Με αρκετά doom ρυθμούς κινούνται οι προερχόμενοι από την Φινλανδία κι ανερχόμενοι Dryasdust, που σχηματίστηκαν λίγα χρόνια πριν από τον Antti σε κιθάρα και φωνή, τον Janne στο μπάσο και τον Pentele στα ντραμς, οι οποίοι πρόσφατα κυκλοφόρησαν δια μέσω της σελίδας τους στο bandcamp την παρθενική full length και μόλις δεύτερη συνολικά δουλειά τους.
Επτά κομμάτια συνολικής διάρκειας περίπου 40 λεπτών περιέχει το περί ου ο λόγος άλμπουμ, που φέρει τον τίτλο The End και το οποίο ξεχωρίζει για το comic αισθητικής κι occult αύρας artwork του, που πλαισιώνει υπέροχα την αβυσσαλέα rock μουσική του, η οποία χρωστά στην fuzz διαύγεια της παραγωγής και το ταλέντο των Dryasdust, την αρκούντως heavy της υφή.
Δυναμικές μελωδίες και ρωμαλέοι ρυθμοί ξεχύνονται από την ατίθαση κιθάρα των Dryasdust και μας οδηγούν άλλοτε σε πρωτόγονα doom rock ηχοτοπία κι άλλοτε σε αχαλίνωτα hard rock σοκάκια acid rock αύρας με τα στιβαρά της riffs, τα οποία εμποτίζουν με occult rock δηλητήριο το αμαρτωλά θελκτικό κουφάρι του χορταστικού The End και το ισχνό του proto metal άρωμα.
Καθαρά και παθιασμένα είναι τα φωνητικά στο The End και ταιριάζουν γάντι στην τραχιά του rock ατμόσφαιρα χάρη στο σχεδόν ανεπαίσθητο, αν κι έμφυτο γρέζι τους, ενώ το μεστό rythm section των Dryasdust με το σκαιό groove από τα ντραμς και με το fuzz ταμπεραμέντο, που διακρίνει το μπάσο τους, πασπαλίζει επιτυχώς με blues σκόνη το retro ευωδίας τελικό σύνολο.
Σπιρτάδα κλασσικής rock αδρεναλίνης χαρακτηρίζει τις εκρηκτικές συνθέσεις του εξόχως απολαυστικού The End κι εντείνει με την σπιρτόζικη blues αύρα της, τόσο τα vintage στοιχεία του, όσο και την αβυσσαλέα του doom rock αισθητική, η οποία χάρη στα stoner ψήγματα και τις occult αναφορές των Dryasdust, ευωδιάζει acid rock πυρίτιδα και ξεχειλίζει από heavy μπρίο.
Αργούς ρυθμούς ακολουθούν ως τώρα τουλάχιστον οι Dryasdust όσον αφορά στην ισχνή ως τώρα τους δισκογραφία κι ελπίζω αυτό να αλλάξει στο μέλλον διότι τούτοι οι τύποι από το Ελσίνκι είναι έτοιμοι και ικανοί για σπουδαία πράγματα και τρανή απόδειξη αποτελεί τόσο το προ τετραετίας τους έξοχο demo, όσο και το επιεικώς εξαιρετικό κι εξόχως απολαυστικό The End.
Τέλος, εάν σας έλειψε ο heavy δυναμισμός του proto doom ήχου και η φρέσκια hard rock ευωδία των acid blues, τότε καλά θα κάνετε να ακούσετε το συντομότερο δυνατό το έξοχο The End από τους πολλά υποσχόμενους κι άκρως ελπιδοφόρους Dryasdust, διότι είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα σας καθηλώσει με την ωμή rock ενέργεια και τις αχνές του stoner αναθυμιάσεις. Θαυμάσιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου