Πριν από τριάντα χρόνια, κάπου μέσα στο 1982, δημιουργήθηκαν στην Στοκχόλμη της Σουηδίας οι Nemesis, μια μπάντα με ελληνικής προελεύσεως όνομα, η οποία έμελλε όχι μόνο να κυριαρχήσει, αλλά κι εν πολλοίς, να ορίσει τον επικό doom metal ήχο, καθώς μετά την μετονομασία της σε Candlemass, ο ιδρυτής, μπασίστας και βασικός της συνθέτης, Leif Edling, φρόντισε να μας χαρίσει μπόλικες στιγμές αγνής doom καταχνιάς, αλλά και να στοιχειώσει μια και καλή, με τις εμπνευσμένες και σκοτεινές του μελωδίες, τα heavy ακούσματα μας.
Η μετονομασία της μπάντας συνοδεύτηκε κι από ραγδαίες αλλαγές στο line up της, το οποίο αν και δεν άργησε να πλαισιωθεί από τους ταλαντούχους κι εξαιρετικούς μουσικούς, Mats “Mappe” Björkman (κιθάρα), Lars “Lasse” Johansson (κιθάρα) και Jan Lindh (ντραμς), οι οποίοι μέχρι και σήμερα το απαρτίζουν, είχε πάντα ένα ζήτημα με την θέση του τραγουδιστή, παρόλο, που οι περισσότεροι, αν όχι όλοι από αυτούς, που κατά καιρούς την κάλυψαν, ήταν επιεικώς, φωνάρες.
Τελευταίος χρονικά τραγουδιστής της μπάντας είναι ο Mats Levén, ο οποίος αντικατέστησε τον φημισμένο Robert Lowe, που πρόσφατα αποχώρησε ή εκδιώχθηκε από την μπάντα, εξαιτίας των όχι και τόσο καλών live επιδόσεων του, αν και οφείλω να ομολογήσω, πως η απόδοση του στον ενδέκατο και ίσως τελευταίο full length δίσκο της, Psalms For The Dead, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες μέσω της Napalm Records, κλέβει την παράσταση, καθώς θαρρώ, πως είναι μια από τις καλύτερες δουλειές του ever, τόσο στον στιχουργικό τομέα, όσο και στην ερμηνεία.
Ο εν λόγω δίσκος, που η μπάντα υποστηρίζει ότι θα είναι και ο τελευταίος της, αλλά επιτρέψτε μου να διατηρώ τις έντονες αμφιβολίες μου γι' αυτό, μιας και η μπάντα, η οποία πρόσφατα εντάχθηκε στο roster της προαναφερθείσας δισκογραφικής, δήλωσε επίσημα, πως δεν διαλύεται, αποτελείται από εννέα κομμάτια συνολικής διάρκειας 50 λεπτών, ενώ υποστηρίζεται από μια αρκετά καλή παραγωγή. Η μουσική του άλμπουμ είναι αρκετά κοντά σε αυτή των δύο προηγούμενων δίσκων των Candlemass, αν και εδώ υπάρχουν στοιχεία από όλη την ηχητική πορεία της μπάντας ως τώρα, έστω κι αν αυτά δεν είναι το ίδιο ποιοτικά με άλλοτε.
Τεράστια riffs ξεπηδούν σε όλη τη διάρκεια του Psalms For The Dead, ενώ οι κιθάρες μας προσφέρουν και κάποια εξαιρετικά solos, τα οποία λειτουργούν ευεργετικά για την ροή του δίσκου. Το μπάσο του αρχηγού είναι όπως πάντα, μεστό, ενώ τα ντραμς αλλάζουν συχνά και με επιτυχία, το τέμπο των συνθέσεων, την ίδια στιγμή, που το όργανο και τα πλήκτρα, προσπαθούν, δυστυχώς όχι επιτυχημένα, να προσδώσουν μια retro αύρα στον epic doom ήχο της μπάντας, που σε αρκετές στιγμές του νέου της δίσκου, φλερτάρει ασύστολα με το Power Metal.
Έχω την βεβαιότητα, πως το Psalms For The Dead δεν είναι ο καλύτερος δίσκος των Candlemass, ενώ είμαι σίγουρος, πως δεν είναι κι ο χειρότερος τους. Το κακό είναι όμως, πως διατηρώ μπόλικες αμφιβολίες για το κατά πόσο αυτός ο δίσκος είναι ο ιδανικός για να κλείσει μια τόσο επιδραστική και σπουδαία μπάντα τον δισκογραφικό της κύκλο, ενώ ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός, πως δυστυχώς, δεν είμαι ο μόνος, που θα περίμενε ένα καλύτερο κύκνειο άσμα.
Candlemass: Official Website / Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου