Ocean Towers - Chapter 2

Από το Halifax, την πρωτεύουσα του νησιού Nova Scotia του Καναδά, προέρχονται οι Ocean Towers, μια σχετικά νέα μπάντα, που όμως αποτελείται από όχι και τόσο νέους στον heavy χώρο μουσικούς. Πιο συγκεκριμένα, οι τέσσερις ταλαντούχοι μουσικοί, που αποτελούν τούτη την απολαυστική μπάντα, που αρέσκεται στον αυτοσχεδιασμό, είναι ο Jon Dacey στην κιθάρα, ο Chris Fawcett στο μπάσο, ο Troy Wilson στα πλήκτρα κι ο Brian Stroud στα ντραμς.

Η εν λόγω μπάντα έκανε δυναμικό μπάσιμο στα heavy μουσικά δρώμενα με το περσινό ντεμπούτο Ep της, Chapter 1, το οποίο ακόμη αναρωτιέμαι γιατί ποτέ δεν το άκουσα στην ώρα του, μιας και περιέχει 5 εκπληκτικά κομμάτια, που συνδυάζουν άψογα doomy ηχοχρώματα με ψυχεδελικά space rock στοιχεία, τα οποία είναι πολύ πιο έντονα στο δεύτερο πόνημα της μπάντας, Chapter 2, σε αντίθεση με τα doomy περάσματα, που έχουν σχεδόν εκλείψει.

Το πραγματικά μαγευτικό νέο άλμπουμ των Ocean Towers διαρκεί 39 λεπτά, ενώ αποτελείται από μόλις δύο κομμάτια, στα οποία ο αυθορμητισμός και ο αυτοσχεδιασμός έχουν κυρίαρχο ρόλο, μιας και σε αυτούς οφείλονται οι γεμάτες fuzz ψυχεδελικές τους μελωδίες, οι οποίες μας στέλνουν σε ένα συναρπαστικό ηχητικό ταξίδι στον μαγικό κόσμο του space rock, όπου διαστημικά τοπία απίστευτου κάλλους όπως αυτό, που απεικονίζεται στο εξώφυλλο του άλμπουμ, σκλαβώνουν το βλέμμα και κόβουν την ανάσα, με την απαράμιλλη ομορφιά τους.

Για ακόμη μια φορά η παραγωγή είναι εξαιρετική και κολακεύει τις υπέροχες ηχητικές αναζητήσεις των Ocean Towers, κι αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι την επιμελήθηκαν ο ντράμερ και ο κιθαρίστας της μπάντας, ενώ ο τελευταίος είναι και ο υπεύθυνος για το πανέμορφο artwork του σαγηνευτικού Chapter 2, που διατίθεται για download στο bandcamp της μπάντας έναντι οποιουδήποτε αντιτίμου εσείς επιλέξετε, ενώ θα υπάρξει και φυσική κόπια και μάλιστα σε format κασέτας, η οποία θα γίνει διαθέσιμη στο άμεσο μέλλον από την Clocks & Daggers.

Τα περιορισμένα doom ψήγματα του Chapter 2 διανθίζονται από μια σαγηνευτική blues αισθητική, ενώ τα έντονα space rock στοιχεία του σε βυθίζουν σε μια αέναη δίνη fuzz ψυχεδέλειας, που γαληνεύει το πνεύμα. Η απόδοση της μπάντας είναι πάρα πολύ καλή, ενώ η χημεία των τεσσάρων είναι εκπληκτική. Η κιθάρα κυριαρχεί στο Chapter 2 και το μπάσο την σιγοντάρει με υπέροχο τρόπο, ενώ τα πλήκτρα πλαισιώνουν με τους διαστημικούς τους ήχους τόσο τα ατίθασα έγχορδα, όσο και τα δυναμικά ντραμς, τα οποία κρατούν με περίσσια μαεστρία τα μπόσικα, ενώ στολίζουν τον ήχο του δίσκου με τις περιπετειώδεις jazz πινελιές τους.

Εν ολίγοις, το Chapter 2 αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα ταξιδιάρικης rock μουσικής, ενώ αποδεικνύει περίτρανα, πως οι Ocean Towers δεν επαναπαύονται, μένοντας πιστοί σε μια και μόνο μουσική φόρμα, καθώς στο νέο τους πόνημα, παρουσιάζουν αρκετές αλλαγές ως προς την προσέγγιση του ήχου τους, μιας και οι διαφορές του από τις ηλεκτρισμένες μελωδίες του πολύ καλού ντεμπούτου ep τους, είναι πολλές κι εξόχως ενδιαφέρουσες. Όσοι λοιπόν θέλετε να ταξιδέψετε έστω και νοερά μακρυά από την ρουτίνα της καθημερινότητας, δεν έχετε παρά να κλείσετε τα μάτια και να αφεθείτε στο μεγαλείο αυτού του υπερβολικά όμορφου ακούσματος.

Ocean Towers: Bandcamp / Facebook

Clocks & Daggers: Official Website

Alchimia Deorum: Scientiam et Veritatem [Gr]

Μια συνέντευξη με τους Ufomammut

Το Malleus Rock Art Lab εξερευνά την ψυχή των οπτικών τεχνών εδώ και μια δεκαετία περίπου, ενώ η ανερχόμενη Supernatural Cat Records διαδίδει υπέρ-heavy ψυχεδελικές μελωδίες για την ίδια χρονική περίοδο. Πρόσφατα, η καρδιά αυτών των δυο καλλιτεχνικών οντοτήτων, οι φοβεροί και τρομεροί Ufomammut, κυκλοφόρησαν το πρώτο μέρος του magnus opus τους, ORO, υπό τον τίτλο Opus Primum και μιας και βρισκόμαστε στα μέσα της διαδρομής πριν το δεύτερο του μέρος, Opus Alter, κυκλοφορήσει, σκέφτηκα, πως θα ήταν ενδιαφέρουσα μια επικοινωνία με την μπάντα για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα καλλιτεχνικά της projects, αλλά και για να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στα σχέδια της για το προσεχές μέλλον.

Χαίρεται! Καταρχάς, συγχαρητήρια για το εκπληκτικό ORO: Opus Primum, το οποίο έκανε την ήδη δυνατή λαχτάρα για το δεύτερο μέρος του δίσκου, ORO: Opus Alter, ακόμη πιο έντονη. Είστε ικανοποιημένοι με την υποδοχή, που αυτό έτυχε από τους οπαδούς και τον μουσικό τύπο?

Ευχαριστούμε πολύ. Είμαστε πολύ χαρούμενοι με το πρώτο μέρος και με την αντίδραση του κόσμου προς αυτό. Ανησυχούσαμε λίγο για την επιλογή μας να χωρίσουμε τον δίσκο σε δύο μέρη, αλλά τώρα πλέον, είμαστε 100% σίγουροι ότι αυτό ήταν μια εξαιρετική ιδέα.

Όπως προαναφέρθηκε, το ORO θα έχει διττή υπόσταση και παρόλο, που έχω την αίσθηση, πως αυτό έγινε εξαιτίας της χρονικής του διάρκειας, νομίζω, πως είναι μια κίνηση με ρίσκο, καθώς τα δύο μέρη του δίσκου θα βγούνε με διαφορά μερικών μηνών και δεδομένου ότι οι κύριες μουσικές ιδέες του ήδη παρουσιάστηκαν στο πρώτο μέρος του, δεν ανησυχείτε μήπως μειωθεί η λαχτάρα για το δεύτερο μέρος? Πως καταλήξατε σε αυτή την απόφαση?

Αποφασίσαμε να το χωρίσουμε εξαιτίας της διάρκειας του, αλλά κι επειδή δεν μας αρέσουν ιδιαίτερα οι διπλοί δίσκοι. Σε αυτούς, ποτέ δεν συγκεντρώνεσαι για ολόκληρο το έργο. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι το ORO είναι μουσικά πολυποίκιλο (όπως θα παρατηρήσεις μόλις ακούσεις το δεύτερο μέρος του), σκεφτήκαμε, πως θα ήταν καλό να δώσουμε κάποιο χρόνο ώστε να επεξεργαστείς το πρώτο μισό του δίσκου και μετά να ολοκληρώσεις την εμπειρία με το δεύτερο μέρος και να το ακούσεις εν τέλει στην ολότητα του.

Το προηγούμενο άλμπουμ σας, Eve, αποτελούνταν από ένα τραγούδι χωρισμένο σε πέντε μέρη. Το νέο σας πόνημα είναι ένα άλμπουμ χωρισμένο σε δύο μέρη. Υπάρχουν ομοιότητες στην διαδικασία συγγραφής των δύο δίσκων και πως αποφασίσατε να χωρίσετε τα μέρη του ORO με τον τρόπο, που το κάνατε?

Δουλέψαμε με διαφορετικό τρόπο, καθώς αυτή τη φορά, ξεκινήσαμε με την ιδέα να κάνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό, που κάναμε στο Eve και επεξεργαστήκαμε μια ιδέα με διάφορες δυναμικές και ηχόστρώματα. Έπειτα το δουλέψαμε λεπτομερώς και επικεντρωθήκαμε σε 10 κυρίως κομμάτια. Όταν το άλμπουμ ολοκληρώθηκε, αποφασίσαμε να το σπάσουμε σε δύο μέρη των πέντε κομματιών το κάθε ένα. Και είναι αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, παρόλο, που συνδέονται από ένα κοινό κυρίως θέμα.

Πιστεύω, πως η μοχθηρή ατμόσφαιρα του Eve έπαιζε με τα συναισθήματα μου κάθε φορά, που το άκουγα, ενώ τώρα νομίζω, πως το πρώτο μέρος του ORO παίζει με το μυαλό μου κάθε φορά, που το ακούω. Ήταν πρόθεση σας να δημιουργήσετε τέτοιου είδους ατμόσφαιρες ή ήταν κάτι, που προέκυψε φυσικά? Και τι θα γίνει με το Opus Alter? Να προετοιμαστώ καλού κακού, για να το ακούσω περιμένοντας στην υποδοχή κάποιου ψυχιατρείου?

Η μουσική μας προέρχεται με φυσικό τρόπο από το μυαλό μας, μάλλον υπάρχει κάποιο πρόβλημα. :-)

Η μουσικότητα του ORO: Opus Primum είναι αρκετά πυκνή, αν και οι περισσότερες μελωδίες του επαναλαμβάνονται. Πως καταφέρνετε να ακούγεστε θορυβώδεις δίχως να γίνεστε ανιαροί? Συμβαίνει επειδή χτίζετε μέρη πάνω σε άλλα μέρη ή όλα είναι απλά το αποτέλεσμα ανήλεους τζαμαρίσματος?

Μας αρέσει να μεγαλώνουμε την μουσική μας λίγο-λίγο και να παίζουμε το ίδιο riff ώσπου να του αλλάξουμε μορφή και να το γεμίσουμε με διάφορα ηχοστρώματα μέχρι να μην μπορεί να γίνει και πολύ μεγαλύτερο. Είναι δύσκολο να απαντήσουμε σε τέτοιες ερωτήσεις, διότι μας βγαίνει πολύ φυσικά αυτό κι εννοώ, πως δεν υπάρχει κάποιος κανόνας σχετικά για να ακολουθήσουμε.

Πόσο πολύ προσθέτετε σε ένα τραγούδι μόλις ο κορμός του ολοκληρωθεί? Υπάρχουν πολλοί ήχοι και αρκετός θόρυβος στην μουσική σας κι αναρωτιόμουν τι προσθέτετε μετά κι αν αυτό είναι σχεδιασμένο από πριν ή όχι?

Και πάλι, δεν υπάρχει κάποιος κανόνας. Προσθέτουμε μέχρις ότου θεωρήσουμε ότι είναι ολοκληρωμένο το κομμάτι. Πολλά τραγούδια είναι πυκνά (γεμάτα με fx και διάφορους ήχους), ενώ άλλα είναι κάπως πιο λειψά.

Είναι η τρίτη συνεχόμενη φορά, που ηχογραφείται μαζί με τον Lorenzo Stecconi και υποθέτω ότι είστε ευχαριστημένοι με την δουλειά του. Κατά πόσο επηρεάζει την τελική μορφή του ήχου σας?

Καταρχάς, ο Lorenzo είναι φίλος. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι μας βοηθάει πολύ. Έχει πολλές ιδέες και είναι πανταχού παρόν στην διαδικασία των ηχογραφήσεων. Μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί βασικό στοιχείο της μπάντας. Και είμαστε τυχεροί, που έχουμε ακόμη έναν τύπο μαζί μας εδώ και δέκα περίπου χρόνια. Είναι ο μηχανικός ήχου μας, ο Ciccio, ένας ηχητικός τρομοκράτης.

Πως ήταν οι ηχογραφήσεις για το ORO: Opus Primum γενικότερα? Είστε απόλυτα ευχαριστημένοι ή αν σας δινόταν η δυνατότητα, θα αλλάζατε κάτι στο τελικό αποτέλεσμα? Επίσης, το Opus Alter το έχετε ηχογραφήσει ή όχι ακόμη? Αν όχι, τι έχει απομείνει για να πάρει την τελική του μορφή?

Τα ηχογραφήσαμε όλα μαζί, καθώς όπως προείπαμε, το Oro είναι ένα μεγάλο κομμάτι. Και είμαστε πάρα πολύ ικανοποιημένοι με το τελικό αποτέλεσμα.

Υπάρχει κάτι, που ίσως θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας για την πορεία του Opus Alter? Κινούνται όλα με βάση το πρόγραμμα ή μήπως υπάρχει κάποια επιπλοκή σε αυτό?

Απλά περιμένετε μερικούς μήνες. Σκεφτείτε ότι είναι όπως όταν παίζουμε ζωντανά και τραβάμε λίγο το feedback μέχρι να αρχίσουμε να παίζουμε ξανά. Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Μόνο λίγη υπομονή ακόμη..

Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη θεματολογία στο ORO? Ρωτάω, κυρίως διότι το εκπληκτικό του artwork είναι γεμάτο μικρές λεπτομέρειες. Περιέχει κρυφά μηνύματα? Για παράδειγμα, για να αναφέρω μερικά από αυτά, που παρατήρησα, γιατί το γράμμα R στην λέξη ORO είναι γραμμένο προς δυο κατευθύνσεις και γιατί η γυναικεία μορφή στο εξώφυλλο έχει τέσσερα μάτια?

Το Oro είναι γεμάτο από συμβολισμούς και νοήματα: σημαίνει χρυσός στα ιταλικά, αλλά είναι και παλινδρομική λέξη, ενώ το OR σημαίνει προσευχή στα εβραϊκά. Το κυρίως θέμα είναι εμπνευσμένο από την αλχημεία και την αναζήτηση της φιλοσοφικής λίθου, ενώ τα μάτια της γυναικείας μορφής στο εξώφυλλο είναι ανοιχτά για να δουν την Αλήθεια. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε και να εξηγήσουμε όλες τις διαφορετικές πτυχές του concept, αλλά θα περιοριστούμε σε κάτι τελευταίο, στο ότι η θεματολογία καταπιάνεται γενικότερα με το μονοπάτι της γνώσης.. Κάθε ακροατής, μπορεί να προσδώσει την δική του προσωπική ερμηνεία. 

Μιλώντας για το ακόμη μια φορά φανταστικό σας artwork, το οποίο πλαισιώνει υπέροχα την μουσική σας και με δεδομένο ότι στις μέρες μας όλο και περισσότεροι ακούνε τη μουσική μέσα από ψηφιακές φόρμες, πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να αποφασίσετε να αφιερώσετε τόσο μεράκι κι ενέργεια στο να το κάνετε τόσο ξεχωριστό? Μην με παρεξηγήσετε, άλλωστε πιστεύω ακράδαντα, πως το artwork (και οι στίχοι) είναι -σχεδόν- το ίδιο σημαντικά για ένα άλμπουμ με την μουσική, που αυτό περιέχει, αλλά νομίζω, πως δεν είμαι η πλειοψηφία. Ποια είναι η άποψη σας σχετικά?

Συμφωνούμε απολύτως μαζί σου. Τουλάχιστον μπορέσαμε να δημιουργήσουμε ένα μικρό fan club για τα artwork :-) Έχουμε απεριόριστο σεβασμό στην μουσική και στους αληθινού φίλους της, τόσο πολύ, σαν να πρόκειται για θρησκεία. Το οπτικό μέρος ήταν πάντα μια φυσική και σημαντική επιλογή για να συμπληρώσουμε την ιδέα μας για την μουσική. Αν κάποιος πάλι νομίζει, πως δεν έχει καμία σχέση με την μουσική, δεν μας ενδιαφέρει καθόλου.

Ποια είναι η γνώμη σας για τις ψηφιακές μορφές της μουσικής? Ξέρω ότι είμαστε στον 21ο πρώτο αιώνα κι ότι υπάρχει μια λογική εξέλιξη, αλλά με την άνοδο του διαδικτύου όλο και περισσότερη μουσική ανακαλύπτεται κι όχι πάντα με νόμιμους τρόπους. Βοηθάει αυτό, κατά τη γνώμη σας, την μουσική βιομηχανία και κυρίως τους μουσικούς ή κάνει περισσότερο κακό από ότι καλό?

 Η ελεύθερη ροή της μουσικής μέσω διαδικτύου είναι χρήσιμη και σημαντική: μπορείς εύκολα να ακούσεις μουσική, που προέρχεται από παντού. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και πολύ άσχημα πράματα εκεί έξω, αλλά αν ανακαλύψεις μερικά διαμαντάκια, λογικά.. θα θελήσεις να βρεις περισσότερα. Οι αγνοί ακροατές θέλουν να αγγίξουν με φυσικό τρόπο την μουσική. Θέλουν το cd ή ακόμη καλύτερα το βινύλιο. Είναι σαν ιεροτελεστία. Και θέλουν να πάνε και σε συναυλίες, ομαδικά, όπως στην λειτουργία. 

Το οπτικό alter ego σας, αν μπορώ να το αναφέρω ως τέτοιο, Malleus Rock Art Lab, είναι υπεύθυνο για την οπτική πλευρά των Ufomammut και επίσης, δημιουργεί artwork και πόστερ για άλλους καλλιτέχνες και θα ήθελα να μου πείτε τι είναι ποιο δύσκολο, να δημιουργείς artwork για την δική σου μουσική ή για τους άλλους καλλιτέχνες και γιατί? Επίσης, υπάρχει κάποιο κριτήριο με το οποίο επιλέγεται τους καλλιτέχνες για/με τους οποίους θα συνεργαστείτε? Ρωτώ, διότι από όσο γνωρίζω, Malleus δουλεύει πάνω και σε πόστερ ταινιών, αλλά και με καλλιτέχνες εκτός heavy ή metal μουσικής γενικότερα.

Σαν Ufomammut μας αρέσει να εξερευνούμε το ακραίο. Οπότε, μας αρέσει η heavy μουσική, αλλά όχι μόνο αυτή. Σαν Malleus είμαστε πολύ ανοιχτόμυαλοι και μας ενδιαφέρει η “ψυχή” της μουσικής. Δεν μας νοιάζει το είδος/η ταμπέλα. Κι έχουμε διαφορετικά ενδιαφέροντα: πάντα όμως ξοδεύουμε την ίδια ενέργεια, τόσο όταν δημιουργούμε για τους Ufomammut, όσο και για άλλους μουσικούς, ή για ένα βιβλίο, ή για μια ταινία.

Ποια είναι η διαδικασία δημιουργίας του artwork των Ufomammut? Γνωρίζω ότι οι Poia και Urlo είναι τα δύο τρίτα τόσο των Ufomammut, όσο και των Malleus και αναρωτιόμουν ποια είναι η επίδραση του Vita στο artwork κι επίσης, πόσο μεγάλη είναι η επιρροή της Lu στους Ufomammut, δεδομένου, πως εκείνη ευθύνεται για την μαγευτική οπτική πλευρά της μπάντας? Θα ήταν ασφαλές να ειπωθεί ότι αποτελεί το ανεπίσημο τέταρτο μέλος της μπάντας?

Ναι, αυτό είναι αλήθεια: μπορούμε εύκολα να πούμε, πως τα οπτικά στοιχεία, που η Lu δημιουργεί, είναι θεμελιώδη για την σωστή περιγραφή των μουσικών μας ηχοτοπίων. Όπως έχουμε πει, θα θέλαμε να προσθέσουμε στην λίστα της μπάντας ως μέλη τον Ciccio, που φροντίζει για τα πάντα σχετικά με τον ήχο μας στα lives και τον Lorenzo, που είναι υπεύθυνος για τον ήχο μας στους δίσκους.

Οι Ufomammut γεννήθηκαν το 1999 κι αν δεν κάνω λάθος, δυο χρόνια αργότερα γεννήθηκαν και οι Malleus. Πόσο ισχυροί είναι οι δεσμοί τους και αν κάποια στιγμή (στο πολύ μακρινό, εύχομαι) μέλλον, μια από τις δυο αυτές υπάρξεις σταματήσει να υπάρχει, η άλλη θα συνεχίσει να ζει ή όχι?

Και οι δυο γεννήθηκαν από τους Poia και Urlo, που αποτελούν τα 2/3 του καθένα τους. Γεννήθηκαν με φυσικά τρόπο κι εξελίχθηκαν μέσα από τα κοινά τους ενδιαφέροντα, ενώ ο συνδετικός κρίκος ήταν η μουσική. Είναι οι ζωές μας, οπότε ελπίζουμε να αντέξουν για αρκετό καιρό..

Ποιες είναι οι κύριες πηγές έμπνευσης για τους Malleus και ποιες οι κυριότερες μουσικές επιρροές των Ufomammut?

Πολλές επιρροές κι έρχονται από πολλά διαφορετικά πεδία και νομίζω θα ξεφύγουμε αν τις αναφέρουμε όλες..

Πως θα περιγράφατε την μουσική σας σε κάποιον, που δεν έχουν ακούσει ποτέ ως τώρα ούτε μια νότα από εσάς?

Δεν ξέρουμε.. Καλύτερα να ακούσει.. Νομίζουμε, πως το psych acid hard heavy sludge punk rock θα μπορούσε να δουλέψει, αλλά δεν είμαστε σίγουροι..

Η μουσική, που εσείς δημιουργείτε, αλλά και η μουσική από τις μπάντες, που ανήκουν στο ρόστερ της Supernatural Cat, είναι αυτή, που απολαμβάνετε να ακούτε? Αν όχι, τι μουσική σας αρέσει να ακούτε? Και μήπως έχετε κάποια ένοχη μουσική απόλαυση, που ίσως θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας?

Έχουμε διαφορετικά γούστα στη μουσική και κάποιες γνωστές μπάντες, που μας αρέσουν από κοινού, όπως οι Beatles, οι Pink Floyd, οι Black Sabbath και οι Led Zeppelin κ.α... Ο Vita είναι old school οπαδός της metal, ενώ οι Poia και Urlo ακούνε αρκετά διαφορετικά πράγματα, από folk στη metal μουσική κι από κει στην country κλπ..

Μιας κι αναφέρθηκε η Supernatural Cat Records, μπορείτε να μας πείτε κάποια πράγματα σχετικά με αυτή? Ποιος είναι ο κύριος λόγος, που δημιουργήσατε την δική σας δισκογραφική και δεδομένου ότι το ρόστερ είναι μικρό κι άκρως Ιταλικό, αυτή πρέπει να θεωρείται σαν μια εταιρεία φίλων και μόνο ή θα σας ενδιέφερε να συνεργαστείτε και με άλλες μπάντες? Εάν ναι, τότε ποια είναι τα κριτήρια, που θέτετε για να συμβεί αυτό?

Οι Malleus δημιούργησαν την S.C. Για να βοηθήσουν τους Ufomammut στην παραγωγή της δικής τους μουσικής. Αργότερα, με την πάροδο των χρόνων, αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε κάποιες πραγματικά ενδιαφέρουσες κι αυθεντικές μπάντες, όπως οι Morkobot, οι Lento, οι I.C.O. Και οι OVO, που θελήσαμε να τις βοηθήσουμε λίγο, ώστε να βγουν στην επιφάνεια. Μια μπάντα πρέπει να έχει ψυχή, θέλουμε να μας δώσει κάτι, αλλά είναι δύσκολο να το περιγράψουμε αυτό το κάτι με λέξεις.

Συγνώμη γιαυτό, διότι παρόλο, που η συνέντευξη είναι για τους Ufomammut, δεν μπορώ να αντισταθώ και να μην σας ρωτήσω για το project, στο οποίο συμμετέχουν οι Urlo και Poia. Μιλάω για τους Farwest Zombee.  Να περιμένουμε κάτι από αυτούς στο άμεσο μέλλον? Εάν ναι, θα είχατε την καλοσύνη να μας μοιραστείτε μαζί μας κάποιες λεπτομέρειες σχετικά με αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον project?

Οι F.W.Z. Είναι ένα project δημιουργημένο πριν λίγα χρόνια, από τον Urlo, στο οποίο συμμετέχουν ο Poia των Ufomammut, οι Lorenzer και Fede από τους Lento και ο Stefano από τους φοβερούς I.C.O.. Όλα τα κομμάτια έχουν ηχογραφηθεί κι απλώς πρέπει να βρούμε χρόνο για να γίνουν η μίξη και το mastering. Ίσως δούμε και κάποιους άλλους μουσικούς να εμπλέκονται σε αυτό, ενώ ελπίζουμε να κυκλοφορήσει πριν από το τέλος του 2012.

Πίσω στους Ufomammut τώρα, όλοι οι δίσκοι των οποίων κυκλοφόρησαν από την Supernatucal Cat, ενώ το ίδιο θα συμβεί και με την έκδοση του βινυλίου για το ORO, αν και το άλμπουμ πρόκειται να κυκλοφορήσει κανονικά από την Neurot Recordings. Μπορείτε να μας πείτε κάτι σχετικά με αυτήν την συνεργασία? Πως ξεκίνησαν όλα?

Απλώς επεκτείναμε τις οικογένειες μας. Έχουμε παρόμοιες ιδέες, αισθητική και γούστα. Οπότε, όταν ο Steve (σ.σ. Steve Von Till) ήρθε σε επικοινωνία μαζί μας, όλα εξελίχθηκαν με φυσικό τρόπο.

Επηρέασε καθόλου αυτή η συνεργασία την τέχνη σας? Είστε ικανοποιημένοι με την δουλειά της Neurot Recordings για το ORO και υπάρχει κάποιο συμβόλαιο σε ισχύ μεταξύ σας για περισσότερους δίσκους?

Είμαστε απολύτως χαρούμενοι, δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε κάτι παραπάνω. Το μέλλον.. Δεν μας αρέσει να το σκεφτόμαστε, το παρόν είναι ήδη αρκετά περίπλοκο.

Κάνατε μια μίνι περιοδεία για να προωθήσετε το ORO τον περασμένο Απρίλη κι από όσα γνωρίζω, έχετε ήδη κλείσει κάποιες συναυλίες για το καλοκαίρι στην Ευρώπη. Να περιμένουμε μια εκτενή περιοδεία πριν την κυκλοφορία του Opus Alter? Υπάρχει κάποια περίπτωση να σας δούμε να παίζεται ζωντανά στην Ελλάδα στο εγγύς μέλλον?

Προς το παρόν, προσπαθούμε να κλείσουμε κάποιες συναυλίες προς την βόρεια Ευρώπη για τον ερχόμενο Οκτώβριο, αμέσως μετά την κυκλοφορία του Opus Alter. Δεν μπορούμε να πούμε κάτι παραπάνω σχετικά, αλλά προφανώς και θέλουμε να παίξουμε ζωντανά στην Ελλάδα. Ελπίζω αυτό να γίνει εφικτό σύντομα.

Μιλώντας για Ελλάδα, υποθέτω ότι γνωρίζετε για την οικονομική κρίση εδώ κι από όσο γνωρίζω, στην Ιταλία επίσης, υπάρχουν κάποια σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ποια η άποψη σας γιαυτό? Πιστεύετε ότι πρόκειται για κάτι, που λύνεται αν επικρατήσει η κοινή λογική ή πρόκειται για κάποιο στοιχείο ότι το φημολογούμενο τέλος του κόσμου τον ερχόμενο Δεκέμβρη, όντως πλησιάζει?

Δεν πιστεύουμε στο τέλος του κόσμου. Ίσως όμως τελειώσει ο τρόπος με τον οποίο παίζουμε με τα εικονικά χρήματα. Η ανθρωπότητα θα επιβιώσει της τραπεζικής δικτατορίας..

Και πίσω στη μουσική. Γνωρίζετε κάποια μπάντα από την ανερχόμενη ελληνική heavy σκηνή και μήπως έχετε κάποιες καλές προτάσεις για εμάς, για μπάντες, που αξίζει να τσεκάρουμε από την Ιταλική heavy μουσική σκηνή?

Δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για την ελληνική heavy σκηνή, αλλά αν θέλεις πρότεινε μας κάποιες μπάντες. Θα κάνουμε κι εμείς το ίδιο για κάποιες ιταλικές μπάντες, όπως οι Incoming Cerebral Overdrive, οι Morkobot και οι Ovo. :-)

Προτιμάτε να παίζεται σε μικρά και σκοτεινά μαγαζιά, όπου τα οπτικά στοιχεία σας μπορούν όντως να συμβάλουν στην όλη εμπειρία ή σας αρέσει περισσότερο να παίζεται στις μεγάλες αρένες των φεστιβάλ? Και δεδομένου ότι τα shows σας πλαισιώνονται από οπτικά μέσα, πόσο καταφέρνετε να διατηρήσετε την μαγεία τους όταν παίζετε σε κάποιο φεστιβάλ, όπου το χρονοδιάγραμμα των εμφανίσεων είναι συνήθως πιο σφιχτό?

Πρέπει να πούμε, πως για πολλούς λόγους, προτιμούμε να παίζουμε μπροστά σε κόσμο. :-) Δεν μας νοιάζει τόσο αν είμαστε σε ένα μικρό club ή σε ένα μεγάλο φεστιβάλ. Έτσι κι αλλιώς, βάζουμε και δίνουμε πολλά πάνω στη σκηνή και αυτό το οφείλουμε στην πολλαπλή βοήθεια αρκετών από τους ανθρώπους μας.

Αμέτρητες ζωντανές εμφανίσεις και συναυλίες για λογαριασμό μερικών από τα μεγαλύτερα μουσικά φεστιβάλ, δημιουργείτε μουσική εδώ κι αρκετό καιρό, ενώ για το ίδιο χρονικό διάστημα διαδίδεται καλλιτεχνική μαγεία οπτικού μέρους μέσω των Malleus. Επίσης, δημιουργήσατε την δική σας δισκογραφική, ενώ εσχάτως συνεργάζεστε με την φημισμένη Neurot Recordings. Υπάρχουν ακόμη ανολοκλήρωτα όνειρα και ανεκπλήρωτες φιλοδοξίες σχετικά με τα διάφορα καλλιτεχνικά σας projects?

Η φιλοδοξία μας είναι να προχωράμε στον δικό μας προσωπικό δρόμο και να επικεντρωνόμαστε απολύτως στο κάθε επόμενο βήμα μας ξεχωριστά. Δεν θεωρούμε ότι τα αποτελέσματα είναι τόσο σημαντικά ή απολαυστικά, όσο είναι το ταξίδι, που κάνουμε, για να φτάσουμε σε αυτά.

Γνωρίζοντας τις προγραμματισμένες επερχόμενες συναυλίες σας για το καλοκαίρι και ότι το δεύτερο μέρος του ORO θα κυκλοφορήσει νωρίς αυτό το Φθινόπωρο, ποια είναι τα μακροχρόνια σχέδια σας για τους Ufomammut? Αλλά και τα σχέδια σας για το άμεσο μέλλον των Malleus και της Supernatural Cat Records?

Δυστυχώς, αυτά τα σχέδια είναι μυστικά. Ακόμη και για εμάς τους ίδιους. :-)

Αυτά από εμένα παιδιά. Ευχαριστώ πολύ για αυτήν την συνέντευξη, πραγματικά το εκτιμώ. Ο επίλογος σας ανήκει.

Τιμή μας, ελπίζουμε να σας συναντήσουμε από κοντά όλους σύντομα, στο λίκνο του πολιτισμού μας.

Ufomammut: Official Website / Facebook / Twitter

Malleus Rock Art Lab: Official Website

Supernatucal Cat Records: Official Website

Neurot Recordings: Official Website

Alchimia Deorum: Scientiam et Veritatem [Eng]

An Interview with Ufomammut

Malleus Rock Art Lab have been exploring the soul of the visual arts since a decade now and Supernatural Cat Records have been spreading hyper-heavy psyched out tunes for the same period. Recently, the core of those two art-entities, the mighty Ufomammut, released the first part of their magnus opus, ORO, entittled Opus Primum and since we're midway before the second part Opus Alter being released, I thought it would be really interesting to contact the band for a bit more info on their art projects and have a glimpse in their forthcoming future plans.

Greetings! First of all, congratulations for the magnificent ORO: Opus Primum, which made the high anticipation for the second part of the album, ORO: Opus Alter, even more intense. Are you satisfied with the reception it received from fans and music press alike?

Thanks a lot. We're very happy about the first part and the reaction of people. We were a little worried about splitting the record in 2 parts, but now We're 100% sure it's been a great idea.

As already stated above, ORO is going to have a dual status and although, I suppose this happened because of the total running time of it, I think it's a bit of a risky move, because the two parts of the album are going to be released with several months in between them and given that the main musical ideas were already presented in its first part are you worried that the thrill of the second part might be a little lessen by this? What helped you in making this decision?

We decided to split it because of its length and because we are not fans of double albums. You never focus on the entire work. Considering Oro is musically various (as You'll notice once You'll listen to part 2) we thought it could be good to give time to elaborate the first half and then to have the second to complete it and listen to it in its entirety.

Your previous album, Eve, was a one song album splitted in five parts. Your new offering is one album split in two parts. Are there any similarities in the writing process of these two albums and how did you decide to split the parts of ORO the way you did?

We worked in a different way, this time we started with the idea of doing something that had to be totally different from Eve and we developed an idea of dynamics and layers. Then we worked on it little by little and we focused on 10 main movements. Once the album was ready we decided to split it in 2 parts of 5 movements each. And they're quite different even if linked by a main theme.

I believe that the sinister atmosphere of Eve was teasing my sentiments whenever I was listening to it and now, I believe that the first part of ORO is disturbing my mind every time I listen to it. So, was it your intention to create that kind of atmospheres or it just happened naturally? And what's going to happen on Opus Alter? Shall I prepare myself to listen to it while waiting in the hall of a mental institution or something like that, just in case?

Our music comes naturally from our minds, probably there's a problem? :-)

The musicianship of Oro: Opus Primum is quiet dense, but most of its tunes are based on repetition. How do you guys manage to drone without being tedious? Is this because you built parts on other parts or this is just a result out of jamming?

We like to grow little by little, to play the same riff and make it change, layering it till it cannot become bigger anymore. It's difficult to answer to these questions cause everything comes easily for us, I mean, there's not a rule to follow.

How much do you add to a song after it's frame is finalised? There are many extra sounds and lots of noise in your music and I was wondering how much of it do you layer afterwards and is this something planned beforehand or not?

Again, not a rule. We add till we think it's done. Some are fat songs (full of fx and sounds), some are more empty.

It's the third consecutive time that you record together with Lorenzo Stecconi and I suppose you're pleased with his work. How much does he effect the final shape of your sound?

Lorenzo is a friend, first of all. And this is the most important thing cause it helps a lot. He has a lot of suggestions and he's very very present in the recording sessions. We can say he's an element in the band. And we are lucky to have another guy with us since about 10 years. He's a sonic terrorist an he's our sound engineer Ciccio.

How was the recording process of ORO: Opus Primum in general? Are you totally satisfied with it or if given the chance, you'd make any changes on the final result? Is Opus Alter also recorded or not yet? If not, what's left to be done in order for it to take it's final shape?

We recorded all together, cause as we said Oro is a single track. And we're very happy with the final result.

Is there anything you might want to share with the public regarding Opus Alter's progress? Is everything going according to your timeline or are there any conflicts in it?

Just wait some months. Think about when we play live and we keep a feedback before starting again to play. This is the same thing. Just a little longer...

Is there any specific concept behind ORO? I'm asking because its stunning artwork is full of small details. Are there any hidden messages in it? For example, just to name a few of what I noticed in it, why is the letter R in the word ORO, double and why there are four eyes in the face of the lady in it?

Oro is full of symbols and meanings: it means gold in italian, it's a palyndrome word, OR means “pray” in hebrew too. The main theme is inspired by alchemy and the search for philosopher stone and the eyes of the lady are opening to see the Truth. We could go on in explaining all the different sides of the concept, but the last thing we want to say is that it deals with the path of knowledge...Every listener can give its own personal meaning.

Speaking of the once again absolutely great artwork that complements perfectly your music and considering that in our days more and more people are listening to music through digital formats, how hard was the decision for you to put so much talent and energy in making it so special? Don't get me wrong here, I firmly believe that the artwork (and lyrics) are -almost- equally important to an album as the music it contains, but I think I don't represent the majority. So, what's your point of view on this?

We totally agree with you. At least we could establish a small fanclub of artwork :-) We have great respect for music and his true fans, like if it was a religion. Visual side has always been a natural and essential choice for representing to our idea of music. If someone thinks that this is not related to music, we don't care at all.

What's your opinion in the digital formats of music? I know we're in the 21st century and this is somewhat a logical continuation, but with the rise of internet, more music was/is discovered and not always in legal ways. So, does this help the music industry & the musicians especially or the harm it does is bigger than the help it offers in your opinion?

The free flowing of music through the net is useful and important: you can easily listen to music coming from everywhere. We know, there is too much crap around, but if you discover some gems, well...you want to know more. True listeners want to physically touch the music. They want the cd or , better, the vynil. It's a ritual. And they want to go to a concert too, like a mass.

Your visual alter ego, if I may call it like this, Malleus Rock Art Lab, are responsible for the visual aspects of Ufomammut, but also creates posters and artwork for other artists and I'd like to know what's harder, to create the artwork for your own music or for other artists, and why? Also, are there any specific terms regarding the choice of the artists you work for/and with? I'm asking this because as far as I know, Malleus works on film's posters and also for non metal or heavy music related, artists.

As Ufomammut we like to explore our extremes. So we like heavy music, but not only. As Malleus, we are very open minded and we are interested in the “soul” of the music. we don't care about the genre. And we have different interests: we always put the same effort in creating for Ufomammut, for other musicians, for a book, for a movie.

What is the process of Ufomammut's artwork making? I know that Poia and Urlo are also the two thirds of Ufomammut and Malleus and so I was wondering what's Vita's effect on the artwork and also, how big is Lu's effect in Ufomammut given that she's the one to blame for the astonishing visual aspect of the band? Would it be safe to state that she's the unofficial fourth member of the band?

Yes, that's true: we can easily say that visuals Lu creates for Ufomammut, are fundamental for describing music soundscapes. As we said, we'd like to add to the list of band members Ciccio, our live soundlord and Lorenzo, responsible for our sound on the records.

Ufomammut was given birth back in 1999 and if I'm not mistaken Malleus was born a couple of years later. How strong are the bonds of their relationship and if sometime in the (very far, I hope) future, one of those entities seize to exist, the other one will continue to live or not?

Both born from Poia and Urlo that are 2/3 of them. They came out naturally, evolving from the common interests of these entities and music is the main link. They're our lives, so hopefully they'll last enough...

What are the main sources of inspiration for Malleus and what are the main musical influences of Ufomammut?

A lot and coming from so many different fields and situation it could get too long...

How would you guys describe your music to someone who had never before listened not even a single tune of yours?

Don't know... Better to listen... We think that psych acid hard heavy sludge punk rock could work, but not sure...

Is the music you create and the music of the bands that belong to Supernatural Cat roster the music you enjoy listening the most? If not, what do you enjoy to listen to? Do you have any guilty musical pleasure that you might want to unbosom?

We've different tastes in music and some main bands in common, from the Beatles to Pink Floyd, Black Sabbath and Led Zeppelin and so on... Then Vita is an old school metal head while Poia and Urlo listen to different things from folk to metal to country and so on...

Now that Supernatural Cat Records is mentioned, can you tell us a bit more about it? What was the main reason that you created a record label and given by the small and purely Italic roster of it, is this label a matter of friends or are you interested in cooperating with other bands also? If yes, what's your criteria of choice?

Malleus created S.C. to help Ufomammut in producing its own music. Then, during the years, we started in finding out some very cool and original bands like Morkobot, Lento, ICO and Ovo we'd loved to produce and help a little to come out. A band has to be filled by soul, hey need to give us something and it's difficult to explain in words.

I'm sorry for this, because although this interview is mainly about Ufomammut, I can not resist to ask you about the project in which Urlo and Poia are participating. I'm talking about Farwest Zombee. Shall we expect something from them in the near future? If yes, would you be kind enough to share some details about this really interesting project and its works?

FWZ is a project born from Urlo in the last years and it involves Poia of Ufomammut, Lorenzer and Fede of Lento and Stefano of the mighty I.C.O. All the tracks are recorded, just need to find the time to mix and master. Maybe we'll see some other guys involved and hopefully it'll come out before the end of 2012.

Back to Ufomammut now, all of the band's albums were released by Supernatural Cat and so is going to be the lp version of ORO, although that the album's going to be released by Neurot Recordings also. Can you please tell us a bit more about this collaboration? How did it all started?

We just enlarged our families. We have similar ideas, attitudes and tastes. So when Steve kept in touch, everything came naturally.

Did this interplay had any effect in your art generally? Are you satisfied with the job of Neurot Recordings regarding ORO and is there any contract in force between you two for more albums?

Totally happy, we couldn't ask for more. Future... Don't like to think about it, present is already quite complicated.

There were a mini tour promoting ORO last April and as far as I know there are a few shows already confirmed in Europe for the coming summer. Shall we expect an extensive tour before the release of Opus Alter? And is there any chance of enjoying you playing live in my homeland, Greece, sometime in the coming months?

At the moment we are trying to move around northern Europe for the next October, just after the release of Opus Alter. We cannot say more than this, but we'll obviously like to play in Greece. Hope this will be possible soon.

Speaking of Greece, I suppose you know about the financial crisis and as far as I know, Italy is having some serious problems also. What do you think of this? Do you believe it's something that can be solved if sanity prevails or is another hint that the scheduled for the coming December, end of the world, is approaching?

End of the world, we don't believe to it. Maybe end of a certain way of playing with virtual money. Mankind will survive to the bank dictatorship...

And back to music. Are you familiar with any of the bands of the growing greek heavy scene and do you have any good recommendations from the Italian heavy music scene that we should check out?

We don't know too much about greek heavy scene, just tell us some names. We will do the same with some italian bands like Incoming Cerebral Overdrive, Morkobot and Ovo. :-)

Do you prefer playing live in small dark venues where your visuals can really add something to the whole experience or you enjoy the most playing in the big arenas of festivals? And considering that your show is accompanied by visuals, how do you manage to make the magic happen when playing in a festival where the timeline of appearances is more strict?

We must say that, for many reasons, we prefer to play in front of people :-) We don't care if we are in a small club, or at a big festival. We put a lot on stage and we have it back multiplied from our people.

Numerous live appearances and live shows in the most famous of music festivals, you've been creating music for quiet a while now and for the same amount of time you've been spreading the magic of your visual art through Malleus. Also, you've created your own successful record label and lately you're working with the mighty Neurot Recordings. Do you still have any unfulfilled dreams and is there any incomplete ambitions regarding you and your various art related projects?

Our ambition is going on own way, focusing more and more for the next step. We don't consider the results as satisfactory like the road followed for reaching to them.

Knowing that live appearances are going to take place in the summer months and that the second piece of ORO is going to be released early this autumn, what's your long term future plans regarding Ufomammut? And do you have any specific plans for the future, regarding the works of Malleus and Supernatural Cat Records?

Unfortunately, they are secret plans. Even for us :-)

That's all by me folks. Thank you very much for this interview, I really appreciate it. The epilogue is yours.

It's been a honor, hope to meet you all soon, in the cradle of our civilisation.

Ufomammut: Official Website / Facebook / Twitter

Malleus Rock Art Lab: Official Website

Supernatural Cat Records: Official Website

Neurot Recordings: Official Website

Astra - The Black Chord

Οι Αμερικάνοι Astra, οι οποίοι απαρτίζονται από πέντε εξαιρετικά ταλαντούχους μουσικούς και πιο συγκεκριμένα, από τους: Richard Vaughan (Κιθάρα, Mellotron, Moog, φωνητικά), Conor Riley (Mellotron, όργανο, Moog, πιάνο, φωνητικά), Stuart Sclater (μπάσο), David Hurley (ντραμς, κρουστά, φλάουτο) και Brian Ellis (lead κιθάρα, Moog) ξεκίνησαν τις περιπετειώδεις μουσικές τους αναζητήσεις τον χειμώνα του 2006 από το San Diego της Καλιφόρνια.

Τρία χρόνια αργότερα, το έτος 2009, κυκλοφόρησαν το πολύ καλό ντεμπούτο τους, The Weirding, το οποίο μας παρουσίασε τις πολλές κι άκρως ενδιαφέρουσες επιρροές της μπάντας, οι οποίες μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν μπάντες όπως οι Genesis, King Crimson, Pink Floyd, Tool, Hawkwind, Dream Theater, Moody Blues, Caravan, Yes, κ.α., ενώ κατέστησε σαφές, πως τούτη η μπάντα, είναι σφόδρα ερωτευμένη με τα ψυχεδελικά progressive rock ηχοχρώματα.

Οι παραπάνω μπάντες, αναφέρθηκαν όχι για να δηλώσω, πως οι Astra απλώς προσπαθούν να τους αντιγράψουν, πως θα μπορούσαν άλλωστε, ούτε επειδή οι Astra έχουν κοπιάρει μεμονωμένες μελωδίες, που δεν έχουν, αλλά διότι ακολουθούν πιστά παρόμοιες τεχνοτροπίες ενορχήστρωσης. Αυτό, αποδεικνύεται περίτρανα από τον επιεικώς εκπληκτικό, δεύτερο δίσκο τους, The Black Chord, που εδώ και λίγους μήνες κυκλοφορεί μέσω της Rise Above Records.

Σε αντίθεση με τον προκάτοχο του, η διάρκεια του οποίου άγγιζε τα 80 λεπτά, τα 6 κομμάτια, που αποτελούν το The Black Chord, διαρκούν συνολικά μόλις 47 λεπτά, ενώ ακόμη μια σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο δίσκων τούτης της ταλαντούχας μπάντας, είναι το γεγονός, πως σε αντίθεση με το ντεμπούτο της, το δεύτερο πόνημα της έχει την δική του ανάγλυφη ηχητική ταυτότητα, μιας και οι Astra, κατάφεραν να φιλτράρουν σωστά τις σημαντικές επιρροές τους.

Στο prog όργιο, που φέρει τον τίτλο The Black Chord, το τέμπο αλλάζει συχνά, ενώ οι εξαιρετικές μουσικές ιδέες του, αν και εναλλάσσονται με γοργούς ρυθμούς, φροντίζουν να σου αφήσουν τον απαραίτητο χρόνο για να τις απομνημονεύσεις, ενώ όλα τα μουσικά όργανα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το άλμπουμ, καθώς τα Moog, Mellotron, όργανο, πιάνο και πλήκτρα, είναι εξίσου σημαντικά για τον ήχο του δίσκου, με τις κιθάρες, το μπάσο και τα ντραμς.

Τα φωνητικά είναι 70's αισθητικής και συμβάλουν έτσι στην vintage αύρα του δίσκου, ενώ οι αιθέριες μελωδίες των πλήκτρων, άλλοτε στροβιλίζονται σαν θύελλα κι άλλοτε μοιάζουν με δροσιστικό αεράκι. Το πιάνο συνοδεύει υπέροχα τα leads του Moog, που συμβάλουν στον retro χαρακτήρα του The Black Chord, ενώ τα solos του Mellotron, που είναι άκρως σαγηνευτικά, είναι πλήρως εναρμονισμένα με τις μαγευτικές ηχητικές πινελιές, που το φλάουτο μας χαρίζει.

Το rythm section δεν θα μπορούσε να είναι πιο στιβαρό, καθώς το μπάσο συμπληρώνει με μαεστρία τόσο τα υπόλοιπα έγχορδα, όσο και τα άκρως δυναμικά ντραμς, τα οποία σε στιγμές θαρρείς, πως κάνουν τη Γη να τρέμει, ενώ ο λυρισμός, που διακρίνει τις ακουστικές κιθάρες, έρχεται σε πλήρη αρμονία με το ορμητικό ηχητικό μωσαϊκό, που με περίσσιο μεράκι και ξεχειλίζουσα μαεστρία, δημιουργούν με τις τρελαμένες νότες τους, οι ηλεκτρικές κιθάρες.

Ένα εκπληκτικής ομορφιάς κι επικών διαστάσεων ηχητικό ταξίδι στα πέρατα του κοσμικού prog rock ήχου με όχημα μια μουσική πεντάδα, που έχει ατενίζει το μέλλον, έχοντας όμως στραμμένο το βλέμμα της στο παρελθόν, ξεκινά με το πάτημα του κουμπιού play και συνεχίζεται επ'αόριστον, καθώς τόσο οι λάτρεις αυτού του ήχου, όσο κι εκείνοι, που απλώς ψάχνουν την περιπέτεια στη μουσική τους, θα ξεθωριάσουν το κουμπί repeat από την πολύ συχνή του χρήση.

Εν κατακλείδι, νομίζω, πως το να προσπαθήσω να στολίσω με επιθετικούς προσδιορισμούς το The Black Chord των ραγδαίως ανερχόμενων Astra, αποδείχθηκε πολύ δύσκολη υπόθεση, μιας και η μαγεία του εν λόγω ακούσματος, δεν μπορεί να αποτυπωθεί από το πληκτρολόγιο, παρά μόνο από τα κάθε είδους ακουστικά ή/και ηχεία, καθώς πρόκειται για μια από εκείνες τις περιπτώσεις, που η ίδια η μουσική, μιλάει από μόνη της. Τα λόγια λοιπόν, περιττεύουν.

Astra: Facebook / Official Website

Rise Above Records: Official Website