Το 1990 στην Φινλανδία δημιουργήθηκαν οι Amorphis, μια μπάντα που έμελλε να εξελιχθεί σε μια από τις γνωστότερες του metal ήχου, αλλά και τις ποιοτικότερες συνάμα. Πολλές οι αλλαγές των μελών στην κάτι παραπάνω από εικοσαετή ως τώρα καριέρα τους και αυτό φυσικά δεν θα μπορούσε να μην αποτυπωθεί και στη μουσική τους, καθώς ξεκίνησαν σαν death metal μπάντα για να περάσουν στην πορεία σε doom/death φόρμες, που με τη σειρά τους οδήγησαν σε περισσότερο ατμοσφαιρικά και μελωδικά ηχητικά μονοπάτια τη μπάντα -ενώ ποτέ δεν έλειψαν τα folk και progressive στοιχεία από τον ήχο τους. Όλα αυτά βέβαια, είναι λίγο-πολύ γνωστά στους περισσότερους, οπότε ας περάσουμε στο κυρίως θέμα τούτου του ποστ, που δεν είναι άλλο από το νέο τους άλμπουμ. Το οποίο τιτλοφορείται The Beginning Of Times και αποτελείται από 12 τραγούδια με συνολική διάρκεια σχεδόν 55 λεπτά -ενώ, στην digipack, αλλά και στην Ιαπωνική έκδοση του δίσκου, υπάρχει ένα επιπλέον κομμάτι που προσθέτει ακόμη 4 λεπτά στη συνολική διάρκεια του δίσκου.
Καταρχάς, θα πρέπει να αναφερθεί ότι η παραγωγή είναι για μια ακόμη φορά εξαιρετική, καθώς εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο τα κομμάτια της μπάντας. Δεύτερον, η απόδοση όλων των μελών είναι πραγματικά πολύ καλή και αν έπρεπε με το ζόρι να ξεχωρίσω κάποιον, η μάχη κιθάρες vs πλήκτρα, μάλλον θα έδινε τη νίκη στα ντραμς αυτή τη φορά, μιας και νομίζω ότι ο ντράμερ σε αυτό το δίσκο ξεσαλώνει. Όσον αφορά το καθαρά μουσικό κομμάτι του άλμπουμ, δυστυχώς ή ευτυχώς, ο ήχος κινείται στις ίδιες μουσικές διαδρομές των προηγούμενων τριών δίσκων. Δεν λείπουν κάποιες μικρές καινοτομίες βέβαια, αλλά δεν είναι αρκετές για να διαφοροποιήσουν τον δίσκο τόσο πολύ από τους αμέσως προηγούμενους. Με αυτό κατά νου, νομίζω ότι ξέρετε περίπου τι πρόκειται να ακούσετε μόλις πατήσετε το play -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επαναλαμβάνονται σε επιλήψιμο βαθμό.
Νομίζω, ότι είναι ο δίσκος με την μεγαλύτερη διάρκεια ever για το συγκρότημα και αυτό δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό, γιατί έχω την αίσθηση ότι ο δίσκος θα μπορούσε να τελείωνε και λίγο νωρίτερα, χωρίς κανείς να μείνει παραπονεμένος. Anyway, τα brutal φωνητικά κάνουν ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία τους εδώ και αυτό δεν κρύβω πως είναι κάτι που με εξέπληξε θετικά. Το ίδιο μπορώ να πω και για τα γυναικεία φωνητικά, που βρίσκονται σε μεγάλες ποσότητες σε αυτόν το δίσκο, συμβάλλοντας έτσι καθοριστικά στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα -αν και δεν είναι ποτέ σε πρώτο πλάνο. Το folk στοιχείο δεν λείπει φυσικά ούτε κι εδώ ενώ, το progressive στοιχείο νομίζω πως έχει αυξηθεί σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη δουλειά της μπάντας -όπως επίσης και οι 70's επιρροές. Εξώφυλλο και artwork είναι σε πολύ καλό επίπεδο ενώ, η στιχουργική θεματολογία του δίσκου -που είναι concept, είναι εμπνευσμένη για ακόμη μια φορά από την φινλανδική μυθολογία.
Τέλος, νομίζω ότι το νέο -κι επετειακό θαρρώ, πόνημα των συμπαθέστατων Φιλανδών, είναι ένα σκαλί πιο κάτω από ότι θα ήθελα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κακός δίσκος. Ίσα ίσα, που ο δίσκος είναι εξαιρετικά δουλεμένος, περιέχει κάποιες πολύ καλές ιδέες, αλλά νομίζω πως θα ήταν τουλάχιστον άτοπο να συγκριθεί σοβαρά με κάποια από τις κορυφαίες δουλειές τους. Δεν νομίζω ότι πλέον θέλω κάτι άλλο από τους Amorphis, παρά μόνο να συνεχίσουν να κινούνται στο ίδιο υψηλό επίπεδο που και τώρα βρίσκονται και να μας προσφέρουν δουλειές ανάλογες των 2-3 τελευταίων τους δίσκων, διότι όσο κι αν μου αρέσει η δεύτερη και τρίτη δισκογραφική τους δουλειά, δεν τρέφω αυταπάτες ότι θα υπάρξει κάποια ανάλογη με αυτές σε ύφος, στο μέλλον. Το The Beginning Of Times, είναι ένας δίσκος που ικανοποιεί αλλά δεν ενθουσιάζει -παραμένει όμως ένα εξαιρετικά ευχάριστο άκουσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου