Weed Priest

Ακόμη μια εξαιρετική και πολλά υποσχόμενη μπάντα μας έρχεται από την Ιρλανδία και πιο συγκεκριμένα από την πόλη Galway της χώρας, μιας κι εκεί γεννήθηκαν κάπου μέσα στο 2008 οι ανερχόμενοι Weed Priest, που τούτες τις μέρες κυκλοφορούν την ομώνυμη ντεμπούτο full length δουλειά τους, η οποία αποτελείται από 6 κομμάτια συνολικής διάρκειας 61 λεπτών.

Οι Adrian σε ντραμς, Ragas σε μπάσο και Adam σε κιθάρα και φωνητικά δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους παρουσιάζοντας μας την πωρωτική κι αργόσυρτη προσέγγιση τους στον heavy ήχο με το Weed Priest, μιας και ο συνδυασμός ανόθευτου doom με τα απολύτως απαραίτητα ηχοχρώματα της stoner μουσικής, τον οποίο διανθίζουν με occult αισθητική, είναι τρομερός.

Τα riffs της κιθάρας αποτίουν φόρο τιμής στις βασικές stoner αρχές με τις οποίες στολίζουν το ωμό doom μοτίβο τους, ενώ τα solos αποπνέουν μια σχεδόν μελαγχολική αύρα, που υπνωτίζει τις αισθήσεις με την άκρως ψυχεδελική της υφή. Τα φωνητικά ακροβατούν ανάμεσα στο καθαρό και βρώμικο ύφος, που τόσο ταιριάζει στον doom ήχο, απογειώνοντας έτσι το Weed Priest.

Μπάσο και ντραμς συνεργάζονται άψογα με το έτερο έγχορδο και προσδίδουν συγχρόνως διόλου ευκαταφρόνητες ποσότητες groove στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, ενώ η αργόσυρτη ραχοκοκαλιά τους τσακίζει τα πάντα στο απειλητικό έρπων διάβα της, μιας και προσδίδει στην ομώνυμη παρθενική δουλειά των Weed Priest το θηριώδες ηχητικό εκτόπισμα, που της αξίζει.

Τα διάφορα samples φωνητικών, που ακούγονται στον δίσκο, βοηθούν σημαντικά την πολύ καλή ροή του, ενώ καθιστούν τις μεθυσμένες ιστορίες για μαστουρωμένες μάγισσες, που οι στίχοι εξιστορούνται, απολαυστικές. Η παραγωγή είναι πολύ καλύτερη από το προ διετίας demo της μπάντας, αν και παραμένει πιστή στην lo-fi ατμόσφαιρα, που οι Weed Priest λατρεύουν.

Ο πυκνός ήχος του δίσκου κολακεύει τις συνθέσεις του, μιας κι αναδεικνύει με την ανόθευτη υφή του, την εξόχως δυναμική υπόσταση των κομματιών, ξεκαθαρίζοντας έτσι, πως το Weed Priest παρά τις μπόλικες και κλασικές επιρροές του, διαθέτει την δική του μοναδική ηχητική ταυτότητα, ενώ το artwork του, δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστό με τους στίχους και την μουσική του.

Εν κατακλείδι, εάν ψάχνετε για ένα εξαιρετικό doom, με όλη τη σημασία της λέξης, άκουσμα, τότε δεν πρόκειται να βρείτε κάτι καλύτερο από το Weed Priest, μιας και τούτος ο εκπληκτικός δίσκος, περικλείει όλα εκείνα τα στοιχεία, που είναι απαραίτητα, για να τον καταστήσουν εξόχως απολαυστικό. Ελπίζω κι εύχομαι οι Weed Priest να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό και μοτίβο.

Weed Priest: Bandcamp / Facebook

Lothorian - Welldweller

Μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα μπάντα δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 2011 στο Βέλγιο, η οποία μας παρουσιάζει ένα εξόχως δυναμικό heavy μείγμα στην ντεμπούτο κυκλοφορία της, που έγινε διαθέσιμη πριν λίγες ημέρες από την ιταλική Acid Cosmonaut Records υπό τον τίτλο Welldweller. Ο λόγος γίνεται για τους απαρτιζόμενους από πέντε ταλαντούχους μουσικούς και ικανούς συνθέτες, Lothorian, που με την πρώτη τους δουλειά, αν και δεν καινοτομούν ηχητικά, εντούτοις, καταφέρνουν να μαγνητίσουν την προσοχή με τις απολαυστικές τους συνθέσεις.

Το πολύ καλό Welldweller, που διαρκεί ακριβώς μισή ώρα, αποτελείται από 6 κομμάτια, ενώ ξεχωρίζει για την πολύ καλή παραγωγή του, η οποία απογειώνει τα εκρηκτικά συστατικά, που απαρτίζουν την ηχητική του υπόσταση, καθώς ο ελώδης και συγχρόνως, αρκούντως διαυγής ήχος του, ταιριάζει υπέροχα με το doom μοτίβο των Lothorian, το οποίο επιτυχημένα διανθίζουν με έντονα sludge ψήγματα κι ανάγλυφα stoner ηχοχρώματα, που καθιστούν την ήδη σαγηνευτική occult rock αισθητική της μουσικής και των στίχων τους, ακαταμάχητη.

Βυθισμένα στον απύθμενο ωκεανό του fuzz είναι τα ερεβώδη riffs της κιθάρας, που αποπνέουν μια έντονη αίσθηση λάσπης σε κάθε τους νότα και δημιουργούν έτσι το heavy πλαίσιο μέσα στο οποίο το μεστό μπάσο, που σιγοντάρει τόσο αυτές, όσο και τα εξόχως groovy χτυπήματα των ντραμς, ελοχεύει με τις διαολεμένες του μπασογραμμές. Τα ντραμς στηρίζουν εκπληκτικά τις συνθέσεις, ενώ αρκετές φορές τις οδηγούν σε γεμάτα groove μονοπάτια, στα οποία συναντούν τα καθαρά, κυρίως, φωνητικά του δίσκου, τα οποία συνοδεύονται κι από διάφορα samples.

Η απόδοση της μπάντας είναι φανταστική, μιας και όλοι τους μοιάζουν να είναι εξαιρετικά προικισμένοι μουσικοί, ενώ η συνθετική τους ικανότητα βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, καθώς όλα τους τα κομμάτια ξεχειλίζουν heavy ποιότητα. Με άλλα λόγια, οι προσφάτως γεννημένοι Lothorian, έχουν όλα τα φόντα για να καθιερωθούν ως μια από τις πλέον αξιόλογες μπάντες του ευρωπαϊκού κι όχι μόνο doom ήχου, καθώς το εκπληκτικό ντεμπούτο τους, Welldweller, περιέχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να χαρακτηριστεί, καταπληκτικό.

Lothorian: Bandcamp / Facebook

Acid Cosmonaut Records: Blog

Archon - Ouroboros Collapsing

Το 2008 στη Νέα Υόρκη δημιουργήθηκαν οι Archon, που πέρασαν από αρκετές αλλαγές μελών, μέχρι να φτάσουν να απαρτίζονται από το σημερινό τους line up και πιο συγκεκριμένα από τους Andrew Jude σε κιθάρες και μπάσο, Chris Dialogue σε φωνητικά και fx, Nikhil Kamineni σε κιθάρες, Rachel Brown σε φωνητικά και πλήκτρα και Rajah Marcelo σε ντραμς.

Τούτη η ανερχόμενη μπάντα κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες την δεύτερη full length δουλειά της μέσω της The Path Less Traveled Records, με τίτλο: Ourobos Collapsing. Ο εν λόγω δίσκος, που αποτελείται από 4 κομμάτια συνολικής διάρκειας 47 λεπτών, ξεχωρίζει για την βαλτώδη κι ωμή παραγωγή του, τους σκοτεινούς του στίχους, αλλά και το λεπτομερές artwork του.

Η μουσική των Archon έχει την βάση της στον doom ήχο, τον οποίο διανθίζει επιτυχημένα με sludge στοιχεία, doom/death πινελιές αλλά και stoner ψήγματα, καθιστώντας έτσι το δυναμικό Ouroboros Collapsing άκρως απολαυστικό για τους φίλους του σκληρού heavy ήχου.

Οι κιθάρες παράγουν τερατώδη riffs σε doom μοτίβο και με stoner υφή, τα οποία απογειώνουν την υφέρπουσα sludge υπόσταση τους, η οποία συνδυάζεται υπέροχα με τα black τεχνοτροπίας τύμπανα και τις doom/death αισθητικής μελωδίες του μπάσου, οι οποίες έρπουν στο ambient σύννεφο των πλήκτρων και των διάφορων θορύβων του Ouroboros Collapsing.

Τα ανδρικά και γυναικεία φωνητικά μοιράζονται τις brutal αρμοδιότητες τους, χαρίζοντας στον ήχο των Archon ηχοχρώματα gothic υφής της 90's doom/death μουσικής, αλλά και black ουρλιαχτά, ενώ τα δεύτερα έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας το καθαρό κομμάτι αυτού του τομέα και το καταφέρνουν πειστικά, καθώς εντείνουν την ήδη νοσηρή ατμόσφαιρα του δίσκου.

Εν ολίγοις, ο δεύτερος δίσκος των Archon δεν προσφέρει κάτι το ρηξικέλευθο στον heavy ήχο, αλλά καταφέρνει να προσδώσει στους δημιουργούς του, το στάτους της πολλά υποσχόμενης κι άκρως ελπιδοφόρας μπάντας, με τις αρρωστημένες μελωδίες του Ouroboros Collapsing.

Archon: Bandcamp / Facebook

The Path Less Traveled Records: Official Website

Godstopper - What Matters

Το 2010 στο Τορόντο του Καναδά γεννήθηκαν οι Godstopper, οι οποίοι απαρτίζονται από τους Mike Simpson σε φωνητικά και ντραμς, Miranda Armstrong σε μπάσο, Phil Miles σε κιθάρα και Tobin Simpson επίσης σε κιθάρα. Τούτη η ανερχόμενη μπάντα κυκλοφόρησε προς τα τέλη του περασμένου χρόνου την παρθενική της full length δουλειά με τίτλο: What Matters, η οποία συνδυάζει τα έντονα sludge στοιχεία της με ψήγματα pop και τις doom metal αναφορές της με ανάγλυφα noise rock στοιχεία, ενώ καλό θα ήταν να γνωρίζετε, πως διατίθεται μέσω της σελίδας τους στο bandcamp, προς download έναντι οποιοδήποτε αντιτίμου εσείς επιλέξετε.

Ο εν λόγω δίσκος αποτελείται από 9 κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 43 λεπτών, ενώ ξεχωρίζει εκτός από το ιδιαίτερο μουσικό του περιεχόμενο και από την πολύ καλή παραγωγή του, καθώς ο Collin Young, που την επιμελήθηκε, κατάφερε να προσδώσει διαύγεια στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα δίχως όμως να αλλοιώσει έστω και λίγο την έμφυτη μουσική βρωμιά των συνθέσεων, ενώ και ο Greg Dawson, που επιμελήθηκε το mastering του What Matters αξίζει μνείας, μιας και η συμβολή του στην ακουστική ποιότητα του, είναι άκρως σημαντική.

Τα riffs από τις κιθάρες περικλείουν διάφορα στοιχεία του ακραίου ήχου, καθώς στολίζουν το sludge μοτίβο τους με alternative 90's αισθητικής ηχοχρώματα, τα οποία συνδυάζονται υπέροχα με την doom αύρα των noise rock ηχοχρωμάτων, που τα συνοδεύουν, ενώ τα leads τους έχουν μια εξόχως εθιστική και διεστραμμένη υφή, που κολακεύει τις συνθέσεις του What Matters. Το μεστό μπάσο συνεργάζεται άψογα με τις κιθάρες και με τα δυναμικά ντραμς, ενώ οι διαολεμένες του μελωδίες δαγκώνουν. Τα χτυπήματα των ντραμς εντείνουν την heavy ατμόσφαιρα της μουσικής των Godstopper, καθώς έχουν κάτι κατακλυσμιαίο στην υπόσταση τους.

Τα φωνητικά του ντράμερ της μπάντας βρίσκονται στο ίδιο ηχητικό μήκος κύματος με την μουσική του συγκροτήματος, καθώς άλλοτε έχουν μια αρρωστημένη και τσιριχτή υφή κι άλλοτε μια μεστή και σχεδόν μελαγχολική alternative αισθητική, που αμφότερες συμβάλουν τα μέγιστα στην ηχητική ένταση του What Matters, καθώς αποδίδουν τους βασισμένους σε πραγματικές ιστορίες στίχους του με περισσή θεατρικότητα, ενώ ταιριάζουν γάντι στις διεστραμμένες μελωδίες των Godstopper, που αρμονικά συνδυάζουν αλλοπρόσαλλες μεταξύ τους μουσικές.

Εν ολίγοις, τούτη η ταλαντούχα μπάντα με τις παράξενες ηχητικές μελωδίες της, καταφέρνει να γεφυρώσει το χάσμα των πολλών επιρροών της και να μας προσφέρει ένα άκρως διασκεδαστικό άκουσμα, που έχει την δική του μοναδική ηχητική ταυτότητα, καθώς το What Matters, αν και φέρνει πολλά στο νου, εντούτοις, το κύριο όπλο του είναι η ξεχωριστή ηχητική του υπόσταση, που καθιστά το πρώτο πόνημα των Godstopper, ως ένα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον άκουσμα για όλους τους φίλους του ευρύτερου heavy ήχου. Άλλωστε, κανείς δεν έχει συνδυάσει ως τώρα τόσο μαεστρικά το τραχύ sludge ηχητικό του φόντο με τις εύθραυστες pop ανησυχίες του.

Godstopper: Bandcamp / Tumblr

Brujas Del Sol - Moonliner

Ο κιθαρίστας Adrian Zambrano, που σε τούτη την μπάντα, έχει αναλάβει και τα φωνητικά και ο ταλαντούχος μπασίστας Derrick White, που συνυπήρξαν σε διάφορα projects μαζί παλαιότερα, αποφάσισαν προς τα τέλη του 2011 ότι ήθελαν να κάνουν κάτι διαφορετικό από όσα ως τότε είχανε κάνει σε μουσικό επίπεδο κι έτσι παρέα με τον ντράμερ Jason Green δημιούργησαν τους Brujas Del Sol, με τους οποίους εξερευνούν τα fuzz όρια του space και kraut rock ήχου, μέσα από την τριλογία EPs, που πέρυσι κυκλοφόρησαν σταδιακά, υπό τον τίτλο: Moonliner.

Μέσα στο 2013 και πιο συγκεκριμένα στις 15 του ερχόμενου Απρίλη, τούτοι οι Αμερικάνοι πρόκειται να κυκλοφορήσουν την πρώτη τους full length δουλειά μέσω της Devouter Records, η οποία περιέχει τα 6 κομμάτια συνολικής διάρκειας 46 λεπτών, που ακούσαμε στα Ep τους και τα οποία έχουν καμουφλάρει σε δυο μεγαλειώδες συνθέσεις στην επερχόμενη LP έκδοση, αλλά με διαφορετική ακουστική ματιά, καθώς σε αυτά έχει βάλει τις μινιμαλιστικές, αλλά σημαντικές για την απογείωση τους πινελιές και ο αφιχθείς το περασμένο καλοκαίρι στα πλήκτρα της μπάντας, Ryan Stivers, που συνέβαλε τα μέγιστα στην μουσική εξέλιξη του Moonliner.

Στάζει ηχητικό μέλι η γλυκιά τονικότητα της κιθάρας, τα riffs της οποίας κινούνται στα σύνορα μεταξύ του fuzz χώρου και του αχαλίνωτου space rock ήχου, ενώ τα leads της υπνωτίζουν τις αισθήσεις με την μαγευτική τους αύρα. Τα λιγοστά φωνητικά ακούγονται σαν να προέρχονται από κάποιον γειτονικό μας πλανήτη, συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στην διαστημική και heavy αισθητική του δίσκου, ενώ το μεστό μπάσο των Brujas Del Sol προσδίδει στο πολύ καλό Moonliner γενναίες ποσότητες blues αρώματος groove, που το καθιστούν σαγηνευτικό.

Τα λιτά στο άκουσμα και γεννημένα μέσα από τον αυτοσχεδιασμό χτυπήματα των ντραμς, τα οποία συνεργάζονται εξαίσια με τα έγχορδα του δίσκου, λειτουργούν ευεργετικά για την εξαιρετική ροή του Moonliner, καθώς αλλάζουν το τέμπο του συχνά πυκνά και μάλιστα, πάντα με ζηλευτή επιτυχία. Η προσθήκη των πλήκτρων στις συνθέσεις των Brujas Del Sol αποδεικνύεται καταλυτική για την απαράμιλλης ομορφιάς υπόσταση τους, καθώς οι μελωδίες τους, που φλερτάρουν ασύστολα με ambient και drone ηχοτοπία, γεμίζουν τα συνθετικά πλούσια κομμάτια του παρθενικού τους πονήματος με ακαταμάχητα κι αιθέρια ηχοχρώματα.

Η ταξιδιάρικη μουσική των Brujas Del Sol ευέλικτα κινείται πάνω στα πλέον γοητευτικά ηχοτοπία του ευρύτερου heavy ήχου κι όχι μόνο, καθώς ελίσσεται με μαεστρία ανάμεσα στο space και kraut rock, ενώ τα surf rock ψήγματα του αψεγάδιαστου όσον αφορά την παραγωγή του, Moonliner, το καθιστούν ακαταμάχητο. Εν ολίγοις, εάν ψάχνετε ένα περιπετειώδες soundtrack για τα ταξίδια ή και τις αέναες ονειροπολήσεις σας, εδώ θα βρείτε αυτό ακριβώς, που αναζητάτε, καθώς τούτο το άκουσμα μοιάζει φτιαγμένο από το υλικό των ονείρων.

Brujas Del Sol: Bandcamp / Facebook

Devouter Records: Official Website

The Flight Of Sleipnir - Saga

Η τέταρτη full length δουλειά των γεννημένων το 2008 στην Αμερική, The Flight Of Sleipnir είναι γεγονός εδώ και λίγες ώρες, καθώς το Saga, όπως είναι ο τίτλος της, κυκλοφόρησε επίσημα εχθές από την φημισμένη για την ποιότητα των δίσκων, που κυκλοφορεί, Eyes Like Snow. Ο εν λόγω δίσκος περιέχει 12 κομμάτια συνολικής διάρκειας 60 λεπτών περίπου, ενώ αποτελεί την καλύτερη ως τώρα δουλειά της μπάντας, καθώς ντύνει τους για ακόμη μια φορά εμπνευσμένους από την σκανδιναβική μυθολογία στίχους της, με την απόλυτη ηχητική ισορροπία των μπόλικων ιδιωμάτων του ακραίου ήχου, στα οποία η μπάντα αρέσκεται.

Πιο συγκεκριμένα, τα ανάγλυφα doom στοιχεία των The Flight Of Sleipnir έχουν δώσει την πρωταγωνιστική θέση τους στην επική αισθητική, που πάντα σέρνονταν στη μουσική τους, καθώς πλέον οι viking metal αναφορές τους, οδηγούν τις μελαγχολικές και ταξιδιάρικες συνθέσεις τους στα περιπετειώδη και γεμάτα καταχνιά ηχοτοπία της heavy μουσικής, ενώ τα έντονα black metal ψήγματα τους, λειτουργούν αποτελεσματικά ως το απόλυτο σημείο ισορροπίας των συνθέσεων τους, μιας και αυτά είναι, που έρχονται σε πλήρη αρμονία με τις αυξημένες τον αριθμό progressive αναφορές, που καθιστούν το Saga μαγευτικό.

Και τα δύο μέλη της μπάντας δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για ακόμη μια φορά, καθώς τόσο ο David Csicsely σε φωνητικά, κιθάρες και ντραμς, όσο και ο Clayton Cushman σε πλήκτρα, κιθάρες, φωνητικά και μπάσο, πιάνουν εκπληκτική απόδοση. Ο πρώτος χειρίζεται μινιμαλιστικά, αλλά και με μαεστρία τα ντραμς του και υφαίνει απαράμιλλης ομορφιάς leads με τις κιθάρες, με τα οποία θαρρώ, πως κλέβει την παράσταση, ενώ τα φωνητικά του είναι σαφώς βελτιωμένα στο Saga. Ο ηχητικός του συνοδοιπόρος πλέκει με τα πλήκτρα του ένα εντυπωσιακό ηχητικό πέπλο, με το οποίο καλύπτει υπέροχα τα βραχνά riffs, που δημιουργεί με τις κιθάρες του.

Η δουλειά του στο μπάσο είναι μεστή, καθώς γεμίζει υπέροχα τις συνθέσεις, ενώ τα ακουστικά του περάσματα, αξίζουν ειδικής μνείας, μιας κι αποτελούν βασικό συστατικό για την εφάμιλλη με την αέναη κίνηση των ποταμών, ροή του δίσκου. Τέλος, συμβάλει κι αυτός τα μέγιστα στην σωστή εναλλαγή των σχιστών και black υφής φωνητικών με τα καθαρά, προσδίδοντας έτσι την απαραίτητα θεατρικότητα στο εξόχως λυρικό Saga, το οποίο απογειώνεται από την ειλικρινά αψεγάδιαστη παραγωγή, που δίνει στις συνθέσεις του, την απαραίτητη διαύγεια, αλλά και από το λεπτομερές και πιστό στο γνωστό στυλ της μπάντας artwork, που η ίδια επιμελήθηκε.

Εν ολίγοις, οι The Flight Of Sleipnir, που και πάλι είχαν τον απόλυτο έλεγχο, τόσο στον ηχητικό, όσο και στον οπτικό τομέα της νέας τους δουλειάς, εμφανίζονται με το έσχατο χρονικά πόνημα τους, πιο κατασταλαγμένοι από ποτέ ηχητικά, καθώς πλέον έχουν βρει τον ήχο, που τους ταιριάζει, αλλά το σημαντικότερο είναι, πως τώρα γνωρίζουν ακριβώς και τον τρόπο για να τον στολίσουν μουσικά, μιας και η συνθετική τους ικανότητα συναγωνίζεται σε ποιότητα επί ίσοις όροις την πλούσια ηχητική τους φαντασία. Με άλλα λόγια, όσοι ψάχνετε ένα ατμοσφαιρικό και περιπετειώδες heavy άκουσμα, που βρίθει συναισθήματος, επενδύστε άφοβα στο Saga.

The Flight Of Sleipnir: Facebook / Official Website

Eyes Like Snow: Official Website

Grayceon - Pearl and The End of Days

Εντυπωσιακή μπάντα οι δημιουργημένοι το 2005 στο San Francisco της Καλιφόρνια, Grayceon, οι οποίοι απαρτίζονται από τρεις εκπληκτικά ταλαντούχους μουσικούς και πιο συγκεκριμένα από τους: Max Doyle σε φωνητικά και κιθάρα, Zack Farwell σε ντραμς και Jackie Perez Gratz σε τσέλο και φωνητικά, που με κάθε τους κυκλοφορία, έχουν βαλθεί να προοδεύουν μουσικά, αλλά και συνθετικά, συνδυάζοντας επιτυχώς αρκετά διαφορετικά ιδιώματα του ακραίου ήχου.

Τούτη η εξαιρετική μπάντα, κυκλοφόρησε την τρέχουσα εβδομάδα μέσω της Flenser Records τη νέα της δουλειά, που έχει την μορφή EP και αποτελείται από δύο κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 28 λεπτών, με τίτλο: Pearl & The End Of Days. Τα δύο κομμάτια, που βάφτισαν τούτο το EP, είναι από τα καλύτερα της μπάντας, μιας και στολίζουν τις post rock αναφορές τους με doom στοιχεία και το progressive μοτίβο τους με black metal ψήγματα.

Ο τρόπος με τον οποίο οι Grayceon ακροβατούν ανάμεσα στα διάφορα μουσικά ιδιώματα, που έχουν ενσωματώσει στη μουσική τους, είναι απαράμιλλης ομορφιάς, καθώς η κινηματογραφική αύρα των συνθέσεων τους, καθίσταται σαγηνευτική από την θεατρικότητα, που η περιπετειώδης ενορχήστρωση τους αποπνέει, μιας και καλύπτει ιδανικά την αδύναμη παραγωγή, που αδικεί την εξαιρετική απόδοση του ντράμερ της μπάντας, καθώς άφησε τα ντραμς πίσω στη μίξη του EP.

Αυτό δεν σημαίνει όμως, πως ο Zack δεν παίζει καλά, κάθε άλλο μάλιστα, καθώς τα χτυπήματα του γεμίζουν ιδανικά της συνθέσεις, ενώ τα black υφής ξεσπάσματα του, κολακεύουν τις έντονες doom μελωδίες του αιθέριου τσέλου της Jackie, που χειρίζεται πιο ώριμα από ποτέ τα φωνητικά σε τούτο το EP. Τα φωνητικά του Max σιγοντάρουν την μεστή θηλυκή ερμηνεία, ενώ η κιθάρα του οδηγεί τις συνθέσεις σε δαιδαλώδη ηχοτοπία ανείπωτης ομορφιάς με τις γλυκές νότες της.

Εν ολίγοις, το νέο πόνημα των εξόχως ταλαντούχων Grayceon, ενδείκνυται για όσους και όσες θέλουν να ακούσουν κάτι γαλήνιο, μα φοβούνται να παραδοθούν στον όρο post, αλλά και για όσους και όσες ψάχνουν την περιπέτεια του progressive στη μουσική τους, μα φοβούνται την φλυαρία του, καθώς το Pearl and The End Of Days, χρησιμοποιεί τα πλέον γοητευτικά στοιχεία αυτών, αναδεικνύοντας έτσι ιδανικά, τον ακάνθινο heavy χαρακτήρα του. Επενδύστε άφοβα.

Grayceon: Facebook / Official Website

Flenser Records: Official Website

Föllakzoid - II

Η αχανής έρημος Atacama βρίσκεται ψηλά στο βόρειο τμήμα της Χιλής και φημίζεται για την πλεονεκτική θέση, που προσφέρει σε επιστήμονες και μη, για την παρατήρηση των άστρων, μιας και το ξηρό της κλίμα, που την καθιστά, ως ένα από τα πλέον ξηρά μέρη του πλανήτη, στον οποίο κατοικούμε, συντελεί στην σχολαστική μελέτη του διαστήματος, καθώς οι βροχές και τα σύννεφα σπανίζουν στην κυριολεξία, ενώ άξιο αναφοράς είναι το γεγονός, πως η υποφαινόμενη, πιο ξηρή έρημος στη Γη, στεγάζει περίπου τα μισά από τα διαστημικά τηλεσκόπια της.

Το Santiago βρίσκεται στο γεωγραφικό κέντρο της Χιλής και είναι εκτός από πρωτεύουσα της και η γενέτειρα των δημιουργημένων κάπου προς τα τέλη του 2007, Föllakzoid, που απαρτίζονται από τέσσερις προικισμένους με μπόλικο ταλέντο μουσικούς και πιο συγκεκριμένα από τους: Juan Pablo σε φωνητικά και μπάσο, Diego σε ντραμς, Alfredo σε πλήκτρα και Domingo σε κιθάρα. Τούτη η ανερχόμενη μπάντα κυκλοφόρησε στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου, την δεύτερη full length, μα τρίτη συνολικά δουλειά της, υπό τον τίτλο: ΙΙ.

Ο εν λόγω δίσκος, τον οποίο μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο στο bandcamp των Föllakzoid, αποτελείται από 5 κομμάτια συνολικής διάρκειας 45 λεπτών και συνοδεύεται από ένα άκρως ταιριαστό με την μουσική του artwork, το οποίο μας βάζει για καλά στο κλίμα των ψυχεδελικών kraut rock ηχοχρωμάτων του. Το kraut rock των 70's όπως το μάθαμε από τις πρωτοπόρες γερμανικές μπάντες του είδους, συναντά τον εξ Αμερικής κυρίως ορμώμενο psych garage ήχο των τελευταίων ετών, δημιουργώντας έτσι ένα καθηλωτικό rock υβρίδιο kraut drone αισθητικής.

Ο ηχητικός σφυγμός του II ορίζεται κυρίως από τα ντραμς του, μιας και αυτά είναι, που οδηγούν τα έγχορδα στο αχαλίνωτο ηχητικό διάστημα, το οποίο οι περιπετειώδεις μελωδίες των νεαρών Föllakzoid έχουν ως προορισμό, ενώ αποτελούν και το σημείο αναφοράς των πλήκτρων, καθώς γύρω από τους δικούς τους funky ρυθμούς σε στιγμές, τα αιθέρια πλήκτρα πλέκουν μαεστρικά τα πολλά ηχητικά τους στρώματα, βυθίζοντας μας έτσι σε μια αρμονική και συγχρόνως εξόχως συναρπαστική περιπλάνηση στα space σύνορα της kraut rock μουσικής.

Το μπάσο παίζει κι αυτό σημαντικό ρόλο στο ταξιδιάρικο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα του II, καθώς σιγοντάρει με μεστό τρόπο τα εθιστικά του ντραμς, ενώ δεν διστάζει σε κάποιες συνθέσεις του, να αναλάβει τον ρόλο του οδηγού, τον οποίο φέρνει εις πέρας με τρόπο μαγευτικό. Οι πολύ δραστήριες κιθάρες του δίσκου, άλλοτε παίζουν με garage αισθητικής ήχους κι άλλοτε βαφτίζουν την psych αύρα τους σε blues πηγές, εμπλουτίζοντας έτσι το kraut μοτίβο του II, το οποίο στολίζεται με φωνητικά, που μοιάζουν χαμένα, στη μαύρη τρύπα του reverb.

Η αμερικάνικη δισκογραφική Sacred Bones Records θαρρώ, πως έπιασε λαβράκι με την κυκλοφορία του σαγηνευτικού II, καθώς τούτο το απαράμιλλης ομορφιάς ηχητικό ταξίδι στις ατελείωτες ερήμους του εξώτερου διαστήματος, που έχει την μορφή βινυλίου, digital δίσκου, αλλά και compact disk, έχω την εντύπωση, πως είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους του νέου ψυχεδελικού κύματος, που τα τελευταία χρόνια ανθίζει στον ευρύτερο rock χώρο. Όσοι από εσάς εμπιστευτείτε τους Föllakzoid, να είστε σίγουροι, πως δεν θα το μετανιώσετε στιγμή.

Föllakzoid: Bandcamp / Twitter

Sacred Bones Records: Official Website

Mind Vice

Μια εξαιρετικά ταλαντούχα, αλλά κι άκρως ελπιδοφόρα μπάντα δημιουργήθηκε πριν από έναν περίπου χρόνο στο Σιάτλ με όνομα Mind Vice, η οποία πριν από λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε την πρώτη της δουλειά, ένα full length άλμπουμ, που φέρει το ίδιο όνομα με αυτή. Η εν λόγω μπάντα αποτελείται από τέσσερις ιδιαιτέρως ταλαντούχους μουσικούς και πειραματίζεται πάνω σε διάφορα παρακλάδια της rock και metal μουσικής, αλλά κι όχι μόνο, όπως για παράδειγμα με stoner, grunge, blues, alternative, funk και jazz μελωδίες, με αξιοζήλευτη επιτυχία.

Το ομώνυμο ντεμπούτο των Mind Vice αποτελείται από επτά κομμάτια συνολικής διάρκειας 34 λεπτών περίπου, ενώ ξεχωρίζει για την αψεγάδιαστη παραγωγή του, η οποία πραγματικά απογειώνει τις εξόχως δυναμικές συνθέσεις της μπάντας. Το μπάσο έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στον δίσκο και η παραγωγή φροντίζει έτσι ώστε αυτό να ακούγεται αρκετά δυνατά, αν και η μίξη του άλμπουμ έχει φροντίσει όλα τα μουσικά όργανα, των φωνητικών συμπεριλαμβανομένων,  να ακούγονται όπως και όσο ακριβώς πρέπει, χωρίς να αδικεί ούτε στιγμή κάποιο από αυτά.

Τα φωνητικά αποδίδουν με ιδιαίτερο πάθος τους στίχους, ενώ σε στιγμές θυμίζουν έντονα τη φωνή, γνωστής μορφής του 90's grunge και 00's alternative χώρου. Αυτό δεν είναι καθόλου ενοχλητικό όμως, μιας και ταιριάζουν στην ατμόσφαιρα των κομματιών, ενώ συμβάλουν σημαντικά στον πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα του δίσκου, ο οποίος εντείνεται από τα δυναμικά ντραμς, τα οποία έχουν κυρίαρχο ρόλο στην συνθετική ποικιλία του, προσδίδοντας τους αχαλίνωτο groove, ενώ συνεργάζονται άψογα, τόσο με την κιθάρα, όσο και με το μπάσο.

Τα riffs της κιθάρας πειραματίζονται σε διάφορες ηχητικές φόρμες, καθώς άλλοτε δημιουργούν τα heavy μέρη τους πάνω σε funk φόρμες κι άλλοτε διανθίζουν την σπιρτόζικη blues διάθεση τους με jazz ψήγματα, τα οποία στολίζουν το stoner μοτίβο τους, ενώ ειδικής μνείας αξίζει το μπάσο, το οποίο κρατά τα ηχητικά ηνία του περιπετειώδους Mind Vice, καθώς αυτό είναι, που μαεστρικά οδηγεί τα κομμάτια από το ένα μουσικό παρακλάδι στο άλλο, δίχως να χαλά τη συνοχή τους και φυσικά, χωρίς να επηρεάζει αρνητικά την πολύ καλή ροή του δίσκου.

Οι ανερχόμενοι Mind Vice μέσα στους λίγους μήνες της ύπαρξης τους κατάφερναν να δημιουργήσουν ένα σπιρτόζικο δίσκο, που θα ικανοποιήσει με την συνθετική του ποικιλία και την ακουστική δυναμική του, τους περισσότερους φίλους της heavy, αλλά και της rock μουσικής γενικότερα, μιας και το ομώνυμο ντεμπούτο τους, συνδυάζει εκπληκτικά τα φαινομενικά ανόμοια μουσικά παρακλάδια, που το αποτελούν, δημιουργώντας παράλληλα την δική του μοναδική ηχητική ταυτότητα. Με λίγα λόγια, όσοι ψάχνετε για απολαυστικό rock, επενδύστε άφοβα.

Mind Vice: Facebook / Official Website

 

Egypt - Become The Sun

Περίεργη ιστορία έχουν οι γεννημένοι το 2003 στο Fargo της Βόρεια Ντακότα, Egypt, οι οποίοι το 2005 διαλύθηκαν, προσωρινά όπως αποδείχθηκε λίγα χρόνια αργότερα, ενώ κυκλοφόρησαν την μοναδική μέχρι πριν λίγες εβδομάδες demo δουλειά τους το 2007, όταν και ουσιαστικά, δεν υφίσταντο ως μπάντα. Τα πράγματα όμως έχουν αλλάξει πλέον, μιας κι εδώ κι αρκετούς μήνες η μπάντα είναι ξανά ενεργή και μάλιστα, παρά τις αλλαγές στην σύνθεση της, κυκλοφόρησε στις αρχές του τρέχοντος έτους την πρώτη full length δουλειά της, με τίτλο: Become The Sun.

Ο πολυπράγμων κιθαρίστας, Neal Stein, εισήλθε στην μουσική παρέα των Aaron Esterby σε φωνή και μπάσο και Chad Heille σε ντραμς, αντικαθιστώντας τον Ryan Grahn και δίνοντας έτσι το έναυσμα για την ηχογράφηση του παρθενικού δίσκου των Egypt, του οποίου την παραγωγή και την μίξη επιμελήθηκε ο ίδιος, ενώ άξιο μνείας είναι και το mastering του James Plotkin. Τα σχεδόν 59 λεπτά συνολικής διάρκειας του Become The Sun πλαισιώνει υπέροχα το πολύ όμορφο artwork του ταλαντούχου Brian Koschak, που ντύνει οπτικά τις συνθέσεις του.

Ο ήχος των Egypt ακούγεται πολύ γεμάτος στην μουσική τους επιστροφή, καθώς τα έγχορδα έχουν ανέβει αρκετά στη μίξη και κυρίως το μπάσο, που πλέον έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην μουσική τους, καθώς ο μεστός του χαρακτήρας, κρατά πιστή συντροφιά στις ατίθασες κιθάρες του πολύ καλού δίσκου τους, ενώ συνεργάζεται υποδειγματικά με τα σπιρτόζικα ντραμς, τα οποία προσφέρουν στις συνθέσεις του Become The Sun τις απαραίτητες ποσότητες groove, απογειώνοντας έτσι τούτο το μοντέρνας αύρας και vintage αισθητικής, heavy άκουσμα.

Οι κιθάρες χτίζουν τα hard rock υφής riffs τους σε ένα εθιστικό doom μοτίβο, το οποίο φροντίζουν να διανθίσουν με γενναίες δόσεις κλασικού stoner και τα southern ηχοχρώματα τους, στολίζουν με επιτυχία τις μπόλικες blues αναφορές τους, προσδίδοντας έτσι μουσική ποικιλία στο άκρως περιπετειώδες Become The Sun, ενώ τα φωνητικά, άλλοτε ξεχωρίζουν για το γρέζι τους κι άλλοτε για τα πιο μελωδικά, μα αρκούντως παθιασμένα σημεία τους, τα οποία εντείνουν με την εναλλαγή τους την παιχνιδιάρικη και ψυχεδελική υπόσταση των κομματιών, αντίστοιχα.

Το γεγονός, πως τα κομμάτια του απολαυστικού Become The Sun, δημιουργήθηκαν με διαφορά μη αμελητέου χρονικού διαστήματος μεταξύ τους, δεν αποτελεί τροχοπέδη για την ροή του, μιας και οι Egypt φρόντισαν να καλύψουν αυτή τη διαφορά με μαεστρία και με κύριο εργαλείο την εξαιρετική τους απόδοση, που μαρτυρείται σε κάθε νότα του παρθενικού κι ας ελπίσουμε όχι τελευταίου, πονήματος τους. Αν λοιπόν βρίσκεστε σε αναζήτηση διασκεδαστικού heavy ακούσματος, σας προτείνω ανεπιφύλακτα να επενδύσετε στον υποφαινόμενο δίσκο.

Egypt: Bandcamp / Facebook

The Gates Of Slumber - Stormcrow

Οι γεννημένοι το 1998 στην Ινδιανάπολη, The Gates Of Slumber, επιστρέφουν ύστερα από το πολύ καλό full length του 2011 στα heavy δρώμενα με το ep, Stormcrow, που κυκλοφορεί από την Scion Audio Visual, η οποία το διαθέτει στην ολότητα του προς δωρεάν download μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα της. Τα πέντε τραγούδια συνολικής διάρκειας 31 λεπτών περίπου, που αποτελούν το εν λόγω ep, αναδεικνύονται από την εξαιρετική παραγωγή του γνωστού για την συνεργασία του με μπάντες όπως οι Yob, Rwake, Cough μεταξύ άλλων, Sanford Parker, ο οποίος κράτησε την απόλυτη ισορροπία μεταξύ βρωμιάς και διαύγειας, καθιστώντας έτσι το εντυπωσιακό Stormcrow, άκρως σαγηνευτικό για τους φίλους του παραδοσιακού doom.

 

Την διαφορά βέβαια την κάνουν οι συνθέσεις αυτές καθαυτές, καθώς η μουσική παρέα του ιδρυτή της μπάντας, Karl Simon, που για ακόμη μια φορά δίνει ρέστα, τόσο στα φωνητικά, όσο και στην κιθάρα, αποτελείται εκτός από τον σταθερό στο πόστο του μπάσου, Jason McCash και από τον Iron Bob Fouts, που επέστρεψε στην μπάντα ύστερα από δύο χρόνια απουσίας. Τα riffs του αρχηγού της μπάντας μοιάζουν βγαλμένα από το βιβλίο των κρυμμένων θησαυρών του doom ήχου, καθώς δεν υπάρχει ούτε ένα, που να υστερεί σε δυναμική και συναίσθημα, ενώ τα φωνητικά ερμηνεύουν με περισσή πειστικότητα του αλληγορικούς κι εξόχως ταιριαστούς με το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, που αποτίει φόρο τιμής στο αγνό, ωμό κι ανόθευτο doom.

 

Τα χαρακτηριστικά χτυπήματα του προσφάτως επιστρέψαντα στη μπάντα ντράμερ προσδίδουν στις συνθέσεις του Stormcrow μια ιδιαιτέρως κολακευτική για αυτές σπιρτάδα, ενώ η στιβαρή τους υφή, συμπληρώνει με τον καλύτερο τρόπο το πρωταγωνιστικό σε αυτό το άκουσμα μπάσο, το οποίο προς μεγάλη και θετική μου έκπληξη, βρίσκεται αρκετά μπροστά στη μίξη του άλμπουμ, γεγονός, που καθιστά το νέο πόνημα των The Gates Of Slumber ακόμη πιο heavy κι ογκώδες. Τα solos της κιθάρας πρέπει να είναι τα καλύτερα, που είχε ποτέ τούτη η μπάντα, καθώς βοηθούν τα μέγιστα στην σωστή ροή των κομματιών, ενώ προδίδουν συνθετικό οίστρο, εκτελεστική δεινότητα κι αναδεικνύουν την τρομερή απόδοση και των τριών μουσικών.

 

Οι επιρροές της μπάντας έχουν πλέον απορροφηθεί από την δική της μοναδική ηχητική ταυτότητα, εξού και λειτουργούν πλέον ως μουσική πυξίδα για αυτήν και ουχί ως ευκαιρία για αντιγραφή, ενώ η μουσική της εξέλιξη, γίνεται εύκολα ευδιάκριτη από τις αποπνέουσες μελαγχολία συνθέσεις της, που έχουν κάτι από την μαγεία των παλαιότερων δίσκων της. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει, πως οι The Gates Of Slumber αναμασούν ιδέες του παρελθόντος τους, αλλά αντιθέτως, το Stormcrow αποτελεί κάτι σαν φάρο για τις επερχόμενες κυκλοφορίες τους, μιας και παρουσιάζει σαφείς ενδείξεις του ηχητικού τους μέλλοντος. Όσοι λοιπόν, αρέσκεστε σε παραδοσιακούς doom ήχους, δεν έχετε παρά να απολαύσετε τούτο το υπέροχο άκουσμα.

The Gates Of Slumber: Official Website / Facebook

Scion Audio Visual: Official Website

Stormcrow: Download

Upcoming lives & releases

Καιρό είχαμε να κάνουμε ένα post σχετικά με επερχόμενες κυκλοφορίες, αλλά και συναυλίες κι επειδή οι ερχόμενες εβδομάδες θα έχουν αρκετή κινητικότητα, πάμε να δούμε μερικές από τις μπάντες, που πρόκειται να μας απασχολήσουν με τις δραστηριότητες τους. Αρχικά οι Αθηναίοι Universe217 και Lucky Funeral ανακοίνωσαν τις νέες τους κυκλοφορίες, που πρόκειται να κυκλοφορήσουν Μάρτιο και Μάη αντίστοιχα, υπό τους τίτλους: Never για τους πρώτους και Find Your Soul In Beautiful Lunatics για τους δεύτερους, ενώ τις παρθενικές full length δουλειές τους έχουν στα σκαριά οι Βολιώτες Lizardia, αλλά και οι Αθηναίοι 45Rats, οι οποίοι θα ανοίξουν τις συναυλίες των Samsara Blues Experiment σε Λάρισα και Θεσσαλονίκη -εδώ θα εμφανιστούν και οι This Is Nowhere- στις 15 και 16 Φεβρουαρίου αντίστοιχα, ενώ οι Γερμανοί θα εμφανιστούν και στην Αθήνα στις 14 του μήνα στο An Club, παρέα με τους Routes.

Ακόμη ένα ενδιαφέρον live θα λάβει χώρα στην Αθήνα τον Φλεβάρη με τους Σκανδιναβούς Horisont να εμφανίζονται στη σκηνή του An Club παρέα με τους Phase Reverse, Beyond Perception και Drunk Motherfuckers, ενώ την Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου στην Αθήνα έρχονται για μια συναυλία στο 6 D.O.G.S. τα drone θεριά εκ Σουηδίας με όνομα Switchblade, που θα τους συνοδέψουν οι προσφάτως δημιουργημένοι κι ανερχόμενοι Αθηναίοι Omega Monolith. Τέλος, ακόμη δυο πολύ ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες αναμένονται τις ερχόμενες εβδομάδες από Φινλανδία κι Αγγλία αντίστοιχα, καθώς οι Σκανδιναβοί heavy garage rockers με όνομα Mojo Waves πρόκειται να κυκλοφορήσουν σε εντελώς diy πλαίσια την πρώτη τους full length δουλειά, ενώ το ίδιο θα κάνουν και οι μυστηριώδης Εγγλέζοι Early Mammal την πρώτη του Απρίλη, οπότε και η Devouter Records αναμένεται να κυκλοφορήσει την παρθενική δουλειά τους.

 

 

Cult Of Luna - Vertikal

 

Πέντε χρόνια πέρασαν από την τελευταία δισκογραφική δουλειά των δημιουργημένων το 1998 στη Σουηδία, Cult Of Luna κι όπως ήταν φυσικό, η νέα τους κυκλοφορία, που έγινε διαθέσιμη στα τέλη του Γενάρη από την δίκη τους δισκογραφική, C.O.L. Press υπό τον τίτλο Vertikal, αποτέλεσε έναν ηχητικό μαγνήτη, μιας και η αναμονή από τους φίλους του ατμοσφαιρικού ακραίου ήχου, αλλά κι όχι μόνο, υπήρξε τουλάχιστον και λίαν επιεικώς θαρρώ, μεγάλη.

 

Ο έκτος δίσκος των απαρτιζόμενων από επτά πολυτάλαντους μουσικούς, Cult Of Luna, ο οποίος αποτελείται από 9 κομμάτια διάρκειας 65 λεπτών περίπου, θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για να χαρακτηριστεί ως ο καλύτερος της μέχρι τώρα πορείας τους στα σκοτεινά σοκάκια του ακραίου heavy ήχου, καθώς όλα στο Vertikal είναι λεπτομερώς προσεγμένα, μιας και τόσο η παραγωγή, όσο και το artwork, αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο τις συνθέσεις του.

 

Πιο συγκεκριμένα, ο Magnus Lindberg, που με τα κρουστά του στηρίζει υποδειγματικά τα θηριώδη χτυπήματα του ντράμερ της μπάντας, Thomas Hedlund, ευθύνεται για την εξαιρετική παραγωγή του Vertikal, η οποία προσφέρει διαύγεια σε όλα τα κομμάτια του δίσκου, παρά το δύσκολο του εγχειρήματος, καθώς κρατά σε απόλυτη ισορροπία τα πολλά ηχητικά στρώματα του κι αναδεικνύει την αρμονία, που επικρατεί στο θορυβώδες τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.

 

Ο βασικός κιθαρίστας της μπάντας, Erik Olofsson, δημιουργεί κολοσσιαία riffs, ενώ η δουλειά του στον τομέα του artwork, κλέβει την παράσταση από την αψεγάδιαστη συνεργασία του με τους έτερους κιθαρίστες της μπάντας, Johannes Persson και Fredrik Kihlberg, οι οποίοι μοιράζονται και τα φωνητικά του δίσκου, στα οποία αμφότεροι κάνουν πολύ καλή δουλειά, καθώς έχουν εμπλουτίσει με μπόλικο συναίσθημα, τις άκρως παθιασμένες ερμηνείες τους.

 

Η κιθαριστική τους δουλειά, που άλλοτε προσφέρει μια ονειρική αύρα στις συνθέσεις κι άλλοτε μια άκρως εφιαλτική αισθητική, βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με τα αιθέρια, αλλά και σε στιγμές, ευρισκόμενα σε δίνη πλήκτρα του Anders Teglund, που μαζί με τον μπασίστα, Andreas Johansson, δημιουργούν το χαοτικό ambient μοτίβο, πάνω στο οποίο η μπάντα χτίζει τις sludge ξυραφιές της και ζωγραφίζει post hardcore Αποκαλυπτικής υφής ηχοτοπία.

 

Τα ηλεκτρονικά ψήγματα του Vertikal αναδεικνύουν τις post rock ανησυχίες της μπάντας, ενώ ταιριάζουν πολύ καλά με τις διάσπαρτες industrial πινελιές του, οι οποίες κολακεύουν το συνθετικό θάρρος των Cult Of Luna, που δεν δίστασαν στη νέα τους δουλειά να πειραματιστούν, προσπαθώντας να εξελίξουν τον ήδη περιπετειώδη ήχο τους, δημιουργώντας έτσι έναν από τους καλύτερους δίσκους της νέας χρονιάς. Ναι, ξέρω. Είναι ακόμη Φλεβάρης..

 

Cult Of Luna: Official Website / Facebook