Τον Φλεβάρη του 2003, μετά από πολλά χρόνια πειραματισμών στην ακραία και underground μουσική σκηνή του Τόκιο, η Vivian Slaughter, δημιούργησε την δική της μπάντα. Το όνομα που διάλεξε για το συγκρότημά της είναι: Gallhammer. Ένα όνομα που μαρτυρά και τη σύνθεση της μπάντας, που εκτός της Vivian σε μπάσο και φωνητικά, περιέχει ακόμη δύο θηλυκές παρουσίες, την Risa Reaper σε ντραμς και φωνητικά και την Mika Penetrator στη κιθάρα. Σκοπός τους ήταν να παίξουν ακραίο metal, όπως οι αγαπημένες τους μπάντες, κάτι που τελικά κατάφεραν.
Το θηλυκό τρίο κυκλοφόρησε αρκετά demo και δύο full length δουλειές, όταν στα μέσα του 2010 και λίγο πριν ξεκινήσουν οι ηχογραφήσεις του τρίτου τους full length δίσκου, και χωρίς κάποια προφανή αιτία, η Mika αποχώρησε. Οι δύο εναπομείνασες δεν πτοήθηκαν όμως και αποφάσισαν να συνεχίσουν ως ντουέτο, έστω και χωρίς την πολύτιμη ύπαρξη της κιθάρας. Έτσι, στα τέλη του περασμένου Απριλίου, κυκλοφόρησαν το τρίτο τους άλμπουμ με τίτλο The End. Ένας δίσκος, που έχει διάρκεια 46 λεπτά και περιέχει 7 κομμάτια. Η παραγωγή του -που την έχει αναλάβει ο γνωστός στους μαυρομεταλικούς κύκλους Maniac υπό την επίβλεψη της Vivian, είναι βρώμικη και μπουκωμένη, αλλά ταιριάζει γάντι στην έλλειψη συναισθηματισμού που το διακρίνει.
Το Drone διοργανώνει πιτζάμα πάρτι στο ανήλιαγο καταγώγιο όπου διαμένει και καλεί την μαυρίλα του black και την μιζέρια του doom ενώ, χρέη Dj αναλαμβάνει η punk που παίζει αποκλειστικά death metal. Η αποθέωση της σαπίλας δεν αποτέλεσε ποτέ ξανά ως τώρα αφορμή για εορτασμό. Η έλλειψη κιθάρας, αν και δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται σε metal δίσκο, δεν αποτέλεσε τροχοπέδη για τις μινιόν Ιαπωνεζούλες, οι οποίες πρόσθεσαν στον ήχο τους το σαξόφωνο, το οποίο χειρίζεται με παρανοϊκό τρόπο η Vivian, προσθέτοντας λίγη παραπάνω τρέλα στις καταθλιπτικές τους μελωδίες. Η διπλή στρώση brutal φωνητικών ενισχύεται με την προσθήκη κοριτσίστικων -σχεδόν παιδικών, φωνητικών. Μια λεπτομέρεια: ανατριχιαστικά τρομακτική.
Σίγουρα το The End δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας, όπως και οι Gallhammer δεν διεκδικούν κάποιο βραβείο για την μουσική κατάρτιση τους. Όμως, η μουσική δεν υπάρχει για να μοιράζονται βραβεία στο όνομά της, αλλά για να εκφράζονται όλοι όσοι ασχολούνται μαζί της. Μουσικοί και ακροατές. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η προσοχή όλων να εστιάζεται κυρίως στο έργο που παράγεται από τους καλλιτέχνες παρά στο promotion ή στο φύλλο τους. Ειδικά όταν πρόκειται για ένα δύσκολο άκουσμα όπως είναι αυτός ο δίσκος. Ο οποίος, αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία για βουτιά στα δυσώδη έγκατα της σκληρής μουσικής, για όσους έως τώρα το σκέφτονταν αλλά δεν το επιχείρησαν, μιας και δεν ξέρω αν θα υπάρξει ανάλογη περίσταση στο μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου