Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

My Dying Bride - Evinta


Το καλοκαίρι του 1990, σε μια μικρή Αγγλική πόλη, γεννήθηκαν οι My Dying Bride. Ένα συγκρότημα που επηρέασε όσο λίγα τη σκληρή μουσική, καθώς υπήρξαν η μια απ' τις τρεις Βρετανικές μπάντες που όρισαν και εξέλιξαν τους όρους Gothic Metal ή/και Doom/death. 21 χρόνια μετά και με αρκετές κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους, αποφάσισαν να γιορτάζουν την εισαγωγή τους στη τρίτη δεκαετία της ύπαρξής τους, με μια κυκλοφορία εντελώς διαφορετική από οτιδήποτε έχουν κάνει στο παρελθόν, το Evinta.

Ένα project που υπήρχε στο μυαλό τους για πολλά χρόνια, αλλά υλοποιήθηκε μόλις πριν λίγο καιρό. Δεν είναι η πρώτη φορά που πειραματίζονται με τον ήχο τους και δεν μπορώ να ξέρω αν είναι και η τελευταία, αλλά αυτό που γνωρίζω σίγουρα είναι πως αυτή η νέα κυκλοφορία είναι ίσως ότι καλύτερο έχουν παρουσιάσει τα τελευταία χρόνια. Ένα πακέτο, με απίστευτη μουσική, εξαιρετικό artwork και πάρα πολλά καλούδια -ειδικά για όσους προνόησαν και τίμησαν την γεμάτη, special έκδοση.

Η συμβατική έκδοση του Evinta περιέχει δυο cd με εννέα συνολικά κομμάτια και συνολική διάρκεια 87 περίπου λεπτών. Το τρίτο cd -που θα κυκλοφορήσει αυτόνομα στο μέλλον, για όσους δεν πρόλαβαν την ειδική έκδοση, περιέχει επιπλέον 5 κομμάτια και η διάρκειά του είναι 42 λεπτά. Η παραγωγή είναι αψεγάδιαστη, ενώ η δουλειά που έχει κάνει στην ενορχήστρωση ο Johnny Maudling -που είναι ο πληκτράς των Bal Sagoth, πάντα σε συνεργασία και υπό την επίβλεψη της μπάντας, είναι επιεικώς εξαιρετική. Στο όλο εγχείρημα βοήθησε και η νεαρή Γαλλίδα σοπράνο, Lucie Roche ενώ, υπερπολύτιμη υπήρξε και η συμμετοχή μιας ομάδας μουσικών με ειδικότητα την Κλασσική μουσική. Βέβαια, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια metal μπάντα που προσπαθεί να παίξει συμφωνική μουσική, ούτε με μισθωμένες ορχήστρες που προσπαθούν να ντύσουν κάποιον metal δίσκο, αλλά με μια φρέσκια και ολοκαίνουρια οργανική δουλειά, φτιαγμένη, από ανθρώπους με μεράκι.

Ο επαναπροσδιορισμός κλασικών κομματιών όλης της δισκογραφίας τους είναι μαγευτικός. Το metal στοιχείο φωνάζει παρών δια της απουσίας του, αφού ο δίσκος είναι ότι πιο σκοτεινό έχει κυκλοφορήσει το συγκρότημα. Συμφωνική ambient. Ίσως αυτός ο όρος να είναι αδόκιμος ή/και να μην υφίσταται καν, αλλά δεν βρίσκω κάποιον άλλο που να μπορεί να περιγράψει τη μουσική που περιέχει το Evinta. Μουσική μελαγχολική, γλυκόπικρη και γεμάτη έντονα συναισθήματα, που γίνονται κατά πολύ εντονότερα, όταν επεμβαίνει ο Aaron Stainthorpe. Η ιδιαίτερη φωνή του βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα εδώ και ο ίδιος δίνει το καλύτερο εαυτό του, τόσο στο καθαρά ερμηνευτικό κομμάτι, όσο και στο στιχουργικό, καθώς υπάρχουν προσθαφαιρέσεις στα λόγια των κομματιών. Η νέα διάσταση, που αυτή η προσθαφαίρεση έδωσε στα κομμάτια είναι εντυπωσιακή, καθώς δεν αφαίρεσε από τη δυναμική τους, αλλά αντίθετα τους προσέδωσε μεγαλύτερο εύρος συναισθημάτων, ενώ την ζοφερή ατμόσφαιρα απόγνωσης ενίσχυσε θαυμάσια το βιολί, όπως και το πιάνο.

Οι My Dying Bride, με το Evinta, δημιούργησαν τον δίσκο που πάντα ονειρευόταν: Ένα άλμπουμ-ποίημα, κλεισμένο σε μια εορταστική συσκευασία που την περιβάλει ένα γοητευτικά μίζερο περιτύλιγμα. Είναι βέβαιο, πως μόλις αντικρίσεις το περιεχόμενο του Evinta κατάματα, θα μείνεις έκθαμβος απ' την απαράμιλλη ομορφιά του. Τα πολλά λόγια είναι περιττά σε τέτοιες περιπτώσεις όποτε το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να περιμένετε να νυχτώσει, να βάλετε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και να αφεθείτε στη μαγεία αυτού του θεσπέσιου δημιουργήματος που ονομάζεται Evinta.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου