19 Μαρτίου 2011. Το φεγγάρι θα πλησιάσει τη γη τόσο κοντά όσο πότε άλλοτε τις τελευταίες δεκαετίες. Ήδη κάποιοι ειδικοί και μη, έχουν αρχίσει τις καταστροφολογίες. Οι αστρονόμοι λένε, ότι το σεληνιακό περίγειο όπως ονομάζεται το φαινόμενο- που συμπίπτει πάντα με πανσέληνο, δεν είναι κάτι το παράξενο ή επικίνδυνο. Ούτε καν ασυνήθιστο. Όμως, οι εκ Φινλανδίας ορμώμενοι, Moonsorrow, επιμένουν να μας διηγηθούν την δική τους ιστορία. Μια ιστορία που θα επιβεβαιώσει τους επιστήμονες ή τους καταστροφολάγνους, ομιλούντες περί Αποκαλύψεως. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μέσα από αυτήν την ιστορία δεν θα δικαιωθούν και οι δύο παραπάνω ομάδες ανθρώπων αλλά μόνο η μια. Ποια όμως?
Σύμφωνα με την ιστορία -πραγματική ή όχι, θα φανεί σύντομα- περπατάμε σαν τις σκιές στη χώρα των νεκρών, όπως είναι ελληνιστί, ο τίτλος του άλμπουμ, Varjoina Kuljemme Kuolleiden Maassa, που σημειωτέων, είναι ο έκτος της καριέρας τους. Η αναζήτηση ανακούφισης κι ελπίδας των πρωταγωνιστών της ιστορίας ξεδιπλώνετε μέσα από 4 τραγούδια 12 και άνω λεπτών, έκαστο, αλλά και μέσα από τρία, διαρκείας κάτω των δύο λεπτών, τραγούδια-γέφυρες, κομμάτια περάσματα, 7 δηλαδή το σύνολο. Κρίνοντας απ' τη διάρκειά τους λοιπόν, όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτή η ιστορία δεν είναι εύπεπτη, πράγμα που αποκλείει το ευκαιριακό άκουσμα της, γιατί αυτή, σε θέλει προσηλωμένο και απόλυτα συγκεντρωμένο. Ίσως έτσι καταφέρεις να φτάσεις ως το τέλος της ζωντανός.Ίσως, γιατί δεν στο έχει υποσχεθεί κιόλας.Είσαι καταδικασμένος να παρακολουθήσεις αυτή την ιστορία που περνάει μέσα από μέρη κατεστραμμένα και χαοτικά, μέσα από τοπία άκρως αφιλόξενα και άγρια, ζοφερή μουντίλα απ' άκρη σ' άκρη. Όχι δεν περιγράφουμε σεληνιακά τοπία αλλά αυτό που βλέπεις τριγύρω. Κάθε μορφή ζωής έχει αφεθεί στην άσπλαχνη μοίρα, όπως κι εσύ, ο ίδιος ο δημιουργός αυτής της μοίρας, τώρα βρίσκεσαι στο έλεος της.
Εξού και τα doom περάσματα που είναι περισσότερο εμφανή από ποτέ. Τραχιά riffs απέραντης doom μαυρίλας σε διαπερνούν. Όσο και να ουρλιάξεις δεν θα σε ακούσει κανείς. Κι αν σε ακούσει, ίσως να μην καταλάβει τι λες, γιατί η γλώσσα που ξαφνικά άρχισες να χρησιμοποιείς είναι ακαταλαβίστικη, μοιάζει με μια διάλεκτο σκανδιναβική, σαν τα φινλανδικά. Τα φωνητικά είναι πιο μαύρα και πιο πονεμένα από ποτέ και πως να μην είναι άλλωστε, αφού είναι βουτηγμένα στην απόγνωση και δεν τα σώζει κανείς και τίποτα. Ούτε και τα μικρά -σε διάρκεια και μόνο- folk περάσματα ούτε και τα paganικά πλήκτρα που σαν άλλες Σειρήνες προσπαθούν να απλώσουν τα μάγια τους. Διότι γνωρίζουν πολύ καλά πως σε αυτό το concept άλμπουμ, κυριαρχεί η μυρωδιά του θανάτου, μυρωδιά που λατρεύουν. Γιαυτό μην παρασύρεσαι απ' τις μαγικές τους μελωδίες γιατί θα το πληρώσεις ακριβά.
Όμως, η σωτηρία αν υπάρχει, θα πρέπει να κατακτηθεί διότι δεν πρόκειται να χαριστεί σε κανέναν. Είναι μακρυά, καλά κρυμμένη και ο μόνος -ίσως- τρόπος να την ανακαλύψεις και να την κάνεις δική σου, να είναι ο χειρότερος, ο τραγικότερος όλων. Σωστά κατάλαβες, περί θανάτου ο λόγος. Μη μου απογοητεύεσαι τώρα που είσαι χαμένος στα βάθη της απόγνωσης γιατί έτσι δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα απολύτως αλλά δεν νομίζω ότι είναι κι ότι πιο κατάλληλο για την περίσταση να βιάζεσαι να πιστέψεις ότι έφτασες στο τέλος όπου έτσι κι αλλιώς κάποτε θα έφτανες, αλλά μη βιάζεσαι, είναι νωρίς ακόμη. Προσπάθησε να μην χάσεις το βηματισμό σου. Μην σε αγχώνει που παραπατάς, λογικό είναι τα καταπονημένα σου πόδια να μην αντέχουν για πολύ ακόμη.
Κάνε μια στάση, όχι σωματική, μα μόνο ψυχική, γύρε το κεφάλι σου προς τα πάνω, πάρε μια βαθιά ανάσα, κοίταξε το φεγγάρι, προσεχτικά όμως, γιατί ίσως αποδειχθεί ότι είναι ο Δούρειος Ίππος της ιστορίας σου, χωρίς φόβο στο βλέμμα και προσπάθησε να αντλήσεις λίγη απ' τη φωτεινότητα και τη δύναμη του για να συνεχίσεις το ταξίδι. Ένα ταξίδι, που αν και ξέρεις που θα σε οδηγήσει, πρέπει να το κάνεις. Άλλωστε δεν θα είσαι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Το έκαναν πριν από σένα πολλοί, αγαπημένοι κι εχθροί, γνωστοί κι άγνωστοι. Ένας από αυτούς είναι κι ο Quorthon που τώρα περιπλανιέται κάπου μέσα στο λαβύρινθο που υπάρχει εκεί ψηλά, ήσυχος πια, καθώς η κληρονομιά που άφησε, είναι σίγουρος πλέον, ότι βρίσκεται σε ασφαλή και άξια, χέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου