Οι Walk Through Fire σχηματίστηκαν το 2008 στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας κι έπειτα από κάποιες αλλαγές στην σύνθεση τους, απαρτίζονται πλέον από τον Ufuk στην κιθάρα και τη φωνή, τον Flegar στην κιθάρα, τον Andreas στο μπάσο και στα ντραμς τον Juliusz. Η τρίτη κυκλοφορία τους, μα δεύτερη με full length μορφή κυκλοφόρησε στα τέλη του Μάρτη υπό τον τίτλο Hope Is Misery κι αποτελείται από 8 κομμάτια συνολικής διάρκειας 79 λεπτών.
Η παραγωγή του χορταστικού Hope Is Misery είναι αψεγάδιαστη, μιας και προσδίδει διαύγεια στις συνθέσεις του, ενώ δεν αφαιρεί τίποτα από την έμφυτη ηχητική καταχνιά τους, η οποία απογειώνεται από το εκπληκτικό artwork του, που ταιριάζει υπέροχα, τόσο στους απαισιόδοξους στίχους του, όσο και στην μουντή κι απόκοσμη μουσική του, η οποία στηρίζεται στον ανίερο doom ήχο, τον οποίο οι Walk Through Fire διανθίζουν επιτυχώς με sludge ηχοτοπία.
Τα riffs από τις κιθάρες στάζουν funeral αναφορές και μαρτυρούν αχνές drone επιρροές, ενώ τα leads και τα solos τους, φέρουν μια γοητευτική metal αύρα αλλοτινών ηχητικών εποχών. Τα φωνητικά προσδίδουν doom/death άρωμα στο τελικό ηχητικό σύνολο, ενώ το θηριώδες μπάσο, γεμίζει με μαεστρία τις συνθέσεις του Hope Is Misery και συνεργάζεται άψογα με τα δυναμικά ντραμς, που στολίζουν τη ρακένδυτη κι αργόσυρτη ραχοκοκαλιά τους με άπλετο groove.
Ο ατμοσφαιρικός ήχος των Walk Through Fire φέρει υπό την θερμή μα ευωδιάζουσα παρακμή αγκαλιά του, τις πλέον γοητευτικές εκφάνσεις της ακραίας heavy σκηνής, προσφέροντας ηχητική ποικιλία στο πλούσιο μουσικά Hope Is Misery, οι ζοφερές συνθέσεις του οποίου, στάζουν doom απελπισία, sludge φαρμάκι και black metal απόγνωση, ενώ οι δηλητηριώδεις ηχητικές αλχημείες του, θεριεύουν το αργό κυρίως τέμπο του, συμβάλλοντας σημαντικά στην ομαλή ροή του.
Το καταθλιπτικό και ψυχρό κλίμα των παγερών συνθέσεων του Hope Is Misery, αποπνέει μια γοητευτική αύρα ερήμωσης κι εγκατάλειψης, που θαρρώ, πως θα συγκινήσει τους λάτρεις των ακραίων εκφάνσεων του heavy ήχου, μιας κι ο άκρως ερεβώδης χαρακτήρας των αβυσσαλέων μελωδιών των Walk Through Fire, εκπέμπει ένα εξόχως εθιστικό άρωμα καταστροφής, που γεννά το αίσθημα της μοναξιάς και σαγηνεύει τις αισθήσεις με την απαράμιλλη ομορφιά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου