Δεν πρέπει να μετρούν πολλά χρόνια ύπαρξης οι Βρετανοί Uncle Acid & The Deadbeats, αν και αυτό δεν μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά, μιας και τους καλύπτει ένα πέπλο μυστηρίου, αφού δεν είναι διαθέσιμες πολλές πληροφορίες σχετικά με αυτή την πολύ καλή μπάντα. Το σίγουρο είναι όμως, πως η μουσική που παίζουν είναι φανταστική διότι μπορεί να είναι της μόδας τελευταία το obscure retro doom, αλλά τούτοι εδώ, μάλλον είναι οι καλύτεροι που ασχολούνται με αυτό το είδος. Απόδειξη, εκτός απ' το περσινό τους ντεμπούτο -που πέρασε ψιλοαπαρατήρητο, είναι ο φετινός δεύτερος full length δίσκος τους..
..Ο οποίος ονομάζεται Blood Lust και αποτελείται από 8 τραγούδια, συνολικής διάρκειας περίπου 42 λεπτών ενώ, υπάρχει και ένα κρυμμένο κομμάτι στο τέλος του δίσκου, που ανεβάζει την διάρκεια του κατά έξι λεπτά. Η ηχογράφηση του άλμπουμ έγινε με αναλογικό εξοπλισμό και αυτό φαίνεται απ' την πρώτη κιόλας νότα του ενώ, αυτό ενισχύει θεαματικά την vintage αύρα του πολύ καλού κοσμικού occult doom δίσκου, για τον οποίο γράφεται τούτο το κείμενο. Όσον αφορά το artwork και τους στίχους, νομίζω πως το εξώφυλλο τα λέει όλα, μιας και η Horror αισθητική κυριαρχεί σε όλα όσα σχετίζονται με τούτη τη μπάντα.
Εάν κάποια από τις occult rock μπάντες που ξεπήδησαν στο λυκόφως της δεκαετίας του '60 -όπως οι Coven για παράδειγμα, συνεργαζόταν με τους -εκείνη την εποχή δημιουργημένους, Black Sabbath, τότε είμαι απόλυτα σίγουρος ότι αυτός ο δίσκος θα ανήκε τώρα στους λεγόμενους ¨κλασικούς¨. Ναι, το occult rock ταιριάζει απίστευτα με το πρωτόγονο doom, το οποίο δεν στερείται του groove ενώ, όλα αυτά δεν αρνούνται την jazz. Όπως καταλαβαίνετε, το τρίο από το Cambridge, ήρθε για να μας μαγέψει και κάτι μου λέει πως τον έχει πετύχει ήδη τον σκοπό του -αν κρίνω από τις αντιδράσεις και το feedback για δαύτους.
Οι Uncle Acid & The Deadbeats ήρθαν με το Blood Lust αγκαλιά, για να εκδικηθούν όλους εκείνους που τους πέρασαν στα ψιλά πέρυσι. Όπως μαντεύετε, κι ο πρώτους τους δίσκος, Vol.1, είναι πολύ καλός, αλλά έχω την εντύπωση ότι το δεύτερο πόνημά τους είναι λίγο καλύτερο. Σίγουρα θα μονοπωλήσει πολλές πρωτιές σε λίστες με τα καλύτερα στο τέλος του έτους και τολμώ να πω, πως εάν κάτι τέτοιο τελικά συμβεί, δεν θα με παραξενέψει καθόλου. Όταν ακούσετε τον δίσκο -κάτι που σας προτείνω να κάνετε το συντομότερο, είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου: μπάντα και δίσκος, είναι απίστευτα καλοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου