Μεγάλη κινητικότητα στην metal σκηνή της Ιρλανδίας παρατηρείται φέτος και αυτό με χαροποιεί ιδιαιτέρως, μιας και από εκεί προέρχονται κάποιες από τις αγαπημένες μου μπάντες. Μια από αυτές, είναι οι Altar Of Plagues, που δημιουργήθηκαν το 2006, στην πόλη Cork. Η οποία χαρακτηρίζεται από πολλούς Ιρλανδούς ως η αληθινή πρωτεύουσα της χώρας, εξαιτίας, της μεγάλης συμμετοχής των κατοίκων της στα κοινά του κράτους, κι ας μην είναι η μεγαλύτερη σε μέγεθος ή πληθυσμό περιοχή. Ενδιαφέρουσα είναι επίσης και η ερμηνεία του ονόματός της, που σημαίνει βάλτος. Αυτό μας δίνει και μια εικόνα για την μουσική της μπάντας -στην οποία αναφέρομαι σε τούτο το ποστ, και που μόλις πριν από μια εβδομάδα, περίπου, κυκλοφόρησε το δεύτερο full length δίσκο της, με τίτλο Mammal.
Η διάρκεια του άλμπουμ αγγίζει τα 52 λεπτά κι ας αποτελείται από μόλις τέσσερα κομμάτια. Επομένως, όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, ο δίσκος χρειάζεται την απόλυτη προσοχή σας κατά την ακρόασή του, γιατί, τα κομμάτια αναπτύσσονται με όχι και τόσο γοργό ρυθμό, καθώς, δεν θα ήταν υπερβολή ή λάθος αν τα χαρακτήριζα αραιωμένα ως προς τη δομή τους. Ο χαρακτηρισμός αυτός δεν είναι καθόλου μειωτικός, αλλά αρκετά επεξηγηματικός ως προς το άπλωμα των συνθέσεων. Άλλωστε, η post rock αισθητική στο χτίσιμο των τραγουδιών και οι jazz σταγόνες στον μελωδικό black metal ωκεανό που διασχίζει το group καθ΄οδόν για τις νησίδες της ευτυχίας που υπάρχουν στην απέναντι όχθη. Στις παρυφές αυτής της μουντής και γκρίζας όχθης σε υποδέχονται με τα μοιρολόγια τους ηλικιωμένες γυναίκες που ήδη έχουν ζήσει κι απ΄τις δυο πλευρές, που έχουν γευτεί τη ζωή αλλά και τον θάνατο. Η υποδοχή τους αποτελεί συγχρόνως και ξεπροβόδισμα καθώς ακολουθείται μονάχα απ' το κύκνειο άσμα του δίσκου αλλά και συνάμα το δικό σου.
Όποιος προσπαθήσει να χώσει κάτω από μια ταμπέλα το υποφαινόμενο συγκρότημα, είναι σίγουρο ότι θα αποτύχει και μάλιστα με παταγώδη τρόπο. Δεν είναι black metal, δεν είναι post rock, δεν είναι jazz, δεν είναι ambient, δεν είναι folk, δεν είναι noise. Είναι όλα αυτά μαζί. Η παλαιότερη περιοδεία με Wolves In The Throne Room και Isis μάλλον προδίδει με τον καλύτερο τρόπο τις βασικές επιρροές τους. Θα ήμουν, όμως, αφελής, εάν έκρινα από αυτές το συγκρότημα, καθώς, στο νέο τους πόνημα θα βρουν πράγματα που θα γουστάρουν οι οπαδοί των εξαιρετικών Καναδών Godspeed You! Black Emperor αλλά και των παραφυάδων τους Silver Mountain Zion, όπως, θα βρουν στιγμές που θα πωρωθούν και οι οπαδοί των Νορβηγών Mayhem. Πολύ αλλοπρόσαλλα μπορεί να σας φαίνονται όλα αυτά, αλλά είμαι σίγουρος πως μόλις ακούσετε το εν λόγω άλμπουμ θα συμφωνήσουμε.
Είναι πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια η μίξη του black metal με διάφορες άλλες εκφάνσεις της μουσικής, κυρίως μελωδικές. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, αλλά, όπως πολλά, πρόσφατα, παραδείγματα στο χώρο της σκληρής μουσικής έδειξαν, πως ο κορεσμός που έπεται της υπερπαραγωγής/υπερπροσφοράς μόνο καλό δεν κάνει -κάθε άλλο μάλιστα, καθώς, αρκετές φορές έχει οδηγήσει στην απαξίωση ονόματα μεγάλα και γνωστά που ίσως και να μην άξιζαν τέτοιας ισοπεδωτικής συμπεριφοράς. Όμως ,ας μην ξεφύγουμε κι άλλο, γιατί, εδώ μιλάμε για ένα συγκεκριμένο συγκρότημα που ποτέ δεν υιοθέτησε κάποια ταμπέλα και που ποτέ δεν δήλωσε πως παίζει μουσική για τις μάζες και τη δόξα -το αντίθετο μάλιστα, και για μια συγκεκριμένη κυκλοφορία που εμπεριέχει εκτός από μπόλικο συναίσθημα κι αρκετή έμπνευση, ρίσκο. Καταλαβαίνεται τι εννοώ, ελπίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου