Στον γεμάτο με παγίδες κι αγκάθια λαβύρινθο της καθημερινότητας μας, το μοναδικό, που μοιάζει να αντέχει στις μπόλικες κι αρκετά σοβαρές δυσκολίες, είναι η ελληνική ακραία heavy σκηνή, η οποία τα τελευταία χρόνια μας έχει προσφέρει μερικές άκρως ελπιδοφόρες μπάντες, ενώ το καλό είναι, πως παρά την έντονη σαπίλα, που κυριαρχεί παντού τριγύρω μας, νέες ταλαντούχες μπάντες συνεχίζουν να γεννιούνται και να μας γεμίζουν με προσδοκίες.
Μια από αυτές, είναι οι νεότευκτοι Mass Culture, οι οποίοι γεννήθηκαν μόλις το 2011. Τούτη η πολύ καλή μπάντα, που έχει τις ρίζες της στην Σπάρτη και στην Τρίπολη, έχει ως βάση της την Αθήνα, ενώ αποτελείται από τέσσερις ικανότατους μουσικούς και πιο συγκεκριμένα, από τους: Nick και Argy στις άλλοτε γαλήνιες κι άλλοτε αγριεμένες κιθάρες και τους John στα δυναμικά ντραμς και Μιχάλη στο μεστό κι έχων πρωταγωνιστικό ρόλο σε τούτο το άκουσμα, μπάσο.
Η πρώτη δουλειά της μπάντας, η οποία αποτελείται από τέσσερα κομμάτια συνολικής διάρκειας 35 λεπτών, έχει την μορφή EP και τιτλοφορείται Amoralism, ενώ εδώ και λίγο καιρό, είναι διαθέσιμη προς δωρεάν ακρόαση από το bandcamp της μπάντας, αλλά και προς δωρεάν download από εδώ. Η μουσική του εν λόγω EP είναι ένα ωραιότατο υβρίδιο sludge και post rock, το οποίο περιέχει και διακρίνεται από κάμποσα ακόμη ακραία κι ενδιαφέροντα ηχοχρώματα..
..Καθώς, τα neocrust ψήγματα του ήχου των Mass Culture, δένουν υπέροχα με τις post-hardcore πινελιές, που διανθίζουν τον πυκνό, μα αρκετά καθαρό ήχο τους, ενώ η black τεχνοτροπία, που διέκρινα σε κάποια σημεία του αψεγάδιαστου Amoralism, στολίζει με τον καλύτερο τρόπο την αποπνικτική ατμόσφαιρα του, η οποία εντείνεται από την υπόκωφη υφή των ουρλιαχτών, τα οποία μοιάζουν σαν να προέρχονται από τα βάθη μιας αιμορραγούσας ψυχής.
Τα χαοτικά riffs σέρνονται στους βάλτους της οργής και της απελπισίας του sludge ήχου, ενώ οι post rock μελωδικές κιθαριστικές στιγμές, άλλοτε προσφέρουν ελπίδα κι άλλοτε μοιάζουν με το πιο σπαραχτικό μοιρολόγι. Το μπάσο έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στον ήχο των Mass Culture, καθώς είναι αρκετές οι φορές, που δείχνει τον δρόμο στα υπόλοιπα όργανα, ενώ τα άκρως δυναμικά ντραμς φέρνουν στο νου τον απειλητικό ήχο των τυμπάνων της Αποκάλυψης.
Τα λιγοστά φωνητικά εντείνουν την αίσθηση αηδίας, πόνου, μιζέριας κι οργής, που κυριαρχεί στο νοσηρά γοητευτικό κι αρρωστημένα όμορφο Amoralism, το οποίο, όπως μάλλον μαρτυρά το εξώφυλλο, αλλά και το όλο του concept, είναι βαθιά επηρεασμένο από τα όσα γίνονται στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια, μιας και οι κατάπτυστοι Αμοραλιστές, που ως είθισται, κινούν τα νήματα, έχουν δυστυχώς εδώ και δεκαετίες σφετεριστεί τα όνειρα μας κι όχι μόνο.
Όμως, το σημαντικό είναι, πως την μουσική μας, αλλά και το ελεύθερο πνεύμα μας, δεν μπορούν και δεν πρόκειται ποτέ να μας τα στερήσουν κι αυτό θαρρώ, πως αποδεικνύεται κι από το πραγματικά εντυπωσιακό Amoralism των ραγδαίως ανερχόμενων Mass Culture, το οποίο καταπιάνεται με την ανηθικότητα, αλλά και τα υπόλοιπα μηδενιστικά κι ενίοτε εγκληματικά χαρακτηριστικά, που διακρίνουν τους απανταχού και συνήθως αδίστακτους, αμοραλιστές.
Εν ολίγοις, αν το Amoralism διαρκούσε λίγο περισσότερο ή αν είχε την μορφή full length και ουχί την μορφή EP, που έχει, θα ήταν σίγουρα σε μια από τις τρεις θέσεις της κορυφής της φετινής μου λίστας με τα καλύτερα ακούσματα της τρέχουσας χρονιάς, διότι οι συνθέσεις του, αλλά και η απόδοση των μουσικών, που απαρτίζουν τους Mass Culture, το μεράκι και το πάθος των οποίων ξεχειλίζει, είναι ειλικρινά, παροιμιώδους κάλλους. Πραγματικά, συγκλονιστικό.
Amoralism EP: Download
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου