Οι δημιουργημένοι το 2004 και προερχόμενοι από την Ινδιάνα των Η.Π.Α. Apostle of Solitude, μαζί με τους δημιουργημένους το 2008 και προερχόμενους απ' το Κολοράντο συμπατριώτες τους, The Flight of Sleipnir, αλλά και τους γεννημένους στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας το 2008, Rituals of the Oak, κυκλοφόρησαν ένα τριπλό split δίσκο την περασμένη άνοιξη, υπό τη σκέπη της κοινής δισκογραφικής τους εταιρίας, της Γερμανικής Eyes Like Snow, που ειδικεύεται σε doom/heavy ζητήματα και αποτελεί θυγατρική της Northern Silence Productions, η οποία, προσανατολίζεται σε πιο ακραίες εκφάνσεις της σκληρής μουσικής.
Τα split, που έχουν γίνει -σχεδόν, της μόδας τον τελευταίο καιρό, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για κάποιον, να γνωρίσει διαφορετικές μπάντες μέσα από μόνο μια κυκλοφορία ενώ, αποτελεί και μια πρώτης τάξεως αφορμή, για να παραμείνει το όνομα κάποιου συγκροτήματος στον αφρό -σε περίπτωση που αυτό, για τον οποιοδήποτε λόγο, δεν έχει κάτι άλλο στα σκαριά για ένα σεβαστό χρονικό διάστημα. Βέβαια, οι συγκρίσεις μεταξύ των συγκροτημάτων που περιλαμβάνονται στο εκάστοτε split δεν λείπουν, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό και που ισχύει και σε αυτή τη περίπτωση, οπού οι δυο Αμερικάνικες μπάντες συμμετέχουν με δυο κομμάτια έκαστη ενώ, οι Αυστραλοί με ένα, η διάρκεια του οποίου όμως, ισοφαρίζει ή/και ξεπερνάει σε συνολική διάρκεια τα κομμάτια των συναδέλφων τους. Όσο για τη συνολική διάρκεια του δίσκου, αυτή αγγίζει τα 50 λεπτά. Πριν περάσουμε να δούμε τα τραγούδια ξεχωριστά, πρέπει να ξεκαθαρίσω, πως οι όποιες συγκρίσεις για μένα σταμάτησαν, με το που τέλειωσε ο δίσκος και πατήθηκε το repeat, διότι, πολύ απλά, όλοι όσοι συνέβαλαν για να δημιουργηθεί αυτό το split, έκαναν φανταστική δουλειά.
Τα δύο κομμάτια των Apostle Of Solitude είναι στο κλασικό παραδοσιακό κι επικό doom ύφος τους ενώ, έχω την εντύπωση ότι το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου, This Mania, είναι λίγο πιο αδύναμο -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κακό σαν τραγούδι, από το μεγαλύτερης διάρκειας και όχι μόνο, Transgressions, που αν και δεν είναι ένα κλασικό doom κομμάτι, θεωρώ εντούτοις, πως είναι εξαιρετικό. Οι Rituals of the Oak συμμετέχουν με το κομμάτι, Hallward, το οποίο είναι στο γνωστό -από το προ διετίας ντεμπούτο τους, ύφος: μεγαλειώδες epic doom με αρκετές υφέρπουσες funeral αναφορές και επιβλητικά γυναικεία φωνητικά, που δίνουν παραπάνω πόντους τόσο στο συγκεκριμένο τραγούδι, όσο και στην μπάντα γενικότερα. Τώρα αν πω ότι ανυπομονώ για τον δεύτερο δίσκο τους -που αναμένεται να κυκλοφορήσει κάπου στα τέλη του τρέχοντος έτους, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα πω ψέματα. Το A Legacy Of Iron, που είναι ένα από τα δύο κομμάτια των The Flight Of Sleipnir στον δίσκο, κυμαίνεται στα γνωστά viking/doom ηχοτοπία της μπάντας ενώ, το έτερο κομμάτι, Draugr, νομίζω, πως είναι από τις καλύτερες συνθέσεις ever, αυτού του πολύ καλού κι αγαπημένου μου, συγκροτήματος. *Με ένα κλικ στους τίτλους των κομματιών, θα μπορέσετε να τα ακούσετε, κι έτσι, θα βγάλετε και τα δικά σας συμπεράσματα.
Το εξώφυλλο, αλλά και το όλο artwork αυτής της κυκλοφορίας, είναι εξαιρετικά ενώ, η παραγωγή του δίσκου είναι πολύ καλή για όλες της μπάντες καθώς, ο ήχος είναι ακριβώς ο ίδιος για όλους: βρώμικος όσο πρέπει για αυτού του είδους τη μουσική και αρκούντως δυνατός. Όλες οι συνθέσεις είναι καινούριες, κάτι που σημαίνει ότι δεν συμπεριλαμβάνονται σε καμία άλλη δουλειά των συγκροτημάτων καθώς, γράφτηκαν και ηχογραφήθηκαν αποκλειστικά για αυτή την κυκλοφορία. Η οποία, είναι μια πολύ καλή και σχολαστικά προσεγμένη δουλειά, από μια εταιρία κι από τρεις μπάντες, που σέβονται τον εαυτό τους, αλλά και τους πελάτες-οπαδούς τους ταυτόχρονα. Γι' αυτό, αυτή η κυκλοφορία, προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όσους κι όσες, γουστάρουν την μελαγχολικά επική, heavy/doom μουσική. Όσοι πάλι δεν τρελαίνονται με το είδος, νομίζω, πως αυτή η κυκλοφορία είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, για να γνωρίσουν όχι μόνο τρία διαφορετικά παρακλάδια του doom, αλλά και τρεις από τις καλύτερες και πολλά υποσχόμενες μπάντες, της νέας γενιάς αυτής της μουσικής. Συμπέρασμα: Επενδύστε άφοβα και χωρίς αναστολές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου