Οι Βρετανοί Black Moth, που έχουν την βάση τους στην πόλη Leeds, γεννήθηκαν το 2010 από τις στάχτες των The Bacchae, μιας μπάντας με 60's garage ηχητικούς προσανατολισμούς και απαρτίζονται από την Harriet Bevan στα φωνητικά και τους Jim Swainston σε κιθάρα, Dave Vachon σε μπάσο και Dom McCready στα ντραμς, ενώ η μουσική τους περιέχει έντονα sludge, punk, heavy rock και southern στοιχεία, αν και δεν λείπουν από αυτή, κάποιες ελάχιστες grunge αναφορές, ενώ τις έχουσες garage ψήγματα stoner ρίζες τους, πλαισιώνει μια 60's αισθητική.
Πρόσφατα, τούτη η εξαιρετικά ελπιδοφόρα μπάντα, κυκλοφόρησε μέσω της New Heavy Sounds την παρθενική full length της, υπό τον τίτλο: The Killing Jar. Ο εν λόγω δίσκος, που περιέχει 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας 38 λεπτών, συνοδεύεται από ένα αψεγάδιαστο κι απαράμιλλης ομορφιάς artwork, ενώ διακρίνεται για την πολύ καλή παραγωγή του, που αναδεικνύει με τον πλέον σωστό τρόπο τις εκρηκτικές του συνθέσεις, καθώς ο Jim Sclavunos, γνωστός από τη συμμετοχή του σε μπάντες όπως οι Bad Seed, Grinderman και The Cramps, ηγήθηκε με απόλυτη επιτυχία των σχετικών διαδικασιών, που έλαβαν χώρα στα 2Fly Studios του Sheffield.
Η απόδοση και το δέσιμο της μπάντας, της οποίας το πάθος περισσεύει, βρίσκονται σε άκρως υψηλά επίπεδα, ενώ η ενέργεια ξεχειλίζει από την δυναμική μουσική της, που σε στιγμές ευωδιάζει πυρίτιδα. Η φωνή της Harriet άλλοτε σε ξεσηκώνει κι άλλοτε σε βυθίζει σε μια μεθυστική noir δίνη, ενώ τα πελώρια riffs του Jim παρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους, καθώς η ογκώδης υπόσταση τους είναι υπέρ του δέοντος ορμητική. Το μπάσο του Dave προσδίδει υπερβολικές ποσότητες groove στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, ενώ πλαισιώνει εξαίσια τόσο τις doomy κιθάρες, όσο και τα καταιγιστικά ντραμς του Dom, ο οποίος τα χτυπά μανιασμένα.
Το όργανο, που ακούγεται σε κάποια από τα κομμάτια του εκπληκτικού The Killing Jar, προσδίδει μια σαγηνευτική vintage αύρα σε αυτά, ενώ η retro αισθητική ενισχύεται τόσο από την occult θεματολογία της πλειονότητας των στίχων, όσο κι από την έξυπνη χρήση της θηλυκότητας στα φωνητικά, τα οποία βρίθουν θεατρικότητας. Τα κοφτερά riffs της κιθάρας εναρμονίζονται με μαεστρία στις αλλαγές του tempo, που επιτυχημένα επιχειρεί το rythm section στα τελευταία κομμάτια του δίσκου κυρίως, ενώ οι έντονες επιρροές της μπάντας, που κάθε άλλο παρά λίγες είναι, δεν ορίζουν τον ήχο της, καθώς οι Black Moth, μοιάζουν να τις έχουν αφομοιώσει πλήρως.
Μετά από πολλαπλές ακροάσεις του αψεγάδιαστου The Killing Jar, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, πως οι ραγδαίως ανερχόμενοι Black Moth, οι οποίοι αν δεν το έχετε καταλάβει, πραγματοποιούν τσαμπουκαλεμένο μπάσιμο στα heavy μουσικά δρώμενα, πρόκειται να μας απασχολήσουν έντονα τα ερχόμενα χρόνια, καθώς αν το επόμενο full length τους, αγγίξει έστω και το 50% από το εντυπωσιακό ντεμπούτο τους, τότε θα έχει επιτύχει να καθιερώσει τούτη την ταλαντούχα μπάντα ως μια από τις καλύτερες της γενιάς της κι ίσως όχι μόνο. Υπερβολές; Μπα.
New Heavy Sounds: Official Website
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου