SepticFlesh - The Great Mass

Οι δημιουργημένοι το 1990 στην Αθήνα, SepticFlesh, είναι ένα από τα γνωστότερα ελληνικά metal συγκροτήματα. Αν ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία τους, θα καταλάβουμε το γιατί θεωρούνται -και κατά τη γνώμη μου είναι, κορυφαία μπάντα. Σχεδόν, 21 χρόνια -συμπεριλαμβανομένου του διαλείμματος που έκαναν, πειραματίζονται με τη μουσική τους και προσπαθούν μέσω αυτής να εκφραστούν. Όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν, θέλουν η μουσική τους, πρωτίστως, να αρέσει στους ίδιους, και δευτερευόντως στον κόσμο που τους ακολουθεί. Σίγουρα αυτό αποτελεί μαγκιά αλλά και μεγάλο ρίσκο, καθώς, στις μέρες μας υπάρχει πληθώρα και υπερπροσφορά κυκλοφοριών όπως και συγκροτημάτων, και το να κάνεις του κεφαλιού σου κι όχι αυτό που ξέρεις ότι θα αρέσει στο κοινό, απαιτεί γενναιότητα, τρέλα, άγνοια κινδύνου, όλα αυτά μαζί ή και τίποτα από αυτά. Απ΄την άλλη όμως, αν δεν σε ενδιαφέρει και τόσο πολύ η ανταπόκριση που θα έχει η δουλειά σου, γιατί να μπεις στον κόπο να την κυκλοφορήσεις, να την προωθήσεις, κλπ, και να μην την κρατήσεις για σένα και μόνο? Μήπως όμως το κουράζουμε το ζήτημα παραπάνω απ' ότι πρέπει? Η ουσία είναι η μουσική και σ' αυτή πρέπει να επικεντρωθούμε.

Πριν λίγες εβδομάδες, στα μέσα του Απρίλη και κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, αν δεν απατώμαι, η μπάντα, θεώρησε πως ήρθε η ώρα να μας προσφέρει, την δεύτερη μετά το reunion και όγδοη συνολικά, full length κυκλοφορία της, με τίτλο The Great Mass και διάρκεια 43 λεπτών, ενώ, αποτελείται από 10 κομμάτια. Βέβαια έχουν κυκλοφορήσει αρκετές special editions που περιέχουν διάφορα extra καλούδια, όπως, DVD μαγνητοσκοπημένο κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων ή/και δεύτερο CD με τα τραγούδια παιγμένα αποκλειστικά απ' τη φιλαρμονική ορχήστρα. Εδώ, να σημειώσω πως όλες οι special editions του δίσκου, περιέχουν διαφορετικό και ξεχωριστό artwork. Η κυκλοφορία αυτή, πριν ακόμη βγει στα ράφια, ψηφιακά ή συμβατικά, των καταστημάτων, προκάλεσε πολλές -και σε αρκετές περιπτώσεις, έντονες, συζητήσεις. Απόλυτα δικαιολογημένα συνέβη αυτό, νομίζω, γιατί ο δίσκος έχει πολλά σημεία, από τα οποία κάποιος μπορεί να πιαστεί και να αναλωθεί σε υπερβολές, αρνητικές ή θετικές -ελάχιστη σημασία έχει.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, τσεκάρωντας κάποια σημαντικά δεδομένα σχετικά με το συγκεκριμένο άλμπουμ. Η μπάντα έγραψε η ίδια τα κομμάτια που παίζει η ορχήστρα, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει συνήθως. Άρα, η ορχήστρα δεν χρησιμοποιείται μόνο για να ντύσει τις συνθέσεις του συγκροτήματος, αλλά, πρωταγωνιστεί στην εξέλιξη των τραγουδιών, καθώς, σε αρκετές περιπτώσεις παίρνει τα πρωτεία από τις lead κιθάρες. Η φιλαρμονική ορχήστρα λοιπόν δεν θα ήταν καθόλου άτοπο αν θεωρηθεί ως το πέμπτο μέλος της μπάντας, ασχέτως εάν η συγκεκριμένη αποτελείται από 130 μουσικούς. Κάτι που μας δίνει να καταλάβουμε πως οι ηχογραφήσεις θα πρέπει να ήταν τουλάχιστον πολύπλοκες, καθώς, το να συνεννοηθείς/συντονιστείς  με όλα αυτά τα άτομα -που αποτελούν την Φιλαρμονική της Πράγας, δεν νομίζω πως είναι κι ότι πιο εύκολο, ακόμη κι αν ο επαγγελματισμός υπήρξε υψηλός, εκατέρωθεν. Δύσκολα πράγματα αυτά. Η παραγωγή έγινε από την μπάντα, στα Abyss στούντιο του γνωστότατου Peter Tagtren, η συμβολή του οποίου ήταν καθοριστική ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Άξια αναφοράς, είναι και η επιστροφή των γυναικείων οπερετικών φωνητικών στον ήχο της μπάντας, που μαζί με κάποια διάσπαρτα χορωδιακά σημεία, προσθέτουν μια όμορφη πινελιά στον δίσκο.

Ωραία όλα αυτά κι όπως επισημάνθηκε πιο πάνω, δύσκολα. Άρα, χρονοβόρα και σίγουρα όχι και τόσο οικονομικά. Άξιζε τον κόπο όμως όλο αυτό? Έλα μου ντε. Οι Septic Flesh -που για κάποιο λόγο τον οποίο δυσκολεύομαι να καταλάβω αλλάξαν τον τρόπο γραφής του ονόματός τους σε SepticFlesh, μας προσέφεραν ένα άλμπουμ πιο ήπιο απ' τον προκάτοχο του αλλά συνάμα περισσότερο δύσκολο ως προς την ακρόασή του. Σε τούτο το δίσκο, το μελωδικό τους Death γλυκοκοιτάει τον progressive ήχο, αλλά, νομίζω πως χωρίς την πολύτιμη προστασία της Φιλαρμονικής -που εκτός των άλλων προσδίδει και κάτι το κινηματογραφικό στον ήχο του δίσκου, η μπάντα θα είχε πρόβλημα. Οι καθαρά metalίκες ιδέες που περιέχει το The Great Mass δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ή εξαιρετικό. Τα υπέροχα brutal φωνητικά του γκρουπ είναι εδώ όπως και τα καθαρά, που θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί και καλύτερα στον υποφαινόμενο δίσκο. Οι χαρακτηριστικές lead μελωδίες τους είναι εδώ όπως και τα γνωστά τους blastbeats τα οποία συνοδεύονται από έναν νεοτερισμό -όσον αφορά την τεχνική, του drummer -που ονόμασε hellblast, αν κι αυτό νομίζω ότι συμβαίνει μόνο σε ένα κομμάτι του δίσκου και ειλικρινά, αμφιβάλλω κατά πόσο προσφέρει κάτι το ξεχωριστό στον ακροατή. Τα ρυθμικά σημεία προσπαθούν να κρατήσουν τα μπόσικα αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι εφικτό, μιας και ο προσανατολισμός έχει χαθεί.

Δεν μου αρέσει αυτό που θα πω, αλλά, έχω την εντύπωση -για να μην πω την βεβαιότητα, πως το συγκρότημα μπορεί να μας δώσει καλύτερα πράγματα. Το έχει αποδείξει άλλωστε σε πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν, είτε ως Septic Flesh είτε ως Chaostar κλπ. Η όλα προσπάθεια που καταβλήθηκε για να δημιουργηθεί το The Great Mass -ένας τίτλος που επιδέχεται πολλές ερμηνείες, είναι αν μη τι άλλο, κάτι το αξιέπαινο. Δεν είναι όμως αρκετό για να με πείσει πως αυτό είναι το καλύτερο που μπορούσαν να κάνουν υπό τις παρούσες συνθήκες. Ακόμη κι έτσι, φαίνεται, πως αυτός ο δίσκος θα θεωρηθεί κορυφαίος από πολλούς -ίσως από τους περισσότερους, που θα τον ακούσουν, θα καταλάβει υψηλότατη θέση στις λίστες τους με τα καλύτερα του έτους, κι ας μην είναι ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει η μπάντα. Ενδιαφέρον και εκτελεστικά άρτιος ο δίσκος λοιπόν, αλλά, θα μου επιτρέψετε να κρατήσω αποθεωτικά σχόλια και διθυραμβικές κραυγές, για κάποιες άλλες κυκλοφορίες της τρέχουσας χρονιάς, που θαρρώ, πως το αξίζουν περισσότερο.