Fuzztastic Planet Festival 2014 (03/08)

Το μεσημέρι της Κυριακής είχε φτάσει κι ενώ βρισκότανε σε εξέλιξη τα πρώτα soundcheck της ημέρας, η επίσκεψη στις τουαλέτες του χώρου και στην ταβέρνα δεν μας άφησαν και με τις καλύτερες εντυπώσεις, αν κι όλα ξεχάστηκαν γρήγορα διότι σε αντίθεση με την χθεσινή ημέρα και τα σχεδόν 80 λεπτά καθυστέρησης στην έναρξη του προγράμματος, η πρώτη μπάντα βγήκε στην σκηνή με καθυστέρηση μόλις 25 λεπτών, οπότε όλα έδειχναν ότι θα εξελιχθούν ομαλά.

Οι Screaming Dead Balloons ανέβηκαν στις 19:00 στην σκηνή του Fuzztastic Planet και για περίπου 50 λεπτά μας ταξίδεψαν σε πολύχρωμα ψυχεδελικά rock ηχοτοπία με το περίσσιο ταλέντο τους, πετυχαίνοντας με την αψεγάδιαστη απόδοση τους να μαγνητίσουν το ενδιαφέρον του κόσμου, ο οποίος ξεσηκώθηκε για τα καλά με τους Purple Dino, που από τις 20:00 και για 45 λεπτά μας χάρισαν στιγμές heavy πώρωσης με τις γεμάτες ενέργεια stoner συνθέσεις τους.

Η επικοινωνία τους με το κοινό ήταν πολύ καλή κι αυτό μέτρησε αρκετά στο να θεωρηθούν ως μια από τις καλύτερες μπάντες του διημέρου, όπως θεωρήθηκαν και οι When Oceans Align, οι οποίοι εντυπωσίασαν με την δυνατή τους παρουσία και τις βαριές post μελωδίες τους, οι οποίες απέδειξαν ότι έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους, μιας κι αποτύπωσαν εύγλωττα την πλούσια μουσική τους αντίληψη, η οποία τυγχάνει να συνοδεύεται κι από μπόλικο συνθετικό ταλέντο.

Τα άσχημα μαντάτα για τους Psychedelic Trips To Death έφεραν στην σκηνή του Fuzztastic τους Alien Mustangs, οι οποίοι από τις 22:00 και για περίπου 45 λεπτά μας ταξίδεψαν σε ψυχεδελικά rock ηχοτοπία αλλοτινών μουσικών εποχών, ενώ η επιεικώς άψογη εμφάνιση τους, ήταν η αιτία για την οποία το κοινό απαίτησε encore κι ευτυχώς δεν το αρνήθηκαν. Τολμώ να πω ότι αποτέλεσαν την ευχάριστη έκπληξη του διημέρου και δικαίως, μιας και ήταν φανταστικοί.

Ο ήχος των Pater Nembrot, που ήταν σκηνή από τις 23:00 έως τα μεσάνυχτα θαρρώ, πως ήταν λίγο μπουκωμένος κι αυτό μου στερεί τη δυνατότητα να τους κρίνω όπως θα ήθελα, αν κι είμαι βέβαιος ότι η απόδοση τους ήταν εξαιρετική, ενώ τα λιγοστά doom περάσματα τους, έκλεψαν την παράσταση από την έμφυτη ψυχεδέλεια των αρκούντως heavy συνθέσεων τους. Και κάπως έτσι έφτασε πλέον η ώρα των The Vintage Caravan από την Ισλανδία να ανέβουν στο σανίδι.

Ότι και να πω για τους νεαρούς Σκανδιναβούς θα είναι λίγο, μιας και ήταν αψεγάδιαστοι πάνω στην σκηνή, την οποία και φρόντισαν να οργώσουν από άκρη σε άκρη, καθηλώνοντας τους πάντες με την φανταστική σκηνική τους παρουσία, η οποία έσβησε την έλλειψη πρωτοτυπίας των συνθέσεων τους και κατέστησε την γεμάτη blues αδρεναλίνη εμφάνιση τους, ως μια από τις καλύτερες στιγμές του φετινού Fuzztastic Planet Festival. Σχεδόν συγκλονιστικοί. Εύγε.

Ξημερώματα Δευτέρας πλέον και το μεγάλο όνομα του φεστιβάλ, που δεν ήταν άλλο από τους Αμερικάνους Radio Moscow, ανέβηκε στην σκηνή του και παρέδωσε μαθήματα εκτελεστικής αρτιότητας. Η άψογη εμφάνιση τους, μοναδικό ψεγάδι της οποίας αποδείχτηκε η μικρή διάρκεια της, που άγγιξε μετά βίας τα 75 λεπτά, έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο τούτο το όμορφο μουσικό διήμερο, μιας και μας χάρισε στιγμές αληθινής heavy ευεξίας με την σπιρτάδα της. Άρχοντες.

Εν ολίγοις, το Fuzztastic Planet Festival κρίνεται ως επιτυχημένο, διότι η αυταπάρνηση των παιδιών, που το έτρεξαν, αποδείχθηκε πιο δυνατή από τις διάφορες κακοτοπιές, ενώ τα λιγοστά μικροπροβλήματα αντιμετωπίστηκαν άψογα. Ο χώρος πολύ καλός για τέτοιους είδους φάσεις, αν και η ποιότητα των τροφίμων της ταβέρνας και η καθαριότητα στον χώρο των τουαλετών, είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσαν να βρίσκονται σε πολύ καλύτερο επίπεδο. Θετικό πρόσημο.

Το μεγαλύτερο τμήμα του κοινού πέρασε ολόκληρο το διήμερο στον χώρο του φεστιβάλ, αν και δεν ήταν λίγοι όσοι ήρθαν μόνο για την μια ημέρα του και κυρίως για την δεύτερη, αν βέβαια τα υπολόγισα καλά. Γύρω στις 400 ψυχές διανυκτερεύσαμε γύρω από τη λίμνη και δηλώνω εντυπωσιασμένος από την αλληλεγγύη και το φιλικό κλίμα των κατασκηνωτών, ενώ εύσημα αξίζουν σε όλους ανεξαιρέτως, καθώς ο χώρος κρατήθηκε καθαρός και βιώσιμος. Πάντα τέτοια.

Όσον αφορά στις μπάντες, η συντριπτική πλειοψηφία τους αποδείχθηκαν ανώτερες των προσδοκιών μου κι αυτό είναι εξόχως θετικό, μιας και θαρρώ, πως στην ουσία αυτές ήταν ο λόγος για τον οποίο βρεθήκαμε εκεί οι περισσότεροι. Τα σέβη μου σε Alien Mustangs και Screaming Dead Balloons, που έδειξαν ικανοί κι έτοιμοι για πολύ μεγάλα πράγματα, ενώ εκτός συναγωνισμού είναι οι This Is Nowhere, Craang και Tuber, που είναι προσωπικές αδυναμίες.

Τα μεγάλα όνομα του φεστιβάλ απέδειξαν με τις εμφανίσεις τον λόγο για τον οποίο κάποιες στιγμές η ανυπομονησία του κοινού, έβαλε εμπόδια σε κάποιες από τις μπάντες, ενώ θαρρώ ότι ένα μεγάλο εύγε αξίζει στους 1000mods για την εκρηκτική και χορταστική τους εμφάνιση, καθώς αψήφησαν τα προβλήματα στον ήχο και τα έσπασαν και στους Radio Moscow, που υπήρξαν αντάξιοι των προσδοκιών. Όσο για τους showmen, The Vintage Caravan, τα λόγια περιττεύουν.

Τέλος, ένα τεράστιο ευχαριστώ σε Θανάση, Τασούλα, Λεωνίδα για την φιλοξενία και φυσικά σε Μαρίνα, Κωνσταντίνα, Μανώλη, Γιώργο και Μήτσο για την καλή παρέα. Χαιρετίσματα σε Αλέξη, Κώστα, Κέλλυ, Θάνο, Χριστιάνα και Θωμά, ο οποίος μάζεψε τον Marco από την Χιλή τυχαία στα ΚΤΕΛ της Λάρισας και τον έφερε στην παρέα μας, όπου κι αμέσως ξεχώρισε, ενώ ειδική μνεία αξίζει η Φρέγια, η οποία ήταν χαλαρά το πιο όμορφο πλάσμα του χώρου. Άντε και του χρόνου.

Fuzztastic Planet Festival: Facebook

Fuzztastic Planet Festival 2014 (02/08)

 

Η 1η Αυγούστου είχε φτάσει και το ταξίδι για την Θεσσαλονίκη αρχικά κι έπειτα για την λίμνη Κοκκινόγεια, γύρω από την οποία θα λάμβανε χώρα το φετινό Fuzztastic Planet ξεκινούσε με νωχελικούς ρυθμούς, καθώς ο ήλιος μόλις είχε αρχίσει να απλώνει στον ορίζοντα τις καυτές του ακτίνες. Ήταν πλέον μεσημέρι όταν η άφιξη στην συμπρωτεύουσα έφερε την ένωση της παρέας, όμως η καταρρακτώδης βροχή ανέβαλε την άφιξη μας στα πέριξ της Δράμας για το πρωινό του Σαββάτου, όταν λίγο πριν τις εγκαταστάσεις camping, όπου είχε στηθεί το όλο σκηνικό για τούτο το μουσικό διήμερο, μας υποδέχτηκε η ΕΛ.ΑΣ., η οποία μείωσε για λίγο την ξεγνοιασιά της στιγμής, καθώς μας υπέβαλε σε επιτόπιο και βουκολικής αισθητικής, στριπτίζ.

Τα διαδικαστικά με τις τοπικές αρχές έλαβαν τέλος δίχως ευτράπελα και η είσοδος μας στο camping αποτελούσε πλέον γεγονός, ενώ καταλυτική αποδείχτηκε η συμβολή των φίλων, που είχαν ήδη κατασκηνώσει, καθώς είχαν μεριμνήσει να φυλάξουν χώρο και για τις δικές μας σκηνές, το στήσιμο των οποίων ολοκληρώθηκε την στιγμή, που το πρώτο soundcheck της ημέρας ξεκινούσε. Στην σκηνή ήταν οι Κορίνθιοι headliners της πρώτης βραδιάς, οι οποίοι συντρόφευσαν με τις δοκιμαστικές τους νότες την διαδικασία εκκαθάρισης της πλούσιας βλάστησης γύρω από τις σκηνές μας, που κρίθηκε απαραίτητη, όταν αντιληφθήκαμε ότι αυτή η πυκνή κι όμορφη πρασινάδα απαρτιζόταν αποκλειστικά από το φυτό με όνομα: τσουκνίδα.

Οι εκκαθαριστικές διαδικασίες έλαβαν σύντομα τέλος, μιας κι αποδεχτήκαμε εύκολα την ήττα από την φύση, η οποία έμελλε να μας εκδικηθεί για την μικρή επίθεση εναντίων της, με στρατιές από λυσσασμένα κουνούπια κι έτσι αράξαμε υπό την παχιά σκιά των δένδρων αναμένοντας την επίσημη έναρξη του φεστιβάλ. Η ώρα πλέον είναι 18:40 κι έπειτα από καθυστέρηση μιας ώρας στο πρόγραμμα οι Lock 'N' Load ανέβηκαν στην σκηνή του Fuzztastic Planet κι έδωσαν το έναυσμα για ένα όπως αποδείχτηκε φανταστικό διήμερο. Τα κομμάτια τους μας έβαλαν για τα καλά στο μουσικό κλίμα της βραδιάς, ενώ η παθιασμένη τους απόδοση για 40 λεπτά περίπου, μαγνήτισε το ενδιαφέρον του κοινού, το οποίο όλο και πύκνωνε εκεί γύρω από την σκηνή.

Τη σκυτάλη πήρανε γύρω στις 19:35 οι Reversed Nature, οι οποίοι για περίπου 30 λεπτά μας ταξίδεψαν σε ψυχεδελικά space rock ηχοτοπία με τις πειραματικής υφής συνθέσεις τους, ενώ τα μικροπροβλήματα στον ήχο δεν στέρησαν απολύτως τίποτα από την καλή τους απόδοση, η οποία απέσπασε θερμό χειροκρότημα από τον κόσμο, που είχε πλέον πληθύνει αρκετά. 20:25 και οι Godsleep ανεβαίνουν στην σκηνή πετυχαίνοντας να ξεσηκώσουν το κοινό με τις άκρως δυναμικές τους συνθέσεις, ενώ το περίσσιο πάθος τους, που αποτυπώθηκε εύγλωττα από την εκρηκτική απόδοση όλων των μελών της μπάντας και ιδιαιτέρως από τον τραγουδιστή της, αποτέλεσε ένα από τα σημεία αναφοράς της πρώτης μουσικής ημέρας του Fuzztastic Planet.

Το ρολόι έδειχνε 21:20 όταν οι αγαπημένοι μου Craang πάτησαν στο σανίδι και μας έστειλαν στην Γη της ψυχεδελικής heavy επαγγελίας με την αψεγάδιαστη απόδοση τους, που διήρκεσε 45 λεπτά σχεδόν, όσο ακριβώς διαρκεί και το νέο τους ep, το οποίο κι έπαιξαν στην ολότητα του, πετυχαίνοντας να μαζέψουν γύρω από την σκηνή και τους τελευταίους, που άραζαν ως τότε μακριά από αυτή κι όχι μόνο να τους μαζέψουν, αλλά και να τους καθηλώσουν, μιας και ήταν σχεδόν τέλειοι. Γύρω στις 22:15 οι RoadKillSoda από την Ρουμανία μας κράτησαν συντροφιά για περίπου μια ώρα με τις stoner μελωδίες τους και μας διασκέδασαν με την ορμητική σκηνική παρουσία τους, που ήταν απόρροια της καύλας τους για την παρουσία τους στο Fuzztastic.

Ο χρόνος κύλησε γρήγορα και η στιγμή των Tuber έφτασε, καθώς η ώρα ήταν πλέον 23:25 όταν οι Σερραίοι ξεκίνησαν το set τους, το οποίο διήρκεσε 60 λεπτά περίπου, στην διάρκεια των οποίων ξεχώρισε η επαγγελματική κι ώριμη παρουσία τους επί σκηνής, που μαζί με το έξοχο δέσιμο τους, κατέστησαν ιδιαιτέρως θερμές τις επευφημίες του κοινού. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα οι This Is Nowhere βγήκαν στη σκηνή του Fuzztastic Planet και ισοπέδωσαν τα πάντα στο ορμητικό διάβα τους, μιας και θαρρώ, ότι υπήρξαν η πλέον εντυπωσιακή μπάντα της ημέρας, αλλά ίσως κι ολόκληρου φεστιβάλ, καθώς απέδωσαν με λυσσασμένη μαεστρία τις όμορφες συνθέσεις τους, αφήνοντας εκστασιασμένο το κοινό με τη φανταστική τους παρουσία. Υπόκλιση.

02:20 και οι 1000mods ξεκινούν το δικό τους μουσικό ταξίδι, αφήνοντας υποσχέσεις για ένα εκρηκτικό live με τα δυο εναρκτήρια κομμάτια τους, ενώ οι συστάσεις με το κοινό συνοδεύτηκαν κι από την υπόσχεση για τζαμάρισμα έως το χάραμα. Το set τους, που κράτησε σχεδόν δυο ώρες, περιείχε κομμάτια από όλες τις δουλειές τους, ενώ δεν έλειψε και το αγαπημένο τους jam, που αποτέλεσε το κερασάκι στην τούρτα μιας υπέροχης μουσικής ημέρας. Τα προβλήματα στον ήχο, αν και δεν τους πτόησαν, εντούτοις θαρρώ, πως ανέκοψαν λίγη από τη δυναμική τους, όμως το γεγονός, πως κράτησαν την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου μέχρι τις 04:45 σε εγρήγορση, λέει πολλά για το απύθμενο κέφι και την παθιασμένη απόδοση τους. Ωραίοι.

Εν ολίγοις, η πρώτη μουσική ημέρα του Fuzztastic Planet, μπορεί να ξεκίνησε αλλόκοτα για μέρος του κοινού, όμως εξελίχθηκε σε έναν ιδιαιτέρως heavy κι αρκούντως ψυχεδελικό rock θρίαμβο για την ολότητα του, μιας κι όλες οι μπάντες υπήρξαν εξαιρετικές επί σκηνής, έστω κι αν κάποιες από αυτές επισκίασαν με την κορυφαία τους απόδοση τις υπόλοιπες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι μεν υστέρησαν, αλλά μόνον ότι οι δε ήταν λίγο πιο έμπειρες επί σκηνής. Οι βάσεις για ένα όμορφο διήμερο είχανε μπει πλέον, καθώς η υποδοχή των τοπικών αρχών ξεχάστηκε και η αρκετά καλή οργάνωση, με μοναδικό ψεγάδι την μεγάλη καθυστέρηση στο πρόγραμμα, αποτελούσε εχέγγυο για την επιτυχία και της επόμενης ημέρας. Εις αύριο λοιπόν τα σπουδαία.

Fuzztastic Planet Festival 2014: Official Website

Fuzztastic Planet 2014 Mixtape by Fuzztastic Planet Festival on Mixcloud

Everybody Must Get Stoned Festival

 

Μια πολύ ωραία συναυλία έλαβε χώρα το βράδυ της Παρασκευής 11 Ιανουαρίου του 2013 στο Stage Club στην Λάρισα, όπου στα πλαίσια της εγχώριας περιοδείας τους οι Κορίνθιοι 1000mods, οι οποίοι πρόσφατα κυκλοφόρησαν κι ένα Ep με τίτλο Valley Of Sand, μοιράστηκαν τη σκηνή με τους Birthday Kicks από την Λάρισα και τους Βολιώτες Lizardia.

 

Η συναυλία άρχισε γύρω στις 21:45 όταν και οι αποτελούμενοι από τρία άτομα, κιθάρα/φωνή, μπάσο/φωνή και ντραμς, Birthday Kicks ανέβηκαν σκηνή, αναγκάζοντας έτσι την πλειοψηφία του κόσμου, που μέχρι εκείνη την ώρα βρισκόταν εκτός του club, να εγκαταλείψει την ψιλή κουβέντα και το κρύο και να εισέλθει σε αυτό, για να ξεκινήσει έτσι η βραδιά.

 

Στην περίπου μια ώρα, κατά την οποία οι Birthday Kicks βρέθηκαν στη σκηνή του Stage, κατάφεραν να ζεστάνουν τον κόσμο με τα κομμάτια, κυρίως διασκευές, που έπαιξαν. Η εμφάνιση τους ήταν αρκετά καλή, παρά το εμφανές τρακ, που τους διέκρινε στην ολότητα της, μιας και φάνηκαν ιδιαιτέρως δεμένοι, ενώ έδειξαν να κατέχουν τα μουσικά τους όργανα.

 

Το μόνο κακό, που διέκρινα σε αυτούς, ήταν η έλλειψη της δική τους μοναδικής ηχητικής ταυτότητας, αλλά νομίζω, πως για μια τόσο νέα μπάντα, αυτό είναι λογικό και με τον καιρό θα έρθει, ενώ σίγουρα ρόλο έπαιξε κι ο όχι και τόσο καλός ήχος, που είχαν, ο οποίος δυστυχώς δεν βελτιώθηκε και πολύ στην πορεία, καθώς η βαβούρα κράτησε πρωταγωνιστικό ρόλο.

 

Οι Lizardia όμως δεν πτοήθηκαν από αυτό, καθώς παρά τα όποια προβλήματα στον ήχο, τα οποία όσον αφορά τα φωνητικά, ήταν ιδιαιτέρως ενοχλητικά, μιας και αυτά ακουγόταν μετά βίας, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, ενώ στα 60 λεπτά, που βρέθηκαν στην σκηνή, παρουσίασαν κάμποσα κομμάτια από αυτά, που προορίζονται για τον ντεμπούτο δίσκο τους.

 

Η απόδοση τους ήταν εξαιρετική, όπως ακριβώς και το δέσιμο τους, ενώ οφείλω να ομολογήσω, πως τα νέα τους κομμάτια, τα οποία έχουν λιγότερο stoner και περισσότερο doom χαρακτήρα, κατέστησαν την αναμονή για την πρώτη τους full length δουλειά σχεδόν ανυπόφορη, καθώς η δυναμική τους ήταν τέτοια, που γνωστές μπάντες του χώρου, θα ζήλευαν. Άξιοι. 

 

Όταν το ρολόι έδειξε μεσάνυχτα, οι οικοδεσπότες της βραδιάς, 1000mods ανέβηκαν στο σανίδι, από όπου για τα επόμενα 90 περίπου λεπτά, μας ταξίδεψαν στις αχανείς ηχητικές ερήμους της heavy rock μουσικής, μιας και ως συνήθως, τούτοι οι Κορίνθιοι εμφανίστηκαν κεφάτοι στη σκηνή, αλλά και αποφασισμένοι να ικανοποιήσουν ακόμη και τον πιο απαιτητικό από το κοινό.

 

Όπως κι έγινε, καθώς το setlist τους περιείχε διάφορες εκπλήξεις, που σίγουρα δεν θα άφησαν κανένα παράπονο στον κόσμο, που σχεδόν γέμισε το Stage. Τα προβλήματα στον ήχο έκαναν την εμφάνιση τους και στους 1000mods, καθώς φωνητικά ζήτημα κι αν ακούσαμε σε 2-3 κομμάτια, αλλά αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο ούτε για την μπάντα, αλλά ούτε για το κοινό.

 

Η μεν μπάντα έδωσε και πάλι τον καλύτερο εαυτό της, αποδεικνύοντας έτσι περίτρανα, γιατί θεωρείται, αλλά και είναι, μια από τις πλέον ελπιδοφόρες μπάντες της ελληνικής κι ευρωπαϊκής heavy σκηνής και το δε κοινό, έμοιαζε να απολαμβάνει κάθε της νότα. Όπως όλα τα ωραία όμως, έτσι κι αυτή βραδιά έφτασε στο τέλος της, αφήνοντας μας διψασμένους για περισσότερο.

 

Facebook: 1000mods / Birthday Kicks / Lizardia

Lord 13 - 1000mods - Mahakala @ Gagarin 30/11/12

Δεν θα μπορούσαμε να υποδεχτούμε τον τελευταίο μήνα του τρέχοντος έτους καλύτερα, παρά με μια συναυλία τριών αξιόλογων συγκροτημάτων της εγχώριας heavy σκηνής και φυσικά, με εκλεκτή παρέα. Η συναυλία ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσει στις 21:00, αλλά λίγο η απρόσμενη και ξαφνική βροχή, που καθυστέρησε την άφιξη του κόσμου στο Gagarin 205 και λίγο το ντόπιο συνήθειο της μη τήρησης του προγράμματος, μετέθεσαν την έναρξη του live για τις 22:20 οπότε και οι Αθηναίοι Mahakala, που πρόκειται να κυκλοφορήσουν τον νέο τους δίσκο, Devil's Music, κάπου μέσα στις αρχές του 2013, ανέβηκαν στο σανίδι του club.

Το set τους, το οποίο κράτησε περίπου 55 λεπτά, αποτελείτο από 8 κομμάτια αν θυμάμαι καλά, ενώ ξεχώρισε για την απύθμενη ενέργεια, που η μπάντα έβγαλε επί σκηνής. Ο μπασίστας και τραγουδιστής, Δημήτρης, έκλεψε την παράσταση με την εκρηκτική του εμφάνιση, αλλά και με την πολύ καλή φωνή του, η οποία θαρρώ, πως ταιριάζει καλύτερα σε περισσότερο metalικές μελωδίες. Τέλος και οι δυο ταλαντούχοι κιθαρίστες της μπάντας, Steve και Νίκος, ήταν εξαιρετικοί στα καθήκοντα τους, αλλά κι αρκετά κινητικοί επί σκηνής, ενώ πολύ καλός υπήρξε κι ο Κώστας στα ντραμς, ο οποίος κράτησε με δυναμισμό και μαεστρία τα μπόσικα.

Μουσικά οι Mahakala εμφανίστηκαν μπερδεμένοι, καθώς στοιχεία κλασικού metal εναλλασσόταν με heavy rock ψήγματα, αλλά κι έντονα Iron Maiden αισθητικής περάσματα, τα οποία άφησαν μια όχι και τόσο ξεκάθαρη γεύση, όσον αφορά την ηχητική τους ταυτότητα, αν και αυτή η ποικιλία στον ήχο τους, μάλλον αποδείχθηκε θετική για αυτούς, μιας και κατέδειξε με σαφήνεια, ότι όλοι τους είναι ιδιαιτέρως ταλαντούχοι. Το μόνο, που μένει, είναι να φιλτράρουν λίγο ακόμη τις μπόλικες επιρροές τους, έτσι ώστε να καταφέρουν να πιάσουν το μάξιμουμ των μεγάλων μουσικών τους δυνατοτήτων. Δέκα περίπου λεπτά μετά το τέλος της ξεσηκωτικής εμφάνισης των Mahakala, γύρω στις 23:25 στο σανίδι ανέβηκαν οι ανερχόμενοι 1000mods.

Οι προερχόμενοι από το Χιλιομόδι Κορινθίας, μα πλέον εγκατεστημένοι στην Αθήνα, 1000mods, έχοντας έναν εξαιρετικό δίσκο στις αποσκευές τους, αλλά και μπόλικες συναυλιακές εμπειρίες από τις βόλτες τους στην Ευρώπη, μας συνεπήραν με την πρώτη τους κιόλας νότα, καθώς το κράμα ψυχεδελικού stoner, που παίζουν, μας έστειλε στις αχανής desert space ερήμους, όπου και μας καθήλωσε για τα επόμενα 50 περίπου λεπτά -για όσο διήρκεσαν δηλαδή τα 8 κομμάτια, που έπαιξαν. Η απόδοση της μπάντας ήταν εξαιρετική, αλλά δυστυχώς ο ήχος της ήταν επιεικώς κάκιστος στην αρχή του set τους και μέτριος στη συνέχεια του.

Στα πρώτα δυο κομμάτια η φωνή δεν ακουγόταν καθόλου, ενώ μετά αν και ανέβηκε λίγο η ένταση της, η κατάσταση δεν έφτασε ποτέ σε ανεκτά επίπεδα. O Dani πάντως φαινόταν να δίνει τα πάντα επί σκηνής, καθώς πέραν των προβλημάτων ήχου στη φωνή, οι τεράστιες μπασογραμμές του μας ισοπέδωσαν σε συνεργασία με το εκρηκτικό παίξιμο του Λάμπρου στα ντραμς, ο οποίος με κάθε του χτύπημα, ήταν λες και προσπαθούσε να γκρεμίσει τα τύμπανα του. Οι κιθάρες από Γιάννη και Γιώργο, συνεργάστηκαν πολύ καλά, μιας και μας έστειλαν στην χώρα της heavy επαγγελίας με τα γεμάτα fuzz riffs και τα μεθυσμένα leads τους.

Όπως μάλλον υποψιάζεστε, οι 1000mods συνέρπασαν άπαντες με την μεστή τους εμφάνιση, ενώ ανέβασαν τον πήχη πολύ ψηλά για τους παλιούς στο χώρο Lord 13, που γύρω στις 12:15 ανέβηκαν στη σκηνή του Gagarin 205. Η ηχητική παρέα των Dee σε μπάσο, Δημήτρη σε φωνητικά, Κώστα σε ντραμς και Γιάννη σε κιθάρα, ήταν αψεγάδιαστη επί σκηνής, καθώς απέδωσε όλα τα κομμάτια της με περίσσιο επαγγελματισμό, δείχνοντας ανεπηρέαστη από την μείωση των 400 περίπου ατόμων, που αποτέλεσαν το κοινό, κατά την διάρκεια του set της, αν και αυτό μάλλον έπαιξε το ρόλο του, ως προς το μειωμένη κέφι κι ενέργεια, που έβγαλαν οι Lord 13 στην εμφάνιση τους. Μια τίμια εμφάνιση από μια εξαιρετική στο είδος της μπάντα.

Η εγχώρια σκηνή απέδειξε για ακόμη μια φορά, πως διάθεση και ταλέντο υπάρχει, όμως κάποια πράγματα θέλουν ακόμη λίγη προσπάθεια κι όχι μόνο από πλευράς μουσικών, αλλά κι από πλευράς κοινού και διοργανωτών. Τα πηγαδάκια κατά τη διάρκεια του live έκαναν για ακόμη μια φορά την εμφάνιση τους, ο ήχος υπήρξε για ακόμη μια φορά μέτριος, ενώ ο εξαερισμός μάλλον δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο των εγχώριων clubs. Όπως και να' χει, το συγκεκριμένο live υπήρξε άκρως διασκεδαστικό, καθώς οι μπάντες κατάφεραν να μας κρατήσουν εξαιρετική συντροφιά για περίπου τρεις ώρες, ενώ το όλο κλίμα πάρα τα μικροπροβλήματα, ήταν άκρως φιλικό κι ευδιάθετο. Είθε να ξαναζήσουμε παρόμοιες στιγμές το συντομότερο.

Mahakala: Facebook - 1000mods: Facebook - Lord 13: Official Website

 

Υ.Γ. Τις θερμές μου ευχαριστίες σε Βασίλη και Dr.Doom, τόσο για την καλή παρέα, όσο και για τα videos, την ενσωμάτωση των οποίων στο παρών κείμενο, δεν αρνήθηκαν. Εις το επανιδείν!

 

Tune Down & FuzZ Your Ass Up!

Οι αγαπημένοι μου Brotherhood Of Sleep, οι οποίοι τυγχάνει να είναι μια από τις πλέον ταλαντούχες μπάντες της εν Ελλάδι heavy σκηνής, μοιράζουν εδώ και κάμποσο καιρό fuzz ψυχεδέλειες στα heavy στέκια του εξωτερικού. Όμως, καθώς το καλοκαίρι πλησιάζει προς το τέλος του, έτσι και η ηχητική τους περιπέτεια στα σοκάκια της κεντρικής Ευρώπης ετοιμάζεται σιγά σιγά να ρίξει την αυλαία της, καθώς έχουν απομείνει λίγες ακόμη προγραμματισμένες στάσεις, ενώ υπάρχουν κάποιες λίγες κενές ημερομηνίες, που η μπάντα θέλει να γεμίσει.  

Κάνοντας ένα κλικ εδώ, θα δείτε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τις ημερομηνίες και τις περιοχές, που ενδιαφέρουν την μπάντα, οπότε αν τυχόν κάποιος έχει την δυνατότητα, αλλά και την θέληση να βοηθήσει τους Brotherhood Of Sleep να εμφανιστούν ζωντανά σε ακόμη περισσότερα venues, καλό θα ήταν να έρθει σε επικοινωνία μαζί τους σε τούτο το email, ενώ άξιο αναφοράς είναι το γεγονός, πως στα πλαίσια της εν εξελίξει Doom Reigns Tour 2012 περιοδείας, προστέθηκαν πριν από λίγες ημέρες και οι πρώτες της ελληνικές ημερομηνίες.

Η πρώτη χρονικά από αυτές, θα βρει την μπάντα στην Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα στο σανίδι του Eightball, όπου στις 2 του ερχόμενου Σεπτέμβρη,  θα μοιραστεί τη σκηνή του εν λόγω Club μαζί με τους ανερχόμενους Σαλονικιούς Spine Chilling Breeze κι όχι μόνο, ενώ η δεύτερη αφορά στο πιο καλά κρυμμένο συναυλιακό μυστικό της ελληνικής heavy σκηνής, που ακούει στο εύγλωττο όνομα Praise The Fuzz. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εν λόγω συναυλιακή εμπειρία, κάνετε κλικ εδώ. A Spine Chilling Breeze will Fuzz The Beach!

Brotherhood Of Sleep: Official Website / Facebook

Spine Chilling Breeze: Official Website / Facebook

Stoner Festival II

Το δεύτερο Stoner Festival στην πόλη της Λάρισας, που φιλοξενήθηκε στις 24 του τρέχοντος μήνα στο Stage Club, αποτέλεσε μια εξαιρετική ευκαιρία για να απολαύσω ζωντανά επί σκηνής για πρώτη φορά τρεις από τις πλέον ελπιδοφόρες κι ανερχόμενες μπάντες της εγχώριας heavy σκηνής, αλλά και για να συναντήσω μετά από αρκετό καιρό γνώριμες φάτσες, όπως και να γνωρίσω από κοντά κάποια άτομα, με τα οποία τον τελευταίο καιρό, είχαμε αναπτύξει μια ιδιαιτέρως καλή διαδικτυακή επικοινωνία. Η άφιξη στο χώρο του Stage έγινε ακριβώς την ώρα, που άνοιγαν οι πόρτες, ενώ το κοινό, που συνολικά ξεπέρασε τα 100 άτομα, συνέχισε να εισέρχεται ακόμη και την ώρα, που η πρώτη μπάντα ήταν ήδη επί σκηνής, καθώς ο ρυθμός προσέλευσης ήταν αργός.

Πέντε λεπτά μετά τις 21:30 οι εκ Βόλου ορμώμενοι Lizardia ανέβηκαν στην σκηνή και με το κομμάτι It Falls On Deaf Ears ξεκίνησαν το show τους, το οποίο διήρκεσε 50 περίπου λεπτά, ενώ αποτελείτο από 10 κομμάτια, μεταξύ των οποίων, υπήρξαν και τρία ολοκαίνουρια τραγούδια, που η μπάντα ερμήνευσε ζωντανά για πρώτη φορά. Οφείλω να ομολογήσω ότι τα νέα κομμάτια μου άρεσαν ιδιαιτέρως, ενώ το δεύτερο κατά σειρά από αυτά, θαρρώ, πως κόντραρε στα ίσα τα πιο γνωστά κομμάτια τους, όπως το Where Only Lizards Quietly Weave ή/και το Fine Dead Lady, το οποίο έκλεισε με δυναμικό τρόπο την εκρηκτική εμφάνιση τους, που συνοδεύτηκε από μια άκρως παθιασμένη απόδοση. Ο Bluff στα φωνητικά ήταν εξαιρετικός, καθώς έβγαλε πάθος στην ερμηνεία του, ενώ η σκηνική του παρουσία υπήρξε άκρως θεατρική. Ο Gary στο μπάσο ήταν η ήρεμη δύναμη της μπάντας, ενώ τα όποια μικροπροβλήματα, που αντιμετώπισε, τα ξεπέρασε τάχιστα κι ανώδυνα. Ο Jeje ήταν εντυπωσιακά άνετος με την κιθάρα του ενώ, οφείλω να αποδώσω τα εύσημα στον Pijo, που αν και λαβωμένος, έδωσε τον καλύτερο εαυτό του πίσω από τα drums. Εν ολίγοις, οι Lizardia φάνηκαν εξαιρετικά δεμένοι, ενώ το μεράκι τους περίσσευε. Πολλά μπράβο κι ακόμη περισσότερα εύγε.

Lizardia / Photo by zedalone

Στις 22:35 στην σκηνή ανέβηκαν οι οικοδεσπότες Dope Flood, οι οποίοι έπαιξαν για περίπου 50 λεπτά, ενώ τα πολύ καλά δικά τους κομμάτια, συνοδεύτηκαν από κάποιες σωστά εκτελεσμένες διασκευές. Το κοινό έδειξε ευθύς εξαρχής την αγάπη του για τη μπάντα, ενώ και το συγκρότημα υπήρξε άκρως επικοινωνιακό. Ο Cris ήταν πάρα πολύ καλός στην κιθάρα, αλλά τα πήγε πολύ καλά και στα φωνητικά, ενώ ο Μάνος στη φωνή είχε καλή απόδοση, αλλά νομίζω, πως αδικήθηκε κατάφωρα από τα προβλήματα στον ήχο. Ο Αστέριος έζησε έντονα την κάθε στιγμή του live, καθώς δεν ήταν λίγες οι φορές, που ¨χτυπήθηκε¨ με πάθος, ενώ οφείλω να ομολογήσω, πως οι μπασογραμμές του υπήρξαν υπέρ του δέοντως groovy. Τέλος, έχω την εντύπωση, πως την παράσταση έκλεψε ο ντράμερ των Λαρισαίων, Βασίλης, που σε στιγμές, μας έδωσε την εντύπωση ότι ήθελε να καταστρέψει τα ντραμς του, καθώς τα χτυπήματα του ξεχείλιζαν από πάθος και δύναμη. Συνοπτικά, οι Dope Flood επιβεβαίωσαν τα πολύ καλά λόγια, που είχα ακούσει για τις live εμφανίσεις τους, ενώ απέδειξαν, πως όταν βρουν την ηχητική τους ταυτότητα, δεν θα δυσκολευτούν να ξεχωρίσουν.

Dope Flood / Photo by zedalone

Δεκαπέντε λεπτά πριν τα μεσάνυχτα, ανέβηκαν στο σανίδι οι Πειραιώτες The Bliss, που παρά το αριθμητικό τους μειονέκτημα σε σχέση με τις άλλες μπάντες, υπήρξαν επιβλητικοί στην σκηνή, ενώ οι αλλόκοτες μελωδίες τους καθήλωσαν το κοινό. Αν θυμάμαι καλά, η εμφάνιση τους, που διήρκεσε περίπου 75 λεπτά, αποτελούνταν από 7 κομμάτια, ενώ κατάφεραν να ξεπεράσουν γρήγορα και σχετικά ανώδυνα τα μικροπροβλήματα, που και αυτοί, αντιμετώπισαν με τον ήχο. Ο Βαγγέλης ήταν εξαιρετικός στα κιθαριστικά του καθήκοντα, ενώ δεν υστέρησε και στα φωνητικά, αν και ο ήχος σε αυτά ήταν άσχημος για όλες τις μπάντες. Ο Χρήστος στο μπάσο έκλεψε την παράσταση τόσο με τις παλλόμενες μπασογραμμές του, όσο και με την άκρως κινητική κι εκφραστική σκηνική του παρουσία, ενώ ο Steve ήταν ένας πραγματικός βράχος στα ντραμς. Εν κατακλείδι, οι The Bliss εμφανίστηκαν κατά πολύ καλύτεροι από ότι ίσως περίμενα, καθώς η αλήθεια είναι, πως δεν ήμουν σίγουρος για το κατά πόσο η ατμοσφαιρική, αλλά και ¨δύσκολη¨ σε σημεία μουσική τους θα μπορούσε να αποδοθεί live. Το περασμένο Σάββατο όμως, αποδείχθηκε περίτρανα, πως οι φήμες, που ακολουθούν τους The Bliss, είναι πέρα για πέρα αληθινές, καθώς τα παλικάρια υπήρξαν εξαιρετικά επί σκηνής.

The Bliss / Photo by zedalone

Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω, πως ο μικρός χώρος του Stage ξεχείλιζε ζεστασιά, ενώ σε αυτό βοήθησε και το ευγενέστατο προσωπικό του, αν και οφείλω να αναφέρω, πως τα όποια προβλήματα του ήχου, μάλλον οφειλόταν στο ίδιο το μαγαζί και τον εξοπλισμό του, διότι όλες οι μπάντες είχαν τα ίδια προβλήματα, τα οποία αφορούσαν στον ήχο του μικροφώνου για την φωνή, ενώ και τα έγχορδα σε αρκετές στιγμές δεν ακουγόταν όσο δυνατά θα έπρεπε. Όμως, αυτό δεν χάλασε σε καμία περίπτωση την άψογη φιλοξενία του μαγαζιού, αλλά ούτε και την ιδιαιτέρως έντονη εμπειρία της ίδιας της συναυλίας, μιας και κανένας από την όμορφη παρέα μας δεν πτοήθηκε από όλα αυτά. Κλείνοντας, να στείλω τους χαιρετισμούς μου στους Bluff, Pijo και Jeje, καθώς και στο κινητό και φανατικό fan club τους, όπως και στον Χρήστο, ενώ special cheers κι ευχαριστήρια σε Μαρία, Θάνο και Βασίλη, που με σκλάβωσαν με τη φιλοξενία τους κι όχι μόνο. Εις το επανιδείν!

Links: Dope Flood, Lizardia, The Bliss, Stage Club

Opeth @ Block 33



Σάββατο 3 Μαρτίου Θεσσαλονίκη

Ένα κρύο Σαββατιάτικο βράδυ, που θα είχε έξοδο για μπυροποσίες αν δεν ήταν το live των αγαπημένων Σουηδών. H αλήθεια είναι πως προσωπικά το περίμενα πολύ αυτό το live. Η άποψη μου για το τελευταίο τους "Heritage" άριστη και ως λογικό απότοκο ήταν ότι θα ακούσουμε αρκετά κομμάτια από αυτό. Για να μπορώ να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται θα πρέπει να μιλήσω για το προσωπικό παρελθόν με την μπάντα. Σχετικά μικρό θα έλεγα, αλλά έφτασε για να γίνουν οι Opeth μια από τις αγαπημένες μου μπάντες. Δυστυχώς, δεν είχα εμβαθύνει σε ολόκληρη την δισκογραφία της μπάντας, αν και μετά από λίγα δείγματα με στιγμάτισε. Άλλο live τους δεν είχα δει οπότε περίμενα πως και πως αυτό το βράδυ.

Στις 8.30 περίπου έφτασα στο Block 33. Η διέλευση στον χώρο για την ώρα ήταν μικρή. Ευτυχώς, με την ώρα, που περνούσε, γέμισε από κόσμο ώστε να μην έχουμε έναν άδειο χώρο. Για κάποιο λόγο, που δεν ξέρω, support μπάντα/ες δεν υπήρχαν και όπως αναγραφόταν στον εισιτήριο "Show Starts:21.30". Οι πρώτες διαφωνίες με την παρέα δεν άργησαν να έρθουν για το πότε θα βγει η μπάντα. Ευτυχώς, στο ραντεβού τους με το κοινό ήταν "Άγγλοι". Στις 9.30 τα φώτα σβήνουν και το κοινό αρχίζει να ζητοκραυγάζει και οι Σουηδοί με τον Mikael Akerfeldt για πρωτοστάτη βγαίνουν επί σκηνής. O Akerfeldt χωρίς μούσι και μόνο με μουστάκι θύμιζε πολύ έντονα τον μεγάλο Frank Zappa. Και χωρίς πολλά πολλά το intro riff του "The Devil's Orchard" άρχιζε να βγαίνει από ηχεία και ενισχυτές. Η συνέχεια δόθηκε με το "I feel the dark". Το κοινό έδειξε μια ιδιαίτερη αγάπη και για τα τραγούδια του νέου δίσκου παρότι έφυγαν από την μέχρι τώρα μουσική δομή και γραμμή της μπάντας και πήγαν στο Prog Rock ήχο που αγαπάει ιδιαίτερα ο Akerfeldt. Η σέτλιστ συνέχισε και πιο δυναμικά με κομμάτια από το Still Life, το Damnation, το Blackwater Park και το Deliverance θυμίζοντας στο κοινό και την πιο σκληρή εκδοχή της μπάντας, που όλοι αγαπάνε, αυτή με τα growl φωνητικά και τις μελωδικές συνθέσεις. Μεγάλο αποκορύφωμα το "Deliverance" στο τέλος με το οποίο και μας αποχαιρέτησαν.

Ο Akerfeldt έδειξε, πως είναι frontman από τους λίγους, αφού ήταν άψογος καθόλη την διάρκεια του live (όπως και η υπόλοιπη μπάντα άλλωστε) και ανάμεσα σε κάθε τραγούδι έλεγε "Thank You" και έδειχνε, πως το εννοεί και δεν το λέει "πλαστικά". Δήλωσε την αγάπη του για την χώρα μας και πως είναι η αγαπημένη του για να έρχεται διακοπές, όπως και ότι του άρεσε πολύ η Θεσσαλονίκη. Επίσης, με αστείρευτο χιούμορ μας έκανε να γελάσουμε και να διασκεδάσουμε με τις μικρές του ιστορίες. Πιο συγκεκριμένα, μας είπε για την αγάπη τους για τους Manowar και πως θεωρεί έναν μεγάλο rockstar τον Joey DeMaio όπως επίσης και για το κοινό τους live στην Φιλανδία, όπου ο DeMaio του δάνεισε την τουαλέτα του με αποτέλεσμα να βρίσκουν τον Akerfeldt μέσα. Μίλησε για την μεγάλη του αγάπη το Prog Rock και πως αυτό ήταν η κύρια επιρροή του για τον νέο δίσκο, την αγάπη αυτού και του Martin Mendez για τον Ronnie James Dio και πως έγραψαν για αυτόν το "Slither", την αγάπη για το Hard Rock των 70's και 80's. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε όταν μας είπε, πως ένα από τα αγαπημένα του συγκροτήματα είναι οι δικοί μας Socrates, όπως και επίσης και για το μεγάλο του είδωλο, Ντέμη Ρούσο και το άγχος, που θα έχει αν τον συναντήσει και για το πόσο μεγάλη μουσική ιδιοφυΐα είναι ο Βαγγέλης Παπαθανασίου. Οι θανατηφόρες ατάκες δεν έλειπαν επίσης, όπως και ο λόγος χαράς του Martin Mendez, διότι επιτέλους βρήκε έναν τριχωτό μασέρ 350 κιλών για να του κάνει μασάζ.

Σετλιστ 1,5 ώρας και με ευχάριστα διαλειμματάκια με μπόλικο χιούμορ και γέλιο, ενώ τα 30 ευρώ, που σκάσαμε, δεν πήγαν χαμένα για κανένα λόγο. Μουσικά και εμφανισιακά άριστοι, δώσανε τον παλμό τους στους Θεσσαλονικείς, που ήταν εκστασιασμένοι με το αποτέλεσμα. Ο ήχος πολύ καλός και η φιλοξενία από το Block 33 άριστη. Υπήρξαν κάποια προβλήματα με το merchadnise από ότι έμαθα, που φυσικά θα μπορούσαν να λείπουν. Η μπύρα κόστιζε 5 ευρώ και το ποτό 7, ενώ η πρόσβαση στον χώρο εύκολη.

Μετά το live οι Opeth ανέβηκαν πολύ παραπάνω στα μάτια μου. Τίμιοι στα λεφτά, που έδωσε ο κόσμος και έδειχναν να λατρεύουν αυτό που κάνουν, έχοντας μεγάλο πάθος και δυναμισμό. Φοβερό live από κάθε άποψη. Προσωπικά, περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη τους επίσκεψη στην Θεσσαλονίκη. Όσοι δεν πήγαν έχασαν...

Words By Ross                                                                             Links: Block 33 / Opeth

Setlist:
1.  The Devil's Orchard
2.  I feel the dark
3.  Face of Melinda
4.  Slither
5.  Credence
6.  To Rid the Disease
7.  Folklore
8.  Heir Apparent
9.  The Great Conjuration
10. The Drapery Falls
Encore:
11. Deliverance

POFPP - Music Festival @ Palaio Arsakeio 14/5

Η ώρα έναρξης του φεστιβάλ, σύμφωνα με την αφίσα, ήταν 20:00 και έχοντας φτάσει στο χώρο του Παλιού Αρσάκειου Πατρών -που βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης, λίγα λεπτά αργοπορημένος, νόμιζα ότι θα είχα χάσει το πρώτο συγκρότημα εξ' ολοκλήρου ή τουλάχιστον τα πρώτα τους κομμάτια. Ευτυχώς όμως, οι μπάντες δεν είχαν αρχίσει ακόμη να παίζουν κι έτσι μπορώ να πω, με ειλικρίνεια, πως ανακουφίστηκα. Ρίχνοντας τις πρώτες αναγνωριστικές ματιές στον προαύλιο χώρο όπου βρισκόμασταν, είδα λίγα άτομα, κάπου 30-40, ανάμεσά τους και τα μέλη των 4 από τις 5 μπάντες που έπαιζαν την πρώτη μέρα του φεστιβάλ. Παρεϊστικο κλίμα λοιπόν, αφού ακόμη κι όταν το κοινό έφτασε το pick του, δεν ξεπέρασε τα 150 άτομα. Αυτό όμως δεν μειώνει καθόλου την επιτυχία της εναρκτήριας μέρας του μουσικού διημέρου, γιατί τόσο ο κόσμος όσο και οι μπάντες, το ευχαριστήθηκαν πάρα πολύ. Πάλι καλά, διότι δυστυχώς δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ και σήμερα -εξαιτίας κάποιων υποχρεώσεων, αν και θα το ήθελα πάρα πολύ, ειδικά απ' τη στιγμή που η έναρξη ήταν τόσο δυναμική κι επιτυχημένη. Τι να κάνουμε όμως? Αυτά έχει η ζωή.

Η αρχή έγινε με τους πατρινούς, Ignorabimus, που μετρούν έναν μόλις χρόνο ζωής. Βγήκαν στη σκηνή, στις 21:00 και μας κράτησαν παρέα, με το ατμοσφαιρικό progressive/post metal τους, για μισή ώρα περίπου. Η απόδοση τους ήταν πολύ καλή αν και νομίζω πως δεν είχανε εμφανιστεί ξανά live. Ίσως έτσι δικαιολογείται και το ότι ήταν λίγο σφιγμένοι ως προς την επικοινωνία τους με το κοινό, το οποίο τους υποδέχτηκε θερμά και έδειξε να γουστάρει τη μουσική της μπάντας. Κάτι που ήταν απόλυτα φυσιολογικό, διότι, το κουαρτέτο φάνηκε καλοπροβαρισμένο κι εξαιρετικά δεμένο. Εν αναμονή της πρώτης τους ηχογράφησης, το μόνο που έχω να πω για τη μπάντα, είναι πως διέκρινα ταλέντο. Ελπίζω να το συνεχίσουν σοβαρά και να μην απογοητευθούν -εξαιτίας, τυχόν δυσκολιών που σίγουρα θα συναντήσουν, ειδικά τώρα στο ξεκίνημα τους, γιατί φάνηκε ότι το κατέχουν το άθλημα.

Γύρω στις 21:30, μας συστήθηκαν οι Peaceful Violence, οι οποίοι με το blackened sludge τους, μας ζέσταναν για τα καλά και ήταν υπεύθυνοι για τη δημιουργία του πρώτου -μικρού, mosh pit της βραδιάς. Δυστυχώς, οι πληροφορίες μου σχετικά με την μπάντα περιορίζονται σε αυτά που είδα/άκουσα χθες. Η μπάντα αποτελείται από πέντε άτομα - μια φωνή, δυο κιθάρες, ένα μπάσο και φυσικά ντραμς. Κάπου πήρε το αυτί μου ότι αυτό ήταν το δεύτερο μόλις live τους και οφείλω να ομολογήσω πως αν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε σίγουρα τα παιδιά έχουν ταλέντο και μεράκι, διότι, προφανώς, θα έχουν λιώσει στις πρόβες. Στη μισή ώρα που έπαιξαν για εμάς, ήταν εξαιρετικοί και κέρδισαν το κοινό, τόσο με τα τραγούδια τους όσο και με το κέφι που τους διακατείχε. Πολύ καλά δεμένοι, κέρδισαν όλοι τους τις εντυπώσεις αλλά προσωπικά θέλω να δώσω ένα έξτρα μπράβο στο παλικάρι που ήταν στα φωνητικά. Συναίσθημα αλλά και τρομερές εναλλαγές από brutal σε ουρλιαχτά και σε καθαρά. Εύγε.

Η ώρα είχε πάει 22:10 όταν και ξεκίνησαν να παίζουν οι Αθηναίοι, Universe217. Ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα live και το σίγουρο είναι πως με την πρώτη ευκαιρία θα τους ξαναδώ. Όχι μόνο γιατί η απόδοσή τους ήταν εξαιρετική, όχι μόνο γιατί γουστάρω τη μουσική τους, όχι μόνο γιατί χθες παίξανε μετά βίας ένα 20λεπτο και μόλις 4 κομμάτια -άρα καταλαβαίνετε πως αυτό δεν ήταν αρκετό, αλλά κι επειδή παρατήρησα πως είναι εξαιρετικά φιλικοί και καθόλου ψωνισμένοι. Έκαναν κατάθεση ψυχής για όση ώρα έπαιξαν και επειδή δεν θέλω να αδικήσω τους υπόλοιπους -που υπήρξαν θαυμάσιοι, θα αρκεστώ σε ένα λακωνικό σχόλιο σχετικά με την κοπέλα που έχει αναλάβει τα φωνητικά: Απίστευτη! Μου το είχαν πει, το είχα ψιλιαστεί κι εγώ ακούγοντας τις μέχρι τώρα κυκλοφορίες τους, αλλά χθες ήρθε η επιβεβαίωση: η μπάντα αυτή, χαραμίζεται στη χώρα μας.

Το ρολόι έδειχνε 22:45 όταν οι Planet Of Zeus, εξ Αθηνών κι αυτοί, μας καλησπέρισαν τσαμπουκαλεμένα με δυο συνεχόμενα κομμάτια, χωρίς διακοπή. Το southern doom/stoner τους ήταν όσο δυνατό χρειαζόταν για να μας κάνει να κουνηθούμε στους ρυθμούς που η μπάντα επέβαλε. Δυναμική η παρουσία τους, κάτι απόλυτα λογικό, αφού η μπάντα είναι μαζί αρκετά χρονιά και έχουν στην πλάτη τους άπειρα live, άρα, το ότι η απόδοσή τους ήταν εκπληκτική, νομίζω το αντιληφθήκατε ήδη. Παίξανε για μισή περίπου ώρα κι αυτοί -όπως και οι υπόλοιπες μπάντες άλλωστε. Ακούσαμε κομμάτια παλαιότερα -από το προ τριετίας ντεμπούτο τους, αλλά και νεότερα τραγούδια που συμπεριλαμβάνονται στον φετινό τους δίσκο, που δεν έχει βγει ακόμη στα δισκοπωλεία -κάτι που αναμένεται να συμβεί στο άμεσο μέλλον, θαρρώ. Δίκαια κέρδισαν το θερμό χειροκρότημα του κόσμου. Άξιοι.

Τέλος, λίγο μετά τις 23:30, πήραν θέση στην σκηνή οι ντόπιοι, Weathers. Είχαν αναλάβει να κλείσουν την βραδιά και το έκαναν με απόλυτα επιτυχημένο τρόπο. Ήδη, απ΄την ακρόαση του φετινού τους EP, τους είχα πάρει με καλό μάτι, αλλά, αυτή τους η εμφάνιση με εξέπληξε ευχάριστα. Το τρίο, εμφανίστηκε απόλυτα έτοιμο για τη συναυλία και δεν πτοήθηκε από τα μικρά προβληματάκια στον ήχο, που προέκυψαν σε ένα-δυο κομμάτια. Δεν πτοήθηκε ούτε κι ό κόσμος όμως, αφού έδειχνε να γουστάρει τη μουσική της μπάντας, δημιουργώντας για ακόμη μια φορά, mosh pits. Η πλειοψηφία των κομματιών τους είναι χωρίς λόγια, αλλά, αυτό δεν αφαίρεσε τίποτα από το τελικό αποτέλεσμα, αντιθέτως, όξυνε το tripαριστό feeling της μουσικής τους. Σε κάποια φάση προς το τέλος, ο ντράμερ, φάνηκε να έχει κάποιο μυικό (?) πρόβλημα, αλλά, αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο ούτε για τον ίδιο, αλλά ούτε και για τη μπάντα, που ολοκλήρωσε το σετ της, όπως και τη βραδιά, με μια εκπληκτική διασκευή στο Funeralopolis των.. ξέρετε ποιών. Για να ακριβολογώ όμως, το σετ τελείωσε με ένα τζαμάρισμα που ακολούθησε την άνωθεν αναφερθείσα διασκευή, ενώ, τα μέλη άλλαξαν ρόλους κατά τη διάρκεια του, φέρνοντας στη σκηνή και ένα άτομο που μέχρι εκείνη τη στιγμή βρισκόταν ανάμεσα στο κοινό και προφανώς, τους απολάμβανε όπως όλοι μας άλλωστε.

Αξίζουν πολλά μπράβο και συγχαρητήρια σε όλους όσους εμπνεύστηκαν το φεστιβάλ, καθώς και σε εκείνους που συνέβαλαν στην δημιουργία και πραγματοποίησή του. Διοργανωτές, μπάντες και κοινό υπήρξαν όλοι τους φανταστικοί. Μακάρι να υπάρξουν παρόμοιες πρωτοβουλίες και στο (άμεσο) μέλλον, έτσι ώστε, να απολαύσουμε ακόμη περισσότερες αλλά κι εξίσου όμορφες με τη χθεσινή, εκδηλώσεις.

Haggard, Crow7 Live

Η Dark Symphony Tour, των Γερμανών και δημιουργημένων το 1991, Haggard, έκανε στάση και στην Ελλάδα, όπου και δόθηκε, στο metal κοινό της Θεσσαλονίκης αλλά και της Αθήνας, η ευκαιρία να τους δει ζωντανά, για τρίτη φορά τα τελευταία τρία χρόνια. Δυστυχώς, αυτή ήταν η πρώτη φορά για εμένα, καθώς, λόγο διάφορων καταστάσεων, δεν είχα μπορέσει να παραβρεθώ σε κάποια απ' τις προηγούμενες εμφανίσεις τους. Αποδείχτηκε, ότι όσα μου είχανε μεταφέρει για τα live τους, ήταν απολύτως αληθινά, καθώς, η απόδοση της μπάντας ήταν -το λιγότερο, εξαιρετική. Αν το support συγκρότημα, οι Γερμανοί και δημιουργημένοι το 2005, Crow7, είχε καλύτερο ήχο ή έπαιζαν λιγότερη ώρα, το βράδυ μας, ίσως, άγγιζε και το χαρακτηρισμό: τέλειο. Αλλά ας μην είμαστε και πλεονέκτες! Κάτι παραπάνω από τρεις ώρες live παρακολουθήσαμε οπότε δεν δικαιούμαστε να' χουμε παράπονο πόσω μάλλον όταν η τιμή του εισιτηρίου δεν ξέφυγε απ΄το 25άρι.

Η ώρα ήταν 20:45 και το κοινό αποτελούνταν από περίπου 500 άτομα εκείνη τη στιγμή, όταν και ανέβηκαν στη σκηνή οι Βεστφαλοί Crow7. Αφού παρέβλεψα το παιδιάστικο όνομα τους, που είναι ταμάμ για παρατσούκλι έφηβου υποστηρικτή λιμανίσιας ομάδας, προσπάθησα να επικεντρωθώ στη μουσική τους. Φευ! Ο ήχος ήταν άθλιος στα πρώτα τρία κομμάτια, αλλά και οι διορθώσεις που έγιναν στα επόμενα τραγούδια, δεν έκαναν μεγάλη διαφορά. Anyway, οι συνθέσεις τους δεν με ενθουσίασαν, ενώ, με ξένισε κάπως και η χρήση προηχογραφήμενων σημείων στα κομμάτια τους, καθώς, θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα αν συμμετείχε και η τραγουδίστρια τους στο show. Οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι είχαν κέφι τα παλικάρια και χαιρότανε που παίζανε για εμάς, έστω κι αν ο κόσμος ήταν αρκετά έως πολύ μουδιασμένος με την πάρτη τους. Αυτοί, υπήρξαν φιλότιμοι και προσπάθησαν να μας ζεστάνουν, όχι μόνο με τη μουσική τους, αλλά και με διάφορα άλλα μικρά happenings. Μας μοίρασαν εσώρουχα -ανδρικά και γυναικεία, με το λογότυπο των Haggard αλλά και μπλουζάκια με το λογότυπό τους, κατά τη διάρκεια του 10λεπτου λόγου/παρουσίασης των μελών. Μας καληνύχτισαν όταν, μετά από παραμονή περίπου 50 με 55 λεπτών στο σανίδι, έπαιξαν μια διαφορετική εκδοχή του γνωστού hit, Beat It, που ανήκει στον ένα και μοναδικό, αείμνηστο Βασιλιά της Ποπ, Michael Jackson.

Η προσέλευση του κόσμου έκλεισε κάπου στα 650-700 άτομα και το ρολόι έδειχνε 22:05 όταν και πάτησαν στη σκηνή του Fuzz οι Haggard. Αυτή τη φορά μας ήρθαν 12 άτομα και αφού μας καλησπέρισαν, έκαναν ένα μικρό και σύντομο soundcheck, κατά τη διάρκεια του οποίου έλαβε χώρα και το αστείο της βραδιάς. Η κοπέλα που είχε αναλάβει εξ' ολοκλήρου τα οπερετικά φωνητικά -μιας και έλειπε λόγω ασθένειας ο τενόρος-μορφή Fiffi, δοκίμαζε τον ήχο του μικροφώνου της και μόλις τελείωσε ακούστηκε μια μπάσα ανδρική φωνή να λέει: ''Αηδόνι!'' και αμέσως πλημμύρισε γέλια και χειροκροτήματα η αίθουσα. Η θερμή και όμορφη ατμόσφαιρα που επικράτησε αμέσως μετά το εν λόγω συμβάν, έδωσε στην μπάντα το έναυσμα και κάπως έτσι, με το παρακάτω κομμάτι, άρχισε το ταξίδι..

..Ένα ταξίδι σε ηχοτοπία ονειρικά με συντροφιά θεατρικούς στίχους και παραμυθένιες μελωδίες. Ο ήχος, σε αντίθεση με το supporting act, ήταν εξαιρετικός και επέτρεψε στην μπάντα να αποδώσει τα μέγιστα χωρίς σκοτούρες. Η συνεργασία και η χημεία μεταξύ των μελών ήταν εντυπωσιακά, λαμβάνοντας υπόψη, τη συχνή αλλαγή του line up της μπάντας από live σε live όπως κι από δίσκο σε δίσκο, αλλά και το δύσκολο του όλου εγχειρήματος, καθώς, μιλάμε για 12 άτομα και 14 όργανα επί σκηνής. Η μπάντα γούσταρε που ήταν πάνω στη σκήνη και το έδειχνε με κάθε τρόπο. Η απόδοσή της κυμάνθηκε σε υψηλότατα επίπεδα, το κέφι είχε χτυπήσει κόκκινο απ΄την πρώτη κιόλας νότα που έπαιξαν και η επικοινωνία με το κοινό ήταν εξαιρετική, καθώς, υπήρχε αλληλοεκτίμηση εκτός των άλλων.

Η αλληλεπίδραση μπάντας-κοινού ήταν τόσο καλή ώστε όταν μας ζητήθηκε να τραγουδήσουμε το ρεφρέν από το κομμάτι The Final Victory, το κάναμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Όμως, η μπάντα δεν εντυπωσιάστηκε από το αποτέλεσμα που βγάλαμε κι έτσι ο τραγουδιστής/κιθαρίστας, Asis, μας ρώτησε εαν περνάμε καλά. Η απάντηση ήταν ένα θορυβώδες Υeah! Χωρίς να χάσει χρόνο ο Asis μας είπε πως έτσι, με τέτοια ένταση, ήθελε να τραγουδήσουμε πριν και για να μας ανεβάσει κι άλλο ξεκίνησε να παίζει το riff του South Of Heaven των γνωστών και μη εξαιρετέων Slayer! Αυτή ήταν και η πρώτη από τις συνολικά δύο διασκευές που έπαιξε το συγκρότημα. Πριν από αυτό όμως, κατά τη διάρκεια του εκπληκτικού -και προσωπικού αγαπημένου, Herr Mannelig, ο κιθαρίστας, Claudio, παρέα με τον mainman του γκρουπ, Asis, έφυγαν απ' τη σκηνή και εμφανίστηκαν ξαφνικά ανάμεσα στο κοινό, απ' όπου και έπαιξαν τα μέρη που τους αναλογούσαν για τον εν λόγο κομμάτι. Μια αναμφισβήτητα όμορφη πινελιά. Το καλύτερο όμως το άφησαν για το τέλος. Ποιο ήταν αυτό? Διαβάστε την επόμενη παράγραφο.

Τελευταίο κομμάτι της κανονικής διάρκειας της συναυλίας ήταν το Awakening The Centuries απ΄τον ομώνυμο δίσκο. Η μπάντα κατέβηκε για λίγο απ΄τη σκήνη, στην οποία επέστρεψε, μετά από τα ''We Want More'' και τα ρυθμικά ''Haggard'' που το κοινό φώναξε. Πρώτα, ανέβηκε ο Asis, οπού αφού φώναζε ένα-ένα τα μέλη της μπάντας, εκείνα, ανέβαιναν στη σκηνή όπου και τους χάριζε ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο, παρουσιάζοντάς/συστήνοντας τους. Μόλις τελείωσε το come back της μπάντας στο σανίδι, μας είπανε ότι θα παίξουν ένα τελευταίο τραγούδι. Τι το ήθελαν, να μας το ανακοινώσουν αυτό? Υπήρξε αμέσως αντίλογος απ' το κοινό και τελικά, μετά από συζήτηση αλλά και ύστερα από λίγα παζάρια, καταλήξαμε στο ότι θα μας παίξουνε τρία τραγούδια ακόμη. Κι όμως, μας έπαιξαν τέσσερα! Με το ένα από αυτά να είναι το You Suffer των Napalm Death, που όπως μας εξομολογήθηκαν, το προβάρανε ώρες επί ωρών για να μας το παίξουνε.Το συγκεκριμένο κομμάτι, διαρκείας μόλις ενός δευτερολέπτου, είναι εξαιρετικά δύσκολο ως προς την τεχνική του -αν μη τι άλλο και λογικό να απαιτεί ιδρώτα και κόπο για να αποδοθεί όπως πρέπει.

Τέλος, πρέπει να αναφέρω πως η μπάντα αποτελείται από άτομα προσγειωμένα, ευγενέστατα και συμπαθέστατα και καθόλου μα καθόλου σνομπ ή ψωνισμένα. Αυτό το λέω διότι, μας προέτρεψαν να παραμείνουμε στο χώρο μετά το τέλος της συναυλίας για κουβεντούλα, φωτογραφίες και τα σχετικά -άσχετα αν οι securitάδες του μαγαζιού είχαν διαφορετική άποψη και προσπάθησαν να την επιβάλουν με όχι και τόσο κομψό τρόπο. Τουλάχιστον, ήμουν στους τυχερούς που πρόλαβαν να γνωρίσουν κάποια μέλη της μπάντας. Επίσης, αξίζει να αναφέρω πως, το επόμενο άλμπουμ τους θα έχει θεματολογία δανεισμένη ή/και εμπνευσμένη απ' τα παραμύθια των αδερφών Grimm και οι ηχογραφήσεις του δίσκου θα ξεκινήσουν μέσα στο καλοκαίρι, όπως μας ενημέρωσε ο Asis. Περιττό να αναφέρω, πως δήλωσε ότι θα μας ξαναεπισκεφθούν με την πρώτη ευκαιρία.

Όσοι για οποιοδήποτε λόγο τους χάσατε, φροντίστε την επόμενη φορά να δώσετε το παρόν, γιατί πραγματικά, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το ευχαριστηθείτε. Ακόμη κι αν δεν ξέρετε όλα τα τραγούδια ή τους στίχους, ή νομίζετε ότι είστε περισσότερο μικροί/μεγάλοι από ότι συνήθως είναι ο μέσος όρος ηλικίας για τέτοιου είδους συναυλία, μην κολλάτε σε αυτά. Η μουσική είναι μια και είναι για όλους και οι Haggard, όταν παίζουνε live, δίνουν τα πάντα επί σκηνής, σεβόμενοι τον εαυτό τους αλλά πάνω από όλα, σεβόμενοι το κοινό που πλήρωσε για να τους δεί. Respect. Πάντα τέτοια. Το setlist αποτελούταν από τα κάτωθι κομμάτια:

 In Des Konigs Hallen
The Sleeping Child
Eppur Si Muove
Tales Of Ithiria
Herr Mannelig
South Of Heaven (Slayer Cover)
Per Aspera Ad Astra
Heavenly Damnation
The Final Victory
In A Fool Moon Procession
Upon Fallen Autumn Leaves
Origin Of A Crystal Soul
In A Pale Moon's Shadow
Awaking The Centuries
Encore:
Lost
You Suffer (Napalm Death cover)
The Observer
All Inizio e la Morte

Kyuss Lives!

25η Μαρτίου 2011. Ημέρα Παρασκευή. Με αφορμή τον εορτασμό της Εθνικής Επετείου και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, οι κάτοικοι της Ελλάδος, προβαίνουν σε μαζικές εξόδους από τις πόλεις και την ρουτίνα της καθημερινότητας τους, επ'ευκαιρία και του τριημέρου που προέκυψε. Όπως ήταν αναμενόμενο, η μεγαλύτερη έξοδος γίνεται από Αθήνα μεριά. Οι πλειοψηφία των κατοίκων της πρωτεύουσας άδραξε την ευκαιρία για μια μίνι εκδρομή μακρυά από το κλεινόν άστυ. Όμως αρκετοί ήταν αυτοί που αρνήθηκαν να φύγουν απ' την πόλη κι επίσης, αρκετοί ήταν και αυτοί, που προτίμησαν να την επισκεφτούν αυτές τις ημέρες. Ο λόγος? Η παρακολούθηση της συναυλίας των 3/4, των διαλυμένων απ' το μακρινό 1995, Kyuss, που μας επισκέφτηκαν, υπό το όνομα Kyuss Lives!, για μια συναυλία στο Fuzz, το οποίο, βρίσκεται σε αρκετά κεντρικό σημείο της πόλης.

Έφτασα έξω απ' τον συναυλιακό χώρο, περίπου στις 20:15, και αφού διέσχισα το αρκετά μεγάλο πλήθος που ήταν πέριξ αυτού, μπήκα μέσα στο κλαμπ. Ο χώρος κάτω ήταν ήδη, σχεδόν, γεμάτος. Κατευθύνθηκα προς τον εξώστη, όπου πέρα από δύο ή τρεις σειρές στο κάγκελο μπροστά, ο υπόλοιπος χώρος ήταν άδειος. Το ρολόι έδειχνε 20:30 και στη σκηνή βγήκαν οι Ολλανδοί, Drive By Wire, που έπαιζαν για δεύτερη φορά στην καριέρα τους σε ελληνικό έδαφος και μπροστά σε ελληνικό κοινό, κάτι που σύμφωνα με τα λεγόμενα της τραγουδίστριας αλλά και την ενέργεια που έβγαλαν πάνω στη σκηνή, φάνηκε να το χαίρονται πολύ, πάρα πολύ. Αυτό μεταδόθηκε και στο κοινό.

Ομολογώ, ότι αν και τους ήξερα σαν όνομα, δεν είχα ασχοληθεί ποτέ ιδιαίτερα με τη μουσική τους. Μετά τα δύο πρώτα κομμάτια που έπαιξαν χωρίς ενδιάμεση διακοπή, αλλά και το όλο setlist τους γενικότερα, κατάλαβα ότι είχα κάνει λάθος που δεν τους είχα δώσει κάποια σοβαρή ακρόαση ως τώρα. Έπαιξαν για περίπου σαρανταπέντε λεπτά και το μείγμα Q.O.T.S.A., The Gathering, Kyuss με ολίγη από ψυχεδέλεια, ικανοποίησε το κοινό και το ζέστανε αρκετά. Πράγμα που αποδείχτηκε σχετικά εύκολο καθώς η μουσική τους ήταν καθ' όλα ταιριαστή για να μας βάλει στο κλίμα και να μας προϊδεάσει για το τι θα ακολουθούσε. 

Μέσα σε 15 λεπτά, το crew των συγκροτημάτων, είχε ξεστήσει τον εξοπλισμό του support group και είχε κάνει κι ένα μικρό, πρόχειρο και τελευταίο, soundcheck, πριν βγούνε στη σκηνή οι Καλιφορνέζοι που όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία, κάτι που αποδεικνύεται απ' το γεγονός ότι η συναυλία είχε γίνει sold out πριν δύο μήνες, τότε, δεν είχε ανακοινωθεί ακόμη ότι θα υπάρξει και opening act. Σύμφωνα, με τα όσα αναγραφόταν στο εισιτήριο και στο δελτίο τύπου, οι μάγκες απ' την Καλιφόρνια θα έβγαιναν στη σκηνή στις 21:30. Πράγματι, έτσι έγινε. Ακριβώς στην ώρα τους και μετά από ένα μικρό διαστημικό intro, οι πρώτες γαρδένιες έκαναν την εμφάνισή τους στον ουρανό του κατάμεστου, συναυλιακού χώρου. Έκσταση. Πραγματικά, ένα αγριεμένο μπάσιμο της μπάντας, που άρπαξε το κοινό με τσαμπουκά και το ταρακούνησε, σχεδόν χωρίς να το αφήσει να πάρει έστω και μια ανάσα, για τα επόμενα 90 λεπτά περίπου. 

Η μπάντα βρέθηκε σε εξαιρετική φόρμα. Ο Garcia, αν και νηφάλιος, δεν είχε κανένα λάθος στα φωνητικά, ο Oliveri στο μπάσο έδωσε ρέστα και η μορφάρα που ακούει στο όνομα Brant Bjork, απλά έδωσε σόου πίσω από το Drum-kit του. Ο Fevery, που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Homme, στην κιθάρα, όχι απλά στάθηκε αξιοπρεπώς, αλλά θα έλεγα ότι γέμισε τις μπότες του αυθεντικού και απόντα κιθαρίστα, δείχνοντας ότι έχει δέσει απίστευτα καλά με τους υπόλοιπους. Σαν να μη πέρασε μια μέρα, απ΄τα ένδοξα για αυτούς, 90's. Τότε που αποφάσισαν να το διαλύσουν, όντας στην κορυφή και αγνοώντας, επιδεικτικά, τις σειρήνες του MTV αλλά και του μουσικού τύπου γενικότερα. Μεγάλη μαγκιά αυτή η απόφαση τότε, ακόμη μεγαλύτερη μαγκιά η απόφαση να βγουν σε περιοδεία μετά από τόσα χρόνια, χωρίς μάλιστα να έχουν στη σύνθεσή τους, τον συνδημιουργό των ύμνων τους, και ιδρυτικό μέλος τους, τον αυθεντικό τους κιθαρίστα, όπως προανέφερα. Πράγμα που όπως αποδείχτηκε, ουδόλως τους επηρέασε αρνητικά.

Ο ήχος ήταν πολύ καλός για τα δεδομένα του κλαμπ αλλά και της μουσικής του συγκροτήματος. Το setlist, πολύ δυνατό αν και σίγουρα θα χωρούσαν 3-4 τραγούδια ακόμη, όπως το Demon Cleaner, που ήταν και το μοναδικό που έλειψε τόσο πολύ, κρίνοντας απ' τα σχόλια του κοινού. Ακόμη κι έτσι, όμως, το live αυτό ήταν ένας πραγματικός δυναμίτης. Όσοι δεν πρόλαβαν ένα εισιτήριο ή για κάποιο λόγο δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν στη συγκεκριμένη συναυλία, θα έχουν και δεύτερη ευκαιρία το καλοκαίρι, στις αρχές του Ιούλη, στα πλαίσια του Rockwave Festival. Τότε, θα μας ξαναέρθουν και δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία για όσους τους χάσουν διότι τέτοιες μπάντες live δεν πρέπει να χάνονται από κανέναν λάτρη της σκληρής μουσικής. Απόδειξη αυτού, το γεγονός ότι στη συναυλία συναντούσες από 50άρηδες εώς και 15χρόνους κι ας ήταν η πλειοψηφία του κοινού εκεί γύρω στα πρώτα άντα. Η μπάντα, συντήρησε το μύθο της και σίγουρα ενίσχυσε την υστεροφημία της με αυτή την εμφάνιση.

Η σκόνη της καλιφορνέζικης ερήμου που απλώθηκε στον ουρανό μας το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, θα μείνει ως έχει, ανεπηρέαστη από τα όποια άσχημα καιρικά φαινόμενα προκύψουν, έως τις αρχές του επόμενου Ιούλη, όπου αναμένεται να ενισχυθεί σημαντικά. Ως τότε, με τη βοήθεια του διαδικτύου και αφού ευχαριστήσουμε τα παιδιά που τράβηξαν τα βίντεο αλλά και τα ανέβασαν στο διαδίκτυο, ας πάρουμε μια γεύση του τι έγινε στην εν λόγω συναυλία, εμείς που ήμασταν εκεί για να θυμηθούμε τι έγινε -αν και δύσκολα θα το ξεχάσουμε- αλλά και εσείς που δυστυχώς, χάσατε αυτή την τρομερή συναυλία.