώ, μου αρέσει επίσης η ambient μουσική όπως και το heavy metal γενικότερα.
Η μουσική σας δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί εύκολα. Οπότε, σε ποια ιδιώματα πιστεύεις ότι ταιριάζει ο ήχος σας?
Νομίζω πως ο όρος ¨Psychedelic Metal¨ μας ταιριάζει μια χαρά. Πολλοί μας κατατάσσουν ως doom μπάντα ή stoner μπάντα ή viking μπάντα, κι ενώ έχουμε κάποια στοιχεία από αυτά τα ιδιώματα, δεν θεωρώ ότι είμαστε κάτι συγκεκριμένο από αυτά. Αλλά η αλήθεια είναι, πως όλα εξαρτώνται από τα αυτιά του ακροατή, οπότε, δεν έχει σημασία η γνώμη μου!
Η μπάντα δημιουργήθηκε πριν τρία χρόνια. Γνωρίζω ότι οι δυο σας συνυπήρξατε σε άλλες μπάντες, οπότε πως ξεκίνησαν όλα? Ποιος ήταν ο λόγος που σας οδήγησε στο να δημιουργήσετε μια νέα μπάντα?
Απλά θέλαμε να κάνουμε κάτι, στο οποίο και οι δύο θα μπορούσαμε να γράψουμε μουσική, χωρίς αυτή να υπόκειται σε κάποιον περιορισμό. Για κάποιο λόγο, η εξέλιξη των άλλων συγκροτημάτων ήταν στάσιμη. Μην με παρεξηγήσεις -υπάρχουν πολλά ταλαντούχα άτομα στον κύκλο μας, άλλωστε, τους καλούμε όταν πρέπει να αναπαράγουμε ζωντανά τη μουσική μας. Πάντα θα υποστηρίζουμε τα παιδιά από τις προηγούμενες μπάντες μας, όπως και τα όποια projects τους -κάποια εκ των οποίων, ακούγονται θαυμάσια.
Οι Σκανδιναβικές επιρροές δεν εμφανίζονται μόνο στους στίχους σας, αλλά και στο όνομα της μπάντας. Αυτό -η Σκανδιναβική θεματολογία, είναι κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει?
Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση, διότι ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει το μέλλον. Βασικά ναι, είμαστε μια μπάντα Σκανδιναβικής θεματολογίας, αλλά η πηγή των θεμάτων μας μάς προσφέρει αρκετή ελευθερία και προσωπικά, πάντα ψάχνω τρόπους για να εμπλουτίσω τη θεματολογία μας.
Στον λίγο χρόνο που οι The Flight Of Sleipnir υπάρχουν, η μπάντα έχει υπάρξει αρκετά δραστήρια στο στούντιο. Αυτό είναι κάτι που σχεδιάζετε να συνεχιστεί? Εάν ναι, δεν φοβάστε μήπως τυχόν κι επαναληφθείτε?
Σίγουρα, είμαστε μια κατά βάσιν στούντιο μπάντα. Όμως, το να παίζεις ζωντανά είναι σημαντικό και πάντα προσπαθούμε να το κάνουμε, όσο το δυνατόν συχνότερα. Όσο για την επαναληπτικότητα, δεν αισθάνομαι κάτι τέτοιο για αυτά που κάνουμε, αφού απολαμβάνω την δουλειά στο στούντιο αρκετά. Είναι αρκετά λιγότερο αγχωτικό από τις πρόβες.
Δεδομένου ότι δεν παίζεται live συχνά, νομίζω πως ο περισσότερος κόσμος που ασχολείται με αυτή τη μουσική, σας κατατάσσει στο underground κίνημα. Είναι αυτό (το underground status δηλαδή) κάτι που σας απασχολεί?
Όχι ιδιαίτερα. Άλλωστε, αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω -απλά συνεχίζουμε το δρόμο μας, δημιουργώντας την μουσική μας.
Είστε περισσότερο μια στούντιο μπάντα, αν και όταν σας δίνετε η ευκαιρία για live δεν την αρνείστε. Καταλαβαίνω, ότι από την στιγμή που η μπάντα αποτελείται μόνο από δύο άτομα, δεν είναι εύκολο να παίξετε ζωντανά, αλλά σχεδιάζεται κάποιο tour περισσότερο εκτεταμένο (είτε σε αμερικάνικο, είτε σε ευρωπαϊκό έδαφος)?
Θα έρθει κάποτε η στιγμή που θα παίζουμε ζωντανά περισσότερο, αλλά είναι πολλοί οι παράγοντες που πρέπει να υπολογίσουμε όταν οργανώνουμε τους session μουσικούς, όπως πολλές είναι και οι υποχρεώσεις, οι οποίες δυσκολεύουν τον σχεδιασμό μιας εκτεταμένης περιοδείας, μιας και απαιτούν απόλυτη προσοχή στη λεπτομέρεια.
Οι μουσικοί που προσλαμβάνεται για τις συναυλίες, είναι πάντα οι ίδιοι? Υπάρχουν σκέψεις για το να σταματήσει η μπάντα να είναι υπόθεση δύο ατόμων ή όχι -και γιατί?
Τρία άτομα παίζουν μαζί μας αυτόν τον καιρό, οι: Dave Borrusch, Justin Siegler, Peter Slivkanch, οι οποίοι παίζουν μαζί μας, σχεδόν από τότε που ξεκινήσαμε τις ζωντανές μας εμφανίσεις. Ο Justin και ο Dave έπαιζαν μαζί με εμένα και τον David στους Acheronian Dirge ενώ, ο Peter είναι μαζί μας για σχεδόν δύο χρόνια τώρα, οπότε υπάρχει η αίσθηση της οικογένειας μεταξύ μας, κάτι που διευκολύνει τα πράγματα. Όσο για το στούντιο, πάντα θα είμαστε μόνο δύο άτομα, διότι πολύ απλά, το πράγμα κυλάει άψογα και δεν αισθάνομαι κάποια ανάγκη για να τον αλλάξω αυτό.
Πως αισθάνεσαι για την μέχρι τώρα πορεία της μπάντας και τα κατορθώματα της? Έχουν επιτευχθεί οι στόχοι σας ή όχι ακόμη?
Έχουμε εκπλαγεί ευχάριστα με το πως έχουν εξελιχθεί ως τώρα τα πράγματα. Πάντα κοιτάμε μπροστά, γι' αυτό κι όταν ένας στόχος μας επιτυγχάνετε, προσπαθούμε να θέσουμε κάποιον νέο.
Ποια είναι τα σχέδια σας για το κοντινό μέλλον? Να περιμένουμε κάποιον νέο δίσκο μέσα στο 2012?
Αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε στην διαδικασία ηχογράφησης του επόμενου δίσκου μας. Αν όλα πάνε καλά, θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2012 και πιθανότατα στην αρχή της χρονιάς -αλλά θα δούμε τι θα γίνει τελικά.
Ποια είναι τα μακροχρόνια σχέδια σας και γενικότερα οι φιλοδοξίες σας για το συγκρότημα?
Ο μακροπρόθεσμος στόχος μου είναι να συνεχίσουμε να δημιουργούμε μουσική και να μπορέσουμε να βρεθούμε εκτός Η.Π.Α. για συναυλίες. Οι φιλοδοξίες μου είναι άπειρες, αλλά καλύτερα να κάνουμε ένα βήμα κάθε φορά.
Σε ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη και για ακόμη μια φορά, τα συγχαρητήρια μου για τις υπέροχες δουλειές σας. Ο επίλογος σου ανήκει.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου και την υποστήριξη!
"It reaches beyond the grasp of man
Stretching further than a mortal’s glance
No wisdom will see its final day
For it ends when time began"
It was the year 2007 when The Flight Of Sleipnir was given birth and since then, they've never stopped producing majestic tunes. Their third full length album, Essence Of Nine, was released a few months ago through Eyes Like Snow and is something to behold if you -like me, consider yourself a fan of heavy music. That being said, I thought that an interview with the band would be really interesting -and I was right. Clayton Cushman, who's one of the two founding members of the band -his other band-half being David Csicsely, was happy to share some of his thoughts on their newest album and the band in general, with Phantasmagoria.
First of all congratulations on the Essence Of Nine album. It really is majestic.
-Thank you, I really appreciate it
The majority of the reviews i've read about it, are truly positive. Did you expect this reaction from the press and the fans alike, and how you feel about it?
-We never really know how people are going to react to an album-- especially since we got a pretty strong reaction to the previous one (LORE). Of course, as artists you always want a good reaction to your work, but often that is not the case. I try not to let reviews affect my perception of the band, but it never hurts when people are enjoying the album enough to make a statement in public about it!
As far as i know, you're deeply into Scandinavian mythology. So, is there any specific lyrical concept on Essence Of Nine and is there any "hidden message" in the title of the album?
-There is no "hidden message" but there is a loose theme surrounding the songs on that album. This album was approached from a standpoint rooted more in the sonics and the imagery instead of a lyrical concept. However, you will find that each song has a reference to water, the ocean, and the various deities that played a part in some of those stories.
The flow of the album is something that deserves special praise and although, it sounds a bit mellower to me, i think that the musical content of it is pretty intense. What are your thoughts on that?
-I think that the album is just as "intense" as previous ones, just in a different way. Just like our other albums, it's a snapshot of where the band is musically and sonically at that given point in time. We certainly didn't decide that we wanted to make a "mellow" album, we just let it form naturally.
Would you please provide us with some info about the production of the album and about the writing process of it? Where did the recordings took place and how your songs are given birth?
-The recording is largely done by myself with David assisting. I usually do all of the mixing and mastering. We record in a studio that we assembled in his basement. Our writing process basically is stemmed from one or more of the following scenarios: sometimes we get together with acoustic guitars, sit down and piece together songs, sometimes we go downstairs and work at full volume with myself at the guitar and David on drums, and sometimes David or I will show up with a song we’ve written on our own and proceed to arrange it together.
The only things i know about the artwork is that firstly, it's for one more time, astonishing and secondly, you guys are responsible for its creation. Any further info about it would be extremely welcome. Lastly, are you willing to do artwork for an other band or project?
-David is the man responsible for all of the artwork and layout. Sometimes he asks me for opinions but it is 99.9% him in the end. He has done some artwork for other projects, and I think he works on a case by case basis.
The album was out on Eyes Like Snow if i'm not mistaken. Are you happy with them and is there any contract in force between you and them for more releases?
-We are very pleased with Eyes Like Snow's releases, especially the vinyl. As for the next release I cannot discuss anything at the moment, but we will post updates on the website when we get them.
This year, you've also released a three way split with Apostle Of Solitude and Rituals Of The Oak. Splits may not be something rare these days, but still, this one includes three bands, and that makes it a bit more unusual and interesting. Anyway, can you give us some info about the two songs of yours in it? And what's your opinion on the other band's songs?
-We were approached with the offer to be on the split right when we were trying to finish Essence of Nine. Originally, David was just going to do the artwork for the split, but someone else involved suggested that we throw some tracks on there as well. David and I basically came up with one song each, recorded them in about 2-3 weeks and then sent them out. I enjoy the other band's tunes and I think that what makes the split work as a whole is the diversity of sound between us all.
Your lyrical and artwork aesthetics, are clearly inspired by the Scandinavian mythology, so i think it would be interesting if you name some of your musical influences.
-My personal influences are bands like Pink Floyd, Yes, King Crimson, Borknagar-- I like some ambient music as well, and heavy metal in general.
Your music can not be easily labeled. So, which genres you think that it might suit your tunes?
-I think the phrase "Psychedelic Metal" fits us well. A lot of people label us as a doom band, or a stoner band, or a viking band, and while we have some elements of those things, I don't really consider it as such. It's all really in the ear of the listener though, who cares what I think!
The band was created 3 years ago. I know the two of you have been previously working together in the same bands but how did it all started? What's the reason that lead you to form another band?
-We just wanted to do something where we could both write music unrestricted by previous expectations. The other bands were becoming stagnant in one way or another. Don't get me wrong-- there are very talented people in our circle, and we still employ them to help us recreate our music live. We will always support our former bandmates and their projects- some of which have turned out great.
The Scandinavian influences are recognisable not only in your lyrics but from the name of the band as well. Is this -the Scandinavian avocation, something unswerving?
-That's a hard question to answer, since you never know what may happen in the future. Basically: yes, we are a Scandinavian themed band, but we do take a lot of artistic liberty with the source material, and I personally try to find ways to tie it into other subjects or themes.
In the short time that The Flight Of Sleipnir exist, the band have been quiet active in the studio. Are you planing to keep it this way? If yes, you're not afraid of repetitiveness?
-We are definitely more of a studio band than anything else. However, playing live is important and we always try to make an effort to play out several times a year. As for repetitiveness--- I certainly don't feel that way about what we do, in fact I enjoy working in the studio a great degree. It's much less stressful than rehearsal.
Considering that, your not perfoming live so often, i think that you're considered an underground band from the majority of people digging this kind of music. Is that something (the underground status) that concerns you?
-Not really. And that's certainly not something that I could have any degree of control over-- we'll just continue to make music and proceed down our own path.
You're more of a studio band, but you don't completely reject live shows. I can understand, that since the band contains only two permanent members, it's not so easy to play gigs, but are you planning any kind of extensive touring (in the U.S. and/or Europe)?
-There will come a time when we can play out more, but there are a lot of factors involved in organizing session musicians as well as other commitments that would make touring full time an undertaking that would require careful planning.
The musicians you hire for live shows, are always the same persons or not? Is there any thoughts of the band stop being a two-man business or not -and why?
-The three people that currently play with us: Dave Borrusch, Justin Siegler, and Peter Slivkanch, have been playing with us more or less since we started playing live. Justin and Dave used to play with David and I in Acheronian Dirge, and Peter's been with us for almost two years, so there is a lot of familiarity which makes things easier in some respects. As for the studio, it will always be the two-man band for the simple reason that it is working well and I don't feel the need to change that.
How do you feel about the band's existance and achievements until now? Were your targets reached or not yet?
-We have been pleasantly surprised with how things have unfolded so far. We are always looking forward, however, and when a target or goal is met we set out to create another one.
What are your plans for the forseeable future? Shall we expect a new album in 2012?
-We are still in the recording process for our next album. We are hoping to have it released in 2012, probably near the beginning of the year. We’ll see what happens.
What are your long-term plans in general and your ambitions regarding the band?
-My long term plan is to continue creating music, and find our way outside of the United States to play some shows abroad. My ambitions are limitless, but we'll take it one step at a time.
Thank you very much for this interview and once more, congratulations on your great works. The epilogue is yours.
Οι δημιουργημένοι το 2004 και προερχόμενοι από την Ινδιάνα των Η.Π.Α. Apostle of Solitude, μαζί με τους δημιουργημένους το 2008 και προερχόμενους απ' το Κολοράντο συμπατριώτες τους, The Flight of Sleipnir, αλλά και τους γεννημένους στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας το 2008, Rituals of the Oak, κυκλοφόρησαν ένα τριπλό split δίσκο την περασμένη άνοιξη, υπό τη σκέπη της κοινής δισκογραφικής τους εταιρίας, της Γερμανικής Eyes Like Snow, που ειδικεύεται σε doom/heavy ζητήματα και αποτελεί θυγατρική της Northern Silence Productions, η οποία, προσανατολίζεται σε πιο ακραίες εκφάνσεις της σκληρής μουσικής.
Τα split, που έχουν γίνει -σχεδόν, της μόδας τον τελευταίο καιρό, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για κάποιον, να γνωρίσει διαφορετικές μπάντες μέσα από μόνο μια κυκλοφορία ενώ, αποτελεί και μια πρώτης τάξεως αφορμή, για να παραμείνει το όνομα κάποιου συγκροτήματος στον αφρό -σε περίπτωση που αυτό, για τον οποιοδήποτε λόγο, δεν έχει κάτι άλλο στα σκαριά για ένα σεβαστό χρονικό διάστημα. Βέβαια, οι συγκρίσεις μεταξύ των συγκροτημάτων που περιλαμβάνονται στο εκάστοτε split δεν λείπουν, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό και που ισχύει και σε αυτή τη περίπτωση, οπού οι δυο Αμερικάνικες μπάντες συμμετέχουν με δυο κομμάτια έκαστη ενώ, οι Αυστραλοί με ένα, η διάρκεια του οποίου όμως, ισοφαρίζει ή/και ξεπερνάει σε συνολική διάρκεια τα κομμάτια των συναδέλφων τους. Όσο για τη συνολική διάρκεια του δίσκου, αυτή αγγίζει τα 50 λεπτά. Πριν περάσουμε να δούμε τα τραγούδια ξεχωριστά, πρέπει να ξεκαθαρίσω, πως οι όποιες συγκρίσεις για μένα σταμάτησαν, με το που τέλειωσε ο δίσκος και πατήθηκε το repeat, διότι, πολύ απλά, όλοι όσοι συνέβαλαν για να δημιουργηθεί αυτό το split, έκαναν φανταστική δουλειά.
Τα δύο κομμάτια των Apostle Of Solitude είναι στο κλασικό παραδοσιακό κι επικό doom ύφος τους ενώ, έχω την εντύπωση ότι το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου, This Mania, είναι λίγο πιο αδύναμο -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κακό σαν τραγούδι, από το μεγαλύτερης διάρκειας και όχι μόνο, Transgressions, που αν και δεν είναι ένα κλασικό doom κομμάτι, θεωρώ εντούτοις, πως είναι εξαιρετικό. Οι Rituals of the Oak συμμετέχουν με το κομμάτι, Hallward, το οποίο είναι στο γνωστό -από το προ διετίας ντεμπούτο τους, ύφος: μεγαλειώδες epic doom με αρκετές υφέρπουσες funeral αναφορές και επιβλητικά γυναικεία φωνητικά, που δίνουν παραπάνω πόντους τόσο στο συγκεκριμένο τραγούδι, όσο και στην μπάντα γενικότερα. Τώρα αν πω ότι ανυπομονώ για τον δεύτερο δίσκο τους -που αναμένεται να κυκλοφορήσει κάπου στα τέλη του τρέχοντος έτους, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα πω ψέματα. Το A Legacy Of Iron, που είναι ένα από τα δύο κομμάτια των The Flight Of Sleipnir στον δίσκο, κυμαίνεται στα γνωστά viking/doom ηχοτοπία της μπάντας ενώ, το έτερο κομμάτι, Draugr, νομίζω, πως είναι από τις καλύτερες συνθέσεις ever, αυτού του πολύ καλού κι αγαπημένου μου, συγκροτήματος. *Με ένα κλικ στους τίτλους των κομματιών, θα μπορέσετε να τα ακούσετε, κι έτσι, θα βγάλετε και τα δικά σας συμπεράσματα.
Το εξώφυλλο, αλλά και το όλο artwork αυτής της κυκλοφορίας, είναι εξαιρετικά ενώ, η παραγωγή του δίσκου είναι πολύ καλή για όλες της μπάντες καθώς, ο ήχος είναι ακριβώς ο ίδιος για όλους: βρώμικος όσο πρέπει για αυτού του είδους τη μουσική και αρκούντως δυνατός. Όλες οι συνθέσεις είναι καινούριες, κάτι που σημαίνει ότι δεν συμπεριλαμβάνονται σε καμία άλλη δουλειά των συγκροτημάτων καθώς, γράφτηκαν και ηχογραφήθηκαν αποκλειστικά για αυτή την κυκλοφορία. Η οποία, είναι μια πολύ καλή και σχολαστικά προσεγμένη δουλειά, από μια εταιρία κι από τρεις μπάντες, που σέβονται τον εαυτό τους, αλλά και τους πελάτες-οπαδούς τους ταυτόχρονα. Γι' αυτό, αυτή η κυκλοφορία, προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όσους κι όσες, γουστάρουν την μελαγχολικά επική, heavy/doom μουσική. Όσοι πάλι δεν τρελαίνονται με το είδος, νομίζω, πως αυτή η κυκλοφορία είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, για να γνωρίσουν όχι μόνο τρία διαφορετικά παρακλάδια του doom, αλλά και τρεις από τις καλύτερες και πολλά υποσχόμενες μπάντες, της νέας γενιάς αυτής της μουσικής. Συμπέρασμα: Επενδύστε άφοβα και χωρίς αναστολές.
