Falkenbach - Tiurida

One man band, από Γερμανία μεριά ο/οι Falkenbach. Το μόνο σταθερό μέλος είναι ο Vratyas Vakyas και στη ουσία πρόκειται για δική του μπάντα. Viking/Folk/Black metal ήχος, ξεκάθαρα επηρεασμένος από το σκανδιναβικό θηρίο ονόματι, Bathory. Πάνω από 20 χρόνια πορείας με 4 demo και 4 full length κυκλοφορίες. Έφτασε η ώρα όμως να κυκλοφορήσει το πέμπτο κατά σειρά ολοκληρωμένο δίσκο του, το Tiurida, το οποίο αποτελείται από 8 τραγούδια. Εκ των οποίων, το ένα είναι η μίνι εισαγωγή και το άλλο, που βρίσκεται σαν bonus σε διάφορες περιορισμένες εκδόσεις, είναι η επανεκτέλεση και επανηχογράφηση ενός τραγουδιού που βρίσκετε στο demo L?knishendr. 

Έξι χρόνια πέρασαν απ΄την προηγούμενη κυκλοφορία, το Heralding - The Fireblade του 2005 αλλά εδώ έχουμε ουσιαστικά νέο κομμάτια μετά από 8 χρόνια. Αυτό το λέμε έχοντας κατά νου, ότι η προηγούμενη και προαναφερθείσα κυκλοφορία αποτελείται από παλαιότερες ηχογραφήσεις που ήταν δυσεύρετες γιατί υπήρχαν μόνο στα περιορισμένης κυκλοφορίας demos. Άρα ο τελευταίος δίσκος με καινούρια τραγούδια ήταν το, πολύ καλό, Ok Nefna Tysvar Ty που είχε κυκλοφορήσει το 2003. Πολύς χρόνος για νέο υλικό, δεν συμφωνείτε? Το οποίο νέο υλικό είναι σαν να ακούς κάτι από τα παλαιότερα τους. Ο νέος δίσκος δεν έχει να προσφέρει κάτι το καινούριο στους φαν του είδους ή της μπάντας. Είναι σαν να αντέγραψε τον εαυτό του ο Markus Tummers, όπως είναι το πραγματικό του όνομα. Το έκανε όμως καλά? Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ναι. Αυτό έλειπε!

Αυξημένο το folk στοιχείο στο νέο δίσκο, περιορισμένο το επικό συναίσθημα όπως και τα black περάσματα. Άρα, όπως γίνεται εύκολα κατανοητό πρόκειται για ένα ευκολοάκουστο δίσκο, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό, ίσως μάλιστα, φέρει και νέους ακροατές τόσο στη μπάντα, όσο και στο μουσικό είδος γενικότερα. Πράγμα θετικό. Σίγουρα μια μερίδα, ίσως και η πλειοψηφία, των φανατικών υποστηρικτών της μπάντας, ξενέρωσε. Δεν τους κατηγορώ, γιατί αν και προσωπικά μου άρεσε ο δίσκος, τους καταλαβαίνω. Περίμεναν τόσα χρόνια για μια νέα δουλειά του συγκροτήματος και μάλλον ήλπιζαν σε κάτι πιο δυνατό και ίσως κάτι περισσότερο διαφοροποιημένο απ' τις παρελθόντες κυκλοφορίες. Όμως, όπως απεδείχθη, η μπάντα δεν θέλησε να κάνει κάτι το ρηξικέλευθο, αλλά προτίμησε να κινηθεί σε ασφαλή μονοπάτια. Σίγουρα αυτό αποτελεί ρίσκο για τις πωλήσεις του δίσκου αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Εμάς μας αφορά η μουσική, αυτό που ακούμε. Και αυτό που ακούμε σ' αυτό το δίσκο, μας αρέσει, και γι' αυτό το λόγο σας το προτείνουμε.