Οι ταλαντούχοι Giza σχηματίστηκαν στο Σιάτλ το 2012 κι απαρτίζονται από τρεις ιδιαιτέρως ικανούς μουσικούς και πιο συγκεκριμένα από τον Richard στην κιθάρα, τον Steve στο μπάσο και τον Justin στα ντραμς, ενώ στο έσχατο χρονικά και τρίτο συνολικά πόνημα τους, ως guest μουσικοί συμμετέχουν ο Bryce Shoemaker στην κιθάρα και η Irene Barber στα φωνητικά.
Το εν λόγω άκουσμα φέρει τον τίτλο Migration κι έχει την μορφή Ep κυκλοφορίας, καθώς περιέχει μόλις 4 κομμάτια συνολικής διάρκειας 32 λεπτών περίπου, ενώ πλαισιώνεται από ένα σκοτεινό κι άκρως ατμοσφαιρικό artwork, που κολακεύει τις απελπιστικά εθιστικές συνθέσεις του, οι οποίες απογειώνονται από την εκκωφαντική και μεστή παραγωγή του Matt Bayles.
Ο συμπαγής ήχος του Migration ισορροπεί τέλεια μεταξύ της heavy διαύγειας και της οργανικής κι εκρηκτικής συνάμα rock βρωμιάς, καθιστώντας έτσι άκρως απολαυστικές τις περιπετειώδεις συνθέσεις του, οι οποίες οφείλουν την στιβαρή τους υπόσταση στα δυναμικά ντραμς των Giza, που πλημμυρίζουν το τελικό μουσικό σύνολο με το βάναυσο και κατακλυσμιαίο τους groove.
Τα σποραδικά φωνητικά ενισχύουν σημαντικά την ομαλή ροή του Migration και το πασπαλίζουν με μια ισχνή κι αιθέρια αίσθηση heavy κι απόκοσμης παράνοιας, ενώ το ρωμαλέο μπάσο των Giza, διανθίζει τα τερατώδους γοητείας κομμάτια τους με αχνές κι αργόσυρτες stoner αιχμές, χάρη στον υπόκωφο fuzz χαρακτήρα του και στο υπέρβαρο και θηριώδες του εκτόπισμα.
Η κιθάρα υφαίνει θλιμμένα riffs σε βαρύ sludge μοτίβο, σκαρώνει διαρκώς doom ρυθμούς και πλέκει σχεδόν ανεπαίσθητα funeral υφαντά που καλύπτουν την υφέρπουσα και ψυχρή post rock ψυχεδέλεια των Giza, ενώ τα μεθυστικά της leads και τα διακριτικά της solos, χάρη στην παγερή ομορφιά τους, αναδεικνύουν υπέροχα την αβυσσαλέα heavy μελαγχολία του έξοχου Migration.
Εν ολίγοις, το εξόχως απολαυστικό Migration θαρρώ ότι αποτελεί την πιο μεστή δουλειά των Giza ως τώρα και στέλνει τις προσδοκίες και την αναμονή για κάποια full length δουλειά από μέρους τους σε δυσθεώρητα ύψη, μιας και η πανέμορφη sludge σαγήνη τους, εδώ βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με την αχαλίνωτα θελκτική post απόγνωση του doom υποβάθρου τους. Εύγε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου