Boss Keloid - Herb Your Enthusiasm

 

Από την Αγγλία και συγκεκριμένα από το Γουίγκαν προέρχονται οι σχηματισμένοι το 2010 και σταθερά ανερχόμενοι Boss Keloid, οι οποίοι τον ερχόμενο Απρίλη πρόκειται μέσω της Black Bow Records να κυκλοφορήσουν την δεύτερη full length δουλειά τους με περιεχόμενο δέκα κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 60 λεπτών, υπό τον τίτλο Herb Your Enthusiasm.

 

Ισχνή fuzz διαύγεια κι αναιμική heavy βρωμιά χαρακτηρίζει την τεραστίου εκτοπίσματος κι εξαιρετική παραγωγή του Herb Your Enthusiasm, την οποία έχουν επιμεληθεί με περίσσιο μεράκι και μαεστρία οι James Plotkin και Chris Fielding, απογειώνοντας έτσι την χειμαρρώδη κι εκρηκτική metal δυναμική των εθιστικών και διαβολικά όμορφων συνθέσεων των Boss Keloid.

 

Όμορφο είναι και το λεπτομερές artwork του Herb Your Enthusiasm, που μας βάζει για τα καλά στο περιπετειώδες μουσικό κλίμα του, ενώ η εκτελεστική και συνθετική δεινότητα των εξόχως ταλαντούχων Boss Keloid μας ταξιδεύει άλλοτε σε απύθμενα doom ηχοτοπία με ισχυρές prog πινελιές κι άλλοτε σε southern ευωδίας stoner σοκάκια και σε δηλητηριώδεις sludge βάλτους.

 

Πότε είναι κοφτά κι αιχμηρά με progressive άρωμα τα πάντοτε αρκούντως heavy κι ορμητικά riffs της κιθάρας και πότε είναι βαριά κι αργόσυρτα σε sludge ύφος, ενώ τα μεθυσμένα leads και solos της πασπαλίζουν αρμονικά με αχνή doom ψυχεδέλεια το Herb Your Enthusiasm, που χρωστά στην αχαλίνωτη έμπνευση των Boss Keloid την ενθουσιώδη του metal υπόσταση.

 

Στιβαρά είναι τα ρωμαλέα ντραμς των Boss Keloid και συμπαγές το μεστό τους μπάσο, ενώ το βαρύ κι αβυσσαλέο τους groove εντείνει την υποχθόνια southern αύρα και τις πυκνές stoner αναθυμιάσεις του Herb Your Enthusiasm συμβάλλοντας αποφασιστικά στην ομαλή ροή του και συγχρόνως τα παθιασμένα φωνητικά χαρίζουν epic doom αιχμές στο τελικό μουσικό σύνολο.

 

Βαφτισμένο στις ελώδεις εσχατιές του sludge ήχου είναι το σπινθηροβόλο doom μοτίβο του χορταστικού και ιδιαιτέρως απολαυστικού Herb Your Enthusiasm και ποτισμένες με πνιγηρά progressive αρώματα είναι οι κοφτερές metal αιχμές του, οι οποίες χάρη στο σπιρτόζικο stoner μπρίο των Boss Keloid συνυπάρχουν αρμονικά με τις ηλεκτρισμένες southern ατασθαλίες τους.

 

Εν ολίγοις, εδώ πρόκειται για έναν πλούσιο ηχητικά δίσκο, που παρά την επιεικώς τεράστια μουσική ποικιλία του, δεν έχει απωλέσει την συνοχή του, μιας και οι πάρα πολλά υποσχόμενοι Boss Keloid έχουν φροντίσει το ιδιαιτέρως διασκεδαστικό Herb Your Enthusiasm να βρίθει prog στοιχείων, καθώς και συναρπαστικών doom ιδεών άκρως heavy αποχρώσεων. Υπέροχο.

 

Boss Keloid: Bandcamp / Facebook

Black Bow Records: Official Website

 

LaCasta - Encyclia

 

Μια εξόχως ενδιαφέρουσα μπάντα μας έρχεται από τα νότια της Ιταλίας, εκεί όπου το 2013 οι περί ου ο λόγος LaCasta πήραν σάρκα κι οστά από τον Alessandro στα πλήκτρα και τη φωνή, τον Mario στην κιθάρα, τον Marino στο μπάσο και τον Sbrough στα ντραμς, οι οποίοι στο μεταίχμιο της τρέχουσας με την περασμένη χρονιά κυκλοφόρησαν την παρθενική τους δουλειά.

 

Πρόκειται για το Encyclia, ένα EP με περιεχόμενο έξι κομμάτια διάρκειας περίπου 17 λεπτών, που διακρίνεται για το γεμάτο συμβολισμούς artwork του, που μαρτυρά την όχι και τόσο φωτεινή κι αισιόδοξη αύρα των στίχων του, ενώ ξεχωρίζει για την εξαιρετική παραγωγή του, που με την τραχιά της διαύγεια χαρίζει στα κομμάτια των LaCasta μια εξόχως κολακευτική lo-fi αισθητική.

 

Βίαια hardcore ηχοτοπία συμπλέκονται σε μια αιματηρή κι αέναη μάχη με τα έντονα black ηχοχρώματα των LaCasta και μας προσφέρουν έτσι μες από το σκοτεινό και σκαιό Encyclia μελωδίες βαφτισμένες στην heavy μιζέρια και στην metal μελαγχολία, καθώς κι εθιστικούς ρυθμούς, που φέρνουν αχνές θύμισες άλλοτε crust οδύνης κι άλλοτε ισχνής noise σαπίλας.

 

Χειμαρρώδη κι ορμητικά είναι τα riffs από την κιθάρα και φέρουν μια σκληρή black σκουριά depressive αύρας στο γεμάτο noise πληγές σκαρί τους, ενώ το μεστό μπάσο των LaCasta είναι ποτισμένο με fuzz δηλητήριο και σε συνδυασμό με τα δυναμικά τους ντραμς βυθίζουν σε μια ερεβώδη κι extreme metal δίνη το Encyclia, το οποίο είναι πνιγμένο σε drone αναθυμιάσεις.

 

Σχιστά ουρλιαχτά και σχεδόν υπόκωφες brutal κραυγές αποτελούν εν πολλοίς τα σκοτεινά φωνητικά των LaCasta, που με περισσή πειθώ κι αβυσσαλέο πάθος ερμηνεύουν σωστά τους απαισιόδοξους στίχους τους, ενώ πασπαλίζουν άλλοτε με death ευωδία κι άλλοτε με ισχυρά hardcore αρώματα το ακάνθινο και ιδιαιτέρως χορταστικό, παρά το μικρό του δέμας, Encyclia.

 

Κυκλικοί black ρυθμοί με μια υφέρπουσα και καταχθόνια αίσθηση crust απειλής να τους ακολουθεί έρχονται εις σάρκα μια με το λυσσαλέο hardcore ταμπεραμέντο των LaCasta και μας προσφέρουν έτσι ένα βορβορώδες και βάρβαρο μείγμα ισχνής death αύρας με το εξαίρετο Encyclia, το οποίο είναι στολισμένο επιτυχώς με ανάγλυφες noise και depressive πινελιές.

 

Τέλος, εάν σας έλειψε η μυρωδιά του metal αίματος από τον σκαιό heavy ήχο, τότε θαρρώ, πως δεν έχετε καλύτερη επιλογή από το Encyclia των ανερχόμενων LaCasta, μιας και τούτο το μακάβρια θελκτικό και σχεδόν απόκοσμο EP, βρίθει extreme στοιχείων, ενώ ζέχνει noise φρεσκάδα κι έτσι αποτελεί ένα εξόχως απολαυστικό blackened hardcore άκουσμα. Εξαιρετικό.

 

LaCasta: Facebook / Soundcloud

 

Dead Elephant - Heavy, Huge and Rotten

 

Αν οι πληροφορίες μου είναι σωστές, τότε οι ανερχόμενοι Dead Elephant από την Αθήνα πριν λίγες μέρες συμπλήρωσαν έναν χρόνο ζωής ως μπάντα μες τον οποίο έχουν επιτυχώς προλάβει να συμμετάσχουν σε αρκετά lives, ενώ στα μέσα του τρέχοντος μήνα κυκλοφόρησαν σε digital μορφή προς το παρόν, αν κι αυτό μάλλον θα αλλάξει σύντομα το ντεμπούτο άλμπουμ τους.

 

Εξαιρετικά ταιριαστός με το όνομα της μπάντας και το μουσικό του περιεχόμενο είναι ο τίτλος του περί ου ο λόγος δίσκου, που είναι ο εξής: Heavy, Huge and Rotten, ενώ ειδικής μνείας αξίζει η μεστή παραγωγή του, που ισορροπεί τέλεια μεταξύ fuzz διαύγειας και heavy βρωμιάς απογειώνοντας τα κομμάτια των Dead Elephant και το πραγματικά εξαιρετικό του artwork.

 

Σχεδόν 47 λεπτά είναι η συνολική διάρκεια των έξι κομματιών, που περιέχει το χορταστικό και ρωμαλέο Heavy, Huge and Rotten, το οποίο μας ταξιδεύει στις εσχατιές της ακραίας doom μουσικής, εκεί όπου το διακριτικό και σκληρό συνάμα metal περίβλημα των Dead Elephant είναι βυθισμένο μες σε δηλητηριώδεις sludge βάλτους, που ευωδιάζουν αβυσσαλέα heavy σαπίλα.

 

Βαριά κι ασήκωτα είναι τα riffs από την χαμηλά κουρδισμένη κιθάρα, η οποία άλλοτε μας οδηγεί στα καταγώγια του sludge ήχου με τα μονολιθικά περάσματα της κι άλλοτε μας ταξιδεύει στα πλέον ερεβώδη σοκάκια της doom μουσικής με τους ακανθώδεις ρυθμούς της, ενώ τα φωνητικά των Dead Elephant πασπαλίζουν το έξοχο Heavy, Huge and Rotten με αχνή black αγριάδα.

 

Ορυμαγδός κι οδύνη είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της brutal και σχιστής φωνής, που χαρίζει σχεδόν ανεπαίσθητες crust αιχμές στα πλέον σκληρά metal στολίδια των Dead Elephant, το μεστό rythm section των οποίων, πλημμυρίζει με το κακιασμένο του groove και παράλληλα ισοπεδώνει το υπέρβαρο Heavy, Huge and Rotten με το τερατώδες κι αιχμηρό του εκτόπισμα.

 

Τρομακτικής υφής κι εφιαλτικής ομορφιάς μελωδίες αποτελούν ουσιαστικά το αρρωστημένα θελκτικό και τεραστίων διαστάσεων Heavy, Huge and Rotten, το οποίο μας βάζει για τα καλά στη νοσηρή ηχητική κουλτούρα και συνάμα μαρτυρά το συνθετικό κι εκτελεστικό ταλέντο των φοβερών Dead Elephant, οι οποίοι μας πνίγουν με το λυσσαλέο κι απόκοσμο τους heavy μίσος.

 

Ίδιον λοιπόν του ιδιαιτέρως απολαυστικού Heavy, Huge and Rotten από τους ελπιδοφόρους και πολλά υποσχόμενους Dead Elephant αποτελεί το βασανιστικά heavy κι αργόσυρτο sludge μακελειό, που λαμβάνει χώρα πάνω στο σάπιο, βρωμερό και ξεσκισμένο metal πέπλο, που καλύπτει με μαεστρία το πρωτόγονο, σιχαμερό κι αβάσταχτα ωραίο του συνάμα doom κουφάρι.

 

Λίγες είναι οι ώρες θαρρώ μέχρι το βλοσυρό θωρηκτό, που ακούει στο όνομα Dead Elephant μας πάρει όλους παραμάζωμα με τον ανηλεή του heavy χαρακτήρα και την φρικιαστική doom δυναμική του, καθώς το Heavy, Huge and Rotten με όπλο την αποκρουστική sludge γοητεία του, υπόσχεται σε όσους κι όσες το υποτιμήσουν υποταγή πλήρη στις ορέξεις του. Φανταστικό.

 

Dead Elephant: Bandcamp / Facebook

 

Slush - American Demons

 

Από τη Νέα Υόρκη προέρχονται οι ανερχόμενοι Slush όπου και σχηματίστηκαν σχεδόν τρία χρόνια νωρίτερα και οι οποίοι στα μέσα του τρέχοντος μήνα κυκλοφόρησαν τη νέα τους δουλειά και παρθενική με full length μορφή υπό τον τίτλο American Demons, η οποία περιέχει οχτώ επιεικώς εκρηκτικά κι αρκούντως heavy κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 26 λεπτών.

 

Επιεικώς θαυμάσιο είναι το καμωμένο με περίσσιο μεράκι artwork του American Demons, το οποίο χρωστά στην έξοχη του παραγωγή την σκιώδη fuzz διαύγεια του, μιας κι αυτή με μαεστρία διατηρεί μια lo-fi αισθητικής βρωμιά σε όλη την διάρκεια του, ποτίζοντας έτσι με ελαφρύ sludge δηλητήριο την δυνατή αύρα stoner πυρίτιδας, που διαπερνά το punk ταμπεραμέντο των Slush.

 

Δυναμικά riffs πότε κοφτά και σε πρωτόγονο stoner ύφος και πότε στιβαρά και βαριά με doom αιχμές κι εμφανές το punk τσαγανό των Slush αποτελούν εν πολλοίς το συμπαγές κι άκρως διασκεδαστικό American Demons, το οποίο χρωστά την ιδιαιτέρως βαριά του μορφή στο μεστό και χαμηλά κουρδισμένο rythm section των δημιουργών του, καθώς και στο τραχύ του groove.

 

Γρέζι και βραχνάδα διακρίνουν σε όλη τη διάρκεια του American Demons τα παθιασμένα φωνητικά του, τα οποία σε συνδυασμό με τα έμφυτα fuzz χαρακτηριστικά του, εντείνουν αρμονικά την lo-fi αύρα heavy αδρεναλίνης, που διακατέχει τους Slush, οι οποίοι με το πρώτο τους ολοκληρωμένο πόνημα μας ταξιδεύουν σε γεμάτα stoner ενέργεια και punk υφής ηχοτοπία.

 

Doom τσαμπουκάς και punk νοοτροπία είναι τα κυρίαρχα συστατικά στον σκαιό stoner καμβά των έξοχων Slush, τον οποίο στο χορταστικό, παρά το μικρό του δέμας, American Demons, έχουν φροντίσει να διανθίσουν επιτυχώς με σκοτεινά και σχεδόν ανεπαίσθητα death ψήγματα και με αναιμικές metal πινελιές, που καθιστούν άκρως απολαυστικές τις country ατασθαλίες του.

 

Rock μπαγαποντιά και heavy αμαρτίες ενώνονται αρμονικά στο προσεγμένο στην λεπτομέρεια American Demons κι έτσι μας προσφέρουν εθιστικές στιγμές stoner αλητείας κι αγνής doom απόλαυσης μες από τα punk σκιρτήματα και το λεπτό metal περίβλημα τους, καθιστώντας συγχρόνως άκρως ελπιδοφόρους τους ταλαντούχους εκτελεστικά και συνθετικά Slush. Έξοχο.

 

Slush: Bandcamp

 

Dryasdust - The End

 

Με αρκετά doom ρυθμούς κινούνται οι προερχόμενοι από την Φινλανδία κι ανερχόμενοι Dryasdust, που σχηματίστηκαν λίγα χρόνια πριν από τον Antti σε κιθάρα και φωνή, τον Janne στο μπάσο και τον Pentele στα ντραμς, οι οποίοι πρόσφατα κυκλοφόρησαν δια μέσω της σελίδας τους στο bandcamp την παρθενική full length και μόλις δεύτερη συνολικά δουλειά τους.

 

Επτά κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 40 λεπτών περιέχει το περί ου ο λόγος άλμπουμ, που φέρει τον τίτλο The End και το οποίο ξεχωρίζει για το comic αισθητικής κι occult αύρας artwork του, που πλαισιώνει υπέροχα την αβυσσαλέα rock μουσική του, η οποία χρωστά στην fuzz διαύγεια της παραγωγής και το ταλέντο των Dryasdust, την αρκούντως heavy της υφή.

 

Δυναμικές μελωδίες και ρωμαλέοι ρυθμοί ξεχύνονται από την ατίθαση κιθάρα των Dryasdust και μας οδηγούν άλλοτε σε πρωτόγονα doom rock ηχοτοπία κι άλλοτε σε αχαλίνωτα hard rock σοκάκια acid rock αύρας με τα στιβαρά της riffs, τα οποία εμποτίζουν με occult rock δηλητήριο το αμαρτωλά θελκτικό κουφάρι του χορταστικού The End και το ισχνό του proto metal άρωμα.

 

Καθαρά και παθιασμένα είναι τα φωνητικά στο The End και ταιριάζουν γάντι στην τραχιά του rock ατμόσφαιρα χάρη στο σχεδόν ανεπαίσθητο, αν κι έμφυτο γρέζι τους, ενώ το μεστό rythm section των Dryasdust με το σκαιό groove από τα ντραμς και με το fuzz ταμπεραμέντο, που διακρίνει το μπάσο τους, πασπαλίζει επιτυχώς με blues σκόνη το retro ευωδίας τελικό σύνολο.

 

Σπιρτάδα κλασσικής rock αδρεναλίνης χαρακτηρίζει τις εκρηκτικές συνθέσεις του εξόχως απολαυστικού The End κι εντείνει με την σπιρτόζικη blues αύρα της, τόσο τα vintage στοιχεία του, όσο και την αβυσσαλέα του doom rock αισθητική, η οποία χάρη στα stoner ψήγματα και τις occult αναφορές των Dryasdust, ευωδιάζει acid rock πυρίτιδα και ξεχειλίζει από heavy μπρίο.

 

Αργούς ρυθμούς ακολουθούν ως τώρα τουλάχιστον οι Dryasdust όσον αφορά στην ισχνή ως τώρα τους δισκογραφία κι ελπίζω αυτό να αλλάξει στο μέλλον διότι τούτοι οι τύποι από το Ελσίνκι είναι έτοιμοι και ικανοί για σπουδαία πράγματα και τρανή απόδειξη αποτελεί τόσο το προ τετραετίας τους έξοχο demo, όσο και το επιεικώς εξαιρετικό κι εξόχως απολαυστικό The End. 

 

Τέλος, εάν σας έλειψε ο heavy δυναμισμός του proto doom ήχου και η φρέσκια hard rock ευωδία των acid blues, τότε καλά θα κάνετε να ακούσετε το συντομότερο δυνατό το έξοχο The End από τους πολλά υποσχόμενους κι άκρως ελπιδοφόρους Dryasdust, διότι είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα σας καθηλώσει με την ωμή rock ενέργεια και τις αχνές του stoner αναθυμιάσεις. Θαυμάσιο.

 

Dryasdust: Bandcamp / Facebook

 

Hexenjäger - Black Titan

 

Την περασμένη χρονιά σχηματίστηκαν στην Βρετάνη της Γαλλίας οι ανερχόμενοι Hexenjäger, που απαρτίζονται από τέσσερις ταλαντούχους μουσικούς, οι οποίοι αν και δεν έχουν ακόμη συμπληρώσει δυο έτη ζωής ως μπάντα εντούτοις στις αρχές του τρέχοντος έτους κυκλοφόρησαν την δεύτερη συνολικά και παρθενική full length μορφής δουλειά τους υπό τον τίτλο Black Titan.

 

Αχνής horror αισθητικής είναι οι στίχοι του χορταστικού Black Titan, που περιέχει μόλις τέσσερα κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 38 λεπτών, ενώ ειδικής μνείας αξίζει και η παραγωγή του, που χάρη στην αναιμική lo-fi αισθητική της, χαρίζει fuzz διαύγεια στα νέα κομμάτια των άκρως ελπιδοφόρων Hexenjäger, τα οποία ζέχνουν occult σαπίλα και doom rock φρεσκάδα.

 

Καθαρά φωνητικά με ισχνό γρέζι κι ελεγχόμενη βραχνάδα ερμηνεύουν σκοτεινές ιστορίες με την epic doom χροιά τους και κολακεύουν έτσι την ασθενική vintage ατμόσφαιρα του Black Titan, την ίδια στιγμή, που το μεστό μπάσο των Hexenjäger ακονίζει με sludge λάσπες το ιδιαιτέρως heavy ταμπεραμέντο τους κι αναδεικνύει το hard rock υφής groove των δυναμικών τους ντραμς.

 

Στιβαρά riffs άλλοτε σε παλιακό stoner ύφος κι άλλοτε σε παραδοσιακό doom rock μοτίβο ξεχύνονται από την κιθάρα και πλημμυρίζουν αρμονικά με τα blues αρώματα και την ελαφριά rock τους ψυχεδέλεια το Black Titan, το οποίο χρωστά στα εξόχως μεθυστικά leads και solos των Hexenjäger, την εθιστική rock 'n' roll σπιρτάδα των διακριτικών του retro αναθυμιάσεων.

 

Doom ηχοτοπία με ισχυρά και μονολιθικά stoner ηχοχρώματα κι αχνές blues πινελιές αποτελούν εν πολλοίς τον συμπαγή καμβά του Black Titan πάνω στον οποίο οι δραστήριοι Hexenjäger αρμονικά ζωγραφίζουν σε downtempto κυρίως ρυθμούς ελώδη rock 'n' roll ψήγματα και sludge ρινίσματα, στολίζοντας έτσι με heavy αδρεναλίνη την υφέρπουσα hard rock τους ψυχεδέλεια.

 

Είναι σημαντική κι εύκολα κατανοητή η ηχητική πρόοδος των Hexenjäger σε σχέση με το περσινό τους ντεμπούτο demo κι αυτό πρέπει να πιστωθεί στο πλούσιο ταλέντο και το αγνό τους μεράκι για τον heavy ήχο, ενώ έχω την εντύπωση ότι το εξαίρετο Black Titan αποτυπώνει μες από τις ελεγχόμενες του επιρροές τη μουσική ταυτότητα των υποσχόμενων δημιουργών του.

 

Οπότε δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός, πως με το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ οι έξοχοι Hexenjäger αφήνουν υποσχέσεις για το μουσικό τους μέλλον, το οποίο κι αν συνεχίσουν έτσι θα είναι λαμπρό, μιας και όπως μαρτυρά το εξόχως απολαυστικό Black Titan τούτοι οι τύποι είναι ικανοί για όμορφα πράγματα στο διάβα τους μες τα σκοτεινά heavy σοκάκια. Έξοχο.

 

Hexenjäger: Bandcamp / Facebook

 

This Is Nowhere - Music To Relapse

 

Στην Θεσσαλονίκη το 2009 σχηματίστηκαν οι τρομεροί This Is Nowhere, που απαρτίζονται από τέσσερις άκρως ταλαντούχους κι έμπειρους μουσικούς, οι οποίοι διακρίνονται για την λατρεία τους, τόσο για την αχαλίνωτη rock ψυχεδέλεια, όσο και για τα παραμορφωμένα σοκάκια του blues ήχου και τρανή απόδειξη αυτού είναι η νέα τους δουλειά με τίτλο Music To Relapse, που κυκλοφόρησε από την εκλεκτική Nasoni Records προς τα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου.

 

Μες από πυκνούς acid rock καπνούς κι από παχιές noise αναθυμιάσεις οι This Is Nowhere μας ταξιδεύουν σε αβυσσαλέα ηχοτοπία desert αύρας και blues αρώματος, χάρη στο σπιρτόζικο και με βαριές fuzz αιχμές garage ταμπεραμέντο τους, ενώ οι στιβαρές και παθιασμένες rock πινελιές του έξοχου Music To Relapse, όπως αποτυπώνονται στα 6 κομμάτια του συνολικής διάρκειας 40 λεπτών, μας βυθίζουν στην αχανή και χαμηλά κουρδισμένη αγκαλιά της heavy ψυχεδέλειας.

 

Βέβαια το εξαιρετικό κι experimental υφής artwork του Music To Relapse έχει φροντίσει πριν ακόμη μιλήσουν τα κομμάτια του να μας βάλει για τα καλά στην ψυχεδελική του δίνη, ενώ ειδικής μνείας αξίζει η παραγωγή του, που με περισσή μαεστρία και μπόλικο μεράκι πετυχαίνει και ισορροπεί τέλεια μεταξύ fuzz διαύγειας και heavy βρωμιάς κι έτσι απογειώνει τα νέα κι εξόχως περιπετειώδη και ζωηρά κομμάτια των εξαίρετων και σταθερά ανερχόμενων This Is Nowhere.

 

Καθαρά και διανθισμένα με ολίγη βραχνάδα κι ελεγχόμενο γρέζι τα φωνητικά των αψεγάδιαστων This Is Nowhere στο νέο δίσκο τους, τα οποία μαρτυρούν εύγλωττα το rock τους πάθος με την εκρηκτική κι αισθαντική χροιά τους και πλαισιώνουν σωστά την ηλεκτρισμένη blues ατμόσφαιρα, που υφαίνει με δεξιοτεχνία η κιθάρα τους, η οποία πότε σκαρώνει σε διάφορους heavy ρυθμούς επιβλητικά riffs και πότε στολίζει το Music To Relapse με τα παραμυθένια κι οπιούχα της leads.

 

Εξίσου μαγευτικά όμως είναι και τα solos της, που σε συνδυασμό με αυτά από το μεστό μπάσο των This Is Nowhere μας οδηγούν στα βάθη της rock ευδαιμονίας, εκεί όπου το λυσσαλέο και συνάμα μελωδικό groove περισσεύει και χάρη στο συμπαγές τους rythm section ξεχειλίζει heavy ενέργεια και μαρτυρά blues τσαγανό, ενώ εκτός από το κυρίαρχο μπάσο πολύ σημαντικό ρόλο στην ομαλή ροή του εξόχως απολαυστικού Music To Relapse παίζουν και τα δυναμικά ντραμς.

 

Αυτά είναι άλλωστε υπεύθυνα για τα αναιμικά tribal ιχνοστοιχεία και τα ισχνά funky ψήγματα του συναρπαστικού Music To Relapse, που χάρη στο σχεδόν τερατώδες εκτόπισμα και τον ατίθασο χαρακτήρα των εγχόρδων του, ποτίζει όλες μας τις αισθήσεις με το γλυκό του noise δηλητήριο και υπνωτίζει έτσι το πνεύμα με τις αμαρτωλές κι αχνής ανατολίτικης ευωδίας acid rock μελωδίες του, τις οποίες οι This Is Nowhere πασπάλισαν αρμονικά με desert σκόνη και garage ζωηράδα.

 

Όλα τούτα όμως δεν θα ήταν δεδομένα κι εύκολα εάν η αβυσσαλέα φαντασία και η τρομακτική έμπνευση των This Is Nowhere δεν συνοδευόταν από τον συνθετικό κι εκτελεστικό τους οίστρο, αλλά ευτυχώς για όλους εμάς το πλούσιο ταλέντο και η αγνή αγάπη τους για κάθε τι βαρύ και rock είναι αδιαμφισβήτητα στοιχεία της μουσικής τους ύπαρξης κι έτσι μάλλον δεν είναι έκπληξη το γεγονός, πως το σαγηνευτικό Music To Relapse βρίθει fuzz ποικιλίας και heavy ποιότητας.

 

Ωραία όλα αυτά μα το κυριότερο στοιχείο του σχεδόν αβάσταχτα γοητευτικού Music To Relapse είναι το ότι καθιστά πλέον δίχως καμία αμφιβολία ξεκάθαρη και μοναδική την ηχητική ταυτότητα των This Is Nowhere κι αυτό θαρρώ, πως είναι πολύ σημαντικό κι ότι έχει τεράστια σημασία για κάθε μπάντα και συνάμα μας προσφέρει μες από τις ανυπόφορα όμορφες κι εθιστικές συνθέσεις του εξόχως δυνατές στιγμές rock μέθης, ηδονικής fuzz τέρψης και heavy ζάλης. Ακαταμάχητο.

 

This Is Nowhere: Bandcamp / Facebook

Nasoni Records: Official Website

 

Apathy Noir - Across Dark Waters

 

Σχεδόν δεκατρία χρόνια νωρίτερα κάπου στη Σουηδία σχηματίστηκαν οι Apathy, που πρόσφατα άλλαξαν σε Apathy Noir το όνομα τους λόγω νομικών κωλυμάτων, οι οποίοι απαρτίζονται πια από τον Vidar Wetterhall σε φωνή και στίχους κι από τον πολυπράγμων και πολυτάλαντο ιδρυτή τους, Viktor Jonas σε κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα και ντραμς, ο οποίος εκτός όλων αυτών έχει επιμεληθεί μονάχος του, τόσο την παραγωγή, όσο και το artwork του νέου τους δίσκου.

 

Κι ο τίτλος του περί ου ο λόγος δίσκου είναι Across Dark Waters και φυσικά ταιριάζει γάντι στην στιχουργική του θεματική, που καταπιάνεται μες από τα επτά κομμάτια του συνολικής διάρκειας περίπου 62 λεπτών, με την ιστορία ενός ψαρά, που παρασύρθηκε από τις Σειρήνες, ενώ ειδικής μνείας αξίζει και η παραγωγή του, που κολακεύει με την δυναμική διαύγεια της, αμφότερες τις γαλήνιες και τις σκληρές metal εκφάνσεις της περιπετειώδους μουσικής των Apathy Noir.

 

Μελωδίες progressive υφής καλύπτουν σαν άλλο πέπλο τις αχαλίνωτες doom/death πινελιές του Across Dark Waters κι αναδεικνύουν έτσι τόσο τις melodic death λεπτομέρειες του, όσο και την σχεδόν ανεπαίσθητη κι αιθέρια funeral αισθητική του, ενώ οι στιβαρές doom αναθυμιάσεις των Apathy Noir, ζέχνουν death metal φρεσκάδα κι ευωδιάζουν dark metal σαπίλα χάρη στην έμφυτη μιζέρια της αβυσσαλέας κι ακραία ατμοσφαιρικής τους heavy μουσικής μελαγχολίας.

 

Άλλοτε καθαρά και στεντόρεια με σχεδόν epic αναφορές κι άλλοτε σπαρακτικά brutal με μια ισχνή σε στιγμές gothic χροιά είναι τα φωνητικά των Apathy Noir στο χορταστικό και λυρικά βίαιο Across Dark Waters, το οποίο χρωστά την συμπαγή του υπόσταση σε ντραμς και μπάσο, που με μαεστρία και σε πλήρη αρμονία με τα πλήκτρα υφαίνουν ένα ιδιαιτέρως βαρύ και πυκνό metal υφαντό, με το οποίο σκεπάζουν σωστά τα βάναυσα doom/death ηχοχρώματα της κιθάρας.

 

Πότε ρωμαλέα και κοφτερά riffs ξεχύνονται σε death μοτίβο εμποτίζοντας με doom/death λαγνεία το εξαίρετο Across Dark Waters και πότε ζοφεροί doom ρυθμοί αγκαλιάζουν σφιχτά τα ισχνής funeral αισθητικής leads, που μαγεύουν αισθήσεις και μυαλό χάρη στην dark metal οδύνη της μελαγχολικής τους υπόστασης, η οποία απαλύνει λίγο τις τραχιές κι extreme ανησυχίες των Apathy Noir, οι οποίοι μας προσφέρουν ένα εξαιρετικό heavy άκουσμα φρικιαστικής ομορφιάς.

 

Εν ολίγοις, όσες κι όσοι γουστάρετε παλαιάς κοπής melodic death κι αβυσσαλέας γοητείας doom ηχοτοπία τότε το μαγευτικό Across Dark Waters θα σας κρατήσει καλή συντροφιά με την σχεδόν απόκοσμη doom/death σαγήνη των συνθέσεων του, οι οποίες μαρτυρούν εύγλωττα το μεράκι και το ταλέντο των Apathy Noir, ενώ συνάμα μας προσφέρουν δυνατές dark στιγμές κι έντονα extreme metal συναισθήματα μέσω της απόκοσμης ηχητικής τους υπόστασης. Έξοχο.

 

Apathy Noir: Bandcamp / Facebook

 

Lothorian - Beyond The Astral Mind

 

Κάπου στο Βέλγιο στα μέσα του 2011 σχηματίστηκαν οι ανερχόμενοι κι άκρως ταλαντούχοι Lothorian, που έπειτα από κάποιες μειώσεις στην σύνθεση τους αποτελούν πλέον ένα εξόχως δυναμικό heavy τρίο κι απαρτίζονται από τον Thomas στην κιθάρα, τον Jeroen στο μπάσο κι από τον Jurgen σε φωνή και ντραμς, οι οποίοι στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου έκαναν μες από το bandcamp διαθέσιμη την δεύτερη συνολικά δουλειά τους και πρώτη με full length μορφή.

 

Περίπου 55 λεπτά διαρκούν συνολικά οι εννέα συνθέσεις, που αποτελούν τον περί ου ο λόγος δίσκο, ο οποίος φέρει τον τίτλο Beyond The Astral Mind και ξεχωρίζει για την αψεγάδιαστη παραγωγή του, που με την ελώδη της διαύγεια κολακεύει την εξαιρετικά heavy δυναμική του, ενώ το σκοτεινό του artwork μαρτυρά τις αχνές occult αναφορές των Lothorian και την ερεβώδη και υφέρπουσα ψυχεδέλεια τους, που εκτός από τον ήχο, αποτυπώνεται και στους στίχους τους.

 

Ιστορίες για το σκοτάδι της ψυχής και την απεραντοσύνη της ανθρώπινης απελπισίας κι οδύνης ερμηνεύουν άλλοτε τα καθαρά κι άλλοτε τα σχιστά brutal φωνητικά των Lothorian, τα οποία ταιριάζουν γάντι στον σκαιό χαρακτήρα της μουσικής τους, η οποία στο χορταστικό και άκρως απολαυστικό Beyond The Astral Mind στηρίζεται σε ένα τραχύ doom υπόβαθρο διανθισμένο με αχνά black κι ασθενικά stoner ψήγματα, που απογειώνουν τα στιβαρά του sludge ηχοτοπία.

 

Μια υποχθόνια αίσθηση post rock απειλής διαχέεται στο Beyond The Astral Mind μες από τα διαβολικά solos της κιθάρας, η οποία πλέκει διαρκώς συμπαγείς ρυθμούς πότε σε καθαρό doom ύφος και πότε με ισχυρό sludge άρωμα, καθιστώντας έτσι άκρως κοφτερά τα συνήθως ορμητικά της riffs, ενώ το μεστό και βαφτισμένο σε fuzz βάλτους μπάσο σε συνδυασμό με τα ρωμαλέα ντραμς των Lothorian πλημμυρίζουν αρμονικά τα κομμάτια τους με θολή groove αδρεναλίνη.

 

Ακουστικά περάσματα και γαλήνια leads ενισχύουν σημαντικά την ομαλή ροή του τερατώδους και τρομακτικά θελκτικού Beyond The Astral Mind και του προσφέρουν συγχρόνως μικρές κι αρμονικές folk αποχρώσεις, απογειώνοντας έτσι την έμφυτη doom ψυχεδέλεια του και συνάμα κολακεύοντας τα stoner στοιχεία και την αβυσσαλέα black ψευδαίσθηση, που διαπερνά το metal περίβλημα και την σχεδόν ανεπαίσθητη post αύρα του sludge μοτίβου των έξοχων Lothorian.

 

Εν ολίγοις, όχι μόνο δικαιώνουν τις ιδιαιτέρως υψηλές προσδοκίες, που οι ίδιοι δημιούργησαν με το προ διετίας ντεμπούτο EP τους οι Lothorian με το παρθενικό full length άλμπουμ τους, αλλά τις ξεπερνούν κιόλας θαρρώ, μιας και το φρικιαστικά όμορφο Beyond The Astral Mind ξεχειλίζει ακραία heavy έμπνευση και φαντασία, ενώ χάρη στην αβυσσαλέα του sludge ειλικρίνεια και την ακάνθινη doom αύρα του, καθιστά εξαιρετικά λαμπρό το μέλλον των δημιουργών του. Υπέροχο.

 

Lothorian: Bandcamp / Facebook

 

Son Of A Witch - Thrones In The Sky

 

Κάπου μες το 2008 πήραν σάρκα και οστά οι ανερχόμενοι Son Of A Witch από την Βραζιλία, οι οποίοι πρόσφατα κυκλοφόρησαν την δεύτερη συνολικά δουλειά τους, μα πρώτη με full length μορφή υπό τον τίτλο Thrones In The Sky, η οποία αν και περιέχει μόλις πέντε κομμάτια είναι ιδιαιτέρως χορταστική κι άκρως απολαυστική, καθώς αυτά διαρκούν συνολικά σχεδόν 57 λεπτά.

 

Λεπτομερές κι εξόχως σκοτεινό το φοβερό artwork του Thrones In The Sky, το οποίο βρίθει συμβολισμών και μας βάζει συνάμα για τα καλά στο διαγαλαξιακό στιχουργικό περιεχόμενο του, ενώ θαρρώ ότι προδίδει και τις ασθενικές occult αναφορές των Son Of A Witch, οι οποίοι έχουν φροντίσει η βαριά fuzz διαύγεια της παραγωγής να κολακεύει τα τερατώδη τους κομμάτια.

 

Θηριώδεις doom μελωδίες ενώνονται εις σάρκα μια με τα λυσσαλέα stoner στοιχεία των άκρως ελπιδοφόρων Son Of A Witch, η έμφυτη rock ψυχεδέλεια των οποίων, ταιριάζει γάντι με το θυμωμένο hard rock υπόβαθρο τους κι αναδεικνύει έτσι περίφημα τις αχνές metal αιχμές, αλλά και τα ισχνά blues ηχοχρώματα που διαπερνούν αρμονικά το εξαιρετικό Thrones In The Sky.

 

Σημαντικό ρόλο στην ομαλή ροή του έξοχου Thrones In The Sky παίζουν φυσικά και τα σχεδόν ανεπαίσθητα post ψήγματα του, τα οποία σε συνδυασμό με την ισχυρή space rock αύρα των Son Of A Witch, εντείνουν αρμονικά την ηχητική ποικιλία του νέου τους δίσκου και μαρτυρούν συνάμα τον συνθετικό κι εκτελεστικό οίστρο, καθώς και την αβυσσαλέα τους heavy φαντασία.

 

Ορμητικά riffs ξεχύνονται συνεχώς από τις αγριεμένες κιθάρες των Son Of A Witch και μας βυθίζουν άλλοτε σε χειμαρρώδεις fuzz δίνες doom αδρεναλίνης κι άλλοτε μας πνίγουν χάρη στο βαρύ και σκαιό stoner ύφος τους, ενώ τα κοφτά τους solos αναδεικνύουν σωστά την εκρηκτική δυναμική του έξοχου Thrones In The Sky, το οποίο ευωδιάζει σε κάθε του νότα heavy πυρίτιδα.

 

Άκρως δυνατό και συμπαγές είναι το rythm section των Son Of A Witch, το οποίο αποτελείται από το μεστό κι εμποτισμένο με fuzz όπιο μπάσο τους κι από τα ρωμαλέα τους ντραμς, ενώ σε αυτό χρωστά το βάρβαρο κι απύθμενο του groove το σπιρτόζικο Thrones In The Sky, το οποίο διακρίνεται και για το retro του άρωμα, απόρροια των άκρως ισχυρών space του αναθυμιάσεων. 

 

Ειδικής μνείας όμως αξίζουν θαρρώ και τα φωνητικά στο Thrones In The Sky, καθώς η έμφυτη βραχνάδα και το βαρύ τους γρέζι του χαρίζουν αχνές hard rock πινελιές και συνεισφέρουν στην υφέρπουσα vintage αύρα του, η οποία ζέχνει doom φρεσκάδα και κολακεύει το σπινθηροβόλο stoner ταμπεραμέντο και το space τσαγανό των πάρα πολλά υποσχόμενων Son Of A Witch.

 

Δεν ξέρω εάν το έχετε παρατηρήσει άλλα θεωρώ, πως τούτη η χρονιά μας έχει ήδη προσφέρει μερικές πραγματικά εξαιρετικές heavy κυκλοφορίες κι εξαίρεση δεν αποτελεί το φανταστικό Thrones In The Sky από τους εξαίρετους Son Of A Witch, το οποίο θαρρώ, πως είναι από τα πιο συναρπαστικά κι όμορφα ντεμπούτο άλμπουμ των τελευταίων ετών. Σχεδόν ακαταμάχητο.

 

Son Of A Witch: Bandcamp / Facebook

 

Brimstone Coven - Black Magic

 

Από την Δυτική Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής προέρχονται οι σταθερά ανερχόμενοι κι άκρως ταλαντούχοι Brimstone Coven, οι οποίοι πήραν σάρκα κι οστά το 2011 κι απαρτίζονται από τέσσερις ικανότατους μουσικούς, που στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου κυκλοφόρησαν δια μέσω της Metal Blade Records τη νέα full length δουλειά τους, που φέρει τον τίτλο Black Magic και περιέχει δέκα κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 55 λεπτών.

 

Ένα λεπτομερές και γεμάτο συμβολισμούς artwork πλαισιώνει φανταστικά το σκοτεινό μουσικό περιεχόμενο του Black Magic κι αναδεικνύει μες από την αμαρτωλή του ομορφιά τις έντονες occult ανησυχίες των άκρως ελπιδοφόρων Brimstone Coven, οι οποίοι επιμελήθηκαν οι ίδιοι την αψεγάδιαστη παραγωγή του περί ου ο λόγος τρίτου τους δίσκου, χαρίζοντας του μια δυνατή αύρα vintage φρεσκάδας και μια ευωδία retro δροσιάς μες από την οργανική τους προσέγγιση.

 

Όλα τα μουσικά όργανα έχουν αρκετό χώρο και χρόνο στο εξαιρετικά χορταστικό Black Magic, το οποίο άλλοτε μας ταξιδεύει στα έγκατα της rock ψυχεδέλειας κι άλλοτε μας βυθίζει σε doom βάλτους, οι οποίοι ξεχωρίζουν για τις ισχυρές τους blues αναθυμιάσεις και μας οδηγούν έτσι σε ισχνά progressive ηχοτοπία με πυκνό NWOBHM άρωμα και σε ανήλιαγα occult rock σοκάκια, που μαρτυρούν τον συνθετικό οίστρο και την αχαλίνωτη έμπνευση των Brimstone Coven.

 

Στιβαρά και μελωδικά συνάμα riffs υφαίνει με περισσή μαεστρία η εξόχως ατίθαση κιθάρα του Corey Roth, καθώς επίσης και μεθυστικά leads ποτισμένα με βαριά αρώματα rock νοσταλγίας κι εθιστικά solos, που ξεμυαλίζουν στολίζοντας παράλληλα με blues αλητεία το Black Magic, το οποίο χρωστά στο σπιρτόζικο μπάσο του Andrew D'Cagna το fuzz μπρίο κι ολίγη από τη metal μαγεία, που διακρίνει τους Brimstone Coven και το σχεδόν εκρηκτικό τους doom rock μοτίβο.

 

Ρωμαλέα κι άρτια τεχνικά είναι τα ντραμς του Justin Woods, ο οποίος διανθίζει με groove πυρίτιδα και hard rock αρώματα αλλοτινών ηχητικών εποχών το συναρπαστικό Black Magic, ενώ ειδικής μνείας θαρρώ ότι αξίζουν τα φωνητικά των Brimstone Coven, που με μπροστάρη τον John Williams πλέκουν ονειρικές τριφωνίες και μας ταξιδεύουν στα πλέον αγνά κι ανόθευτα prog λιβάδια της metal μουσικής, εκεί όπου η rock ψυχεδέλεια σφιχταγκαλιάζει τα occult blues.

 

Παλιακό hard rock ύφος και old school metal μελωδίες έρχονται εις σάρκα μια στο ιδιαιτέρως διασκεδαστικό Black Magic και ζέχνουν doom ζεστασιά χάρη στο πλούσιο ταλέντο των έξοχων και πολλά υποσχόμενων Brimstone Coven, οι οποίοι έχουν συντροφεύσει με blues τσαγανό την αρχέγονη prog ψυχεδέλεια τους, εντείνοντας έτσι την υφέρπουσα occult rock σπιρτάδα κι απογειώνοντας συνάμα την οργανική fuzz υφή των εξόχως απολαυστικών συνθέσεων τους.

 

Δεν ξέρω εάν οι Brimstone Coven από εδώ και πέρα θα πάρουν στροφή σε πιο metal δρόμους ή εάν θα επιμείνουν στο δυνατό τους hard rock ύφος, αλλά θέλω να πιστεύω, πως δε θα χάσουν ούτε μια ικμάδα της αρκούντως heavy δυναμικής τους, η οποία σε συνδυασμό με τα ισχνά prog ψήγματα και τα occult στοιχεία τους, ισορροπεί τέλεια μεταξύ blues ανεμελιάς κι αχαλίνωτης doom ψυχεδέλειας και μας προσφέρει έτσι με το λυρικό Black Magic στιγμές rock ευδαιμονίας.

 

Τέλος, καλό θα ήτανε να γνωρίζετε ότι στο περιπετειώδες και παραμυθένιο Black Magic το χέρι πηγαίνει αυτόματα στο repeat, μιας και οι άκρως γοητευτικές του συνθέσεις θα σας μαγέψουν με τις αγνές τους rock προθέσεις και την λάγνα metal ομορφιά τους, οπότε να έχετε κατά νου, πως οι εξαιρετικοί Brimstone Coven με την occult αύρα και την doom ευωδία τους, ίσως και να σας υπνωτίσουν δίχως να το αντιληφθείτε καν, μα το κυριότερο, χωρίς να το αρνηθείτε. Σαγηνευτικό.

 

Brimstone Coven: Facebook / Bandcamp

Metal Blade Records: Official Website

 

IZO

 

Ήτανε χειμώνας του 2013 όταν στο Λέτσε στην Ιταλία σχηματίστηκαν οι ανερχόμενοι IZO, οι οποίοι πήρανε την τελική τους μορφή το 2014 έπειτα από κάμποσες αλλαγές στην σύνθεση τους, που τώρα απαρτίζεται από τέσσερις εξόχως ταλαντούχους μουσικούς, οι οποίοι πρόκειται στα τέλη του τρέχοντος μήνα να κυκλοφορήσουν την ομώνυμη και παρθενική τους δουλειά.

 

Μέσω της επίσης ιταλικής Acid Cosmonaut Records πρόκειται να βγει το πρώτο full length πόνημα των IZO, το οποίο διακρίνεται για το εκπληκτικό και γεμάτο λεπτομέρειες artwork του και περιέχει έξι κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 38 λεπτών, ενώ ειδικής μνείας αξίζει και η στιβαρή του παραγωγή, που απογειώνει τα κομμάτια του με την δυναμική της heavy διαύγεια.

 

Τραχιά riffs, πότε με ορμητικό και κοφτερό sludge χαρακτήρα και πότε σε αγριεμένο σκαιό doom ύφος ξεχύνονται από τις δυο κιθάρες των IZO, οι οποίες διανθίζουν επιτυχώς το ντεμπούτο τους με leads και solos, που ζέχνουν σαπίλα ονειρικής post rock αύρας και πλαισιώνουν υπέροχα τις έντονες noise rock ατασθαλίες τους, που είναι απόρροια του ισχυρού τους reverb δηλητηρίου.

 

Εξίσου βαρύ και χαμηλά κουρδισμένο με τις κιθάρες είναι και το μεστό μπάσο των IZO, που με την έμφυτη κι αβυσσαλέα fuzz υπόσταση του γεμίζει φανταστικά με το τερατώδες κι ογκώδες του εκτόπισμα τα κομμάτια τους και συνάμα συγκροτεί ένα συμπαγές rythm section με τα ρωμαλέα τους ντραμς, τα οποία τα πλημμυρίζουν αρμονικά με groove αδρεναλίνη βαλτώδους ευωδίας.

 

Παραμυθένια sludge ηχοτοπία συμπλέκονται σε μια αέναη μάχη με την αιθέρια post rock αύρα των IZO και συνθέτουν έτσι έναν άκρως μελωδικό κι εξαιρετικά heavy καμβά πάνω στον οποίο τούτη η εξόχως ελπιδοφόρα μπάντα ζωγραφίζει με μαεστρία και fuzz μεράκι doom ηχοχρώματα με ισχνές noise αναθυμιάσεις κι ανάγλυφες stoner πινελιές με ασθενικές drone αποχρώσεις.

 

Σχεδόν ανεπαίσθητα είναι τα blues ρινίσματα των IZO, τα οποία όμως συμβάλουν σημαντικά στην ομαλή ροή του πρώτου τους πονήματος με το σπιρτόζικο rock μπρίο τους κι ενισχύουν έτσι την ήδη πλούσια ηχητική ποικιλία του, η οποία επωφελείται από την εξολοκλήρου instrumental μορφή του, καθώς νομίζω ότι έτσι αποτυπώνεται σωστά η λυσσαλέα της heavy υπόσταση.

 

Πολύ καλό εν κατακλείδι είναι το παρθενικό άλμπουμ από τους άκρως ελπιδοφόρους IZO, οι οποίοι αφήνουν ελπίδες και πολλές υποσχέσεις για το μουσικό τους μέλλον δια των εξαιρετικών συνθέσεων τους, που μαρτυρούν εύγλωττα το μεγάλο ταλέντο τους κι αποτελούν συγχρόνως εξαιρετική συντροφιά για τους λάτρεις του ακραίου κι ατμοσφαιρικού heavy ήχου. Έξοχο. 

 

IZO: Official Website / Facebook

Acid Cosmonaut Records: Official Blog / Bandcamp

 

Conan - Revengeance

Πριν από δέκα χρόνια στο Λίβερπουλ της Αγγλίας δημιουργήθηκαν οι τρομεροί και φοβεροί Conan, που πλέον απαρτίζονται από τον ιδρυτή τους Jon Davis σε κιθάρα και φωνητικά, από τον χρόνιο συνεργάτη τους, Chris Fielding σε μπάσο και φωνητικά κι από τον Rich Lewis στα ντραμς, οι οποίοι πρόσφατα κυκλοφόρησαν δια μέσω της Napalm Records το νέο τους δίσκο.

 

Όπως ίσως μπορείτε να μαντέψετε στο νέο τους πόνημα με τίτλο τον αιμοδιψή και περιεκτικό όρο, Revengeance, που σε συνδυασμό με το φανταστικό κι αχνού comic αρώματος artwork του, ταιριάζει γάντι στην γενικότερα πολεμική αισθητική των Conan, όλα μυρίζουν θειάφι κι αίμα και μαρτυρούν αποτελεσματικά τη μάλλον φιλοπόλεμη στιχουργική και μουσική του υπόσταση.

 

Έξι κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 49 λεπτών είναι το περιεχόμενο του Revengeance, το οποίο ξεχωρίζει για την ογκώδη παραγωγή του, που ισορροπεί τέλεια μεταξύ fuzz βρωμιάς και heavy διαύγειας, χαρίζοντας έτσι μια έξτρα δυναμική στην ήδη ορμητική και ισοπεδωτική μουσική των Conan, οι οποίοι κι εδώ παίζουν ξανά πρωτόγονο doom metal ωμής βιαιότητας.

 

Βαριά riffs και υπέρβαρες heavy μελωδίες με ισχνές πινελιές βαλτώδους sludge αισθητικής κι αχνά drone ηχοχρώματα ξεχύνονται από την αβυσσαλέα και χαμηλά κουρδισμένη κιθάρα των Conan και πλαισιώνουν φανταστικά τον αρχέγονο doom χαρακτήρα τους, που με την σχεδόν ανεπαίσθητη stoner αύρα της metal υφής του, εντείνει την ηχητική ποικιλία του Revengeance.

 

Με τύμπανα του πολέμου μπορούν άνετα να παρομοιαστούν επιτυχώς τα ρωμαλέα ντραμς των Conan, που με μαεστρία ορίζουν αρμονικά τον ρυθμό του και συγχρόνως εμπλουτίζουν σωστά με groove βάρβαρης αδρεναλίνης το Revengeance, τα φωνητικά του οποίου φέρνουν λίγο σε πολεμικές ιαχές, ενώ το μεστό μπάσο το στολίζει περίφημα με την σκαιή και τραχιά του ευωδία.

 

Θαρρώ, πως τα πολλά λόγια είναι μάλλον φτώχεια όσον αφορά τουλάχιστον στο χορταστικό κι εξόχως απολαυστικό Revengeace, μιας και η χειμαρρώδης του μορφή και το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο, που ζέχνουν αβυσσαλέα doom αρώματα και βάναυσης μέθης metal ευωδίες, αποτελούν ωμή και βασανιστικά γοητευτική απόδειξη της απόκοσμα heavy αύρας των Conan.

 

Συνεχίζουν, εν ολίγοις, το ισοπεδωτικό και λυσσαλέο τους διάβα στα πλέον σκοτεινά κι ανήλιαγα σοκάκια του doom ήχου οι αιμοσταγείς Conan με το μανιώδες Revengeance, το οποίο είναι το πιο βαρύ κι ορμητικό τους άκουσμα στη μέχρι τώρα πορεία τους κι έτσι δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός, πως όσες κι όσοι το άκουσαν ως τώρα παραδόθηκαν αμαχητί στις ορέξεις του. Έπος.

 

Conan: Bandcamp / Facebook

Napalm Records: Official Website

 

High Priest Of Saturn - Son Of Earth And Sky

 

Κι όμως οι σχηματισμένοι το 2011 κι ανερχόμενοι High Priest Of Saturn προέρχονται από τον δικό μας πλανήτη και πιο συγκεκριμένα από το Τροντχάιμ της Νορβηγίας, όπου και πήραν σάρκα και οστά από την Merethe Heggset σε φωνή και μπάσο, τον Martin Sivertsen στην κιθάρα, τον Andreas Hagen στα ντραμς και τον Ole Kristian Malmedal στο όργανο, οι οποίοι παραδόξως είναι γήινοι κι ας παίζουν συγκλονιστικής κι απόκοσμης γοητείας heavy μελωδίες.

 

Ίσως φαίνονται λίγο υπερβολικά τα παραπάνω, αλλά είμαι σίγουρος, πως μόλις κάνετε την χάρη στον εαυτό σας κι ακούσετε το νέο τους πόνημα με τίτλο Son Of Earth And Sky, που πρόκειται να κυκλοφορήσει στα τέλη του μήνα από την Svart Records, θα συμφωνήσετε κι εσείς, πως οι σχεδόν αψεγάδιαστοι και ίσως προκλητικά ταλαντούχοι High Priest Of Saturn μοιάζουν σαν να γεννήθηκαν σε κάποιον άλλο πλανήτη ενός παράλληλου και παραισθησιογόνου σύμπαντος.

 

Δεν εξηγείται εύκολα το γεγονός, πως τα πέντε κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου σαράντα λεπτών, που είναι το μουσικό περιεχόμενο του Son Of Earth And Sky, στάζουν συναίσθημα και με περισσή μαεστρία σκλαβώνουν αισθήσεις κι αιχμαλωτίζουν ψυχή και νου με την εύθραυστη κι ονειρική doom σαγήνη τους, ενώ μαρτυρούν εύγλωττα τον συνθετικό κι εκτελεστικό οίστρο των High Priest Of Saturn, οι οποίοι τα ηχογράφησαν ζωντανά και σε διάστημα λίγων ημερών.

 

Μια λογική εξήγηση για την αέρινη και παραμυθένια heavy ομορφιά του Son Of Earth And Sky θα μπορούσε να είναι η αχαλίνωτη έμπνευση και η ατίθαση φαντασία των δημιουργών του, που εδώ συνδυάζουν αρμονικά τον doom rock χαρακτήρα τους με ισχνά stoner ηχοχρώματα κι αχνές blues ψευδαισθήσεις, που καθιστούν εθιστική με τις retro τους αναθυμιάσεις, την αβυσσαλέα τους heavy rock ψυχεδέλεια και την μεθυστική vintage αισθητική των High Priest Of Saturn.

 

Βέβαια πολύ σημαντικό ρόλο στην ομαλή ροή και την ηχητική ποικιλία του χορταστικού κι άκρως απολαυστικού Son Of Earth And Sky έχουν τα σχεδόν ανεπαίσθητα jazz ρινίσματα του, που σε συνδυασμό με την υφέρπουσα space αύρα του, πασπαλίζουν επιτυχώς με σκόνη έντονης rock αύρας αλλοτινών ηχητικών εποχών τα περιπετειώδη κι αέρινα κομμάτια του, τα οποία χάρη στη μουσική δεξιοτεχνία των High Priest Of Saturn ευωδιάζουν αγνή κι ατόφια heavy φρεσκάδα.

 

Λυρικά και μπουκωμένα riffs, άλλοτε με ισχυρή stoner χροιά κι άλλοτε σε κλασσικό doom ύφος υφαίνει συνεχώς η συμπαγής κι ατίθαση κιθάρα των High Priest Of Saturn, η οποία συχνά πυκνά μας ξεμυαλίζει με τα θελκτικά κι αμαρτωλής ομορφιάς leads και solos της, τα οποία σε πλήρη αρμονία με τις βάναυσα κι εφιαλτικά γοητευτικές μελωδίες από το vintage αρώματος όργανο, διανθίζουν επιτυχώς το έξοχο Son Of Earth And Sky με heavy ευωδίες retro αύρας.

 

Άκρως δυναμικά είναι τα ρωμαλέα κι άρτια τεχνικά ντραμς των High Priest Of Saturn στο νέο τους άλμπουμ κι έτσι με χαρακτηριστική άνεση του προσφέρουν απλόχερα groove αιχμές και συνθέτουν συνάμα ένα ιδιαιτέρως μεστό rythm section με το βαφτισμένο σε δηλητηριώδη fuzz ύδατα μπάσο τους, το οποίο χάρη και στην ασθενικής lo-fi αισθητικής παραγωγή του θαυμάσιου Son Of Earth And Sky, του προσφέρει μπόλικο ηχητικό βάθος με την ογκώδη του υπόσταση.

 

Φυσικά σχεδόν όλα τα παραπάνω χρωστούν αρκετή έως πολύ από την ανείπωτη ομορφιά τους στα μαγευτικά φωνητικά των High Priest Of Saturn, που με την αιθέρια χροιά τους υπνωτίζουν σώμα και πνεύμα και καταπραΰνουν σχεδόν ολοκληρωτικά τα τρομαχτικής δυναμικής και βίαια heavy συναισθήματα, που γεννά το επιεικώς φανταστικό Son Of Earth And Sky, το οποίο μας ταξιδεύει βαθιά μες τον αχανή και μεγαλοπρεπή rock κήπο της αχαλίνωτης doom ψυχεδέλειας.

 

Εκεί όπου λουλούδια stoner ευωδίας ανθίζουν υπό το φως ενός υπέρλαμπρου και κοκκινωπού ήλιου και κρατούν συντροφιά στον άκρως δροσιστικό και σχεδόν ανεπαίσθητο jazz αγέρα του εκκωφαντικά γαλήνιου Son Of Earth And Sky, οι έντονες retro πινελιές του οποίου, σε πλήρη αρμονία με τα blues αρώματα και το σπιρτόζικο fuzz μπρίο των έξοχων High Priest Of Saturn καλύπτουν σαν πέπλο τη vintage ψυχεδέλεια της ανείπωτα γοητευτικής τους doom rock αύρας.

 

Τέλος, εάν αναρωτηθήκατε ποτέ τι γεύση έχουν άραγε τα χρώματα και πως μοιάζει το νέκταρ και η αμβροσία τότε μάλλον ήρθε η ώρα να λάβετε κάποιες απαντήσεις ακούγοντας και βιώνοντας με όλες σας τις αισθήσεις το μεγαλειώδες και πανέμορφο Son Of Earth And Sky από τους εξαιρετικούς High Priest Of Saturn, το οποίο με την ακατέργαστη ομορφιά και την ακαταμάχητη σαγήνη του θα κλέψει την καρδιά σας και θα τη στείλει στο εξώτερο διάστημα. Φαντασμαγορικό.

 

High Priest Of Saturn: Bandcamp / Facebook

Svart Records: Official Website

 

Flesh Of The Stars - Hosanna

 

Δεν έχει περάσει και πολύ καιρός από το ντεμπούτο των ανερχόμενων Flesh Of The Stars, το οποίο κυκλοφόρησε μόλις τον περασμένο Οκτώβρη κι όμως τούτη η εξαιρετική μπάντα, που σχηματίστηκε το 2014 στο Σικάγο από τους Matt Ciani σε κιθάρα, φωνή και ηλεκτρικό πιάνο, Nico Ciani στα ντραμς, Mike Fox σε κιθάρα και φωνή και Travis Marmon σε μπάσο και φωνή, κυκλοφόρησε τον περασμένο Γενάρη την δεύτερη full length δουλειά της με τίτλο Hosanna.

 

Μόλις τέσσερα κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 34 λεπτών απαρτίζουν το σαγηνευτικό Hosanna, το οποίο συνοδεύεται από ένα πανέμορφο κι ολίγον τι βλάσφημο artwork, που κολακεύει την έμφυτη occult αισθητική του, ενώ ειδικής μνείας αξίζει η παραγωγή του, που ισορροπεί τέλεια μεταξύ fuzz διαύγειας και heavy βρωμιάς, απογειώνοντας έτσι τα μεθυστικά κομμάτια των πολλά υποσχόμενων Flesh Of The Stars, χάρη στον ογκώδη της χαρακτήρα.

 

Καταχθόνιας γοητείας riffs, άλλοτε σε παραδοσιακό doom metal ύφος κι άλλοτε σε αργόσυρτο stoner μοτίβο, χαρακτηρίζουν το εξαιρετικό Hosanna, το οποίο χρωστά την σχεδόν ανεπαίσθητη funeral αύρα του, τόσο στα διακριτικά leads και solos από τις κιθάρες των Flesh Of The Stars, όσο και στο ντελικάτο τους πιάνο, που πασπαλίζει τις ανείπωτα όμορφες και γοητευτικές τους συνθέσεις, πότε με αχνό synth άρωμα noise υφής και πότε βαθιές κι έντονες drone πινελιές.

 

Ρωμαλέα είναι τα ντραμς των Flesh Of The Stars, που συνοδεύουν υπέροχα τις στιβαρές τους κιθάρες με το τελετουργικής υφής groove τους, το οποίο σε συνδυασμό με το βαφτισμένο σε ποτισμένους με fuzz όπιο και σκοτεινούς sludge βάλτους, μπάσο τους, ενισχύει σημαντικά την ροή του συμπαγούς Hosanna, το οποίο οφείλει στα καθαρά κι ερεβώδη του φωνητικά τα υποχθόνια shoegaze αρώματα και τις ambient αύρας doom αναθυμιάσεις, που το διαπερνούν.

 

Ιδιαιτέρως δυναμικά είναι τα stoner ψήγματα του χορταστικού κι άκρως απολαυστικού Hosanna κι εξίσου εντυπωσιακά τα σχεδόν ανεπαίσθητα sludge ρινίσματα του, που σε συνδυασμό με τον αχνό epic doom χαρακτήρα των Flesh Of The Stars και τα σχεδόν ανεπαίσθητα τους shoegaze ηχοχρώματα, πλαισιώνουν φανταστικά τις funeral ψευδαισθήσεις, μα και τις drone λεπτομέρειες τους, καθιστώντας έτσι ακαταμάχητη την ambient ευωδίας κι αβυσσαλέα τους doom υπόσταση.

 

Εξαιρετικά δραστήριοι δισκογραφικά αποδεικνύονται οι εξόχως ελπιδοφόροι κι ανερχόμενοι Flesh Of The Stars, μα πιο σημαντικό είναι το γεγονός, πως φαίνεται να διαθέτουν όλα τα φόντα για να καθιερωθούν ως μια από τις πλέον ικανές μπάντες στον ανίερο κι occult αύρας doom χώρο, μιας κι όπως μαρτυρά η ως τώρα studio πορεία τους και ειδικότερα το βάναυσα σαγηνευτικό Hosanna, το πλούσιο ταλέντο και το heavy μεράκι τους, ξεχειλίζουν. Φανταστικό.

 

Flesh Of The Stars: Bandcamp / Facebook