Conan - Monnos

Οι Βρετανοί Conan, οι οποίοι απαρτίζονται από τους Paul O'Neil στα ντραμς, Jon Davis σε φωνητικά και κιθάρα και Phil Coumbe σε μπάσο και φωνητικά, δημιουργήθηκαν το 2006 στο Λίβερπουλ κι έκτοτε δεν έχουν σταματήσει ούτε στιγμή να μας συναρπάσουν με την εξαιρετικά heavy προσέγγιση της doom μουσικής, που επιχειρούν μέσω του ήχου τους, ο οποίος ξεπερνά σε βάρος κι όγκο τις περισσότερες heavy μπάντες του διαγαλαξιακού μας συστήματος, ενώ η ονομασία Caveman Battle Doom, που η μπάντα έχει προσδώσει στις υπέρβαρες μελωδίες της, θαρρώ, πως τις περιγράφει με τον πλέον ταιριαστό τρόπο, καθώς το ντεμπούτο full length της, Monnos, που κυκλοφορεί μέσω της Burning World Records, ορίζει τα όρια του doom ήχου εκ νέου, μιας και τα 6 κομμάτια συνολικής διάρκειας 39 λεπτών, που περιέχει, νομίζω, πως θα επηρεάσουν κόσμο και κοσμάκη, καθιστώντας έτσι, ανεξίτηλο το heavy στίγμα των Conan.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το Monnos, που ηχογραφήθηκε στα Foel Studios, συνοδεύεται από ένα εκπληκτικό artwork, που για ακόμη μια φορά στην ως τώρα πορεία της μπάντας, φιλοτέχνησε το αφανές τέταρτο μέλος της, Tony Roberts. Η παραγωγή, που είναι αρκούντως καθαρή, οφείλεται στην πολύ καλή δουλειά του Chris Fielding, ο οποίος κατάφερε να δώσει διαύγεια στο μουσικό περιεχόμενο του άλμπουμ, δίχως όμως να εξαλείψει εντελώς την λασπώδη αίσθηση ηχητικής βρωμιάς, που χαρακτήριζε και κολάκευε τις πρότερες δουλειές τούτης της ιδιαιτέρως ελπιδοφόρας και πάρα πολλά υποσχόμενης μπάντας.

Η απόδοση της μπάντας κινείται σε υψηλότατα επίπεδα, ενώ η χημεία των τριών μουσικών από τον εγγλέζικο βορρά, μοιάζει και είναι εκπληκτική, καθώς ο ένας συμπληρώνει τον άλλο με απαράμιλλη μαεστρία. Η βελτίωση στον συνθετικό τομέα είναι εμφανέστατη, αν και οι συνθέσεις δεν ξεφεύγουν πολύ από το ήδη γνωστό και ιδιαιτέρως θορυβώδες ηχητικό μοτίβο της μπάντας, που ως επί τω πλείστον κινείται σε mid-tempo ρυθμούς, ενώ το στιχουργικό περιεχόμενο του άλμπουμ, που όπως και οι τίτλοι των κομματιών μαρτυρούν, καταπιάνεται με τα όσα συμβαίνουν στα πεδία των μαχών, είναι δοσμένο με συνοπτικό, αλλά άκρως γλαφυρό και περιεκτικό τρόπο.

Τα ντραμς του άλμπουμ, που κάλλιστα θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με τύμπανα του πολέμου, είναι καταιγιστικά σε στιγμές, ενώ σε αυτά οφείλονται κυρίως οι αλλαγές, που επιχειρούνται στο τέμπο του δίσκου. Οι κιθάρες παράγουν κοφτά, μεγαλειώδη riffs, που με το χαμηλό τους κούρδισμα, αλλά και το τεράστιο ηχητικό τους εκτόπισμα, δοκιμάζουν με κάθε τους νότα τις αντοχές των ηχείων, ενώ το μπάσο, που με το παχύ και πηχτό του ήχο προσδίδει γενναίες ποσότητες groove στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, συνοδεύει τόσο τις κιθάρες, όσο και τα ντραμς, με τον πλέον ταιριαστό τρόπο. Όσον αφορά τα φωνητικά, το μόνο σίγουρο είναι, πως ταιριάζουν άψογα με την αύρα της μουσικής, αλλά και με την αισθητική των στίχων του άλμπουμ.

Εν κατακλείδι, έχω την αίσθηση, πως τούτος ο δίσκος, θα μνημονεύεται για αρκετό καιρό, ενώ τούτη η μπάντα μου δίνει την εντύπωση, πως ξέρει πολύ καλά τι κάνει, καθώς δεν ξέρω αν το κατέστησα σαφές παραπάνω, αλλά οι Conan μόλις κυκλοφόρησαν έναν doom δίσκο, που βρίθει επικού συναισθήματος, ενώ περιέχει κι αρκετά sludge στοιχεία, τα οποία απογειώνουν το συμπαγές μουσικό περιεχόμενο του ηχητικού μαμούθ, που ακούει στο όνομα, Monnos, καθιστώντας το έτσι απαραίτητο για την δισκοθήκη όλων των φίλων του heavy ήχου.