Η ύπαρξη των αινιγματικών Ea καλύπτεται από ένα πέπλο μυστηρίου, καθώς οι πληροφορίες για την συγκεκριμένη μπάντα είναι ελάχιστες, μιας και το μόνο σίγουρο για αυτούς, είναι ότι συνοδεύουν το ατμοσφαιρικό Funeral Doom τους με στίχους βασισμένους σε αρχαία κείμενα και γραμμένους σε νεκρές γλώσσες της αρχαιότητας και ότι γεννήθηκαν το 2005, ενώ έντονες, αν κι όχι επίσημα επιβεβαιωμένες, είναι οι φήμες, που τους θέλουν να προέρχονται από την Ρωσία.
Πρόσφατα, οι μυστηριώδεις Ea κυκλοφόρησαν την τέταρτη και ομώνυμη δουλειά τους, η οποία περιέχει ένα κομμάτι συνολικής διάρκειας 47 λεπτών, ενώ ο εν λόγω δίσκος, όπως ακριβώς και οι τρεις προκάτοχοι του, βγήκε μέσω της ρώσικης Solitude Productions, που ειδικεύεται σε τέτοιου είδους ακούσματα. Η μπάντα παραμένει πιστή στην στιχουργική της προσέγγιση, ενώ δείχνει σημάδια εξέλιξης στον ήχο της, καθώς αρκετά είναι τα νέα στοιχεία, που τον στολίζουν.
Τα χαρακτηριστικά χαμηλόφωνα doom γρυλίσματα κυριαρχούν στον τομέα των φωνητικών, από τον οποίο δεν λείπουν οι black πινελιές, αλλά ούτε και τα χορωδιακά μέρη, που συμβάλουν τα μέγιστα στην απόκοσμη ατμόσφαιρα του δίσκου, ενώ τα γυναικεία φωνητικά, που αν δεν κάνω κάποιο τραγικό λάθος, ακούγονται για πρώτη φορά σε δουλειά των Ea, απογειώνουν το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα, το οποίο διακρίνεται για την παγωμένη κι αρρωστημένα αιθέρια αύρα του.
Το πιάνο στοιχειώνει με την κάθε του νότα, ενώ επιβλητική είναι η παρουσία των πλήκτρων, καθώς με τα ambient ηχοχρώματα τους πλαισιώνουν υπέροχα τις μελαγχολικές και κλαίουσες κιθάρες, τα leads και solos των οποίων, ξεχειλίζουν απόγνωση. Τα ντραμς, που σε στιγμές είναι βασανιστικά μονότονα, δεν ξεφεύγουν παρά ελάχιστα από τον μινιμαλιστικό τους ρυθμό, ενώ τα παράξενα γεμίσματα τους, που ξεχώριζαν στους προηγούμενους δίσκους, έχουν εξαφανιστεί.
Το τέμπο του δίσκου είναι εξαιρετικά αργό, αν και το διπλό μπάσο, που κρατάει τα μπόσικα σε όλη την διάρκεια του άλμπουμ, δεν διστάζει να ανεβάσει για λίγο τον ρυθμό, χωρίς φυσικά να ξεφύγει ούτε στιγμή από τις αργόσυρτες συντεταγμένες του funeral doom ήχου. Η παραγωγή του άλμπουμ θαρρώ, πως αξίζει ειδικής μνείας, καθώς είναι αψεγάδιαστη, μιας και προσφέρει διαύγεια, ενώ έχω την εντύπωση, πως σε αυτήν, οφείλεται η ζοφερή, ηχητική αισθητική των Ea.
Όπως ίσως γνωρίζετε ήδη, το μουσικό παρακλάδι του σκληρού ήχου, που ονομάζεται Funeral Doom, δεν είναι ιδιαιτέρως δημοφιλές, ενώ φημίζεται για την υπομονή και τον χρόνο, που απαιτεί για την σωστή αφομοίωση κι απόλαυση του. Το νέο πόνημα των Ea όμως, έχω την αίσθηση, πως ενδείκνυται ακόμη και για τους μη εξοικειωμένους με το εν λόγω ιδίωμα, ενώ η ποιότητα του, θαρρώ, πως θα το κατατάξει μεταξύ των καλύτερων της χρονιάς για τον ευρύτερο Doom χώρο.
Ea: Bandcamp
Solitude Productions: Official Website
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου