Οι Νορβηγοί, με καταγωγή από το Όσλο, Ulver, δημιουργήθηκαν το 1993 και από τότε δεν έχουν σταματήσει να πειραματίζονται με τον ήχο, τους στίχους και τη μουσική τους, προσπαθώντας να φτάσουν στην καλλιτεχνική τους ολοκλήρωση. Ξεκίνησαν ως ακόμη μια νορβηγική black metal μπάντα -που τότε ήταν της μόδας, συνέχισαν εντάσσοντας στον ήχο τους folk στοιχεία ενώ, δεν δίστασαν να κυκλοφορήσουν ακόμη κι έναν ολοκληρωτικά acoustic δίσκο. Βέβαια, από τότε έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα πράγματα καθώς, εδώ και χρόνια έχουν εισχωρήσει σε ηλεκτρονικά, ambient, post, καθαρά οργανικά, soundtrackικά και μινιμαλιστικά μονοπάτια.
Έχουν κυκλοφορήσει πάρα πολλές δουλειές: είτε full lengths, είτε EP's, είτε συνεργασίες, είτε soundtrack, είτε συλλογές και πάντα χωρίς φόβο για τις όποιες αντιδράσεις. Αντιδράσεις, που έτσι κι αλλιώς, ως επί το πλείστον, υπήρξαν θετικές, διότι με ότι και αν καταπιάστηκαν το έκαναν επειδή οι ίδιοι το επιθυμούσαν και όχι επειδή κάποιος τους το επέβαλε. Κι ως γνωστόν, αν ασχολείσαι με κάτι που αγαπάς, χωρίς να στο επιβάλει κανείς, τότε τα αποτελέσματα συνήθως είναι εξαιρετικά. Αυτό ακριβώς ισχύει και για τους αγαπημένους μου Λύκους (Ulver=λύκος στα νορβηγικά), που συνδυάζοντας στοιχεία από όλους τους προηγούμενους δίσκους τους, κυκλοφόρησαν πριν μερικές εβδομάδες την νέα τους δισκογραφική δουλειά, η οποία κρίνεται -επιεικώς, ως φανταστική.
Η δέκατη -αν δεν έχω χάσει το μέτρημα, full length κυκλοφορία τους, τιτλοφορείται: Wars Of The Roses και αποτελείται από 7 κομμάτια ενώ, έχει διάρκεια περίπου 45 λεπτά. Η διαύγεια είναι η λέξη κλειδί για την παραγωγή ενώ, η λέξη κλειδί για το artwork είναι: εκπληκτικό. Η στιχουργική δουλειά μπορεί να φαίνεται απλή, αλλά όταν εμβαθύνεις στο νόημα των στίχων, τότε καταλαβαίνεις ότι το γνωστό ρητό: η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει, είναι απόλυτα συμβατό με την -όχι και τόσο όμορφη, πραγματικότητα. Όσο για τη μουσική, τα παλικάρια μάλλον κυκλοφόρησαν τον πιο μεστό τους δίσκο. Η εσωστρέφεια και η κατάδυση στα σκοτεινά σοκάκια της ψυχής τους, μελοποιούνται και σε κάνουν να δακρύζεις ή ακόμη και να ανατριχιάζεις -εάν βρίσκεσαι σε ανάλογη ψυχολογική κατάσταση κατά τη διάρκεια της ακρόασης του συγκεκριμένου αριστουργήματος. Πιστέψτε με, δεν είναι ντροπή ούτε το να συγκινηθείς, αλλά ούτε και να δακρύζεις, ιδιαίτερα ακούγοντας κάτι το τόσο έντονο συναισθηματικά. Έτσι λοιπόν, νομίζω πως πρόκειται για ένα δίσκο, που θα ήταν άτοπο να προσπαθήσει κανείς να βρει ταμπέλες για να τον περιγράψει.
Η γαλήνη, που σε κυριεύει απ΄την πρώτη κιόλας νότα του δίσκου, είναι τόσο δυνατή, που πραγματικά σε ταξιδεύει μακρυά από όλες τις σκοτούρες της καθημερινότητας -και επειδή όλοι ξέρουμε σε ποια χώρα ζούμε και βλέπουμε τι γίνεται τριγύρω, νομίζω πως αυτό είναι κάτι το ανέλπιστα καλό. Δεν θα μας λύσει τα προβλήματα η μουσική του νέου δίσκου των Ulver, αλλά το ότι καταφέρνει για όσο διαρκεί να μας πάρει μακρυά από όλα όσα μας βασανίζουν, είναι σίγουρα κάτι εξαιρετικά χρήσιμο για εμάς. Το Wars Of The Roses είναι σίγουρο ότι θα καλμάρει τις ημικρανίες μας, δωρίζοντας μας στιγμές και συναισθήματα, που τα λόγια δεν είναι αρκετά για να περιγράψουν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου