The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble - From the Stairwell

Το έτος 2000 στην Ολλανδία, δημιουργήθηκε ένα μουσικό project με σκοπό να ΄ντύσει΄ με τη μουσική του παλιές, κλασσικές ταινίες του βουβού κινηματογράφου. Το όνομα του, The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, που σύμφωνα με τα μέλη της μπάντας, είναι εμπνευσμένο από το ΄σβηστό΄ ηφαίστειο που βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της Αφρικής, στη Βόρεια Τανζανία, το δεύτερο συνθετικό του ονόματος, αντιπροσωπεύει γι' αυτούς, ένα μυστηριώδες, ζωηρό, ευρισκόμενο σε έκσταση και μαύρο σα σκιά, πνεύμα. Το τελευταίο συνθετικό του ονόματός τους, μπορεί κάλλιστα να ερμηνευτεί ως η συνύρπαξη διαφορετικών ατόμων σε μια ομάδα, που αυτή και μόνο, ορίζει τα άτομα ως προς την ύπαρξη τους μέσα της. Χωρίς αυτή, σε πιο απλά ελληνικά, δεν υπάρχουν. Αυτοί είναι, με μια πολύ συνοπτική ματιά, οι Ολλανδοί TKDE, όπως θα τους αναφέρουμε για λόγους ευκολίας από εδώ και στο εξής.

Οι TKDE λοιπόν, μέσα από την πάροδο του χρόνου, από δύο μέλοι, έγιναν επτά. Από μουσικό project που μοναδικό σκοπό είχε το ντύσιμο κινηματογραφικών μεγαθηρίων όπως το Metropolis ή/και το Nosferatu, μετεξελίχθηκε σε ένα κανονικό μουσικό συγκρότημα. Μέσα στα 11 χρόνια της ύπαρξής τους έχουν κυκλοφορήσει ένα EP, πολλά Singles και τρεις μέχρι στιγμής, ολοκληρωμένους δίσκους. Ο τελευταίος από αυτούς, με τίτλο From the Stairwell, κυκλοφόρησε φέτος, τη χρονιά που ήδη διανύουμε. Όπως, προφανώς, καταλάβατε, θα προσπαθήσουμε να σας περιγράψουμε τι ακούμε σε αυτόν το δίσκο και πως αισθανόμαστε ακούγοντάς το. Αποδείχτηκε ότι η αποστολή μας δεν ήταν και η πιο εύκολη.

Η μουσική τους δεν είναι εύκολο να κατηγοριοποιηθεί κι αυτό οφείλεται σε πολλούς και διάφορους λόγους. Είτε διότι τα όργανα που ακούγονται είναι πολλά και όχι συνηθισμένα (ξυλόφωνο, τρομπόνι π.χ.) είτε διότι οι θεωρητικές μου γνώσεις πάνω στη μουσική, βρίσκονται σε νηπιακό στάδιο. Πολύ απλοϊκά, μπορούμε να πούμε ότι διακρίναμε στοιχεία jazz, post rock, ambient, doom και drone. Όλα αυτά μαζί, συνδυασμένα με έναν εξωπραγματικά όμορφο τρόπο, αλλά και χώρια, καθώς σε σημεία το ένα υπερκαλύπτει το άλλο, χωρίς όμως, να το επισκιάζει. Σχήμα οξύμωρο, το ξέρω, αλλά έλα που δεν βρίσκω πιο σωστό τρόπο για να το περιγράψω.

Οχτώ κομμάτια υπάρχουν στον δίσκο, που σύμφωνα με τα όσα μας γνωστοποιεί η μπάντα μέσα από το booklet της συσκευασίας του cd, έχουν σκοπό να μας βάλουν μέσα σε μια διάθεση. Όχι όμως κάποια συγκεκριμένη διάθεση. Χαρά, λύπη, ευτυχία, θλίψη. Όλα αυτά τα συναισθήματα υπάρχουν κι όλα είναι ευπρόσδεκτα, διότι αν λείψει κάποιο από αυτά, τότε αυτομάτως, μειώνεται η δύναμη και η επιρροή κάποιου άλλου. Αρκεί να αντιμετωπίζονται με το σωστό τρόπο. Εποικοδομητικά κι όχι σαν δικαιολογίες. Όλα αυτά τα συναισθήματα καθώς κι ακόμη περισσότερα, περιλαμβάνονται σε μια μουσική ιστορία που οι TKDE μας διηγούνται μέσω των μελωδιών τους αλλά και των ελάχιστων στίχων τους. Παράξενο, δεν σας φαίνεται? Διήγηση με νότες και ουχί με λόγια. Ιδιοφυές! Μια έξοχη ιδέα, πραγματικά.

Τέλος, αν έχετε όρεξη να μπείτε σε μια ΄διάθεση΄ τότε ακούστε το From the Stairwell. Αν είστε καλά ίσως σας κάνει καλύτερα. Αν πετάτε στα σύννεφα τότε μάλλον θα σας προσγειώσει στην πραγματικότητα, απότομα ή όχι, εσείς θα το κρίνεται. Αν είστε χάλια τότε δεν έχετε τίποτα να χάσετε. Πόσο πιο χάλια μπορεί να γίνετε ακούγοντας μουσική? Αντιθέτως, μάλλον καλύτερα θα νιώσετε. Αν πάλι δεν έχετε καμία όρεξη να παίξετε με τα αισθήματά σας και απλά θέλετε να διατηρηθείτε στην συναισθηματική κατάσταση στην οποία ήδη βρίσκεστε, τότε και πάλι σας το προτείνουμε διότι οι συναισθηματικές πτυχές αυτού του δίσκου, όπως ήδη αναφέραμε, είναι πολλές και ποικίλες και μπορείτε να αρκεστείτε σε όποιες από αυτές θέλετε. Σίγουρα, δεν πρόκειται για ένα εύκολο άκουσμα, αλλά αυτό δεν μειώνει επ'ουδενί την αξία του, με την οποία, μπήκε ήδη στις αγαπημένες μου κυκλοφορίες της τρέχουσας χρονιάς.

Υ.Γ. Ως ένα μικρό δείγμα της μουσικής του From the Stairwell αλλά και του συγκροτήματος σας προτείνουμε το παρακάτω κομμάτι, που αν και δεν βρίσκεται στον εν λόγω δίσκο, αποτελεί εξαιρετικό δείγμα της μουσικής που ακούγεται εκεί. Το εν λόγω κομμάτι είναι διασκευή. Η πρωτότυπη έκδοση του ανήκει στους πρωτοπόρους του doom metal και πολύ αγαπητούς στο ελληνικό κοινό, Saint Vitus, και ο τίτλος του, Patra.