Η πόλη Maceió της Βραζιλίας αποτελεί την πρωτεύουσα της πολιτείας Alagoas, περιοχή, από την οποία προέρχεται μια σχετικά νέα μπάντα, οι Necronomicon, οι οποίοι είναι γεννημένοι το 2009. Η μπάντα αποτελείται από τρία άτομα: τον Thiago Alef σε ντραμς και κρουστά, την Lillian Lessa σε ηλεκτρικές και ακουστικές κιθάρες, ενώ τα μπάσο, όργανο, πλήκτρα, φωνητικά και πιάνο, έχει αναλάβει ο ιθύνων νους της μπάντας, Pedro Ivo Araujo, ο οποίος είναι κι ο κύριος στιχουργός και συνθέτης της.
Η μουσική της μπάντας, το πρώτο δείγμα από την οποία, το πήραμε από το περσινό ομώνυμο ντεμπούτο της, που κυκλοφόρησε από την Hydro-Phonic Records, συνδυάζει στοιχεία από αλλοτινές εποχές, καθώς το 70's doom rock, που αποτελεί την ηχητική βάση των Necronomicon, συνδυάζεται άψογα με τις έντονες occult 70's prog rock πινελιές, ενώ δεν απουσιάζουν από τον ήχο της τα heavy psych ψήγματα, τα οποία προσδίδουν μια space rock διάσταση στον ηχητικό καμβά τούτης της άκρως ελπιδοφόρας μπάντας.
Η δεύτερη δουλειά της μπάντας, που θα κυκλοφορήσει στις αρχές του ερχόμενου καλοκαιριού υπό τον τίτλο The Queen Of Death, θα διαρκεί περίπου 39 λεπτά, ενώ θα αποτελείται από 6 κομμάτια, το concept στιχουργικό περιεχόμενο των οποίων, θα είναι βασισμένο σε μια Lovecraft αισθητικής ιστορία, που εμπνεύστηκε ο ηγέτης της, Pedro. Το εξώφυλλο και το artwork, που θα συνοδεύσει τον εν λόγω δίσκο, ταιριάζει απόλυτα με τους στίχους, αλλά και με την μουσική της μπάντας, ενώ η παραγωγή του άλμπουμ, την οποία έχει επιμεληθεί η ίδια η μπάντα, είναι αρκετά καλή, καθώς αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τόσο τις συνθέσεις του δίσκου, όσο και την εκτελεστική ικανότητα της μπάντας, που όπως ίσως υποψιάζεστε, είναι σχεδόν εξαιρετική.
Η μικροκαμωμένη Lillian, το παρουσιαστικό της οποίας, δεν προδίδει σε καμία περίπτωση το τεράστιο μουσικό της ταλέντο, σε παρασέρνει στους μαγευτικούς της ρυθμούς με το ζωηρό κιθαριστικό της παίξιμο, ενώ ο Thiago κάνει εκπληκτική δουλειά στα ντραμς, καθώς το blues υπόβαθρο του προσφέρει στα κομμάτια μια εξόχως γοητευτική για αυτά, retro αύρα, η οποία ενισχύεται από την παθιασμένη και θεατρική ερμηνεία του πολυπράγμονα Pedro, ο οποίος χειρίζεται με αριστοτεχνικό τρόπο τα πλήκτρα, το πιάνο, όπως και το -hammond ηχοχρώματος- όργανο, ενώ η φανταστική του απόδοση στο μπάσο, προσδίδει έναν σπιρτόζικο χαρακτήρα στις vintage συνθέσεις του.
Εν κατακλείδι, έχω την εντύπωση, πως οι Necronomicon έχουν όλα τα φόντα για να ξεχωρίσουν στον heavy χώρο, καθώς εκτός από το αναμφισβήτητο μουσικό τους ταλέντο, δείχνουν ότι διαθέτουν και την -πάντα απαραίτητη για τις νέες μπάντες- πίστη στις ικανότητες τους, κι αυτό, μόνο καλό μπορεί να αποδειχθεί για το μέλλον τους. Όσοι λοιπόν, θέλετε να ακούσετε κάτι, που φέρνει στο νου αλλοτινές ηχητικές εποχές, ενώ διαθέτει τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα και δεν αποτελεί απλά ακόμη μια κόπια του ήχου των μουσικών συγκροτημάτων τού τότε, δεν έχετε παρά να τσεκάρετε τούτη την φιλόδοξη και πολλά υποσχόμενη, νεοσύστατη μπάντα.
Υ.Γ. Θερμές ευχαριστίες στον Pedro, που απάντησε τάχιστα, αλλά και απολύτως κατατοπιστικά, στις αρκετές είναι η αλήθεια, απορίες μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου