Δέκα χρόνια ζωής ως μπάντα συμπληρώνουν φέτος οι πολυσχιδείς και τρομακτικά ταλαντούχοι The Flight Of Sleipnir, που σχηματίστηκαν στο Κολοράντο το 2007 από τον David Csicsely σε ντραμς, κιθάρα και φωνητικά και από τον Clayton Cushman σε κιθάρα, πλήκτρα, φωνητικά και μπάσο, οι οποίοι το περασμένο έτος πλαισιώθηκαν από τους Dave Borrusch στο μπάσο και Justin Siegler στην κιθάρα, παρέα με τους οποίους ηχογράφησαν το νέο τους full length δίσκο.
Πέντε κομμάτια συνολικής διάρκειας 45 λεπτών περιέχει το περί ου ο λόγος Skadi, που βγήκε με την αρωγή της Eisenwald Tonschmiede, το οποίο χρωστάει στους δύο αρχηγούς των έξοχων The Flight Of Sleipnir την αψεγάδιαστη του παραγωγή, που ακροβατεί μεταξύ heavy διαύγειας και lo-fi ευωδίας black βρωμιάς και το επιεικώς εκπληκτικό του artwork, που υπέροχα πλαισιώνει το περιπετειώδες μουσικό του περιεχόμενο και γάντι ταιριάζει στους viking αύρας του στίχους.
Λυρικά περάσματα πότε σε συννεφιασμένο epic ύφος και πότε σε μελαγχολικό folk μοτίβο μας προσφέρει στο χορταστικό Skadi η εύθραυστη ακουστική κιθάρα, ενώ οι δυο ηλεκτρικές άλλοτε σκαρώνουν σκληρά και σκαιά riffs με κοφτερές black αποχρώσεις κι άλλοτε doom ρυθμούς παραδοσιακής υφής, πλαισιώνοντας φανταστικά τα stoner στοιχεία των The Flight Of Sleipnir αλλά κι αναδεικνύοντας με τα leads και solos τους την υφέρπουσα τους proto metal ψυχεδέλεια.
Στάζουν συναίσθημα metal υφής τα πάντοτε παθιασμένα φωνητικά στο εξόχως απολαυστικό Skadi είτε έχουν σχιστή brutal μορφή, είτε φέρουν καθαρή χροιά και συμβάλουν έτσι στην ήδη πλούσια ηχητική ποικιλία του, ενώ τα μεθυστικά πλήκτρα των The Flight Of Sleipnir αρμονικά αγκαλιάζουνε τις γαλήνιες heavy στιγμές και τα βίαιης και συνάμα παραμυθένιας post ομορφιάς black ξεσπάσματα τους, που μας βυθίζουν σε μια εθιστικά γοητευτική extreme metal θάλασσα.
Ντραμς και μπάσο συνθέτουν ένα ιδιαιτέρως δυνατό και συμπαγές rythm section, που κρατάει με περισσή μαεστρία τα μπόσικα του μεθυστικά μαγευτικού Skadi, το οποίο θαρρώ, πως οφείλει στα ντραμς των The Flight Of Sleipnir, τόσο τις αναιμικές τους blues σπίθες, όσο κι αρκετά από τα black ηχοχρώματα του, ενώ χρωστά στις αχνές fuzz αναθυμιάσεις από το μπάσο τα ρωμαλέα stoner αρώματα, που συνεχώς αναδύει ο στιβαρός κι ονειρικός τους doom metal χαρακτήρας.
Μαγεμένες post αποχρώσεις αιωρούνται γαλήνια πάνω από τα σχεδόν ανεπαίσθητα progressive ρινίσματα των υπέροχων The Flight Of Sleipnir, οι οποίοι εδώ κοιτάζουν στα μάτια το ηχητικό τους παρελθόν και με απαράμιλλη δεξιοτεχνία ξεδιπλώνουνε το συνθετικό κι εκτελεστικό τους ταλέντο και μας ταξιδεύουν μέσω του έξοχου Skadi σε οικία ψυχεδελικά metal ηχοτοπία, που όμως χάρη στην αστείρευτη φαντασία και την ατίθαση έμπνευση τους, ευωδιάζουν φρεσκάδα.
Τυλιγμένα σε ένα βαρύ post πέπλο είναι τα ισχνά progressive ψήγματα, που σαν αστερόσκονη σκεπάζουν αμφότερα τα stoner στοιχεία και τα epic υφής blues ρινίσματα του ονειρικά όμορφου Skadi, ενώ τα μελωδικά extreme metal ξεσπάσματα των The Flight Of Sleipnir ξεχειλίζουν folk γαλήνη και πλαισιώνουν υπέροχα τις αιχμηρές black πινελιές και απογειώνουν με την εγγενή τους fuzz τραχύτητα τον doom πυρήνα της έμφυτης τους rock ψυχεδέλειας. Ακαταμάχητο.
Οι εξόχως ταλαντούχοι The Flight Of Sleipnir σχηματίστηκαν στο Κολοράντο πριν από 8 περίπου χρόνια από τον πολυπράγμων David Csicsely σε κιθάρα, φωνητικά, ντραμς κι artwork κι από τον πολυτάλαντο Clayton Cushman σε πλήκτρα, κιθάρα, φωνητικά και μπάσο, οι οποίοι συνεχίζουν την περιπετειώδη τους πορεία στα γεμάτα καταχνιά σοκάκια του heavy ήχου με τη νέα δουλειά τους, που κυκλοφόρησε στα τέλη του περασμένου έτους από τη Napalm Records.
Το εν λόγω άκουσμα φέρει τον λιτό κι απέριττο τίτλο V. και περιέχει 7 κομμάτια συνολικής διάρκειας 59 λεπτών, ενώ όπως και οι προηγούμενες δουλειές των The Flight Of Sleipnir, ξεχωρίζει τόσο για την αψεγάδιαστη παραγωγή του, η οποία ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στην heavy διαύγεια και τη black metal αισθητικής lo-fi συννεφιά, όσο και για το επιεικώς θαυμάσιο artwork του, που κολακεύει τη μουσική κι εντείνει την έντονη σκανδιναβική αύρα των στίχων.
Η πέμπτη full length κυκλοφορία των The Flight Of Sleipnir οφείλει την λυρική της υφή στις εμπνευσμένες συνθέσεις τους, οι οποίες άλλοτε στηρίζονται στον αρχέγονο και σκοτεινό doom ήχο κι άλλοτε πατούν πάνω σε στιβαρές κι εμποτισμένες με αχνές stoner πινελιές, black φόρμες, ενώ τα έντονα folk metal στοιχεία του V., αναδεικνύουν την υφέρπουσα ψυχεδέλεια του, που με τις δυνατές viking αναθυμιάσεις της, πασπαλίζει τις σχεδόν ανεπαίσθητες epic αχτίδες του.
Τα δυναμικά ντραμς κρατούν με μαεστρία τα μπόσικα του V. και το μεστό μπάσο γεμίζει τις συνθέσεις του με τον όγκο και το βάθος του, ενώ οι κιθάρες πότε υφαίνουν ονειρικής υπόστασης ακουστικά μέρη και post αισθητικής εύθραυστα leads και πότε σκαρώνουν riffs σε διάφορους heavy ρυθμούς, εντείνοντας τα folk αρώματα των The Flight Of Sleipnir, τα οποία ξεπηδούν από το βουκολικό τους φλάουτο και μαρτυρώντας την εύθραυστη black γοητεία των πλήκτρων.
Ο σκοτεινός κι ονειρικά όμορφος μουσικός κόσμος του V. εκτός όλων των άλλων διακρίνεται και για την ποικιλία στα φωνητικά του, τα οποία άλλοτε έχουν γαλήνια χροιά και καθαρή υπόσταση κι άλλοτε εναλλάσσονται από σχιστά ουρλιαχτά σε μελωδικές ψαλμωδίες, ενώ η guest γυναικεία φωνή, αποθεώνει με την αισθαντική κι αιθέρια υφής της, τα παραμυθένια κι ερεβώδη συνάμα συναισθήματα, που γεννούν οι μαγεμένες και γλυκές μελωδίες των The Flight Of Sleipnir.
Εν ολίγοις, εδώ πρόκειται για ένα πραγματικά έξοχο άκουσμα, που θαρρώ ότι θα σας μαγέψει με τις αρκούντως heavy και λυρικά extreme συνθέσεις του, καθώς το εξαίρετο V. βρίθει έμπνευσης και προκαλεί εθισμό, χάρη στην ηχητική θέρμη του, η οποία αν κι αποπνέει οικειότητα, εντούτοις, μας παρουσιάζει νέες πτυχές από το πλούσιο ταλέντο των The Flight Of Sleipnir, χαρίζοντας έτσι στην απολαυστική μουσική τους, μια μεθυστική αίσθηση φρεσκάδας. Άκρως σαγηνευτικό.
Από το 2007, έτος κατά το οποίο δημιουργήθηκαν οι The Flight Of Sleipnir, δεν σταμάτησαν ποτέ να παράγουν μαγευτικές μελωδίες. Το τρίτο full length άλμπουμ τους, Essence Of Nine, κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες μέσω της Eyes Like Snow και είναι απαραίτητος για την δισκοθήκη όλων όσων δηλώνουν φίλοι της heavy μουσικής -προσωπικά, δηλώνω οπαδός. Με αυτό ως δεδομένο, θεώρησα ότι μια συνέντευξη με την μπάντα θα ήταν άκρως ενδιαφέρουσα -κάτι που αποδείχθηκε σωστό. Ο Clayton Cushman, ο ένας εκ των δύο ιδρυτικών μελών της μπάντας -το έτερον του ήμισυ στο συγκρότημα είναι ο David Csicsely, μοιράστηκε με χαρά κάποιες από τις σκέψεις του για την μπάντα -κι όχι μόνο, στο Phantasmagoria.
Καταρχάς, συγχαρητήρια για το άλμπουμ σας, Essence Of Nine. Ειλικρινά, είναι μαγευτικό.
Σ' ευχαριστώ, πραγματικά το εκτιμώ.
Η πλειοψηφία των κριτικών που διάβασα γι' αυτό, ήταν πραγματικά θετικές. Περιμένατε αυτήν την υποδοχή από τον τύπο και τους οπαδούς και πως αισθάνεστε μ' αυτό?
Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος πως θα αντιδράσει ο κόσμος σε ένα άλμπουμ -ειδικά από τη στιγμή που είχαμε μια τόσο δυναμική αντίδραση για τον προηγούμενο δίσκο μας (Lore). Φυσικά, σαν καλλιτέχνης, πάντα επιθυμείς καλές αντιδράσεις για την δουλειά σου, αν και συχνά αυτό δεν είναι απαραίτητο. Προσπαθώ να μην επιτρέψω στις κριτικές να επηρεάσουν την αντίληψη μου για τη μπάντα, αλλά φυσικά δεν είναι καθόλου κακό όταν ο κόσμος ευχαριστιέται το άλμπουμ τόσο πολύ, ώστε να θελήσει να μοιραστεί την άποψη του δημοσίως!
Απ' όσο γνωρίζω, ασχολείστε κυρίως με την Σκανδιναβική μυθολογία, επομένως, υπάρχει κάποια συγκεκριμένη στιχουργική θεματολογία στο Essence Of Nine ή κάποιος ¨κρυμμένο μήνυμα¨ στον τίτλο του δίσκου?
Δεν υπάρχει κάποιο ¨κρυμμένο μήνυμα¨, αλλά μια αφηρημένη θεματολογία διαπερνά τα τραγούδια. Αυτό το άλμπουμ προσεγγίστηκε από μια σκοπιά, της οποίας οι ρίζες οδηγούν στον ήχο και τις εικόνες του δίσκου, αλλά όχι σε κάποια στιχουργική θεματολογία. Ωστόσο, κάθε τραγούδι περιέχει μια αναφορά στο νερό, στην θάλασσα, αλλά και στις διάφορες θεότητες που σχετίζονται με αυτά τα στοιχεία.
Η ροή του άλμπουμ νομίζω πως αξίζει ειδικής μνείας και αν και μου φάνηκε λίγο μελωδικότερο, νομίζω πως το μουσικό του περιεχόμενο παραμένει αρκετά έντονο. Ποια η άποψη σου σχετικά?Νομίζω πως αυτό το άλμπουμ είναι το ίδιο ¨έντονο¨ με τα προηγούμενα, αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο. Όπως και οι υπόλοιποι δίσκοι μας, έτσι κι αυτός, είναι κάτι σαν φωτογραφία, που αντικατοπτρίζει το ηχητικό και μουσικό σημείο, στο οποίο η μπάντα βρίσκεται τη δεδομένη στιγμή. Σίγουρα δεν αποφασίσαμε ξαφνικά πως θέλουμε να κάνουμε ένα ¨μελωδικό¨ δίσκο, απλά το αφήσαμε να εξελιχθεί φυσιολογικά.
Μπορείς σε παρακαλώ, να μας δώσεις κάποιες πληροφορίες σχετικά με την παραγωγή του άλμπουμ, αλλά και τη διαδικασία των ηχογραφήσεων? Που έγινε η ηχογράφηση και πως γεννιούνται τα τραγούδια σας?
Η παραγωγή γίνεται κατά κύριο λόγο από εμένα ενώ, με βοηθά κι ο David. Συνήθως κάνω ότι έχει σχέση με την μίξη και το mastering του δίσκου. Ηχογραφούμε σε ένα στούντιο που δημιουργήσαμε στο υπόγειο του David. Η διαδικασία γραφής μας, συνήθως απαντάται σε ένα από τα παρακάτω σενάρια: μερικές φορές, βρισκόμαστε με ακουστικές κιθάρες, κι αρχίζουμε να παίζουμε παρέα, άλλες φορές, κατεβαίνουμε στο υπόγειο και εργαζόμαστε με full εξοπλισμό, με εμένα στην κιθάρα και τον David στα ντραμς ενώ, κάποιες φορές, είτε εγώ είτε ο David, παρουσιάζουμε κάποια ολόδικη μας ιδέα, την οποία στην συνέχεια την επεξεργαζόμαστε παρέα.
Τα μόνα πράγματα που γνωρίζω για το artwork σας είναι ότι πρώτον: για άλλη μια φορά είναι φανταστικό και δεύτερον: ότι εσείς είστε οι υπεύθυνοι για την δημιουργία του. Οποιαδήποτε παραπάνω πληροφορία σχετικά, είναι εξαιρετικά ευπρόσδεκτη. Και κάτι ακόμη, είστε διατεθειμένοι να αναλάβετε το artwork για κάποια άλλη μπάντα ή κάποιο άλλο project?
Ο David είναι ο υπεύθυνος για την όλη εμφάνιση και το artwork μας. Μερικές φορές ζητάει τη γνώμη μου, αλλά κατά 99,9% είναι δική του δουλειά. Έχει κάνει κάποια artwork για άλλα projects ενώ, νομίζω πως εργάζεται κατά περίπτωση κάθε φορά.
Αν δεν κάνω λάθος, το άλμπουμ κυκλοφόρησε από την Eyes Like Snow. Είστε ευχαριστημένοι από αυτούς και υπάρχει κάποιο συμβόλαιο ανάμεσα σας για μελλοντικές κυκλοφορίες?
Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με την δουλειά της Eyes Like Snow, ειδικά με την έκδοση του βινυλίου. Όσον αφορά επόμενες κυκλοφορίες, δεν μπορώ να σου πω κάτι αυτή τη στιγμή, αλλά όταν υπάρξουν σχετικές ενημερώσεις, θα ανέβουν στο website μας.
Εφέτος, κυκλοφορήσατε κι ένα τριπλό Split με τους Apostle Of Solitude και τους Rituals Of The Oak. Οι Split κυκλοφορίες δεν είναι σπάνιες στις μέρες μας, όμως αυτό περιλαμβάνει τρεις μπάντες, κάτι που το καθιστά ιδιαίτερα ξεχωριστό και ενδιαφέρον. Anyway, μπορείς να μας πεις κάτι για τα δύο τραγούδια σας που περιλαμβάνονται σε αυτό? Επίσης, ποια είναι η γνώμη σου για τα τραγούδια των άλλων συγκροτημάτων?
Η πρόταση για να συμμετάσχουμε στο Split μας έγινε όταν βρισκόμασταν κοντά στο να τελειώσουμε με το Essence Of Nine. Αρχικά, ο David επρόκειτο να κάνει το artwork για αυτό το Split, αλλά κάποιος που ήταν ανακατεμένος με την υπόθεση, μας πρότεινε να συμμετάσχουμε με κάποια τραγούδια μας. Έτσι, εγώ κι ο David, γράψαμε από ένα κομμάτι ο καθένας, τα ηχογραφήσαμε σε διάστημα δυο-τριών εβδομάδων και τα στείλαμε. Μου άρεσαν οι μουσικές από τα άλλα συγκροτήματα και νομίζω πως η διαφορετικότητα της μουσικής των συγκροτημάτων, είναι αυτή που καθιστά αυτό το Split ξεχωριστό.
Η αισθητική του artwork και των στίχων σας, είναι ξεκάθαρα επηρεασμένη από την Σκανδιναβική μυθολογία, οπότε νομίζω πως θα ήταν ενδιαφέρον αν μας έλεγες κάποιες από τις μουσικές σας επιρροές.
Προσωπικά, επιρροές μου αποτελούν μπάντες όπως οι Pink Floyd, Yes, King Crimson, Borknagar -ενώ, μου αρέσει επίσης η ambient μουσική όπως και το heavy metal γενικότερα.
Η μουσική σας δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί εύκολα. Οπότε, σε ποια ιδιώματα πιστεύεις ότι ταιριάζει ο ήχος σας?
Νομίζω πως ο όρος ¨Psychedelic Metal¨ μας ταιριάζει μια χαρά. Πολλοί μας κατατάσσουν ως doom μπάντα ή stoner μπάντα ή viking μπάντα, κι ενώ έχουμε κάποια στοιχεία από αυτά τα ιδιώματα, δεν θεωρώ ότι είμαστε κάτι συγκεκριμένο από αυτά. Αλλά η αλήθεια είναι, πως όλα εξαρτώνται από τα αυτιά του ακροατή, οπότε, δεν έχει σημασία η γνώμη μου!
Η μπάντα δημιουργήθηκε πριν τρία χρόνια. Γνωρίζω ότι οι δυο σας συνυπήρξατε σε άλλες μπάντες, οπότε πως ξεκίνησαν όλα? Ποιος ήταν ο λόγος που σας οδήγησε στο να δημιουργήσετε μια νέα μπάντα?
Απλά θέλαμε να κάνουμε κάτι, στο οποίο και οι δύο θα μπορούσαμε να γράψουμε μουσική, χωρίς αυτή να υπόκειται σε κάποιον περιορισμό. Για κάποιο λόγο, η εξέλιξη των άλλων συγκροτημάτων ήταν στάσιμη. Μην με παρεξηγήσεις -υπάρχουν πολλά ταλαντούχα άτομα στον κύκλο μας, άλλωστε, τους καλούμε όταν πρέπει να αναπαράγουμε ζωντανά τη μουσική μας. Πάντα θα υποστηρίζουμε τα παιδιά από τις προηγούμενες μπάντες μας, όπως και τα όποια projects τους -κάποια εκ των οποίων, ακούγονται θαυμάσια.
Οι Σκανδιναβικές επιρροές δεν εμφανίζονται μόνο στους στίχους σας, αλλά και στο όνομα της μπάντας. Αυτό -η Σκανδιναβική θεματολογία, είναι κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει?
Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση, διότι ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει το μέλλον. Βασικά ναι, είμαστε μια μπάντα Σκανδιναβικής θεματολογίας, αλλά η πηγή των θεμάτων μας μάς προσφέρει αρκετή ελευθερία και προσωπικά, πάντα ψάχνω τρόπους για να εμπλουτίσω τη θεματολογία μας.
Στον λίγο χρόνο που οι The Flight Of Sleipnir υπάρχουν, η μπάντα έχει υπάρξει αρκετά δραστήρια στο στούντιο. Αυτό είναι κάτι που σχεδιάζετε να συνεχιστεί? Εάν ναι, δεν φοβάστε μήπως τυχόν κι επαναληφθείτε?
Σίγουρα, είμαστε μια κατά βάσιν στούντιο μπάντα. Όμως, το να παίζεις ζωντανά είναι σημαντικό και πάντα προσπαθούμε να το κάνουμε, όσο το δυνατόν συχνότερα. Όσο για την επαναληπτικότητα, δεν αισθάνομαι κάτι τέτοιο για αυτά που κάνουμε, αφού απολαμβάνω την δουλειά στο στούντιο αρκετά. Είναι αρκετά λιγότερο αγχωτικό από τις πρόβες.
Δεδομένου ότι δεν παίζεται live συχνά, νομίζω πως ο περισσότερος κόσμος που ασχολείται με αυτή τη μουσική, σας κατατάσσει στο underground κίνημα. Είναι αυτό (το underground status δηλαδή) κάτι που σας απασχολεί?
Όχι ιδιαίτερα. Άλλωστε, αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω -απλά συνεχίζουμε το δρόμο μας, δημιουργώντας την μουσική μας.
Είστε περισσότερο μια στούντιο μπάντα, αν και όταν σας δίνετε η ευκαιρία για live δεν την αρνείστε. Καταλαβαίνω, ότι από την στιγμή που η μπάντα αποτελείται μόνο από δύο άτομα, δεν είναι εύκολο να παίξετε ζωντανά, αλλά σχεδιάζεται κάποιο tour περισσότερο εκτεταμένο (είτε σε αμερικάνικο, είτε σε ευρωπαϊκό έδαφος)?
Θα έρθει κάποτε η στιγμή που θα παίζουμε ζωντανά περισσότερο, αλλά είναι πολλοί οι παράγοντες που πρέπει να υπολογίσουμε όταν οργανώνουμε τους session μουσικούς, όπως πολλές είναι και οι υποχρεώσεις, οι οποίες δυσκολεύουν τον σχεδιασμό μιας εκτεταμένης περιοδείας, μιας και απαιτούν απόλυτη προσοχή στη λεπτομέρεια.
Οι μουσικοί που προσλαμβάνεται για τις συναυλίες, είναι πάντα οι ίδιοι? Υπάρχουν σκέψεις για το να σταματήσει η μπάντα να είναι υπόθεση δύο ατόμων ή όχι -και γιατί?
Τρία άτομα παίζουν μαζί μας αυτόν τον καιρό, οι: Dave Borrusch, Justin Siegler, Peter Slivkanch, οι οποίοι παίζουν μαζί μας, σχεδόν από τότε που ξεκινήσαμε τις ζωντανές μας εμφανίσεις. Ο Justin και ο Dave έπαιζαν μαζί με εμένα και τον David στους Acheronian Dirge ενώ, ο Peter είναι μαζί μας για σχεδόν δύο χρόνια τώρα, οπότε υπάρχει η αίσθηση της οικογένειας μεταξύ μας, κάτι που διευκολύνει τα πράγματα. Όσο για το στούντιο, πάντα θα είμαστε μόνο δύο άτομα, διότι πολύ απλά, το πράγμα κυλάει άψογα και δεν αισθάνομαι κάποια ανάγκη για να τον αλλάξω αυτό.
Πως αισθάνεσαι για την μέχρι τώρα πορεία της μπάντας και τα κατορθώματα της? Έχουν επιτευχθεί οι στόχοι σας ή όχι ακόμη?
Έχουμε εκπλαγεί ευχάριστα με το πως έχουν εξελιχθεί ως τώρα τα πράγματα. Πάντα κοιτάμε μπροστά, γι' αυτό κι όταν ένας στόχος μας επιτυγχάνετε, προσπαθούμε να θέσουμε κάποιον νέο.
Ποια είναι τα σχέδια σας για το κοντινό μέλλον? Να περιμένουμε κάποιον νέο δίσκο μέσα στο 2012?
Αυτή τη στιγμή, βρισκόμαστε στην διαδικασία ηχογράφησης του επόμενου δίσκου μας. Αν όλα πάνε καλά, θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2012 και πιθανότατα στην αρχή της χρονιάς -αλλά θα δούμε τι θα γίνει τελικά.
Ποια είναι τα μακροχρόνια σχέδια σας και γενικότερα οι φιλοδοξίες σας για το συγκρότημα?
Ο μακροπρόθεσμος στόχος μου είναι να συνεχίσουμε να δημιουργούμε μουσική και να μπορέσουμε να βρεθούμε εκτός Η.Π.Α. για συναυλίες. Οι φιλοδοξίες μου είναι άπειρες, αλλά καλύτερα να κάνουμε ένα βήμα κάθε φορά.
Σε ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη και για ακόμη μια φορά, τα συγχαρητήρια μου για τις υπέροχες δουλειές σας. Ο επίλογος σου ανήκει.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου και την υποστήριξη!
"It reaches beyond the grasp of man
Stretching further than a mortal’s glance
No wisdom will see its final day
For it ends when time began"
It was the year 2007 when The Flight Of Sleipnir was given birth and since then, they've never stopped producing majestic tunes. Their third full length album, Essence Of Nine, was released a few months ago through Eyes Like Snow and is something to behold if you -like me, consider yourself a fan of heavy music. That being said, I thought that an interview with the band would be really interesting -and I was right. Clayton Cushman, who's one of the two founding members of the band -his other band-half being David Csicsely, was happy to share some of his thoughts on their newest album and the band in general, with Phantasmagoria.
First of all congratulations on the Essence Of Nine album. It really is majestic.
-Thank you, I really appreciate it
The majority of the reviews i've read about it, are truly positive. Did you expect this reaction from the press and the fans alike, and how you feel about it?
-We never really know how people are going to react to an album-- especially since we got a pretty strong reaction to the previous one (LORE). Of course, as artists you always want a good reaction to your work, but often that is not the case. I try not to let reviews affect my perception of the band, but it never hurts when people are enjoying the album enough to make a statement in public about it!
As far as i know, you're deeply into Scandinavian mythology. So, is there any specific lyrical concept on Essence Of Nine and is there any "hidden message" in the title of the album?
-There is no "hidden message" but there is a loose theme surrounding the songs on that album. This album was approached from a standpoint rooted more in the sonics and the imagery instead of a lyrical concept. However, you will find that each song has a reference to water, the ocean, and the various deities that played a part in some of those stories.
The flow of the album is something that deserves special praise and although, it sounds a bit mellower to me, i think that the musical content of it is pretty intense. What are your thoughts on that?
-I think that the album is just as "intense" as previous ones, just in a different way. Just like our other albums, it's a snapshot of where the band is musically and sonically at that given point in time. We certainly didn't decide that we wanted to make a "mellow" album, we just let it form naturally.
Would you please provide us with some info about the production of the album and about the writing process of it? Where did the recordings took place and how your songs are given birth?
-The recording is largely done by myself with David assisting. I usually do all of the mixing and mastering. We record in a studio that we assembled in his basement. Our writing process basically is stemmed from one or more of the following scenarios: sometimes we get together with acoustic guitars, sit down and piece together songs, sometimes we go downstairs and work at full volume with myself at the guitar and David on drums, and sometimes David or I will show up with a song we’ve written on our own and proceed to arrange it together.
The only things i know about the artwork is that firstly, it's for one more time, astonishing and secondly, you guys are responsible for its creation. Any further info about it would be extremely welcome. Lastly, are you willing to do artwork for an other band or project?
-David is the man responsible for all of the artwork and layout. Sometimes he asks me for opinions but it is 99.9% him in the end. He has done some artwork for other projects, and I think he works on a case by case basis.
The album was out on Eyes Like Snow if i'm not mistaken. Are you happy with them and is there any contract in force between you and them for more releases?
-We are very pleased with Eyes Like Snow's releases, especially the vinyl. As for the next release I cannot discuss anything at the moment, but we will post updates on the website when we get them.
This year, you've also released a three way split with Apostle Of Solitude and Rituals Of The Oak. Splits may not be something rare these days, but still, this one includes three bands, and that makes it a bit more unusual and interesting. Anyway, can you give us some info about the two songs of yours in it? And what's your opinion on the other band's songs?
-We were approached with the offer to be on the split right when we were trying to finish Essence of Nine. Originally, David was just going to do the artwork for the split, but someone else involved suggested that we throw some tracks on there as well. David and I basically came up with one song each, recorded them in about 2-3 weeks and then sent them out. I enjoy the other band's tunes and I think that what makes the split work as a whole is the diversity of sound between us all.
Your lyrical and artwork aesthetics, are clearly inspired by the Scandinavian mythology, so i think it would be interesting if you name some of your musical influences.
-My personal influences are bands like Pink Floyd, Yes, King Crimson, Borknagar-- I like some ambient music as well, and heavy metal in general.
Your music can not be easily labeled. So, which genres you think that it might suit your tunes?
-I think the phrase "Psychedelic Metal" fits us well. A lot of people label us as a doom band, or a stoner band, or a viking band, and while we have some elements of those things, I don't really consider it as such. It's all really in the ear of the listener though, who cares what I think!
The band was created 3 years ago. I know the two of you have been previously working together in the same bands but how did it all started? What's the reason that lead you to form another band?
-We just wanted to do something where we could both write music unrestricted by previous expectations. The other bands were becoming stagnant in one way or another. Don't get me wrong-- there are very talented people in our circle, and we still employ them to help us recreate our music live. We will always support our former bandmates and their projects- some of which have turned out great.
The Scandinavian influences are recognisable not only in your lyrics but from the name of the band as well. Is this -the Scandinavian avocation, something unswerving?
-That's a hard question to answer, since you never know what may happen in the future. Basically: yes, we are a Scandinavian themed band, but we do take a lot of artistic liberty with the source material, and I personally try to find ways to tie it into other subjects or themes.
In the short time that The Flight Of Sleipnir exist, the band have been quiet active in the studio. Are you planing to keep it this way? If yes, you're not afraid of repetitiveness?
-We are definitely more of a studio band than anything else. However, playing live is important and we always try to make an effort to play out several times a year. As for repetitiveness--- I certainly don't feel that way about what we do, in fact I enjoy working in the studio a great degree. It's much less stressful than rehearsal.
Considering that, your not perfoming live so often, i think that you're considered an underground band from the majority of people digging this kind of music. Is that something (the underground status) that concerns you?
-Not really. And that's certainly not something that I could have any degree of control over-- we'll just continue to make music and proceed down our own path.
You're more of a studio band, but you don't completely reject live shows. I can understand, that since the band contains only two permanent members, it's not so easy to play gigs, but are you planning any kind of extensive touring (in the U.S. and/or Europe)?
-There will come a time when we can play out more, but there are a lot of factors involved in organizing session musicians as well as other commitments that would make touring full time an undertaking that would require careful planning.
The musicians you hire for live shows, are always the same persons or not? Is there any thoughts of the band stop being a two-man business or not -and why?
-The three people that currently play with us: Dave Borrusch, Justin Siegler, and Peter Slivkanch, have been playing with us more or less since we started playing live. Justin and Dave used to play with David and I in Acheronian Dirge, and Peter's been with us for almost two years, so there is a lot of familiarity which makes things easier in some respects. As for the studio, it will always be the two-man band for the simple reason that it is working well and I don't feel the need to change that.
How do you feel about the band's existance and achievements until now? Were your targets reached or not yet?
-We have been pleasantly surprised with how things have unfolded so far. We are always looking forward, however, and when a target or goal is met we set out to create another one.
What are your plans for the forseeable future? Shall we expect a new album in 2012?
-We are still in the recording process for our next album. We are hoping to have it released in 2012, probably near the beginning of the year. We’ll see what happens.
What are your long-term plans in general and your ambitions regarding the band?
-My long term plan is to continue creating music, and find our way outside of the United States to play some shows abroad. My ambitions are limitless, but we'll take it one step at a time.
Thank you very much for this interview and once more, congratulations on your great works. The epilogue is yours.
Τα άτομα που απαρτίζουν το δημιουργημένο κάπου στην Αμερική, το χειμώνα του 2007, ντουέτο που ονομάζεται The Flight Of Sleipnir, είναι τα εξής δύο: Clayton Cushman σε κιθάρες, φωνητικά, μπάσο, πλήκτρα και ο David Csicsely σε ντραμς, φωνητικά, κιθάρες ενώ, ο πρώτος αναλαμβάνει τα της ηχογράφησης και ο δεύτερος προαναφερθέντας αναλαμβάνει το όλο artwork κάθε δουλειάς τους. Φυσικά, στα λιγοστά live που δίνουν τους βοηθούν session live μουσικοί. Αν και είναι μια νέα σχετικά μπάντα, έχουν ήδη πλούσια δισκογραφία -συγκριτικά με τα χρόνια ύπαρξής τους, ενώ έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν έναν ξεχωριστό και μοναδικό ήχο. Περιττό να αναφερθεί πως παρόλα τα παραπάνω, έχουν ήδη δημιουργήσει πιστούς οπαδούς και πολύ μεγάλο θόρυβο στα underground στέκια κυρίως, αλλά όχι μόνο -κι αυτό επειδή η ποσότητα καμιά φορά δεν αναιρεί την ποιότητα.
Το νέο τους πόνημα με τίτλο Essence Of Nine κυκλοφόρησε ημέρα Παρασκευή και 13 -του περασμένου Μάη. Ενδιαφέρουσα ημερομηνία αν μη τι άλλο. Ο δίσκος αποτελείται από 8 κομμάτια και έχει διάρκεια περίπου 38 λεπτά. Η παραγωγή είναι η συνήθης για την μπάντα, δηλαδή: αρκετά καθαρή -όχι όμως κρυστάλλινη, πολύ δυνατή και ένα vintage feeling να την διαπερνά -ότι πρέπει, με λίγα λόγια. Στιχουργικά δεν έχουν αλλάξει προσανατολισμό, καθώς η μυθολογία της Σκανδιναβίας -όπως άλλωστε προδίδει και το όνομά τους, έχει μπόλικο πράμα που μπορεί -και πρέπει, να μελοποιηθεί. Πολλοί ασχολούνται με παρόμοια θέματα στις μέρες μας, αλλά δεν νομίζω ότι οι T.F.O.S. αντιγράφουν κάποιους από αυτούς, καθώς δεν έπεσαν στην παγίδα του εύκολου ή/και τετριμμένου ορισμένες φορές epic στίχου, αλλά αντίθετα προσεγγίζουν τις ιστορίες τους με ποιητική διάθεση και αρκετό -και σχεδόν πάντα καλοδεχούμενο για εμένα, ρομαντισμό. Οι ομορφιές όμως δεν σταματούν εδώ, καθώς..
..Το εξώφυλλο του άλμπουμ, αλλά και το γενικότερο artwork, είναι και πάλι εξαιρετικά και καθόλα ταιριαστά με το στιχουργικό κομμάτι, όπως επίσης και με τη μουσική του δίσκου. Αυξημένο σε σχέση με προηγούμενους δίσκους είναι εδώ το folk στοιχείο, ενώ, τα πιο doom και heavy περάσματα συνεχίζουν να υπάρχουν σε ικανοποιητική ποσότητα -έστω και μειωμένη σε σχέση με τις πρότερες δουλειές τους. Τα φωνητικά είναι και πάλι μοιρασμένα σε ψυχεδελικά/υπνωτικά καθαρά και σε στοιχειωμένα -black τεχνοτροπίας, ουρλιαχτά. Όλα τα όργανα είναι εξαιρετικά παιγμένα ενώ, οι ιδέες, οι συνθέσεις και οι δομές των κομματιών είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα. Και πως να μην είναι, αφού τα παλικάρια έχουν τρέλα με αυτό που κάνουν και το μεράκι τους περισσεύει. Κι αυτό είναι κάτι που το καταλαβαίνεις αμέσως, απ΄τη πρώτη σου επαφή με τη μπάντα -είτε οπτική είναι αυτή, είτε ακουστική.
Ο δίσκος συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε ο προκάτοχος του και σπρώχνει με πολύ δύναμη τον -ήδη αρκετά ψηλά τοποθετημένο, πήχη, ακόμη πιο ψηλά. Η μουσική τους έχει αλλάξει, όχι όμως ριζικά, καθώς παραμένει σταθερή στο ηχητικό μονοπάτι που οι ίδιοι πρόλαβαν, στη μικρή ως τώρα πορεία τους στο χώρο, και χάραξαν. Είναι περισσότερο μελωδική και λιγότερη δυνατή, αλλά το αποτέλεσμα της μοιρασιάς αυτής είναι χάρμα για τα αυτάκια μας. Κάτι μου λέει πως εάν ο επόμενος δίσκος τους ξεκινήσει από εκεί που το E.O.N. σταμάτησε, τότε θα πρέπει να περιμένουμε με σιγουριά, κάτι εξίσου πολύ καλό -αν όχι καλύτερο. Ας μην προτρέχουμε όμως, διότι έτσι κι αλλιώς, νομίζω πως όποιος αποφασίσει να ασχοληθεί σοβαρά με αυτό το δίσκο ή και το συγκεκριμένο συγκρότημα γενικότερα, θα κάνει μια τεραστίων διαστάσεων χάρη στον εαυτό του. Υπερβολικό, αλλά απολύτως αληθινό. Δοκιμάστε λοιπόν και να είστε σίγουροι πως δεν θα χάσετε.
