Νέος δίσκος για τους Ιταλούς, με καταγωγή απ' το Βαρέζε της Λομπαρντίας που βρίσκεται στους πρόποδες των Άλπεων στα βόρεια της χώρας, DoomSword. Ο δίσκος αυτός είναι ο πέμπτος της, σχεδόν, 15χρονης καριέρας τους και ο τίτλος του είναι, The Eternal Battle. Επικό doomίζον Heavy Metal έχουμε κι εδώ. Όσο κι αν έχει αλλάξει ο ήχος τους μέσα από το πέρασμα του χρόνου, κάποια πράγματα, αποδεικνύεται, ότι παραμένουν σταθερά. Αναφέρομαι στην ποιότητα της εν λόγο μπάντας, οι κυκλοφορίες της οποίας, κινούνται τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, σε υψηλότατο επίπεδο.
Το νέο τους πόνημα, έχει διάρκεια, σκάρτα, 43 λεπτά και αποτελείται από 9 τραγούδια. Η παραγωγή του δίσκου είναι πολύ καλή, πολύ δυνατή. Ιδιαίτερα ογκώδης αλλά συνάμα καθαρή, αναδεικνύει με το καλύτερο τρόπο τα κομμάτια αλλά και τα συναισθήματα που η μπάντα θέλει να μας περάσει. Συναισθήματα, που όλοι όσοι έχουν ακούσει έστω κι έναν δίσκο του συγκροτήματος, θα γνωρίζουν ότι προέρχονται απ΄τα πεδία μαχών. Κάθε είδους μάχη, νικηφόρα και μη, ιστορικά καταγεγραμμένη ή μυθική. Για αυτές μιλούν και οι περισσότεροι στίχοι του συγκροτήματος, κάτι που δεν είναι καθόλου δύσκολο να το μαντέψει κάποιος. Αρκεί να ρίξει μια ματιά στους τίτλους, δίσκου και τραγουδιών.
Η φωνή του Deathmaster, είναι απλά κορυφαία, όπως κι αν αποφασίσει να την χρησιμοποιήσει. Ακόμη και σε αυτόν τον δίσκο, που τραγουδά πιο σκυθρωπά, η εκφραστικότητα του είναι συγκλονιστική, καθώς, θαρρώ πως βγάζει μια επική κατήφεια. Ας μην ξεχνάμε, ότι στις μάχες, εκτός απ' τους θριαμβευτές υπάρχουν και οι ηττημένοι. Εκτός αυτού, από όποια πλευρά του πολεμικού πεδίου κι αν βρίσκεσαι, θα γίνεις μάρτυρας σφαγιασμένων σωμάτων, φρικιαστικών εικόνων και σπαραχτικών ανθρώπινων ιστοριών. Το rhythm section είναι στιβαρό όσο δεν πάει και αξιοποιεί ή αξιοποιείται στο έπακρο απ΄την παραγωγή του δίσκου. Κάτι που ισχύει και για την κιθαριστική δουλειά του άλμπουμ. Στιβαρά πομπώδη riffs, πολύπλοκα leads και πολύ καλά δουλεμένα και ταιριασμένα στο σύνολο solos. Φαίνεται, ότι όλα είναι πολύ καλά καμωμένα σε αυτόν το δίσκο.
Η κυκλοφορία αυτή, νομίζω πως θα φέρει νέους οπαδούς στην μπάντα, κάτι που λογικά αποτελεί και ζητούμενο. Αυτό όμως, δεν σημαίνει πως οι παλαιότεροι οπαδοί θα δραπετεύσουν απ' το άρμα. Όσο κι αν τους ξένισαν κάποια πράγματα που ακούγονται στο δίσκο, θα παραμείνουν πιστοί. Μόνο έτσι άλλωστε, με πίστη κι ενότητα, μπορούμε να βγούμε νικητές ή χαμένοι αλλά με ψηλά το κεφάλι, απ' τις κάθε είδους μάχες που όλοι μας δίνουμε καθημερινά. Παράσημο μας, η δημιουργία τέτοιων δίσκων, η ακρόαση των οποίων, μας αφήνει με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο, έτοιμους για νέες περιπέτειες στη ζούγκλα της πεζής πραγματικότητας και της αδίστακτης ρουτίνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου