Ακόμη μια νέα και πολλά υποσχόμενη μπάντα με γυναικεία φωνητικά άνθισε εδώ και λίγο καιρό στα πλέον ανήλιαγα και σκοτεινά ηχοτοπία του doom χώρου, καθώς οι δημιουργημένοι το καλοκαίρι του 2009 στο Idaho των Η.Π.Α., Uzala, οι οποίοι ιδρύθηκαν από τον Chad Remains σε κιθάρες και φωνητικά και την σύζυγο του, Darcy Nutt επίσης σε κιθάρες και φωνητικά, κυκλοφόρησαν πριν από λίγους μήνες το πολύ καλό κι ομώνυμο ντεμπούτο δίσκο τους, στον οποίο συμμετέχουν και οι ταλαντούχοι Nick Phit στο μπάσο και Stephen Gere στα ντραμς.
Ο εν λόγω δίσκος διαρκεί περίπου 45 λεπτά, αν κι αυτό αλλάζει αναλόγως με το format του, ενώ αποτελείται από 8 κομμάτια, ένα εκ των οποίων, αποτελεί διασκευή στο πολύ γνωστό κι εξίσου όμορφο τραγούδι Gloomy Sunday της Diamanda Galas. Η παραγωγή του δίσκου είναι lo-fi αισθητικής, καθώς ο Blake Green, ο οποίος ηγήθηκε των σχετικών διαδικασιών, προσέδωσε μια άκρως κολακευτική πρωτόγονη αύρα στις συνθέσεις του άλμπουμ, ενώ ειδικής μνείας αξίζει το επιεικώς εξαιρετικό artwork του δίσκου, το οποίο επιμελήθηκε η πολυτάλαντη Darcy Nutt..
..Η ονειρική σε σημεία φωνή της οποίας, διακρίνεται για την παγωμένη της αύρα, ενώ δένει απίστευτα καλά με την αρρωστημένη και πνιγηρή ηχητική ατμόσφαιρα του Uzala, η οποία οφείλει εν πολλοίς την ύπαρξη της στα πνιγμένα στο fuzz, νοσηρά, riffs της Darcy, τα οποία είναι σφόδρα επηρεασμένα, τόσο από τους Black Sabbath, όσο και από τους πρώιμους Celtic Frost, κι αυτό καθιστά την συνύπαρξη με τις σε στιγμές death/thrash ηχοχρωμάτων lead κιθάρες του Chad, οι οποίες μοιάζουν επηρεασμένες κι από τους Deep Purple, εξόχως συναρπαστική..
..Ενώ την αποπνικτική ατμόσφαιρα του δίσκου, εντείνουν και τα οργισμένα φωνητικά του, τα οποία προσφέρουν τις κατάλληλες ποσότητες θυμού κι απελπισίας στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, το οποίο κινείται ως επί τω πλείστον σε αργούς και mid-tempo ρυθμούς, καθώς το μπάσο του Nick, αλλά και τα ντραμς του Stephen, ο οποίος αντικαταστάθηκε αμέσως μετά τις ηχογραφήσεις του δίσκου απ' τον Chuck Watkins, συμβάλουν τα μέγιστα στην δημιουργία των δηλητηριασμένων κι υπνωτισμένων μελωδιών του παραδοσιακού doom τέρατος με τίτλο Uzala.
Εν κατακλείδι, οφείλω να ομολογήσω, πως ο συνδυασμός πρώιμων black στοιχείων με παραδοσιακά doom ηχοτοπία υπό το πρίσμα μιας lo-fi αισθητικής, είναι εξόχως γοητευτικός, καθώς η αρμονική τους αλληλεπίδραση, παρόλο το μαύρο και σάπιο πέπλο, που την καλύπτει, έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία ενός άκρως ενδιαφέροντος και φρέσκου ακούσματος, τα εύσημα για το οποίο, ανήκουν στους ελπιδοφόρους Uzala, μιας και μοιάζουν ικανοί να αφήσουν ανεξίτηλο το ηχητικό στίγμα τους στα ακραία heavy παρακλάδια της σκληρής μουσικής σκηνής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου