Satori Junk

 

Οι ανερχόμενοι Satori Junk σχηματίστηκαν το καλοκαίρι του 2012 στο Μιλάνο της Ιταλίας κι απαρτίζονται από 4 άκρως ταλαντούχους μουσικούς και πιο συγκεκριμένα από τον Luke σε πλήκτρα και φωνή, τον Chris στην κιθάρα, τον Max στα ντραμς και τον Lorenzo στο μπάσο, οι οποίοι στις αρχές του ερχόμενου Μάρτη πρόκειται να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους.

 

Το εν λόγω άλμπουμ φέρει το όνομα των ελπιδοφόρων δημιουργών του και περιέχει 8 κομμάτια συνολικής διάρκειας 72 λεπτών, ενώ πλαισιώνεται από ένα λεπτομερές κι εντέχνως διανθισμένο με ισχυρά αρώματα ψυχεδέλειας, artwork, που κολακεύει τις περιπετειώδεις συνθέσεις του, οι οποίες απογειώνονται από την αρκούντως heavy και ιδιαιτέρως δυναμική, παραγωγή του.

 

Η γειτόνισσα Taxi Driver Records από τα βόρεια της Ιταλίας μοιάζει για ακόμη μια φορά να επέλεξε σοφά τη νέα κυκλοφορία της, μιας και το ομώνυμο πρώτο πόνημα των Satori Junk ξεχειλίζει heavy ποιότητα και μας χαρίζει έτσι ένα εξαιρετικό πρώτο δείγμα γραφής, που εκτός από εξόχως χορταστικό, τυγχάνει να είναι άκρως απολαυστικό κι αχαλίνωτα εμπνευσμένο.

 

Τα φωνητικά των Satori Junk ενισχύουν την heavy psych αύρα της μουσικής τους, καθώς η αισθητική ψαλμωδιών σαμάνου, που τα διακρίνει, είναι καλυμμένη με πυκνά σύννεφα καπνού, τα οποία αποτελούν απόρροια του μεστού rythm section, το οποίο διακρίνεται για το ατίθασο fuzz από το doom υφής μπάσο και το δυναμικό groove των τεχνικών κι ατίθασων, ντραμς.

 

Ο νεφελώδεις noise χαρακτήρας του Satori Junk οφείλει τις ambient αποχρώσεις του, στις παραμυθένιες μελωδίες των πλήκτρων του, που είναι πασπαλισμένες με space ηχοχρώματα, ενώ η στιβαρή κιθάρα υπνωτίζει το πνεύμα και μεθάει τις αισθήσεις, με τα πότε σε σύγχρονο stoner μοτίβο και πότε σε παραδοσιακό doom ύφος, μα πάντοτε σαγηνευτικά της, riffs.

 

Εν ολίγοις, το τρομακτικά όμορφο ντεμπούτο των πολλά υποσχόμενων Satori Junk, που εκτός των άλλων ξεχωρίζει και για το τερατώδες εκτόπισμα του, αποτελεί ένα εξαιρετικά μεστό heavy άκουσμα, που θα ικανοποιήσει στο έπακρο τους λάτρεις του doom και stoner ήχου, καθώς οι αχνές sludge πινελιές του, αναδεικνύουν υπέροχα τη heavy ψυχεδέλεια του. Φανταστικό.

 

Satori Junk: Bandcamp / Facebook

Taxi Driver Records: Official Website

 

Astralnaut / Weed Priest - Split Single

 

Οι έξοχες heavy δουλειές από την Ιρλανδία συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό, καθώς πρόσφατα κυκλοφόρησε ακόμη ένα χορταστικό άκουσμα από την εν λόγω περιοχή, το οποίο φέρει τον απέριττο και συνάμα περιεκτικό τίτλο Split Single, που περιγράφει εύγλωττα τη μορφή του, καθώς οι σχεδόν συντοπίτες κι αμφότεροι άκρως ταλαντούχοι Astralnaut και Weed Priest, που γεννήθηκαν το 2011 και το 2008 αντίστοιχα, συνεισφέρουν έκαστοι σε αυτό με ένα κομμάτι.

 

Το βαρύ κι ασήκωτο μουσικό εκτόπισμα του Spilt Single οφείλεται εν πολλοίς στην εξαίρετη παραγωγή του, η οποία πετυχαίνει κι απογειώνει τα έντονα lo-fi στοιχεία του και συνάμα χαρίζει την απαραίτητη διαύγεια συνθέσεις του, ενώ το βαθύ κι ογκώδες ηχητικό του πλαίσιο, όπως μας παρουσιάζεται μες από τα 2 κομμάτια συνολικής διάρκειας 17 λεπτών, που περιέχει, μαρτυρά την αγάπη, τόσο των Astralnaut, όσο και των Weed Priest για τον βρώμικο heavy ήχο.

 

Η εξαιρετικά heavy υπόσταση του κομματιού των Astralnaut διακρίνεται για τις αχνές punk αιχμές της και τα γενναία stoner στοιχεία της, ενώ τα sludge ψήγματα τους, παρέα με τα doom ηχοχρώματα τους, αναδεικνύονται κυρίως μες από τα φωνητικά τους, αλλά όχι μόνο, καθώς τα θηριώδη riffs τους, τα οποία αναδύουν ισχνές desert αναθυμιάσεις, ενισχύουν την ποικιλία της σύνθεσης τους κι εντείνουν τη heavy ψυχεδέλεια της, χάρη στο στιβαρό rythm section τους.

 

Τα νωχελικά ντραμς των Weed Priest ξεχειλίζουν groove και πλαισιώνουν υπέροχα το μεστό τους μπάσο, το οποίο χάρη στο πρωτόγονο fuzz του, διανθίζει με ισχυρές occult αποχρώσεις το κομμάτι τους, το οποίο διακρίνεται για τις έντονες blues πινελιές των riffs του και την sludge ψυχεδέλεια των φωνητικών του, που προσδίδουν αρχέγονα doom αρώματα στη σύνθεση τους κι αναδεικνύουν τη μεθυστική stoner υφή και την εφιαλτικά όμορφη heavy διαστροφή τους.

 

Ο συμπαγής ήχος του Split Single χρωστάει την εφάμιλλη με σκυρόδεμα υπόσταση του, τόσο στο δυναμικό heavy εκτόπισμα των ελπιδοφόρων Astralnaut, όσο και στην απόκοσμη doom μαεστρία των Weed Priest, μα κυρίως οφείλει την απολαυστική του μορφή στην αρμονική τους συνύπαρξη, η οποία στάζει stoner όπιο και sludge δηλητήριο, προδίδοντας το heavy τσαγανό τους, που καθιστά την βάναυσα heavy σαγήνη τους, άκρως εθιστική κι αμαρτωλά θελκτική.

 

Astralnaut: Bandcamp / Facebook

Weed Priest: Bandcamp / Facebook

 

Lucuma - Destruye La Ciudad Psicologica

 

Οι ταλαντούχοι Lucuma σχηματίστηκαν πριν από κάμποσα χρόνια στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής κι απαρτίζονται από τον Daniel στη φωνή και την κιθάρα, από τον Javier στα ντραμς, από τον Fernando στην κιθάρα κι από τον Martin στο μπάσο, οι οποίοι στο μεταίχμιο τούτης της χρονιάς και του περασμένου έτους, κυκλοφόρησαν τη νέα τους δουλειά.

 

Το εν λόγω άκουσμα φέρει τον τίτλο Destruye La Ciudad Psicologica και περιέχει 9 κομμάτια συνολικής διάρκειας 41 λεπτών και πλαισιώνεται από ένα αρκετά παραστατικό artwork, που αποτελεί δημιουργία του frontman και κιθαρίστα των ελπιδοφόρων Lucuma, ενώ διακρίνεται για την ογκώδη και διαυγή παραγωγή του, που αναδεικνύει επιτυχώς το heavy τσαγανό του.

 

Η φωνή βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τις έντονες metal αιχμές των Lucuma κι ενισχύει με το ελεγχόμενο της γρέζι τις ατίθασες progressive πινελιές τους, οι οποίες κυριαρχούν στο έσχατο χρονικά πόνημα τους, που διαθέτει ένα εξαιρετικά στιβαρό rythm section, χάρη στο μεστό του μπάσο και τα δυνατά ντραμς του, που χαρίζουν όγκο και groove στο τελικό μουσικό σύνολο.

 

Τα heavy στοιχεία του Destruye La Ciudad Psicologica μαρτυρώνται από τις κιθάρες τους και κυρίως από τις πιο μελωδικές τους στιγμές, οι οποίες χάρη στην υφέρπουσα rock ψυχεδέλεια τους, διανθίζουν με stoner ψήγματα τα δυναμικά progressive ηχοτοπία τους, τα οποία αναδύουν εξαιτίας του ταλέντου και της έμπνευσης των Lucuma δυνατές heavy psych αναθυμιάσεις.

 

Ο πλούσιος μουσικός κόσμος τούτης της ανερχόμενης μπάντας, που χρησιμοποιεί τη μητρική της γλώσσα στους στίχους της, συνδυάζει μερικά από τα πλέον απολαυστικά παρακλάδια του heavy rock χώρου και της metal μουσικής, χαρίζοντας μας έτσι με το ιδιαιτέρως χορταστικό Destruye La Ciudad Psicologa ένα εξόχως διασκεδαστικό άκουσμα. Εύγε στους Lucuma.

 

Lucuma: Bandcamp / Facebook

 

Kalpa - Sequences*

 

Οι ταλαντούχοι Kalpa σχηματίστηκαν το 2012 στην Αθήνα κι απαρτίζονται από τέσσερις άκρως προικισμένους μουσικούς, οι οποίοι στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου κυκλοφόρησαν την παρθενική δουλειά τους, ένα full length άλμπουμ, που γεννήθηκε ύστερα από αμέτρητα live σε κάθε underground γωνιά της χώρας, επιβεβαιώνοντας έτσι την τεράστια δυναμική τους.

 

Το εν λόγω άλμπουμ φέρει τον τίτλο Sequences* και περιέχει 7 κομμάτια συνολικής διάρκειας 40 λεπτών, ενώ διακρίνεται για την διαυγή παραγωγή του, που απογειώνει τις εκρηκτικές του συνθέσεις και ξεχωρίζει για το μυστηριώδες και σκοτεινό artwork του, το οποίο μαρτυρά τον περιπετειώδη κι experimental χαρακτήρα του, με τον πλέον πειστικό κι εύγλωττο τρόπο.

 

Η κιθάρα παίζει σημαντικό ρόλο στο ντεμπούτο των Kalpa, καθώς έχει τριπλή υπόσταση, μιας κι απουσιάζει το μπάσο από τη σύνθεση τους, αν κι αυτό περνά απαρατήρητο, χάρη στο στιβαρό εκτόπισμα του Sequences*, το οποίο οφείλεται εν πολλοίς στην αστείρευτη έμπνευση και την εκτελεστική μαεστρία τους, εξαιτίας των οποίων ξεδιπλώνουν τον συνθετικό τους οίστρο.

 

Τα δυνατά ντραμς προσφέρουν γενναίες ποσότητες groove στο τελικό μουσικό σύνολο και συνοδεύουν εξαιρετικά τις κιθάρες των Kalpa, που έχουν μοιρασμένες ιδιότητες στο χορταστικό Sequences*, καθώς η μια σκαρώνει διαρκώς riffs, πότε σε τραχύ sludge ύφος με αχνές black αποχρώσεις και πότε με post μορφή, κολακεύοντας έτσι την υφέρπουσα ψυχεδέλεια τους.

 

Ο εύθραυστος κι αρκούντως heavy ήχος των Kalpa, οφείλει την αρμονική υπόσταση του, που ευωδιάζει πυρίτιδα στη δεύτερη κιθάρα τους, που εντείνει την post rock αύρα του Sequences*, χααρίζοντας της συνάμα metal αιχμές, ενώ η τρίτη κιθάρα τους, χάρη στο γαλήνιο κι υπόκωφο fuzz της, συντροφεύει τόσο τα συμπαγή riffs τους, όσο και τα αιθέρια leads και solos τους.

 

Εν ολίγοις, η απολύτως instrumental υπόσταση του Sequences* βρίθει φρεσκάδας κι αποτελεί ένα επιεικώς εξαιρετικό πρώτο δείγμα γραφής από τους πολλά υποσχόμενους κι ελπιδοφόρους Kalpa, οι οποίοι θαρρώ ότι έχουν όλα τα φόντα για να επιτύχουν και να καθιερωθούν ως μια από τις πλέον ποιοτικές μπάντες του ακραίου post ήχου, εντός κι εκτός συνόρων. Εύγε.

 

Kalpa: Bandcamp / Facebook

 

Magic Jove - Sonic Understanding

 

Οι ταλαντούχοι κι ανερχόμενοι Magic Jove σχηματίστηκαν κάπου προς τα τέλη του 2013 στην πόλη Μάλμε της Σουηδίας κι απαρτίζονται από 3 άκρως προικισμένους μουσικούς και πιο συγκεκριμένα από τον Filiph σε κιθάρα και φωνή, από τον Bruno στο μπάσο κι από τον Tim στα ντραμς, οι οποίοι στις αρχές του τρέχοντος έτους κυκλοφόρησαν τη δεύτερη δουλειά τους.

 

Το εν λόγω άκουσμα έχει την μορφή Ep, καθώς περιέχει μόλις 4 κομμάτια συνολικής διάρκειας 20 λεπτών και φέρει τον τίτλο Sonic Understanding, ενώ το λιτό του artwork σε συνδυασμό με τους απλούς και κατανοητούς του στίχους, μαρτυρούν τις ισχυρές 60's κι έντονες 70's επιρροές των Magic Jove, οι οποίοι προτίμησαν τον αναλογικό τρόπο ηχογράφησης για τούτο το Ep.

 

Ο θερμός ήχος του Sonic Understanding αναδύει ένα εξόχως κολακευτικό για τις συνθέσεις του live αίσθημα, που αναδεικνύει το rock τσαγανό των δημιουργών του κι απογειώνει συνάμα την οργανική αίσθηση των κομματιών του, ενώ οι blues σκανταλιές των Magic Jove, οι οποίες ξεχειλίζουν μουσική ζεστασιά, αποπνέουν ηχητική φρεσκάδα χάρη στη hippie ψυχεδέλεια τους.

 

Τα αισθαντικά φωνητικά στάζουν συναίσθημα κι εντείνουν τις ισχυρές blues αποχρώσεις από το μεστό μπάσο των Magic Jove, το οποίο χαρίζει ισχνές funk αιχμές στα δυναμικά τους ντραμς, που κρατούν με μαεστρία τα μπόσικα του εκρηκτικού Sonic Understanding, ενώ τα riffs από την κιθάρα τους, μας ταξιδεύουν σε νοσταλγικά space ηχοτοπία με τα stoner τους ψήγματα.

 

Η vintage έμπνευση των Magic Jove καθιστά εξόχως απολαυστικό το δεύτερο πόνημα τους, το οποίο διακρίνεται εκτός όλων των άλλων και για την guest εμφάνιση της φυσαρμόνικα, η οποία εντείνει τα retro αρώματα του Sonic Understanding, το περίσσιο groove του οποίου, μαρτυρά με εύγλωττο τρόπο τον αστείρευτο συνθετικό τους οίστρο και την εκτελεστική τους δεινότητα.

 

Εν ολίγοις, εδώ πρόκειται για ένα εξαιρετικό μίνι άκουσμα, που ξεχωρίζει για το ατίθασο blues rock ταμπεραμέντο του και το χορταστικά heavy χαρακτήρα του, καθώς το σαγηνευτικό κι άκρως απολαυστικό Sonic Understanding των ελπιδοφόρων και πολλά υποσχόμενων Magic Jove, χαλιναγωγεί επιτυχώς τις επιρροές του, χαρίζοντας μας έτσι στιγμές rock ευδαιμονίας. Έξοχο.

 

Magic Jove: Bandcamp / Facebook

 

Primitive Man - Home Is Where The Hatred Is

 

Οι πάντοτε ορμητικοί Primitive Man σχηματίστηκαν το 2012 στο Ντένβερ του Κολοράντο κι απαρτίζονται από τρεις ιδιαιτέρως ταλαντούχους μουσικούς, που έχουν ιδιαίτερη αδυναμία τόσο στον extreme ήχο γενικότερα, όσο και στις πλέον ακραίες εκφάνσεις του heavy ήχου κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα μες από τις συνθέσεις του έσχατου χρονικά πονήματος τους.

 

Το εν λόγω άκουσμα έχει την μορφή EP, καθώς περιέχει μόλις τέσσερα κομμάτια συνολικής διάρκειας 31 λεπτών και κυκλοφορεί μέσω της φημισμένης Relapse Records υπό τον τίτλο Home Is Where The Hatred Is, ο οποίος σε συνδυασμό με το artwork και τους στίχους του EP, μαρτυρά την έντονη αντίθεση των Primitive Man στις κάθε λογής ακραίες πολιτικές.

 

Η πνιγμένη στο fuzz και την παραμόρφωση κιθάρα, γεννά μες από τόνους reverb με βίαιο τρόπο riffs, πότε σε doom και πότε σε sludge ύφος, ενώ τα δηλητηριώδη της leads, σπέρνουν το heavy όλεθρο με τις ισχυρές κι οποιούχες black πινελιές τους, οι οποίες αναδεικνύουν την υφέρπουσα noise ψυχεδέλεια των Primitive Man, απογειώνοντας το Home Is Where The Hatred Is.

 

Τα δυνατά και σκαιά ντραμς ενισχύουν με το βίαιο κι απόκοσμο groove τους το τελικό μουσικό σύνολο κι αναδεικνύουν με μαεστρία τις αχνές punk ατασθαλίες των Primitive Man, ενώ το μεστό και τερατώδες μπάσο τους, χαρίζει όγκο και βάθος στις noise αποχρώσεις του τρομερού Home Is Where The Hatred Is, συμβάλλοντας έτσι στη blackened doom αισθητική του.

 

Ο νοσηρός sludge μανδύας των Primitive Man αποκαλύπτει τον σάπιο doom πυρήνα του χάρη στα σχιστά και brutal φωνητικά τους, που μοιάζουν βγαλμένα μες από τα έγκατα αρρωστημένων σωθικών, ενώ η απόκοσμη έχθρα για καθετί σάπιο σε τούτο τον πλανήτη, πλημμυρίζει το τραχύ Home Is Where The Hatred Is κι ενισχύει τα κομμάτια του, με απάνθρωπη black αύρα.

 

Εν ολίγοις, οι Primitive Man αποδεικνύουν ξανά το πλούσιο μουσικό τους ταλέντο, μένοντας πιστοί στα βάρβαρα πιστεύω τους σχετικά με το κάθε λογής κατεστημένο, ενώ με το φρικιαστικά όμορφο Home Is Where The Hatred Is, ξεσκίζουν τα εντόσθια και βιάζουν τη ψυχή του extreme heavy ήχου, χαρίζοντας μας έτσι ένα άκρως χορταστικό άκουσμα. Αποκρουστικά θελκτικό.

 

Primitive Man: Bandcamp / Facebook

Relapse Records: Official Website

 

Apostate - Time Of Terror

 

Οι τρομεροί και φοβεροί Apostate είναι από τις παλαιότερες doom μπάντες της Ουκρανίας, καθώς σχηματίστηκαν το 1993 με ελαφρώς διαφορετική μουσική προσέγγιση από την σημερινή, ενώ η γεμάτη δυσκολίες ως τώρα πορεία τους, είχε διακοπεί για κάποια χρόνια στις αρχές της χιλιετίας, όμως εδώ και λίγο καιρό, έχουν επιστρέψει δυναμικά και πάλι στις metal επάλξεις.

 

Το δεύτερο full length άλμπουμ των Apostate, που πρόκειται να κυκλοφορήσει από τη Βρετανική Ferrrum Records στις αρχές του ερχόμενου Μάρτη, θαρρώ ότι θα επιβεβαιώσει τη δυνατή τους επιστροφή στα μουσική δρώμενα, μιας και το Time Of Terror, το οποίο περιέχει 5 κομμάτια συνολικής διάρκειας 53 λεπτών, βρίθει συναισθήματος και ξεχειλίζει έμπνευση.

 

Η βάρβαρη δοκιμασία της πατρίδας των Apostate πλανάται πάνω από το νέο πόνημα τους κι αυτό φαίνεται τόσο στον τίτλο και το artwork του, όσο και στους στίχους και την μουσική του, η οποία μοιάζει να είναι βγαλμένη μες από τα πλέον εφιαλτικά doom/death παρακλάδια της 90's metal μουσικής, ενώ πρωτόγονα black ξεσπάσματα διανθίζουν το έξοχο Time Of Terror.

 

Τα φωνητικά έχουν ως επί τω πλείστο brutal υφή και είναι στολισμένα με samples καθαρών φωνών, προσευχών κι ουρλιαχτών, που εντείνουν την αύρα σαπίλας του Time Of Terror, ενώ τα σκαιά ντραμς, βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με το μεστό μπάσο, οδηγώντας με μαεστρία τις συνθέσεις των Apostate σε ανήλιαγα σοκάκια death μίσους, doom θλίψης και black οδύνης.

 

Ο βάναυσα μελαγχολικός και τραχύς ήχος του Time Of Terror, οφείλει την ωμή και σκληρή του υπόσταση στις δυο κιθάρες των δημιουργών του, οι οποίες χάρη στο δηλητηριώδες fuzz τους, που ζέχνει doom σήψη, σκαρώνουν τερατώδους ομορφιάς riffs, πότε σε κλασικό doom/death ύφος και πότε με blackened doom υφή, καθιστώντας τις συνθέσεις των Apostate, εθιστικές.

 

Εν ολίγοις, εδώ πρόκειται για έναν δίσκο κόσμημα του ακραίου metal ήχου, που θα σκλαβώσει τις ψυχές των λάτρεων της extreme doom μουσικής, καθώς το Time Of Terror, που μας βάζει για τα καλά στο διεφθαρμένο κι απόκοσμο κλίμα της περιοχής καταγωγής των Apostate, μας χαρίζει στιγμές doom ευδαιμονίας, χάρη στο blackened death υπόβαθρο του. Σεβασμός.

 

Apostate: Bandcamp / Facebook

Ferrrum: Official Website

 

Sator

 

Οι ταλαντούχοι κι ανερχόμενοι Sator σχηματίστηκαν την Άνοιξη του 2013 στην Γένοβα της Ιταλίας κι απαρτίζονται από 3 εξόχως ικανούς μουσικούς και πιο συγκεκριμένα από τον Mauro στην κιθάρα, τον Valerio σε φωνητικά και μπάσο και τον Michelangelo στα ντραμς, όλοι εκ των οποίων έχουν αρκετά μακρά θητεία σε διάφορες μπάντες του heavy κι ακραίου ήχου.

 

Το παρθενικό κι ομώνυμο πόνημα τους κυκλοφορεί εδώ και λίγες μέρες από τη συμπολίτισσα τους, Taxi Driver Records και περιέχει 5 κομμάτια συνολικής διάρκειας 46 λεπτών, ενώ πλαισιώνεται από ένα σκοτεινό κι ερεβώδες artwork, που αναδεικνύει υπέροχα τη δυσωδία της εξόχως heavy κι αποπνέουσας φρεσκάδα, παρά τη νοσηρή της υπόσταση, μουσικής τους.

 

Η δυναμική κιθάρα των Sator άλλοτε σκαρώνει θηριώδη riffs τερατώδους ομορφιάς, πότε σε παραδοσιακό doom ύφος και πότε σε αλγεινούς sludge ρυθμούς κι άλλοτε υφαίνει μεθυστικά leads με έντονο doom/death άρωμα, εντείνοντας την υφέρπουσα funeral αύρα του ντεμπούτου τους, στην οποία συμβάλουν σημαντικά και τα φωνητικά τους με την σχιστή τους brutal υφή.

 

Τα στιβαρά ντραμς εντείνουν τις ισχνές στιγμές heavy ψυχεδέλειας και τις αχνές 90's αισθητικής doom μελωδίες των Sator, διανθίζοντας με γενναίες ποσότητες groove τις ακάνθινες συνθέσεις τους, ενώ βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με το συμπαγές μπάσο τους, που διογκώνει επιτυχώς το ήδη γιγαντιαίο εκτόπισμα τους, χάρη στον πασπαλισμένο με fuzz αιχμές, βαθύ του ήχο.

 

Ο σκαιός κι απόκοσμος ήχος τούτης της άκρως ελπιδοφόρας και πολλά υποσχόμενης μπάντας, μας ταξιδεύει στα πλέον ανήλιαγα σοκάκια του heavy ήχου, καθώς συνδυάζει φανταστικά τις sludge ανησυχίες της με το πρωτόγονο doom/death ταμπεραμέντο της, προσφέροντας μας έτσι ένα ιδιαιτέρως εθιστικό κράμα ισχνής funeral ψυχεδέλειας κι αβυσσαλέας doom αμαρτίας.

 

Εν ολίγοις, έχω την εντύπωση ότι οι ορμητικοί Sator, οι οποίοι πραγματοποιούν ένα γεμάτο τσαμπουκά μπάσιμο στον doom χώρο, πρόκειται σύντομα εάν κι εφόσον συνεχίσουν με την ίδια δυναμική και ποιότητα να καθιερωθούν ως μια από τις πλέον σημαντικές μπάντες του είδους, καθώς το πρώτο full length τους, ξεχειλίζει έμπνευση και μαεστρία. Αποκρουστικά όμορφο.

 

Sator: Bandcamp / Facebook

Taxi Driver Records: Official Website

 

Black Smoke Dragon - Earth Have Jaiah

 

Οι ορμητικοί Black Smoke Dragon σχηματίστηκαν το 2009 κάπου στη Γαλικία κι έπειτα από δυο demos το 2011 και το 2012 έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και στις αρχές του τρέχοντος έτους οι Berto και Lloymi στις κιθάρες, ο Oskar στο μπάσο κι ο Alex στα ντραμς, οι οποίοι απαρτίζουν τούτη την έξοχη μπάντα, κυκλοφόρησαν την παρθενική full length δουλειά τους.

 

Το εν λόγω άλμπουμ φέρει τον τίτλο Earth Have Jaiah και περιέχει 9 κομμάτια συνολικής διάρκειας 36 λεπτών, ενώ συνοδεύεται από ένα λεπτομερές και συνάμα λιτό artwork, που αναδεικνύει υπέροχα το rock 'n' roll τσαγανό των Black Smoke Dragon και διακρίνεται για την σκαιά και διαυγή συγχρόνως παραγωγή του, που απογειώνει τις εκρηκτικές τους συνθέσεις.

 

Ο οργανικός ήχος του Earth Have Jaiah χαρίζει ένα κολακευτικό live αίσθημα στα κομμάτια του, τα οποία ευωδιάζουν ηχητική πυρίτιδα κι εντείνει έτσι τις αχνές punk καταβολές των δημιουργών του, οι οποίες μαρτυρώνται κυρίως μες από τα λιγοστά samples φωνητικών, που διαταράσσουν την instrumental υπόσταση των αρκούντως heavy και ταλαντούχων Black Smoke Dragon.

 

Τα δυνατά ντραμς αναδύουν αρχέγονες metal οσμές χάρη στην τεχνική σφοδρότητα τους και συνεισφέρουν με γενναίες ποσότητες groove στο τελικό μουσικό σύνολο, ενώ το μεστό μπάσο των Black Smoke Dragon γεμίζει υπέροχα τις συνθέσεις του Earth Have Jaiah με το συμπαγές κι ατίθασο εκτόπισμα του, χαρίζοντας έτσι πρωτόγονες stoner αιχμές στην doom υφή του.

 

Η παλιομοδίτικη doom προσέγγιση από τις δύο κιθάρες των Black Smoke Dragon, πότε μας χαρίζει αμαρτωλά riffs σε παραδοσιακό heavy ύφος και πότε διανθίζει το ντεμπούτο τους με διαβολικής ομορφιάς leads και solos, απογειώνοντας έτσι την υφέρπουσα αύρα doom rock ακολασίας, που αποπνέει σε κάθε του νότα το προκλητικά σαγηνευτικό Earth Have Jaiah.

 

Εν ολίγοις, εδώ πρόκειται για ένα άκουσμα ιδιαιτέρως χορταστικό κι άκρως απολαυστικό, που μαρτυρά την αγάπη των Black Smoke Dragon για τα κολασμένα blues και την ατίθαση doom μουσική κι αυτό φαίνεται από τις ζόρικες και στιβαρές συνθέσεις του Earth Have Jaiah, που συνδυάζουν φανταστικά τις κρυφές punk ατασθαλίες τους με τις stoner σκανταλιές τους. Τίμιο.

 

Black Smoke Dragon: Bandcamp / Facebook

 

Space Rainbows Shine Over A Black Moon [Gr]

Μια συνέντευξη με τους Les Lekin

 

 

Λίγο πριν από το τέλος της περασμένης χρονιάς, ένας εξαίρετος δίσκος όρθωσε το ανάστημα του κι απαίτησε μια θέση στην καθημερινή μου playlist, καθώς οι περιπετειώδεις μελωδίες του υπήρξαν επιεικώς εκπληκτικές. Ο τίτλος του είναι All Black Rainbow Moon και το όνομα των νέων στη Heavy σκηνή δημιουργών του: Les Lekin και μιας και παραμένουν ακόμη στον underground χώρο, θεώρησα πως μια κουβέντα μαζί τους σχετικά με τη μπάντα, θα ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα. Παρακάτω λοιπόν, είναι οι ερωταποκρίσεις μου με τον κιθαρίστα τους, Peter.

 

 

Χαίρεται Les Lekin και καλή σας χρονιά! Πως είναι οι πρώτες μέρες του 2015 για εσάς?

 

Γεια σου Lyk. Καλή χρονιά και σε σένα! Το νέο έτος ως τώρα είναι μια χαρά, ευχαριστούμε.

 

Η μπάντα δημιουργήθηκε μόλις πριν από λίγα χρόνια κι έτσι θαρρώ ότι ένα μίνι βιογραφικό σας, θα ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμο για όλους εμάς, που θέλουμε να μάθουμε περισσότερα για εσάς.

 

Οι Les Lekin σχηματίστηκαν το 2011 από την παρούσα σύνθεση τους. Λίγους μήνες αργότερα μας πλαισίωσε κι ο Wolfgang στα φωνητικά, το όργανο και τα πλήκτρα. Μας πήρε περίπου ενάμιση χρόνο για να βρούμε τον ήχο μας και τελικά το 2013 αποφασίσαμε να συνεχίσουμε ως τρίο κι έτσι ο Wolfgang, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη μας ως μπάντα, αποχώρησε από αυτή, όμως παραμένει καλός φίλος. Στη συνέχεια γράψαμε τα κομμάτια για το ABRM και κάναμε μερικές συναυλίες στην Αυστρία.

 

Ποιο είναι το μουσικό σας υπόβαθρο και ποιες οι κύριες επιρροές σας?

 

Μεγαλώσαμε ακούγοντας Heavy-Metal και Grunge μουσική. Οι κύριες επιρροές μας σήμερα προέρχονται από τη heavy ψυχεδέλεια και μουσικές όπως ο Doom, Stoner και Sludge ήχος.

 

Το 2014 πρέπει να ήταν ένας γεμάτος και συναρπαστικός χρόνος για εσάς, καθώς κυκλοφορήσατε την παρθενική δουλειά σας. Να υποθέσω ότι αισθάνεστε χαρούμενοι και ίσως κι ανακουφισμένοι ή μήπως αγχωμένοι για την πορεία της στο μουσικό σύμπαν?

 

Ναι το 2014 ήταν πραγματικά υπέροχο για εμάς. Πρώτα οι ηχογραφήσεις, μετά η κυκλοφορία του δίσκου κι έπειτα μια μικρή τουρνέ στη Γερμανία με τους φίλους μας, Sativa Root. Η αποδοχή κι η ανταπόκριση για τον δίσκο μας από όλο τον κόσμο ήταν σίγουρα το πιο συναρπαστικό πράγμα για εμάς μες το 2014.

Το All Black Rainbow Moon έλαβε μερικές εξαιρετικές κριτικές και είμαι σίγουρος, πως και οι λάτρεις του heavy ήχου το αγάπησαν. Περιμένατε τόσο θετική κι ευρεία ανταπόκριση?

 

Σίγουρα όχι! Η ευρεία αποδοχή και η τόσο θετική ανταπόκριση αποτέλεσε τεράστια έκπληξη για εμάς. Η κυκλοφορία μας τώρα κλείνει 3 μήνες ζωής κι εμείς παραμένουμε ακόμη εξαιρετικά χαρούμενοι με όλο αυτό. Μάλιστα, όλο αυτό μας ενέπνευσε τόσο πολύ, ώστε ξεκινήσαμε ήδη και δουλεύουμε πάνω σε νέο υλικό.

 

Πολλές ορολογίες εμφανίστηκαν στις διάφορες κριτικές για το All Black Rainbow Moon, όμως ποια είναι η δική σας άποψη για αυτό? Πως θα περιγράφατε τη μουσική σας σε κάποιον, που δεν έχει ακούσει ούτε μια νότα από εσάς?

 

Εμείς το ονομάζουμε "Heavy Psych" ή Psychedelic Stoner Rock". Ένας τύπος στο διαδίκτυο έγραψε: "Είναι σαν οι Electric Moon να παίζουν riffs των Black Sabbath", ενώ ένας άλλος το βάφτισε "Heavy Space Doom". Σε διάφορες κριτικές μας έχουν παρομοιάσει με μπάντες όπως οι Colour Haze, Glowsun, Pelican, Wo Fat, Monkey 3, Red Sparowes, My Sleeping Karma. Πολύ γνωστά ονόματα και τεράστιες μπάντες όλες τους, όμως νομίζω ότι δεν θα έπρεπε να μας παρομοιάζουν έτσι απλά μαζί τους, αν και σίγουρα η αναφορά των ονομάτων τους, προφέρει μια αρκετά καλή ιδέα για το πως ακουγόμαστε.

 

Μιας και μπήκαμε στην κουβέντα για το All Black Rainbow Moon, πείτε μας λίγα πράγματα παραπάνω για την δημιουργία του.

 

Συνήθως, γράφουμε όλα μας τα κομμάτια με τον ίδιο τρόπο. Κάποιος από εμάς έρχεται είτε με ένα riff είτε με μια μελωδία ή ακόμη και με έναν απλό ήχο και μετά απλώς παίζουμε πάνω σε αυτό μέχρις ότου να σχηματιστεί μια ολοκληρωμένη σύνθεση.

 

Πιστεύω ακράδαντα ότι η παραγωγή στο ντεμπούτο σας είναι πραγματικά κορυφαία και κολακεύει τις αδάμαστες μελωδίες σας, καθώς τους χαρίζει ένα έντονο live αίσθημα. Ποιος ευθύνεται για αυτή και κατά πόσο αυτό οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο το ηχογραφήσατε?

 

Το ηχογραφήσαμε στο προβάδικο μας, δίχως να προσθέσουμε overdubs ή να πειράξουμε κάτι μετά. Το mixing το έκανε ο φίλος μας ο Georg, που είναι πραγματικά μανιακός με τον ήχο και συνάμα ένας υπέροχος κιθαρίστας. Μας βοήθησε επίσης και κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων, καθώς μας δάνεισε μέρους του εξοπλισμού του, όπως π.χ. διάφορα μικρόφωνα. Το mastering το ανέλαβε ο Rene, που είναι επαγγελματίας ηχολήπτης και τυγχάνει να είναι και κιθαρίστας των Γερμανών Wight, καθώς επίσης και μηχανικός ήχου στις περιοδείες διάφορων συγκροτημάτων όπως οι My Sleeping Karma για παράδειγμα. Μας βοήθησε πολύ και στην προ-παραγωγή του δίσκου. Τέλος, πρέπει να ομολογήσουμε, πως η όλη διαδικασία έγινε σε πολύ οικείο και χαλαρό κλίμα κι αυτό ήταν πολύ σημαντικό για εμάς. Γενικά, η μουσική μας βγαίνει όπως την θέλουμε μόνο σε live κλίμα, καθώς χρειαζόμαστε και μας χρησιμεύει πολύ η αλληλεπίδραση μεταξύ των μουσικών οργάνων, αλλά και των ίδιων των μουσικών σε τέτοιες συνθήκες.

 

Τώρα που το ντεμπούτο σας συμπλήρωσε μερικούς μήνες ζωής, θα αλλάζατε κάτι σε αυτό, αν σας δινόταν αυτή η δυνατότητα? Κι αν ναι, τι θα αλλάζατε και γιατί?

 

Έχουμε μερικές ιδέες για ένα δεύτερο άλμπουμ, αλλά σίγουρα δεν θα αλλάζαμε τίποτα στο ABRM. Ασφαλώς και θα ακουγότανε διαφορετικά αν το ηχογραφούσαμε ξανά, όμως έτσι είμαστε εμείς, ακουγόμαστε διαφορετικά κάθε φορά που παίζουμε. Επίσης, τα solos μας, νομίζω ότι ποτέ δεν τα παίζουμε χωρίς κάποια μικρή έστω παραλλαγή.

 

Ο απόλυτα instrumental χαρακτήρας του All Black Rainbow Moon είναι κάτι που σκοπεύετε να διατηρήσετε και στις επόμενες κυκλοφορίες σας ή μήπως υπάρχουν σκέψεις να προσθέσετε και φωνητικά στη μουσική σας?

 

Αυτό μάλλον θα παραμείνει ως έχει. Αν και πειραματιζόμαστε με κάποιους αναλογικούς, ηλεκτρονικούς ήχους και διάφορα φωνητικά, φυσικά όχι με τον παραδοσιακό τρόπο, αλλά περισσότερο σαν επιπλέον ηχοστρώματα πάνω στον μουσικό μας τοίχο. Τώρα τι από όλα αυτά θα μπει στην επόμενη δουλειά μας, κανείς δεν το ξέρει ακόμη σίγουρα.

 

Το ντεμπούτο σας βγήκε χωρίς την εμπλοκή κάποιας δισκογραφικής κι αναρωτιέμαι αν αυτό έγινε μετά από δική σας απόφαση, καθώς κι αν σκοπεύετε να κινηθείτε έτσι και στο μέλλον ή εάν κάποια στιγμή θα σας ενδιέφερε να συνεργαστείτε με κάποια εταιρεία?

 

Το βγάλαμε μόνοι μας διότι δεν είχαμε καμία επαφή με δισκογραφικές. Χάρη σε υπηρεσίες όπως το Bandcamp, αυτό είναι πλέον κάτι εύκολο. Αλλά αν η σωστή δισκογραφική βρεθεί στο δρόμο μας, τότε σίγουρα θα σκεφτούμε σοβαρά το ενδεχόμενο κάποιας συνεργασίας. Κάποια πράγματα είναι πιο εύκολα αν έχεις συνεργάτες και κάποια άλλα όχι.

 

Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας κάποια από τα σχέδια σας για το εγγύς μέλλον των Les Lekin? Πότε θα πρέπει να περιμένουμε κάποια νέα δουλειά από εσάς?

 

Ήδη εργαζόμαστε πάνω σε νέο υλικό για τον δεύτερο δίσκο μας, αν κι ακόμη δεν υπάρχει κάποιο ξεκάθαρο χρονοδιάγραμμα για την κυκλοφορία του, ενώ προσπαθούμε να κλείσουμε κι ένα-δυο φεστιβάλ στην Κεντρική Ευρώπη. Υπάρχουν πολλές εξαιρετικές μπάντες εκεί έξω, όποτε είναι λίγο πιο δύσκολο για εμάς να τα καταφέρουμε. Οι Les Lekin δεν είναι ακόμη μεγάλο όνομα στον χώρο, προς το παρόν, μάλλον είμαστε γνωστοί μονάχα σε όσους ψάχνουνε πολύ.

 

Να περιμένουμε δηλαδή κάποια ευρύτερη περιοδεία σας τους ερχόμενους μήνες και ποιες είναι οι πιθανότητες να παίξετε ζωντανά στην Ελλάδα?

 

Όπως αναφέραμε και πριν, δεν έχουμε κάποια δισκογραφική πίσω μας. Επίσης δεν συνεργαζόμαστε με κάποιον ατζέντη ή κάτι τέτοιο κι έχουμε και οι 3 μας κανονικές δουλειές. Οπότε είναι αρκετά δύσκολο για εμάς να κάνουμε μια κανονική περιοδεία προς το παρόν. Σίγουρα θα ήταν φανταστικό να μπορούσαμε να γυρίσουμε όλη την Ευρώπη και φυσικά την Ελλάδα, ειδικά από την στιγμή, που γνωρίσαμε μεγάλη αποδοχή στην χώρα σας. Όμως δεν νομίζω κάτι τέτοιο να συμβεί στο άμεσο μέλλον. Βέβαια, το μοναδικό πράγμα, που γνωρίζουμε σίγουρα είναι το "Ποτέ μην λες ποτέ".

 

Ποιες είναι οι φιλοδοξίες και τα μεγαλύτερα όνειρα σας για τους Les Lekin?

 

Η κυκλοφορία ένα δίσκου σε βινύλιο και το να παίξουμε σε μερικά φεστιβάλ. Ίσως και κάποιο δισκογραφικό συμβόλαιο. Αλλά ακόμη κι όλα αν παραμείνουν ως έχουν, τότε θα είμαστε πραγματικά χαρούμενοι, διότι έχουμε ο ένας τον άλλον και πάνω από όλα το γεγονός, πως άνθρωποι από όλο τον κόσμο γουστάρουν τη μουσική μας. Αυτό το τελευταίο, είναι και το σημαντικότερο, που ονειρευτήκαμε όταν ξεκινήσαμε τους Les Lekin.

 

Μιας και είμαστε ακόμη νωρίς μες το 2015 θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες από τις μπάντες και τους δίσκους, που σας εντυπωσίασαν κατά τη διάρκεια του 2014?

 

Ω, υπάρχουν πολλές μπάντες εκεί έξω, που μας αρέσουν πολύ. Είναι πολύ δύσκολο ακόμη και να αναφέρουμε μόνο μερικές από αυτές, διότι αυτή η λίστα μπορεί να αλλάξει από μέρα σε μέρα. Ας κάνουμε μια προσπάθεια όμως: Otehi, Fever Dog, Dopelord, Radar Men From The Moon, Mantra Machine, Sun of Man,  Sativa Root, Timestone, Colour Haze, 1000Mods, Monomyth, Arbouretum, Holy Mount, Solar Corona, Spiral Guru... και πολλές ακόμη.

 

Αυτά από εμένα παιδιά. Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Ο επίλογος σας ανήκει.

 

Τα περιβόητα τελευταία λόγια: αν μπορείτε να ξοδέψετε 5 ευρώ για μια κούπα καφέ, τότε σίγουρα μπορείτε να διαθέσετε το ίδιο ποσό και για έναν δίσκο, που σας αρέσει πολύ κι αυτό θα ήταν πραγματικά ευχάριστο για όλους μας. Σε ευχαριστούμε για την στήριξη.

 

Les Lekin: Official Website / Bandcamp / Facebook

 

Space Rainbows Shine Over A Black Moon

An Interview With Les Lekin

 

 

Just before the end of the previous year, a great album stood on my way and demanded it's place on my everyday playlist, since its adventurous tunes were leniently astonishing. The album's title is All Black Rainbow Moon and the name of its young in the Heavy scene creators is Les Lekin and since they're still an underground act, i thought it would be very interesting to ask them a few questions about themselves. Here's the Q&A with their quitar player, Peter.

 

Hey Les Lekin and a Happy New Year! How's the first days of 2015 for you?

Hey Lyk. Happy new year to you too! The new year was quite nice so far, thanks.

 

The Band was formed only a few years ago, so i think a mini bio of yours, would be really helpful for all of us who want to know a few more things about you.

Les Lekin was formed in 2011 by the current line-up. A few months later Wolfgang joined us on vocals and organ/synth. It took about 1,5 year to find our sound and finaly in 2013 we decided to remain as a 3-piece and Wolfgang who was a very important part of the "evolution" of LL left the band, but stays as a friend. In the following time we wrote the material for ABRM and played a few gigs in Austria. 

 

What's the musical background of you guys, i mean, what's your main influences?

We mainly growed up with Heavy-Metal and Grunge Music. Our main influences today can be found in Psychedelic, Doom, Stoner, Sludge and so on.

 

2014 must have been a busy and exciting year for you since your first release came out. I suppose you feel happy and relieved at the same time, or is it anxiety about it's route on the musical World?

Yeah 2014 was exciting. First the recording, then the release and finally a little Germany-tour with our close friends from Sativa Root. The response of our album from all over the world was surely the most exciting thing in 2014.

 

All Black Rainbow Moon has received a big amount of positive reviews and am quiet sure that heavy music fans also loved it. Did you expect such a great amount of really good feedback?

By far not! The big amount of positive feedback was a big surprise to us. The release is now more than 3 months old and we are still stoked. This motivated us so much, that we are already working on new stuff for a second album.

 

Many terms and genres appeared on various reviews of All Black Rainbow Moon but what's your thoughts on this? How would you describe your music to someone that has never listened not to a single tune of yours?

We call it “Heavy Psych” or “psychedelic Stoner Rock”. One guy on the Internet wrote: “Its like a Black Sabbath Riff played by Electric Moon” or another guy called it: “Heavy Space Doom”. In reviews we have been compared with bands like Colour Haze, Glowsun, Pelican, Wo Fat, Monkey 3, Red Sparowes, My Sleeping Karma and so on. Those are big names and great bands, so we would not compare ourselves with them. But to give someone an idea of what we make, those are good examples.

And since we're already into All Black Rainbow Moon, would you please give us some more info about it's creation?

We create songs mostly the same way. Someone comes with a riff, a melody or just a sound and we are jamming over it for a while. And what remains after a period of time, is the song.

 

 

I firmly beleive that the production of your debut is topnotch and fits perfectly your relentless tunes, since it gives them a strong live feeling. Who's responsible for that and does this have something to do with the way you recorded it?

We recorded it Live in our Rehearsal Room, without any overdubs or something. The mixing was done by our friend Georg who is a real sound-nerd and also a great guitar player. He also helped us during the recoring-sessions and borrowed us some equipment, like microphones. The Mastering was done by Rene who is a professional Audio-Engineer, guitarist of the German band Wight and also Tour-Engineer of (for example) My Sleeping Karma. He also helped us a lot during the pre-production. All in all it was a very familiar and relaxed situation during the whole process, and that was very important for us. We can only play our music in a Live-Situation, because all the instruments and even the musicans themselves react to each other and this is something we use.

Now that your debut is a few months old, would you change something on it if given the opportunity to do so? And if yes, what would that be and why?

We have some ideas for the second album, but we would not change anything on ABRM. It would surely sound different if we would record it once more, but that is the way we are, we sound diffent every time we play. Also the solos are never played the same way twice.

 

The purely instrumental shape of All Black Rainbow Moon is something that you intent to keep the same for your next releases or are there any thoughts to add some vocals to your music?

This will mainly stay the same. We are experimenting with some analog-synth-sound and even vocals, not in a traditional way, but more as an additional layer to the soundwall. If any of that finds its way to a second album, who knows. 

 

The debut's self-released and am wondering if that's something you wanted to do this way and maybe keep on doing it for your future releases or are you interested in starting a relationship with a record label?

We self-released it becauce we have no label. Thanks to services like Bandcamp this is pretty easy to do. But when the right Label comes along our way, we will surely consider getting in a relationship. Some things are much easier with a partner and some not.

Would you please share with us your plans for the near future regarding Les Lekin? When shall we expect a new recording from you? 

We are already working on new stuff and we are pretty sure to make another album, but we have no time-schedule so far. We are trying to play one or two fetivals in middle-europe. There are so many great bands out there, so it is very difficult for us to get there. Les Lekin is not a big name in the genre, more like an insiders’ tip.

Shall we expect to see you on a European tour the coming months and what are the chances of you playing live in Greece?

As we mentioned before, we have no label. We also have no booking agency or something similar and we all 3 have normal jobs. So its pretty hard to do a tour. It would surely be great to be on tour in europe and even in greece, especially now that we got a lot of positive feedback from you guys. But I don't think this will happen in the near future. But we learned one thing so far: “Never Say Never”.

 

What's your biggest ambitions and dreams regarding Les Lekin?

The release of a LP and even playing a few festivals. A record deal maybe. But if all stays like it is now, we are happy as well. We got each other and a few people all over the world who like our music. This is by far more than we could imagine, when we started Les Lekin.

 

Since we're still early in 2015 would guys share with us some of the bands and albums that impressed you during 2014?

Oh there are a lot of bands out there we like. Its pretty hard only to name a view, although this list would change every day. Just to name a view: Otehi, Fever Dog, Dopelord, Radar Men From The Moon, Mantra Machine, Sun of Man,  Sativa Root, Timestone, Colour Haze, 1000Mods, Monomyth, Arbouretum, Holy Mount, Solar Corona, Spiral Guru,.... and many more.

 

That's all from me guys. Thank you very much for this. The epilogue is yours.

The famous last words: If you can spend 5 euros for a cup of coffee, you can sure spend 5 euros for an album you like… This would be really helpful for all of us. Thanks for your support.

 

Les Lekin: Official Website / Bandcamp / Facebook

 

Saturndust

 

Οι ταλαντούχοι κι ανερχόμενοι Saturndust σχηματίστηκαν το 2010 στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας κι απαρτίζονται από τρείς ιδιαιτέρως ικανούς μουσικούς και πιο συγκεκριμένα από τον Felipe σε φωνή, κιθάρα και πλήκτρα, από τον Frank στο μπάσο κι από τον Gustavo στα ντραμς, οι οποίοι στις αρχές του έτους κυκλοφόρησαν τη ντεμπούτο full length δουλειά τους.

 

Το εν λόγω άλμπουμ είναι ομώνυμο με τους άκρως ελπιδοφόρους δημιουργούς του και περιέχει 6 κομμάτια συνολικής διάρκειας 45 λεπτών, ενώ πλαισιώνεται από ένα πραγματικά φανταστικό artwork, που κολακεύει την περιπετειώδη μουσική του, η οποία απογειώνεται από την ογκώδη και διαυγή παραγωγή του, που το καθιστά ιδιαιτέρως χορταστικό κι άκρως απολαυστικό.

 

Η κιθάρα σπέρνει τον όλεθρο με τα πρωτόγονου doom ύφους και τεραστίου εκτοπίσματος riffs της, τα οποία θεμελιώνουν το ζόρικο και μονολιθικό ταμπεραμέντο των Saturndust, ενώ τα διαβολικά της leads, που βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τα πλήκτρα τους, πασπαλίζουν με αχνή noise αστερόσκονη τις στιβαρές συνθέσεις τους, εντείνοντας έτσι τις space πινελιές τους.

 

Τα φωνητικά χαρίζουν μια αρχέγονη doom αύρα στο τελικό μουσικό σύνολο χάρη στον αγνό sludge δυναμισμό τους κι αναδεικνύουν περίφημα το συμπαγές rythm section των Saturndust, το οποίο περιλαμβάνει το μεστό και διαβολικό τους μπάσο, που γεμίζει τις συνθέσεις τους με το υποχθόνιο fuzz του και τα δυνατά τους ντραμς, τα οποία τις πλημμυρίζουν με τραχύ groove.

 

Ο σκαιός μουσικός κόσμος τούτης της κυκλοφορίας, στηρίζεται στις αρχές του παραδοσιακού doom ήχου, τις οποίες όμως οι Saturndust έχουν στολίσει με ισχνές sludge αιχμές κι ιδιαιτέρως έντονα space rock ηχοχρώματα, χαρίζοντας μας έτσι ένα μεθυστικό άκουσμα, που χρησιμοποιεί επιτυχώς τις metal και noise ατασθαλίες του, υπέρ της υφέρπουσας heavy ψυχεδέλειας του.

 

Εν ολίγοις, εδώ πρόκειται για ένα εξαιρετικό πρώτο δείγμα γραφής από τους Saturndust, οι οποίοι μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά και το σημαντικότερο, ικανοί, να καθιερωθούν στη doom ελίτ και να ξεχωρίσουν από το heavy σωρό, καθώς οι δηλητηριώδεις κι εθιστικές μελωδίες του παρθενικού κι ομώνυμου πονήματος τους, θαρρώ, πως είναι επιεικώς μαγευτικές. Έξοχο.

 

Saturndust: Bandcamp / Facebook

 

Thank U For Smoking - Yomi

 

Οι Thank U For Smoking σχηματίστηκαν το 2009 στο Κάλιαρι της Ιταλίας κι απαρτίζονται από τρεις εξόχως ταλαντούχους μουσικούς και πιο συγκεκριμένα από την Aurora Atzeni σε στίχους, κιθάρα και φωνή, από τον Valerio Marras σε μπάσο, κιθάρα και special εφέ κι από τον Matteo Mereu στα ντραμς, ενώ στη δεύτερη full length δουλειά τους, που κυκλοφόρησε την περασμένη Άνοιξη υπό τον τίτλο Yomi, συμμετέχει ως guest στο σαξόφωνο κι ο φίλος τους, Luca T. Mai.

 

Το χορταστικό Yomi περιέχει 9 κομμάτια συνολικής διάρκειας 50 λεπτών και συνοδεύεται από ένα πανέμορφο artwork, που κολακεύει την ονειρική heavy μουσική του, καθώς και τους minimal και δεικτικούς του στίχους, ενώ την παραγωγή στη νέα κι έσχατη χρονικά δουλειά των άκρως ελπιδοφόρων Thank U For Smoking έχει αναλάβει με εξαιρετική επιτυχία ο Valerio Fisik, που προσέδωσε με περίσσια δεξιοτεχνία βάθος, όγκο και διαύγεια στις σκοτεινές τους συνθέσεις.

 

Η φωνή κάνει την παρουσία της ιδιαιτέρως αισθητή στο τελικό μουσικό σύνολο, παρά τον περιορισμένο της χρόνο στο Yomi κι αναδεικνύει την εφιαλτική διάσταση του παραμυθένιου τους ήχου με την αύρα ελεγείας, που την διακρίνει, ενώ οι κιθάρες άλλοτε σκαρώνουν δυναμικά riffs σε ισχνό doom ύφος κι άλλοτε υφαίνουν μελίσταχτα leads με post υφή, εντείνοντας έτσι την γλυκιά αύρα αμαρτίας, που διακρίνει τις περιπετειώδεις συνθέσεις των Thank U For Smoking.

 

Τα δυνατά ντραμς ενισχύουν τις noise rock ευαισθησίες των εγχόρδων με την έμφυτη πυγμή τους και κρατούν μαεστρικά τα μπόσικα των συνθέσεων των Thank U For Smoking, χαρίζοντας συνάμα γενναίες ποσότητες groove στο τελικό μουσικό σύνολο, το οποίο οφείλει εν πολλοίς τη διεστραμμένη του αύρα στο σαξόφωνο, ενώ το μεστό μπάσο, καθιστά στιβαρό και συμπαγές το Yomi χάρη στα μεθυστικά drone αρώματα του και τη σχεδόν ανεπαίσθητη fuzz πνοή του.

 

Ο πλούσιος μουσικός κόσμος των Thank U For Smoking στηρίζεται στον αιθέριο κι ακανθώδη συνάμα post rock ήχο, τον οποίο όμως έχουν φροντίσει να διανθίσουν με δυνατά noise στοιχεία κι έντονα heavy ηχοχρώματα, αναδεικνύοντας έτσι υπέροχα τις ambient ατασθαλίες τους και την υφέρπουσα drone ψυχεδέλεια, που πλαισιώνει φανταστικά τις λιγοστές, μα εθιστικές alternative αιχμές τους και συνάμα καθιστούν το χορταστικό και πανέμορφο Yomi άκρως απολαυστικό.

 

Εν ολίγοις, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικό άλμπουμ από όλες τις απόψεις, το οποίο θαρρώ ότι υπήρξε ένα από τα πλέον όμορφα και συναρπαστικά ακούσματα του περασμένου έτους, καθώς οι δημιουργοί του και πολλά υποσχόμενοι Thank U For Smoking, έθεσαν το συνθετικό οίστρο και την εκτελεστική τους δεινότητα στην υπηρεσία της αχαλίνωτης έμπνευσης τους, χαρίζοντας μας χάρη στην αστείρευτη φαντασία τους, το απαράμιλλο Yomi. Υπόκλιση.

 

Thank U For Smoking: Bandcamp / Facebook

 

Burweed - Hide

 

Οι ταλαντούχοι κι ανερχόμενοι Burweed σχηματίστηκαν το 2009 στη Φινλανδία κι απαρτίζονται από τον Lauri Tattari στα ντραμς, από τον Toni Raukola σε φωνητικά και κιθάρα κι από τον Eetu Lehtinen σε φωνητικά και μπάσο, οι δυο τελευταίοι εκ των οποίων, συμμετέχουν επίσης και στους αγαπημένους μου Demonic Death Judge, ενώ στις 20 του τρέχοντος μήνα πρόκειται να κυκλοφορήσουν μέσω της Inverse Records την παρθενική full length δουλειά τους.

 

Το εν λόγω άλμπουμ, που θα είναι το τρίτο τους πόνημα συνολικά, τιτλοφορείται Hide και περιέχει 6 κομμάτια συνολικής διάρκειας 42 λεπτών περίπου, ενώ ξεχωρίζει για τον αρκούντως heavy και συνάμα διαυγή ήχο του, τον οποίο οφείλει τόσο στο mixing του Antti Loponen, όσο και στο mastering του Brad Boatright, οι οποίοι κατάφεραν κι ανέδειξαν υπέροχα τις περιπετειώδεις συνθέσεις των Burweed, που μας ταξιδεύουν σε ακραία post και γαλήνια sludge ηχοτοπία.

 

Η δυναμική κιθάρα πότε σκαρώνει δυνατά riffs σε sludge μοτίβο με έντονα doom στοιχεία και πότε υφαίνει μελωδικά leads σε post rock ύφος, μαρτυρώντας έτσι τις ισχνές alternative ατασθαλίες των Burweed, ενώ το μπάσο γεμίζει περίφημα τον ήχο του Hide και του προσφέρει χάρη στο ελεγχόμενο fuzz του μια μοντέρνα metal αισθητική, την οποία απογειώνουν τα δυνατά ντραμς, τα οποία πλημμυρίζουν με το εκρηκτικό τους groove το τελικό μουσικό σύνολο.

 

Τα φωνητικά των Burweed ακροβατούν ανάμεσα στην σκληρή brutal υπόσταση τους και στην καθαρή κι ονειρική σχεδόν χροιά τους, εντείνοντας έτσι τη μουσική ποικιλία του Hide, η οποία αποτυπώνεται σε όλες του τις συνθέσεις, χάρη στο περίσσιο ταλέντο των δημιουργών του, οι οποίοι εδώ έχουν συνδυάσει φανταστικά την εκτελεστική τους δεινότητα με τον συνθετικό τους οίστρο, με αποτέλεσμα ο ντεμπούτο full length δίσκος τους, να είναι άκρως απολαυστικός.

 

Ο πλούσιος μουσικός κόσμος, που φέρει τον λιτό κι απέριττο τίτλο, Hide, αποτελεί ένα εξόχως heavy καταφύγιο για τους απανταχού λάτρεις του post ήχου και συνάμα μια ιδιαιτέρως θερμή φωλιά για τους λάτρεις του μελωδικού sludge, ενώ ξεχειλίζει προσδοκίες σχετικά με το μέλλον των Burweed, μιας και χάρη στο post-hardcore τσαγανό του, που ευωδιάζει ηχητική πυρίτιδα, καθιστά άκρως χορταστικό και σχεδόν εθιστικό τούτο το μεθυστικό άκουσμα. Εξαίρετο.

 

Burweed: Facebook / Wordpress

Inverse Records: Official Website

 

Vanessa Van Basten - Disintegration EP

 

Οι μυστηριώδεις Vanessa Van Basten σχηματίστηκαν το 2005 στη Γένοβα της Ιταλίας κι αρχικά είχαν one man band μορφή, όμως με την πάροδο των χρόνων, ο Stefano Parodi σε μπάσο κι ο Roberto Della Rocca στα ντραμς, πλαισίωσαν σε σταθερή βάση τον ιδρυτή, τραγουδιστή και κιθαρίστα τους, Morgan Bellini κι έτσι τούτη η άκρως ενδιαφέρουσα και τρομερά ταλαντούχα μπάντα αποτελούσε πλέον ένα εξόχως δυναμικό heavy κι εύθραυστο post τρίο, συνάμα.

 

Το έσχατο χρονικά πόνημα τούτης της έξοχης μπάντας κυκλοφορεί μέσω της επίσης Ιταλικής Taxi Driver Records κι έχει τη μορφή EP, καθώς η συνολική του διάρκεια δεν ξεπερνά τα 23 λεπτά, ενώ φέρει τον τίτλο Disintegration, ο οποίος μαρτυρά την εξολοκλήρου cover υπόσταση του, μιας και φέρει αυτούσιο το όνομα του πλέον δημοφιλούς δίσκου των The Cure, μες από τον οποίο οι Vanessa Van Basten επέλεξαν προσεκτικά και διασκεύασαν 4 από τα κομμάτια του.

 

Η σκοτεινή αύρα της μουσικής των The Cure στο Disintegration του 1989 δεν έχει αλλάξει στην σύγχρονη έκδοση των Vanessa Van Basten, αν κι έχω την αίσθηση, πως το πειραματικό υπόβαθρο τους, έχει στολίσει με περισσότερο έρεβος τούτο το ήδη εξαιρετικά σκοτεινό EP, το οποίο χάρη στις εξαίρετες guest συμμετοχές και το experimental ταλέντο τους, διακρίνεται τόσο για την αρκούντως heavy υφή του, όσο και για την εθιστική rock κι αιθέρια υπόσταση του.

 

Τα ντραμς των Vanessa Van Basten συνεργάζονται υπέροχα με τα έγχορδα και δημιουργούν ένα ηχητικό δίχτυ ασφαλείας για τις συνθέσεις του Disintegration, ενώ τα γαλήνια φωνητικά, τα οποία πότε έχουν ανδρική και πότε γυναικεία υπόσταση, ενισχύουν την αέρινη διάσταση του κι απογειώνουν τα πλήκτρα τους, που πασπαλίζουν με μουσική αστερόσκονη το τελικό μουσικό σύνολο, αναδεικνύοντας υπέροχα την ονειρική διάσταση και την παραμυθένια του ομορφιά.

 

Ο στιβαρός ήχος τούτης της κυκλοφορίας οφείλεται εν πολλοίς στο μεστό κι ογκώδες μπάσο των Vanessa Van Basten, το οποίο χαρίζει βάθος στο τελικό μουσικό αποτέλεσμα κι ενισχύει την γλυκιά τονικότητα της μελαγχολικής κιθάρας τους, η οποία στολίζει το μεθυστικό Disintegration με riffs οδυνηρής goth ομορφιάς και leads θλιμμένης post ευδαιμονίας, καθιστώντας έτσι την νέα συναρπαστική κι άκρως ταξιδιάρικη εκδοχή του, εξόχως χορταστική και ιδιαιτέρως γοητευτική.

 

Εν ολίγοις, ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους κι απολαυστικούς δίσκους μιας εκ των πιο επιδραστικών μπαντών του ευρύτερου rock ήχου, μας παρουσιάζεται εδώ από τους λάτρεις του σκοτεινού rock πειραματισμού, Vanessa Van Basten, ελαφρώς αλλαγμένος, αλλά αφοσιωμένος και πιστός συνάμα στα έντονα συναισθήματα, που πριν από 25 χρόνια οδήγησαν τους The Cure στη δημιουργία του. Τουτέστιν, το Disintegration ήταν και παραμένει μουσικό κόσμημα.

 

Vanessa Van Basten: Facebook / Tumblr

Taxi Driver Records: Official Website