Clan - Witchcraft

Οι ραγδαίως ανερχόμενοι Clan σχηματίστηκαν το 2012 στην Αγγλία κι απαρτίζονται από τους Matt Pearce σε κιθάρα και φωνητικά, Matt Rabong σε μπάσο και Ben Giller στα ντραμς, οι δυο τελευταίοι εκ των οποίων, επιμελήθηκαν εξολοκλήρου και την παραγωγή της δεύτερης δουλειάς τους, μα πρώτης με full length μορφή, που φέρει τον τίτλο Witchcraft και περιέχει 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 52 λεπτών, ενώ πλαισιώνεται από ένα επιεικώς όμορφο artwork.

Τα περιπετειώδη ηχοτοπία των Clan συνδυάζουν το rock 'n' roll τσαγανό της δεκαετίας του '60 και τον δυναμισμό των blues της δεκαετίας του '70 και τα στολίζουν με αχνά stoner στοιχεία του σήμερα και με έντονα doom rock ψήγματα, ενώ τα vintage αρώματα της δυναμικής παραγωγής του έξοχου Witchcraft, αναδεικνύουν τον fuzz χαρακτήρα των συνθέσεων του κι εντείνουν έτσι την retro αύρα τους, η οποία ευωδιάζει μουσική φρεσκάδα και μαρτυρά συνθετική έμπνευση.

Η κιθάρα σκαρώνει αρκούντως heavy κι εξόχως εθιστικά riffs, τα οποία ξεχειλίζουν blues rock σπιρτάδα και διανθίζει τις συνθέσεις του Witchcraft με τα σπιρτόζικα και doom αισθητικής solos της, τα οποία κολακεύουν το ατίθασο και βαπτισμένο στο fuzz μπάσο, που συμμετέχει ενεργά στα κομμάτια των Clan συνθέτοντας ένα άκρως συμπαγές rythm section με τα γεμάτα σπιρτάδα ντραμς τους, τα οποία διανθίζουν με γενναίες ποσότητες groove, το τελικό μουσικό σύνολο.

Ο εκρηκτικός ήχος των Clan διανθίζεται από τα πάντα αισθαντικά, μα άλλοτε γεμάτα γρέζι κι άλλοτε γαλήνια φωνητικά τους, τα οποία αποδίδουν με περισσή πειστικότητα τους στίχους του Witchcraft κι εντείνουν με την retro χροιά τους, τον αγνό κι ανόθευτο rock 'n' roll χαρακτήρα του, ο οποίος οφείλει την έντονη ευωδία φρεσκάδας, που τον διαπερνά στην ολότητα του, στον συνθετικό κι εκτελεστικό τους οίστρο, καθώς και στην αδάμαστη κι αχαλίνωτη έμπνευση τους.

Το εξαιρετικό ντεμπούτο άλμπουμ τούτης της πολλά υποσχόμενης μπάντας, πετυχαίνει να αφήσει πάρα πολλές ελπίδες για το μέλλον της και συγχρόνως της χαρίζει την δική της μοναδική μουσική ταυτότητα, μιας και οι συνθέσεις του φανταστικού Witchcraft στάζουν αυθεντικότητα και συνάμα μας χαρίζουν κάποιες από τις πιο ποιοτικές heavy rock στιγμές των τελευταίων πολλών ετών, χάρη στο έντιμο, αλλά κι αβίαστο retro ταμπεραμέντο, των εκπληκτικών Clan. Υπόκλιση.

Clan: Bandcamp / Facebook

Tetragrammaton - Descendere

Οι ανερχόμενοι Tetragrammaton σχηματίστηκαν πριν από περίπου δύο χρόνια κάπου στην Αμερική και κυκλοφόρησαν πριν από λίγες εβδομάδες την τρίτη δουλειά τους, που έχει την μορφή EP, καθώς αποτελείται από μόλις 3 κομμάτια συνολικής διάρκειας 29 λεπτών, η οποία πλαισιώνεται από ένα υπέροχο artwork και φέρει τον λιτό και περιεκτικό τίτλο: Descendere.

Το μουσικό μοτίβο των Tetragrammaton στηρίζεται σε ένα τραχύ και παλαιάς αισθητικής black metal υπόβαθρο, το οποίο με περίσσια δεξιοτεχνία έχουν εμπλουτίσει επιτυχώς με κάμποσα doom τεχνοτροπίας περάσματα, χαρίζοντας έτσι μουσική ποικιλία στο Descendere, το οποίο διακρίνεται για την lo-fi παραγωγή του, που εντείνει την noise ευωδία των συνθέσεων του.

Η σχεδόν ανεπαίσθητη κι υφέρπουσα industrial αύρα των κομματιών του Descendere εντείνει τα ακραία αρώματα του και χαρίζει sludge αιχμές στο τελικό μουσικό σύνολο, το οποίο μαρτυρά τον προσωπικό χαρακτήρα των συνθέσεων των Tetragrammaton κι αποτυπώνει εύγλωττα το ταλέντο τους στη σύνθεση, ενώ αναδεικνύει περίφημα την ανίερη και πλούσια έμπνευση τους.

Τα δυναμικά ντραμς οδηγούν τις συνθέσεις των Tetragrammaton άλλοτε σε καταιγιστικά black ηχοτοπία κι άλλοτε σε ανήλιαγα doom μονοπάτια, εκεί όπου το μπάσο προσφέρει ηχητικό βάθος στο Descendere και σιγοντάρει τη κυρίαρχη στον ήχο του κιθάρα, η οποία πότε σκαρώνει κοφτά κι ωμά riffs και πότε ντύνει τα σχιστά brutal ουρλιαχτά του, με heavy δηλητηριώδεις μελωδίες.

Ο ακραίος ήχος των Tetragrammaton αποτελεί άκουσμα ιδανικό, τόσο για τους λάτρεις του ακραίου heavy ήχου, όσο και για τους λάτρεις της παραδοσιακής και στρυφνής black μουσικής, καθώς συνδυάζει άψογα τα καλύτερα στοιχεία τους κι αποτυπώνει πειστικά την δυναμική τους με το χορταστικό Descendere, το οποίο αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον τους. Έξοχο.

Tetragrammaton: Bandcamp / Facebook

Weed Priest - Worship

Οι ανερχόμενοι Weed Priest σχηματίστηκαν το 2008 στην Ιρλανδία και πιο συγκεκριμένα στην πόλη του Galway κι έχουν κυκλοφορήσει ως τώρα ένα demo το 2011 κι έναν full length δίσκο στις αρχές του 2013, ενώ πριν από λίγες εβδομάδες κι έπειτα από κάποιες ξαφνικές αλλαγές στη σύνθεση τους, έκαναν διαθέσιμη την τρίτη δουλειά τους, με τίτλο: Worship, η οποία έχει την μορφή EP, καθώς περιέχει μόλις 3 κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 23 λεπτών.

Το εν λόγω EP, αν και κυκλοφόρησε υπό τη νέα σύνθεση της μπάντας, που περιέχει τους Adam σε κιθάρα και φωνητικά, Ragas στο μπάσο και τους S. Sullivan και M. Sullivan σε κιθάρα και ντραμς αντίστοιχα, ηχογραφήθηκε από τους δύο πρώτους κι από τον πρώην πλέον ντράμερ τους, Adrian, ο οποίος έχει επιμεληθεί και την παραγωγή του Worship, που ξεχωρίζει για τον πυκνό και τραχύ χαρακτήρα της, ο οποίος κολακεύει τον υπέρ του δέοντος heavy ήχο τους.

Η κιθάρα των Weed Priest, όπως ακριβώς και το μπάσο τους, είναι βυθισμένη στο fuzz και πολύ χαμηλά κουρδισμένη κι αυτό έχει ως συνέπεια τα riffs της να σέρνονται σε δηλητηριώδεις doom βάλτους, εκεί όπου ανθίζει ο stoner χαρακτήρας από το αιχμηρό τους μπάσο, το οποίο συνθέτει ένα ιδιαιτέρως δυναμικό rythm section με τα λυσεργικά ντραμς, ενώ τα brutal φωνητικά ταιριάζουν άψογα στην αποπνικτική κι εξόχως εθιστική, heavy ατμόσφαιρα του Worship.

Τα samples από πραγματικό εξορκισμό χαρίζουν μια occult αισθητική σε τούτο το απολαυστικό άκουσμα κι ενισχύουν τις έντονες horror καταβολές του, ενώ οι αργόσυρτες doom συνθέσεις του Worship, αναδεικνύουν την προσωπική ταυτότητα των Weed Priest και μαρτυρούν τη πλούσια έμπνευση και τον συνθετικό τους οίστρο, καθώς άλλοτε φέρουν blues ψήγματα στο μεθυστικό funeral σκαρί τους κι άλλοτε στολίζουν τα stoner ρινίσματα τους με τις sludge αιχμές τους.

Ο χρόνος μοιάζει να λειτουργεί ευεργετικά για τούτη την πολλά υποσχόμενη μπάντα, που στο έσχατο χρονικά πόνημα της εμφανίζει ραγδαία πρόοδο σε όλους τους τομείς, καθώς οι επιρροές της έχουν πλέον δώσει τη θέση τους στην καλλιτεχνική σύλληψη κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα το έξοχο Worship να αποτελεί την καλύτερη ως τώρα δουλειά των Weed Priest, που κάτι μου λέει ότι αν συνεχίσουν έτσι δεν θα αργήσουν να αγγίξουν τις ανίερες κι ωμές doom κορφές. Άξιοι.

Weed Priest: Bandcamp / Facebook

Unsilence - A Fire On The Sea

Οι εξόχως ελπιδοφόροι Unsilence, που σχηματίστηκαν τον Δεκέμβρη του 1993 κάπου στην Αγγλία, λειτουργούν με doom ρυθμούς, μιας και οι δυσκολίες, που συνάντησαν στο διάβα τους δεν ήταν και λίγες, όπως για παράδειγμα τα μπλεξίματα τους με διάφορες δισκογραφικές και οι μπόλικες αλλαγές στη σύνθεση τους, που πλέον απαρτίζεται από τον ιδρυτή τους, Kieron στην κιθάρα κι από τους James σε φωνή/κιθάρα, Jonathon στα ντραμς και James στο μπάσο.

 

Το δισκογραφικό παρελθόν των ανερχόμενων Unsilence περιέχει κάμποσα demo και ep, όπως κι έναν ακυκλοφόρητο δίσκο, ενώ πρόσφατα στην δισκογραφία τους προστέθηκε η δεύτερη full length δουλειά τους, η οποία περιέχει 7 κομμάτια συνολικής διάρκειας 45 λεπτών περίπου και πλαισιώνεται από ένα εξόχως ατμοσφαιρικό και γεμάτο συμβολισμούς artwork, που ταιριάζει υπέροχα, τόσο με την ατμοσφαιρική μουσική του, όσο και με τους σκοτεινούς στίχους του.

 

Η εν λόγω κυκλοφορία, φέρει τον τίτλο: A Fire On The Sea, και με όπλο τη διαυγή και δυναμική παραγωγή της, μας παρουσιάζει το μεγαλειώδη κι αισθαντικό doom χαρακτήρα των δημιουργών της, καθώς οι συνθέσεις της μαρτυρούν με εύγλωττο τρόπο, τόσο την εκτελεστική, όσο και την συνθετική τους δεινότητα κι αναδεικνύουν έτσι την αδάμαστη έμπνευση τους, που μας ταξιδεύει σε παραδοσιακού ύφους κι άκρως μελωδικά, doom metal ηχοτοπία, ανείπωτης ομορφιάς.

 

Τα φωνητικά διακρίνονται για την μελαγχολική τους αύρα και για τον θλιμμένο δυναμισμό τους και τα ντραμς συνθέτουν ένα εξόχως στιβαρό rythm section με το μεστό μπάσο των Unsilence, δίνοντας έτσι το κατάλληλο στήριγμα στις κιθάρες, ώστε να μπορέσουν αυτές να μας χαρίσουν αργόσυρτα riffs σε traditional doom ύφος και solos βγαλμένα από τις χρυσές εποχές της metal μουσικής, συνθέτοντας έτσι ένα απολαυστικό heavy άκουσμα, που ευωδιάζει epic αρώματα.

 

Ο πλούσιος ήχος των Unsilence, που αποτελεί ένα μαγευτικό μείγμα traditional doom μελωδιών κι αγνού epic συναισθήματος, αποτελεί ένα εξαιρετικό άκουσμα για τους λάτρεις της παράδοσης στον heavy ήχο και θαρρώ, ότι το αψεγάδιαστο κι απαράμιλλα όμορφο, A Fire On The Sea, θα τους οδηγήσει στην doom κορυφή με την ποιότητα του, απόρροια της οποίας, είναι ο μουσικός δυναμισμός τους να συνυπάρχει αρμονικά με τον εύθραυστο χαρακτήρα τους. Τα σέβη μου.

Unsilence: Bandcamp / Facebook / Official Website

Red Scalp - EP No.1

Η Πολωνία διαθέτει μια εξόχως δυναμική κι ανερχόμενη heavy σκηνή, που τα τελευταία χρόνια διανθίζεται συνεχώς από νέες μπάντες, όπως για παράδειγμα οι Red Scalp, που σχηματίστηκαν το 2012 και πριν λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησαν την παρθενική δουλειά τους, η οποία έχει την μορφή EP και φέρει τον λίαν κατατοπιστικό τίτλο, όσον αφορά την υπόσταση της, EP No.1.

Το εν λόγω EP, πλαισιώνεται από ένα άκρως ταιριαστό με την θεματολογία του artwork και περιέχει 6 κομμάτια συνολικής διάρκειας 43 λεπτών περίπου, τα οποία μας ταξιδεύουν σε stoner ηχοτοπία αλλοτινών ηχητικών εποχών, μιας και το υπέρ του δέοντος heavy dna τους, είναι στολισμένο με αχνές metal πινελιές, καθώς και με ισχνής Southern αύρας desert ηχοχρώματα.

Οι κιθάρες αποτελούν τον οδηγό των heavy συνθέσεων των Red Scalp, καθώς σκαρώνουν riffs, που ευωδιάζουν doom πυρίτιδα και ξεχειλίζουν stoner αλητεία, ενώ τα solos τους προσφέρουν στο ήδη ιδιαιτέρως δυναμικό τελικό ηχητικό σύνολο μια έξτρα αίσθηση σπιρτάδας, η οποία περιορίζει σε δευτερεύοντα ρόλο τα μεστά μα έτσι κι αλλιώς λιγοστά φωνητικά του EP No.1.

Τα ντραμς πασπαλίζουν τούτο το χορταστικό EP με desert σκόνη χάρη στο νωχελικό groove τους και το ατίθασο μπάσο του χαρίζει βάθος κι όγκο με την γλυκιά του τονικότητα, ενώ η retro αισθητικής παραγωγή, κολακεύει τις συνθέσεις με την πυκνή της υφή και προσφέρει στο τελικό ηχητικό σύνολο ένα σχεδόν ανεπαίσθητο μα εξόχως μεθυστικό vintage άρωμα stoner σοδειάς.

Ο ήχος των Red Scalp δεν προσφέρει κάτι νέο στον heavy ήχο, όμως τον διανθίζει με μπόλικη φρεσκάδα κι αρκετό ταλέντο, καθώς οι συνθέσεις τους μοιάζουν καλά δουλεμένες κι αφήνουν πολλές υποσχέσεις για το μέλλον τους, ενώ το απολαυστικό EP No.1 αποτελεί ένα εξαιρετικό πρώτο δείγμα γραφής κι ένα άκρως χορταστικό heavy άκουσμα. Λάτρεις του stoner, σπεύσατε.

Red Scalp: Bandcamp / Facebook

Amniac - Infinite

Οι άκρως ανερχόμενοι κι εξόχως ελπιδοφόροι Amniac σχηματίστηκαν το 2010 στον Πειραιά κι απαρτίζονται από τέσσερις ιδιαιτέρως ταλαντούχους μουσικούς, οι οποίοι φέτος κυκλοφορούν το παρθενικό τους full length πόνημα με τίτλο, Infinite, το οποίο περιέχει 7 κομμάτια συνολικής διάρκειας 40 λεπτών και διακρίνεται για την πραγματικά αψεγάδιαστη παραγωγή του, που χαρίζει με την λαμπρή διαύγεια της, μια έξτρα δυναμική στο ήδη δυνατό τελικό μουσικό σύνολο.

Το μουσικό ύφος των Amniac αποτελεί ένα εξόχως απολαυστικό υβρίδιο από δηλητηριώδη post metal μελωδίες κι έντονα sludge ηχοχρώματα, τα οποία τούτη η πολλά υποσχόμενη μπάντα έχει επιτυχώς διανθίσει με ορισμένα χορταστικά και σχεδόν εθιστικά doom ηχοτοπία, χαρίζοντας έτσι ηχητική ποικιλία στο έξοχο Infinite, το ατμοσφαιρικό κι όμορφο artwork του οποίου, πλαισιώνει υπέροχα με τους συμβολισμούς του, την αρκούντως heavy και σκοτεινή μουσική του αισθητική.

Η μουσική βάση του Infinite στηρίζεται στις κιθάρες του, οι οποίες άλλοτε σκαρώνουν ορμητικά riffs σε sludge ύφος, που παρασύρουν τα πάντα στο μανιασμένο διάβα τους κι άλλοτε στολίζουν τις περιπετειώδεις συνθέσεις του με τα γαλήνια leads τους, ενώ η ικανότητα τους να πλέκουν σκοτεινούς heavy ρυθμούς και να υφαίνουν ηχητικά περάσματα doom τεχνοτροπίας, μαρτυρά τον περιπετειώδη χαρακτήρα τους και την άψογη τεχνική κι εκτελεστική κατάρτιση των Amniac.

Τα ντραμς σιγοντάρουν με το αγριεμένο τους groove τα δυναμικά έγχορδα των Amniac, καθώς συνεργάζονται άψογα, τόσο με τις κιθάρες, όσο και με το μεστό τους μπάσο, το οποίο συμβάλει σημαντικά στον heavy χαρακτήρα τους, με την ογκώδη και πυκνή υπόσταση του, ενώ τα εξόχως παθιασμένα και brutal φωνητικά τους, ενισχύουν την ηχητική ποικιλία του Infinite κι εντείνουν το αίσθημα άγχους, που διαπερνά τις φέρουσες ένα μυσταγωγικό άρωμα απειλής, συνθέσεις τους.

Ο εξόχως ακραίος και σκοτεινός heavy μουσικός κόσμος των Amniac φανερώνει την αδάμαστη έμπνευση τους και μαρτυρά τον συνθετικό τους οίστρο, ο οποίος είναι απόρροια της εκπληκτικής τους απόδοσης και καθιστά με το περίσσιο τσαγανό του, εξόχως απολαυστικό το Infinite, που αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον τους, καθώς αποτελεί ένα εξαιρετικό πρώτο δείγμα γραφής κι ένα συναρπαστικό ταξίδι στα άδυτα του ατμοσφαιρικού, ακραίου heavy ήχου. Έξοχο.

Amniac: Bandcamp / Facebook

Lord Montague

Το 2013 κάπου στην Αμερική σχηματίστηκαν οι Lord Montague, οι οποίοι απαρτίζονται από τον Marcus σε κιθάρα και φωνή, από τον Nate στα ντραμς κι από τον Kyle στο μπάσο. Τούτοι οι εξόχως ταλαντούχοι μουσικοί κυκλοφόρησαν πριν από λίγο καιρό την παρθενική κι ομώνυμη δουλειά τους, η οποία περιέχει 7 κομμάτια συνολικής διάρκειας 49 λεπτών και πλαισιώνεται από ένα εξαίσιο artwork, το οποίο αναδεικνύει περίφημα τη vintage νοσταλγία της μουσικής τους.

Ο ήχος του Lord Montague διακρίνεται για την εξαιρετική παραγωγή του, που χαρίζει στο τελικό μουσικό σύνολο μια μεθυστική retro αίσθηση με την αναλογική της υφή και με την ξεθωριασμένη της διαύγεια προσφέρει blues σπιρτάδα στις περιπετειώδεις συνθέσεις του, που ξεχωρίζουν για την αγνή κι ανόθευτη proto metal αύρα τους, που εντείνει τα ήδη δυνατά heavy αρώματα hippie ψυχεδέλειας, τα οποία διαπερνούν τη βαφτισμένη στο αυθεντικό rock 'n' roll υπόσταση τους.

Τα εθιστικά κομμάτια των Lord Montague μοιάζουν να έχουν περάσει για κάμποσες δεκαετίες από την φάση της παλαίωσης, καθώς είναι λες και κάποιος άνοιξε το κελάρι του και μέσα από εκείνο το αραχνιασμένο βαρέλι αντί για γλυκόπιοτο οίνο, ξεπήδησε ένα μεθυστικό heavy rock νέκταρ, ικανό να σκλαβώσει και τις πιο δυσπρόσιτες αισθήσεις με την ανείπωτη κι απαράμιλλη μουσική ομορφιά του, που για δεκαετίες είχε ξεμείνει κλειδωμένη στα άδυτα του rock ήχου.

Η ατίθαση κιθάρα σκαρώνει μεγαλειώδους εκτοπίσματος και συνάμα εξόχως μελωδικά riffs, τα οποία φροντίζει να διανθίσει με σαγηνευτικά psych rock αισθητικής leads και με πρώιμης metal υφής solos, αναδεικνύοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τις vintage καταβολές των συνθέσεων του Lord Montague, το οποίο ξεχειλίζει groove χάρη στα δυναμικά του ντραμς και στο μεστό του μπάσο, το οποίο γεμίζει φανταστικά τις συνθέσεις του, με τον αχνό fuzz χαρακτήρα του.

Οι εμπνευσμένες συνθέσεις των Lord Montague συνοδεύονται κι από τα σποραδικά φωνητικά τους, που χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο πετυχαίνουν κι εντείνουν την αύρα rock νοσταλγίας, που διακρίνει την ποτισμένη με heavy παραισθησιογόνα υπόσταση τους, ενώ η εκτελεστική δεινότητα τους βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τον συνθετικό τους οίστρο κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη γέννηση ενός συναρπαστικού doom rock ακούσματος, που βρίθει φρεσκάδας.

Εν ολίγοις, εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν ψυχεδελικό vintage αισθητικής doom rock οργασμό, που τιμά τις ρίζες του, δίχως όμως να τις αντιγράφει και συγχρόνως αποτελεί έναν από τους πιο φρέσκους proto metal δίσκους των τελευταίων πολλών ετών, καθώς τυγχάνει να ξεχειλίζει από heavy τσαγανό, ενώ η αδάμαστη rock 'n' roll ψυχή του ντεμπούτο των Lord Montague, καθιστά το μέλλον τους λαμπρό και μας χαρίζει συναρπαστικές στιγμές rock απόλαυσης. Καθηλωτικό.

Lord Montague: Bandcamp / Facebook

Pilgrim - II: Void Worship

Το 2010 στη Νέα Υόρκη σχηματίστηκαν οι Pilgrim, οι οποίοι ξεκίνησαν ως μουσικό τρίο, όμως δυο χρόνια μετά την κυκλοφορία του ελπιδοφόρου full length ντεμπούτο τους, επιστρέφουν ως δίδυμο, μιας και το μπάσο στην πέμπτη συνολικά και δεύτερη με full length μορφή δουλειά τους, καλύπτεται από session μουσικό, ενώ ο Krolg παραμένει στα ντραμς κι ο Jon επιστρέφει στα φωνητικά και τις κιθάρες και συνάμα συνεχίζει την συγγραφή occult αισθητικής στίχων.

 

Η νέα τους δουλειά φέρει τον τίτλο, II: Void Worship κι αποτελείται από 8 κομμάτια συνολικής διάρκειας 45 λεπτών περίπου, ενώ πλαισιώνεται υπέροχα από το artwork του Adam Burke, το οποίο αναδεικνύει τις γενναίες ποσότητες φαντασίας, που διαπερνούν τους σκοτεινούς στίχους των Pilgrim κι ενισχύει το πρωτόγονο doom αίσθημα της μουσικής τους, η οποία κολακεύεται από την εξαιρετική παραγωγή, η οποία της χαρίζει έναν σαγηνευτικό live αύρας δυναμισμό.

 

Ο οργανικός ήχος του II: Void Worship αναδεικνύεται περίφημα από το μεστό και λιτό μπάσο, το οποίο γεμίζει επιτυχώς τις δυναμικές του συνθέσεις με την fuzz υπόσταση του κι ενισχύεται σημαντικά από τα μινιμαλιστικά κι εξόχως δυναμικά ντραμς, τα οποία πλημμυρίζουν το τελικό μουσικό σύνολο με το πηγαίο κι ατίθασο groove τους, χαρίζοντας έτσι rock 'n' roll ψήγματα live υφής στις εμπνευσμένες doom συνθέσεις των άκρως ελπιδοφόρων κι ανερχόμενων, Pilgrim.

 

Τα φωνητικά βρίθουν συναισθήματος και είναι καλύτερα από ποτέ στην ως τώρα πορεία τούτης της πολλά υποσχόμενης μπάντας, μιας και ξεχειλίζουν αυτοπεποίθηση, ενώ η κιθάρα κυριαρχεί στις συνθέσεις του II: Void Worship με τα μεγαλειώδη riffs της, που στηρίζονται στον αρχέγονο και παραδοσιακό doom ήχο, τον οποίο διανθίζουν άλλοτε με αχνές stoner πινελιές κι άλλοτε με έντονα ψυχεδελικά heavy ηχοχρώματα, που καθιστούν το νέο πόνημα των Pilgrim, μαγευτικό.

 

Οι καταραμένες doom μελωδίες των Pilgrim ξεχωρίζουν για τον ως επί το πλείστο αργόσυρτο χαρακτήρα τους και διακρίνονται για τα νωχελικά ξεσπάσματα τους, τα οποία καθιστούν εξόχως απολαυστικό το II: Void Worship, μιας κι ενισχύουν τα ισχνά stoner ηχοτοπία του κι εντείνουν την αίσθηση της heavy ψυχεδέλειας, που το διαπερνά σχεδόν στην ολότητα του, καθιστώντας το έτσι ως έναν από τους πλέον χορταστικούς κι όμορφους doom δίσκους της χρονιάς. Εξαιρετικό.

Pilgrim: Bandcamp / Facebook

Sativa Root - EP

Οι ανερχόμενοι Sativa Root σχηματίστηκαν το 2011 στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας κι απαρτίζονται από τρεις εκπληκτικούς μουσικούς σε μπάσο, κιθάρα και ντραμς, καθώς η αρχική σύνθεση τους, που περιείχε τέσσερα μέλη έχει αλλάξει πλέον, μιας κι ο δεύτερος κιθαρίστας αποτελεί παρελθόν από τούτο το πολλά υποσχόμενο μουσικό σχήμα, το οποίο συνεχίζει το σαγηνευτικό κι αέναο instrumental ταξίδι του στα ψυχεδελικά heavy ηχοτοπία ως μουσικό τρίο.

Το πρώτο πόνημα των Sativa Root, το οποίο δεν φέρει κάποιον διακριτό τίτλο, έχει την μορφή EP κι αποτελείται από 5 κομμάτια συνολικής διάρκειας 45 λεπτών περίπου, ενώ συνοδεύεται από ένα λιτό και συνάμα εξαιρετικό artwork, που ταιριάζει άψογα με την ψυχεδελική heavy υφή της μουσικής του, ενώ ξεχωρίζει για την αψεγάδιαστη παραγωγή του, η οποία χαρίζει μια έξτρα δυναμική στις απολαυστικές και ήδη αρκούντως δυνατές του συνθέσεις, με την διαύγεια της.

Η μουσική των άκρως ταλαντούχων Sativa Root στηρίζεται στον stoner ήχο, τον οποίο κι έχουν επιτυχώς διανθίσει με έντονα ψυχεδελικά heavy rock στοιχεία και με γενναίες ποσότητες doom μεγαλείου, ενώ τα σχεδόν ανεπαίσθητα post ρινίσματα τους, συνδυάζονται υπέροχα με τα ισχνά sludge ξεσπάσματα τους, καθιστώντας έτσι το ολοκληρωτικά instrumental παρθενικό τους EP, το οποίο ξεχειλίζει μουσική έμπνευση και στάζει αυθεντικό rock τσαγανό, ιδιαιτέρως γοητευτικό.

Τα εξόχως δυναμικά ντραμς των Sativa Root πλημμυρίζουν το συναρπαστικό τελικό μουσικό σύνολο με το απύθμενο groove τους, ενώ το μεστό τους μπάσο, χαρίζει χορταστικές fuzz αιχμές σε τούτο το φανταστικό EP, στο οποίο κυριαρχούν οι κιθάρες, πότε με τα ορμητικά και μεγαλειώδη τους riffs, τα οποία παρασύρουν τα πάντα στο σαλεμένο διάβα τους και πότε με τα μελίσταχτα κι αιθέρια leads τους, τα οποία καθιστούν τούτο μεθυστικό EP, σχεδόν καθηλωτικό.

Ο πλούσιος ψυχεδελικός heavy rock κόσμος των άκρως ελπιδοφόρων Sativa Root συναντά σε τούτο το επιεικώς φανταστικό άκουσμα την εκτελεστική τους δεινότητα και σε συνδυασμό με τον συνθετικό τους οίστρο, καθιστούν εξαιρετικό από όλες τις απόψεις το πρώτο δείγμα γραφής τους και συνάμα μας χαρίζουν με τούτο το συναρπαστικό EP, ένα άκουσμα μαγευτικό, που θαρρώ, πως θα αιχμαλωτίσει τις αισθήσεις σας, με την εύθραυστη κι ανείπωτη ομορφιά του. Υπόκλιση.

Sativa Root: Bandcamp / Facebook

Fuzztastic Planet Festival 2014 (03/08)

Το μεσημέρι της Κυριακής είχε φτάσει κι ενώ βρισκότανε σε εξέλιξη τα πρώτα soundcheck της ημέρας, η επίσκεψη στις τουαλέτες του χώρου και στην ταβέρνα δεν μας άφησαν και με τις καλύτερες εντυπώσεις, αν κι όλα ξεχάστηκαν γρήγορα διότι σε αντίθεση με την χθεσινή ημέρα και τα σχεδόν 80 λεπτά καθυστέρησης στην έναρξη του προγράμματος, η πρώτη μπάντα βγήκε στην σκηνή με καθυστέρηση μόλις 25 λεπτών, οπότε όλα έδειχναν ότι θα εξελιχθούν ομαλά.

Οι Screaming Dead Balloons ανέβηκαν στις 19:00 στην σκηνή του Fuzztastic Planet και για περίπου 50 λεπτά μας ταξίδεψαν σε πολύχρωμα ψυχεδελικά rock ηχοτοπία με το περίσσιο ταλέντο τους, πετυχαίνοντας με την αψεγάδιαστη απόδοση τους να μαγνητίσουν το ενδιαφέρον του κόσμου, ο οποίος ξεσηκώθηκε για τα καλά με τους Purple Dino, που από τις 20:00 και για 45 λεπτά μας χάρισαν στιγμές heavy πώρωσης με τις γεμάτες ενέργεια stoner συνθέσεις τους.

Η επικοινωνία τους με το κοινό ήταν πολύ καλή κι αυτό μέτρησε αρκετά στο να θεωρηθούν ως μια από τις καλύτερες μπάντες του διημέρου, όπως θεωρήθηκαν και οι When Oceans Align, οι οποίοι εντυπωσίασαν με την δυνατή τους παρουσία και τις βαριές post μελωδίες τους, οι οποίες απέδειξαν ότι έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους, μιας κι αποτύπωσαν εύγλωττα την πλούσια μουσική τους αντίληψη, η οποία τυγχάνει να συνοδεύεται κι από μπόλικο συνθετικό ταλέντο.

Τα άσχημα μαντάτα για τους Psychedelic Trips To Death έφεραν στην σκηνή του Fuzztastic τους Alien Mustangs, οι οποίοι από τις 22:00 και για περίπου 45 λεπτά μας ταξίδεψαν σε ψυχεδελικά rock ηχοτοπία αλλοτινών μουσικών εποχών, ενώ η επιεικώς άψογη εμφάνιση τους, ήταν η αιτία για την οποία το κοινό απαίτησε encore κι ευτυχώς δεν το αρνήθηκαν. Τολμώ να πω ότι αποτέλεσαν την ευχάριστη έκπληξη του διημέρου και δικαίως, μιας και ήταν φανταστικοί.

Ο ήχος των Pater Nembrot, που ήταν σκηνή από τις 23:00 έως τα μεσάνυχτα θαρρώ, πως ήταν λίγο μπουκωμένος κι αυτό μου στερεί τη δυνατότητα να τους κρίνω όπως θα ήθελα, αν κι είμαι βέβαιος ότι η απόδοση τους ήταν εξαιρετική, ενώ τα λιγοστά doom περάσματα τους, έκλεψαν την παράσταση από την έμφυτη ψυχεδέλεια των αρκούντως heavy συνθέσεων τους. Και κάπως έτσι έφτασε πλέον η ώρα των The Vintage Caravan από την Ισλανδία να ανέβουν στο σανίδι.

Ότι και να πω για τους νεαρούς Σκανδιναβούς θα είναι λίγο, μιας και ήταν αψεγάδιαστοι πάνω στην σκηνή, την οποία και φρόντισαν να οργώσουν από άκρη σε άκρη, καθηλώνοντας τους πάντες με την φανταστική σκηνική τους παρουσία, η οποία έσβησε την έλλειψη πρωτοτυπίας των συνθέσεων τους και κατέστησε την γεμάτη blues αδρεναλίνη εμφάνιση τους, ως μια από τις καλύτερες στιγμές του φετινού Fuzztastic Planet Festival. Σχεδόν συγκλονιστικοί. Εύγε.

Ξημερώματα Δευτέρας πλέον και το μεγάλο όνομα του φεστιβάλ, που δεν ήταν άλλο από τους Αμερικάνους Radio Moscow, ανέβηκε στην σκηνή του και παρέδωσε μαθήματα εκτελεστικής αρτιότητας. Η άψογη εμφάνιση τους, μοναδικό ψεγάδι της οποίας αποδείχτηκε η μικρή διάρκεια της, που άγγιξε μετά βίας τα 75 λεπτά, έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο τούτο το όμορφο μουσικό διήμερο, μιας και μας χάρισε στιγμές αληθινής heavy ευεξίας με την σπιρτάδα της. Άρχοντες.

Εν ολίγοις, το Fuzztastic Planet Festival κρίνεται ως επιτυχημένο, διότι η αυταπάρνηση των παιδιών, που το έτρεξαν, αποδείχθηκε πιο δυνατή από τις διάφορες κακοτοπιές, ενώ τα λιγοστά μικροπροβλήματα αντιμετωπίστηκαν άψογα. Ο χώρος πολύ καλός για τέτοιους είδους φάσεις, αν και η ποιότητα των τροφίμων της ταβέρνας και η καθαριότητα στον χώρο των τουαλετών, είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσαν να βρίσκονται σε πολύ καλύτερο επίπεδο. Θετικό πρόσημο.

Το μεγαλύτερο τμήμα του κοινού πέρασε ολόκληρο το διήμερο στον χώρο του φεστιβάλ, αν και δεν ήταν λίγοι όσοι ήρθαν μόνο για την μια ημέρα του και κυρίως για την δεύτερη, αν βέβαια τα υπολόγισα καλά. Γύρω στις 400 ψυχές διανυκτερεύσαμε γύρω από τη λίμνη και δηλώνω εντυπωσιασμένος από την αλληλεγγύη και το φιλικό κλίμα των κατασκηνωτών, ενώ εύσημα αξίζουν σε όλους ανεξαιρέτως, καθώς ο χώρος κρατήθηκε καθαρός και βιώσιμος. Πάντα τέτοια.

Όσον αφορά στις μπάντες, η συντριπτική πλειοψηφία τους αποδείχθηκαν ανώτερες των προσδοκιών μου κι αυτό είναι εξόχως θετικό, μιας και θαρρώ, πως στην ουσία αυτές ήταν ο λόγος για τον οποίο βρεθήκαμε εκεί οι περισσότεροι. Τα σέβη μου σε Alien Mustangs και Screaming Dead Balloons, που έδειξαν ικανοί κι έτοιμοι για πολύ μεγάλα πράγματα, ενώ εκτός συναγωνισμού είναι οι This Is Nowhere, Craang και Tuber, που είναι προσωπικές αδυναμίες.

Τα μεγάλα όνομα του φεστιβάλ απέδειξαν με τις εμφανίσεις τον λόγο για τον οποίο κάποιες στιγμές η ανυπομονησία του κοινού, έβαλε εμπόδια σε κάποιες από τις μπάντες, ενώ θαρρώ ότι ένα μεγάλο εύγε αξίζει στους 1000mods για την εκρηκτική και χορταστική τους εμφάνιση, καθώς αψήφησαν τα προβλήματα στον ήχο και τα έσπασαν και στους Radio Moscow, που υπήρξαν αντάξιοι των προσδοκιών. Όσο για τους showmen, The Vintage Caravan, τα λόγια περιττεύουν.

Τέλος, ένα τεράστιο ευχαριστώ σε Θανάση, Τασούλα, Λεωνίδα για την φιλοξενία και φυσικά σε Μαρίνα, Κωνσταντίνα, Μανώλη, Γιώργο και Μήτσο για την καλή παρέα. Χαιρετίσματα σε Αλέξη, Κώστα, Κέλλυ, Θάνο, Χριστιάνα και Θωμά, ο οποίος μάζεψε τον Marco από την Χιλή τυχαία στα ΚΤΕΛ της Λάρισας και τον έφερε στην παρέα μας, όπου κι αμέσως ξεχώρισε, ενώ ειδική μνεία αξίζει η Φρέγια, η οποία ήταν χαλαρά το πιο όμορφο πλάσμα του χώρου. Άντε και του χρόνου.

Fuzztastic Planet Festival: Facebook

Fuzztastic Planet Festival 2014 (02/08)

 

Η 1η Αυγούστου είχε φτάσει και το ταξίδι για την Θεσσαλονίκη αρχικά κι έπειτα για την λίμνη Κοκκινόγεια, γύρω από την οποία θα λάμβανε χώρα το φετινό Fuzztastic Planet ξεκινούσε με νωχελικούς ρυθμούς, καθώς ο ήλιος μόλις είχε αρχίσει να απλώνει στον ορίζοντα τις καυτές του ακτίνες. Ήταν πλέον μεσημέρι όταν η άφιξη στην συμπρωτεύουσα έφερε την ένωση της παρέας, όμως η καταρρακτώδης βροχή ανέβαλε την άφιξη μας στα πέριξ της Δράμας για το πρωινό του Σαββάτου, όταν λίγο πριν τις εγκαταστάσεις camping, όπου είχε στηθεί το όλο σκηνικό για τούτο το μουσικό διήμερο, μας υποδέχτηκε η ΕΛ.ΑΣ., η οποία μείωσε για λίγο την ξεγνοιασιά της στιγμής, καθώς μας υπέβαλε σε επιτόπιο και βουκολικής αισθητικής, στριπτίζ.

Τα διαδικαστικά με τις τοπικές αρχές έλαβαν τέλος δίχως ευτράπελα και η είσοδος μας στο camping αποτελούσε πλέον γεγονός, ενώ καταλυτική αποδείχτηκε η συμβολή των φίλων, που είχαν ήδη κατασκηνώσει, καθώς είχαν μεριμνήσει να φυλάξουν χώρο και για τις δικές μας σκηνές, το στήσιμο των οποίων ολοκληρώθηκε την στιγμή, που το πρώτο soundcheck της ημέρας ξεκινούσε. Στην σκηνή ήταν οι Κορίνθιοι headliners της πρώτης βραδιάς, οι οποίοι συντρόφευσαν με τις δοκιμαστικές τους νότες την διαδικασία εκκαθάρισης της πλούσιας βλάστησης γύρω από τις σκηνές μας, που κρίθηκε απαραίτητη, όταν αντιληφθήκαμε ότι αυτή η πυκνή κι όμορφη πρασινάδα απαρτιζόταν αποκλειστικά από το φυτό με όνομα: τσουκνίδα.

Οι εκκαθαριστικές διαδικασίες έλαβαν σύντομα τέλος, μιας κι αποδεχτήκαμε εύκολα την ήττα από την φύση, η οποία έμελλε να μας εκδικηθεί για την μικρή επίθεση εναντίων της, με στρατιές από λυσσασμένα κουνούπια κι έτσι αράξαμε υπό την παχιά σκιά των δένδρων αναμένοντας την επίσημη έναρξη του φεστιβάλ. Η ώρα πλέον είναι 18:40 κι έπειτα από καθυστέρηση μιας ώρας στο πρόγραμμα οι Lock 'N' Load ανέβηκαν στην σκηνή του Fuzztastic Planet κι έδωσαν το έναυσμα για ένα όπως αποδείχτηκε φανταστικό διήμερο. Τα κομμάτια τους μας έβαλαν για τα καλά στο μουσικό κλίμα της βραδιάς, ενώ η παθιασμένη τους απόδοση για 40 λεπτά περίπου, μαγνήτισε το ενδιαφέρον του κοινού, το οποίο όλο και πύκνωνε εκεί γύρω από την σκηνή.

Τη σκυτάλη πήρανε γύρω στις 19:35 οι Reversed Nature, οι οποίοι για περίπου 30 λεπτά μας ταξίδεψαν σε ψυχεδελικά space rock ηχοτοπία με τις πειραματικής υφής συνθέσεις τους, ενώ τα μικροπροβλήματα στον ήχο δεν στέρησαν απολύτως τίποτα από την καλή τους απόδοση, η οποία απέσπασε θερμό χειροκρότημα από τον κόσμο, που είχε πλέον πληθύνει αρκετά. 20:25 και οι Godsleep ανεβαίνουν στην σκηνή πετυχαίνοντας να ξεσηκώσουν το κοινό με τις άκρως δυναμικές τους συνθέσεις, ενώ το περίσσιο πάθος τους, που αποτυπώθηκε εύγλωττα από την εκρηκτική απόδοση όλων των μελών της μπάντας και ιδιαιτέρως από τον τραγουδιστή της, αποτέλεσε ένα από τα σημεία αναφοράς της πρώτης μουσικής ημέρας του Fuzztastic Planet.

Το ρολόι έδειχνε 21:20 όταν οι αγαπημένοι μου Craang πάτησαν στο σανίδι και μας έστειλαν στην Γη της ψυχεδελικής heavy επαγγελίας με την αψεγάδιαστη απόδοση τους, που διήρκεσε 45 λεπτά σχεδόν, όσο ακριβώς διαρκεί και το νέο τους ep, το οποίο κι έπαιξαν στην ολότητα του, πετυχαίνοντας να μαζέψουν γύρω από την σκηνή και τους τελευταίους, που άραζαν ως τότε μακριά από αυτή κι όχι μόνο να τους μαζέψουν, αλλά και να τους καθηλώσουν, μιας και ήταν σχεδόν τέλειοι. Γύρω στις 22:15 οι RoadKillSoda από την Ρουμανία μας κράτησαν συντροφιά για περίπου μια ώρα με τις stoner μελωδίες τους και μας διασκέδασαν με την ορμητική σκηνική παρουσία τους, που ήταν απόρροια της καύλας τους για την παρουσία τους στο Fuzztastic.

Ο χρόνος κύλησε γρήγορα και η στιγμή των Tuber έφτασε, καθώς η ώρα ήταν πλέον 23:25 όταν οι Σερραίοι ξεκίνησαν το set τους, το οποίο διήρκεσε 60 λεπτά περίπου, στην διάρκεια των οποίων ξεχώρισε η επαγγελματική κι ώριμη παρουσία τους επί σκηνής, που μαζί με το έξοχο δέσιμο τους, κατέστησαν ιδιαιτέρως θερμές τις επευφημίες του κοινού. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα οι This Is Nowhere βγήκαν στη σκηνή του Fuzztastic Planet και ισοπέδωσαν τα πάντα στο ορμητικό διάβα τους, μιας και θαρρώ, ότι υπήρξαν η πλέον εντυπωσιακή μπάντα της ημέρας, αλλά ίσως κι ολόκληρου φεστιβάλ, καθώς απέδωσαν με λυσσασμένη μαεστρία τις όμορφες συνθέσεις τους, αφήνοντας εκστασιασμένο το κοινό με τη φανταστική τους παρουσία. Υπόκλιση.

02:20 και οι 1000mods ξεκινούν το δικό τους μουσικό ταξίδι, αφήνοντας υποσχέσεις για ένα εκρηκτικό live με τα δυο εναρκτήρια κομμάτια τους, ενώ οι συστάσεις με το κοινό συνοδεύτηκαν κι από την υπόσχεση για τζαμάρισμα έως το χάραμα. Το set τους, που κράτησε σχεδόν δυο ώρες, περιείχε κομμάτια από όλες τις δουλειές τους, ενώ δεν έλειψε και το αγαπημένο τους jam, που αποτέλεσε το κερασάκι στην τούρτα μιας υπέροχης μουσικής ημέρας. Τα προβλήματα στον ήχο, αν και δεν τους πτόησαν, εντούτοις θαρρώ, πως ανέκοψαν λίγη από τη δυναμική τους, όμως το γεγονός, πως κράτησαν την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου μέχρι τις 04:45 σε εγρήγορση, λέει πολλά για το απύθμενο κέφι και την παθιασμένη απόδοση τους. Ωραίοι.

Εν ολίγοις, η πρώτη μουσική ημέρα του Fuzztastic Planet, μπορεί να ξεκίνησε αλλόκοτα για μέρος του κοινού, όμως εξελίχθηκε σε έναν ιδιαιτέρως heavy κι αρκούντως ψυχεδελικό rock θρίαμβο για την ολότητα του, μιας κι όλες οι μπάντες υπήρξαν εξαιρετικές επί σκηνής, έστω κι αν κάποιες από αυτές επισκίασαν με την κορυφαία τους απόδοση τις υπόλοιπες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι μεν υστέρησαν, αλλά μόνον ότι οι δε ήταν λίγο πιο έμπειρες επί σκηνής. Οι βάσεις για ένα όμορφο διήμερο είχανε μπει πλέον, καθώς η υποδοχή των τοπικών αρχών ξεχάστηκε και η αρκετά καλή οργάνωση, με μοναδικό ψεγάδι την μεγάλη καθυστέρηση στο πρόγραμμα, αποτελούσε εχέγγυο για την επιτυχία και της επόμενης ημέρας. Εις αύριο λοιπόν τα σπουδαία.

Fuzztastic Planet Festival 2014: Official Website

Fuzztastic Planet 2014 Mixtape by Fuzztastic Planet Festival on Mixcloud