Οι Full House Brew Crew δημιουργήθηκαν το 2009 και αποτελούνται από μια παρέα ατόμων με μεγάλη εμπειρία στο χώρο της σκληρής μουσικής, μιας και όλοι τους έχουν θητεύσει σε άλλες μπάντες κατά το παρελθόν κι ως εκ τούτου η συναυλιακή -και όχι μόνο, εμπειρία τους, είναι άξια αναφοράς. Νεοσύστατη μπάντα λοιπόν, αλλά όχι αποτελούμενη από αμούστακα νεούδια, άλλωστε, το ρητό λέει: ο νέος είναι ωραίος, αλλά ο παλιός είναι αλλιώς, οπότε, πιθανολογώ ότι ο συνδυασμός νεότητος κι εμπειρίας -που συναντάται εδώ, πρέπει να είναι εκρηκτικός. Για να δούμε όμως, αν όντως αυτό ισχύει στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Πριν λίγο καιρό, κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ των Αθηναίων, που τιτλοφορείται: Bet It All, έχει διάρκεια περίπου 43 λεπτά και αποτελείται από 10 τραγούδια. Heavy rock με αρκετές southern αναφορές, bluesy και doomy ψήγματα. Κάπως έτσι, μπορεί να περιγραφεί η μουσική που περιέχει αυτό το άλμπουμ, το οποίο ξεχειλίζει από ενέργεια, μιας και οι επιθετικοί προσδιορισμοί: δυναμικό, συμπαγές και ξεσηκωτικό, βρίσκουν εδώ, απόλυτη εφαρμογή. Pantera και Black Label Society είναι δύο μπάντες, που μπορούν να αναφερθούν ως κύριες επιρροές της μπάντας, χωρίς αυτό να αφαιρεί από την γνησιότητα τους.
Η παραγωγή του άλμπουμ είναι δυνατή και όσο βρώμικη πρέπει, καθώς, ενώ σου επιτρέπει να ακούς όλα τα όργανα καθαρά, προσθέτει συγχρόνως ένα αλήτικο feeling στον ήχο της μπάντας. Το rythm section είναι δεμένο τόσο καλά, όσο και οι φυτικές ίνες που αποτελούν τα ναυτικά σχοινιά ενώ, τα riffs, τα leads αλλά και τα solos που η κιθάρα παράγει, είναι τόσο δυναμικά, που ίσως τα προαναφερθέντα ως επιρροές συγκροτήματα, να ζήλευαν κάποια αυτά. Η δουλειά στα φωνητικά είναι πολύ καλή, μιας και φαίνεται πως ο τραγουδιστής έχει πιάσει στο απόλυτο την ατμόσφαιρα της μπάντας ενώ, αξίζει να αναφερθεί πως σε κάποια σημεία ο τρόπος που τραγουδά, μου θυμίζει έντονα τον γνωστό και μη εξαιρετέο, James Hetfield, κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο να επιτύχει κάποιος -το ακριβώς αντίθετο μάλιστα. Βέβαια, δεν ξέρω αν το παλικάρι το επιδίωξε ή όχι, αλλά ξέρω, πως αυτό το άλμπουμ, που τις πρώτες μέρες της κυκλοφορίας του διανεμόταν δωρεάν μέσω διαδικτύου, κυκλοφόρησε με έξοδα της μπάντας και αυτό θαρρώ πως θα αλλάξει πολύ σύντομα, μιας και δεν βλέπω να παραμένει χωρίς δισκογραφικό συμβόλαιο αυτή η μπάντα για πολύ ακόμη.
Κρίνοντας από τη μουσική της μπάντας και από το feedback που έχω από φίλους που έχουν παραστεί σε live τους, κατέληξα να έχω βάσιμες ελπίδες ότι αυτά τα παλικάρια θα μας προσφέρουν ακόμη καλύτερα πράγματα στο μέλλον. Το ότι τους συμπάθησα αμέσως όμως, δεν οφείλεται μόνο στη μουσική τους, αλλά και στο συνδυασμό εξώφυλλου, τίτλου δίσκου και ονόματος μπάντας, που μας φανερώνουν ιδιαίτερη αγάπη για συγκεκριμένο παιχνίδι της τράπουλας και φυσικά, για το βασικό προϊόν της ζυθοποιίας, που δεν είναι άλλο από τη γνωστή μας μπύρα. Η οποία, είναι και το καλύτερο συνοδευτικό -μαζί με το θερμό ελληνικό καιρό του καλοκαιριού, για την ακρόαση και απόλαυση αυτού του πολύ καλού δίσκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου