Από την Μασαχουσέτη των Η.Π.Α. προέρχονται οι δημιουργημένοι το 2007 Black Pyramid, η πορεία των οποίων στα μουσικά δρώμενα, αν και μετρά μόλις πέντε χρόνια, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, καθώς η μπάντα κατάφερε να προκαλέσει το θαυμασμό του συνόλου των ακροατών της heavy μουσικής με τον προ τριετίας εκπληκτικό κι ομώνυμο ντεμπούτο δίσκο της, ενώ παρά την επιτυχία, που δικαιωματικά γνώρισε, λίγο έλειψε να διαλυθεί τον περασμένο χειμώνα όταν ο τραγουδιστής, κιθαρίστας, αλλά και βασικός της συνθέτης, Andy Beresky, την εγκατέλειψε εντελώς ξαφνικά χωρίς προφανή λόγο. Ευτυχώς για εμάς όμως, οι Clay Neely και Gein, οι οποίοι χειρίζονται τα ντραμς και το μπάσο αντίστοιχα, αποφάσισαν να συνεχίσουν την ηχητική τους πορεία και μάλιστα, έχουν ήδη βρει τον αντικαταστάτη του ως άνω αναφερθέντα αποχωρήσαντα στο πρόσωπο του Darryl Shepard.
Βέβαια, η δεύτερη και σχεδόν ομώνυμη δουλειά τους, Black Pyramid II, που κυκλοφόρησε επίσημα την τελευταία ημέρα του περασμένου Ιανουαρίου από την MeteorCity Records, έχει ηχογραφηθεί με την πρώην πλέον σύνθεση της μπάντας, οπότε το νεοαφιχθές σε αυτήν μέλος, δεν έχει συμμετάσχει ως τώρα σε κάποια ηχογράφηση της, αν και αυτό νομίζω, πως δεν θα αργήσει να συμβεί, διότι αν κρίνω από τον πρότερο βίο της, όλο και κάποιο split ή single θα κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες. Δεν γνωρίζω όμως, αν και πότε θα συμβεί κάτι τέτοιο, οπότε προς το παρόν, θα ασχοληθούμε με το νέο της δίσκο, οι απαιτήσεις για τον οποίο, ήταν ιδιαιτέρως αυστηρές, μιας κι όπως προαναφέρθηκε, το ντεμπούτο της είχε εγείρει υψηλότατες προσδοκίες.
Και το Black Pyramid II, όχι μόνο ανταποκρίθηκε σε αυτές, αλλά τολμώ να πω, πως τις ξεπέρασε με χαρακτηριστική ευκολία, καθώς τα εννέα του κομμάτια, συνολικής διάρκειας 62 περίπου λεπτών, είναι όλα τους φανταστικά, κι αυτό, έχω την εντύπωση, πως δεν οφείλεται στην πολύ καλή παραγωγή του άλμπουμ, που τα αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά στην εξαιρετική απόδοση της μπάντας, η οποία μας προσφέρει ένα σαγηνευτικό μείγμα heavy metal και doom μουσικής, το οποίο έχει στολίσει με ηχητικές πινελιές, που φέρνουν στο νου τις hippie μελωδίες της δεκαετίας του '70 ή/και του '60, ενώ το γοητευτικό και άκρως κολακευτικό για τις συνθέσεις της μπάντας, επικό feeling, αποτελεί για ακόμη μια φορά, το κερασάκι στην τούρτα.
Είναι γεγονός, πως οι μπάντες, που δεν καταφέρνουν ποτέ να ξεπεράσουν το έξοχο ντεμπούτο τους είναι πολλές, κι αυτός, έχω την εντύπωση, πως είναι ο λόγος, που πολλοί ισχυρίζονται ότι οι πραγματικά καλές μπάντες ξεχωρίζουν από τον δεύτερο δίσκο τους. Δεν έχω κατασταλάξει ακόμη στο κατά πόσο συμφωνώ ή όχι με αυτό, αλλά είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος για το ότι οι Black Pyramid είναι ικανοί, αλλά κι αποφασισμένοι, να αφήσουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στον heavy ήχο, διότι δεν ξέρω αν το κατέστησα σαφές, αλλά το Black Pyramid II έχει ήδη καπαρώσει μια θέση στη λίστα με τους καλύτερους δίσκους για το 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου