Το 2005 στο Salt Lake City της Utah των Ηνωμένων Πολιτειών, 5 γυναίκες μουσικοί με αξιοσημείωτο μουσικό παρελθόν στα τοπικά μουσικά δρώμενα της περιφέρειας τους -συμμετοχές σε διάφορες μπάντες καθώς και σε συμφωνικές ορχήστρες, αποφάσισαν να ενώσουν τις εμπνεύσεις και τις γνώσεις τους περί μουσικής και να δημιουργήσουν μια μπάντα. Το όνομα που διάλεξαν είναι: SubRosa, ελληνιστί και σε ελεύθερη μετάφραση, Υπό το Ρόδο. Ο μουσικός τους προσανατολισμός βρίσκεται κάπου μεταξύ sludge και stoner ή πιο απλά, doom metal. Στην ως τώρα πορεία τους έχουν κυκλοφορήσει ένα demo με τίτλο The Worm Has Turned, ένα EP με τίτλο Swans Trapped In Ice και δύο full length κυκλοφορίες, μια το 2008 με τίτλο Strega -που ήταν και η πρώτη μου γνωριμία μαζί τους, μια γνωριμία που εξελίχθηκε σε καυτό ειδύλλιο- και μια φέτος, τον Φλεβάρη του 2011, με τίτλο No Help For The Mighty One -που αναζωπύρωσε για τα καλά τον ερωτά μου γι' αυτές.
Μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους και πριν τις ηχογραφήσεις του νέου τους δίσκου, υπήρξαν κάποιες αλλαγές στη σύνθεση τους. Αποχώρησαν, για λόγους προσωπικούς, η ντράμερ -εξαιτίας μετακόμισης και η μπασίστρια που έφερε στον κόσμο δίδυμα κοριτσάκια -να σας ζήσουν! Τη θέση τους πήραν δύο άντρες και αν και δεν είναι πια μια all female μπάντα διατηρούν την υπεροχή οι γυναίκες. Υπεροχή όχι μόνο αριθμητική αλλά και ουσιαστική καθώς οι γυναίκες της μπάντας παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο με τα βιολιά τους, την κιθάρα τους και τα φωνητικά τους. Αν και συμμετέχουν όλοι στη σύνθεση των κομματιών, αυτές είναι που κάνουν τη διαφορά. Οι άντρες στο rhythm section αποτελούν την σπονδυλική στήλη της μουσικής τους και οι γυναίκες αποτελούν το μυαλό και τα άκρα αυτού του μουσικού σώματος. Πιο απλά, αυτές είναι που κινούν τα νήματα.
Ο νέος τους δίσκος, λοιπόν, έχει διάρκεια περίπου μια ώρα και αποτελείται από 8 κομμάτια -δύο εκ των οποίων υπάρχουν και στο EP που κυκλοφόρησαν το 2009 αλλά εδώ τα βρίσκουμε ελαφρώς αλλαγμένα και σαφώς βελτιωμένα, ενώ υπάρχει κι ένα κομμάτι που αποτελεί διασκευή ενός πολυτραγουδημένου και πολυδιασκευασμένου Εγγλέζικου παραδοσιακού τραγουδιού, μια ενδιαφέρουσα αν μη τι άλλο, επανεκτέλεση. Τα υπόλοιπα 5 κομμάτια είναι νέες συνθέσεις που μαζί με τις 3 προαναφερθείσες συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα. Οι επιρροές από YOB, The Coven, Isis και Neurosis είναι εμφανέστατες στα riffs της κιθάρας αλλά και τον τρόπο που χρησιμοποιείται το μπάσο -ενισχύοντας και όχι απλά συμπληρώντας τα riffs. Όλα αυτά συνοδεύονται από το αργό αλλά βασανιστικά επιτυχημένο drumming, δεν είναι απαραίτητο να παίζει κανείς γρήγορα για να θεωρηθεί επιτυχείς η προσπάθειά του, άλλωστε. Τα φωνητικά έχουν έντονες PJ Harvey επιρροές -αν και μειωμένες σε σχέση με τα πρώτα χρόνια και τις πρώτες κυκλοφορίες τους καθώς και μια occult αισθητική περασμένων δεκαετιών αν και δεν λείπει ένα brutal ξέσπασμα. Η όλη ουσία του δίσκου όμως θαρρώ πως βρίσκεται στην εξαίσια, στην πραγματικά, εκπληκτική δουλειά που γίνεται από τα δύο ηλεκτρικά βιολιά που άλλοτε μαγεύουν δημιουργώντας μια αιθέρια ατμόσφαιρα και άλλοτε είναι τόσο αλλόκοτα που σε στέλνουν συστημένο σε κάποιο από τα πολλά και ακμάζοντα στις μέρες μας, κέντρα ψυχικής αποκατάστασης.
Το μουσικό περιεχόμενο υποστηρίζεται εύστοχα από το τρομερό εξώφυλλο αλλά και το γενικότερο artwork του δίσκου. Ενός δίσκου που έχει πιάσει θέση στα υψηλότερα πατώματα των μουσικών μου προτιμήσεων για το έτος 2011 και δεν ξέρω αν και πως θα κατέβει χαμηλότερα. Νομίζω πως κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Αν νομίζετε ότι υπερβάλω, τότε θα σας δώσω δύο λόγους που το διαψεύδουν αυτό: Ο ένας είναι ότι δεν έχω να κερδίσω τίποτα αποθεώνοντας τον εν λόγο δίσκο και ο άλλος είναι το τραγούδι που ακολουθεί. Ένα τραγούδι που αυτή τη φορά δεν αποτελεί μόνο μια μικρή πρόγευση του άλμπουμ αλλά αποτελεί και την επιβεβαίωση των λεγομένων μου, ότι πρόκειται για ενάν επιεικώς κορυφαίο δίσκο, δηλαδή. Βάλτε τα ακουστικά σας, δυναμώστε την ένταση και πατήστε το Play στο youtube gadgetάκι πιο κάτω, τότε θα καταλάβετε για τι μιλάω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου