Void Droid - Terrestrial

 

Στα τέλη του 2012 σχηματίστηκαν στην Πάτρα οι ανερχόμενοι Void Droid, που απαρτίζονται από τους ταλαντούχους, Ανδρέα στην κιθάρα και τη φωνή, Bill Hera στην κιθάρα, Άγγελο Ulmo στο μπάσο και Χάρη στα ντραμς, οι οποίοι στα μέσα του περασμένου Μάη κυκλοφόρησαν διαδικτυακά και σε φυσικές κόπιες την δεύτερη συνολικά και παρθενική τους full length δουλειά.

 

Περίπου 57 λεπτά διαρκούν συνολικά τα δέκα κομμάτια, που περιέχει το περί ου ο λόγος, άκρως χορταστικό Terrestrial, το οποίο ξεχωρίζει για το πανέμορφο και γεμάτο συμβολισμούς artwork του, καθώς και για την αψεγάδιαστη παραγωγή του, που κολακεύει με την εξαιρετικά ογκώδη της διαύγεια τα νέα και ιδιαιτέρως εκρηκτικά κομμάτια των πάρα πολλά υποσχόμενων Void Droid.

 

Μεθυστικά solos με ισχυρό hard rock άρωμα κι άκρως μελωδικά leads με αχνές metal αιχμές πλαισιώνουν υπέροχα τα βαριά και παχύρευστα riffs από τις ατίθασες κιθάρες των Void Droid, οι οποίες άλλοτε σκαρώνουν εθιστικούς heavy rock ρυθμούς κι άλλοτε οδηγούν σε βαλτώδη stoner ηχοτοπία το Terrestrial, το οποίο είναι βαφτισμένο σε καυτό southern ευωδίας αλκοόλ.

 

Γρέζι και βραχνάδα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των εξόχως παθιασμένων φωνητικών στο εύφλεκτο κι άκρως διασκεδαστικό Terrestrial, τα οποία ως επί τω πλείστο έχουν χροιά καθαρή, αν και δεν λείπουν από τα ορμητικά και ιδιαιτέρως ρωμαλέα κομμάτια των έξοχων Void Droid κάποια ισχνά brutal υφής ξεσπάσματα, που διανθίζουν με sludge πυρίτιδα το ντεμπούτο τους.

 

Βαρύ και στιβαρό είναι το μεστό rythm section των εξαίρετων Void Droid στο νέο πόνημα τους, το οποίο στολίζουν με γενναίες ποσότητες groove αδρεναλίνης, πυρακτώνοντας το χειμαρρώδες και προσεγμένο στην λεπτομέρεια Terrestrial, το οποίο μαρτυρά heavy rock τσαγανό κι έτσι μας παρουσιάζει με τρόπο εύγλωττο το southern μεράκι και το ανόθευτο τους stoner ταμπεραμέντο.

 

Λυρικά metal ξωτικά χορεύουν ξέφρενα γύρω από το φλογερό και ιδιαιτέρως απολαυστικό Terrestrial σηκώνοντας πυκνά σύννεφα stoner σκόνης, που καλύπτουν αρμονικά τα δυναμικά κομμάτια του, τα οποία οφείλουν στην αλήτικη έμπνευση και την συνθετική κι εκτελεστική δεινότητα των Void Droid τα υπέρβαρα southern αρώματα και την σκαιή τους heavy rock αύρα.

 

Τρομερά προσεγμένο είναι με λίγα λόγια το εμπνευσμένο κι άκρως εντυπωσιακό Terrestrial από τους φοβερούς Void Droid, οι οποίοι μες από αυτό βρυχώνται παρών και δηλώνουν έτοιμοι και ικανοί για σπουδαία πράγματα στον ευρύτερο heavy χώρο, μιας και το πρώτο τους full length πόνημα βρίθει stoner ενέργειας και μαρτυρά southern αισθητικής rock τσαμπουκά. Εξαιρετικό.

 

Void Droid: Bandcamp / Facebook

 

Thal - Glitter

 

Από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής προέρχονται οι σχετικά νεοσύστατοι Thal, το πλήρες όνομα των οποίων είναι The Heathens Are Loose κι εξαιρετικά λαμπρό προμηνύεται το rock τους μέλλον στα δαιδαλώδη heavy σοκάκια, καθώς εάν κρίνω από το ντεμπούτο full length άλμπουμ τους, τότε τούτοι οι τύποι μοιάζουν και μάλλον είναι ικανοί για σπουδαία πράγματα.

 

Οχτώ κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 40 λεπτών είναι το περιεχόμενο του περί ου ο λόγος δίσκου, που φέρει τον τίτλο Glitter και ξεχωρίζει για το λιτό κι εξόχως στιβαρό συνάμα artwork του, ενώ διακρίνεται για την αψεγάδιαστη παραγωγή του, που ισορροπεί τέλεια μεταξύ fuzz διαύγειας και heavy βρωμιάς, την οποία εάν δεν λαθεύω την επιμελήθηκαν οι ίδιοι οι Thal. 

 

Ηλιοκαμένες heavy μελωδίες άλλοτε σε παραδοσιακό stoner ύφος και άλλοτε σε αχνές doom αποχρώσεις εναλλάσσονται με ιδιαίτερη επιτυχία χάρη στον συνθετικό κι εκτελεστικό οίστρο των Thal με τα NWOBHM ψήγματα τους και με τις ισχνές blues ατασθαλίες τους, πασπαλίζοντας έτσι τον λείο και γλυκό fuzz χαρακτήρα του Glitter με θερμά και απαλά desert ηχοχρώματα.

 

Ιδιαιτέρως εντυπωσιακά είναι τα πάντοτε γαλήνια φωνητικά στο Glitter, είτε έχουν αρσενική είτε θηλυκή χροιά κι εξόχως εθιστικά είναι τα riffs από την ατίθαση κιθάρα, που μας ταξιδεύουν δια μέσω ξεθωριασμένων prog ηχοτοπίων σε θολούς κι ολάνθιστους doom κήπους, εκεί όπου οι Thal σκαρώνουν με απαράμιλλο stoner μπρίο hard rock ηχοτοπία τραχιάς blues ομορφιάς.

 

Υπόκωφο σχεδόν είναι το μεστό μπάσο στο Glitter, που το διανθίζει με τον όγκο και το ηχητικό του βάθος και ιδιαιτέρως δυναμικά είναι τα ρωμαλέα ντραμς, που πλημμυρίζουν με αγνή heavy αδρεναλίνη το παρθενικό full length πόνημα των Thal, το οποίο χρωστά στο συμπαγές του και συνάμα σπιρτόζικο rythm section τις γενναίες ποσότητες groove ενέργειας, που το διαπερνούν.

 

Ώθηση στο παιχνιδιάρικο και ράθυμο συγχρόνως Glitter δίνουν αμφότερα τα σχεδόν διάφανης metal υφής blues ρινίσματα και η μεθυστική rock ψυχεδέλεια του, μιας και σπρώχνουν σε βαθιά και ιδιαιτέρως ζεστά heavy rock ύδατα τις doom σκανδαλιές και τα stoner φτιασίδια των Thal, οι οποίοι έχουν εμπλουτίσει επιτυχώς με desert αναθυμιάσεις το λυρικό τους fuzz ταμπεραμέντο.

 

Εν ολίγοις, προκλητικά θελκτικές doom ευωδίες ενώνονται με τρομερά λάγνο τρόπο εις σάρκα μια με τα ιδιαιτέρως έντονα stoner αρώματα και την αμαρτωλά σαγηνευτική fuzz αύρα των άκρως ταλαντούχων κι εξόχως ελπιδοφόρων Thal, καθιστώντας έτσι σχεδόν ακαταμάχητο τον εντυπωσιακά γοητευτικό κι ανέμελο desert χαρακτήρα του εθιστικά ωραίου Glitter. Υπέροχο.

 

Thal: Bandcamp / Facebook

 

Looking Glass - Volume 4

 

Μια εξόχως ταλαντούχα heavy μπάντα με κλίση στον άκρως περιπετειώδη rock ήχο γεννήθηκε πριν από κάμποσα χρόνια εκεί κοντά στις αρχές της χιλιετίας στην Αυστραλία υπό το όνομα Looking Glass, η οποία δημιουργήθηκε κι έκτοτε απαρτίζεται από τον Marcus De Pasquale στην κιθάρα και την φωνή, τον Lachlan Paine στο μπάσο και τον Clinton Paine στα ντραμς.

 

Δεν είναι πολύ δραστήριοι δισκογραφικά οι Looking Glass, όμως οι εν λόγω έμπειροι μουσικοί μας χαρίζουν φέτος μέσω της επίσης εξ Αυστραλίας ορμώμενης, Goatsound Records, τον δεύτερο full length και τέταρτο συνολικά δίσκο τους, ο οποίος περιέχει 12 κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 60 λεπτών και φέρει τον γεμάτο θύμισες, λιτό και απέριττο τίτλο, Volume 4.

 

Στιβαρά heavy rock ηχοτοπία διανθισμένα με ξεθωριασμένα hardcore ηχοχρώματα και θολές blues πινελιές, που κολακεύουν αμφότερα τα ρωμαλέα stoner στοιχεία των Looking Glass και τα συμπαγή doom αρώματα τους, διακρίνονται στο χορταστικό Volume 4 και πασπαλίζουν συνάμα με αχνές metal αιχμές τον έμφυτο και αβυσσαλέα λυρικό του progressive χαρακτήρα.

 

Τρομερά δυναμικά είναι τα ντραμς του εξόχως απολαυστικού Volume 4, το οποίο πλημμυρίζουν επιτυχώς με το ταξιδιάρικο τους groove, ενώ ειδικής μνείας αξίζει η αρμονική τους συνεργασία με το μεστό μπάσο των εξαίρετων Looking Glass, το οποίο χαρίζει στο νέο τους πόνημα το πάντοτε απαραίτητο στις heavy κυκλοφορίες ηχητικό βάθος με τον αχαλίνωτο του rock όγκο.

 

Πότε κοφτερά και πότε μελωδικά είναι τα πάντα βαριά και μεγαλειώδη riffs από την κιθάρα των έξοχων Looking Glass, η οποία σκαρώνει συνεχώς πελώριους ρυθμούς, άλλοτε σε stoner ύφος κι άλλοτε σε παραδοσιακό doom rock μοτίβο, απογειώνοντας την έμφυτη progressive ευωδία του Volume 4 κι αναδεικνύοντας έτσι συνάμα την ιδιαιτέρως πλούσια heavy rock του ποικιλία.

 

Ράθυμες κι εύφλεκτες post σταγόνες πλαισιώνουν υπέροχα τα σχεδόν ανεπαίσθητα hardcore ρινίσματα του εξαιρετικού Volume 4 και τυλίγουν σαν άλλο πέπλο την υφέρπουσα κι εγγενή metal ψυχεδέλεια του, ενώ συγχρόνως επιτρέπουν στις σχεδόν διάφανες noise αναθυμιάσεις των υπέροχων Looking Glass να στολίσουν υπέροχα τις αιχμηρές τους progressive ανησυχίες.

 

Βαριά παρότι διακρίνεται και για το λεπτεπίλεπτο heavy σκαρί της είναι η rock ψυχεδέλεια των Looking Glass, η οποία εκτός όλων των άλλων αποτυπώνεται και από τα σποραδικά και πάντοτε με καθαρή κι απόκοσμη συνάμα χροιά φωνητικά τους, τα οποία συμβάλουν σημαντικά στην ομαλή ροή του πραγματικά εξαίρετου και προσεγμένου στην λεπτομέρεια Volume 4.

 

Λυρικό και βίαια όμορφο είναι το artwork του παιχνιδιάρικου και διαβολικά σκανδαλιάρικου Volume 4, το οποίο φιλοτέχνησε με περίσσιο μεράκι η Lisa Engeman, ενώ εύσημα πρέπει να αποδοθούν στους Jason Fuller για το mastering και Tim Duck για την ηχογράφηση και τη μίξη, καθώς απογείωσαν τα νέα κομμάτια των Looking Glass με την ποιότητα της δουλειάς τους.

 

Φέροντας λοιπόν στην ολόγιομη με αγνό rock ταλέντο, heavy τσαγανό κι ατόφιο progressive ταμπεραμέντο φαρέτρα του ως κύριο του όπλο την αψεγάδιαστη παραγωγή και τον συνθετικό κι εκτελεστικό οίστρο των Looking Glass, το αμαρτωλά θελκτικό και περιπετειώδες Volume 4 μας ταξιδεύει σε πολύχρωμα doom ηχοτοπία metal υφής, αναιμικής funk αύρας και stoner σαγήνης.

 

Καλό θα ήταν, τέλος, να γνωρίζετε ότι το θαυμάσιο Volume 4 από τους ικανότατους και άκρως έμπειρους Looking Glass, βρίθει rock ποικιλίας και ξεχειλίζει heavy ποιότητα, ενώ είναι εξαιρετικά εθιστικό, μιας και οι ατίθασες κι απαράμιλλης doom γοητείας συνθέσεις του, ξεχωρίζουν από το metal κέφι και τη stoner ζωηράδα με την οποία περικλείουν τα λάγνα του prog θέλγητρα. Έξοχο.

 

Looking Glass: Bandcamp / Facebook

Goatsound Records: Official Website

 

Ancient Warlocks - II

 

Κάπου στα τέλη του 2010 σχηματίστηκαν στο Σιάτλ της Ουάσινγκτον οι ανερχόμενοι και τρομερά ταλαντούχοι Ancient Warlocks, οι οποίοι πλέον απαρτίζονται από τον Aaron Krause σε φωνητικά και lead κιθάρα, από τον Darren Chase στην ρυθμική κιθάρα, από τον Anthony Timm στο μπάσο και από τον Steve Jones στα ντραμς, οι οποίοι στις αρχές της περασμένης Άνοιξης κυκλοφόρησαν τον δεύτερο full length δίσκο τους υπό τον λιτό κι απέριττο τίτλο: II.

 

Αχνές occult αναθυμιάσεις αναδύει το μακάβρια θελκτικό artwork του χορταστικού, παρά το σχετικά μικρό του δέμας, II και ταιριάζει έτσι περίφημα στην ογκώδη του ηχητική ατμόσφαιρα και στην αρκούντως σκοτεινή του στιχουργική θεματολογία, ενώ τα εφτά κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 28 λεπτών, που περιέχει το δεύτερο LP από τους άκρως ελπιδοφόρους Ancient Warlocks, χρωστά την ογκώδη του ηχητική θέρμη στην αψεγάδιαστη του παραγωγή.

 

Στιβαρές doom rock αποχρώσεις παλαιάς κοπής έχουν υπέροχα τυλίξει το υπέρβαρο και τρομακτικά heavy εκτόπισμα του II κι έχουν αγκαλιάσει σφιχτά τις σχεδόν ανεπαίσθητες, μα εξόχως εθιστικές blues πινελιές του, καθιστώντας έτσι μεθυστικά τα έντονα stoner αρώματα των Ancient Warlocks, οι οποίοι μας ταξιδεύουν σε αχανείς heavy psych κήπους και πολύχρωμους proto metal ευωδίας βάλτους με τα νέα και βαφτισμένα σε οπιούχα fuzz ύδατα κομμάτια τους.

 

Ιδιαιτέρως βαρύ και στιβαρό είναι το μεστό rythm section των Ancient Warlocks, το οποίο χρωστά σε αμφότερα τα δυναμικά ντραμς και το πυκνό μπάσο τους, τόσο την οργανικής αισθητικής groove αδρεναλίνη του, όσο και τα παχύρρευστα χαρακτηριστικά του, τα οποία καθιστούν άκρως συμπαγές κι εφάμιλλα σφιχτό με σχετικά φρέσκο σκυρόδεμα το γοητευτικό II, το οποίο οφείλει στα καθαρά του φωνητικά τα σχεδόν ανεπαίσθητα του epic doom ρινίσματα.

 

Ρυθμική και lead κιθάρα σκαρώνουν συνεχώς κι αντίστοιχα πότε μεγαλειώδη κι αργόσυρτα riffs σε παραδοσιακό doom ύφος και πότε solos ποτισμένα με ιδιαιτέρως δυνατά hard rock αρώματα, τα οποία διανθίζουν επιτυχώς άλλοτε με βαλτώδη κι απαλά stoner ηχοχρώματα κι άλλοτε με δηλητηριώδους occult αύρας fuzz πινελιές, απογειώνοντας τα λυρικά proto metal ψήγματα των Ancient Warlocks και καθιστώντας έτσι το λάγνο κι αμαρτωλά θελκτικό II άκρως απολαυστικό.

 

Εξαιρετικά μεθυστικό είναι το νέο πόνημα των σταθερά και με αργούς ρυθμούς ανερχόμενων Ancient Warlocks, το οποίο μας παρουσιάζει με τρόπο εύγλωττο την υπέρ του δέοντος βαριά και λασπώδη τους οπτική για τον αβυσσαλέα heavy και στολισμένο με rock αιχμές doom ήχο, καθώς το βασανιστικά όμορφο stoner του διαβολικά σαγηνευτικού II μαρτυρά proto metal μεράκι και στάζει blues τσαγανό σε κάθε του νότα καθιστώντας έτσι εαυτόν σχεδόν ακαταμάχητο. Εύγε.

 

Ancient Warlocks: Bandcamp / Facebook

 

Mantar - Ode To The Flame

 

Από την Γερμανία όπου και σχηματίστηκαν στα τέλη του 2012 προέρχονται οι ραγδαίως ανερχόμενοι κι άκρως ταλαντούχοι Mantar, που παρά το σχεδόν εκκωφαντικά heavy εκτόπισμα τους, απαρτίζονται από μόλις δυο μουσικούς και πιο συγκεκριμένα από τον Erinc σε φωνητικά και ντραμς κι από τον Hanno σε φωνητικά και κιθάρα, οι οποίοι στα μέσα του περασμένου Απρίλη κυκλοφόρησαν δια μέσω της Nuclear Blast Records τη νέα τους full length δουλειά.

 

Πρόκειται για το εξαιρετικό Ode To The Flame, που αποτελεί τον δεύτερο ολοκληρωμένο studio δίσκο τους, καθώς περιέχει δέκα κομμάτια συνολικής διάρκειας 44 λεπτών, ενώ ειδικής μνείας αξίζει τόσο το φανταστικό artwork της νέας δουλειάς από τους φοβερούς Mantar, που μας βάζει για τα καλά στο σκαιό μουσικό κλίμα τους, όσο κι η τρομερή κι άκρως δυναμική παραγωγή τους, που ισορροπεί τέλεια μεταξύ χειμαρρώδους heavy διαύγειας και ακανθώδους fuzz βρωμιάς.

 

Ιδιαιτέρως συμπαγή και ρωμαλέα είναι τα παχιά και πυκνά riffs της κιθάρας, τα οποία άλλοτε μας οδηγούν σε τραχιά κι αιχμηρά black ηχοτοπία μες από στενές sludge ατραπούς κι άλλοτε μας βυθίζουν σε ανίερους και δηλητηριώδεις doom βάλτους, που αναδύουν έντονα punk αρώματα, ενώ τα οπιούχα της leads οδηγούν στα πλέον extreme και διεστραμμένα metal μονοπάτια το εφιαλτικά παραμυθένιο Ode To The Flame από τους πάρα πολλά υποσχόμενους Mantar.

 

Βορβορώδη σε στιγμές είναι τα ως επί τω πλείστο καταιγιστικά ντραμς στο απόκοσμα μαγευτικό Ode To The Flame, το οποίο διανθίζουν επιτυχώς με το σκληρής κι ακραίας metal αισθητικής groove τους, απογειώνοντας έτσι τις νοσηρά θελκτικές μελωδίες της μοναχικής και ιδιαιτέρως στιβαρής κιθάρας των Mantar, παρέα με την οποία συνθέτουν ένα τρομακτικά heavy δίδυμο, τόσο βαρύ και αβυσσαλέα ορμητικό, που ισοπεδώνει τα πάντα στο μανιασμένο του διάβα.

 

Ουρλιαχτά brutal χροιάς, πότε με σχιστή black υφή και πότε με ακραία punk ηχοχρώματα στην αλήτικη τους sludge ανάσα ερμηνεύουν με περισσή κι ανησυχητική συνάμα πειθώ τους όχι και τόσο χαρωπούς στίχους του Ode To The Flame, το οποίο χρωστά στην εκτελεστική δεινότητα και τον συνθετικό οίστρο των διαβολικά ικανών Mantar, τόσο την στιβαρή doom υφή του, όσο και την επιεικώς θηριώδη του heavy υπόσταση, που τρομάζει με το τερατώδες της παράστημα.

 

Σε σχετικά υψηλούς ρυθμούς κινούνται οι ματωμένες κι αιμοβόρες συνάμα heavy αναζητήσεις των Mantar στο νέο πόνημα τους, αν και σε στιγμές τα βασανιστικά όμορφα τους mid-tempo περάσματα εδραιώνουν με τρόπο εύγλωττο την επιβλητική τους παρουσία στο ζωώδες λάγνο κτήνος, που ακούει στο όνομα Ode To The Flame και το οποίο με την λυσσαλέα του sludge γοητεία ωθεί τους δημιουργούς του κοντά στις απόκρημνες blackened doom κορφές. Θαυμάσιο.

 

Mantar: Official Website

Nuclear Blast: Official Website

 

Mephistofeless - Whore

 

Δεν έχουν συμπληρώσει ακόμη έναν ολόκληρο χρόνο ζωής ως μπάντα οι προερχόμενοι από την Αργεντινή κι ανερχόμενοι Mephistofeles, οι οποίοι αν και σχηματίστηκαν στα μέσα του 2015 από τον Ismael Dimenza στο μπάσο, τον Gabriel Ravera σε κιθάρα και φωνή και τον Ivan Sacharczuk στα ντραμς, έχουν ήδη προλάβει να κυκλοφορήσουν δυο-τρία singles ή/και eps.

 

Όμως αφορμή για τούτο το κείμενο δεν αποτελεί κάποια από τούτες τις κυκλοφορίες, αλλά το παρθενικό full length πόνημα των Mephistofeles με τίτλο Whore, που περιέχει εφτά κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 34 λεπτών και το οποίο ξεχωρίζει για το λάγνο κι αλήτικο του artwork, που ταιριάζει γάντι στους στίχους του, οι οποίοι ερμηνεύουν ιστορίες για παρανομίες.

 

Μεστή κι εξόχως δυναμική είναι και η θερμή ηχητικά παραγωγή του Whore, που αξίζει ειδικής μνείας, καθώς κολακεύει την αμαρτωλή του heavy ιδιοσυγκρασία κι απογειώνει έτσι τον ράθυμο και γεμάτο stoner σημάδια από τις αχαλίνωτες doom ακολασίες χαρακτήρα των Mephistofeles, οι οποίοι μας βυθίζουν σε μεθυστικούς rock βάλτους, που ζέχνουν heavy psych όπιο κι αλκοόλ.

 

Υπόνοιες occult αύρας και αχνές sludge αποχρώσεις τυλίγουν σαν άλλο πέπλο τα ισχνά κι εξόχως εθιστικά garage στοιχεία του Whore, τα οποία σιγοντάρουν υπέροχα την πνιγμένη σε παχιές και πυκνές fuzz αναθυμιάσεις heavy ψυχεδέλεια του, ενώ σχεδόν ανεπαίσθητης drone αισθητικής stoner αρώματα κυκλώνουν απειλητικά τα doom rock ηχοτοπία των Mephistofeles.

 

Καθαρά φωνητικά και διακριτικά samples δίνουν μια έξτρα ώθηση στην ήδη αψεγάδιαστη κι ομαλή ροή του Whore, το οποίο χρωστά στο νωθρό λίκνισμα του στιβαρού του rythm section την συμπαγή του μορφή, μιας και το βαρύ κι ατίθασο μπάσο των Mephistofeles συνεργάζεται αρμονικά με τα ρωμαλέα τους ντραμς, βάζοντας φωτιά στην υφέρπουσα του groove ενέργεια.

 

Ηλεκτρισμένα riffs κι ελώδεις μελωδίες υφαίνει συνεχώς και με περισσή μαεστρία η παχουλή κιθάρα των Mephistofeles, που άλλοτε μας ταξιδεύει σε διαστημικά doom τοπία σκεπασμένα με ισχνή sludge σκόνη κι άλλοτε μας οδηγεί σε αρκούντως heavy και στολισμένα με occult ευωδίες stoner ξέφωτα εκεί όπου το Whore ερωτοτροπεί αχαλίνωτα με την αβυσσαλέα fuzz ψυχεδέλεια.

 

Τίποτα το ρηξικέλευθο δεν μας χαρίζουν οι άκρως ελπιδοφόροι Mephistofeles στο ντεμπούτο τους, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι το Whore στερείται ποιότητας, κάθε άλλο, μιας και οι διαβολικά σαγηνευτικές του μελωδίες μαρτυρούν αγνή rock ειλικρίνεια και ξεχειλίζουν heavy φρεσκάδα, φανερώνοντας έτσι το συνθετικό κι εκτελεστικό ταλέντο τούτης της πραγματικά έξοχης μπάντας.

 

Εν ολίγοις, το πρώτο ολοκληρωμένο studio δείγμα γραφής από τους πολλά υποσχόμενους κι άκρως ταλαντούχους Mephistofeles είναι επιεικώς εξαιρετικό και μας γεμίζει με ελπίδες για το μέλλον τους στα κακόφημα doom/stoner σοκάκια, καθώς μπορεί το Whore να μην πρωτοτυπεί σε κάτι όμως το σπιρτόζικα μαστουρωμένο του heavy τσαγανό βρίθει rock σπιρτάδας. Υπέροχο.

 

Mephistofeles: Bandcamp / Facebook

 

Omega Monolith - Fungus

 

Από την άλλοτε μαγευτική κι άλλοτε χαοτική Αθήνα προέρχονται οι τρομακτικά ταλαντούχοι και ραγδαίως ανερχόμενοι Omega Monolith, που σχηματίστηκαν στις αρχές του 2012 από τους εξαιρετικά έμπειρους κι εμπνευσμένους Alex στα ντραμς και Τάκη στην κιθάρα και απαρτίζουν ίσως το πλέον ενδιαφέρον κι ελπιδοφόρο instrumental δίδυμο στον ευρύτερο heavy χώρο.

 

Για του λόγου το αληθές δεν έχετε παρά να ακούσετε το φρικιαστικά θελκτικό Fungus, που αποτελεί την τρίτη συνολικά studio δουλειά των Omega Monolith και πρώτη με full length μορφή και το οποίο περιέχει μόλις 3 κομμάτια συνολικής όμως διάρκειας περίπου 43 λεπτών, ώστε να γίνετε μάρτυρες του τεράστιου ταλέντου και των φοβερών τους heavy δυνατοτήτων.

 

Υστερικά πράο είναι το επιεικώς πανέμορφο και λεπτομερές artwork του άκρως χορταστικού Fungus, το οποίο φιλοτέχνησαν με περίσσιο μεράκι τα παιδιά του Viral Graphics, καθώς αποτυπώνει με τρόπο εύγλωττο την σταχτή διάθεση των κομματιών του, ενώ άξια ειδικής μνείας είναι και η έξοχη παραγωγή του, που απογειώνει την μουντή φαντασία των Omega Monolith.

 

Στους James Plotkin, που επιμελήθηκε το mastering και Θάνο Μπίκο, που ευθύνεται για την μίξη και που ήταν παρών στην εξολοκλήρου live ηχογράφηση του Fungus από τους εκπληκτικά ικανούς μουσικούς Omega Monolith, καθώς και στο πλούσιο συνθετικό κι εκτελεστικό ταλέντο τους, χρωστάμε όλοι εμείς εν πολλοίς τούτη τη συναισθηματικά βίαιη κι ακραία heavy εμπειρία.

 

Ηλεκτρισμένες λούπες γεννά με απαράμιλλη δεξιοτεχνία και περισσή μαεστρία η ατίθαση κιθάρα των Omega Monolith στο έσχατο χρονικά studio πόνημα τους βυθίζοντας μας έτσι σε μια βάναυση κι αέναη doom δίνη εκεί όπου η sludge ιδιοσυγκρασία του Fungus ξερνά με απόκοσμη χάρη τις experimental πινελιές, που διακρίνουν αμφότερα τα heavy και τα rock της στοιχεία.

 

Ρωμαλέα riffs άλλοτε σε αβυσσαλέο sludge ύφος κι άλλοτε με τραχιές doom αιχμές ξεχύνονται με θλιμμένη μανία από την κιθάρα, τα leads της οποίας φέρουν ένα διαβολικά σαγηνευτικό αίσθημα heavy απειλής στην αχνή τους post ραχοκοκαλιά και πασπαλίζουν με σκοτεινή rock ψυχεδέλεια τα σχεδόν διάφανα stoner ψήγματα των Omega Monolith στο εξαίρετο Fungus.

 

Ιδιαιτέρως δυναμικές heavy μελωδίες χορεύουν σε υπέροχα ερεβώδεις ρυθμούς πάνω στις χορδές της κιθάρας και στροβιλίζονται μες στις εθιστικές της λούπες, την ίδια στιγμή, που τα στιβαρά ντραμς των Omega Monolith διανθίζουν με μονολιθική groove μαγεία το ιδιαιτέρως απολαυστικό Fungus, χάρη στην αψεγάδιαστη κι άρτια τεχνική και την αργόσυρτη ορμή τους.

 

Μοτίβα επαναλαμβανόμενα και σε στιγμές μονότονα από τα συμπαγή τύμπανα των έξοχων Omega Monolith χτίζουν με υπομονή τα βασανιστικά όμορφα και τεράστια heavy ηχοτοπία του σαγηνευτικού και μελαγχολικά ωραίου Fungus, που χρωστά το συμπαγές doom τοίχος, που περιβάλει την εύθραυστη sludge του γοητεία στην αγαστή συνεργασία κρουστών κι εγχόρδων.

 

Ομαλή είναι η ροή του εφιαλτικά παραμυθένιου Fungus και σε αυτό συμβάλουν σημαντικά και τα σχεδόν ανεπαίσθητα samples φωνητικών, καθώς και τα ισχνά black ή/και death ξεσπάσματα των Omega Monolith, οι οποίοι στοιχειώνουν αισθήσεις και ζαλίζουν σώμα και μυαλό με την απόκοσμη τους προσέγγιση στον ιδιαιτέρως eχperimental κι εξόχως αισθαντικό heavy ήχο.

 

Δεν είναι αρκετές οι λέξεις θαρρώ για να περιγράψουν έστω και λίγο το συναισθηματικό μακελειό και την σκοτεινή και άκρως περιπετειώδη heavy πανδαισία, που λαμβάνει χώρα στο μεθυστικό Fungus, μιας και οι Omega Monolith συνδυάζουν υποδειγματικά ταλέντο, τσαγανό και μεράκι κι έτσι σε συνδυασμό με την αχαλίνωτη τους έμπνευση μας πνίγουν με την rock τους ειλικρίνεια.

 

Εν ολίγοις, θαρρώ, πως οι φοβεροί και τρομεροί Omega Monolith κοίταξαν σε βάθος και κατάματα την ακανθώδη άβυσσο της μαυρισμένης τους ψυχής και όχι μόνο δεν σκιάχτηκαν αλλά ξεπεράσανε τις όποιες φοβίες προέκυψαν από αυτό το ζοφερό αντίκρισμα και μας χάρισαν με το Fungus έναν ακραίο και συνάμα μελωδικό και ιδιαιτέρως heavy δίσκο, καλειδοσκοπικά γκρίζο.

 

Τέλος, καλό είναι να γνωρίζετε ότι ετούτο το νοσηρά ονειρικό άκουσμα αποτελεί το απαύγασμα μιας επίπονης εσώψυχης διεργασίας κι αυτό έχει ως απόρροια το λυρικά βαλτώδες heavy rock του Fungus να λαμπυρίζει μες την doom καταχνιά και την sludge ομίχλη από την οποία πηγάζει και αναδύεται σε όλο του το μεγαλείο το πλούσιο ταλέντο των Omega Monolith. Φανταστικό.

 

Omega Monolith: Bandcamp / Facebook

 

Böse - Pope On Dope

 

Με αφορμή το μεθυστικό και μεθυσμένο συνάμα Pope On Dope, που περιέχει μονάχα το ομώνυμο του κομμάτι συνολικής διάρκειας 24 λεπτών, το οποίο κυκλοφορεί τούτες τις μέρες σε digital μορφή μονάχα προς το παρόν, σε τούτο το κείμενο θα ασχοληθούμε με τους δημιουργούς του, που δεν είναι άλλοι από τους γεννημένους το 2014 στη Πολωνία κι υπερδραστήριους Böse.

 

Άκρως παραγωγικό δισκογραφικά τουλάχιστον είναι τούτο το δυναμικό heavy rock τρίο, που απαρτίζεται από τον Daro στην κιθάρα, τον RPA στο μπάσο και τον LeC στα ντραμς, οι οποίοι μάλλον ηχογραφούν σχεδόν κάθε τους πρόβα, καθώς στα δυο ως τώρα χρόνια ύπαρξης τους οι Böse έχουν προλάβει να βγάλουν 58 κυκλοφορίες με αρκετές εξ αυτών και σε φυσικές κόπιες.

 

Ναι σωστά διαβάσατε πάνω από πενήντα συνολικά είναι οι κυκλοφορίες από τους Böse στην ως τώρα πορεία τους στα βρώμικα κι αρκούντως heavy καταγώγια με τις έντεκα από αυτές να έχουν βγει μόλις φέτος, οπότε κάτι μου λέει πως το Pope On Dope, που είναι η αιτία για τούτο το κείμενο, μάλλον σύντομα θα αποκτήσει κι αυτό με την σειρά του κάμποσους διαδόχους.

 

Όμως ας αφήσουμε στην άκρη τα μαθηματικά κι ας δούμε την μουσική πλευρά των Böse, που στηρίζεται κυρίως στον αυτοσχεδιασμό, μιας και είναι κοινωνοί της jam νοοτροπίας, η οποία κρίνοντας από τις φετινές τους κυκλοφορίες και όχι μονάχα από το εξαίρετο Pope On Dope, τους οδηγεί σε βαλτώδη stoner ηχοτοπία εκεί όπου sludge και doom ερωτοτροπούν αχαλίνωτα.

 

Τύμπανα ρωμαλέα και φέροντα στον αργόσυρτο και ράθυμο τους βηματισμό γενναίες ποσότητες groove ενέργειας πλαισιώνουν υπέροχα το μεστό κι ογκώδες μπάσο των Böse, που χαρίζει ηχητικό βάθος στο Pope On Dope και στα λοιπά κομμάτια τους, το οποίο όπως ακριβώς και η κιθάρα τους, που σκαρώνει συνεχώς τεραστίου εκτοπίσματος riffs είναι πνιγμένο στο fuzz.

 

Ιδιαιτέρως τραχιά και σκαιά είναι τα σκληρά doom ηχοχρώματα και οι ελώδεις sludge πινελιές των Böse, οι οποίες στο χορταστικό Pope On Dope έρπουν ανάμεσα σε αβυσσαλέας heavy ψυχεδέλειας βάλτους κι ερεβώδους γοητείας stoner σοκάκια, παρουσιάζοντας μας εύγλωττα την μονολιθική και υπέρ του δέοντος βαριά ιδιοσυγκρασία τούτης της instrumental κυρίως μπάντας.

 

Δεν χρήζει περεταίρω ανάλυσης ή/και περιγραφής, νομίζω, η αιχμηρή και υπέρβαρη μουσική από τους Böse, μιας και κάτι μου λέει ότι μόλις την ακούσετε αμέσως θα μπείτε στο στιβαρό και συμπαγές κλίμα τους, από το οποίο πολύ δύσκολα θα ξεκολλήσετε, καθώς αν κρίνω από το αμαρτωλά όμορφο Pope On Dope, είμαι σίγουρος ότι θα ζαλιστείτε από τα heavy θέλγητρα του.

 

Εν ολίγοις, θαρρώ, πως στην περίπτωση των υπερπαραγωγικών κι εξαιρετικά δραστήριων δισκογραφικά τουλάχιστον Böse, η αποδεδειγμένα τεράστια προσφερόμενη ποσότητα δεν αφαιρεί απολύτως τίποτα από την ηχητική τους ποιότητα και για του λόγου το αληθές δεν έχετε παρά να χαθείτε στις δαιδαλώδεις κι άκρως απολαυστικές heavy ατραπούς του Pope On Dope.

 

Böse: Bandcamp / Facebook

 

Gravitsapa - Demo-2

 

Μια εξαίρετη μπάντα ταγμένη στον ηχητικό πειραματισμό σχηματίστηκε στην Ουκρανία το 2005 υπό το όνομα Gravitsapa, η οποία απαρτίζεται από τέσσερις μουσικούς, που κυκλοφόρησαν πρόσφατα τη νέα και τρίτη συνολικά δουλειά τους υπό τον αλλόκοτο και λιτό τίτλο Demo-2.

 

Περίπου 33 λεπτά διαρκεί συνολικά το παράξενα θελκτικό Demo-2, που περιέχει 12 κομμάτια, τα οποία όμως είναι προς το συμφέρον σας να ακουστούν ως ενιαίο σύνολο και όχι ως ξεχωριστές μονάδες, καθώς μόνο έτσι θα μπείτε στο περίεργο μουσικό κλίμα των Gravitsapa.

 

Στιβαρά ηχοτοπία σε math rock μοτίβο με ισχυρές noise και αχνές drone πινελιές χαρακτηρίζουν αμφότερα τον experimental χαρακτήρα και την αβυσσαλέα minimal ιδιοσυγκρασία των Gravitsapa, οι οποίοι έχουν διανθίσει επιτυχώς το Demo-2 με αχνά post sludge ηχοχρώματα.

 

Κινηματογραφικό είναι το ύφος του παρανοϊκής ομορφιάς Demo-2 κι εξόχως περιπετειώδες το βαρύ του rock ταμπεραμέντο, το οποίο διακρίνεται για την υφέρπουσα αίσθηση heavy απειλής, που κυκλώνει τις νέες συνθέσεις των Gravitsapa και τη νοσηρά γοητευτική τους φαντασία.

 

Δεν υπάρχουν θαρρώ οι σωστές λέξεις για να περιγράψουν ούτε καν στο περίπου την αλλοπαρμένη μουσική του Demo-2, η οποία οφείλει στην παλαβή έμπνευση των Gravitsapa τον επιεικώς extreme πειραματικό χαρακτήρα της, μα και την εξίσου μινιμαλιστική της μορφή.

 

Τέλος, εάν είστε σε περιπετειώδες mood και ψάχνετε για κάτι experimental να ακούσετε τότε θαρρώ, πως το μάλλον ιδιόρρυθμο Demo-2 από τους ιδιότροπα ταλαντούχους Gravitsapa ενδείκνυται για εσάς, καθώς βρίθει πειραματικών και avant-garde στοιχείων. Εφιαλτικά ωραίο.

 

Gravitsapa: Bandcamp / Facebook

 

The Temple - Forevermourn

 

Πριν από έντεκα χρόνια σχηματίστηκαν στην Θεσσαλονίκη οι The Temple, οι οποίοι έπειτα από ένα διάλειμμα και ύστερα από κάμποσες αλλαγές στην σύνθεση τους πλέον απαρτίζονται από τον Alex σε μπάσο, φωνή και στίχους, τον Paul στα ντραμς και τους Stefanos και Phelipe σε κιθάρες, οι οποίοι πριν από δύο μήνες κυκλοφόρησαν την παρθενική τους full length δουλειά.

 

Εφτά κομμάτια συνολικής διάρκειας 55 λεπτών περιέχει το περί ου ο λόγος Foverermourn, το οποίο βγήκε με την βοήθεια της σουηδικής I Hate Records, ενώ ειδικής μνείας αξίζει τόσο το πανέμορφο του artwork, που ταιριάζει γάντι στην μουντή ατμόσφαιρα του, όσο κι η παραγωγή, που μαρτυρά την live ηχογράφηση από τους έξοχους The Temple με την οργανική της υφή.

 

Ρωμαλέο και στιβαρό είναι το μονολιθικό rythm section στο χορταστικό κι εξόχως απολαυστικό Forevermourn, το οποίο χρωστά στα δυναμικά του ντραμς τον ράθυμο και πένθιμης αισθητικής βηματισμό του κι οφείλει στο μεστό μπάσο των The Temple και τον αχνό του fuzz χαρακτήρα το ιδιαιτέρως ογκώδες εκτόπισμα του, καθώς και την εξόχως συμπαγή του metal ιδιοσυγκρασία.

 

Άκρως μελωδικά είναι τα θηριώδη riffs από την ρυθμική κιθάρα, τα οποία κινούνται σε mid tempo παραδοσιακά doom μονοπάτια και ξεχωρίζουν για τις θολές epic αποχρώσεις τους, ενώ τα μελαγχολικά leads και solos πασπαλίζουν άλλοτε με σχεδόν ανεπαίσθητη black σκόνη το Forevermourn κι άλλοτε στολίζουν τα νέα κομμάτια των The Temple με αχνά funeral αρώματα.

 

Νοσταλγία traditional doom υφής και ισχνά heavy metal ψήγματα παλαιάς κοπής μαρτυρά η καθαρή και στεντόρεια φωνή των The Temple, που σε στιγμές είναι σε στυλ ψαλμωδίας, ενώ τα λυρικά μέρη από τα έγχορδα μαρτυρούν εύγλωττα την υφέρπουσα gothic θλίψη, που διαπερνά τα ζωηρά και συνάμα μακάβρια κομμάτια του μεθυστικού και παραμυθένιου Forevermourn.

 

Ηλιαχτίδες ξεθωριασμένης epic doom ομορφιάς λούζουν αρμονικά το παραδοσιακό doom ύφος του Forevermourn και πλαισιώνουν έτσι φανταστικά τα κλασσικά heavy metal ρινίσματα τους, τα οποία κολακεύουν αμφότερα τα σχεδόν διάφανα black ψήγματα και τις ισχνές gothic σκίες, που σκεπάζουν το στολισμένο με funeral κοσμήματα ντεμπούτο άλμπουμ των The Temple.

 

Συνθετικός οίστρος κι εκτελεστική δεινότητα σε συνδυασμό με την μακάβρια θελκτική φαντασία των The Temple αποτυπώνουν υπέροχα την ονειρικά πένθιμη τους έμπνευση και καθιστούν έτσι εντυπωσιακά ωραίο το εξαίρετο Forevermourn παρά τα λιγοστά και θαμπά ψεγάδια του, χαρίζοντας μας συγχρόνως ένα εφιαλτικά κι αβυσσαλέα σαγηνευτικό traditional doom άκουσμα.

 

Ιδιαιτέρως λαμπρό θα είναι το μέλλον των ελπιδοφόρων και πολλά υποσχόμενων The Temple στα θλιμμένα κι ανήλιαγα doom metal σοκάκια εάν συνεχίσουν το ίδιο μεθοδικά το διάβα τους σε αυτά, μιας και κρίνοντας αποκλειστικά από τα τρομακτικής σαγήνης trad doom θέλγητρα του γοητευτικού Forevermourn, θαρρώ, πως έχουν όλα τα φόντα για να ξεχωρίσουν. Μαγευτικό.

 

The Temple: Bandcamp / Facebook

I Hate Records: Official Website

 

Pillars - Pyres And Gallows

 

Κάπου προς τα τέλη του 2014 σχηματίστηκαν στη Νίκαια της Γαλλίας οι ταλαντούχοι Pillars, που απαρτίζονται από τον Klem στην φωνή, τον Dje στην κιθάρα, τον Disaster στο μπάσο και από τον JJ στα ντραμς, οι οποίοι στα τέλη του περασμένου Απρίλη κυκλοφόρησαν δια μέσω της σελίδας τους στο bandcamp την παρθενική τους κυκλοφορία, που έχει την μορφή EP δουλειάς.

 

Ιδιαιτέρως χορταστικά είναι τα τέσσερα κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 33 λεπτών, που περιέχει το περί ου ο λόγος EP, το οποίο φέρει τον τίτλο Pyres And Gallows και ξεχωρίζει για την ισχνή του horror αισθητική, που αποτυπώνεται έξοχα, τόσο στους στίχους του, όσο και στο artwork του, αμφότερα εκ των οποίων μας βάζουν για τα καλά στο σκοτεινό κλίμα των Pillars.

 

Μεθυστικές occult αναθυμιάσεις αναδύονται συνεχώς από τα ματωμένα σπλάχνα του εξαιρετικά απολαυστικού Pyres And Gallows, το οποίο με όπλο την ερεβώδη φαντασία και την εκτελεστική αρτιότητα των δημιουργών του, μας ταξιδεύει σε σκοτεινά doom rock ηχοτοπία εκεί όπου οι έξοχοι Pillars πασπαλίζουν με αχνή death σκόνη τον βαλτώδη τους sludge χαρακτήρα.

 

Ηλεκτρισμένες μελωδίες πνιγμένες στο reverb και στιβαρά κι αργόσυρτα riffs ξεχύνονται συνεχώς από την συμπαγή και χαμηλά κουρδισμένη κιθάρα των Pillars, η οποία όπως ακριβώς και το μεστό τους μπάσο είναι βαφτισμένη σε οπιούχα fuzz ύδατα, ενώ κατακλυσμιαία σχεδόν είναι τα ντραμς στο Pyres And Gallows, το οποίο και διανθίζουν με το μονολιθικό τους groove.

 

Σχεδόν epic αιχμές προδίδουν αμφότερα τα καθαρά και τα πιο σκληρά φωνητικά, τα δεύτερα εκ των οποίων ξεφεύγουν σε βορβορώδη brutal μονοπάτια, αν και αυτό κρατάει πάντοτε πολύ λίγο, ενώ ειδικής μνείας αξίζει και η αψεγάδιαστη παραγωγή του Pyres And Gallows, που κολακεύει τα νέα κομμάτια των Pillars, καθώς ισορροπεί τέλεια μεταξύ heavy διαύγειας και fuzz βρωμιάς.

 

Άκρως ταιριαστά με την μάλλον ζοφερή ατμόσφαιρα του Pyres And Gallows είναι τα λιγοστά, μα πανέξυπνα χρησιμοποιημένα samples φωνητικών, καθώς βοηθούν εξαιρετικά την ομαλή του ροή και συμβάλουν σημαντικά στην έμφυτη occult αισθητική των Pillars, οι οποίοι με το πρώτο EP τους μας παρουσιάζουν μες από τον συνθετικό τους οίστρο το πλούσιο τους heavy ταλέντο.

 

Δυναμικά sludge περάσματα πλαισιώνουν υπέροχα τις βραδυφλεγείς και υφέρπουσες stoner αποχρώσεις του Pyres And Gallows κι απογειώνουν έτσι με τρόπο συναρπαστικό τα εγγενή occult rock στοιχεία του, τα οποία σε συνδυασμό με τα σχεδόν ανεπαίσθητα κι ακραίας γοητείας death στοιχεία των Pillars καθιστούν ακαταμάχητα τα παραδοσιακά τους doom ηχοχρώματα.

 

Εν ολίγοις, εδώ πρόκειται για ένα εξαιρετικό πρώτο δείγμα γραφής από τους ελπιδοφόρους Pillars, οι οποίοι δίχως να κάνουν οτιδήποτε ρηξικέλευθο πετυχαίνουν κι εντυπωσιάζουν με την απαράμιλλη συνοχή και την σκαιή φαντασία τους και μας χαρίζουν με το Pyres And Gallows, αφήνοντας συνάμα πολλές υποσχέσεις για το μέλλον τους, ένα υπέροχο doom άκουσμα. Έξοχο.

 

Pillars: Bandcamp / Facebook