The Atomic Bitchwax - The Local Fuzz

Οι Αμερικάνοι, γεννημένοι στο New Jersey κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '90, The Atomic Bitchwax, αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της stoner σκηνής. Η μουσική τους περιέχει ψυχεδελικά, space rock και progressive στοιχεία, λιγοστά έως καθόλου φωνητικά -εξαρτάται τον δίσκο (εδώ δεν έχει), και φυσικά πολλά heavy riffs. Με την πάροδο του χρόνου και από δίσκο σε δίσκο, όλα αυτά τα στοιχεία εναλλάσσονταν στον πρωταγωνιστικό ρόλο, μα το αποτέλεσμα παρέμενε πάντα πολύ καλό για τους ακροατές. Δεν θα μπορούσε να αλλάξει αυτό με την φετινή τους δουλειά -πέμπτη full length συνολικά, η οποία κυκλοφόρησε τον περασμένο Απρίλη και τιτλοφορείται The Local Fuzz, ενώ περιέχει ένα μόνο κομμάτι, το οποίο όμως, έχει διάρκεια 42 λεπτά.

Το τρίο των TAB -που απαρτίζεται από τους Chris Kosnik στο μπάσο, Bob Pantella στα ντραμς και Finn Ryan στην κιθάρα, δεν θα μπορούσε παρά να φροντίσει το νέο τους πόνημα να έχει παραγωγή τόσο καθαρή όσο κι ο ουρανός -όταν δεν φοβάται τις αστραπές, καθώς όλα τα όργανα ακούγονται σωστά, χωρίς το ένα να υπερκαλύπτει το άλλο. Νομίζω πως είναι περιττό να αναφερθώ στην απόδοση της μπάντας, γιατί εδώ ακούμε τρεις μουσικούς να ξεσαλώνουν -κανονικά και με το νόμο. Όσοι έχετε ακούσει κάποια από τις παλαιότερες δουλειές τους, θα γνωρίζετε ότι είναι εξαιρετικοί σε αυτό που κάνουν, ενώ, όσοι τους ακούσετε για πρώτη φορά, δεν θα δυσκολευτείτε να αναγνωρίσετε το ταλέντο, την μουσική παιδεία και την αρτιότητα τους. Άλλωστε, μια ματιά στο βιογραφικό τους, θα σας πείσει.

Το The Local Fuzz ξεκινά με space διάθεση -την οποία διατηρεί καθόλη τη διάρκεια του, συνεχίζει με ανεβασμένες ταχύτητες -που πέφτουν μόνο για λίγα λεπτά, τότε που αναλαμβάνει να μας ταξιδέψει σε αστρικά ηχοτοπία η ψυχεδέλεια, η οποία ταιριάζει άψογα με τα jazz περάσματα που επιχειρεί η μπάντα. Το blues στοιχείο είναι εμφανές, πάρα το ότι το proggressive είναι αυτό που κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο εδώ, ενώ το stoner έχει αυτοπεριοριστεί σε δεύτερο, αν όχι τρίτο ρόλο, οικειοθελώς. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να ακούγεται εύκολα το άλμπουμ, καθώς η ροή του μοιάζει με αυτή ενός ποταμού που οδεύει ολοταχώς προς καταρράχτη, αν και νομίζω πως ο δίσκος άνετα θα μπορούσε να είχε χωριστεί σε 5-6 κομμάτια, κάνοντας έτσι την ακρόαση ευκολότερη για όλους, δεδομένου ότι διαφορετικά σημεία του δίσκου αρέσουν περισσότερο ή λιγότερο στον κάθε ένα ξεχωριστά. Μια λεπτομέρεια, η οποία δεν στάθηκε δυνατό να χαλάσει την πολύ καλή εντύπωση που μου προκάλεσε το άκουσμα του νέου δίσκου των The Atomic Bitchwax.