Έχω την εντύπωση, πως οι προερχόμενοι από το Όκλαντ της Καλιφόρνια, OM, δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, αλλά για να μην χαλάσω την παράδοση των κειμένων τούτης της μικρής διαδικτυακής γωνιάς, θαρρώ, πως είναι πρέπον να αναφέρω προς γνώση ή/και υπενθύμιση, κάποια πραγματάκια από το βιογραφικό της μπάντας. Επιγραμματικά λοιπόν, οι OM δημιουργήθηκαν το 2003, όταν οι Al Cisneros και Chris Hakius χώρισαν τους ηχητικούς τους δρόμους με τον Matt Pike, παρέα με τον οποίο αποτελούσαν τους θρυλικούς, Sleep.
Ο τελευταίος ακολούθησε το metal ένστικτο του δημιουργώντας το heavy μεγαθήριο, που ακούει στο όνομα High On Fire, ενώ οι δυο πρώτοι αποφάσισαν να πειραματιστούν ηχητικά, σχηματίζοντας τους OM, ο ήχος των οποίων, ξεχώρισε από την πρώτη τους κιόλας ηχογράφηση, καθώς ο συνδυασμός μπάσου, ντραμς και φωνητικών, δεν ήταν κι ο πιο διαδεδομένος, ενώ η πνευματική του αύρα, έδωσε μια έξτρα ώθηση σε τούτο το μυστηριακό συγκρότημα, το οποίο δικαίως θεωρείται ως ένα από τα πιο ξεχωριστά μουσικά σχήματα της heavy σκηνής.
Στις ηχητικές τελετουργίες των OM συμμετέχει εδώ και λίγο καιρό ο Robert Aiki Aubrey Lowe, ο οποίος από το 2009 κι έπειτα, έχει ενεργό ρόλο στην μουσική της μπάντας, μιας και την βοηθά τόσο στις στούντιο δουλειές της, όσο και στις ζωντανές εμφανίσεις της, ενώ ένα χρόνο νωρίτερα, το 2008, την θέση του αποχωρήσαντα Chris Hakius, κάλυψε ο ντράμερ των psych rockers από το Πόρτλαντ, Grails, ο ταλαντούχος, Emil Amos, ο οποίος προσέδωσε στις πνευματικές συνθέσεις των OM, μια άκρως κολακευτική για αυτές ανατολίτικη αισθητική..
..Η οποία, στο πέμπτο κι έσχατο χρονικά full length πόνημα της μπάντας, που τιτλοφορείται Advaitic Songs, γίνεται εξαιρετικά έντονη, καθώς σε αυτή συμβάλουν εκτός από τα πρωτοεμφανιζόμενα, αν δεν κάνω κάποιο τραγικό λάθος, στον ήχο των OΜ, γυναικεία φωνητικά, το σαγηνευτικό τσέλο της γνωστής από την συμμετοχή της στους Grayceon και Giant Squid, ταλαντούχας, Jackie Perez Gratz, καθώς επίσης και κάποια sample φωνητικών, που θυμίζουν ιμάμη, τα οποία διανθίζουν τα γαλήνια και σχεδόν εξυψωτικά φωνητικά του Al Cisneros..
..Που ερμηνεύουν με περισσή προσήλωση στο θρησκευτικό τους μοτίβο, στίχους πνευματικής ανύψωσης, τους όποιους δύσκολα μπορεί κανείς να αποκρυπτογραφήσει πλήρως, μιας και κάτι τέτοιο θαρρώ, πως θα είναι εφικτό, μόνο σε περίπτωση, που κάποιος επιχειρήσει και καταφέρει να επιβιώσει έχοντας σώας τας φρένας, της υπερφυσικής τους υπόστασης. Η θεολογική αισθητική του Advaitic Songs όμως, δεν περιορίζεται στο στιχουργικό και ηχητικό του περιεχόμενο, αλλά επεκτείνεται και στο artwork, που το πλαισιώνει, το εξώφυλλο του οποίου..
..Παραμένει πιστό στην οπτική αισθητική της μπάντας, καθώς αποτελείται από μια εικόνα του Ιωάννη του Βαπτιστή. Όσον αφορά την μουσική του δίσκου, οι OM, καταφέρνουν στα πέντε κομμάτια συνολικής διάρκειας 44 λεπτών, που μας προσφέρουν με το Advaitic Songs, να εξελίξουν τον ήχο τους, χωρίς όμως να απολέσουν το μυστηριώδες στοιχείο από τις βαπτισμένες στο Θεϊκό Νέκταρ της Αρμονίας, μελωδίες τους, οι οποίες μας βυθίζουν με την απλή στο άκουσμα, αλλά εξαιρετικά πολύπλοκη δομή τους, σε έναν αέναο ηχητικό διαλογισμό..
.. Από τον οποίο δεν θέλουμε, αλλά ούτε και μπορούμε να ξεφύγουμε, καθώς η καθαρότητα, που προσδίδει η αψεγάδιαστη σε βαθμό τελειότητας παραγωγή, στον ήχο του Advaitic Songs, προσφέρει όγκο και βάθος στις συνθέσεις του, αλλά και περισσή διαύγεια στις νότες από τα μπόλικα μουσικά όργανα, που το στολίζουν με τις μελωδίες τους. Καθόλου παράξενο λοιπόν, το γεγονός, πως το νωχελικό μπάσο του Al Cisneros και τα ταξιδιάρικα ντραμς του Emil Amos, συνοδεύονται εξαίσια, τόσο από το καθηλωτικά μαγευτικό τσέλο της Jackie Perez Gratz..
..Όσο κι από μουσικά όργανα όπως το παραδοσιακό ινδικό tabla drum, τα λίγο-πολύ γνωστά σε όλους μας πιάνο και βιολί, το επίσης ινδικό σαντούρι, αλλά και το φλάουτο. Όλα εκ των οποίων, συμβάλουν τα μέγιστα στην δημιουργία μιας σχεδόν κατανυκτικής ατμόσφαιρας, την οποία ο βιρτουόζος Al Cisneros, η απόδοση του οποίου, είναι για ακόμη μια φορά απαράμιλλη, εντείνει με το υπερβατικό του μπάσο, το οποίο αν και σπανίως στο Advaitic Songs, ντύνεται τον fuzz μανδύα του, εντούτοις, παραμένει πιστό στο γνωστό κι αγαπημένο, groove χαρακτήρα του..
..Τον οποίο συνοδεύει, αλλά και συμπληρώνει με υποδειγματικό τρόπο, ο χαρισματικός Emil Amos, ο οποίος προσφέρει τόσο γενναίες ποσότητες ανατολίτικης αύρας στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, που θαρρείς, πως αν κλείσεις τα μάτια σου για μια στιγμή, όταν τα ανοίξεις ξανά, θα έχεις μεταφερθεί με έναν μαγικό και σχεδόν εξωπραγματικό τρόπο, στα βάθη της Ανατολής, εκεί όπου ο κήπος της Γεσθημανής, πλημμυρίζει με τα έντονα αρώματα του την μουντή ανατολή του ηλίου, πίσω από την οποία αχνοφαίνονται οι κορυφές των μιναρέδων της Ιερουσαλήμ.
Όχι, δεν έχω χρησιμοποιήσει ούτε βαρβιτουρικά, ούτε και κάποια άλλη παραισθησιογόνα ουσία. Απλώς, προσπαθώ να περιγράψω, αυτό για το οποίο όπως όλα δείχνουν, όλες οι λέξεις του αλφαβήτου, δεν φτάνουν για να περιγράψουν. Ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά, το απαράμιλλο κάλλος του Advaitic Songs, που κυκλοφορεί εδώ και λίγες μέρες μέσω της Drag City, το οποίο πολλοί θεωρούν ως τον καλύτερο δίσκο των OM, αν και θα μου επιτρέψετε να μην το ασπαστώ αυτό ακόμη, καθώς για κάτι τέτοιο, μόνο ο γερο-χρόνος μπορεί να αποφανθεί με σιγουριά.
Ναι, οι OM κατάφεραν να οριοθετήσουν εκ νέου τα όρια της ποιότητας, τα οποία όπως μάλλον υποψιάζεστε, συνέτριψαν με το επιβλητικό Advaitic Songs, οι heavy μελωδίες του οποίου, επιβεβαιώνουν την σημασία του ονόματος της μπάντας, καθώς η φυσική δόνηση του σύμπαντος, όπως είναι η μια από τις δυο έννοιες της λέξης Om, η άλλη έχει να κάνει με την χρήση της ως mantra στον ινδικό πολιτισμό, μπαίνει σε επί ίσοις όροις σύγκριση με τις δονήσεις, που προκαλεί ο εν λόγω συνθετικά ώριμος, πνευματικής υπόστασης και Θεϊκής ομορφιάς, δίσκος.
Εν ολίγοις, οι εμπνευστές του πνευματικού heavy ήχου, OM, μόλις κυκλοφόρησαν ένα γαλήνιο, μα συνάμα εξόχως heavy άλμπουμ, που θα καταλάβει πολλές κορυφές στις λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, καθώς το Advaitic Songs, συνδυάζει πραγματικά απίστευτα όμορφα την doom αύρα της μπάντας με τα drone ψήγματα της, αλλά το σημαντικότερο, τα διανθίζει με σχεδόν oriental αισθητικής ηχοτοπία, τα οποία σε παρασύρουν σε έναν υπερβατικού χαρακτήρα ηχητικό διαλογισμό, που όμοιο του, είμαι σίγουρος, πως δεν έχεις ξανά βιώσει.
OM: Official Website / Facebook
Drag City: Official Website
Όπως πολλοί λένε πως είναι ο καλύτερος δίσκος τους, υπάρχουν και πολλοί που δεν τους άρεσε αυτή η εξέλιξη με το τσέλο και λένε ότι αυτός ο δίσκος δεν είναι Om γιατί χάνεται το μπάσο. Προσωπικά μου άρεσε πολύ η προσθήκη της Jackie Perez Gratz και απολαμβάνω τον δίσκο χωρίς να κάνω συγκρίσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι μεγάλος φανμπόης OM, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος, που γούσταρα πολύ το Advaitic Songs. Γενικότερα έχω ένα θεματάκι με το τσέλο, αλλά και τα ανατολίτικα στοιχεία, ενώ το αγαπημένο μουσικό μου όργανο είναι το μπάσο. Οπότε, είμαι από αυτούς, που βρήκαν θετική αυτήν την αλλαγή στον ήχο της μπάντας και είμαι πραγματικά περίεργος να δω τι θα κάνουν στο επόμενο άλμπουμ. Anyway, όσο το At Giza συνεχίζει να μου προκαλεί ανατριχίλες, τόσο κι εγώ θα συγκρατούμε και δεν θα χαρακτηρίσω τούτο τον έξοχο δίσκο ως τον καλύτερο τους. Περί ορέξεως βέβαια
Διαγραφή