Φθινοπωρινή Βροχή Από Νότες

Το ερχόμενο Φθινόπωρο θα είναι πολύ δυνατό συναυλιακά για την χωρά μας καθώς, πολλές μπάντες του σκληρού ήχου έχουν ήδη ανακοινώσει επίσημα ότι θα εμφανιστούν ζωντανά μπροστά στο ελληνικό κοινό. Με τις μέχρι τώρα επίσημες ανακοινώσεις, ο Οκτώβρης είναι ο μήνας που φαίνεται πιο γεμάτος, αλλά καλό θα ήταν να κάνουμε λίγη υπομονή ακόμη καθώς, οι φήμες που ακούγονται για επερχόμενες φθινοπωρινές συναυλίες στη χώρα μας, οργιάζουν. Ας δούμε όμως, λίγο πιο αναλυτικά, κάποιες συναυλίες που έχουν ήδη επισημοποιηθεί.

Οι Βρετανοί Cathedral -στυλοβάτες της doom μουσικής τα τελευταία 20 χρόνια, ανακοίνωσαν πριν κάποιους μήνες ότι το 2012 θα κυκλοφορήσουν το κύκνειο άσμα τους ενώ, επιβεβαίωσαν πως το τρέχον έτος, θα είναι το τελευταίο, όσον αφορά τις live εμφανίσεις τους. Οι ενδιαφερόμενοι λοιπόν -που δεν είναι και λίγοι φαντάζομαι, καλό θα είναι να κάνουν τα κουμάντα τους όσο πιο νωρίς γίνεται, διότι προβλέπεται να γίνει μακελειό για την εξασφάλιση ενός από τα μαγικά χαρτάκια που θα μας προσφέρουν την ευκαιρία να δούμε για τελευταία φορά μια από τις κορυφαίες μπάντες του σκληρού ήχου. 30 Σεπτέμβρη στο Block 33 το στερνό ραντεβού στη Θεσσαλονίκη και 1 Οκτώβρη στο Gagarin το έσχατο ραντεβού στην Αθήνα. Οι τιμές είναι σε λογικά πλαίσια καθώς αυτές διαμορφώνονται ως εξής: 20, 25 και 30 ευρώ. Όπως καταλαβαίνετε, κανείς δεν πρέπει να λείψει.

Εδώ και λίγες ημέρες ανακοινώθηκε επίσημα από τους Candlemass η πρόθεση τους να μας επισκεφθούν για ακόμη μια φορά. Το γεγονός επιβεβαιώθηκε και έτσι οι Σουηδοί θα παίξουν ζωντανά στο Fuzz στις 8 Οκτώβρη. Δεν πρόκειται όμως για μια ακόμη συνηθισμένη συναυλία των Σκανδιναβών Θεών του Doom, διότι, με ευκαιρία τη συμπλήρωση 25 χρόνων από την κυκλοφορία του, θα παίξουν ζωντανά, ολόκληρο το μνημειώδες Epicus Doomicus Metallicus -ένα άλμπουμ που σημάδεψε την καριέρα τους, αλλά και τη σκληρή μουσική συνάμα. Στη σκηνή για την ερμηνεία των τραγουδιών αυτού του ιστορικού δίσκου θα ανέβει ο Johan Langqvist -ο τραγουδιστής της μπάντας την εποχή που κυκλοφόρησε ο δίσκος ενώ, ο Robert Lowe θα ερμηνεύσει τα υπόλοιπα κομμάτια του set. Τα ωραία νέα σχετικά με αυτή τη συναυλία δεν τελειώνουν εδώ όμως, διότι στο σανίδι θα ανέβουν και οι θρυλικοί Αμερικάνοι Trouble -που έχουν επηρεάσει όσο λίγη τη heavy μουσική ενώ, αξίζει ειδικής αναφοράς ότι τα φωνητικά θα αναλάβει για τη συναυλία αυτή ο Kory Clarke των Warrior Soul. Αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συναυλία θα ανοίξουν οι doomsters εκ Φινλανδίας ονόματι Lord Vicar. Λεπτομέρειες για τις τιμές και τον τρόπο απόκτησης εισιτηρίων δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστές, αλλά οι σχετικές ανακοινώσεις δεν θα αργήσουν να δημοσιευθούν.

Οι ιδιαίτερα αγαπητοί στο ελληνικό κοινό Mogwai, κυκλοφόρησαν πριν λίγους μήνες τον νέο τους δίσκο ενώ, τον Σεπτέμβρη αναμένεται να κυκλοφορήσουν κι ένα EP με νέα τραγούδια. Με αφορμή αυτές τις κυκλοφορίες, θα επισκεφθούν για ακόμη μια φορά τη χώρα μας ενώ, θα κάνουν στάση και στην Αθήνα, αλλά και στην Θεσσαλονίκη. Στην πρωτεύουσα θα εμφανιστούν στο Fuzz στις 21 του Οκτώβρη ενώ, μια μέρα μετά -στις 22 του Οκτώβρη, θα εμφανιστούν στο Block 33 της συμπρωτεύουσας. Τιμές εισιτηρίων και τρόπος απόκτησης αυτών, δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη, αλλά αυτό αναμένεται να αλλάξει στο εγγύς μέλλον.

Οι Φινλανδοί Amorphis, με αφορμή την προ ολίγων εβδομάδων κυκλοφορία του νέου τους δίσκου, θα επισκεφτούν για άλλη μια φορά την Ελλάδα για συναυλίες και -όπως το συνηθίζουν, θα εμφανιστούν τόσο στην Θεσσαλονίκη όσο και στην Αθήνα. Στις 12 Νοεμβρίου θα εμφανιστούν στο Block 33, με την τιμή του εισιτηρίου να βρίσκεται στα 28 ευρώ ενώ, μια ημέρα μετά, στις 13 του μήνα, θα εμφανιστούν στο Gagarin, με την τιμή του εισιτηρίου να είναι στα 32 ευρώ. Λίγες μέρες μετά, στις 18 και 19 Νοέμβρη, στο Gagarin θα εμφανιστούν και οι Iced Earth, με τιμή του εισιτηρίου να είναι αρμυρούτσικη καθώς, αυτή ορίστηκε στα 35 ευρώ. Αμέσως μετά τις 2 Αθηναϊκές εμφανίσεις τους, στις 20 του μηνός, οι Αμερικάνοι θα επισκεφθούν για μια συναυλία τη Θεσσαλονίκη, με το ραντεβού να δίνεται στο Principal Club Theater και το κόστος αυτού να κυμαίνεται μεταξύ 30 και 35 ευρώ.

Τέλος, οι αγαπημένοι μου The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, ανακοίνωσαν ότι θα έρθουν για μια μοναδική ζωντανή εμφάνιση στη χώρα μας στις 11 του Νοέμβρη στην Αθήνα, χωρίς ακόμη να έχουν γίνει γνωστές περισσότερες λεπτομέρειές σχετικά. Εν αναμονή περισσότερων ανακοινώσεων για επερχόμενες συναυλίες στη χώρα μας, το μόνο που μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά αυτή τη στιγμή, είναι ότι το ερχόμενο Φθινόπωρο δεν θα πλήξουμε ούτε στιγμή. Βέβαια, για να μπορέσουμε να απολαύσουμε όλες ή κάποιες από αυτές τις -πολύ ενδιαφέρουσες, συναυλίες, θα πρέπει να αντεπεξέλθουμε και οικονομικά, κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να αρχίσουμε τις οικονομίες το συντομότερο δυνατό.

Haggard, Crow7 Live

Η Dark Symphony Tour, των Γερμανών και δημιουργημένων το 1991, Haggard, έκανε στάση και στην Ελλάδα, όπου και δόθηκε, στο metal κοινό της Θεσσαλονίκης αλλά και της Αθήνας, η ευκαιρία να τους δει ζωντανά, για τρίτη φορά τα τελευταία τρία χρόνια. Δυστυχώς, αυτή ήταν η πρώτη φορά για εμένα, καθώς, λόγο διάφορων καταστάσεων, δεν είχα μπορέσει να παραβρεθώ σε κάποια απ' τις προηγούμενες εμφανίσεις τους. Αποδείχτηκε, ότι όσα μου είχανε μεταφέρει για τα live τους, ήταν απολύτως αληθινά, καθώς, η απόδοση της μπάντας ήταν -το λιγότερο, εξαιρετική. Αν το support συγκρότημα, οι Γερμανοί και δημιουργημένοι το 2005, Crow7, είχε καλύτερο ήχο ή έπαιζαν λιγότερη ώρα, το βράδυ μας, ίσως, άγγιζε και το χαρακτηρισμό: τέλειο. Αλλά ας μην είμαστε και πλεονέκτες! Κάτι παραπάνω από τρεις ώρες live παρακολουθήσαμε οπότε δεν δικαιούμαστε να' χουμε παράπονο πόσω μάλλον όταν η τιμή του εισιτηρίου δεν ξέφυγε απ΄το 25άρι.

Η ώρα ήταν 20:45 και το κοινό αποτελούνταν από περίπου 500 άτομα εκείνη τη στιγμή, όταν και ανέβηκαν στη σκηνή οι Βεστφαλοί Crow7. Αφού παρέβλεψα το παιδιάστικο όνομα τους, που είναι ταμάμ για παρατσούκλι έφηβου υποστηρικτή λιμανίσιας ομάδας, προσπάθησα να επικεντρωθώ στη μουσική τους. Φευ! Ο ήχος ήταν άθλιος στα πρώτα τρία κομμάτια, αλλά και οι διορθώσεις που έγιναν στα επόμενα τραγούδια, δεν έκαναν μεγάλη διαφορά. Anyway, οι συνθέσεις τους δεν με ενθουσίασαν, ενώ, με ξένισε κάπως και η χρήση προηχογραφήμενων σημείων στα κομμάτια τους, καθώς, θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα αν συμμετείχε και η τραγουδίστρια τους στο show. Οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι είχαν κέφι τα παλικάρια και χαιρότανε που παίζανε για εμάς, έστω κι αν ο κόσμος ήταν αρκετά έως πολύ μουδιασμένος με την πάρτη τους. Αυτοί, υπήρξαν φιλότιμοι και προσπάθησαν να μας ζεστάνουν, όχι μόνο με τη μουσική τους, αλλά και με διάφορα άλλα μικρά happenings. Μας μοίρασαν εσώρουχα -ανδρικά και γυναικεία, με το λογότυπο των Haggard αλλά και μπλουζάκια με το λογότυπό τους, κατά τη διάρκεια του 10λεπτου λόγου/παρουσίασης των μελών. Μας καληνύχτισαν όταν, μετά από παραμονή περίπου 50 με 55 λεπτών στο σανίδι, έπαιξαν μια διαφορετική εκδοχή του γνωστού hit, Beat It, που ανήκει στον ένα και μοναδικό, αείμνηστο Βασιλιά της Ποπ, Michael Jackson.

Η προσέλευση του κόσμου έκλεισε κάπου στα 650-700 άτομα και το ρολόι έδειχνε 22:05 όταν και πάτησαν στη σκηνή του Fuzz οι Haggard. Αυτή τη φορά μας ήρθαν 12 άτομα και αφού μας καλησπέρισαν, έκαναν ένα μικρό και σύντομο soundcheck, κατά τη διάρκεια του οποίου έλαβε χώρα και το αστείο της βραδιάς. Η κοπέλα που είχε αναλάβει εξ' ολοκλήρου τα οπερετικά φωνητικά -μιας και έλειπε λόγω ασθένειας ο τενόρος-μορφή Fiffi, δοκίμαζε τον ήχο του μικροφώνου της και μόλις τελείωσε ακούστηκε μια μπάσα ανδρική φωνή να λέει: ''Αηδόνι!'' και αμέσως πλημμύρισε γέλια και χειροκροτήματα η αίθουσα. Η θερμή και όμορφη ατμόσφαιρα που επικράτησε αμέσως μετά το εν λόγω συμβάν, έδωσε στην μπάντα το έναυσμα και κάπως έτσι, με το παρακάτω κομμάτι, άρχισε το ταξίδι..

..Ένα ταξίδι σε ηχοτοπία ονειρικά με συντροφιά θεατρικούς στίχους και παραμυθένιες μελωδίες. Ο ήχος, σε αντίθεση με το supporting act, ήταν εξαιρετικός και επέτρεψε στην μπάντα να αποδώσει τα μέγιστα χωρίς σκοτούρες. Η συνεργασία και η χημεία μεταξύ των μελών ήταν εντυπωσιακά, λαμβάνοντας υπόψη, τη συχνή αλλαγή του line up της μπάντας από live σε live όπως κι από δίσκο σε δίσκο, αλλά και το δύσκολο του όλου εγχειρήματος, καθώς, μιλάμε για 12 άτομα και 14 όργανα επί σκηνής. Η μπάντα γούσταρε που ήταν πάνω στη σκήνη και το έδειχνε με κάθε τρόπο. Η απόδοσή της κυμάνθηκε σε υψηλότατα επίπεδα, το κέφι είχε χτυπήσει κόκκινο απ΄την πρώτη κιόλας νότα που έπαιξαν και η επικοινωνία με το κοινό ήταν εξαιρετική, καθώς, υπήρχε αλληλοεκτίμηση εκτός των άλλων.

Η αλληλεπίδραση μπάντας-κοινού ήταν τόσο καλή ώστε όταν μας ζητήθηκε να τραγουδήσουμε το ρεφρέν από το κομμάτι The Final Victory, το κάναμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Όμως, η μπάντα δεν εντυπωσιάστηκε από το αποτέλεσμα που βγάλαμε κι έτσι ο τραγουδιστής/κιθαρίστας, Asis, μας ρώτησε εαν περνάμε καλά. Η απάντηση ήταν ένα θορυβώδες Υeah! Χωρίς να χάσει χρόνο ο Asis μας είπε πως έτσι, με τέτοια ένταση, ήθελε να τραγουδήσουμε πριν και για να μας ανεβάσει κι άλλο ξεκίνησε να παίζει το riff του South Of Heaven των γνωστών και μη εξαιρετέων Slayer! Αυτή ήταν και η πρώτη από τις συνολικά δύο διασκευές που έπαιξε το συγκρότημα. Πριν από αυτό όμως, κατά τη διάρκεια του εκπληκτικού -και προσωπικού αγαπημένου, Herr Mannelig, ο κιθαρίστας, Claudio, παρέα με τον mainman του γκρουπ, Asis, έφυγαν απ' τη σκηνή και εμφανίστηκαν ξαφνικά ανάμεσα στο κοινό, απ' όπου και έπαιξαν τα μέρη που τους αναλογούσαν για τον εν λόγο κομμάτι. Μια αναμφισβήτητα όμορφη πινελιά. Το καλύτερο όμως το άφησαν για το τέλος. Ποιο ήταν αυτό? Διαβάστε την επόμενη παράγραφο.

Τελευταίο κομμάτι της κανονικής διάρκειας της συναυλίας ήταν το Awakening The Centuries απ΄τον ομώνυμο δίσκο. Η μπάντα κατέβηκε για λίγο απ΄τη σκήνη, στην οποία επέστρεψε, μετά από τα ''We Want More'' και τα ρυθμικά ''Haggard'' που το κοινό φώναξε. Πρώτα, ανέβηκε ο Asis, οπού αφού φώναζε ένα-ένα τα μέλη της μπάντας, εκείνα, ανέβαιναν στη σκηνή όπου και τους χάριζε ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο, παρουσιάζοντάς/συστήνοντας τους. Μόλις τελείωσε το come back της μπάντας στο σανίδι, μας είπανε ότι θα παίξουν ένα τελευταίο τραγούδι. Τι το ήθελαν, να μας το ανακοινώσουν αυτό? Υπήρξε αμέσως αντίλογος απ' το κοινό και τελικά, μετά από συζήτηση αλλά και ύστερα από λίγα παζάρια, καταλήξαμε στο ότι θα μας παίξουνε τρία τραγούδια ακόμη. Κι όμως, μας έπαιξαν τέσσερα! Με το ένα από αυτά να είναι το You Suffer των Napalm Death, που όπως μας εξομολογήθηκαν, το προβάρανε ώρες επί ωρών για να μας το παίξουνε.Το συγκεκριμένο κομμάτι, διαρκείας μόλις ενός δευτερολέπτου, είναι εξαιρετικά δύσκολο ως προς την τεχνική του -αν μη τι άλλο και λογικό να απαιτεί ιδρώτα και κόπο για να αποδοθεί όπως πρέπει.

Τέλος, πρέπει να αναφέρω πως η μπάντα αποτελείται από άτομα προσγειωμένα, ευγενέστατα και συμπαθέστατα και καθόλου μα καθόλου σνομπ ή ψωνισμένα. Αυτό το λέω διότι, μας προέτρεψαν να παραμείνουμε στο χώρο μετά το τέλος της συναυλίας για κουβεντούλα, φωτογραφίες και τα σχετικά -άσχετα αν οι securitάδες του μαγαζιού είχαν διαφορετική άποψη και προσπάθησαν να την επιβάλουν με όχι και τόσο κομψό τρόπο. Τουλάχιστον, ήμουν στους τυχερούς που πρόλαβαν να γνωρίσουν κάποια μέλη της μπάντας. Επίσης, αξίζει να αναφέρω πως, το επόμενο άλμπουμ τους θα έχει θεματολογία δανεισμένη ή/και εμπνευσμένη απ' τα παραμύθια των αδερφών Grimm και οι ηχογραφήσεις του δίσκου θα ξεκινήσουν μέσα στο καλοκαίρι, όπως μας ενημέρωσε ο Asis. Περιττό να αναφέρω, πως δήλωσε ότι θα μας ξαναεπισκεφθούν με την πρώτη ευκαιρία.

Όσοι για οποιοδήποτε λόγο τους χάσατε, φροντίστε την επόμενη φορά να δώσετε το παρόν, γιατί πραγματικά, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το ευχαριστηθείτε. Ακόμη κι αν δεν ξέρετε όλα τα τραγούδια ή τους στίχους, ή νομίζετε ότι είστε περισσότερο μικροί/μεγάλοι από ότι συνήθως είναι ο μέσος όρος ηλικίας για τέτοιου είδους συναυλία, μην κολλάτε σε αυτά. Η μουσική είναι μια και είναι για όλους και οι Haggard, όταν παίζουνε live, δίνουν τα πάντα επί σκηνής, σεβόμενοι τον εαυτό τους αλλά πάνω από όλα, σεβόμενοι το κοινό που πλήρωσε για να τους δεί. Respect. Πάντα τέτοια. Το setlist αποτελούταν από τα κάτωθι κομμάτια:

 In Des Konigs Hallen
The Sleeping Child
Eppur Si Muove
Tales Of Ithiria
Herr Mannelig
South Of Heaven (Slayer Cover)
Per Aspera Ad Astra
Heavenly Damnation
The Final Victory
In A Fool Moon Procession
Upon Fallen Autumn Leaves
Origin Of A Crystal Soul
In A Pale Moon's Shadow
Awaking The Centuries
Encore:
Lost
You Suffer (Napalm Death cover)
The Observer
All Inizio e la Morte

Kyuss Lives!

25η Μαρτίου 2011. Ημέρα Παρασκευή. Με αφορμή τον εορτασμό της Εθνικής Επετείου και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, οι κάτοικοι της Ελλάδος, προβαίνουν σε μαζικές εξόδους από τις πόλεις και την ρουτίνα της καθημερινότητας τους, επ'ευκαιρία και του τριημέρου που προέκυψε. Όπως ήταν αναμενόμενο, η μεγαλύτερη έξοδος γίνεται από Αθήνα μεριά. Οι πλειοψηφία των κατοίκων της πρωτεύουσας άδραξε την ευκαιρία για μια μίνι εκδρομή μακρυά από το κλεινόν άστυ. Όμως αρκετοί ήταν αυτοί που αρνήθηκαν να φύγουν απ' την πόλη κι επίσης, αρκετοί ήταν και αυτοί, που προτίμησαν να την επισκεφτούν αυτές τις ημέρες. Ο λόγος? Η παρακολούθηση της συναυλίας των 3/4, των διαλυμένων απ' το μακρινό 1995, Kyuss, που μας επισκέφτηκαν, υπό το όνομα Kyuss Lives!, για μια συναυλία στο Fuzz, το οποίο, βρίσκεται σε αρκετά κεντρικό σημείο της πόλης.

Έφτασα έξω απ' τον συναυλιακό χώρο, περίπου στις 20:15, και αφού διέσχισα το αρκετά μεγάλο πλήθος που ήταν πέριξ αυτού, μπήκα μέσα στο κλαμπ. Ο χώρος κάτω ήταν ήδη, σχεδόν, γεμάτος. Κατευθύνθηκα προς τον εξώστη, όπου πέρα από δύο ή τρεις σειρές στο κάγκελο μπροστά, ο υπόλοιπος χώρος ήταν άδειος. Το ρολόι έδειχνε 20:30 και στη σκηνή βγήκαν οι Ολλανδοί, Drive By Wire, που έπαιζαν για δεύτερη φορά στην καριέρα τους σε ελληνικό έδαφος και μπροστά σε ελληνικό κοινό, κάτι που σύμφωνα με τα λεγόμενα της τραγουδίστριας αλλά και την ενέργεια που έβγαλαν πάνω στη σκηνή, φάνηκε να το χαίρονται πολύ, πάρα πολύ. Αυτό μεταδόθηκε και στο κοινό.

Ομολογώ, ότι αν και τους ήξερα σαν όνομα, δεν είχα ασχοληθεί ποτέ ιδιαίτερα με τη μουσική τους. Μετά τα δύο πρώτα κομμάτια που έπαιξαν χωρίς ενδιάμεση διακοπή, αλλά και το όλο setlist τους γενικότερα, κατάλαβα ότι είχα κάνει λάθος που δεν τους είχα δώσει κάποια σοβαρή ακρόαση ως τώρα. Έπαιξαν για περίπου σαρανταπέντε λεπτά και το μείγμα Q.O.T.S.A., The Gathering, Kyuss με ολίγη από ψυχεδέλεια, ικανοποίησε το κοινό και το ζέστανε αρκετά. Πράγμα που αποδείχτηκε σχετικά εύκολο καθώς η μουσική τους ήταν καθ' όλα ταιριαστή για να μας βάλει στο κλίμα και να μας προϊδεάσει για το τι θα ακολουθούσε. 

Μέσα σε 15 λεπτά, το crew των συγκροτημάτων, είχε ξεστήσει τον εξοπλισμό του support group και είχε κάνει κι ένα μικρό, πρόχειρο και τελευταίο, soundcheck, πριν βγούνε στη σκηνή οι Καλιφορνέζοι που όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία, κάτι που αποδεικνύεται απ' το γεγονός ότι η συναυλία είχε γίνει sold out πριν δύο μήνες, τότε, δεν είχε ανακοινωθεί ακόμη ότι θα υπάρξει και opening act. Σύμφωνα, με τα όσα αναγραφόταν στο εισιτήριο και στο δελτίο τύπου, οι μάγκες απ' την Καλιφόρνια θα έβγαιναν στη σκηνή στις 21:30. Πράγματι, έτσι έγινε. Ακριβώς στην ώρα τους και μετά από ένα μικρό διαστημικό intro, οι πρώτες γαρδένιες έκαναν την εμφάνισή τους στον ουρανό του κατάμεστου, συναυλιακού χώρου. Έκσταση. Πραγματικά, ένα αγριεμένο μπάσιμο της μπάντας, που άρπαξε το κοινό με τσαμπουκά και το ταρακούνησε, σχεδόν χωρίς να το αφήσει να πάρει έστω και μια ανάσα, για τα επόμενα 90 λεπτά περίπου. 

Η μπάντα βρέθηκε σε εξαιρετική φόρμα. Ο Garcia, αν και νηφάλιος, δεν είχε κανένα λάθος στα φωνητικά, ο Oliveri στο μπάσο έδωσε ρέστα και η μορφάρα που ακούει στο όνομα Brant Bjork, απλά έδωσε σόου πίσω από το Drum-kit του. Ο Fevery, που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Homme, στην κιθάρα, όχι απλά στάθηκε αξιοπρεπώς, αλλά θα έλεγα ότι γέμισε τις μπότες του αυθεντικού και απόντα κιθαρίστα, δείχνοντας ότι έχει δέσει απίστευτα καλά με τους υπόλοιπους. Σαν να μη πέρασε μια μέρα, απ΄τα ένδοξα για αυτούς, 90's. Τότε που αποφάσισαν να το διαλύσουν, όντας στην κορυφή και αγνοώντας, επιδεικτικά, τις σειρήνες του MTV αλλά και του μουσικού τύπου γενικότερα. Μεγάλη μαγκιά αυτή η απόφαση τότε, ακόμη μεγαλύτερη μαγκιά η απόφαση να βγουν σε περιοδεία μετά από τόσα χρόνια, χωρίς μάλιστα να έχουν στη σύνθεσή τους, τον συνδημιουργό των ύμνων τους, και ιδρυτικό μέλος τους, τον αυθεντικό τους κιθαρίστα, όπως προανέφερα. Πράγμα που όπως αποδείχτηκε, ουδόλως τους επηρέασε αρνητικά.

Ο ήχος ήταν πολύ καλός για τα δεδομένα του κλαμπ αλλά και της μουσικής του συγκροτήματος. Το setlist, πολύ δυνατό αν και σίγουρα θα χωρούσαν 3-4 τραγούδια ακόμη, όπως το Demon Cleaner, που ήταν και το μοναδικό που έλειψε τόσο πολύ, κρίνοντας απ' τα σχόλια του κοινού. Ακόμη κι έτσι, όμως, το live αυτό ήταν ένας πραγματικός δυναμίτης. Όσοι δεν πρόλαβαν ένα εισιτήριο ή για κάποιο λόγο δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν στη συγκεκριμένη συναυλία, θα έχουν και δεύτερη ευκαιρία το καλοκαίρι, στις αρχές του Ιούλη, στα πλαίσια του Rockwave Festival. Τότε, θα μας ξαναέρθουν και δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία για όσους τους χάσουν διότι τέτοιες μπάντες live δεν πρέπει να χάνονται από κανέναν λάτρη της σκληρής μουσικής. Απόδειξη αυτού, το γεγονός ότι στη συναυλία συναντούσες από 50άρηδες εώς και 15χρόνους κι ας ήταν η πλειοψηφία του κοινού εκεί γύρω στα πρώτα άντα. Η μπάντα, συντήρησε το μύθο της και σίγουρα ενίσχυσε την υστεροφημία της με αυτή την εμφάνιση.

Η σκόνη της καλιφορνέζικης ερήμου που απλώθηκε στον ουρανό μας το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, θα μείνει ως έχει, ανεπηρέαστη από τα όποια άσχημα καιρικά φαινόμενα προκύψουν, έως τις αρχές του επόμενου Ιούλη, όπου αναμένεται να ενισχυθεί σημαντικά. Ως τότε, με τη βοήθεια του διαδικτύου και αφού ευχαριστήσουμε τα παιδιά που τράβηξαν τα βίντεο αλλά και τα ανέβασαν στο διαδίκτυο, ας πάρουμε μια γεύση του τι έγινε στην εν λόγω συναυλία, εμείς που ήμασταν εκεί για να θυμηθούμε τι έγινε -αν και δύσκολα θα το ξεχάσουμε- αλλά και εσείς που δυστυχώς, χάσατε αυτή την τρομερή συναυλία.