25η Μαρτίου 2011. Ημέρα Παρασκευή. Με αφορμή τον εορτασμό της Εθνικής Επετείου και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, οι κάτοικοι της Ελλάδος, προβαίνουν σε μαζικές εξόδους από τις πόλεις και την ρουτίνα της καθημερινότητας τους, επ'ευκαιρία και του τριημέρου που προέκυψε. Όπως ήταν αναμενόμενο, η μεγαλύτερη έξοδος γίνεται από Αθήνα μεριά. Οι πλειοψηφία των κατοίκων της πρωτεύουσας άδραξε την ευκαιρία για μια μίνι εκδρομή μακρυά από το κλεινόν άστυ. Όμως αρκετοί ήταν αυτοί που αρνήθηκαν να φύγουν απ' την πόλη κι επίσης, αρκετοί ήταν και αυτοί, που προτίμησαν να την επισκεφτούν αυτές τις ημέρες. Ο λόγος? Η παρακολούθηση της συναυλίας των 3/4, των διαλυμένων απ' το μακρινό 1995, Kyuss, που μας επισκέφτηκαν, υπό το όνομα Kyuss Lives!, για μια συναυλία στο Fuzz, το οποίο, βρίσκεται σε αρκετά κεντρικό σημείο της πόλης.
Έφτασα έξω απ' τον συναυλιακό χώρο, περίπου στις 20:15, και αφού διέσχισα το αρκετά μεγάλο πλήθος που ήταν πέριξ αυτού, μπήκα μέσα στο κλαμπ. Ο χώρος κάτω ήταν ήδη, σχεδόν, γεμάτος. Κατευθύνθηκα προς τον εξώστη, όπου πέρα από δύο ή τρεις σειρές στο κάγκελο μπροστά, ο υπόλοιπος χώρος ήταν άδειος. Το ρολόι έδειχνε 20:30 και στη σκηνή βγήκαν οι Ολλανδοί, Drive By Wire, που έπαιζαν για δεύτερη φορά στην καριέρα τους σε ελληνικό έδαφος και μπροστά σε ελληνικό κοινό, κάτι που σύμφωνα με τα λεγόμενα της τραγουδίστριας αλλά και την ενέργεια που έβγαλαν πάνω στη σκηνή, φάνηκε να το χαίρονται πολύ, πάρα πολύ. Αυτό μεταδόθηκε και στο κοινό.
Ομολογώ, ότι αν και τους ήξερα σαν όνομα, δεν είχα ασχοληθεί ποτέ ιδιαίτερα με τη μουσική τους. Μετά τα δύο πρώτα κομμάτια που έπαιξαν χωρίς ενδιάμεση διακοπή, αλλά και το όλο setlist τους γενικότερα, κατάλαβα ότι είχα κάνει λάθος που δεν τους είχα δώσει κάποια σοβαρή ακρόαση ως τώρα. Έπαιξαν για περίπου σαρανταπέντε λεπτά και το μείγμα Q.O.T.S.A., The Gathering, Kyuss με ολίγη από ψυχεδέλεια, ικανοποίησε το κοινό και το ζέστανε αρκετά. Πράγμα που αποδείχτηκε σχετικά εύκολο καθώς η μουσική τους ήταν καθ' όλα ταιριαστή για να μας βάλει στο κλίμα και να μας προϊδεάσει για το τι θα ακολουθούσε.
Μέσα σε 15 λεπτά, το crew των συγκροτημάτων, είχε ξεστήσει τον εξοπλισμό του support group και είχε κάνει κι ένα μικρό, πρόχειρο και τελευταίο, soundcheck, πριν βγούνε στη σκηνή οι Καλιφορνέζοι που όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία, κάτι που αποδεικνύεται απ' το γεγονός ότι η συναυλία είχε γίνει sold out πριν δύο μήνες, τότε, δεν είχε ανακοινωθεί ακόμη ότι θα υπάρξει και opening act. Σύμφωνα, με τα όσα αναγραφόταν στο εισιτήριο και στο δελτίο τύπου, οι μάγκες απ' την Καλιφόρνια θα έβγαιναν στη σκηνή στις 21:30. Πράγματι, έτσι έγινε. Ακριβώς στην ώρα τους και μετά από ένα μικρό διαστημικό intro, οι πρώτες γαρδένιες έκαναν την εμφάνισή τους στον ουρανό του κατάμεστου, συναυλιακού χώρου. Έκσταση. Πραγματικά, ένα αγριεμένο μπάσιμο της μπάντας, που άρπαξε το κοινό με τσαμπουκά και το ταρακούνησε, σχεδόν χωρίς να το αφήσει να πάρει έστω και μια ανάσα, για τα επόμενα 90 λεπτά περίπου.
Η μπάντα βρέθηκε σε εξαιρετική φόρμα. Ο Garcia, αν και νηφάλιος, δεν είχε κανένα λάθος στα φωνητικά, ο Oliveri στο μπάσο έδωσε ρέστα και η μορφάρα που ακούει στο όνομα Brant Bjork, απλά έδωσε σόου πίσω από το Drum-kit του. Ο Fevery, που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Homme, στην κιθάρα, όχι απλά στάθηκε αξιοπρεπώς, αλλά θα έλεγα ότι γέμισε τις μπότες του αυθεντικού και απόντα κιθαρίστα, δείχνοντας ότι έχει δέσει απίστευτα καλά με τους υπόλοιπους. Σαν να μη πέρασε μια μέρα, απ΄τα ένδοξα για αυτούς, 90's. Τότε που αποφάσισαν να το διαλύσουν, όντας στην κορυφή και αγνοώντας, επιδεικτικά, τις σειρήνες του MTV αλλά και του μουσικού τύπου γενικότερα. Μεγάλη μαγκιά αυτή η απόφαση τότε, ακόμη μεγαλύτερη μαγκιά η απόφαση να βγουν σε περιοδεία μετά από τόσα χρόνια, χωρίς μάλιστα να έχουν στη σύνθεσή τους, τον συνδημιουργό των ύμνων τους, και ιδρυτικό μέλος τους, τον αυθεντικό τους κιθαρίστα, όπως προανέφερα. Πράγμα που όπως αποδείχτηκε, ουδόλως τους επηρέασε αρνητικά.
Ο ήχος ήταν πολύ καλός για τα δεδομένα του κλαμπ αλλά και της μουσικής του συγκροτήματος. Το setlist, πολύ δυνατό αν και σίγουρα θα χωρούσαν 3-4 τραγούδια ακόμη, όπως το Demon Cleaner, που ήταν και το μοναδικό που έλειψε τόσο πολύ, κρίνοντας απ' τα σχόλια του κοινού. Ακόμη κι έτσι, όμως, το live αυτό ήταν ένας πραγματικός δυναμίτης. Όσοι δεν πρόλαβαν ένα εισιτήριο ή για κάποιο λόγο δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν στη συγκεκριμένη συναυλία, θα έχουν και δεύτερη ευκαιρία το καλοκαίρι, στις αρχές του Ιούλη, στα πλαίσια του Rockwave Festival. Τότε, θα μας ξαναέρθουν και δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία για όσους τους χάσουν διότι τέτοιες μπάντες live δεν πρέπει να χάνονται από κανέναν λάτρη της σκληρής μουσικής. Απόδειξη αυτού, το γεγονός ότι στη συναυλία συναντούσες από 50άρηδες εώς και 15χρόνους κι ας ήταν η πλειοψηφία του κοινού εκεί γύρω στα πρώτα άντα. Η μπάντα, συντήρησε το μύθο της και σίγουρα ενίσχυσε την υστεροφημία της με αυτή την εμφάνιση.
Η σκόνη της καλιφορνέζικης ερήμου που απλώθηκε στον ουρανό μας το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, θα μείνει ως έχει, ανεπηρέαστη από τα όποια άσχημα καιρικά φαινόμενα προκύψουν, έως τις αρχές του επόμενου Ιούλη, όπου αναμένεται να ενισχυθεί σημαντικά. Ως τότε, με τη βοήθεια του διαδικτύου και αφού ευχαριστήσουμε τα παιδιά που τράβηξαν τα βίντεο αλλά και τα ανέβασαν στο διαδίκτυο, ας πάρουμε μια γεύση του τι έγινε στην εν λόγω συναυλία, εμείς που ήμασταν εκεί για να θυμηθούμε τι έγινε -αν και δύσκολα θα το ξεχάσουμε- αλλά και εσείς που δυστυχώς, χάσατε αυτή την τρομερή συναυλία.
Έφτασα έξω απ' τον συναυλιακό χώρο, περίπου στις 20:15, και αφού διέσχισα το αρκετά μεγάλο πλήθος που ήταν πέριξ αυτού, μπήκα μέσα στο κλαμπ. Ο χώρος κάτω ήταν ήδη, σχεδόν, γεμάτος. Κατευθύνθηκα προς τον εξώστη, όπου πέρα από δύο ή τρεις σειρές στο κάγκελο μπροστά, ο υπόλοιπος χώρος ήταν άδειος. Το ρολόι έδειχνε 20:30 και στη σκηνή βγήκαν οι Ολλανδοί, Drive By Wire, που έπαιζαν για δεύτερη φορά στην καριέρα τους σε ελληνικό έδαφος και μπροστά σε ελληνικό κοινό, κάτι που σύμφωνα με τα λεγόμενα της τραγουδίστριας αλλά και την ενέργεια που έβγαλαν πάνω στη σκηνή, φάνηκε να το χαίρονται πολύ, πάρα πολύ. Αυτό μεταδόθηκε και στο κοινό.
Ομολογώ, ότι αν και τους ήξερα σαν όνομα, δεν είχα ασχοληθεί ποτέ ιδιαίτερα με τη μουσική τους. Μετά τα δύο πρώτα κομμάτια που έπαιξαν χωρίς ενδιάμεση διακοπή, αλλά και το όλο setlist τους γενικότερα, κατάλαβα ότι είχα κάνει λάθος που δεν τους είχα δώσει κάποια σοβαρή ακρόαση ως τώρα. Έπαιξαν για περίπου σαρανταπέντε λεπτά και το μείγμα Q.O.T.S.A., The Gathering, Kyuss με ολίγη από ψυχεδέλεια, ικανοποίησε το κοινό και το ζέστανε αρκετά. Πράγμα που αποδείχτηκε σχετικά εύκολο καθώς η μουσική τους ήταν καθ' όλα ταιριαστή για να μας βάλει στο κλίμα και να μας προϊδεάσει για το τι θα ακολουθούσε.
Μέσα σε 15 λεπτά, το crew των συγκροτημάτων, είχε ξεστήσει τον εξοπλισμό του support group και είχε κάνει κι ένα μικρό, πρόχειρο και τελευταίο, soundcheck, πριν βγούνε στη σκηνή οι Καλιφορνέζοι που όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία, κάτι που αποδεικνύεται απ' το γεγονός ότι η συναυλία είχε γίνει sold out πριν δύο μήνες, τότε, δεν είχε ανακοινωθεί ακόμη ότι θα υπάρξει και opening act. Σύμφωνα, με τα όσα αναγραφόταν στο εισιτήριο και στο δελτίο τύπου, οι μάγκες απ' την Καλιφόρνια θα έβγαιναν στη σκηνή στις 21:30. Πράγματι, έτσι έγινε. Ακριβώς στην ώρα τους και μετά από ένα μικρό διαστημικό intro, οι πρώτες γαρδένιες έκαναν την εμφάνισή τους στον ουρανό του κατάμεστου, συναυλιακού χώρου. Έκσταση. Πραγματικά, ένα αγριεμένο μπάσιμο της μπάντας, που άρπαξε το κοινό με τσαμπουκά και το ταρακούνησε, σχεδόν χωρίς να το αφήσει να πάρει έστω και μια ανάσα, για τα επόμενα 90 λεπτά περίπου.
Η μπάντα βρέθηκε σε εξαιρετική φόρμα. Ο Garcia, αν και νηφάλιος, δεν είχε κανένα λάθος στα φωνητικά, ο Oliveri στο μπάσο έδωσε ρέστα και η μορφάρα που ακούει στο όνομα Brant Bjork, απλά έδωσε σόου πίσω από το Drum-kit του. Ο Fevery, που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Homme, στην κιθάρα, όχι απλά στάθηκε αξιοπρεπώς, αλλά θα έλεγα ότι γέμισε τις μπότες του αυθεντικού και απόντα κιθαρίστα, δείχνοντας ότι έχει δέσει απίστευτα καλά με τους υπόλοιπους. Σαν να μη πέρασε μια μέρα, απ΄τα ένδοξα για αυτούς, 90's. Τότε που αποφάσισαν να το διαλύσουν, όντας στην κορυφή και αγνοώντας, επιδεικτικά, τις σειρήνες του MTV αλλά και του μουσικού τύπου γενικότερα. Μεγάλη μαγκιά αυτή η απόφαση τότε, ακόμη μεγαλύτερη μαγκιά η απόφαση να βγουν σε περιοδεία μετά από τόσα χρόνια, χωρίς μάλιστα να έχουν στη σύνθεσή τους, τον συνδημιουργό των ύμνων τους, και ιδρυτικό μέλος τους, τον αυθεντικό τους κιθαρίστα, όπως προανέφερα. Πράγμα που όπως αποδείχτηκε, ουδόλως τους επηρέασε αρνητικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου