Οι heavy μπάντες από την Λατινική Αμερική για κάποιους ακατανόητους για εμένα λόγους συνήθως δεν τυγχάνουν της αναγνώρισης, που τους αξίζει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κυκλοφορούν εξαιρετικούς δίσκους, το αντίθετο μάλιστα, καθώς σπανίως μας προσφέρουν ακούσματα, που δεν είναι ποιοτικά. Ένα πρόσφατο παράδειγμα αδικημένης, όσον αφορά την προβολή και την αναγνώριση της, μπάντας, αποτελούν οι γεννημένοι το 2001 στην Λίμα του Περού, Reino Ermitaño, οι οποίοι την περασμένη Άνοιξη κυκλοφόρησαν μέσω της Σουηδικής I Hate Records την τέταρτη full length δουλειά τους με τίτλο: Veneración del Fuego.
Ο εν λόγω δίσκος, ο οποίος αποτελείται από 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας 67 λεπτών, διακρίνεται για την ωμή παραγωγή του, η οποία ξεχωρίζει για την old school αισθητική της, ενώ η live αύρα της, προσδίδει στις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες συνθέσεις του άλμπουμ, μια άκρως κολακευτική για αυτές, οργανικότητα. Όσον αφορά, το πανέμορφο artwork του Veneración del Fuego, το οποίο ταιριάζει υπέροχα, τόσο με το ηχητικό του περιεχόμενο, όσο και με το στιχουργικό, αξίζει να αναφερθεί, πως το εμπνεύστηκε η τραγουδίστρια της μπάντας Tania Duarte, ενώ την επιμέλεια του ανέλαβε ο μπασίστας της μπάντας, Marcos Coifman.
Τους δυο προαναφερθέντες πολυπράγμωνες μουσικούς, συμπληρώνουν οι ταλαντούχοι Eloy Arturo σε κιθάρες και Julio "Naka" Almeida στα ντραμς, οι οποίοι ολοκληρώνουν το line up των εκπληκτικών Reino Ermitaño, στο έσχατο χρονικά πόνημα των οποίων, συμμετέχουν αρκετοί guest μουσικοί και πιο συγκεκριμένα, οι Gustavo "Chilly Willy" Barrantes (moog), Raul Curo Valenzuela (άρπα των Άνδεων), Pauchi Sasaki (βιολί) και Tavo Castillo σε φλάουτο και διάφορα τοπικά μουσικά όργανα, ενώ ο ντράμερ κι η τραγουδίστρια της μπάντας, στόλισαν τον δίσκο ηχητικά με βιμπράφωνο, Tibetan Thado Bowl κι ακουστικές κιθάρες, αντίστοιχα.
Οι άλλοτε αργόσυρτες κι άλλοτε σε mid tempo ρυθμό συνθέσεις του δίσκου, παρασέρνουν τον ακροατή σε μια doom δίνη vintage ζάλης, τα έντονα folk ηχοχρώματα της οποίας, προκαλούν ένα εξαιρετικά δυνατό γλυκό ηχητικό μεθύσι, που οι εμπνευσμένες από τα βάθη της Ανατολής μελωδίες, εντείνουν σε βαθμό εθιστικό, καθιστώντας έτσι το πιστό στις αρχέγονες φόρμες του heavy ήχου, μα κι εντελώς ελεύθερο από ηχητικές παρωπίδες, Veneración del Fuego, καθηλωτικό. Βέβαια, σε αυτό συμβάλουν σημαντικά τα αιθέρια φωνητικά, τα οποία ερμηνεύουν τους γραμμένους στην μητρική γλώσσα της μπάντας, στίχους, με περισσή θεατρικότητα.
Οι αρκούντως doomy ηλεκτρικές κιθάρες, πλέκουν κοφτά riffs ωμής ομορφιάς, πάνω στα οποία κεντούν τις σαγηνευτικές τους μελωδίες οι ακουστικές κιθάρες, αλλά και τα παραμυθένιας υφής τοπικά μουσικά όργανα, που με κάθε τους νότα, χαρίζουν λίγη από την μαγική τους αύρα στο φανταστικό Veneración del Fuego. Οι σπαραχτικές μελωδίες του βιολιού, κολακεύουν το έχων πρωταγωνιστικό ρόλο σε τούτο τον δίσκο, μπάσο, το οποίο συνοδεύουν υπέροχα τα δυναμικά ντραμς, ο ήχος των οποίων, εμπλουτίζεται τόσο από το βιμπράφωνο, όσο και από το εξωτικό Tibetan Thado Bowl, ενώ το moog, ζωγραφίζει retro αισθητικής ηχοτοπία.
Η πρωτόγονη ηχητική αύρα, που διαπερνά το εντυπωσιακά καλό, Veneración del Fuego, η οποία ξεχωρίζει απ' τα thrash αισθητικής κιθαριστικά solos, αποτελεί εξαιρετικό δείγμα του παραδοσιακού doom ήχου, καθώς πέρα απ' την σκοτεινή του ατμόσφαιρα, ξεχωρίζει για τις συναρπαστικές του συνθέσεις, που βρίθουν ηχητικής ποικιλίας, αλλά και για την ειλικρίνεια, που οι άκρως ταλαντούχοι, Reino Ermitaño, καταθέτουν με κάθε τους νότα. Εν ολίγοις, τούτος ο εκπληκτικός δίσκος, που θαρρώ, πως είναι ο καλύτερος της υποφαινόμενης μπάντας, μιας κι αποδεικνύει ότι η φλόγα του doom παραμένει ισχυρή, θα κάψει πολλές heavy καρδιές.
Reino Ermitano: Facebook
I Hate Records: Official Website
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου